Όσο κι αν το σύστημα επιθυμεί τον καλλωπισμό της, η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) αποτελεί ξεκάθαρα μια πολύ ισχυρή έκφραση του αντεθνικού ολοκληρωτισμού της παγκοσμιοποίησης. Ενός ολετήρα-οδοστρωτήρα, που ισοπεδώνει την Εθνική Κυριαρχία, την Λαϊκή Ευημερία, την Κοινωνική Συνοχή.
Όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται την θλιβερή πραγματικότητα, δηλαδή ότι η ΕΕ είναι μια Ευρώπη όχι των Εθνών και των Λαών της, αλλά μια ένωση στενών και στυγνών οικονομικών συμφερόντων των απάτριδων κεφαλαιοκρατών. Παρά την πολυετή προπαγάνδα που επιχειρείται, η ΕΕ δεν μπορεί να είναι πια ένα «όραμα» ικανό να συγκινήσει και να παρασύρει πλατιά λαϊκά στρώματα. Αιμορραγεί και ψυχορραγεί κάτω από το βάρος της δομικής πολύπλευρης κρίσης που την διαπερνά, των αλλεπάλληλων αντιφάσεων και των αναρίθμητων αδιεξόδων της. Έτσι, λοιπόν, τροφοδοτείται η διαρκής πολιτική της αστάθεια και αποκαλύπτεται σε όλη την άσχημη γύμνια της η αυτοκτονική γεωπολιτική και οικονομική εξάρτησή της από τα υπερατλαντικά κέντρα και τους αδίστακτους διεθνείς τοκογλύφους. Η Ε.Ε. υπάρχει και κινείται ακριβώς επειδή πρέπει να δρα ως επικίνδυνο και θανατηφόρο όπλο στα χέρια μιας ασυναίσθητης κλίκας αυτοδιορισμένων και ανεξέλεγκτων εκπροσώπων των «ελίτ».
Παρά, όμως, τις… φιλότιμες προσπάθειες του πολιτικού προσωπικού της ΕΕ, το αποτέλεσμα που παράγει δεν μπορεί να πείσει τους Λαούς των Εθνών που την απαρτίζουν. Αντιθέτως, αυτό το αποτέλεσμα την απονομιμοποιεί ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά, εκλογικά. Και καταλήγει, προκειμένου να διασωθεί, να πετά την «δημοκρατική» μάσκα της, καταφεύγοντας ακόμη και σε άγρια και βίαιη καταστολή, κάνοντας θρύψαλα την βιτρίνα των (ψεύτικων) κανόνων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Οι ακόλουθοι της ευρωκρατίας επιδίδονται εδώ και αρκετές εβδομάδες σε μια εκτεταμένη πολιτική διαφημιστική εκστρατεία ενόψει των ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου, επιχειρώντας να τις παρουσιάσουν ως μια κρίσιμη μάχη που θα «κρίνει το μέλλον της Ευρώπης και των ζωών μας». Κινητήρια δύναμή της είναι ο φόβος και το τρόμος της περαιτέρω απονομιμοποίησής της, μέσω της πλήρους εκλογικής καταβαράθρωσης των πυλώνων του «δημοκρατικού τόξου», τόσο στην κεντροαριστερά όσο και την κεντροδεξιά εκδοχή του.
Όσο, όμως, κι αν επιχειρούν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο να καλύψουν την πραγματικότητα με το πέπλο της επικοινωνιακής προπαγάνδας τους, η ΕΕ δεν έχει καμία πραγματική ισχύ ή επιρροή επί των Λαών των Ευρωπαϊκών Εθνών. Επί της ουσίας, δεν υφίσταται κανένα «δημοκρατικό» ή «συνταγματικό» τόξο, αλλά μια τεχνητή αντεθνική και αντιλαϊκή πύρινη αιχμή της παγκοσμιοποίησης εντός Ευρωπαϊκής Γης. Πίσω από «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», πίσω από την φανφαρώδη λεξιμαγεία που χρησιμοποιεί, η ΕΕ είναι για τα Έθνη και τους Λαούς της Ευρώπης ο σφετεριστής της Εθνικής Κυριαρχίας, ο ληστής της Λαϊκής Ευημερίας, ο ταραξίας της Κοινωνικής Συνοχής, ο ορκισμένος εχθρός του Ανεξάρτητου Έθνους-Κράτους. Αποτελεί τον μακάβριο εμπνευστή της «Ευρώπης των Περιφερειών» και άλλων παρεμφερών λεκτικών πονηρών σχεδιασμών, που αποσκοπούν στον αποτελεσματικότερο έλεγχο των φέουδων-φιλέτων από τις απανταχού δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, των «πολυπολιτισμικών κοινωνιών» και των «ανοιχτών συνόρων».
Επομένως, στο… δίλημμα, που με μεγάλη αγωνία θέτουν οι κάθε λογής ευρωλιγούρηδες και αντιτιθέμενοι απέναντι «στον κίνδυνο του εθνολαϊκισμού», «διαλέξτε: ή με εμάς ή με την ακροδεξιά απειλή», είναι φανερή πλέον ποια πρέπει να είναι η επιλογή. Ιδίως για τον πολύπαθο Ελληνικό Λαό, που βλέπει να εξελίσσεται σε καθημερινή βάση το σχέδιο μετατροπής του από Ομοιογενές Σύνολο σε ετερογενή πληθυσμό αλλοδαπών και της Χώρας σε χώρο, η εκλογική και –κυρίως αυτό- η κινηματική ταύτιση με τις Γνήσιες Εθνικολαϊκές Δυνάμεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση και μονόδρομο για ένα Απελευθερωτικό Σχέδιο, μια Εθνική Αναγέννηση, μια Ευοίωνη Προοπτική επαναφοράς όλων όσων μας έχουν κλέψει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
