ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ:«Φάκελος Κύπρου» 1974-2013

Η βουλή ας ανοίξει

τον φάκελο της Κύπρου

Το πιο σημαντικό κομμάτι της πρόσφατης Ιστορίας μας, αφού σχετίζεται με τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής, μία μεγάλη εθνική τραγωδία και μία προδοσία με συνέχεια. 

 

Ο εκτουρκισμός των κατεχομένων και η Κύπρος που χάνεται

 

Ο εκτουρκισμός της μισής Κύπρου είναι η τραγική κατάληξη της παταγώδους και θορυβώδους αποτυχίας του κυπριακού πολιτειακού συστήματος, πρώτα να προστατεύσει την ακεραιότητα της χώρας και υστέρα να διαχειρισθεί με το λιγότερο δυνατό κόστος την εθνική τραγωδία του 1974.

Τις μέλλουσες γενιές δεν τις ενδιαφέρει το κόμμα τους, η εξουσία τους και τα λάφυρά της, η ανεπάρκειά τους, το σήμερά τους, το ξέπλυμά τους, η προπαγάνδα τους και τα ψέματά τους. Αυτά θα είναι μια διαρκής πρόκληση για τους ιστορικούς και τους ανθρωπολόγους.

 

Για τον αυριανό πολίτη, εκείνο που θα μετρήσει θα είναι το τι παρέλαβαν από τους παππούδες τους και τι θα παραδώσουν στα εγγόνια τους.

 

Πέρασαν τόσα χρόνια από την Τουρκική εισβολή, της 20ης Ιουλίου 1974, στην Ελληνικότατη Κύπρο και τίποτε δεν έχει βελτιωθεί.

 

Αντίθετα, ο χρόνος κυλά προς όφελος των Τούρκων, γιατί η λήθη σβήνει τα εγκλήματα και τις βαρβαρότητες από την μνήμη όλων.

 

Καταφέραμε δε ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και παράνομης κατοχής του τουρκικού στρατού να μεταστραφεί προς όφελος των Τουρκοκυπρίων.

Έτσι ανενόχλητοι οι Τούρκοι συνεχίζουν. Ο Παντουρκισμός είναι σ’ έξαρση, η τουρκική προπαγάνδα οργιάζει και η Τουρκία συνεχίζει ανενόχλητη τον εξοπλισμό της και περιμένει να ξανακτυπήσει.

Ακόμη, μια λεπτή πράσινη γραμμή και ένα τείχος Αίσχους, με υψωμένη την τουρκική ημισέληνο, (το τελευταίο από τα τείχη του κόσμου) χωρίζουν το νησί στα δύο. Στο Ελεύθερο ελληνικό και Σκλαβωμένο ελληνικό, κατά 40% κατεχόμενο από Τούρκους.

Ευτυχώς τα «ρεύματα της λήθης» κάποιοι τα πολέμησαν και τα νίκησαν. Είναι οι 430 εγκλωβισμένοι και «ελεύθεροι πολιορκημένοι» των κατεχομένων χωριών της Κύπρου, πολιορκημένοι από 40.000 τουρκικό στρατό και 100.000 και πλέον εποίκους.

Η πίστη στον Θεό, στην ελευθερία και τα ιδανικά του γένους ήταν τα όπλα τους, για να μην λυγίσουν στην ταπεινωτική εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής το ’74, που έγινε με την ανοχή των Η.Π.Α. και Μ. Βρετανίας.

 

Οι 430 εναπομείναντες εγκλωβισμένοι από 12.500 του 1974, απέτρεψαν την τουρκοποίηση της κατεχομένης Κύπρου, γιατί πίστεψαν στην δικαιοσύνη του Θεού και το δίκιο που δεν θ’ αργήσει να’ρθει.

 

Είναι οι νεώτεροι Διγενήδες-φρουροί της ιστορίας μας.

Το 1975, υπογράφηκε η συμφωνία της Γ΄ Βιέννης που αφορά τους «Εγκλωβισμένους» των κατεχομένων και τους Τουρκοκυπρίους των ελεύθερων περιοχών. Προέβλεπε δε να επιτραπεί στους Τουρκοκυπρίους να μεταβούν, αν ήθελαν, ελεύθεροι στα κατεχόμενα.

 

Ουδείς επέστρεψε. Και για τους Ελληνοκυπρίους να παραμείνουν παράλληλα στα σπίτια τους στις κατεχόμενες περιοχές, παρέχοντας και σ’ αυτούς όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα σωστής διαβιώσεως, ιατρικής φροντίδος, ελεύθερης διακινήσεως, θρησκευτικής ελευθερίας και μορφώσεως.

Η συμφωνία αυτή δεν τηρήθηκε παρά μόνο σε ελάχιστο βαθμό, όσον αφορά τους Ελληνοκυπρίους των κατεχομένων. Επειδή ακριβώς ακολουθήθηκε πολιτική εκτουρκισμού. Δεν λειτουργεί κανένα γυμνάσιο ή λύκειο στα κατεχόμενα, ελάχιστα τα δημοτικά.

 

Το καθεστώς Ντεκτάς μεθόδευσε εγκληματικές ενέργειες σε βάρος των εγκλωβισμένων. Πανάρχαια ελληνικά τοπωνύμια άλλαξαν με τουρκικές ονομασίες. Καταστράφηκαν ανηλεώς εκκλησίες και εθνικοί αρχαιολογικοί χώροι. Επικρατούσε κλίμα ταπεινώσεως και σκλαβιάς. Παρεμποδιζόταν η άσκηση θρησκευτικών δικαιωμάτων, απαγορευόταν η ιατρική περίθαλψη από Έλληνες γιατρούς, επιτασσόταν η σοδειά τους, επιβαλλόταν καταναγκαστική εργασία, παρεμποδιζόταν η ελεύθερη διακίνηση…

 

Αυτοί ήταν οι λόγοι που ανάγκασαν τις 12.000 Ελληνοκυπρίων εγκλωβισμένων αρχικά, να περάσουν στις ελεύθερες περιοχές.

 

Απόδειξη τρανή αυτής της καταστάσεως είναι ότι ουδείς Τουρκοκύπριος των ελεύθερων περιοχών πέρασε στα κατεχόμενα, παρά τους εκβιασμούς του Ντεκτάς.

Σήμερα,  2013  κηδεύουμε την λήθη και τα ρεύματά της. Γι’ αυτό:

 

 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Το 40% του Κυπριακού εδάφους, που είναι κατεχόμενο από τους Τούρκους. Τους 200.000 πρόσφυγες, τους 1619 αγνοουμένους.

Τις εκατόμβες των νέων που έπεσαν στα πεδία των μαχών.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Και δεν ανέχομαι το ψευδοκράτος και το τείχος του Αίσχους.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Τους 100.000 εποίκους Τούρκους και τις 40.000 κατοχικό τουρκικό στρατό.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΩ

Ν’ αποχωρίσουν τα κατοχικά στρατεύματα, να φύγουν οι έποικοι, να ανακληθεί το ψευδοκράτος.

Να επανέλθουν οι αγνοούμενοι.

Το δίκιο της Ιστορίας Φωνάζει:

Απελευθέρωση

Αυτοδιάθεση

Ένωση.

 

 

ΚΥΠΡΟΣ:«Το τελευταίο τείχος της Ευρώπης», ʺΛευκωσία: Η Τελευταία Διαιρεμένη ΠρωτεύουσαʺΤο Τείχος στέκεται ακόμη όρθιο.......&....Ούτε κουβέντα

Στις 3 Οκτωβρίου κάθε χρόνο γιορτάζεται στη Γερμανία ως η Ημέρα της Ενοποίησης. 

Η διχοτόμηση ήταν αποτέλεσμα της ισορροπίας δυνάμεων μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και σύμβολο του άλλοτε Ψυχρού κι άλλοτε “θερμότερου” πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ.

Τελικά το 1990 οι δυο Γερμανίες ενώθηκαν, ένα γεγονός που υπήρξε αναμφίβολα νίκη για τους λαούς της Ευρώπης, ανεξάρτητα από το πώς εξελίσσονται τα πράγματα τα τελευταία χρόνια.

Ορόσημο στη διαδικασία ενοποίησης υπήρξε η πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το οποίο ξεκίνησε να χτίζεται το 1961 και παρέμεινε να χωρίζει οικογένειες και φίλους ως και το 1989.

Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται πολλάκις (ως γνωστόν «ως φάρσα») και παρότι το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, έχουν στηθεί έκτοτε πλείστα τείχη ντροπής. Άντε να μετρήσεις σε ποια επανάληψη βρισκόμαστε τώρα...

Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει κανένας που να διαφωνεί με το πόσο σημαντικό ήταν αυτό το γεγονός, με εξαίρεση ίσως το ΚΚΕ…ΟΜΩΣ, δεν είδα κανένα τηλεοπτικό κανάλι, δημόσιο ή ιδιωτικό, δεν είδα καμιά εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, δεν είδα κανέναν δημοσιογράφο, κανέναν πολιτικό από όσους έλεγαν το μακρύ τους και τοκοντό τους, να σημειώνουν ότι και σήμερα, το 2013, υπάρχει σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ένα Τείχος του Αίσχους, που χωρίζει την πόλη στα δύο.

Γιαυτούς που το ξεχνάνε, να θυμίσω ότι η πρωτεύουσα λέγεται Λευκωσία και το τείχος ονομάζεται Πράσινη Γραμμή…

Καταγράφουμε απλώς την Πράσινη Γραμμή στη Λευκωσία και το πιο πρόσφατο Τείχος του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Με την ευχή να πέσουν σύντομα όλα όσα στήνονται για να χωρίζουν ανθρώπινες ψυχές.

 

Και μία ακόμη αφορμή να ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ πως ζούσαν τότε κάποιοι άνθρωποι, γιατί την ιστορία την ξεχνάμε εύκολα.

Στις μέρες μας, είναι η τελευταία μοιρασμένη πόλη της Ευρώπης, την κόβει η Πράσινη Γραμμή και σπάει τη συνοχή και τη συνέχεια της. Το δράμα του τόπου από την κατοχή, το αγγίζεις στην κυριολεξία στα μέρη της «Πράσινης Γραμμής .

Αλλά οι καιροί προχωρούν .. …Κι αλλού, όπως το Βερολίνο, το Τείχος και οι φτιαχτοί διαχωρισμοί, έπεσαν. Είναι αυτό που ελπίζει και η Λευκωσία για την επόμενη μέρα. Να διαλυθούν οι «φτιαχτές γραμμές» και να ξαναβρεί η πόλη μας το όλον της πρόσωπο.

Όμως η Τουρκία με τα όνειρα του Νέο – Οθωμανισμού, που την κάνουν να καταδιώκει το παλιό «πεθαμένο μεγαλείο» των Σουλτάνων Οθωμανών σε Ασία, Αφρική και Ευρώπη, εξακολουθεί να πολιορκεί την Ε.Ε., που θεωρεί ότι της οφείλει την ένταξή της στη σημερινή Ευρώπη και για αυτό μέσα από τον ΑΤΤΙΛΑ και τις επιβιώσεις του δεν εννοεί να αφήσει ήσυχη ούτε την Κύπρο να ακολουθήσει την πορεία της.

Λίγες χώρες έχουν ιστορία πάνω από 10,000 χρόνια, όμως σχεδόν 8,000 χρόνια προ Χριστού η νήσος Κύπρος ήταν ήδη κατοικημένη και διένυε την Νεολιθική εποχή της.

Μία από τις πλέον σημαντικές ανασκαφές που έγιναν στην χώρα αυτή μέσα από τις επόμενες χιλιάδες χρόνια, ήταν η ανακάλυψη του χαλκού, copper, ή Kuprum στα Λατινικά, από το οποίο και πήρε το όνομα Κύπρος, η ελληνική ονομασία της Κύπρου.

Η στρατηγική θέση της νήσου, τα αποθέματα χαλκού και η ξυλεία της ήσαν εκείνα που έφεραν τους πρώτους Έλληνες στο νησί πριν 3,000 και τόσα χρόνια προς το τέλος των Τρωικών πολέμων. Εγκαταστάθηκαν στο νησί, φέρνοντας μαζί τους και δημιουργώντας την Ελληνική ταυτότητα.

Δια μέσου των αιώνων η Κύπρος πέρασε από πολλούς δυνάστες, περιλαμβανομένων των Αιγυπτίων, Ασσύριων, Περσών, που αντικατέστησαν τον Μέγα Αλέξανδρο και τους Ρωμαίους, προτού η Κύπρος γίνει μέρος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. 

Αργότερα ήλθαν οι σταυροφόροι, οι Φράγκοι, Λουσινιανοί και Ενετοί, οι Οθωμανοί και οι Βρετανοί.

Η Κύπρος κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1960, για πρώτη φορά μετά από 3,500 χρόνια, όμως η ελληνική ταυτότητα της γλώσσας και πολιτισμού έχει διατηρηθεί». 

Δεν υπάρχει κυπριακό έθνος. Κάτι τέτοιο δεν υφίσταται ούτε επιστημονικά, ούτε ιστορικά. Το Έθνος είναι ένα και ελληνικότατο, και μέσα σ’ αυτό περιλαμβάνεται ο Ελληνισμός της Κύπρου.

Η άποψη «εγώ δεν είμαι Έλληνας, εγώ είμαι Κυπραίος», εκφράζει την απόλυτη αμφισβήτηση της ελληνικότητας του τόπου μας. Πρόκειται για μια γελοία και συνάμα απόλυτα επικίνδυνη θέση, αφού οι υποστηρικτές της επιχειρηματολογούν υπέρ αυτής, επικαλούμενοι συχνά την ιστορία!

 

Δεν διστάζουν, μάλιστα, να καταγγείλουν ως φασίστες και ακροδεξιούς αυτούς που δηλώνουν ότι η Κύπρος είναι ελληνική.

Η αποδυνάμωση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας εξυπηρετεί τις προσπάθειες αυτών, που χρόνια τώρα πασχίζουν να αποκόψουν την Κύπρο από τον υπόλοιπο Ελληνισμό.

 

Ποιοι είναι αυτοί;

 

Όσοι διαφημίζουν τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ως την ιδανική λύση και όσοι επιμένουν, ακόμη, πως το σχέδιο Ανάν ήταν μια τεράστια «χαμένη» ευκαιρία.

Όσοι, επίσης, υποστηρίζουν ότι ο Ερντογάν κόπτεται για μια λύση δημοκρατικών αρχών και ποζάρουν δίπλα του όλο χαμόγελα και νάζι!

Ο τρόπος για να πετύχουν τα σχέδιά τους στηρίζεται στη λογική της κυπριοποίησης. Η καλλιέργεια μιας κυπροκεντρικής συνείδησης είναι το στοιχείο που οδηγεί στην απαξίωση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας. 

Παράλληλα, δηλώσεις τύπου «και οι δύο λεγόμενες μητέρες πατρίδες εισέβαλαν στην Κύπρο», «οι Κύπριοι έχουν περισσότερα κοινά με τους Σύρους παρά με τους Έλληνες», ομολογούν ξεδιάντροπα τις προσπάθειες για αφελληνισμό της πατρίδας μας. Δυστυχώς, πληθαίνουν οι νεοκύπριοι, ημιμαθείς και ανιστόρητοι!

Η απαξίωση, λοιπόν, της εθνικής ταυτότητας του Έλληνα της Κύπρου έχει ως στόχο να τον καταστήσει πιο ευάλωτο και υποτακτικό στα πάσης φύσεως ξένα συμφέροντα. Έτσι, θα παρουσιαστεί πανέτοιμος, ώστε να αποδεχτεί τους 50.000 (!) εποίκους, την εκ περιτροπής προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο και μάλιστα να τα θεωρεί ως δημοκρατικότατες αρχές! 

Ως εκ τούτου, η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία παύει να αντιμετωπίζεται ως προϊόν της τουρκικής εισβολής και της παράνομης κατοχής. Γι’ αυτό σήμερα παρουσιάζεται, μετ’ επιτάσεως, ως η βιώσιμη και λειτουργική λύση, για το καλό του κυπριακού λαού.

Η καλλιέργεια μιας «νεοκυπριακής» κουλτούρας απομακρύνει από την εθνική Ελληνική Ιστορία. Ο κοινωνός αυτού του φαιδρού κατασκευάσματος αγνοεί ότι το νησί μας μπολιάστηκε τον 14ο αι. π.Χ. από τον ελληνικό πολιτισμό.

 

Ταυτόχρονα, θεωρεί υπερβολή το ότι η ελληνικότητα της Κύπρου διατηρήθηκε αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες, παρά τους πολλούς κατακτητές.

Ο νεοκύπριος, χωρίς κανένα ίχνος ντροπής, αποκαλεί λανθασμένο και αχρείαστο τον εθνικοαπελευθερωτικό, αντιαποικιακό και πατριωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Και φυσικά, χαρακτηρίζει ως «υπέρβαση» την επίσκεψη στα Φυλακισμένα Μνήματα, πάνω στα οποία είναι κτισμένη η Κυπριακή Δημοκρατία.

Αντιστεκόμαστε σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και δηλώνουμε με υπερηφάνεια την ελληνική μας ταυτότητα.

 

Δεν λησμονούμε ότι τα σύνορά μας φτάνουν στην αγαπημένη Κερύνεια, που την ξεπουλούν σε προδοτικά παζάρια και «σημαδεμένες τράπουλες». Σχέδια τύπου Ανάν διαγράφουν την ελληνικότητα της Κύπρου και πλήττουν τις ρίζες μας. 

Η Κύπρος, όμως, είναι ελληνική και αυτή η πραγματικότητα απέτρεψε την πλήρη τουρκοποίησή της το 2004.

Το τεράστιο ΟΧΙ του κυπριακού Ελληνισμού αποδεικνύει ότι η ελληνική εθνική ταυτότητα συνιστά ισχυρό παράγοντα αντίστασης.

Μέρες Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας θα σημάνουν μέρες σκλαβιάς, πόνου και ταπείνωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

 

Το «Δεν ξεχνώ και Αγωνίζομαι», στην Κύπρο του 2013 μπορεί να αποτελέσει την άμυνά μας.

 

 

ΗΞΕΡΑΝ:«Κούρεμα» και άνοιγμα του ασκού του Αιόλου για την τραπεζική πίστη

Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο από αύριο σε όλη την Ευρώπη – Η «ελίτ» των άθρησκων και απάτριδων γραφειοκρατών & τραπεζιτών, «θανατώνει» τα ευρωπαϊκά ιδεώδη.

Σε μία οδυνηρή συμφωνία στο όνομα της αποφυγής της άτακτης χρεοκοπίας, κατέληξαν οι της τρόικας και η κυπριακή ηγεσία, τα ξημερώματα.

 

Αν και δεν έχουν δημοσιοποιηθεί τα επιμέρους, το ποσοστό του «κουρέματος» των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ, αναμένεται να υπερβεί το 30% στην Τράπεζα Κύπρου.

 

Στην Λαϊκή, θα είναι μεγαλύτερο...

 

Πρόκειται φυσικά για μια «πειρατική», όσο και παράνομη και σοσιαλιστικού τύπου ενέργεια, μιας και η οικειοποίηση κατ' αυτόν τον τρόπο ιδιωτικής περιουσίας, που σημαίνει και βίαια ανακατανομή εισοδήματος υπέρ των εχόντων, αντιβαίνει στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, στα εθνικά συντάγματα αλλά και στο πνεύμα των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Με λίγα λόγια, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο και κανείς δεν έχει υποχρέωση να επιδεικνύει εμπιστοσύνη σε πολιτικούς-πειρατές, φορείς μιας λογικής αυθαιρεσίας.

 

Και όλα αυτά αρχικά επί μιας δυναμικής οικονομίας, με χαμηλό σε σχέση με άλλους, εξωτερικού χρέους και με σαφή πρόθεση τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων της.

Και τα δεινά για τους Έλληνες της Κύπρου, μόλις άρχισαν, καθώς, η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη. Αυτό ήθελε ο διεθνής παράγοντας και δυστυχώς, το επέβαλε.

Όσο για τη Λαϊκή Τράπεζα, εκεί να δείτε τι γίνεται... Οι ανασφάλιστοι καταθέτες, έχουν σοβαρό πρόβλημα και η μετατροπή τους σε μετόχους, φυσικά δεν λύνει κανένα πρόβλημα, ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη οι «γκρίζες» προοπτικές της οικονομίας.

 

Και να δούμε τι θα γίνει όταν ανοίξουν οι κυπριακές τράπεζες..............................................

 

Κατά της "κομμουνιστικής" κυβέρνησης Χριστόφια,όμως "ξεσπάθωσε" για μία ακόμη φορά ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, για τη σημερινή δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η μεγαλόνησος. Ο ίδιος μάλιστα ζήτησε να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη, όσοι ευθύνονται για το σημερινό τέλμα.

 

 

Η κομμουνιστική κυβέρνηση μας έφερε σε αυτά τα χάλια. Μάλλον το ήθελε για να κάνει όλους τους πλούσιους φτωχούς και το πέτυχε" δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ,  ενώ υποστήριξε ότι : "στη δικαιοσύνη πρέπει να παραπεμφθούν όσοι οδήγησαν τη χώρα σε αυτό το σημείο".
Ο ίδιος επανέλαβε, πως : "η περιουσία της κυπριακής εκκλησίας είναι του λαού, τη δικαιούται και όταν τη χρειάζεται είναι στη διάθεσή του", ωστόσο πρόσθεσε ότι "θα είμαστε άγρυπνοι φρουροί» προκειμένου να γίνει μία σωστή διαχείριση".