Στα τάρταρα οι αξίες των ακινήτων στην χώρα!

Kίνητρα για αγορά ακινήτων από αλλοδαπούς

Δύο διαφορετικές ειδήσεις που εάν συνδυάσει κανείς, μπορεί πολύ εύκολα να δείξουν το πώς και το γιατί της οικονομικής κρίσης!

Χαριστικό πλήγμα στην αγορά ακινήτων έχουν επιφέρει η μεγάλη έλλειψη ρευστότητας στην οικονομία σε συνδυασμό με την αρνητική προσδοκία επιχειρήσεων και νοικοκυριών για την πορεία της οικονομίας και την εξέλιξη των οικονομικών, εκτιμούν αναλυτές της Alpha Bank.Ειδικότερα, για τέταρτη συνεχή χρονιά εξακολουθεί να παρατηρείται κάθετη πτώση του αριθμού των αγοραπωλησιών διαμερισμάτων (τρίτο τρίμηνο 2012: -48,7%, μετά την πτώση τους κατά -38,8% στο τρίτο τρίμηνο του 2011), πτώση που είναι πολύ μεγαλύτερη της επίσης μεγάλης μείωσης του αριθμού των αδειών της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας κατά -27,6% στο οκτάμηνο του 2012, μετά την πτώση της κατά -30,5% και στο οκτάμηνο του 2011.

Επιπλέον, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, οι τιμές των διαμερισμάτων (παλαιά και νέα) μειώθηκαν κατά -11,7% στο τρίτο τρίμηνο του 2012 στο σύνολο της χώρας, έναντι μείωσής τους κατά -4,7% στο τρίτο τρίμηνο του 2011.

Και τώρα, που η ελληνική αγορά ακινήτων και φυσικά οι τιμές τους έχουν πέσει στα ... τάρταρα, ερχεται η κυβέρνηση να θεσπίσει ειδικά κίνητρα, συμπεριλαμβανομένων φορολογικών γι αλλοδαπούς που θέλουν να αγοράσουν ελληνικά ακίνητα.

Συγκεκριμένα, κίνητρα σε Ευρωπαίους συνταξιούχους για την αγορά παραθεριστικής κατοικίας εξετάζει το υπουργείο Οικονομικών εν όψει της κατάθεσης του νέου φορολογικού νομοσχεδίου.

Η αρχική ιδέα για την παροχή βίζας διαρκείας σε όσους υπηκόους ξένων χωρών αγοράσουν ακίνητα αξίας άνω των 300.000 ευρώ έρχεται να διευρυνθεί από το υπουργείο Οικονομικών με επιπλέον κίνητρα, τα οποία αναμένεται να συζητηθούν αύριο, Παρασκευή σε νέα συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής που εξετάζει τις αλλαγές στο φορολογικό.

Στο τραπέζι των συζητήσεων τίθενται προτάσεις που αφορούν τη δραστική μείωση των φόρων μεταβίβασης κατά την αγορά ακινήτων.

Όσον αφορά τη φορολόγηση του εισοδήματος των συνταξιούχων αυτών, θα ορίζεται ρητά ότι ακόμη και αν διαμένουν στην Ελλάδα περισσότερες από 183 ημέρες (διάστημα που θεωρείται ότι τους καθιστά φορολογικά υπόχρεους στη χώρα μας), δεν θα θεωρούνται για φορολογικούς λόγους κάτοικοι Ελλάδας. Στη χώρα μας όμως δεν θα έχουν τη δυνατότητα εργασίας.

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ.Μια νέα διακήρυξη είναι αναγκαία,πριν η φωτιά εξαπλωθεί και πάλι

ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

 - Η φωτιά δεν έσβησε ποτέ

 

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΣΙΔΕΡΗ 

(πλήρες όπως δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Επίκαιρα)

 

«Εθνικιστικά κινήματα που αυξάνουν διαρκώς την επιρροή τους δρουν και αναπτύσσονται στα Βαλκάνια, έχοντας στη φαρέτρα τους δηλητηριώδη βέλη κατά γειτονικών χωρών, υποδαυλίζοντας εντάσεις και διακατεχόμενα από μεγαλοϊδεατισμό, κυρίως τα αλβανικής προέλευσης.

 

Εξάλλου, ορισμένες κυβερνήσεις κινούνται στο ίδιο περίπου πλαίσιο, ενώ παράλληλα υπάρχει ένα μείγμα αντιευρωπαϊσμού - ευρωσκεπτικισμού και, ανάλογα με την περίπτωση, βρίσκονται σε έξαρση ο ανθελληνισμός, ο αντιαλβανι-σμός και ο αντιτουρκισμός. Όλ' αυτά αποτελούν την πρώτη ύλη για αναφλέξεις στο -ίσως όχι τόσο μακρινό- μέλλον.

 

Οι πληγές στα Βαλκάνια δεν έχουν επουλωθεί, όπως πολλοί εσφαλμένα νόμιζαν. Ολοένα και περισσότερο έρχονται στην επιφάνεια και αναπτύσσονται με γρήγορους ρυθμούς τα κινήματα αυτά, αναβιώνοντας προβλήματα του παρελθόντος και δημιουργώντας νέα, θέτοντας σε πραγματική δοκιμασία τις διμερείς σχέσεις των χωρών της περιοχής, όπως και συνολικά την ειρήνη στα Βαλκάνια.

Η δυσλειτουργική Δημοκρατία, η απουσία μηχανισμών ελέγχου και πραγματικής λογοδοσίας, η εκτεταμένη διαφθορά, η φτώχεια που παίρνει μεγάλες διαστάσεις, το οργανωμένο έγκλημα αλλά και η αίσθηση ότι οι πραγματικές αλλαγές δεν θα γίνουν ποτέ για να ευημερήσει ο τόπος τους είναι η εύφλεκτη ύλη για την ανάδυση τέτοιων κινημάτων.

 

Παράλληλα, καλλιεργούν την εθνικιστική τους ρητορική στον ευάλωτο σε μεγάλες ιδέες πληθυσμό και τον κατευθύνουν εκεί που ακριβώς θέλουν: στη διεκδίκηση πραγματικών ή φανταστικών αιτημάτων από τις γειτονικές χώρες και στην αίσθηση ότι οι μεγάλες ιδέες κάποια στιγμή θα δικαιωθούν.

 

Στο στόχαστρό τους βρίσκεται πάντα η κυβέρνησή τους, αν δεν επιδεικνύει τον πατριωτισμό που τα ίδια τα κινήματα ορίζουν ως τέτοιο.

ΑΛΒΑΝΙΑ - ΣΕΡΒΙΑ -ΠΓΔΜ

Η ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας και ο αλυτρωτισμός στην υπηρεσία των εθνικιστών

Πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη τέτοιων κινημάτων υπάρχει στην Αλβανία, όπου καταγράφεται έξαρση μεγαλοϊδεατισμού ή κάθε άλλο παρά αμβλύνεται όσο περνά ο καιρός. Η δημιουργία ενός δεύτερου αλβανικού κράτους στο Κόσοβο, η διεκδίκηση πολλών δικαιωμάτων για την ισότιμη σχεδόν διοίκηση της ΠΓΔΜ και η απροκάλυπτη σε μεγάλο βαθμό διεκδίκηση της αυτονομίας στη Νότια Σερβία εκτοξεύουν στα ύψη την εθνική αυτοπεποίθηση των Αλβανών αλλά και τον παραλογισμό τους. Τα νέα εθνικιστικά κινήματα εμφορούνται από την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας και το ανησυχητικό είναι ότι η επιρροή τους αυξάνεται στο φτωχό πληθυσμό και στη νεολαία.

Ως προς την Ελλάδα, έχει μεγάλη σημασία το ότι κλιμακώνεται επικίνδυνα ο ανθελληνισμός. Το κίνημα της «Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας», που είναι το πλέον δυναμικό, διευρύνει συνεχώς το πεδίο δράσης του και διεκδικεί τον επηρεασμό της συνολικής αλβανικής πολιτικής έναντι της χώρας μας: από την επαναχάραξη των συνόρων, τις θαλάσσιες ζώνες, την απογραφή του πληθυσμού και την τρομοκράτηση της ελληνικής μειονότητας μέχρι τους ελέγχους στην Κακαβιά κ.ο.κ.

Το τελευταίο επεισόδιο, στις 28 Οκτωβρίου, όταν κάποιες δεκάδες μέλη της «Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας» επιτέθηκαν με πέτρες στην αυτοκινητοπομπή που κατευθυνόταν στο νεκροταφείο των πεσόντων του Έπους του '40, ήταν ένα καμπανάκι για την ελληνική πλευρά.

 

Γιατί μια τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών, Δημήτρη Αβραμόπουλου, στη Βουλή για το σοβινισμό στα Βαλκάνια, που στέλνει ανησυχητικά μηνύματα, προκάλεσε μια απίστευτη έκρηξη εθνικιστικού παραληρήματος κατά της χώρας μας, γεγονός που κατέδειξε το βάθος της επιρροής του ανθελληνικού κλίματος αλλά και το γεγονός ότι, ενώ το κλίμα αυτό είναι υπαρκτό, η Ελλάδα ουδέποτε το αντιμετώπισε με τη δέουσα σοβαρότητα.

Η «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία», που έχει πολύ μεγαλύτερη επιρροή στον αλβανικό Βορρά, συνεργάζεται με το Κίνημα «Αυτοδιάθεση» του Κοσόβου, ενώ τελευταία επεκτείνει την επιρροή της και σε δυνάμεις των Αλβανών στα Σκόπια, κάτι που, αν ενισχυθεί, θα αποτελέσει εξαιρετικά αποσταθεροποιητικό παράγοντα. Έχει στις τάξεις της ακόμη και δικαστές, ανθρώπους από τις δυνάμεις ασφάλειας, αποφασισμένους νέους, ενώ η χρηματοδότησή της είναι συνεχής και από αδιευκρίνιστες πηγές.

Η «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία» άσκησε αφόρητες αλλά αποτελεσματικές πιέσεις ώστε οι μειονοτικοί στην Αλβανία να μην έχουν το δικαίωμα να αναφέρουν την εθνική τους καταγωγή. Στις 13 Δεκεμβρίου θα δοθεί στη δημοσιότητα το αποτέλεσμα της απογραφής, η οποία είχε γίνει το καλοκαίρι χωρίς τις μειονότητες, κι έτσι θα εμφανιστεί ένα «καθαρό» αλβανικό έθνος. Η ελληνική μειονότητα δεν έλαβε μέρος στην απογραφή, το Συμβούλιο της Ευρώπης καταδίκασε την Αλβανία, εντούτοις αυτό δεν άλλαξε την κατάσταση.

Τρομοκράτηση

Έχουν πλέον εξελιχθεί σε μόνιμη κατάσταση οι απειλές, οι εκβιασμοί, η τρομοκράτηση, η αρπαγή γης και η προσπάθεια διάλυσης του κοινωνικού ιστού της ελληνικής μειονότητας. Παράλληλα είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο στον αλβανικό Τύπο και στα ΜΜΕ ο ανθελληνικός τόνος, ενώ η μόνιμη παρουσία εθνικιστών κατευθύνει τη σχεδιασμένη αντιπαράθεση με την Ελλάδα.

Όπως είναι γνωστό η ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας κυοφορείται εδώ και χρόνια και υποτίθεται ότι βρίσκει αντίθετες τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Ωστόσο, δεν φαίνεται να βρίσκουν τρόπους ούτε τον αντιευρωπαϊσμό να αντιμετωπίσουν ούτε τον εθνικισμό να απονευρώσουν ούτε τον αλυτρωτισμό να καταπνίξουν. Πέραν των άλλων, είναι γνωστό ότι η Μεγάλη Αλβανία περιλαμβάνει και εδάφη της Ελλάδας, της Σερβίας, του Μαυροβουνίου, φυσικά το Κόσοβο και εδάφη της ΠΓΔΜ. Είναι προφανές ότι το κλίμα στην περιοχή δηλητηριάζεται και, όσο αυξάνεται η δυναμική, τόσο πιο εκρηκτική θα γίνεται η κατάσταση, πόσω μάλλον που η φτώχεια και τα προβλήματα των λαών βρίσκονται σε τραγικό επίπεδο.

Η «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία» πιέζει τα τελευταία δύο χρόνια αφόρητα για την αλλαγή των ονομάτων των ελληνικών πόλεων και χωριών με αλβανικές ονομασίες, στο πρότυπο των Τούρκων. Πρόκειται για υψηλού επιπέδου πρόκληση, δεδομένου ότι η ελληνική εθνική μειονότητα είναι αναγνωρισμένη με βάση τις διεθνείς συμβάσεις. Οι Αλβανοί, που έχουν διεκδικήσει τα ίδια δικαιώματα σε όλες τις χώρες της περιοχής, τα αρνούνται στις μειονότητες στο έδαφος τους και, μάλιστα, με βίαιο τρόπο. Αυτό τα λέει όλα.

Στην Αλβανία δραστηριοποιούνται επίσης το «Εθνικό Μέτωπο», το «Δημοκρατικό Εθνικό Μέτωπο» και το «Βασιλικό Κόμμα», ενώ διαρκώς αυξανόμενη είναι η επιρροή του ΡϋΙΟϋ, του κόμματος των Τσάμηδων.

 

Όλ'αυτά τα κινήματα δημιουργούν εντυπώσεις, θόρυβο, δηλητηριάζουν το πολιτικό κλίμα και, το χειρότερο, αναγκάζουν πλέον την αλβανική πολιτική ηγεσία να ενσωματώνει θέσεις τους είτε γιατί αρχίζουν να πείθονται από την ατζέντα τους είτε για ψηφοθηρία. Ωστόσο, ήδη στο Σοσιαλιστικό Κόμμα η αλλαγή πολιτικής είναι εμφανής και ανθελληνική, ενώ και το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Ολοκλήρωσης» του Ιλίρ Μέτα, που στηρίζει κυρίως τους Τσάμηδες, γίνεται όλο και πιο ανθελληνικό. Κάνουμε λόγο για ανθελληνισμό γιατί δεν υπάρχει σοβαρό πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο που να επιτρέπει στα κινήματα αυτά να διεκδικούν κάτι από την Ελλάδα με βάση το Δίκαιο. Πρόκειται για παροξυσμό που δεν έχει βάση και για τους λόγους που αναφέρθηκαν ο παροξυσμός αυτός έχει μετατραπεί σε ανθελληνισμό.

Σε πολιτικό επίπεδο, η Ελλάδα αντιμετωπίζει το πρόβλημα με τη μειονότητα, με τη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες, όπου τα Τίρανα πλέον απαιτούν επαναδιαπραγμάτευση, άρα υπάρχει σοβαρή εμπλοκή, οι Τσάμηδες επηρεάζουν την πολιτική και των μεγάλων κομμάτων, ενώ μόνο το Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερίσα δείχνει να τηρεί αποστάσεις και από το μεγαλοϊδεατισμό και από τον ανθελληνισμό. Η Ελλάδα οφείλει να κινηθεί άμεσα και με ολοκληρωμένη πολιτική, πριν η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη.

Διεκδικούν αυτονομία

Το Κίνημα «Αυτοδιάθεση» του Κοσόβου οργάνωσε διαδηλώσεις στις αρχές του μήνα όταν ανακοινώθηκε ότι η Σερβία και το Κόσοβο θα ξεκινήσουν ένα δομημένο διάλογο, ενώ και στη διεθνή κοινότητα διακινούνται πολλά σενάρια για το καθεστώς της βόρειας περιοχής όπου ζουν Σέρβοι. Οι δυνάμεις του Κινήματος «Αυτοδιάθεση» θεωρούν προδοτική την πολιτική διαλόγου με τη Σερβία, πιστεύοντας ότι το Κόσοβο στο σύνολό του ανήκει στο κράτος τους. Και όχι μόνο αυτό: διεκδικούν και την αυτονομία των χωριών της κοιλάδας του Πρέσοβο στη Νότια Σερβία.

 

Το ίδιο Κίνημα είχε απαιτήσει και παλαιότερα, ακόμη και με επιθέσεις κατά δυνάμεων του ΟΗΕ, να αποχωρήσουν από το Κόσοβο, θεωρώντας ότι εμπόδιζαν την ανεξαρτησία.

 

Η συνεργασία του Κινήματος αυτού με την «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία» τους έχει προσδώσει δυναμική, χρήμα -ίσως από αδήλωτες πηγές- και ο στόχος τους είναι να αναπτυχθούν και στα Σκόπια, εκτιμώντας ότι η πολιτική συνεργασίας με τους Σλαβομακεδόνες όπως έχει σήμερα δεν αποδίδει. Στην κορυφή των στόχων και της «Αυτοδιάθεσης» και της «Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας» είναι η ιδέα του «παναλβανισμού».

Η «Αυτοδιάθεση» θεωρεί ότι το πολιτικό σύστημα στο Κόσοβο δεν ανταποκρίνεται στα «πατριωτικά» του καθήκοντα και εξαπολύει συνεχώς επιθέσεις κατά της κυβέρνησης, που περιλαμβάνουν καταγγελίες για διαφθορά και ανικανότητα διαχείρισης των θεμάτων του Κοσόβου, στέλνοντας το μήνυμα της αδιάφθορης, πατριωτικής και αντισυστημικής οργάνωσης - περίπου όπως κάνει και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα.

Φαίνεται όμως ότι κάτι κινείται και στα Σκόπια, καθώς αίσθηση προκάλεσε η δήλωση του Αλβανού αρχηγού του DUI -του αλβανικού κόμματος των Σκοπίων-, Αλί Αχμέτ», ο οποίος την περασμένη εβδομάδα προειδοποίησε στη Βιέννη για τον κίνδυνο ντόμινο, αν οι Σέρβοι στο Βόρειο Κοσσυφοπέδιο λάβουν εδαφική ή πολιτική αυτονομία, κάτι που, ως γνωστόν, συζητείται έντονα στο διεθνές παρασκήνιο ως τελική λύση για το Κόσοβο.

Αποσταθεροποίηση

 

Σύμφωνα με τον Αχμέτι, μια τέτοια προσέγγιση θα έχει αναπόφευκτα επιπτώσεις σε γειτονικές χώρες, κυρίως στα Σκόπια, με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση ολόκληρης της περιοχής. Αν αυτή η στροφή επιβεβαιωθεί στην πράξη, στην ΠΓΔΜ θα έχουμε πορεία προς την αποσταθεροποίηση ή και τη διάλυση του κράτους.

 

Γιατί θα συγκρουστούν δύο εθνικιστικές δυνάμεις: οι Αλβανοί και ο Νίκολα Γκρούεφσκι, που τώρα δεν είναι διόλου απίθανο να θερίσει όσα ο ίδιος έσπειρε. Ίσως είναι καιρός να αντιληφθεί ο Γκρούεφσκι ότι ο πραγματικός σύμμαχος θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα και η Βουλγαρία, αλλά η παρανοϊκή του πολιτική τον οδηγεί σε μείζονα κρίση.

Τις κινήσεις των εθνικιστών Αλβανών προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο η Σερβία, η οποία, διά του προέδρου της,Τόμισλαβ Νίκολιτς, ενός ιδιότυπου εθνικιστική που προκαλεί με τις δηλώσεις του, επιδιώκει να καταστεί το αντίπαλο δέος των Αλβανών και να συμπήξει αντιαλβανικό μέτωπο στα Βαλκάνια. Για το λόγο αυτό, πριν από περίπου είκοσι ημέρες σε δημόσιες δηλώσεις του πήρε το μέρος των Σκοπίων στη διένεξη με την Ελλάδα, απορώντας, μάλιστα, γιατί οι Αλβανοί διεκδικούν αυτονομία στην ΠΓΔΜ ή αλλού και όχι στην Ελλάδα!

Είναι πάγια η στρατηγική του Βελιγραδιού να απαιτεί τα πάντα από την Ελλάδα, αλλά να μην δίνει τίποτα, και δεν αντιλαμβάνεται ότι ο διαμελισμός της Σερβίας και η ημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα και του μεγαλοϊδεατισμού του Μιλόσεβιτς.

 

Ωστόσο, κατά του Νίκολιτς υπήρξε αντίδραση από την Αθήνα, που τον προσκάλεσε άμεσα στην Ελλάδα και του έγιναν αυστηρές συστάσεις. Η επανόρθωση ήταν μερική, αλλά το Βελιγράδι, όπως έχει αποδείξει η Ιστορία, διολισθαίνει με μεγάλη ευκολία στον εθνικισμό και σε λανθασμένες πολιτικές και υπό το πρίσμα αυτό απαιτείται διπλωματική επαγρύπνηση.

Ο χρόνος και κυρίως η πορεία προς την ΕΕ θα δείξουν αν θα διορθώσει τις θέσεις του, που αρχίζουν να ενοχλούν και την Κροατία και τη Βοσνία και την Ελλάδα και τους Αλβανούς. Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί ήδη ενισχύεται το Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα, που υποστηρίζει σθεναρά τη θέση ότι το Κόσοβο είναι αναπόσπαστο τμήμα της Σερβίας και θεωρεί την κυβέρνηση προδοτική.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ  
Αντιτουρκισμός και «αγκάθια» στις σχέσεις με τους γείτονες 

Το Κίνημα «Ataka» είναι ένας νέος πρωταγωνιστής στα Βαλκάνια και, μάλιστα, σε μια χώρα ήδη ενταγμένη στην ΕΕ.

 

Η Βουλγαρία, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, άσκησε μια μοναδική πολιτική έναντι της τουρκικής μειονότητας, που αναγνωρίστηκε ως εθνική τουρκική μειονότητα. Το τουρκικό κόμμα ήταν στην κυβέρνηση, ήταν και είναι στη Βουλή, υπό την πίεσή του γέμισε η Βουλγαρία τεμένη και γενικότερα αναβαθμίστηκε στρατηγικά.

 

Αυτό, φαίνεται, δεν ήταν αρκετό για την Τουρκία, που, όπως κάνει σε ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων -και στην Ελλάδα φυσικά-, παρά τις δημόσιες δηλώσεις, πάντα ήθελε παραπάνω έλεγχο, ενώ ο νεοοθωμανισμός του Αχμέτ Νταβούτογλου ευνόησε την αλαζονεία του.

Το Κίνημα «Ataka», που έχει ήδη ενισχυθεί με ραγδαίους ρυθμούς, στοχεύει στην αντιτουρκική πολιτική με επίκεντρο τη μειονότητα. Συνεχείς ερωτήσεις στη Βουλή, δημοσιότητα και παρεμβάσεις επιδρούν πλέον στη διαμόρφωση της δημόσιας συζήτησης στη Βουλγαρία και το Κίνημα έχει ως κύρια αποστολή την ανάδειξη της «ενδοτικής» πολιτικής της κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας.

Την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή η κυβέρνηση της Σόφιας δέχτηκε «σφοδρά πυρά», καθώς κατηγορήθηκε για ανεπάρκεια και λάθη στις σχέσεις με την Τουρκία, ενώ ο αρχηγός των σκληροπυρηνικών εθνικιστών έκανε λόγο μέχρι και για «προδοτική πολιτική της κυβέρνησης σε βάρος του εθνικού συμφέροντος της Βουλγαρίας και των νόμιμων δικαιωμάτων 800.000 πολιτών της.

Κόντρα με την Τουρκία 

Ο πρόεδρος του «Ataka», Βόλεν Σίντεροφ, ανέφερε ότι «κατά τη βίαιη εκδίωξη των Βούλγαρων από την Ανατολική Θράκη στους Βαλκανικούς Πολέμους, 250.000 πρόσφυγες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν εσπευσμένα τα σπίτια τους για να σωθούν από τη γενοκτονία του τουρκικού στρατού τον Ιούνιο του 1913».

 

Η τοποθέτηση αυτή έγινε με αφορμή την επέτειο από την υπογραφή της «Συνθήκης Φιλίας μεταξύ της Βουλγαρίας και της Τουρκίας», στις 18 Οκτωβρίου του 1925, διά της οποίας η Άγκυρα υποχρεώθηκε επίσημα να αποζημιώσει τους πρόσφυγες για τις περιουσίες τους που κατασχέθηκαν από τις τουρκικές Αρχές. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι εγκαταλειμμένες περιουσίες των προσφύγων ανέρχονται σε 34.000 σπίτια, χωράφια έκτασης 2 εκατομμυρίων στρεμμάτων και δάση έκτασης 213 στρεμμάτων, η σημερινή αξία των οποίων ανέρχεται σε 10 δις δολάρια. Με το ποσό αυτό η Τουρκία πρέπει να αποζημιώσει τους 800.000 απογόνους των Θρακιωτών προσφύγων που ζουν σήμερα στη Βουλγαρία, υπογράμμισε ο αρχηγός των Βούλγαρων εθνικιστών, επικαλούμενος τη Συνθήκη της Ανγκόρα, η οποία, μάλιστα, όπως είπε, ούτε έχει καταγγελθεί ούτε έχει ακυρωθεί.

Η Βουλγαρία είχε καταφέρει να εντάξει το θέμα αυτό στις ετήσιες εκθέσεις προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά φέτος η αναφορά αυτή εξαφανίστηκε. Αυτό πυροδότησε τις σφοδρές αντιδράσεις και τα βαριά λόγια που ακούστηκαν μέσα και έξω από τη Βουλή.

Υπό την πίεση αυτή, ο Βούλγαρος ΥΠΕΞ αναγκάστηκε να δηλώσει ότι η στήριξη της Σόφιας για την ενταξιακή προοπτική της Άγκυρας στην ΕΕ δεν είναι «άνευ όρων», αλλά συνδέεται στενά με την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων, διά των οποίων οι τουρκικές Αρχές καλούνται να εξασφαλίσουν την τήρηση των κριτηρίων της προσχώρησης, υπό το πρίσμα της επικράτησης των ευρωπαϊκών αξιών στην Τουρκία.

Υπήρξε όμως και συνέχεια, που ήταν ακόμη χειρότερη. Το «Ataka» έχει αρχίσει τη συλλογή υπογραφών στη βουλγαρική Βουλή, ώστε να κινηθεί διαδικασία που θα οδηγήσει το «Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών» («ΚΔΕ»), που εκπροσωπεί κυρίως τους Τούρκους στο Συνταγματικό Δικαστήριο, προ κειμένου να εξεταστεί κατά πόσο είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα ή όχι.

Ο λόγος για τον οποίο το «Ataka» προχώρησε στην κίνηση αυτή ήταν η δήλωση του προέδρου του «ΚΔΕ», Αχμέτ Ντογκάν, σχετικά με τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο. Ότι, δηλαδή, ο κ. Ντογκάν ανέφερε πως ο Βαλκανικός Πόλεμος ήταν «πόλεμος για εθνική εκκαθάριση» και ότι ο Αχμέτ Ντογκάν απέδειξε ότι για εκείνον η απελευθέρωση της Βουλγαρίας από τον οθωμανικό ζυγό δεν ήταν θετική εξέλιξη, όπως είπε ο κ. Σίντεροφ.

Πολλές φορές κατά το παρελθόν το κόμμα του Σίντεροφ έκανε εκστρατεία για να σταματήσουν να ανεγείρονται τεμένη, υποστηρίζοντας ότι στη Βουλγαρία υπάρχουν περισσότερα και από την Τουρκία - κάτι που φαίνεται ότι απέδωσε. Η ρητορική του «Ataka» απευθύνεται και προς την κυβέρνηση και εναντίον των Τούρκων, προφανώς όμως σύντομα θα περιλάβει και άλλες χώρες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Ανάγκη για νέο σχέδιο  βαλκανικής πολιτικής 

Τα εθνικιστικά και τα ακροδεξιά κινήματα που αναπτύσσονται ραγδαία στα Βαλκάνια είναι αυταρχικά, αποστρέφονται τους κανόνες συνεργασίας και Δημοκρατίας και, κατά κύριο λόγο, προβάλλουν τον υπερπατριωτισμό ως λύση στις «ενδοτικές» κυβερνήσεις. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην Αλβανία, στα Σκόπια και στη Σερβία, εκφράζονται ισχυρά μέσα στο ίδιο το πολιτικό σύστημα και, καθώς τα νέα κινήματα πιέζουν, οι κυβερνήσεις οδηγούνται σε όλο και πιο ακραίες θέσεις.

Μεταξύ των Αλβανών των Βαλκανίων υπάρχουν τόσο σώφρονες όσο και εθνικιστές πολιτικοί. Τα μεγάλα προβλήματα φτώχειας και Δημοκρατίας, όπως και λειτουργίας των θεσμών πιστοποιούν ότι το πρόβλημα θα γιγαντωθεί με την πάροδο του χρόνου και θα απειλήσει τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή.

Η Ελλάδα έχει το δικό της πρόβλημα, που ονομάζεται Χρυσή Αυγή. Προς το παρόν, το κόμμα αυτό, παρά τη ρητορική του, δεν έχει επηρεάσει αποφάσεις ούτε έχει επίδραση στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής ωστόσο η απειλή είναι δεδομένη. Η χώρα μας δεν πρέπει να παρασυρθεί στη δίνη του εθνικισμού* αντίθετα, οφείλει να ξαναγίνει το δημοκρατικό πρότυπο για τους λαούς της περιοχής.

 

Εκ των πραγμάτων, η πολιτική και διπλωματική υποχώρηση της Ελλάδας προκάλεσε ένα κενό στην περιοχή, το οποίο τώρα πρέπει να αναπληρωθεί, άμεσα ει δυνατόν.

 

Η Ελλάδα μπορεί να είναι ο κρίσιμος πολιτικός παράγοντας που με σχεδιασμένες πρωτοβουλίες θα ξαναφέρει τα μεγάλα θέματα Δημοκρατίας και καλής γειτονίας στο προσκήνιο. Αλλά ταυτόχρονα απαιτείται και κάτι άλλο: Όσο προσεκτική και ορθολογική πρέπει να είναι η επαναπροσέγγιση της χώρας μας στα Βαλκάνια, άλλο τόσο αποφασιστική πρέπει να είναι. Αυτό σημαίνει ότι η ευρωπαϊκή πολιτική της Ελλάδας οφείλει να επανασχεδιαστεί σε νέα βάση: δηλαδή, καμία χώρα που δεν τηρεί το ευρωπαϊκό πλαίσιο και τους κανόνες Δημοκρατίας και καλής γειτονίας δεν θα προχωρήσει στην ΕΕ.

 

Πρώτα οι κανόνες και μετά η ευρωπαϊκή προοπτική, όχι το αντίθετο. Αυτό θα πρέπει να εφαρμοστεί στα Σκόπια, στην Αλβανία και στη Σερβία. Αποδείχτηκε ότι η πολιτική «πρώτα στηρίζουμε την Τουρκία και μετά αναμένουμε να άρει, π.χ., την απειλή πολέμου» ήταν λανθασμένη.

Μια νέα διακήρυξη κι ένα νέο πολιτικό σχέδιο για τα Βαλκάνια είναι αναγκαία όσο ποτέ. Πριν η φωτιά εξαπλωθεί και πάλι... ■

Χειραγώγηση των μαζών¨:Από τον στρουθοκαμηλισμό ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΥ στον στρουθοκαμηλισμό ΤΟΥ ΑΝΤΙΓΕΡΜΑΝΙΣΜΟΥ.

Από τον αντιαμερικανισμό του χθες στον αντιγερμανισμό του σήμερα

<<Δεν κατάφεραν να θέσουν υπό κατοχή την Ελλάδα με τα όπλα χάρη στην αντίσταση του ελληνικού λαού. Τώρα, επιχειρούν να θέσουν υπό κατοχή την Ελλάδα μέσω της οικονομίας.>>

Όπως είναι γνωστό το ελληνικό κράτος ξοδεύει κάθε χρόνο δεκάδες δισεκατομμύρια περισσότερα από όσα διαθέτει. Όταν έκλεισαν οι πόρτες των αγορών, η Ελλάδα συνέχιζε να χρειάζεται δανεικά για να επιβιώνει, καθώς ήταν αδύνατο να εκμηδενίσει τα 36 δισεκατομμύρια που της έλειψαν το 2009 . Έτσι το 2010, παρά τα μέτρα λιτότητας, η Ελλάδα χρειάστηκε να δανειστεί 23,5 δισ. ευρώ. Αφαιρώντας τις πληρωμές των τόκων, έλειπαν από τον προϋπολογισμό περίπου 10 δισ. για εσωτερικές ανάγκες.

Την άνοιξη του 2010 ουσιαστικά κανείς δεν δάνειζε χρήματα στην Ελλάδα. Οι μόνοι που δέχτηκαν να το κάνουν ήταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ε.Ε. και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Φυσικά δεν το έκαναν επειδή αγαπούσαν τους Έλληνες αλλά γιατί έκριναν ότι η μη διάσωση της Ελλάδας θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα από τη διάσωσή της.

Η Ελλάδα για να πάρει το δάνειο έπρεπε να δεχτεί τους όρους των δανειστών. Ανεξάρτητα από το αν οι όροι αυτοί ήταν σωστοί και ανεξάρτητα από το αν η τότε ελληνική κυβέρνηση τους διαπραγματεύθηκε ικανοποιητικά, κανείς δεν διατύπωσε μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση για το πού θα μπορούσαν να βρεθούν τα χρήματα που έλειπαν. Ούτε κανείς υποστήριξε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εκμηδενίσει το πρωτογενές , έστω, έλλειμμά της μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να μη χρειάζεται δανεικά.

Πολλοί είχαν ισχυριστεί τότε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βρει χρήματα από την Κίνα και τη Ρωσία, και έτσι να αποφύγει τους όρους των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ. Ανάμεσά τους ο μουσιικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης, οι οποίοι διακήρυτταν τα ακόλουθα:

Πληροφορίες που έχουν δημοσιευθεί και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (σημείωση δική μου) αναφέρουν ότι η Ελλάδα ευρισκόμενη σε κακή οικονομική κατάσταση και στα πρόθυρα πτωχεύσεως, δέχθηκε προ καιρού προτάσεις: 1. από την Κίνα η οποία λέγοντας ότι θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μας προτείνει να μας ξεπληρώσει [...] όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς ανταλλάγματα. [...] Να μας δανείσει όποιο ποσό είναι αναγκαίο για την λειτουργία της χώρας, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών). Να μας στείλει όσους τουρίστες θέλουμε ή έστω όσους έχουμε την υποδομή να φιλοξενήσουμε. [...] 2. από την Ρωσία για οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική [...] Η απάντηση της Κυβέρνησης: Ο Χ Ι, δεν συμφωνούμε!

Οι παραπάνω ισχυρισμοί, που έγιναν πιστευτοί από πάρα πολλούς, διαψεύστηκαν πολλές φορές από την πραγματικότητα. Κανείς δεν εμπόδισε την Κίνα και τη Ρωσία να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, όσο αυτά βρίσκονταν στις αγορές και να απολαύσουν τις μεγάλες αποδόσεις που προσέφεραν. Η Κίνα μπορούσε κάλλιστα να δανείσει την Ελλάδα με επιτόκια γύρω στο 10% και να πετύχει δεκαπλάσια απόδοση από 1% , που δήθεν μας πρόσφερε. Βεβαίως και δεν το έκανε, επειδή έκρινε ότι δεν τη συνέφερε.

Το κινεζικό κράτος έχει, πράγματι, αρκετά διαθέσιμα κεφάλαια και δανείζει τις δυτικές χώρες. Τα κεφάλαια αυτά περισσεύουν λόγω της μειωμένης ιδιωτικής κατανάλωσης, που ανέρχεται μόλις στο 30% του Α.Ε.Π. (έναντι 72% της Ελλάδας), καθώς ο κινεζικός λαός ζει σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Οι μόνοι που καταναλώνουν είναι οι κινέζοι νεόπλουτοι, οι οποίοι έχουν σώσει την βιομηχανία ειδών πολυτελείας της Δύσης.

Η Κίνα προσέχει πολύ την τοποθέτηση των χρημάτων της, έχει μάλιστα δικό της οίκο αξιολόγησης, τον Dagnog, ο οποίος είχε και αυτός υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, όπως αργότερα και της Γαλλίας. Οι Κινέζοι, όχι απλώς δεν δάνειζαν τους Έλληνες, αλλά συμβούλευαν και όλους τους άλλους να μην το κάνουν.

Θα πρέπει να είναι κανένας αφελής για να πιστέψει ότι η κινεζική ηγεσία, που καταδικάζει το λαό της σε εξαθλίωση για να επενδύει στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων, θα χάριζε τα χρήματά της στους Έλληνες. Θα επιδοτούσε, δηλαδή, την κατανάλωση των Ελλήνων τη στιγμή που στερεί από την πλειοψηφία του λαού της βασικά αγαθά. Και γιατί να ξεπληρώσει χωρίς ανταλλάγματα η Κίνα όλο το δημόσιο χρέος μόνο της Ελλάδας και όχι της φτωχότερης Πορτογαλίας -που είναι πολύ μικρότερο από το ελληνικό – ή της Ισπανίας;

Όσο για τη Ρωσία, όχι μόνον δεν προσφέρθηκε να δανείσει την Ελλάδα αλλά, ως μέλος του ΔΝΤ, ήταν αντίθετη με την παροχή μεγαλύτερης βοήθειας στη χώρα μας, με τη νέα συμφωνία του Ιανουαρίου 2012. Επίσης τη βλέπουμε να αρνείται να πουλήσει πετρέλαιο επί πιστώσει στα ελληνικά διυλιστήρια, τα οποία είναι κερδοφόρες και φερέγγυες επιχειρήσεις, εξαιτίας των κινδύνων που διαβλέπει για το ελληνικό κράτος. Η στάση της είναι ενδεικτική για το πώς αντιλαμβάνεται το ελληνικό πρόβλημα.

Οι δανειστές της Ελλάδας κατηγορούνται για πολλά και πρώτα απ' όλα για τοκογλυφία. Τοκογλύφος είναι αυτός που επιβαρύνει με υπέρογκα επιτόκια εκείνους που δεν μπορούν να βρουν πιστώσεις στο επίσημο τραπεζικό σύστημα.

 

Η Ελλάδα, αν ήθελε να δανειστεί από τις αγορές το 2010, θα έπρεπε να πληρώνει επιτόκια πάνω από 10%, ενώ αργότερα γύρω στο 30%. Υπό την προϋπόθεση ότι θα έβρισκε κάποιους πρόθυμους να τη δανείσουν. Τα επιτόκια του μηχανισμού διάσωσης ήταν γύρω στο 4-5%, πολύ μικρότερα από τα επιτόκια των αγορών – και σε καμιά περίπτωση τοκογλυφικά.

 

Μάλιστα, δύο χώρες με μεγάλο ποσοστό συμμετοχής στο μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας το 2011, η Ιταλία και η Ισπανία, δανείζονταν με 7% και δάνειζαν την Ελλάδα με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο, καταγράφοντας άμεσες ζημιές σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την οικονομία τους.

Βέβαια, όσο μικρότερο είναι το επιτόκιο τόσο πιο εύκολο είναι για την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την κρίση. Και είναι αλήθεια ότι χώρες που δανείζονται φθηνά, όπως η Γερμανία, έχουν κέρδος από το δανεισμό της Ελλάδας, αναλαμβάνουν όμως ένα ρίσκο γιατί υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο χρεοκοπίας ή αδυναμίας της Ελλάδας να εκπληρώσει τους όρους του δανείου.

Όσοι κατηγορούν τη Γερμανία για τοκογλυφία παραβλέπουν το ότι η γερμανική κυβέρνηση θα μπορούσε να επενδύσει τα χρήματα που δίνει στην Ελλάδα στο εσωτερικό της χώρας της, και ιδιαίτερα σε περιοχές της πρώην ανατολικής Γερμανίας που παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά ανεργίας.

 

Με δεδομένη την υψηλή ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας και τα πολλά συγκριτικά της πλεονεκτήματα, η απόδοση των δεκάδων δισεκατομμυρίων που λαμβάνει η Ελλάδα θα ήταν πολλαπλάσια για τη Γερμανία αν η επένδυση γινόταν στο γερμανικό έδαφος.

Η Γερμανία επίσης κατηγορείται ότι συνέβαλε στην ελληνική χρεοκοπία μέσα από τις εξαγωγές της προς στην Ελλάδα , οι οποίες είναι μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες εισαγωγές της από τη χώρα μας.

 

Η Ελλάδα παρουσιάζει τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, που το 2008 άγγιξε το15% του ΑΕΠ. Η σχέση εισαγωγών/εξαγωγών είναι αρνητική, όχι μόνο απέναντι στη Γερμανία αλλά και απέναντι σε μια σειρά από άλλες χώρες. Είναι φανερό ότι για την ελληνική υστέρηση δεν ευθύνονται οι χώρες αυτές αλλά η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, μια από τις κύριες αιτίες της κρίσης.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία του 2007, προερχόμενα από την Deutche Bundesbank , απορροφά μόλις το 0,8% των εξαγωγών της Γερμανίας, που μεταφράζεται σε 8 δισ. ευρώ. Μετά την αφαίρεση των ελληνικών εξαγωγών προς την Γερμανία, η διαφορά στις συναλλαγές των δύο χωρών ήταν 5,9 δισ. σε βάρος της Ελλάδας και αποτελεί μόνο ένα μικρό μέρος του ελληνικού ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, που τη χρονιά εκείνη έφτασε στα 32,4 δισ. ευρώ.

Οι εξαγωγές της Γερμανίας κατηγορήθηκαν επίσης και για τα προβλήματα των άλλων δύο χωρών της ευρωζώνης που μπήκαν στο μηχανισμό στήριξης.

 

Η Πορτογαλία απορροφά το 0,84% των γερμανικών εξαγωγών (8,3 δισ. ευρώ), ενώ Ιρλανδία έχει θετικό ισοζύγιο στις συναλλαγές της με τη Γερμανία. Οι εξαγωγές της Ιρλανδίας υπερβαίνουν τις εισαγωγές από τη Γερμανία κατά 11,1 δισ. ευρώ.

Μεγάλη αναφορά γίνεται στην προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού της Ελλάδας από τη Γερμανία, σε σχέση με τα ελληνικά χρέη. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι τα χρήματα που μας δίνουν οι Γερμανοί μας τα παίρνουν πίσω μέσα από τα όπλα που αγοράζουμε από αυτούς.

Σύμφωνα με το ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας η Ελλάδα προμηθεύεται από τη Γερμανία το 20% των εξοπλισμών της, οι οποίοι το 2009 ήταν συνολικά 2,2 δισ. Μιλάμε δηλαδή για ένα ποσό γύρω στα 440 εκατομμύρια ευρώ. Για το 2011 το ύψος των εξοπλιστικών υπολογίζεται στα 1,6 δισ., οπότε μπορούμε να πούμε ότι στη γερμανική πολεμική βιομηχανία θα γυρίσουν περίπου 320 εκατομμύρια από τα δεκάδες δισεκατομμύρια που μας δανείζει η Γερμανία.

Επίσης δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, στην Ελλάδα, τα τελευταία τριάντα χρόνια που είναι μέλος της Ε.Ε., εισέρευσαν μέσα από τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. 203,5 δισ. ευρώ (σε σταθερές τιμές 2010), σύμφωνα με μελέτη της Eurobank.

 

Tα χρήματα αυτά προήλθαν από τη φορολογία των κατοίκων των πλουσιότερων ευρωπαϊκών χωρών και κυρίως της Γερμανίας. Οι επιδοτήσεις δεν δόθηκαν στην Ελλάδα από συμπάθεια αλλά από μια διευρυμένη αντίληψη του συμφέροντος των χωρών αυτών στο πλαίσιο της Ε.Ε. Το πώς αξιοποιήθηκαν οι πόροι αυτοί από την Ελλάδα είναι ζήτημα μιας άλλης συζήτησης.

Συχνά ακούγεται και η άποψη ότι οι Γερμανοί θέλουν να φτωχύνουμε για να αγοράσουν την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί.

 

Στην ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο υπάρχουν χώρες πολύ πιο φθηνές από την Ελλάδα, με πάρα πολύ μικρό κόστος εργασίας και χαμηλή φορολογία. Οι Γερμανοί θα μπορούσαν να κάνουν επενδύσεις εκεί χωρίς να χρειάζεται να εκταμιεύσουν προκαταβολικά τόσες δεκάδες δισεκατομμύρια και να περιμένουν την Ελλάδα να φθηνύνει.

Εξάλλου, αν ο σκοπός των Γερμανών είναι η πλήρης απαξίωση της Ελλάδας, ο σκοπός αυτός θα είχε επιτευχθεί άμεσα και ανέξοδα με την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Η πραγματικότητα που δείχνουν τα παραπάνω στοιχεία δεν απαλλάσσει τη γερμανική κυβέρνηση από ενδεχόμενες ευθύνες στο ζήτημα της ελληνικής κρίσης.

 

Η συζήτηση για τις ευθύνες αυτές πρέπει να γίνεται στη βάση λογικών επιχειρημάτων και όχι σαν ένας καταιγισμός κατηγοριών για να εξαχθούν βολικά συμπεράσματα.

Ορισμένοι δεν αρκούνται στις οικονομικές κατηγορίες εναντίον της Γερμανίας και μιλούν για αποικιοκρατία, ακόμη και για γερμανική κατοχή στη σημερινή Ελλάδα.

 

Οι απόψεις αυτές είναι, τουλάχιστον, ανιστόρητες.

 

Αγνοούν την ιστορία και ως επιστήμη και ως βίωμα. Εκτός όλων των άλλων, αποικιοκρατία και κατοχή στο οικονομικό πεδίο σημαίνει καταλήστευση του πλούτου της κατεχόμενης χώρας και τη μεταφορά του στη χώρα του κατακτητή. Έτσι γινόταν σε όλες τις αποικίες, έτσι έγινε και στην πραγματική γερμανική κατοχή της περιόδου1941-1944. Τότε, όπως γνωρίζουμε, η Γερμανία, όχι απλώς διαχειρίστηκε προς το συμφέρον της τον πλούτο της Ελλάδας, αλλά και υποχρέωσε την Ελλάδα να της παραχωρήσει το λεγόμενο κατοχικό δάνειο.

Ο δημόσιος λόγος στην Ελλάδα χαρακτηριζόταν διαχρονικά από έναν διάχυτο, τυφλό αντιαμερικανισμό. Αποκορύφωμα αυτής της στάσης ήταν η φανερή χαρά και ικανοποίηση με την οποία υποδέχθηκαν την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 έλληνες πολιτικοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες και ιερωμένοι.

 

Πολλοί από εκείνους που πανηγύριζαν τότε, βρίσκονται ανάμεσα σε αυτούς που μιλούν σήμερα για Κατοχή και για 4ο Ράιχ.

Από τη δεκαετία του 1990, ο εθνικισμός, γνώρισμα παλιότερα της Ακροδεξιάς, είχε κατακτήσει μεγάλα κομμάτια της Αριστεράς. Σε αντάλλαγμα, η Ακροδεξιά ασπάστηκε τον αντιαμερικανισμό, τη σημαία της Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι η ανταλλαγή αυτή εξελίχθηκε την περίοδο που η Ελλάδα επιχειρούσε να βρεθεί στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να ενταχθεί στο ευρώ.

Μετά το 2010, ο αντιαμερικανισμός αντικαταστάθηκε από τον αντιγερμανισμό. Θεωρούμενες σοβαρές εφημερίδες δημοσιεύουν στην πρώτη τους σελίδα φωτογραφίες της καγκελαρίου Μέρκελ σε γκριμάτσες που θυμίζουν δράκουλα, για να υπονοήσουν ότι ετοιμάζεται να κατασπαράξει τους Έλληνες. Ο συναγωνισμός για το ποιος θα κάνει την πιο εντυπωσιακή δήλωση εναντίον των Γερμανών δεν έχει όρια και συχνά διολισθαίνει σε ρατσιστικά κηρύγματα, τα οποία βασίζονται στον πυρήνα της ναζιστικής ιδεολογίας, τη γονιδιακή κατάταξη των φυλών.

Η ταύτιση της σημερινής δημοκρατικής Γερμανίας με το καθεστώς του Χίτλερ αποτελεί εύκολο τρόπο για να εκφράσουν τα πρόσωπα της τηλεόρασης, διασκεδαστές και δημοσιογράφοι, το μίσος της κοινής γνώμης προς τη Γερμανία, που οι ίδιοι καλλιέργησαν. Η Όλγα Τρέμη «αστειεύτηκε» στο δελτίο ειδήσεων του Mega (3/2/2011), λέγοντας ότι οι Γερμανοί απαιτούν την εκτέλεση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων στο Δίστομο, χρησιμοποιώντας ακόμη και τη μνήμη των θυμάτων για χάρη ενός θλιβερού αντιγερμανικού χιούμορ.

Οι Έλληνες έχοντας διδαχθεί ότι βρίσκονται στο επίκεντρο του κόσμου πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι τους χρωστούν τα πάντα. Η υπερηφάνεια αυτή χρησιμοποιείται ως άμυνα απέναντι στην πραγματικότητα.

 

Οι Έλληνες έχοντας συλλογικά καλλιεργήσει σύνδρομα ανασφάλειας βλέπουν πίσω από κάθε αποτυχία τους συνωμοσίες των ξένων. Ακόμη και τη στιγμή που οι τεράστιες εσωτερικές ευθύνες είναι προφανείς, πολλοί εξακολουθούν να βλέπουν εχθρούς που θέλουν να εξαφανίσουν την Ελλάδα και να ταπεινώσουν τον «αδούλωτο» λαό της.

 

 

Ο στρουθοκαμηλισμός ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΥ.

 

http://wwwaimos.blogspot.gr/2011/12/blog-post_555.html