Ανοιχτή σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ-Καθημερινής για τη βία των άκρων ,προκάλεσε άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη

Θύελλα αντιδράσεων από τον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ και τους υποστηρικτές του μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκάλεσε άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής. 

Το άρθρο εξισώνει την πολιτική και κοινωνική δράση της Αριστεράς με τη φασιστική βία και «ευχαριστεί» τη Χρυσή Αυγή που με τη δράση της δίνει την «ευκαιρία στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς».

Το απόγευμα της Δευτέρας ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Σκουρλέτης, απέστειλε επιστολή στο διευθυντή της «Καθημερινής» στην οποία χαρακτηρίζει «άκρως προκλητική, εξοργιστική και πολιτικά απαράδεκτη» την εξίσωση «της πολιτικής και κινηματικής δράσης της Αριστεράς με τη φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής».

«Δεν θα αφήσουμε αναπάντητα τα ολοκληρωτικού τύπου κηρύγματα ενάντια στη δημοκρατία και τους κοινωνικούς αγώνες που προωθούν τέτοιου είδους δημοσιεύματα», αναφέρει του ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η επιστολή του κ. Σκουρλέτη δημοσιεύεται στη σημερινή έκδοση της εφημερίδας μαζί με την απάντηση της «Καθημερινής» στις αιτιάσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «H "K" έχει ως βασική της γραμμή την αντίθεσή της στη βία και την τρομοκράτηση συμπολιτών μας, ως όπλα διαμαρτυρίας ή επιβολής κάποιων απόψεων. Πιστεύει δε ότι πρέπει να υπάρχουν όρια στη διαμαρτυρία, αυτά που ορίζουν οι νόμοι της ελληνικής δημοκρατίας. Συνεπώς θα είναι αντίθετη σε κάθε μορφή βίας, είτε αυτή είναι "μαύρη" είτε "κόκκινη"», γράφει η εφημερίδα υπερασπιζόμενη την ανεξαρτησία των αρθρογράφων της.

«H "K" θα συνεχίσει να δημοσιεύει ανεξάρτητες και αιρετικές γνώμες, άσχετα αν συμφωνούν ή όχι, με την κεντρική γραμμή της εφημερίδας. Aκριβώς επειδή έχει αποδείξει την πολυφωνία της στην πράξη δεν δέχεται κηρύγματα περί ολοκληρωτισμού», επισημαίνεται από τη διεύθυνση της εφημερίδας η οποία ξεκαθαρίζει ότι «οι ανακοινώσεις με εμφανή σκοπό τη στοχοποίηση αρθρογράφων μας ή και της ίδιας της εφημερίδας δεν θα φέρουν το ποθητό αποτέλεσμα της φίμωσης κάποιων απόψεων».

Διαβάστε την επιστολή του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Σκουρλέτη προς την «Καθημερινή»

«Kύριε διευθυντά

Αφορμή για την παρούσα επιστολή αποτελεί το δημοσίευμα του τακτικού συνεργάτη σας, κ. Στ. Κασιμάτη στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας «Καθημερινή» (16/9), το οποίο με έναν άκρως προκλητικό, εξοργιστικό και πολιτικά απαράδεκτο τρόπο εξισώνει την πολιτική και κινηματική δράση της Αριστεράς με τη φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής.

Η ενοχοποίηση των αγώνων για την υπεράσπιση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων έχει ως στόχο την απαξίωση και τελικώς την περιστολή τους, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η διασφάλισή τους αποτελεί ασπίδα για την κοινωνία. Αλίμονο, αν όλα όσα αποτελούν κατακτήσεις και χαρακτηριστικά των δημοκρατικών κοινωνιών ταυτίζονται με την παράνομη δράση όσων θέλουν να καταργήσουν τη δημοκρατία και έχουν καταγραφεί και ταυτιστεί με ό,τι πιο απεχθές έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, δηλ. τη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό, την εξόντωση του άλλου, λόγω του χρώματός του ή της φυλετικής καταγωγής. Αυτές οι αντιλήψεις είναι επικίνδυνες, ιδιαίτερα όταν διατυπώνονται σε συνθήκες μιας βαθιάς οικονομικής και πολύπλευρης κοινωνικής κρίσης. Βεβαίως, από την εφημερίδα σας είχε υποστηριχθεί στο πρόσφατο παρελθόν ακόμη και η ανάγκη αναστολής άρθρων του Συντάγματος κατά τη διάρκεια των μαζικών λαϊκών κινητοποιήσεων του προηγούμενου έτους ενάντια στην καταστροφική πολιτική του Mνημονίου.

Με τις παραπάνω σκέψεις, θα ήθελα να διατυπώσω το ερώτημα, αν τελικώς οι συγκεκριμένες απόψεις εκφράζουν το στίγμα της εφημερίδας και αν τιμούν και αντιστοιχούν στη διαχρονική πορεία μιας ιστορικής κατά τ' άλλα εφημερίδας, όπως η «Καθημερινή». Δεν θα αφήσουμε αναπάντητα τα ολοκληρωτικού τύπου κηρύγματα ενάντια στη δημοκρατία και τους κοινωνικούς αγώνες που προωθούν τέτοιου είδους δημοσιεύματα.

Εκ μέρους του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Σκουρλετης Πανος»

Διαβάστε την απάντηση της εφημερίδας

«1. Λυπούμεθα για το ύφος της επιστολής, καθώς και το γεγονός ότι πριν φτάσει και δημοσιευθεί στην «K» είχε δημοσιοποιηθεί, προφανώς για τη δημιουργία εντυπώσεων και στο πλαίσιο μιας προφανούς εκστρατείας παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης με στόχο να αποδοθούν απόψεις που ουδέποτε εκφράστηκαν από την εφημερίδα.

2. H «K» έχει ως βασική της γραμμή την αντίθεσή της στη βία και την τρομοκράτηση συμπολιτών μας, ως όπλα διαμαρτυρίας ή επιβολής κάποιων απόψεων. Πιστεύει δε ότι πρέπει να υπάρχουν όρια στη διαμαρτυρία, αυτά που ορίζουν οι νόμοι της ελληνικής δημοκρατίας. Συνεπώς θα είναι αντίθετη σε κάθε μορφή βίας, είτε αυτή είναι «μαύρη» είτε «κόκκινη».

3. H «K» σέβεται εδώ και πολλά χρόνια την ανεξαρτησία και αυτονομία των αρθρογράφων της. Aυτό είναι προφανώς πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό από οιονδήποτε θεωρεί ότι μια εφημερίδα πρέπει να έχει μια και μόνο άποψη, αυτή που εκφράζει το κόμμα ή θεωρείται «η σωστή». H «K» θα συνεχίσει να δημοσιεύει ανεξάρτητες και αιρετικές γνώμες, άσχετα αν συμφωνούν ή όχι, με την κεντρική γραμμή της εφημερίδας. Aκριβώς επειδή έχει αποδείξει την πολυφωνία της στην πράξη δεν δέχεται κηρύγματα περί ολοκληρωτισμού.

4. Oι ανακοινώσεις με εμφανή σκοπό τη στοχοποίηση αρθρογράφων μας ή και της ίδιας της εφημερίδας δεν θα φέρουν το ποθητό αποτέλεσμα της φίμωσης κάποιων απόψεων.

Διαβάστε το άρθρο 

του Στέφανου Κασιμάτη με τίτλο

 «η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής 

για τη δημοκρατία»

«Οσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει· αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού...) στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Η ανοχή της πολιτικής βίας, εφόσον ασκείται στο όνομα των ιδανικών της Αριστεράς από οιονδήποτε αυτόκλητο φορέα τους, είναι πια φαινόμενο τόσο σύνηθες στην κοινωνική και πολιτική ζωή ώστε σχεδόν δεν το προσέχουμε. Η κατάλυση της έννομης τάξης έχει φθάσει να θεωρείται στοιχείο της ελληνικής «ιδιαιτερότητας», όπως προτιμούμε να λέμε τη γραφικότητά μας. Σας θυμίζω σχετικώς μόνον μια σκηνή από την ιδιόμορφη αθηναϊκή καθημερινότητα - σκηνή την οποία όλοι έχουμε δει να εκτυλίσσεται μπροστά μας ξανά και ξανά: την τελετουργία της θραύσης των μαρμάρων, παρουσία της απαθούς Αστυνομίας, σε κάθε συλλαλητήριο που γίνεται με τη συμμετοχή αναρχικών κουκουλοφόρων.

Με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου τα τελευταία χρόνια, αλλά και χάρη στα αγαθά της παγκοσμιοποίησης, σχεδόν οι πάντες έχουμε πια διαμορφώσει εικόνα της ζωής στις αναπτυγμένες, ευνομούμενες ευρωπαϊκές χώρες, με τις οποίες μας κολακεύει τόσο πολύ να συγκρινόμαστε (και, φυσικά, να βρίσκουμε πάντα ότι εμείς υπερτερούμε...) Ας προσπαθήσουμε, παρακαλώ, να μεταθέσουμε στην εικόνα αυτή, που έχουμε αποκτήσει με τα ταξίδια στο εξωτερικό, τη σχεδόν «φυσιολογική» σκηνή της θραύσης των μαρμάρων και τότε θα καταλάβουμε πόσο βαθιά παράλογη είναι όχι τόσο η ασυδοσία των ακραίων εκφάνσεων της Αριστεράς (αυτοί βρίσκουν και τα κάνουν, σε τελευταία ανάλυση...), μα προπαντός η ανοχή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας στις μορφές της βίας που επιλέγει κάθε φορά.

Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στην Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν. Επιτέλους, ας παραδεχθούμε ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά σε τούτη τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης! Ας το παραδεχθούν, μάλλον, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του αστικού κόσμου που τόσα χρόνια κάνουν τις κότες μπροστά στο φαινόμενο -πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων, όπως των Ν. Δένδια και Φ. Σαχινίδη- γιατί εμείς οι άλλοι το έχουμε καταλάβει προ πολλού. (Για ποιον λόγο νομίζετε εξαφανίσθηκε από την πολιτική εκείνος ο ανεκδιήγητος Παπουτσής;)

Και αν ώς τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα «λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες» και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών «ιεράς αγανακτήσεως» και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη. Το έδειξαν τα γεγονότα στο πανηγύρι του Μεσολογγίου, ώστε να το μπορούν πια να το δουν καθαρά όσοι μέχρι πρότινος αναπαύονταν στις βολικές βεβαιότητες της Μεταπολίτευσης: το χρώμα της βίας δεν κάνει καμία διαφορά ως προς την ουσία της. Εξ ου και η υστερία με την οποία Δ. Παπαδημούλης και Ζ. Κωνσταντοπούλου αντέδρασαν στον εύστοχο συσχετισμό ακροδεξιάς και ακροαριστερής βίας που τόλμησε ο Φ. Σαχινίδης από το βήμα της Βουλής. (Παρεμπιπτόντως, η φουκαριάρα η Σ. Σακοράφα, που κάθεται συνήθως μπροστά από την κ. Κωνσταντοπούλου στα έδρανα της Βουλής, πρέπει να έχει πλέον κουφαθεί από τις τσιρίδες της Ερινύας του ΣΥΡΙΖΑ...)

Αν ο Σαμαράς εννοεί αυτά που έλεγε προεκλογικά, αν ο Βενιζέλος καταλαβαίνει ότι μόνον ως αστική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ και αν ο Κουβέλης πιστεύει στη διαφορά της δημοκρατικής Αριστεράς από την Αριστερά της βίας, ιδού η ευκαιρία κύριοι! Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει τον δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες - όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου.

Πρόκειται για ευκαιρία, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει, διότι είναι, τρόπον τινά, αναγκαστική. Αν την αφήσει ανεκμετάλλευτη, όχι μόνον θα έχει στερηθεί το κέρδος που μπορεί να αποκομίσει, αλλά η απραξία θα της επιφέρει ένα σοβαρό κόστος. Αν, δηλαδή, διαχωρίσει την καλή βία της άκρας Αριστεράς από την κακή της άκρας Δεξιάς, ενισχύει την οιονεί νομιμοποίηση της πρώτης και καλλιεργεί το έδαφος για την περαιτέρω εξάπλωση της δεύτερης. Ας μην κρυβόμαστε πια πίσω από το δάκτυλο της πολιτικής ευπρέπειας και ας κοιτάξουμε πού έχουμε φθάσει: στις παρέες σας, εκεί όπου μιλάτε ελεύθερα, πόσοι είναι εκείνοι που ευχαριστήθηκαν την προεκλογική μπούφλα που έφαγε η Λιάνα Κανέλλη από τον Ηλ. Κασιδιάρη, αλλά ντρέπονται ή φοβούνται να το πουν παραέξω; Η διαφοροποίηση αριστερής και δεξιάς βίας υπέρ της πρώτης θα τους κάνει να ξεπεράσουν την ντροπή ή τον φόβο που τώρα τους συγκρατεί. Εξάλλου, το διδάσκει και η Ιστορία: στη Γερμανία της Βαϊμάρης, τα Τάγματα Εφόδου του Ρεμ δεν ήλθαν μόνα τους, επειδή τα γέννησε η κρίση· ήλθαν παρέα με τις στρατιωτικοποιημένες μονάδες των κομμουνιστών. Τα δε Τάγματα Ασφαλείας στην Αργολίδα οι κάτοικοι τα υποδέχονταν με ζητωκραυγές, μετά το κύμα τρομοκρατίας που εξαπέλυσε ο ΕΛΑΣ το καλοκαίρι του 1943.

Αν λοιπόν η κυβέρνηση αδρανήσει μπροστά στην ευκαιρία που της προσφέρεται τώρα από τη Χρυσή Αυγή, τότε κατρακυλάει στον δρόμο που χάραξε ο Πάκης, τον Δεκέμβριο του 2008. Γι' αυτό, άλλωστε, τον χειροκροτούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, αλλά φοβάμαι ότι ο ίδιος δεν το αντελήφθη. Εκτός, βέβαια, αν ως Καλαματιανός διανοούμενος που βλέπει βαθιά στο μέλλον (το δικό του μέλλον), προετοιμάζεται για να γίνει κάποτε βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, όχι στο κοντινό μέλλον· μιλούμε για μετά από τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά χρόνια, όταν ο Μανώλης Γλέζος θα έχει αρχίσει να κουράζεται...».

ΓΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΤΑΝ Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ, ΑΛΛΑ ΤΟΝ "ΕΦΑΓΑΝ" ΤΑ... ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ!

Πριν περίπου ένα χρόνο, ο καλλιτέχνης, ερωτηθείς για το ζήτημα του Αιγαίου, που αποτελεί χρόνιο «αγκάθι» στις σχέσεις της Αθήνας με την Άγκυρα, είχε πει στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet, ότι το Αιγαίο «ανήκει στα ψάρια του»!

Αυτή η δήλωση, δεν φαίνεται να ενόχλησε τους Έλληνες αλλά τους Τούρκους. 

Η Milliyet γράφει σε άρθρο με τίτλο «Μήπως η συναυλία σκάλωσε στην θεώρηση;» για την ακύρωση των συναυλιών Ζουλφού Λιβανελί και Γιώργου Νταλάρα, οι οποίες επρόκειτο να πραγματοποιηθούν στις 24 Σεπτεμβρίου στην Σμύρνη και στις 25 Σεπτεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη.

Αν και οι αρμόδιοι της διοργάνωσης αναφέρουν πως «η αναβολή ήταν απόφαση των δύο καλλιτεχνών», σύμφωνα με την εφημερίδα στα παρασκήνια κυκλοφορεί ο ισχυρισμός ότι δεν δόθηκε άδεια από το Τουρκικό ΥΠΕΞ και ότι ο Γιώργος Νταλάρας δεν μπόρεσε να πάρει θεώρηση λόγω των δηλώσεών του κατά της Τουρκίας.

Συνελήφθη ο Τούρκος δολοφόνος του Ισαάκ και Σολωμού στη πράσινη γραμμή.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ραντικάλ, ο καθηγητής πανεπιστημίου Erhan Arıklı συνελήφθη από τις αρχές της Κιργιζίας, στο αεροδρόμιο Μανάς, της πρωτεύουσας Μπισκέκ, για συμμετοχή του στη δολοφονία των Κυπρίων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού.

Μετά από την εξέλιξη αυτή σήμανε συναγερμός στο τουρκικό υπουργείο εξωτερικών.

Ένδεκα είναι συνολικά οι Τούρκοι που καταζητούνται από την Ιντερπόλ για την άγρια δολοφονία των δυο Κυπρίων, τον Αύγουστο του 1996.

Ο συλληφθείς, όταν τελέστηκαν οι δολοφονίες ήταν πρόεδρος της εθνικιστικής παρακρατικής οργάνωσης Türk-Bir. Γεννήθηκε το 1962 στο Αρνταχάν και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Λάπηθο, το 1976.

Ο Ερχάν Αρικλί διέμενε επί 14 χρόνια στο Καζακστάν και ήταν εκπρόσωπος του παράνομου τουρκοκυπριακού κράτους στην Κιργιζία.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Στις 14 Αυγούστου 1996, την ημέρα της κηδείας του Τάσσου Ισαάκ μια ομάδα διαδηλωτών διαδηλώνει στη πράσινη γραμμή. 

Ανάμεσά τους και ο Σολωμός Σολωμού, ξάδελφος του νεκρού Ισαάκ. Κάποια στιγμή επικρατεί ένταση και ο Σολωμού με το τσιγάρο στο στόμα ανεβαίνει στον ιστό της σημαίας για να κατεβάσει το σύμβολο του Αττίλα.

Καταιγισμός πυρών! Και ο Σολωμού πέφτει νεκρός…

Δύο ήταν οι βασικοί ύποπτοι για τη δολοφονία του. Και οι δύο φαίνονται σε φωτογραφίες να σημαδεύουν προς τη πλευρά του Σολωμού. Και οι δύο …αναζητούνται από την Ιντερπόλ,αλλά δεν μπορούν να συλληφθούν όσο βρίσκονται στα κατεχόμενα.

 Κι όχι μόνο αυτό. 

Και οι δύο βασικοί ύποπτοι αναταμείφθηκαν από τις κατοχικές αρχές και τη Τουρκία.

Ο ένας ο Ερντάλ Εμανέτ προήχθη από αστυνομικός διευθυντής Αμμοχώστου σε υποδιοικητή της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης στην Λευκωσία!

 

Διακρίνεται με τη στολή να στέκεται στο μπαλκόνι ,στη πρώτη φωτογραφία.

Ο δεύτερος είναι ο Κενάν Ακίν που διακρίνεται στις φωτογραφίες να στέκεται στο μπαλκόνι και να πυροβολεί προς την κατεύθυνση του Σολωμού Σολωμού.

Ο Ακίν επιβραβεύτηκε με αξιώματα και …”βουλευτιλίκη” στην ψευδοκυβέρνηση των κατεχομένων και επίμονα υποστηρίζει πως «μπορεί να φαίνομαι ότι έχω σηκώσει όπλο, αλλά δεν πυροβόλησα».

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

14.8.1996. Έσβησε πάνω στον ιστό όπου η σφαίρα τον είχε σημαδέψει πριν προλάβει να κατεβάσει την τουρκική ημισέληνο.

Κοινή αεροπορική άσκηση Ελλάδας-Ισραήλ στη Λάρισα

Αεροπορική άσκηση Ελλάδας-Ισραήλ - η δεύτερη εντός διμήνου - πραγματοποιείται το τρίτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου με κέντρο την αεροπορική βάση της Λάρισας. 

Για την άσκηση θα έλθουν στην Ελλάδα μαχητικά αεροσκάφη F-16, πιθανότατα από αεροπορική βάση στην έρημο Νεγκέβ. 

Η άσκηση - με ποικιλία σεναρίων - αποτελεί ουσιαστικά την «ανταπόδοση» της περυσινής μεταστάθμευσης ελληνικών μαχητικών F-16 της 337 Μοίρας «Φάντασμα» της Λάρισας, στην Νεγκέβ, όπου και συνεκπαιδεύτηκαν με ισραηλινούς.

Στις αρχές του μηνός - και ενώ ο Υπουργός Αμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος πραγματοποιούσε επίσκεψη στο Ισραήλ - στη νοτιονατολική Κρήτη πραγματοποιήθηκε άλλη μια κοινή ελληνοισραϊλινή άσκηση - ελικοπτέρων του στρατού αυτή την φορά.

Τα επιθετικά ελικόπτερα - συμμετείχαν από ελληνικής πλευράς Αpache και από ισραηλινής αρκετά Black Hawk και Αpache- έκαναν κυρίως αποστολές κρούσης σε στόχους εδάφους.

Ενα από τα σενάρια που εκτελέστηκαν ήταν Ερευνα και Διάσωση Προσωπικού σε Συνθήκες Μάχης (CSAR) με συμμετοχή και κομάντος της 31 Μοίρας Ειδικών Επιχειρήσεων της Πολεμικής Αεροπορίας με Super Puma.

Νωρίτερα τον Ιούλιο δυο κορβέτες του Ισραηλινού Ναυτικού πραγματοποίησαν άσκήσεις βολών στο Πεδίο Βολών «Καράβια» στο Μυρτώο Πέλεγος, ενώ έμειναν και στον Ναύσταθμο.

Οι ασκήσεις αυτές - και όχι μόνο - εντάσσονται στο ετήσιο πρόγραμμα Στρατιωτικής Συνεργασίας 2012 και στο πλαίσιο του «Επιχειρησιακού Μνημονίου» συνεργασίας των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών, που κινείται παράλληλα με την ευρύτερη πολιτική, ενεργειακή και εμπορική συνεργασία Αθήνας -Τελ Αβίβ.

Οι κοινές ασκήσεις Ελλάδας – Ισραήλ με τη χρήση μαχητικών αεροσκαφών και επιθετικών ελικοπτέρων έχουν προϊστορία. 

Ασκηση έγινε και πέρυσι τον Ιούνιο στη Θεσσαλία, με μαχητικά αεροσκάφη και επιθετικά ελικοπτέρα, στο ίδιο πλαίσιο με την άσκηση «Morning Wind» («Πρωινός Ανεμος») που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2010 στην Πελοπόννησο και το Ιόνιο Πέλαγος. Προηγήθηκαν οι μεγάλης κλίμακας ελληνοϊσραηλινές αεροπορικές ασκήσεις, «Μίνωας» το 2010 και «Ενδοξος Σπαρτιάτης» το 2008.Στην τελευταία αυτή συμμετείχαν άνω των 100 μαχητικών αεροσκαφών με κύματα και όταν αποκαλύφτηκε είχε χαρακτηρισθεί ως πρόβα τζενεραλε για επικείμενο χτυπημα του Ισραήλ στο Ιραν.

Επισκευάζεται το χόβερκραφτ Zubr «Κέρκυρα»

Τον Δεκέμβριο αναμένεται να είναι έτοιμο το ρωσικής κατασκευής χόβερκραφτ Zubr «Κέρκυρα», που είχε πάρει φωτιά στις 30 Ιουλίου στη Ναυτική Βάση Κανελλόπουλος. Ο υφυπουργός Αμυνας κ. Δ. Ελευσινιώτης, συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΝ Κ. Χρηστίδη, επισκέφθηκε την βάση και είδε την πρόοδο των εργασιών για την αποκατάσταση των ζημιών.

Σύμφωνα με όσα του είπαν οι εργαζόμενοι, οι εργασίες θα έχουν ολοκληρωθεί όπως προβλέπει το χρονοδιάγραμμα και πριν από το τέλος του χρόνου το «Κέρκυρα» θα επιστρέψει στις αποστολές του.

Οφείλουμε να συγχαρούμε τον Τσίπρα που δεν ξεχνά τις πολιτικές του ρίζες!

Τσίπρας,Φεντερασιόν 

και  Αβραάμ Μπεναρόγια 

"Για να θυμούνται οι παλιοί 

και να μαθαίνουν οι νέοι"..

Μιλώντας την Κυριακή σε οπαδούς του στην Δ.Ε.Θ., ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρας, εδήλωσε ευτυχής διότι ευρίσκεται στην Θεσσαλονίκη, «που είναι η πόλη της Φεντερασιόν». 

Κατ’ αρχάς, να συγχαρώ τον Τσίπρα που δεν ξεχνά τις πολιτικές του ρίζες! 

Πράγματι, η ρίζα και η «πρωτοπορία» του εν Ελλάδι μαρξιστικού κινήματος είναι η Φεντερασιόν και κάθε συνεπής μαρξιστής που σέβεται τις μαρξιστικές παραδόσεις και την ιστορία, οφείλει να της αποδίδει τιμές. 

Να πούμε και ολίγα περί της Φεντερασιόν, ώστε να μαθαίνουν οι νεώτεροι.

Στην αυγή του 20ου αιώνος, σχηματίσθηκαν στην Ελλάδα οι πρώτες σοσιαλιστικές ομάδες. Τέτοιες ομάδες σχηματίσθηκαν στην Αθήνα, στον Βόλο και στην Θεσσαλονίκη. 

Ωστόσο, οι οργανώσεις σε Αθήνα και Βόλο ήταν στην ουσία ολιγομελείς παρέες διανοουμένων, και παρέμειναν τέτοιες καθώς δεν κατάφεραν να «ανοιχθούν» στην κοινωνία και να προσελκύσουν τις λαϊκές μάζες. 

Μόνο οι εν Θεσσαλονίκη σοσιαλιστικές οργανώσεις ήσαν άξιες λόγου, λόγω της εκεί παρουσίας περί των 80.000 Εβραίων, οι οποίοι Εβραίοι ήταν διεθνώς η «μαγιά» της ανατροπής.

Στην υπό οθωμανική κατοχή Θεσσαλονίκη, οι πρώτοι σοσιαλιστές ήσαν Εβραίοι -κυρίως- από την Βουλγαρία, με πρωτοστατούντα τον Αβραάμ Μπεναρόγια, γεννηθέντα το 1887 στην Βουλγαρία και μετέπειτα διδάσκαλο της βουλγαρικής γλώσσης στο εβραϊκό σχολείο της Φιλιππουπόλεως (Πλόβντιβ). 

Ο Μπεναρόγια μυήθηκε στον μαρξισμό το 1907 κι έναν χρόνο αργότερα συνέγραψε το βιβλίο «Το εβραϊκό ζήτημα και η σοσιαλδημοκρατία» (την εποχή εκείνη ακόμα και το κόμμα του Λένιν λεγόταν «σοσιαλδημοκρατικό» κι όχι «κομμουνιστικό»), εις το οποίο εξηγούσε την ανάγκη στρατεύσεως των όπου γης Εβραίων στα «σοσιαλδημοκρατικά» (μαρξιστικά) κόμματα. 

Οι διεθνείς δυνάμεις που κατηύθυναν τα μαρξιστικά κινήματα ξεχώρισαν τον Εβραίο αυτό διδάσκαλο και το 1908 τον έστειλαν στην Θεσσαλονίκη για να οργανώσει την κατάσταση. 

Μέχρι τότε, οι οργανωμένοι μαρξιστές της πόλεως (άπαντες Εβραίοι…) ήταν διασπασμένοι σε μικρές γκρούπες, με πρόσχημα ιδεολογικές διαφορές, αλλά στην πραγματικότητα εξαιτίας της ελλείψεως συντονισμού και ενός ικανού ηγέτη. 

Αυτόν τον ρόλο ορίστηκε να παίξει ο Μπεναρόγια.

Μετά τον ερχομό του στην πόλη, οι διάσπαρτες ομάδες και ομαδούλες ενώθηκαν υπό την ηγεσία του και σχημάτισαν την «Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία – Φεντερασιόν», το 1909. 

Η πρώτη πράξη της Φεντερασιόν, ήταν η έκδοση μιας εβδομαδιαίας εφημερίδος, υπό τον τίτλο «Εφημερίς του Εργάτου», σε τέσσερις γλώσσες: εβραϊκά, ελληνικά, τουρκικά και βουλγαρικά. 

Αργότερα, η εφημερίς άλλαξε τον τίτλο της σε«Εργατική Αλληλεγγύη»

(με τον ίδιο τίτλο κυκλοφορεί σήμερα η εφημερίδα του Κωνσταντίνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ…)

και τελικώς σε «Αβάντι», με εκδότη τον (Εβραίο) Αλμπέρτο Αρδίττι. 

Από τις νεώτερες εκδόσεις απαλείφθησαν οι άλλες γλώσσες κι έμειναν μόνον τα εβραϊκά, προφανώς επειδή δεν είχαν μη Εβραίους αναγνώστες.

Στις εκλογές του 1915, η Φεντερασιόν εισήλθε στην βουλή με δύο βουλευτάς, τον Εβραίο Αλμπέρτο Κουριέλ και τον Έλληνα Αριστοτέλη Σίδερι, με ψήφους από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης. 

Ο Μπεναρόγια απουσίαζε από την ενεργό δράση, διότι είχε εξοριστεί στην Νάξο, από το 1914.

 

Αφέθη ελεύθερος το 1917 και έναν χρόνο αργότερα πρωτοστάτησε στην δημιουργία του πανελλαδικού βεληνεκούς ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος), το οποίο προσεχώρησε στην «λενινιστική» 

Γ΄ Διεθνή, γινόμενο όργανο  της Μόσχας. 

Το 1920, το κόμμα προσέθεσε την λέξη «Κομμουνιστικό» στον τίτλο του (ΣΕΚΚΕ) και τέλος το 1924 μετονομάσθηκε σε ΚΚΕ.

Μόλις οργάνωσε την κατάσταση, ο ιδρυτής του ΚΚΕ, Αβραάμ Μπεναρόγια, ολοκλήρωσε την αποστολή που του είχε ανατεθεί και απεσύρθη από την ενεργό δράση (ομοίως απεσύρθησαν και οι υπόλοιποι Εβραίοι από την πρώτη σειρά του κόμματος), διότι πλέον το κόμμα θα έπρεπε να απευθυνθεί στις ελληνικές πλατιές λαϊκές μάζες. 

Ο Στάλιν του ανέθεσε την διεύθυνση του Γραφείου της Σοβιετικής Εμπορικής Ατμοπλοΐας στην Ελλάδα. Επέζησε του Β΄ Π.Π., μετανάστευσε στο Ισραήλ, όπου και πέθανε το 1979.

Συμπερασματικά, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε μεγάλη προσωπικότητα του μαρξιστικού κινήματος στην Ελλάδα, άρα δικαίως τον τιμούν σήμερα οι πολιτικοί του απόγονοι (Τσίπρας).

Tα "μαζεύει" η USAID από τη Ρωσία

Mε λιτή του ανακοίνωση το ρωσικό ΥΠΕΞ επιβεβαίωσε πως η αντιπροσωπεία της Υπηρεσίας της Αμερικής για την διεθνή ανάπτυξη αποχωρεί από τη Ρωσία, συμπληρώνοντας πως είναι πολύ ευχαριστημένο για τον ρόλο που έπαιξε η USAID στην χώρα επί είκοσι έτη.

Ανώνυμη υψηλόβαθμη πηγή του ρωσικού ΥΠΕΞ συμπλήρωσε πως σύντομα το ρωσικό υπουργείο θα εκδόσει αναλυτική απάντηση με την οποία θα σχολιάζει την απόφαση της Ουάσιγκτον. 

Σύμφωνα με αναλυτές οι ΗΠΑ έφτασαν σε αυτή την απόφαση επειδή το Κρεμλίνο μπλόκαρε προγράμματα της USAID που σχετίζονταν με την χρηματοδότηση ΜΚΟ οι οποίες με την σειρά τους βοηθούσαν την ρωσική αντιπολίτευση. 

Mε ανακοίνωση του, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών έκανε γνωστό πως η αντιπροσωπεία της Υπηρεσίας της Αμερικής για την διεθνή ανάπτυξη διακόπτει την λειτουργία της στη Ρωσία.

Στην ανακοίνωση του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών δεν δίδονται διευκρινίσεις για τους λόγους που το οδήγησαν στην πρωτοφανή αυτή απόφαση, αναλυτές ωστόσο υποστηρίζουν πως η αιτία πηγάζει από νόμο που τέθηκε πρόσφατα σε ισχύ στη Ρωσία, με τον οποίοι μπαίνουν κανόνες στην λειτουργία των ΜΚΟ. 

Φυσικά να υπενθυμίσουμε ότι οι ΜΚΟ στη Ρωσία (όπως και στον υπόλοιπο κόσμο) αποτελούν το "μακρύ" και προπαντώς ανεπίσημο (άρα μη κατηγορούμενο) χέρι της CIA. 

Οι Ρώσοι με συνοπτικές διαδικασίες τους στέρησαν τον τρόπο χρηματοδότησής τους άρα και την επιβιωσιμότητά τους.