Είναι δυνατόν να υπάρξουν και χειρότερα από την επιβολή του τρίτου Μνημονίου; Ναι, αν αυτό αφορά ένα επερχόμενο τέταρτο Μνημόνιο.
Αυτό ουσιαστικά προμηνύει με δηλώσεις του ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Ντομπρόβσκις, δεξί χέρι του Γιούνκερ, καθώς είναι ο πρώτος εκπρόσωπος των δανειστών ο οποίος κάνει λόγο για τέταρτο Μνημόνιο: «Καθώς το πρόγραμμα προχωράει – επειδή είναι ένα τριετές πρόγραμμα -, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς την πιθανότητα ενός συμπληρωματικού μνημονίου κάποια στιγμή στο μέλλον. Αυτό έγινε και σε άλλα προγράμματα. Αλλά δεν θα το συνέδεα άμεσα με τους όρους για το χρέος, που συνδέονται με την σειρά τους με την πρώτη αξιολόγηση».
Το εγχώριο κυβερνητικό επιτελείο άφησε εντελώς ασχολίαστη (για ευνόητους λόγους) την παραπάνω δήλωση, προτιμώντας να ασχοληθεί με άλλα σημεία των δηλώσεων Ντομπρόβσκις, τα οποία ερμήνευσε ως ευνοϊκά για την κυβέρνηση.
Πάει ανεπιστρεπτί η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιγε μέτωπο αντιπαραθέσεως με κοινοτικούς εκπροσώπους. Ο πιο πρόσφατος εξευτελισμός, με την δήθεν απαγκίστρωση από το ΔΝΤ, δίδαξε τον Τσίπρα και το επιτελείο του να μην παριστάνουν πλέον τους «τζάμπα μάγκες», γιατί οι δανειστές δεν ανέχονται πλέον ούτε τις κουβέντες «αντίστασης» που λέγονται για εσωτερική πολιτική κατανάλωση στην Ελλάδα.
Στην πραγματικότητα, αυτό που είπε ο Ντομπρόβσκις αποτελεί μια κοινοτοπία. Όποιος έχει διαβάσει την δανειακή σύμβαση του περασμένου καλοκαιριού γνωρίζει ότι έχει θεσπιστεί ο πλήρης ασφυκτικός έλεγχος του Ελληνικού κράτους μέχρι και την αποπληρωμή των δανείων.
Και το τρίτο Μνημόνιο γράφει στο προοίμιό του ότι «για την επιτυχία θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη», ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι δεν πρόκειται για ένα έκτακτο πρόγραμμα τριετίας, μετά την οποία θα αρχίσουν να αποκαθίστανται οι κοινωνικές αδικίες, αλλά για ένα μακράς διαρκείας πρόγραμμα το οποίο έχει ως στόχο, από την μια να κατοχυρώσει την μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία των διεθνών τοκογλύφων, με κυβερνήσεις ανδρείκελα και εντολοδόχους οι οποίες θα εκτελούν τις διαταγές τους, ενώ από την άλλη να βαθύνει την φτωχοποίηση του Ελληνικού Λαού, ώστε η Χώρα μας να αποτελέσει ένα επιτυχημένο κοινωνικό και οικονομικό πειραματόζωο για τα σχέδια των παγκόσμιων χρηματανθρώπων.
Αυτό το αυτονόητο, ότι δηλαδή τα Μνημόνια ήρθαν για να μείνουν και να απλώσουν το κατοχικό τους πέπλο, και όχι να κάνουν ένα σύντομο πέρασμα από τον Τόπο, πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό από κάθε συνειδητοποιημένο Έλληνα που θέλει να αντιδράσει ενεργητικά και ευεργετικά στην ολέθρια αυτή κατάσταση.
Ήδη, με το τρίτο Μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, πήγαμε σε νέα επιμήκυνση του εφιάλτη αυτού, που πιάνει πλέον τα 8 χρόνια, από το 2010 και μετά. Το πώς θα ονομαστεί η ενδεχόμενη συνέχιση αυτού του εφιάλτη δεν έχει σημασία. Είτε ως τέταρτο Μνημόνιο, είτε ως «ενδιάμεση συμφωνία», είτε ως «διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, είτε ως κάτι άλλο που θα σκαρφιστούν οι δανειστές και οι εγχώριοι εντολοδόχοι τους, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κατοχή της Χώρας και η εξαθλίωση του Λαού θα συνεχιστούν.
Ας διαλέξει, λοιπόν, ο καθένας την πλευρά του.
Ή θα παραμείνει ανήμπορος και απαθής, εγκλωβισμένος στην σαπίλα του «συνταγματικού τόξου» και την αγανάκτηση του καναπέ, ή θα απεγκλωβιστεί από τις δαγκάνεις της αδράνειας ταυτιζόμενος και αγωνιζόμενος μαζί με το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
