Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ Ν.Δ, ΩΣ ΤΡΙΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΣΤΙΣ ΕΠΑΝΑΛΕΙΠΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ.

Καθημερινή: Η ΝΔ ψάχνει απεγνωσμένα υποψήφιο 

για να χτυπήσει την Χρυσή Αυγή στην Αθήνα

Με χίλιες δυο αλχημείες και αλλαγές στον εκλογικό νόμο προσπαθούν να περιορίσουν την ραγδαία άνοδο των Ελλήνων Εθνικιστών

Την απόγνωση του κατεστημένου να αντιμετωπίσει την Χρυσή Αυγή στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και στις ευρωεκλογές ομολογεί για ακόμη μια φορά η "Καθημερινή" μέσω της στήλης της Έλλης Τριανταφύλλου. 

Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η αρθρογράφος:"Στο σχέδιο που βρίσκεται επί τάπητος, μελετάται σοβαρά η πιθανότητα ύπαρξης για δύο ξεχωριστές λίστες σε κάθε δήμο, μία για τον δήμαρχο και μία για τους δημοτικούς συμβούλους. 

Παρότι η προοπτική αυτή προκαλεί έντονο προβληματισμό μεταξύ των τοπικών αρχόντων, το γαλάζιο επιτελείο θεωρεί ότι μια τέτοια προοπτική θα διευκολύνει τις συμμαχίες μεταξύ των κομμάτων αλλά και την ανάδειξη υπερκομματικών ή κοινών υποψηφίων, ενώ ταυτόχρονα, θα αποδυναμώσει ακραία ψηφοδέλτια, όπως αυτά της Χρυσής Αυγής".

Πιο αποκαλυπτικό όμως είναι το σχόλιο για τον υποψήφιο αντίπαλο και συγκεκριμένα για τον Νίκο Δένδια που ετοιμάζει το σύστημα κόντρα στον υποψήφιο της Χρυσής Αυγής: "Ο πρώτος θεωρείται ότι λόγω του έργου που έχει να επιδείξει στον τομέα της ασφάλειας μπορεί να αντιπαρατεθεί με ισχυρές πιθανότητες επιτυχίας την πιθανή υποψηφιότητα του κ. Ηλία Κασιδιάρη από τη Χρυσή Αυγή". Με λίγα λόγια ετοιμάζουν την καλύτερη δυνατή επιλογή, μήπως και καταφέρουν να χτυπήσουν την υποψηφιότητα της Χρυσής Αυγής.

Πριν λίγες μέρες ο εκδότης της “Κ” έγραφε ότι όλα τα κόμματα θα πρέπει να συνασπιστούν εναντίον της υποψηφιότητας του Συναγωνιστή Κασιδιάρη για τον Δήμο Αθηναίων.

Αυτή την φορά η αρθρογράφος παραδέχεται δύο αλήθειες: 

α)Η αλλαγή του τρόπου εκλογής των δημάρχων και των συμβούλων έχει ως στόχο την αποδυνάμωση των ψηφοδελτίων της Χρυσής Αυγής και 

β) Η ΝΔ ψάχνει απεγνωσμένα υποψήφιο ο οποίος να έχει κάποιες “πιθανότητες επιτυχίας” απέναντι στην υποψηφιότητα του Λαϊκού Συνδέσμου. Συνοψίζοντας έχουμε να δηλώσουμε σε κάθε εκπρόσωπο των τοκογλύφων στην χώρα μας ότι όσα τεχνάσματα κ αν χρησιμοποιήσουν οι “πολυμήχανοι” κομματάρχες του σάπιου πολιτικού συστήματος και όποιον υποψήφιο και αν “κατεβάσουν” στον Δήμο Αθηναίων η Νίκη των Εθνικιστών στις προσεχείς διπλές εκλογές είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ.

Μετά τον Βαρβιτσιώτη και τον Τατσόπουλο έρχεται κι άλλος να μιλήσει εμμέσως, πλην σαφώς, για την ανάγκη συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, προκειμένου να μην στρωθεί κόκκινο χαλί στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Δανίκας: «Την πατήσαμε... 

15% η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ με 70 βουλευτές»

Στο «Θέμα» της Κυριακής κάτω από τον τίτλο «Ένα φάντασμα πάνω από τον Αλέξη» ο Δημήτρης Δανίκας, κριτικός κινηματογράφου και πρώην σύζυγος της Μαρίας Δαμανάκη, γράφει σχετικά με το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πιο ενδιαφέρον σημείο του όλου κειμένου βρίσκεται στο σημείο όπου ο Δανίκας γράφει τα εξής: 

«Μετά την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, η Βουλή καταλήγει με τέσσερα κόμματα. Χωρίς τον κυρ-Φώτη της ΔΗΜ.ΑΡ. Και ίσως χωρίς τον Βαγγέλη. Με την εξής σύνθεση. Πρώτος ο Αντώνης, δεύτερος ο Αλέξης, τρίτος ο Μιχαλολιάκος και τέταρτος ίσως ο Κουτσούμπας. Πάμε παρακάτω. 

Σ' αυτό το σενάριο, η Χρυσή Αυγή με 15% (τόσο το πραγματικό ποσοστό) συγκεντρώνει καμιά εβδομηνταριά ωρυόμενους Κασιδιάρηδες. Και τότε ο Τσίπρας θα βρεθεί αντιμέτωπος με το εξής εφιαλτικό δίλημμα. Αν αρνηθεί συνεργασία με την «προδοτικά Δεξιά» και ζητήσει δεύτερη αναμέτρηση, θα κατηγορηθεί ότι στρώνει red carpet στη Χρυσή Αυγή. Και ότι ταυτόχρονα ξεχαρβαλώνει το κράτος και διευκολύνει το γκρέμισμα της ελληνικής οικονομίας. 

Αν όμως νυμφευθεί εν ανάγκη τη Νου Δου, ε, τότε θα απομυθοποιηθεί και θα αυτοχειριασθεί. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα».

Πρώτη παρατήρηση: Εκτός Βουλής ο μπολσεβίκος με την γραβάτα Κουβέλης. Πολύ πιθανόν το ίδιο να συμβεί και με τον «Ντούτσε» του ΠΑΣΟΚ.

Δεύτερη παρατήρηση: 15% παραδέχεται ο Δανίκας πως είναι το ποσοστό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, αν και οι «καμιά εβδομηνταριά ωρυόμενοι Κασιδιάρηδες» αντιστοιχούν σ' ένα ποσοστό άνω του 25%. Μήπως, λοιπόν, η δύναμη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι μεγαλύτερη (δεν θα ψάξουμε το πόσο) από το 15% που παραδέχεται ο αντιφασίστας (και παραμένων σταλινικός) Δανίκας;

Τρίτη παρατήρηση: Μετά τον Βαρβιτσιώτη και τον Τατσόπουλο έρχεται κι άλλος να μιλήσει εμμέσως, πλην σαφώς, για την ανάγκη συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, προκειμένου να μην στρωθεί κόκκινο χαλί στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. 

Το αν αυτό, φυσικά, απομυθοποιήσει πλήρως και εξευτελίσει τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μας αφορά. Απλώς, θα αποδειχτεί ότι το συνονθύλευμα αυτό, το οποίο κατόρθωσε να τα κάνει μαντάρα ακόμη και στο συνέδριο του, αποτελεί μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας για την διατήρηση του συστήματος. 

Όσο περνά ο καιρός θα πληθαίνουν εκείνες οι φωνές που θα συνεχίζουν στον δρόμο της «αναγκαστικής» σύμπραξης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αναχαιτιστεί ο κίνδυνος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. 

Έτσι, θα αποδειχθεί ποιοι λειτουργούν ως «αποσμητικό» του συστήματος και ποιοι είναι οι ξεκάθαρα πολέμιοι του.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

ΚΥΠΡΟΣ: Δευτέρα 15 Ιουλίου 1974. «Η ένωση έρχεται»......................Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ

Ήταν Δευτέρα 15 Ιουλίου 1974 όταν στις 8.20 το πρωί οι δρόμοι της Λευκωσίας γέμισαν Τεθωρακισμένα κατευθυνόμενα προς το προεδρικό μέγαρο του Μακάριου Μούσκου , ενώ δυνάμεις της Μοίρας Καταδρομών κατέλαβαν τον ραδιοσταθμό του ΡΙΚ, το Αρχηγείο της Μακαριακής Αστυνομίας, το κέντρο Τηλεπικοινωνιών και τα Κυβερνητικά γραφεία.

Ο Ν. Σαμψών δίνει εντολή στον Συνχη Κομπόκη διοικητή των Καταδρομών να βρουν και να εκτελέσουν τον Μακάριο. Ο Μακάριος υπό την προστασία των πραιτοριανών του διασώzεται και μέσω της βρετανικής βάσης του Ακρωτηρίου διαφεύγει αρχικά στη Μάλτα και στο Λονδίνο και ύστερα στη Νέα Υόρκη, όπου zητάει την περιφρούρηση της ανεξαρτησίας της Κύπρου και zητάει στην ουσία από την εγγυήτρια δύναμη Τουρκία να προστατέψει τους κατοίκους της Κύπρου από των εχθρικό Ελληνικό Στρατό !!!!!!.

Την ίδια στιγμή στην Αθήνας
διαλαλείτε : «η ένωση έρχεται»

Η στάση των Εγγλέzων είναι επιφυλακτική, ενώ η Τουρκία θέτει τις στρατιωτικές της δυνάμεις σε επιφυλακή και κάνει λόγο για ανατροπή της συνταγματικής τάξης στην Μεγαλόνησο !!!!!.

Ο Μακάριος με περισσή αλλαzωνία της εξουσίας και μη θέλοντας να θυσιάσει Τον Προεδρικό θώκο για την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα ως Νέος εφιάλτης έχει ανοίξει ήδη την κερκόπορτα για να εισβάλει μετά από λίγες ημέρες ο ΑΤΤΙΛΑΣ στην Κύπρο !!!!!

 

Ο Μιχάλης Μούσκος γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1913 από γονείς βοσκούς. Ήταν μόλις 13 χρόνων, όταν πήγε δόκιμος καλόγερος στη μονή Κύκκου. Με έξοδα του μοναστηριού, φοίτησε στο Παγκύπριο γυμνάσιο. Στα 1938, έγινε διάκος και στάλθηκε στη Θεολογική σχολή του πανεπιστήμιου της Αθήνας. Την τελείωσε και γράφτηκε στη Νομική (1943) όπου φοίτησε μόνο δυο χρόνια. Στα 1946, έγινε αρχιμανδρίτης και στάλθηκε στη Βοστόνη με υποτροφία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών. Στα 1948, γύρισε στην Κύπρο, μητροπολίτης Κιτίου, κι οργανώθηκε στην αντίσταση εναντίον των Άγγλων. Μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο Β’ οργάνωσαν και διεκπεραίωσαν το δημοψήφισμα που έγινε στις 15 Ιανουαρίου του 1950. Την ίδια χρονιά, ο αρχιεπίσκοπος πέθανε στα 80 του χρόνια. Νέος εκλέχτηκε ο Μιχάλης Μούσκος, που διάλεξε το Μακάριος Γ’.

Από τους 224.747 που είχαν δικαίωμα ψήφου, μόνο μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι φοβήθηκαν να μετάσχουν στο δημοψήφισμα. Βρέθηκαν στις κάλπες 215.108 ψηφοδέλτια υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα και ούτε ένα κατά. Οι Άγγλοι δεν αναγνώρισαν το αποτέλεσμα. Δεν είχαν διάθεση να χάσουν το νησί. Το θέμα έφτασε στον ΟΗΕ, όπου ο Έλληνας αντιπρόσωπος δήλωσε (21 Σεπτεμβρίου 1953) ότι η Ελλάδα προτιμούσε να λυθεί το θέμα σε διμερείς συνομιλίες με την Αγγλία.

«Αν δεν κατέληγε πουθενά», πρόσθεσε, «τότε θα πρέπει να συζητηθεί από τον ΟΗΕ».

Στον ΟΗΕ συζητήθηκε, στις 16 Αυγούστου του 1954. Οι χώρες της Δύσης αντέδρασαν. Μετά από παρελκυστική τακτική τεσσάρων μηνών, το θέμα παραμερίστηκε. Ήταν Δεκέμβριος του 1954. Στην Κύπρο, κατάλαβαν πια πως ο ΟΗΕ ήταν ένας στίβος συμβιβασμών και αμοιβαίων υποχωρήσεων. Έπιασαν τα όπλα.

Την 1η Απριλίου του 1955, οι Άγγλοι είχαν άσχημο ξύπνημα. Εκρήξεις και προκηρύξεις τους ειδοποιούσαν πως άρχιζε ο ένοπλος αγώνας. Είχε εμφανιστεί η ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών). Ο αγώνας φούντωσε, τα σαμποτάζ δεν άφηναν τους Άγγλους σε ησυχία. Υποψιάστηκαν τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο ως υποκινητή. Τον συνέλαβαν στις 9 Μαρτίου 1956 και τον εξόρισαν στα νησιά Σεϋχέλλες.

Στις 10 Μαΐου του 1956, κρέμασαν τους αγωνιστές Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. Ήταν οι πρώτοι νεκροί του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Όμως, η επανάσταση δυνάμωνε. Στην Κύπρο έφτασε κι ανέλαβε διοικητής ο εξολοθρευτής των Μάου Μάου της Αφρικής, στρατηγός Χάρτινγκ. Στις 3 Μαρτίου 1957, ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Γρηγόρης Αυξεντίου, πολεμώντας μόνος εναντίον 60 Άγγλων, οχυρώθηκε σε μια σπηλιά της περιοχής Μαχαιρά Πάφου. Τον κάλεσαν να παραδοθεί. Αρνήθηκε. Οι Άγγλοι πυρπόλησαν τη σπηλιά με φλογοβόλα. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου προτίμησε να πεθάνει στα 29 του χρόνια.

Ο ξεσηκωμός έπεισε τους Άγγλους να καθίσουν στο τραπέζι. Έφεραν και τους Τούρκους στις συνομιλίες ως ενδιαφερόμενους για τους μουσουλμάνους του νησιού: Το 18% του πληθυσμού ζήτησε και πέτυχε περίπου συγκυριαρχία. Οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας, Ευάγγελος Αβέρωφ, και Τουρκίας, Φ. Ζορλού, συναντήθηκαν στο Παρίσι στις 20 Ιανουαρίου του 1959 κι έβαλαν τις βάσεις της συμφωνίας. Η διαπραγμάτευση μεταφέρθηκε στη Ζυρίχη της Ελβετίας, όπου επί μια βδομάδα (4 με 11 Φεβρουαρίου) οι πρωθυπουργοί Ελλάδας, Κ. Καραμανλής, και Τουρκίας, Ατνάν Μεντερές, μαζί με τους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών, συμφώνησαν σε όλα:

Θα φτιαχνόταν νέο κράτος με μορφή Προεδρικής Δημοκρατίας και με τις Βρετανία, Ελλάδα, Τουρκία εγγυήτριες δυνάμεις που θα απέκλειαν οποιαδήποτε μελλοντική ένωση ή διχοτόμηση του νησιού (είναι το σκέλος της συμφωνίας που έδωσε στην Τουρκία το δήθεν νομικό έρεισμα να εισβάλει στα 1974). Η Βρετανία θα διατηρούσε δυο βάσεις μαζί με τα παρελκόμενά τους για την υπεράσπιση των στρατηγικών συμφερόντων της στην περιοχή. Η Ελλάδα θα εγκαθιστούσε την ΕΛΛ.ΔΥ.Κ. (Ελληνική Δύναμη Κύπρου) και η Τουρκία την ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. Στο νέο κράτος θα λειτουργούσαν χωριστές κοινότητες Ελληνοκυπρίων (80% του πληθυσμού) και Τουρκοκυπρίων (18%) με χωριστή εκπροσώπηση στη Βουλή (70 προς 30), στην αστυνομία και στον στρατό (60 προς 40) με πρόεδρο από την ελληνοκυπριακή πλευρά και αντιπρόεδρο από την τουρκοκυπριακή.

Η συμφωνίες επικυρώθηκαν στις 19 Φεβρουαρίου με επίσημη συνθήκη που υπογράφηκε στο Λονδίνο από τους πρωθυπουργούς Ελλάδας, Τουρκίας και της Βρετανίας. Οι εξόφθαλμες παραχωρήσεις στους Τουρκοκυπρίους προκάλεσαν έντονη αντίδραση στην Ελλάδα, όπου η αντιπολίτευση κατέθεσε πρόταση μομφής. Συζητήθηκε και, στις 28 Φεβρουαρίου και απορρίφθηκε με ψήφους 170 έναντι 117. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δήλωσε ότι επρόκειτο για «μία από τας ευτυχεστέρας ημέρας της ζωής» του, ενώ ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποχώρησε κραυγάζοντας: «Ζήτω η Ένωσις». Την επομένη, 1η Μαρτίου, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο από την εξορία.

Στις 16 Αυγούστου του 1960, η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη δημοκρατία με προσωρινό πρόεδρο τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο κι αντιπρόεδρο τον Κιουτσούκ. Στις 14 Δεκεμβρίου, εκλέχτηκε πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τον είπαν «Φιντέλ Κάστρο της Μεσογείου».

Στα 1964, η σύγκρουση φαινόταν αναπόφευκτη ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους, που αποχώρησαν από τα όργανα του κράτους κι έστησαν δικά τους. Μια ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ κατέφθασε στο νησί, ενώ άρχισαν ζυμώσεις για μια ανταλλαγή πληθυσμών. Μετά, ανέλαβαν οι συνταγματάρχες.

Παρά τη λυσσαλέα πολεμική τους, ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος επανεκλέχτηκε το 1968 πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πρώτη απόπειρα κατά της ζωής του έγινε στις 8 Μαρτίου του 1970. Η δεύτερη, τρεισήμισι χρόνια αργότερα, στις 7 Οκτωβρίου του 1973. Στις 17 Ιανουαρίου 1974, πέθανε στη Λεμεσό ο αρχηγός της αντιμακαριακής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’, Γεώργιος Γρίβας. Ο Μακάριος κήρυξε πένθος και τριήμερη αμνηστία, επειδή ο Γρίβας ήταν αρχηγός και της ΕΟΚΑ, που διεξήγε κατά κύριο λόγο τον απελευθερωτικό αγώνα στη δεκαετία του ‘50. Η ΕΟΚΑ Β’ δεν σταμάτησε. 

Στις 25 Απριλίου, η κυβέρνηση της Κύπρου την έθεσε εκτός νόμου. Στην Αθήνα και στην Κύπρο, οι ετοιμασίες για ένα πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου προχωρούσαν.

Τον Ιούλιο, ανταλλάχτηκαν οι επιστολές Μακαρίου - Γκιζίκη, με τον αρχιεπίσκοπο να δηλώνει ότι «δεν είναι νομάρχης της Ελλάδας». Το πραξικόπημα εναντίον του εκδηλώθηκε στις 15 Ιουλίου του 1974. Ο Μακάριος διέφυγε. Η Κύπρος πλήρωσε βαρύ το τίμημα . Ακόμα το πληρώνει.

Ο Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο μετά τη μεταπολίτευση στην Ελλάδα. Έμεινε πρόεδρος της δημοκρατίας άλλα τρία χρόνια. Έπειτα από δυο αλλεπάλληλα εμφράγματα, η καρδιά του τον πρόδωσε. Πέθανε στις 2 του Αυγούστου του 1977, σε ηλικία 64 χρόνων. 

ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ 

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΧΘΡΟΥΣ.

http://wwwaimos.blogspot.gr/2011/10/blog-post_17.html