«L’ aveu» («Η Ομολογία»): Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΓΑΒΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ «ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ»

Στις Κάννες, για το ετήσιο φεστιβάλ κινηματογράφου και ως τιμώμενο πρόσωπο, βρίσκεται αυτές τις ημέρες ο διάσημος αριστερός σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Μάλιστα, προβλήθηκε στο φεστιβάλ η ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια της γνωστής του ταινίας «Ζ», που αναφέρεται στην υπόθεση Λαμπράκη. Θριαμβευτικά ήταν και τα ρεπορτάζ των εγχώριων συστημικών ΜΜΕ, με τίτλους όπως «Καταχειροκροτήθηκε στις Κάνες ο Κώστας Γαβράς», «Ο Κώστας Γαβράς στο κόκκινο χαλί του φεστιβάλ», «Όρθιοι χειροκροτούσαν τον Γαβρά»… Όντως, η προβολή του διασήμου αυτού Έλληνος σκηνοθέτου και του έργου του, είναι υποδειγματική από τα ελληνικά ΜΜΕ, ειδικώς τα αριστερής αποκλίσεως…

Ωστόσο, υπάρχει μια ταινία του Γαβρά, που προβλήθηκε το 1970, η οποία είναι παντελώς ΑΓΝΩΣΤΗ στην Ελλάδα, καίτοι παίζουν σ’ αυτήν μεγάλοι ηθοποιοί της εποχής τους (όπως ο –πρωταγωνιστής και του «Ζ»- Υβ Μοντάν, η Σιμόν Σινιορέ κ.α.), έχει κερδίσει σημαντικές διεθνείς διακρίσεις (Αργυρή Κορδέλα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας από το Ιταλικό Συνδικάτο Κριτικών Κινηματογράφου και βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα Βραβεία Sant Jordi, της Ισπανίας) και συμμετέχει σ’αυτήν σε -όχι πρωταγωνιστικό, αλλά σε βασικό- ρόλο ένας Έλλην (και αριστερότατος…) ηθοποιός, ο μακαρίτης Βασίλης Διαμαντόπουλος!

Κανείς ποτέ δεν κάνει λόγο γι’ αυτήν, καμία φυλλάδα δεν την «προσέφερε» στους αναγνώστες της την εποχή των «μεγάλων προσφορών», κανένα ολιγαρχικό πορνοκάναλο δεν την έχει προβάλλει στα 25 χρόνια της (δήθεν) «ελεύθερης τηλεόρασης». Κι όλα αυτά, γιατί την ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ αυστηρώς και δια ροπάλου, η αριστερή χούντα της «διανόησης» (παρανόησης)!

Πρόκειται για την έγχρωμη ταινία «L’ aveu» («Η Ομολογία»), γαλλο-ιταλικής παραγωγής και διάρκειας 135 λεπτών, την οποία ο γράφων είδε πολύ προσφάτως, σε κινηματογραφικό αφιέρωμα, που έκανε γαλλικό ΜΜΕ.

Η ταινία- καταγγελία της παρανοίας του σταλινισμού, είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Άρθουρ Λόντον, υψηλόβαθμου κυβερνητικού στελέχους στην κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία του 1951, που έπεσε θύμα σταλινικής εκκαθαρίσεως. 

Ο πρωταγωνιστής (Υβ Μοντάν) υφυπουργός Εξωτερικών της χώρας, αντιλαμβάνεται ότι κάποιοι άγνωστοι τον παρακολουθούν σε κάθε του βήμα. Με τα πολλά, καταλήγει στον κομισάριο (υπουργό) Ασφαλείας, για να καταγγείλει το γεγονός. Εκεί, προς μεγάλη του έκπληξη, ο κομισάριος… του τα μασάει. Φεύγει αγανακτισμένος από το γραφείο του, αλλά ενώ επιχειρεί να περάσει την εξώπορτα του υπουργείου… συλλαμβάνεται και οδηγείται στα μπουντρούμια της μυστικής αστυνομίας. Εκεί, αφού ανακρίνεται και βασανίζεται σκληρά επί μήνες, καταλήγει στην υπογραφή μιας «ομολογίας» (ότι είναι… «πράκτορας του ιμπεριαλισμού», «σαμποτέρ», κ.τ.λ.), νομίζοντας πως έτσι θα γλιτώσει. 

Εν τω μεταξύ, σιγά-σιγά καταφθάνουν στα μπουντρούμια και τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης (μεταξύ αυτών και ο υπουργός που υποδύεται ο Βασίλης Διαμαντόπουλος). Κάποια στιγμή μάλιστα, ο βασανιζόμενος «υφυπουργός» ρωτάει τους… συντρόφους βασανιστές του, αν ο πρόεδρος της χώρας γνωρίζει όλα αυτά που γίνονται. 

Η απάντηση των βασανιστών του, τον αφήνει εμβρόντητο: «Σίγουρα τα γνωρίζει, γιατί τα υφίσταται και ο ίδιος. Τον έχουμε στο τελευταίο κελί αυτού του διαδρόμου». Αληθές! Επρόκειτο για τον Σλάνσκυ, πρώτο πρόεδρο της κομμουνιστικής κυβερνήσεως της χώρας… Η ταινία καταλήγει σε μια στημένη δίκη, σταλινικού τύπου (όπως συνέβη και στην πραγματικότητα στην Τσεχοσλοβακία το 1952…).

Πρόκειται για μια φοβερή ταινία, άκρως ρεαλιστική, με υπέροχες ερμηνείες και καταιγιστική δράση. 

 Δημητρακόπουλος,

 συνταξιούχος εκπαιδευτικός

«L’ aveu» («Η Ομολογία»)

Πολεμώντας τον κομμουνισμό 

με μια κάμερα

10 φορές που ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «θα σκίσει το μνημόνιο»

Η προσφιλής συνήθεια κομμάτων και πολιτικών της αντιπολίτευσης να δίνουν υποσχέσεις που γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται ή δεν μπορούν να υλοποιήσουν έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτικού παιχνιδιού. Τι συμβαίνει όμως, όταν ένα κόμμα έχει βασίσει όλο το προεκλογικό του οικοδόμημα σε κάτι που 4 μόλις μήνες μετά τις εκλογές αποποιείται;

Το πρώτο μετεκλογικό δίμηνο το έργο που ανέβηκε από την νέα κυβέρνηση ήταν τα «βαφτίσια». Αφού γρήγορα το μνημόνιο ονομάστηκε πρόγραμμα-γέφυρα και η «Τρόικα» που απαρτιζόταν από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ μετονομάστηκε σε «Θεσμούς», που φυσικά όχι μόνο εξακολούθησε και με το νέο της όνομα να απαρτίζεται από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ αλλά και από τα ίδια πρόσωπα. Πριν ακόμα συμπληρωθεί το πρώτο εξάμηνο, άρχισαν να καταργούνται τα προσχήματα και οι βουλευτές της κυβέρνησης το λένε ευθέως: Πρώτος, ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μπαλάφας: «Δεν είπαμε ποτέ στα προγράμματά μας ότι θα σκίσουμε τα Μνημόνια ή ότι θα τα καταργήσουμε με ένα νόμο».

Μία απλή αναζήτηση σε παλαιότερα δελτία ειδήσεων, άρθρα, ομιλίες και εμφανίσεις βουλευτών, στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ίδιου του αρχηγού του, μπορεί εύκολα να αποδείξει του λόγου... το ψευδές. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι πιο σοβαρό. Με τη διαγραφή ενός ολόκληρου οικοδομήματος. Πέντε χρόνια το αντιπολιτευτικό αφήγημα ήταν μονοθεματικό: «οι προδότες που κάνουν συμφωνίες και οι ασυμβίβαστοι που θα σκίσουν το βράδυ των εκλογών τα μνημόνια». Διαγράφοντας μεμιάς όλη αυτή τη ρητορική, ο κ. Μπαλάφας είπε στο Βήμα fm: «Δεν είπαμε ποτέ στα προγράμματά μας ότι θα σκίσουμε τα Μνημόνια ή ότι θα τα καταργήσουμε με ένα νόμο. Εμείς, από την πρώτη στιγμή, στα προεκλογικά μας προγράμματα, στις προγραμματικές μας δηλώσεις, δεν είπαμε ποτέ τέτοια πράγματα. Το να μου λέει κάποιος “το είπατε το 2008, 2009, 2010”, δεν έχει έννοια. Το “σκίσιμο των μνημονίων” δεν υπάρχει πουθενά».

Πουθενά εκτός από:

Αλέξης Τσίπρας 11 Νοεμβρίου 2012: Η μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση είναι η κατάργηση με έναν νόμο και σε ένα άρθρο όλων των μέτρων λιτότητας

Δημήτρης Στρατούλης 16 Οκτωβρίου 2013 στο MEGA: «Θα σκίσουμε το μνημόνιο στην αυλή της Βουλής των Ελλήνων»

Αλέξης Τσίπρας 15 Οκτωβρίου 2013 στο STAR: «Δε θα υπάρχει μνημόνιο από το βράδυ των εκλογών»

Παναγιώτης Λαφαζάνης 20 Οκτωβρίου 2014 στο MEGA: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει το μνημόνιο σε μια νύχτα χωρίς καμία συζήτηση ή διαπραγμάτευση με τους δανειστές»

Αλέξης Τσίπρας 11 Μαΐου 2014 στο Έθνος της Κυριακής: «Θα σκίσουμε τα μνημόνια μέρα μεσημέρι» και «Το μνημόνιο τελειώνει την πρώτη μέρα της κυβέρνησης της Αριστεράς»

Αλέξης Τσίπρας Νοέμβριος 2012 στη Βουλή απευθυνόμενος στην κυβέρνηση: «Η μόνη εναλλακτική πρόταση είναι η κατάργηση με ένα νόμο και σε ένα άρθρο όσων ψηφίσατε προχθές»

Αλέξης Τσίπρας 13 Σεπτεμβρίου 2014 στη ΔΕΘ: «Θα σκίσω το μνημόνιο μόλις εκλεγώ»

Τη σκυτάλη πήρε η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία είπε την Κυριακή στον ΣΚΑΪ ότι η κατάργηση με ένα νόμο κι ένα άρθρο του μνημονίου, που επαναλάμβανε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν «σχήμα λόγου» και πως «έχει εξηγηθεί ότι χιλιάδες διατάξεις δεν καταργούνται με ένα νόμο». Για ένα σχήμα λόγου, λοιπόν, οργανώθηκε όλη αυτή η πολεμική και οι μισοί Έλληνες πολιτικοί κατηγορήθηκαν ως προδότες;

Ίσως πιο προφητικός να ήταν ο ευρωβουλευτής κ. Δημήτρης Παπαδημούλης ο οποίος είχε πει μόλις 4 μήνες πριν τις εκλογές στις 15 Σεπτεμβρίου 2014:«Ετοιμάζεται νέο δάνειο για να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό μέχρι το 2016, και φυσικά νέο μνημόνιο, που απλά θα “βαφτιστεί” αλλιώς».

Ή όταν έγραφε στο twitter: «Η επόμενη συνάντηση με την τρόικα θα γίνει στο Παρίσι. Αλλαγή πολιτικής χρειάζεται, όχι του σημείου των ραντεβού». Μάλλον τότε δε φανταζόταν ότι η νέα κυβέρνηση θα έβλεπε τα εκπροσώπους των δανειστών σε δωμάτια του Hilton.

Και τελικά:

Πράγματι 

η ιστορία επαναλαμβάνεται 

ως φάρσα. 

Αλλά πια δεν προκαλεί γέλιο.

http://m.athensvoice.gr/