Η Ρωσία το κυριότερο εμπόδιο στα σχέδια της παγκοσμιοποίησης.

Οι ΗΠΑ εδώ και πολλά χρόνια και ιδιαίτερα μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης προσπαθούν να εκπληρώσουν τα σχέδιά τους για τον εξανδραποδισμό του κράτους - έθνους και να επιταχύνουν τις διαδικασίες αυτές με αιχμή τους επιθετικούς πολέμους που διεξάγουν στην Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή. 

Οι μη δυτικές κοινωνίες προσπαθούν να εμποδίσουν την επέλαση των ΗΠΑ και υποδηλώνουν την ετοιμότητά τους για αντίσταση. Ιδιαίτερα η Ρωσία αποτελεί το κυριότερο γεωπολιτικό εμπόδιο για την Ουάσιγκτον, επεκτείνοντας την σφαίρα επιρροής της και δείχνοντας στον κόσμο ότι δεν μπορεί κανείς να την υπερκεράσει. 

Σε αυτό το πλαίσιο η λεγόμενη Ευρασία αποτελεί την μεγαλύτερη γεωπολιτική πρόκληση για άσκηση παγκόσμιας δυναμικής πολιτικής. Η στρατηγική σημασία της Ευρασίας στο παγκόσμιο στερέωμα συγκρίνεται με αυτήν που έχει η Γερμανία στην Ευρώπη. 

Γεωγραφικά η Ευρασία περιορίζεται από τα φυσικά εμπόδια της Σιβηρίας, των Ιμαλάϊων, της ερήμου Γκόμπι και του Θιβέτ ενώ τα πολιτικά σύνορά της είναι η Δυτική Ευρώπη, η Μέση και Άπω Ανατολή και η Νότιος και Ανατολική Ασία.

Η θεωρία περί της γεωπολιτικής σημασίας της Ευρασίας, που πρώτος έχει παρουσιάσει ο βρετανός μελετητής της γεωπολιτικής Halford J. Mackinder (1861-1947), αναφέρει δυο βασικά πράγματα. 

Πρώτον δεν μπορεί να υπάρξει η Ευρώπη ως μεγάλη δύναμη χωρίς την Γερμανία, σημειώνουμε ότι μετά το 1945 ως σήμερα η Γερμανία βρίσκεται υπό την επιρροή των ΗΠΑ, και δεύτερον δεν μπορεί να υπάρξει ισορροπία έναντι της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης χωρίς μια ισχυρή Ρωσία.

Οι ΗΠΑ μέσω της εξωτερικής και αμυντικής τους πολιτικής εκπληρώνουν τα σχέδια των Αμερικανοσιωνιστών για παγκόσμια κυριαρχία και μετατροπή των κοινωνιών σύμφωνα με τα πρότυπα του αμερικανικού λιμπεραλισμού, την επιβολή παγκόσμιας θρησκείας παράλληλα με την διάλυση των εθνών. 

Έως το 1947 οι ΗΠΑ επιθυμούσαν την σύμπλευση με την ΕΣΣΔ για μια παγκόσμια κυβέρνηση, παρ’ όλο ότι η σοβιετική παγκοσμιοποίηση με την αμερικανική δεν είχαν κοινά χαρακτηριστικά. 

Μετά το 1947 διαπιστώθηκε από τους Αμερικανούς ότι οι Σοβιετικοί δεν ήταν διατεθειμένοι να ενστερνιστούν την «φιλελεύθερη» παγκοσμιοποίηση και έτσι περιόρισαν τα σχέδιά τους γεωγραφικά. Ο λεγόμενος Ατλαντισμός (ΝΑΤΟ) αντικατέστησε προσωρινά την Παγκοσμιοποίηση.

Όταν το 1989 άρχισε να διαλύεται η Σοβιετική Ένωση, τα όνειρα για παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ επανεμφανίστηκαν και οι Αμερικανοί με τους συμμάχους τους ξεκίνησαν την εφαρμογή των σχεδίων για παγκοσμιοποίηση. 

Στο νεκροκρέβατο του κομμουνισμού εμφανίστηκε ένας καινούργιος «εχθρός» που έδινε την ευκαιρία στους Αμερικανούς να εξαπλώσουν την κυριαρχία τους. Ο καινούργιος εχθρός ονομαζόταν ισλαμική τρομοκρατία. 

Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ είχαν επιτρέψει σε αυτόν τον «εχθρό» να αναπτυχθεί ώστε να αποτρέψει την διείσδυση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν και άλλες χώρες που ήθελαν να συμμαχήσουν με την ΕΣΣΔ. Ο σουνιτικός ισλαμισμός στο Αφγανιστάν ήταν η μήτρα που γέννησε την Αλ Κάιντα και γενικά τους ισλαμιστές τρομοκράτες.

Το 1979 οι Αμερικανοί δεν απέτρεψαν την σιιτική επανάσταση εναντίον του Σάχη στο Ιράν, αν και ήταν σε θέση να το κάνουν. Ο ψυχρός υπολογισμός τους ήταν ότι ένα σιιτικό Ιράν θα ήταν πάντα αντίπαλο δέος προς την μαρξιστική Σοβιετική Ένωση και επίσης ότι το σιιτικό Ιράν θα ήταν αντίβαρο στους σουνίτες φονταμενταλιστές. 

Έτσι με την ανοχή και συμπαράστασή τους προωθήθηκε στην Αίγυπτο και την Συρία η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Επίσης, η Ουάσιγκτον προέτρεψε το Ιράκ σε πόλεμο εναντίον του Ιράν και αντιστρόφως το Ιράν εναντίον του Ιράκ, σύμφωνα με το δόγμα «let them kill themselves» (αφήστε τους να σκοτωθούν μεταξύ τους), το οποίο είχαν εφαρμόσει ήδη επιτυχώς στον πόλεμο Γερμανίας-Ρωσίας, με σκοπό αυτή την φορά την εξουδετέρωση του αραβικού εθνικισμού, ο οποίος αραβικός εθνικισμός αντιτίθετο στα ισραηλινά συμφέροντα.

Αυτή η συμμαχία με τους ισλαμιστές και τους ισλαμιστές-τρομοκράτες ήταν πάντα χρήσιμη για τις ΗΠΑ, είτε ως συμμαχία εναντίον των κομμουνιστών του Ψυχρού Πολέμου, είτε ως επίσημος «εχθρός» των ΗΠΑ μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου. Οι ισλαμιστές τρομοκράτες βεβαίως και είναι ένας υπαρκτός εχθρός των πολιτισμένων κρατών, αλλά χωρίς την υποστήριξη των Αμερικανών ουδόλως δύνανται να επηρεάσουν την ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο. 

Ο πόλεμος που δήθεν διεξάγουν οι ΗΠΑ εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας είναι ο μανδύας ενός πολύ πιο ρεαλιστικού πολέμου, αυτού εναντίον των δυνάμεων της Ευρασίας.

Μετά την εξαφάνιση από τον χάρτη της ΕΣΣΔ και κατά την περίοδο της αστάθειας που ακολούθησε, οι Αμερικανοί και τα αφεντικά τους οι Αγγλοαμερικανοί Σιωνιστές αντιλήφθηκαν ότι μια ανερχόμενη δύναμη που συνδύαζε δημογραφικό και βιομηχανικό δυναμικό θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους, η Κίνα. Εφάρμοσαν λοιπόν το εξής σχέδιο για αυτόν τον νέο εχθρό. 

Οι «ανθρωπιστικοί» πόλεμοι και οι πόλεμοι εναντίον της τρομοκρατίας θα ήταν η νέα δικαιολογία που θα έκρυβε την πραγματική τους πρόθεση για κατάκτηση της Ευρασίας. 

Η Κίνα στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν ο στόχος και η Ρωσία η προϋπόθεση για να κερδίσουν αυτό τον πόλεμο. Η Κίνα ως στόχος διότι σε μια περίοδο εικοσαετίας θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τα πρωτεία των ΗΠΑ ως παγκόσμια δύναμη και η Ρωσία ως προϋπόθεση λόγω του στρατηγικού της προσανατολισμού.

Η στρατηγική που εφάρμοσαν οι ΗΠΑ εναντίον της Κίνας βασιζόταν στα εξής σημεία: 

α )Εξάπλωση του ΝΑΤΟ μέχρι των συνόρων της Ρωσίας και της Δυτικής Κίνας, 

β) Έλεγχος της ενεργειακής εξάρτησης της Κίνας, 

γ) Περικύκλωση της Κίνας με τους ιστορικούς της αντιπάλους όπως Ινδία, Βιετνάμ, Κορέα, Ιαπωνία, Εθνικιστική Κίνα και 

δ) Ενίσχυση των αποσχιστικών τάσεων σε Ρωσία και Κίνα (Τσετσενία, Τουρκεστάν).

Η επέκταση του ΝΑΤΟ ήταν η πρώτη διάσταση αυτού του ευρασιατικού σχεδίου. Οι Αμερικανοί κράτησαν εν ζωή το ΝΑΤΟ, αν και είχε διαλυθεί το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, και μετέτρεψαν αυτό τον οργανισμό από καθαρά αμυντικό σε επιθετικό όπλο των συμφερόντων τους, δίνοντας του την δυνατότητα να επεμβαίνει στα Βαλκάνια, στην Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή. 

Για την περαιτέρω εξάπλωση του ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ υποκίνησαν και υποβοήθησαν «επαναστάσεις» στην Γεωργία, Ουκρανία και Κιργιζία. Επίσης, χρηματοδότησαν αφειδώς ΜΚΟ που είχαν ως σκοπό αντιρωσική προπαγάνδα.

Τα σχέδια των Αγγλοαμερικανών Σιωνιστών εξελισσόταν ομαλά όταν στο πολιτικό στερέωμα της Ρωσίας εμφανίστηκε το 2000 ο Πούτιν, ο οποίος είχε ένα καθαρό και σαφές πρόγραμμα. Η βασική παράμετρος αυτού του προγράμματος ήταν να ανορθώσει την Ρωσία με τις εξαγωγές ενέργειας. 

Για να γίνει αυτό έπρεπε οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ρωσίας να αποδοθούν στο εθνικό κράτος από τους ολιγάρχες που τις είχαν προσεταιριστεί κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του Γιέλτσιν. Έτσι αναπτύχθηκαν ισχυρότατες εταιρίες όπως η Rosneft και η Gazprom, οι οποίες είναι άμεσα συνδεδεμένες με τα ρωσικά εθνικά συμφέροντα.

Ο Πούτιν με την πολιτική του οδήγησε σταθερά την Ρωσία στο βάθρο μια μεγάλης δύναμης. Σημάδια επ’ αυτού ήταν η συμμαχία του με το Ιράν σε θέματα εξοπλισμών και πυρηνικής ενέργειας, η βοήθειά του στην Συρία για την αναχαίτιση των ορδών των ισλαμιστών τρομοκρατών και η εμφάνιση του ρωσικού στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο έτοιμος να αναλάβει δράση. 

Η αμερικανική ευφορία λοιπόν για επικράτηση στην Ευρασία δεν κράτησε πολύ. Ο Πούτιν εξ αρχής έπαιξε ένα καθαρό παιχνίδι. Θα μπορούσε να είχε συμμαχήσει με τους Αμερικανούς για να καταπολεμήσει την τρομοκρατία και τα αποσχιστικά κινήματα που μάστιζαν την χώρα του. 

Αλλά δεν πρόδωσε τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας. 

Ανταπέδωσε στα ίσια την αμερικανική πολιτική στο Κόσσοβο υποκινώντας την Νότια Οσσετία και Αμπχαζία να αποσχιστούν από την Γεωργία. Δεν επέτρεψε στην Ουκρανία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, πράγμα που θα αφαιρούσε από την Ρωσία το δικαίωμα ελλιμενισμού του στόλου της στο σημαντικότατο λιμάνι της Σεβαστουπόλεως στην Μαύρη Θάλασσα.

Κατ’ αυτό τον τρόπο η Ρωσία παρέμεινε το κυριότερο εμπόδιο των ΗΠΑ στην κατάκτηση της Ευρασίας. Η πολιτική του Πούτιν, πολύ περισσότερο από αυτή της Κίνας, είναι αυτή που απέτρεψε και εμπόδισε την Ουάσιγκτον να εξαπλωθεί στην Ευρασία. Είναι πολιτική που ενώνει τον άξονα Μόσχα-Κεντρική Ασία-Τεχεράνη-Καράκας. Αυτός ο άξονας είναι το αντίπαλο δέος του ενεργειακού άξονα ΗΠΑ - Αραβικά Εμιράτα.

Ουδείς αμφισβητεί ότι οι Αγγλοαμερικανοί Σιωνιστές θα προσπαθήσουν να τερματίσουν την πολιτική του Πούτιν. Οι ΗΠΑ προσδοκούν (βλ. Συρία και Ιράν) να τον ανακόψουν. 

Αλλά τι μπορεί να πράξει η Ουάσιγκτον στην καρδιά της Ευρασίας; Η Ρωσία είναι μια πυρηνική δύναμη και δεν είναι φρόνιμη μια αντιπαράθεση μέχρις εσχάτων μαζί της. Οι Ευρωπαίοι όσο και αν έχουν τυφλωθεί από τα σιωνιστικά ΜΜΕ (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας του μνημονίου και των τοκογλύφων) δεν μπορούν παρά να αναγνωρίσουν ότι όλο και περισσότερο θα εξαρτώνται από το ρωσικό και ιρανικό πετρέλαιο και αέριο. 

Αυτή η εξάρτηση αργά αλλά σταθερά θα μετουσιωθεί σε συμμαχίες επί εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις τα σχέδια των Αμερικανοσιωνιστών για την Ευρασία και την Παγκοσμιοποίηση φαίνεται να αποτυγχάνουν.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Περίεργα πράγματα: Στο πλοίο με τα «20.000 καλάσνικοφ», δεν βρέθηκε ούτε ένα! Που ξεφορτώθηκαν τα 20,000 Καλάσνικοφ;

Το φονικό φορτίο και οι στόχοι της Τουρκίας

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές συνεχίζονται οι διαδικασίες έρευνας των 55 εμπορευματοκιβωτίων (containers) που μετέφερε το υπό σημαία Σιέρα Λεόνε τουρκικών συμφερόντων motorship «Noor M.», το οποίο ήταν από τα πιο γνωστά λαθρεμπορικά σκάφη της Αν. Μεσογείου, με καταγεγραμμένες 30 φορές αλλαγές ονομασίας!

Μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί πυρομαχικά φορητών όπλων και πολυβόλων διάφορων διαμετρημάτων, ενώ, σύμφωνα με όσα έχουν ανακοινωθεί, δεν βρέθηκαν τα 20.000 τυφέκια τύπου καλάσνικοφ που αναφέρονταν στα έγγραφα του πλοίου.

Οσον αφορά τον τελικό αποδέκτη του φορτίου, παρότι στο πλοίο βρέθηκαν πιστοποιητικά τελικού χρήστη (end user certificate), που υπογράφονται από το υπουργείο Αμύνης της Λιβύης (!), υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το φορτίο χρηματοδοτήθηκε από τουρκικό όμιλο εταιριών που εδρεύει στα Άδανα, ένα από τα κέντρα εξοπλισμού των τρομοκρατικών συμμοριών που δρουν στη Συρία και ευθύνονται για τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων αμάχων και τη διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας!

Με δεδομένο ότι το πλοίο θα μετέβαινε στην Αλεξανδρέττα (Iskenderun) και εκείθεν στη Λιβύη, θεωρείται βέβαιο ότι τα πυρομαχικά θα ξεφορτώνονταν στο λιμάνι της Αλεξανδρέττας και θα κατέληγαν στα χέρια των τρομοκρατικών συμμοριών που δρουν στο έδαφος της Συρίας.

Η δε εμφανέστατη εμπλοκή της Τουρκίας στη συγκεκριμένη υπόθεση αποτελεί απόδειξη ότι είναι ψευδέστατες οι διαβεβαιώσεις που δίνουν ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου προς τις ΗΠΑ και τη διεθνή κοινότητα ότι δεν υποστηρίζει η γείτων τους ισλαμιστές τρομοκράτες που δρουν στη Συρία, αφού είναι αδύνατον να διακινούνται τέτοιες ποσότητες πυρομαχικών από το έδαφός της χωρίς την ενεργό εμπλοκή του τουρκικού κράτους.

Μέχρι στιγμής η τουρκική κυβέρνηση τηρεί σιγήν ιχθύος ή στάση συλληφθέντος κλέπτοντας οπώρας για το μείζον αυτό θέμα, όπως επίσης σιγήν ιχθύος τηρεί και η Ουάσινγκτον, οι υπηρεσίες της οποίας, σε συνεργασία και με τη χρηματοδότηση της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, χρηματοδοτούσαν τις μαύρες επιχειρήσεις μεταφοράς και διανομής όπλων στις συμμορίες των τρομοκρατών και των δολοφόνων που δρουν στο εσωτερικό της Συρίας. 

Από όσα είναι γνωστά έως σήμερα, οι παλιές μεταφορές όπλων γίνονταν με αερογέφυρα που είχε στηθεί από το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία και την Κροατία προς αεροδρόμια της Άγκυρας και των Αδάνων, τα οποία φορτία μεταφέρονταν στη συνέχεια με φορτηγά στο νομό Αντιοχείας και από κει διανέμονταν στις συμμορίες των τρομοκρατών δολοφόνων.

Με βάση στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, 85 αεροσκάφη γεμάτα τέτοιο οπλισμό απογειώθηκαν από το Κατάρ, 37 από τη Σαουδική Αραβία και 36 από την Κροατία. Ανεξαρτήτως δε των «χορηγών» αυτών των επιχειρήσεων αγοράς οπλισμού και πυρομαχικών, η μεταφορά γινόταν από τις μυστικές υπηρεσίες των χωρών αυτών και η διανομή από τη ΜΙΤ και τις αρμόδιες υπηρεσίες του τουρκικού γενικού επιτελείου, υπό την επιστασία της CIA!

Φυσικά, πρέπει να σημειώσουμε ότι η πολιτική των ΗΠΑ τους τελευταίους μήνες φαινομενικά άλλαξε και η Ουάσινγκτον αποστασιοποιήθηκε από τη δολοφονική και εγκληματική δράση των τρομοκρατικών συμμοριών, ειδικά μετά την εκτεταμένη δράση της Αλ Κάιντα και των άλλων ισλαμιστικών ομάδων που δρουν στη Συρία υπό την έλεγχό της. 

Μάλιστα, ένα από τα κυριότερα ζητήματα που αποτέλεσε αιτία άσκησης αφόρητων πιέσεων προς τον Ερντογάν, κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Ουάσινγκτον τον Μάιο του τρέχοντος έτους, ήταν η άκριτη υποστήριξη της Τουρκίας στην Αλ Κάιντα και στους ισλαμιστές τρομοκράτες.

Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να αναφέρουμε ότι η Τουρκία έδωσε βαρύτητα στον εξοπλισμό και στην υποστήριξη της Αλ Κάιντα και των παρακλαδιών της, παίρνοντας ως αντάλλαγμα την επικέντρωση της δράσης των ισλαμιστών τρομοκρατών στη Ροζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν) εναντίον των Κούρδων του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας, οι οποίοι βήμα προς βήμα κινούνται προς την ολοκλήρωση των δομών του δεύτερου κουρδικού κράτους!

Και επειδή οι εξελίξεις στο ζήτημα αυτό είναι καυτές (θα τις εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής), αυξάνονται οι πιθανότητες η Τουρκία να χρηματοδότησε το φορτίο του «Noor M.», ερήμην των ΗΠΑ και της CIA, για να εξοπλίσει ακόμα περισσότερους τρομοκράτες, να τους στρέψει εναντίον των Κούρδων και να εξαλείψει την απειλή που διαμορφώνεται στο μαλακό της υπογάστριο και φέρνει τους Κούρδους πιο κοντά στη Μεσόγειο, στην Κύπρο και την Ελλάδα!

Είπαμε όμως, ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη!

Σάββας Καλεντερίδης

Στα σκουπίδια η ιστορία μας - Άρθρο του Ν. Γ. Μιχαλολιάκου

Άρθρο του Γενικού Γραμματέα της Χρυσής Αυγής, 

Νικολάου Γ. Μιχαλολιάκου για την εφημερίδα "Εμπρός"

Σε Ευρώτα, Βαλτέτσι και Μελιγαλά οι «χωματερές»

-Το γεγονός ότι κάποιοι φρόντισαν να μας κλείσουν φυλακή όχι μόνο δεν έκαμψε και δεν κάμπτει το φρόνημά μας, αλλά μας κάνει περισσότερο αποφασισμένους να αγωνιστούμε για τα Δίκαια του Έθνους. Οι διαδικασίες με τις οποίες μας στέρησε την «ελευθερία» το κράτος του Μνημονίου, όλοι πλέον έχουν καταλάβει ότι δεν έχουν την οποιαδήποτε σχέση με το κράτος δικαίου, αλλά θυμίζουν ΠΟΓΚΡΟΜ σταλινικού τύπου. Και οι διαδικασίες αυτές συνεχίζονται.

- Έθεσα την λέξη ελευθερία στην προηγούμενη πρόταση εντός εισαγωγικών γιατί στην πραγματικότητα την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας, ελευθερία της ψυχής, της τιμής, της υπερηφάνειας, δεν θα μπορέσουν να μας την αφαιρέσουν ΠΟΤΕ οι λακέδες ενός ξενόδουλου καθεστώτος.

- ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ λοιπόν μέσα στα δεσμά ενός αμαρτωλού καθεστώτος, βλέπουμε, σκεπτόμαστε, κρίνουμε. Έτσι η είδηση με τον τίτλο «Βρέθηκαν οι χώροι για τα απορρίμματα της Πελοποννήσου» και το σχετικό άρθρο, στο οποίο θα αναφερθώ στην συνέχεια δεν μου προκάλεσε καμία έκπληξη. Τίποτε βέβηλο και αντεθνικό δεν γίνεται τυχαία. Σύμφωνα με το άρθρο επελέγησαν τελικά τρεις περιοχές για τα σκουπίδια του Μωριά, οι εξής: Ο Ευρώτας, το Βαλτέτσι και ο Μελιγαλάς. Στον Ευρώτα κάποτε εγυμνάζοντο και ελούοντο οι Σπαρτιάτες, από εκεί ξεκίνησε η χαλύβδωση της ψυχής αυτών που έγραψαν την χρυσή σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας, τις ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ. Εκεί σήμερα κάποιοι αποφάσισαν να μαζεύουν σκουπίδια.

Στο Βαλτέτσι έγινε η πλέον κρίσιμη μάχη του 1821, εκεί κρίθηκε η άλωση της Τριπολιτσάς, η αρχή της εθνικής επαναστάσεως. Σε αυτό το μέρος κάποιοι σήμερα αποφάσισαν να μαζεύουν σκουπίδια.

Στον Μελιγαλά σφαγιάσθηκαν με τρόπο φρικτό δύο χιλιάδες περίπου Εθνικιστές, από τους «ελευθερωτές» μπολσεβίκους τον Σεπτέμβριο του 1944, όταν στην Αθήνα υπήρχαν ακόμη (ανενόχλητοι) Γερμανοί. Σε αυτόν τον τόπο της Θυσίας και του Μαρτυρίου αποφάσισαν κάποιοι να μαζεύουν σκουπίδια.

Ευρώτας, Βαλτέτσι, Μελιγαλάς, τρεις τόποι - σύμβολα θα γίνουν χώροι συλλογής απορριμμάτων.

Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Θέλουν να ρίξουν σκουπίδια στην Ιστορία μας και να ρίξουν τα σκουπίδια τους σε ό, τι θυμίζει την Ιστορία μας. Και το θέλουν γιατί μόνον τότε, μόνο χωρίς μνήμη και συνείδηση ιστορική θα μπορούν να εξουσιάζουν τον τόπο «σκουπίδια».

Ν.Γ. Μιχαλολιάκος

Τζαμί η Αγιά Σοφιά ; & Οι νενέκοι των Αθηνών τους χτίζουν τζαμί !! VIDEO.

Προκλητικός για άλλη μια φορά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Τουρκίας, Μπουλέντ Αρντίς, δε δίστασε να πει πως... λυπάται την Αγιά Σοφιά και γι’ αυτό θέλει να τη δει να λειτουργεί ως τζαμί. 

«Στο παρελθόν ήταν δυνατόν να αποδεχόμαστε πρώην τεμένη να λειτουργούν ως μουσεία. Τώρα όμως υπάρχει μια διαφορετική Τουρκία», είπε ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης και κυβερνητικός εκπρόσωπος κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην Κωνσταντινούπολη.

«Κοιτάμε την καημένη την Αγιά Σοφιά και ευχόμαστε να επιστρέψει στις καλές της ημέρες» πρόσθεσε και δήλωσε «πολύ ευτυχής» για τη μετατροπή δύο άλλων πρώην ναών της Αγίας Σοφίας στην Τραπεζούντα και τη Νίκαια, σε τζαμιά.

Στην Αθήνα ύστερα από  σειρά διαγωνισμών οι οποίοι κατέληξαν να χαρακτηριστούν άγονοι στο σύνολο τους, σήμερα βρέθηκε η κοινοπραξία η οποία θα αναλάβει να κατασκευάσει το τέμενος στον Βοτανικό.

Πρόκειται για μια κοινοπραξία στην οποία συμμετέχουν οι μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας, οι J&P Αβαξ, ΤΕΡΝΑ Α.Ε., ΑΚΤΩΡ και ΙΝΤΡΑΚΑΤ.

ΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ “ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ”…

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!

ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΤΟΥΡΚΟΥΣ  ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΟΥΣ 

ΚΑΙ

 ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ!

Παρατηρούμε, άφωνοι , την ενδοτικότητα της ελλαδικής κυβερνήσεως, απέναντι στην τουρκική επεκτατική πολιτική. 

Η Ελλάδα δίνει γη και ύδωρ επιτρέποντας την πληθυσμιακή εισβολή μέσω των λαθρομεταναστών και της πολιτισμικής εισβολής μέσω του τζαμιού που θα χτίσει ο Μπόμπολας, ο Κόκκαλης και οι άλλοι εργολάβοι. 

Μία πολιτισμική εισβολή στην οποία φυσικά θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και τα τουρκοσήριαλ που συνεχώς προβάλλουν τα κανάλια, μεταξύ των οποίων και το κανάλι του Μπόμπολα.

Η Χρυσή Αυγή πιστή στον Αγώνα υπέρ του Ελληνικού Λαού αποτελούσε και αποτελεί την πρωτοπορία στον Αγώνα ενάντια στην τουρκοποίηση που επιχειρεί η διεθνής ελίτ της παγκοσμιοποίησης. 

Έτσι και τώρα η Χρυσή Αυγή εκφράζοντας την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού θα απαντήσει στην πρωτοφανή αυτή πρόκληση με κάθε νόμιμο μέσο: μέσα στη Βουλή των Ελλήνων και κυρίως με μαζικές και δυναμικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Η γενιά των κορακιών του Πολυτεχνείου, 40 χρόνια ψέμματα! ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973- 2013 – 40 ΧΡΟΝΙΑ ΨΕΜΑΤΑ!

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973- 2013

40 ΧΡΟΝΙΑ ΨΕΜΑΤΑ!

Με το δήθεν «έπος» του Πολυτεχνείου θα ασχοληθούμε σήμερα («λόγω της ημέρας») αγαπητοί αναγνώστες. Δηλαδή, με την μεγαλύτερη απάτη της νεοελληνικής ιστορίας. Μια απάτη που την φούσκωσαν κάποιοι επιτήδειοι μετά το ’74, ξεφούσκωνε όμως χρόνο με τον χρόνο κι έχει πλέον στις ημέρες μας απαξιωθεί πλήρως. Ήταν επόμενο. Βλέπετε, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…

Να δούμε ποια ήσαν τα πραγματικά γεγονότα. Την 1η Ιουλίου 1973, κατηργήθη δια λαϊκού δημοψηφίσματος η Βασιλεία και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ανακηρύχθηκε ο Γ. Παπαδόπουλος. Την 8η Οκτωβρίου, του ιδίου έτους, διορίσθηκε πρωθυπουργός ο παλαιός πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης, ο οποίος σχημάτισε προσωρινή πολιτική κυβέρνηση, με σκοπό την διενέργεια εκλογών στο άμεσο μέλλον. Από την 8η Οκτωβρίου, λοιπόν, και μετέπειτα ουδείς στρατιωτικός συμμετέχει πλέον στην κυβέρνηση, ενώ παύει και η ισχύς του στρατιωτικού νόμου. Άρα, λοιπόν, δεν υπήρξε καμία δικτατορία, εναντίον της οποίας εξεγέρθηκαν «τα παιδιά του Πολυτεχνείου». Γιατί, όμως, εξεγέρθηκαν;

Για να καταλάβουμε τους πραγματικούς λόγους της εξεγέρσεως, θα πρέπει να ψάξουμε αλλού, κι όχι στην «καταπίεση» των νέων από την «δικτατορία», που κι αν υπήρξε στο παρελθόν εκείνη την περίοδο είχε χαλαρώσει κατά πολύ. Αφού, λοιπόν, δεν υπήρχε καμιά αιτία προερχομένη από την εσωτερική πολιτική της κυβερνήσεως, θα πρέπει να εξετάσουμε την εξωτερική της πολιτική.

Παρά τα περί του αντιθέτου διαδιδόμενα, οι Αμερικανοί –«προστάτες» και «σύμμαχοι» τότε και τώρα της Ελλάδος- δεν υποστήριξαν ούτε την Επανάσταση της 21ης Απριλίου, ούτε το καθεστώς που προέκυψε απ’ αυτήν. Ο λόγος είναι απλός: οι Αμερικανοί, όπως άλλωστε όλες οι μεγάλες δυνάμεις της σύγχρονης εποχής, προτιμούν να υπάρχει «δημοκρατία» στα κράτη που ελέγχουν, διότι δια της «δημοκρατίας» μπορούν να συνεχίζουν να τα ελέγχουν. Κι αν κάποια στιγμή ο οποιοσδήποτε «δημοκρατικός» κυβερνήτης τους κάνει νερά, μπορούν πανεύκολα να τον «συμμορφώσουν» δια της αντιπολιτεύσεως, των ΜΜΕ, των συνδικάτων, ακόμα δε και των παραγόντων του ιδικού του κόμματος. Ας θυμηθούμε τι έγινε προσφάτως στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή (του νεωτέρου) και που κατέληξε το άνοιγμά του προς την Ρωσσία. Αντιθέτως, μ’ έναν «δικτάτορα» στο τιμόνι της χώρας, η «προστάτιδα δύναμη» δεν ξέρει τι θα της ξημερώσει.

Το σίγουρο είναι, πως το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967 βρήκε τους Αμερικανούς («Αμερικανοσιωνιστάς», επί το ακριβέστερον) αιφνιδιασμένους. Πιάστηκαν στον ύπνο! Άλλα περίμεναν κι άλλα τους προέκυψαν. Είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο, ότι με παρέμβαση των Αμερικανών το πολιτικό κατεστημένο της χώρας και ο τότε βασιλεύς είχαν συμφωνήσει στην κήρυξη μιας δικτατορίας από ελεγχομένους ανωτάτους αξιωματικούς (η περιβόητη «χούντα των στρατηγών»), η οποία θα είχε σύντομο βίο, στην διάρκεια του οποίου θα επανέφερε την κατάσταση στην «ομαλότητα» και εν συνεχεία θα παρέδιδε την εξουσία στους «νομίμους κατόχους» της. Εδώ, όμως, αντί για τους ελεγχομένους στρατηγούς τους προέκυψαν οι ανεξέλεγκτοι συνταγματάρχες!

Προκειμένου, όμως, να αποφύγουν τα χειρότερα –δηλαδή να χάσουν για πάντα την επιρροή τους στην Ελλάδα- οι Αμερικανοσιωνισταί ακολούθησαν την πολιτική του «βλέποντας και κάνοντας». Έτσι, απέρριψαν προτάσεις πολιτικών περί αποκαταστάσεως της «δημοκρατικής νομιμότητος» από τον 6ο Στόλο και άρχισαν να δουλεύουν υπογείως. Η πρώτη απόπειρα ανατροπής Παπαδοπούλου έλαβε χώρα στα τέλη του 1967, με αφορμή την παρουσία της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο. Η ελληνο-τουρκική κρίση του ’67 παρουσιάζει καταπληκτικές ομοιότητες με αυτήν του ’74! Μόνο που τότε ο Γ. Παπαδόπουλος δεν έπεσε στην παγίδα και με κατάλληλους διπλωματικούς χειρισμούς απέφυγε τον πόλεμο και την εθνική ταπείνωση που μας ετοίμαζαν οι «φίλοι» και «σύμμαχοί» μας, αλλά και την ανατροπή του. Η δεύτερη απόπειρα έγινε με το βασιλικό κίνημα, αλλά απέτυχε κι αυτή. Την ιδία τύχη είχε και η τρίτη απόπειρα, το επόμενο έτος (1968), όταν ο Παναγούλης αποπειράθηκε να σκοτώσει τον Γ. Παπαδόπουλο. Εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση. Ο Αλέκος Παναγούλης, παλικάρι πραγματικό, αγνός ιδεολόγος και ίσως ο μόνος αληθινός αντιστασιακός, έγινε πιστεύω άθελά του όργανο των Αμερικανοσιωνιστών, που τον δολοφόνησαν την 1η Μαΐου του ’75 –επισήμως επρόκειτο για «τροχαίο ατύχημα»- γιατί προφανώς είχε αντιληφθεί ποιοι και γιατί τον χρησιμοποίησαν και απειλούσε με αποκαλύψεις. Εδώ κλείνει η παρένθεση. Τρία στα τρία, λοιπόν! Τρεις απόπειρες, τρεις αποτυχίες! Είναι αυτό που ανέφερα προηγουμένως: δύσκολα τα βάζει κανείς μ’ έναν «δικτάτορα»…

Την 15η Ιανουαρίου 1973, ο Γ. Παπαδόπουλος ξεπερνά για πρώτη φορά τα επιτρεπόμενα όρια: Με επιστολή του στον πρόεδρο των ΗΠΑ αρνείται την δωρεάν στρατιωτική βοήθεια, για λόγους εθνικής υπερηφανείας! Άλλωστε, η Ελλάς δεν είχε πλέον κανένα οικονομικό πρόβλημα, καθώς με μια συνετή και έντιμη διαχείριση (κανένας δεν έκλεβε!) η Επανάσταση πέτυχε ένα «οικονομικό θαύμα», όπως το χαρακτήρισαν οι πάντες. Επίσης, ο Γ. Παπαδόπουλος είχε σκοπό να ξεκινήσει σύντομα την άντληση του «μαύρου χρυσού», των πετρελαίων που κρύβει το υπέδαφος της πατρίδος μας. Και βέβαια, η παροχή δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας προς τα διάφορα κράτη, ήταν η εγγύηση της υποταγής των. Η ιστορική επιστολή Παπαδοπούλου, με την οποία η Ελλάς έσπασε τα δεσμά της, είναι η ακόλουθη: «Η κυβέρνησις απεφάσισεν όπως δηλώσει εις την κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι παραιτείται του λοιπού, αρχής γενομένης από του τρέχοντος έτους, της παρεχομένης υπό των Ηνωμένων Πολιτειών, δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας» (πηγή: εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» της 16ης Ιανουαρίου 1973, υπό τον πρωτοσέλιδο κεντρικό τίτλο: «Η ΕΛΛΑΣ ΠΑΡΗΤΗΘΗ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑΣ – Επιστολή του κ. Γ. Παπαδοπούλου προς τον Πρόεδρον Νίξον»).

Τον Οκτώβριο του 1973, ο Γ. Παπαδόπουλος ξεπερνά τα «όρια» κατά πολύ. Αρνείται στους Αμερικανοσιωνιστάς την χρήση της βάσεως της Σούδας προς βοήθεια των Ισραηλινών σιωνιστών στον πόλεμο με τους Άραβες. Δεν πάει άλλο! Οι εβραιοαμερικανοί αποφασίζουν την άμεση ανατροπή του! Όλως «τυχαίως», έναν μήνα αργότερα, ξεσπούν τα γνωστά γεγονότα. Η συνταγή της φοιτητικής εξεγέρσεως είναι δοκιμασμένη και στο παρελθόν. Το 1968, όταν ο Στρατηγός Ντε Γκωλ συγκρούστηκε με τους Αμερικανοσιωνιστές, του έστησαν τον διαβόητο «κόκκινο Μάη του ‘68», με τους Κον (Κοέν) Μπεντίτ και συντροφία να κραυγάζουν εν χορώ «είμαστε όλοι εβραίοι» και να σπέρνουν την καταστροφή και το χάος.

 Όλα, λοιπόν, άρχισαν στις 14 Νοεμβρίου, με μια εντελώς απροσδόκητη κατάληψη του Πολυτεχνείου από ελαχίστους φοιτητάς, με αφορμή τις αναβολές στρατεύσεως. Δυστυχώς, οι πολιτικάντηδες της κυβερνήσεως Μαρκεζίνη κωλυσιέργησαν και δεν έστειλαν αμέσως την Αστυνομία να πετάξει έξω τους ταραξίες, για να φανούν «δημοκράτες». Έτσι, εκμεταλλευόμενοι την ανοχή που υπήρξε, μπαίνουν μέσα στο Πολυτεχνείο κάθε είδους πράκτορες, αλλά και αριστερίστικα, αναρχικά και κακοποιά στοιχεία. Αυτοί οι τελευταίοι καμία διαφορά δεν έχουν με τα αναρχοκομμουνιστικά στοιχεία του σήμερα, που καίνε κάθε λίγο και λιγάκι την Αθήνα και το εθνικό μας σύμβολο. Αυτοί, οι «γνωστοί-άγνωστοι», είναι τα μόνα γνήσια τέκνα των «παιδιών» της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και οι μόνοι που δικαιούνται να εορτάζουν την επέτειο, με τον γνωστό «εκρηκτικό» τους τρόπο. Από εκεί κι έπειτα, η επέμβαση έγινε πολύ καθυστερημένα, με τις γνωστές συνέπειες. Ωστόσο, και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία,  δεν υπήρξαν νεκροί μέσα εις τον χώρο του Πολυτεχνείου, παρά μόνον κάποιοι ολίγοι εκτός αυτού, φονευθέντες ως επί το πλείστον από αδέσποτες σφαίρες και εξοστρακισμούς, είτε από προβοκάτορες που έδρασαν μέσα στην αναμπουμπούλα. Ο μικρός αριθμός των θυμάτων, αλλά και οι συνθήκες θανάτου των, δεν βόλευαν την μεταπολιτευτική μαρξιστική προπαγάνδα, η οποία ευρισκόμενη σε πτωματολογικό παροξυσμό έκανε λόγο για… εκατοντάδες, ακόμα και… χιλιάδες νεκρούς. Θα μείνουν στην ιστορία οι κωμικοτραγικές… εκσκαφές που έκανε στο νεκροταφείο Ζωγράφου ο τότε δήμαρχος, Δ. Μπέης, προκειμένου να βρει τους… ομαδικούς τάφους των «νεκρών του Πολυτεχνείου». Όμως, άνθρακες ο… θησαυρός!

Είναι γεγονός, ότι αυτοί που σήμερον εμφανίζονται ως «πρωτοπόροι» και «καθοδηγητές» της εξεγέρσεως, δηλαδή οι κομμουνιστές, όχι μόνον απείχαν από το Πολυτεχνείο, αλλά το κατήγγειλαν κιόλας! Έγραφε τότε το υπ’ αριθμόν 8 τεύχος της «Πανσπουδαστικής», οργάνου της φοιτητικής νεολαίας του ΚΚΕ: «Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου προβοκατόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλλη-Καραγιαννόπουλου, με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας, γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής αναρχικής εξέγερσης, να χρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του “επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος”, για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι Αμερικάνοι και η χούντα είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλλουν ύστερα από την παταγώδη αποτυχία της χουντομαρκεζινικής προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της λαϊκής πάλης». Εμείς εδώ μιλάμε με ντοκουμέντα, κι όχι με… τρίχες. Ας διαψεύσει, αν τολμάει, το παραπάνω δημοσίευμα το ΚΚΕ, κι ας δώσει στη δημοσιότητα το φύλλο της συγκεκριμένης εφημερίδος, που σίγουρα υπάρχει στο αρχείο του. Κουκουέδες, ιδού η Ρόδος!

Την ίδια περίοδο, ο Μπάμπης Δρακόπουλος, στέλεχος του τότε ΚΚΕ εσωτερικού, πολιτικού προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε για τα γεγονότα: «Η εξέλιξη στον τόπο μας έχει περιέλθει σε λεπτό σημείο. Παράλληλα, στο ευρύτερο δημοκρατικό κίνημα που αξιώνει την είσοδο στη δημοκρατική ομαλότητα, σκοτεινές δυνάμεις εργάζονται για να φράξουν το δρόμο προς την κατεύθυνση αυτή και οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατοκρατικών μέτρων» (πηγή: «Ελευθεροτυπία» της 28ης Νοεμβρίου 2004, σελίς 54). «Σκοτεινές δυνάμεις», λοιπόν, εκπροσωπούσαν οι «ήρωες» του Πολυτεχνείου, σύμφωνα με τους «ανανεωτές» της αριστεράς. Συμφωνούμε απολύτως!

Κόσμος και κοσμάκης πέρασε εκείνες τις ημέρες από το Πολυτεχνείο. Ήταν μοναδική ευκαιρία για λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και ασυδοσίας, για… καμάκι και… χαβαλέ. Τυχεροί, όμως, στάθηκαν όσοι εγκλωβίστηκαν στον χώρο την τελευταία ημέρα. Τυχεροί, γιατί εκμεταλλευόμενοι τον εγκλωβισμό τους έφτιαξαν μετά λαμπρή πολιτική καριέρα. Είναι κάποιοι που εμφανίζονται στα φιλμ αρχείου με γένια και μαλλιά, και με υψωμένες τις γροθιές, αυτοί που κυβέρνησαν εν συνεχεία την Ελλάδα και την κυβερνούν ακόμα. Μερικά τρανταχτά παραδείγματα: Δαμανάκη, Λαλιώτης, Ανδρουλάκης, Παπουτσής, Τζουμάκας, Λαζαρίδης (σήμερα εξ’ απορρήτων σύμβουλος του Α. Σαμαρά) κ.λπ., ενώ πάμπολλοι εισχώρησαν στα ΜΜΕ και σήμερα είναι πρωτοκλασάτα στελέχη της καθυποτάξεως των Ελλήνων. Τα αποτελέσματά τους, τα είδαμε όλοι. Παρέλαβαν το 1974 μηδενικό εξωτερικό χρέος και μια οικονομία σε έναν πρωτοφανή στα ελληνικά χρονικά ανοδικό καλπασμό αναπτύξεως. Μια χώρα νοικοκυρεμένη, με ευημερούντες πολίτες. Και πως την κατήντησαν; Αφού διέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας και την καταχρέωσαν στους διεθνείς τοκογλύφους, κι αφού προηγουμένως είχαν φάει ότι μπορούσε να φαγωθεί, μας παρέδωσαν σιδηροδέσμιους στο ΔΝΤ και στους διεθνείς τοκογλύφους. Κι έχουν και το θράσος να ομιλούν για τους «αγώνες» και τα «οράματά» τους, αυτοί ακριβώς που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι της δυστυχίας μας!

Ποια, λοιπόν, σκοπιμότητα εξυπηρετεί ο μύθος του Πολυτεχνείου και τα ψεύτικα δάκρυα στην μνήμη ανύπαρκτων «ηρωικών» νεκρών; Η απάντηση είναι απλή: με τον μύθο του Πολυτεχνείου η αριστερά στέριωσε την ιδεολογική της κυριαρχία στην ελληνική κοινωνία. Επειδή δε η αριστερά στερείται αληθινών ηρώων, προβάλει τους ψεύτικους! 

Ωστόσο, 39 χρόνια μετά, ο μύθος καταρρέει. Η προσέλευση γίνεται χρόνο με τον χρόνο ολοένα και μικρότερη. Κι αν δεν ήταν η υποχρεωτική προσέλευση των μαθητών, ακόμα και των δημοτικών σχολείων, θα φαινόταν η γύμνια του πανηγυριού σε όλο της το θλιβερό μεγαλείο. Και εφέτος, λοιπόν, το αυθόρμητο συναίσθημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού στην θέα του πανηγυριού, είναι είτε πλήρης αδιαφορία, είτε οργή και αηδία. Επιπλέον, τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα υπάρχει μέσα στη βουλή και στο λαό ένα κόμμα που περιφρονεί το μύθο τους, δεν τους φοβάται και αμφισβητεί ευθέως τις κατεστημένες αλήθειες που μέχρι προσφάτως εθεωρούντο δεδομένες. Κι όσο η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού δυναμώνει, τόσο οι μύθοι της αριστεράς θα ξεθωριάζουν, μέχρι που να έρθει η στιγμή –κι αυτό θα γίνει πολύ πιο σύντομα απ’ ότι περιμένουμε- που θα ξεθεμελιωθούν εκ βάθρων και θα λάμψει η ελληνική αλήθεια!

Γ. Δημητρακόπουλος

Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός

πηγή: Εθνικισμός.net

ΤΙ ΕΛΕΓΕ 

Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ 

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Αυτές τις ημέρες, οι «αντιστασιακοί» της «γενιάς του Πολυτεχνείου» (που κατέστρεψαν την Ελλάδα κι είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή δυστυχία μας), θα μιλήσουν -όπως πάντα- για το «Έπος» του Πολυτεχνείου, που «έριξε τη χούντα» και άλλα γνωστά και χιλιοειπωμένα.

Παραθέτουμε παρακάτω την ψύχραιμη άποψη για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ενός γνωστού (αλλά μη εμπαθούς) αριστερού, του (μακαρίτη πλέον) δημοσιογράφου και πολυγραφότατου συγγραφέα Βασίλη Ραφαηλίδη, όπως αυτή είναι καταγεγραμμένη στο βιβλίο του με τον τίτλο«Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974», των εκδόσεων του «Εικοστού Πρώτου»:

‘ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ’

«Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε σοβαρή αντίσταση κατά της χούντας. Το πράγμα περιορίστηκε σε μια τουριστικού τύπου αντίσταση από το εξωτερικό, όπου πρωταγωνιστούσε, όπως και στο κυρίως ειπείν θέατρο, η πληθωρική Μελίνα Μερκούρη, που το ’παιζε Πασιονάρια…

Στην πραγματικότητα, κανένας δεν έριξε τη χούντα, ούτε «τα παιδιά του Πολυτεχνείου», που τα κάναμε μπαντιέρα για να απαλύνουμε τις ενοχές μας για τη δειλία μας…

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος.

Η σημαντικότερη συνέπεια του «έπους» του Πολυτεχνείου, είναι το γεγονός πως η ημέρα της πτώσης του, η 17 του Νοέμβρη, χάρισε το όνομά της στην οργάνωση «17 Νοέμβρη».

Επίσης, το «έπος» δημιούργησε εντελώς κατά λάθος μια «ηρωίδα», τη Μαρία Δαμανάκη, της οποίαςο ηρωισμός συνίσταται στην εκφώνηση από το ραδιόφωνο των φοιτητών των συνθημάτων και των ανακοινώσεων της Συντονιστικής Επιτροπής.

Πάντως, πολλοί είχαν την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για πολιτικοί εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο. Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα, ηγετικά στελέχη της εξέγερσης, ο δρόμος προς τη βουλή, την πολιτική σκηνή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν γένει ελληνική πολιτική αθλιότητα ξεκινάει από κει.

Όπως και να’ ναι, το «έπος του Πολυτεχνείου» έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για κείνους που για εφτά χρόνια λούφαζαν, και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μία νυκτί, καλά προφυλαγμένοι οι περισσότεροι απ’ την πολυκέφαλη μάζα που τους περιέβαλλε πανταχόθεν.

Ευτυχώς που η οίηση και ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό, άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά-σιγά».

Αυτά και… σκασμός, «σύντροφοι» παραμυθάδες! Όχι άλλο «κάρβουνο»! 

‘ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ’:

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ -ΚΑΚΩΣ- ΤΟ ΕΧΑΣΑΝ...

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ 

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

ΓΙΑ ΝΑ ΡΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ...!!!

Δεν ξεχνάμε τους Ήρωες συναγωνιστές μας! Αθάνατοι.!

Αθάνατοι 

θα ζουν για πάντα στις ψυχές μας, 

στις ψυχές όλων των Ελλήνων!

ΚΑΙ ΚΑΛΑ... ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΗ 

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 

ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ 

"ΜΑΧΟΜΕΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΛΑΪΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ"