Με μια ανάρτηση-φωτιά και λάβρα για το σάπιο μεταπολιτευτικό σύστημα, παρενέβη στα πολιτικά πράγματα της χώρας ο μέγας μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης. Χωρίς δικά μας περιττά σχόλια –τα οποία δεν χρειάζονται- σας παραθέτουμε το κείμενο-καταπέλτη:
“Άλλα δυο λόγια…
Με όσο πιο απλά λόγια μπορώ, θα απαντήσω σε όσους με ρωτάτε περί πολιτικής, δημοκρατίας, πολιτισμού και ποια η σημερινή στάση-θέση μου.
Αρχίζω με τα αρνητικά. Ουδέποτε υπήρξα, σοσιαλιστής, αριστερός, προοδευτικός και τα τοιαύτα. Στην πραγματικότητα από το ’74 πού γύρισα στην Ελλάδα, αυτοί ακριβώς ήταν και είναι ακόμη, που με πολέμησαν με λύσσα. Καί βέβαια, όχι μόνον εμένα. Και πολλούς άλλους, πού ή εξαφανίστηκαν, ή τελικά συμβιβάστηκαν.
Στόν τομέα τού “πολιτισμού” τελικά, βρίσκονται οι πιό εμπαθείς και διαπλεκόμενοι, άνθρωποι. Αν κάποτε άνοιγε ο φάκελος πολιτισμός, χορηγίες, διαπλοκή, φακελάκια, ημέτεροι κλπ, θα έκανε την λίστα Λαγκάρντ ή όποια άλλη, να ωχριά.
Γιατί εδώ πρόκειται υποτίθεται, για “πνευματικούς “ανθρώπους. Ίσως κάποτε γράψω, γιά όσα με τα μάτια μου είδα καί έπαθα, από ανθρώπους πού τήν ταυτότητα τους, σάς έδωσα παραπάνω.
Αλλά μάλλον βαριέμαι, γιατί έχω έργο να κάνω και γιατί τις πληγές μου και τις κακίες, τις ακουμπάω με αγάπη πάντα, στα χέρια του Θεού.
Εκείνος και ξέρει και μπορεί, Εγώ πάλι, όχι.
Δέν γράφω μουσική, μόνο για να με ακούτε. Γράφω κυρίως, για τό μετά. Για τά παιδιά σας, όταν είναι η ώρα τους, για τα εγγόνια σας κλπ
Για τότε, πού το πραγματικά αληθινό, θα λάμψει και το ψεύτικο, θα πάει στην φυσική του θέση. Την οριστική λήθη.
Όταν οι σημερινοί συνθέτες, τραγουδιστές και οι δημοσιογράφοι υπερασπιστές τους, δεν θα υπάρχουν πια, να ελέγχουν ασφυκτικά, τά καλλιτεχνικά πράγματα.
Σέβομαι για να αναφέρω μόνον λίγους, τον Σεφέρη, τον Ελύτη, την Λαμπέτη, τον Χορν και βέβαια τον Χατζιδάκη και τον Παπαθανασίου. Όχι μόνο για το έργο τους, αλλά και για την στάση τους.
Δεν θεωρώ ότι πια έχουμε πραγματική Δημοκρατία. Σε ποια δημοκρατία θα ήταν αντιπρόεδρος τής κυβερνήσεως, ο αρχηγός ενός κόμματος τού 4-5 % και θα διόριζε και υπουργούς. Και σε ποια δημοκρατία, ένα κόμμα τού 10-15%, δεν “δικαιούται δια να ομιλεί” και υβρίζεται καθημερινά από όλους, χωρίς να τού δίνεται βήμα, να απαντήσει. Συμφωνείς η όχι μαζί του.
Ποια δημοκρατία το διδάσκει αυτό; Απαντήστε μου συνταγματολόγοι και λοιποί προοδευτικοί ιστορικοί.
Δεν θεωρώ επίσης, ότι έχουμε πια κόμματα. Κομμάτια διεφθαρμένων ελλήνων, ναι. Απίστευτους αριβίστες, σκληρούς καί αυστηρούς (μέ τούς άλλους πάντα, ποτέ με τον εαυτό τους) πολιτικούς, ναι. Διαπλοκή άρρωστη πού υγειως όμως, ελέγχει και μεγαλουργεί ακόμα και επί όλων των κυβερνήσεων, ναί. Γερμανούς καί άλλους ξένους πού μας διατάζουν, μας υποτιμούν και μας καταστρέφουν, ναι.
Ποιος όμως τούς δίνει, τό κλειδί της πόλης; Οι πολιτικοί μας, καί μάλιστα, εν ονόματι μας. Είναι αλήθεια βέβαια ότι πια, η πλειονότητα των Ελλήνων, είναι πάσχουσα.
Δεν είναι η φτώχεια, το μόνο, κακό πού μας βρήκε. Άλλωστε ούτε φτωχοί, ούτε αμόρφωτοι, ήσαν και είναι όσοι κατέστρεψαν την Ελλάδα. Πλουσιότατοι και μορφωμένοι, όλοι τους.
Το ότι είμαι κομμένος, αποκλεισμένος και τα τοιαύτα είναι ψέματα.
Εγώ, ονομαστικά και όταν κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει, απέκλεισα και έκανα εχθρούς μου, το όλον Πασόκ, τους Σημίτη, Παπανδρέου και Βενιζέλο, μιλώντας καθαρά, ονομαστικά και ανοιχτά, εναντίον τους. Εξ’ ίσου καθαρά, μίλησα για το αίσχος Λαμπράκη και Μεγάρου, αλλά και Μπόμπολα και Mega.
Επίσης για την απίστευτη διαπλοκή και έλεγχο πού ασκούν τα αριστερά-σοσιαλιστικά κόμματα στον “πολιτισμό” μας. Ξέρετε πολλούς καλλιτέχνες, πανεπιστημιακούς και άλλους πού να μην κλείνουν το ρήμα αριστερός, προοδευτικός κλπ, σε όλους τούς τόνους και τις υποκλίσεις;
Όλα όσα ανωτέρω είπα, τι με κάνουν; δεξιό, φασίστα, βασιλικό, χουντικό; Αυτά είναι μερικά μόνον, από τα ονόματα που κατά καιρούς, μου αποδώσαν.
Ακούστε λοιπόν κι’ αυτό. Το “δεξιό” κόμμα τής ΝΔ, είναι για μένα το πιο αποκρουστικό. Δεν υπάρχουν πιο πολιτιστικά και πολιτικά, δειλοί άνθρωποι. Θαυμάζουν καί υποστηρίζουν ότι τους φτύνει και ταλαιπωρούν και περιθωριοποιούν, ότι τούς βοηθάει, η τούς βλέπει με αγάπη. Έχουν το σύνδρομο, τής πόρνης. Θέλουν δυστυχώς, τον νταβατζή τους. Και τον βρήκαν επιτέλους, στο πρόσωπο του Βενιζέλου, τής Γεννηματά και των υπολοίπων “μαυρισμένων” προσφάτως από τούς Έλληνες, πολιτικών.
Εύχομαι σε όλους τους, καλές εισπράξεις, καλή διαπλοκή, καλά ψέματα προς όλους τούς Έλληνες και καλές και βαθύτατες υποκλίσεις, προς τούς ξένους. Νά επιτέλους και μια ευχή προς πολιτικούς, πού έχω την υποψία πώς θα πιάσει! Ελπίζω, τα όσα σας είπα, να απάντησαν, στις περισσότερες ερωτήσεις σας. Αν συμφωνείτε μαζί μου, να ναι ευλογημένο, αν διαφωνείτε, να ναι ακόμη πιο ευλογημένο!
- Έχω και μία επισήμανση, προς τους πολιτικάντηδες που κατακλύζουν τα κανάλια και τούς δημοσιογράφους, πού εντολοδόχοι της εκάστοτε διαπλοκής τους, τους καλούν, για να τούς φέρουν δήθεν με τις παιδαριώδεις και προσυννενοημένες ερωτήσεις τους, σε δύσκολη θέση, Όχι καλοί μου κύριοι. Πολιτική, δεν είναι, η τέχνη τού εφικτού. Είναι αντιθέτως, η τέχνη τού ανέφικτου!
Μην ακυρώνετε με τα μυαλά σας πού δεν χωρούν την καθαρή σκέψη, όσα η χώρα αυτή, με θυσίες, παλληκάρια και αίμα, αιώνες τώρα, απέδειξε. Αν εσείς δεν έχετε τα απαιτούμενα “μπιπ”, κάντε ενός λεπτού σιγή, για την σημερινή, κατάντια σας.”
