............ Αλέκος Παναγούλης : Βασανίστηκε επΙ χούντας...

........ ...........  Δολοφονήθηκε απο την δημοκρατία.

Την πρωτομαγιά του 1976 ο αγωνιστής της Δημοκρατίας Αλέκος Παναγούλης έχανε τη ζωή του σε ... αυτοκινητικό δυστύχημα, εκδοχή η οποία δεν έπεισε κανένα.

Επρόκειτο για καθαρή δολοφονία παρ’ όλο που ο μοντελίστ Μ. Στέφας δήλωσε στον ανακριτή ότι αυτός κτύπησε τον Παναγούλη κατά λάθος.

Κατά την αναπαράσταση του «ατυχήματος» συγκεντρώθηκε πολύς κόσμος ο οποίος πίστευε ότι επρόκειτο για δολοφονία του αγωνιστή από κάποιους οι οποίοι ήθελαν να τον κάνουν να σιωπήσει για πάντα.

Στη μεταπολίτευση...

ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται Βουλευτής της Β’ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ.) στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του και παραιτείται.

Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος Βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοικτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και άλλους.

Αναφέρεται πως δέχθηκε πολιτικές πιέσεις για να αποσύρει τις καταγγελίες του.

Η δολοφονία του Αλέκου Παναγούλη έγινε λίγες ημέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με τη Χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε.

Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ

Το πρωινό της 13ης Αυγούστου 1968, ο Αλέκος Παναγούλης, επικεφαλής τότε της οργάνωσης "Ελληνική Αντίσταση" στην οποία συμμετείχε και ο αδελφός του Στάθης Παναγούλης, πραγματοποίησε την απόπειρα εκτέλεσης του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Στις 7.40 περίπου, το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο Παπαδόπουλος ερχόμενος από το συνοικισμό Καλυβίων, μέσω της παραλιακής οδού Αθηνών-Σουνίου και κατευθυνόμενος προς το κέντρο της Αθήνας, προσπέρασε το σημείο που ο Παναγούλης είχε παγιδεύσει με εκρηκτικό μηχανισμό δικής του κατασκευής. Όταν το αυτοκίνητο είχε απομακρυνθεί κατά είκοσι μέτρα από το σημείο εκείνο, η βόμβα εξερράγη.

Δύο ώρες αργότερα, η αστυνομία εντόπισε τον αγωνιστή που κρυβόταν πίσω από ένα βράχο. Το σημείο όπου συνελήφθη ο Παναγούλης απείχε περίπου 150 μέτρα από το σημείο όπου ανακαλύφθηκε η μπαταρία του εκρηκτικού μηχανισμού. Μετά την απόπειρα, είχε πέσει στην θάλασσα και είχε απομακρυνθεί κολυμπώντας.

Ο Παναγούλης οδηγήθηκε στην ανακριτική αρχή και η δίκη του ορίστηκε για την 1η Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου. Επειδή όμως συνέπεσε με την κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου, διακόπηκε για να επαναληφθεί λίγες ημέρες αργότερα, από τις 4 ως τις 18 Νοεμβρίου. Έτσι, μέσα από μία "παραξενιά" της Ιστορίας, η επέτειος της δίκης του μεγάλου αντιστασιακού συμπίπτει πια με την ηρωική επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Όχι μόνον ολόκληρος ο ελληνικός λαός αλλά και η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθούσαν με αγωνία τις εξελίξεις.

Συγκατηγορούμενοι του Παναγούλη ήταν οι Λευτέρης Βερυβάκης, Γιάννης Κλωνιζάκης, Νίκος Λεκανίδης, Νίκος Ζαμπέλης, Γιώργος Ελευθεριάδης, Γιώργος Αβράμης, Ευστάθιος Γιώτας, Αρτέμης Κλωνιζάκης, Τζάννος Βαλασέλης, Αντώνης Πρίντεζης, Δημήτρης Τιμογιαννάκης, Αλέξανδρος Σιγάλας, Βασίλειος Αναστασόπουλος και Μιχάλης Παπούλας.

Ο Αλέκος Παναγούλης στάθηκε υπερήφανος απέναντι στο στρατοδικείο και καταδικάστηκε δις εις θάνατο. Μετά την καταδίκη, ολόκληρη η Ευρώπη διαμαρτύρεται και απαιτεί να μην εκτελεστεί η ποινή. Οι φόβοι κάποιων από τους μετριοπαθέστερους μεταξύ των χουντικών για το πολιτικό κόστος που θα είχε για την "κυβέρνηση" η θανάτωση του αντιστασιακού, είχαν ως αποτέλεσμα τη συνεχή αναβολή της εκτέλεσης. Τον Ιούνιο του 1969, με τη βοήθεια του φίλου του αγωνιστή Γεώργιου Μωράκη, ο Παναγούλης απέδρασε από το κρατητήριο του Μπογιατίου όπου τον είχαν φυλακίσει, δυστυχώς όμως συνελήφθη και πάλι λίγο αργότερα. Τα βασανιστήρια και οι ταπεινώσεις που υπέστη μέσα στη φυλακή ο υπερήφανος υπέρμαχος της Δημοκρατίας ήταν πολλά και σκληρά. Όμως εκείνος γνώριζε πως η ελευθερία της πατρίδας του άξιζε κάθε θυσία. Δεν υπάρχουν σίδερα, κελιά και δεσμωτήρια που να μπορούν να φυλακίσουν την αγάπη για την πατρίδα, τη λαχτάρα για την ελευθερία και το πάθος για τη δημοκρατία.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

.... Ο Αλέκος Παναγούλης δολοφονήθηκε μία ημέρα μετά από την τελευταία του συνέντευξη στην οποία ανέλυε τους λόγους της απόχώρησης του από την Ενωση Κέντρου/Νέες Δυνάμεις.

Σε εκείνη την συνέντευξη είχε δηλώσει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο νούμερο 1 πράκτορας των αμερικανών και πως όσο αυτός ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν θα γινόταν ποτέ πρωθυπουργός.

Το απίστευτο μέγεθος της συνεχούς προσπάθειας παραποίησης της Ελληνικής ιστορίας απο τους "πράσινους μυθοπλάστες", αποτυπώνεται στο ότι σήμερα πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ παραμυθιάζουν τον κόσμο και ειδικότερα τις νέες γενιές, υποστηρίζοντας ότι ο Παναγούλης αποτελεί "ήρωικό στέλεχος του... ΠΑΣΟΚ και της αριστεράς", δολοφονημένο απο την "δεξιά"!

Και διαβάζουμε απο την Βικιπαίδεια:"Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ.), καθώς αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο παρομοίζε με φασίστα και έλεγε πως ήταν ο Έλληνας Μουσολίνι, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974".