Ως γνωστόν, επειδή ο μαρξισμός είναι μια επιθετική και επεκτατική ιδεολογία βαρύνεται με δεκάδες «επαναστατικούς» πολέμους, με δεκάδες εμφύλιες συγκρούσεις που άφησαν πίσω τους εκατομμύρια νεκρούς. Ύψωσαν τη σημαία της ειρήνης αφού άρπαξαν αυτά που επεδίωκαν να αρπάξουν και ήθελαν απλώς να τα διατηρήσουν.
Οι μαρξιστές θεωρούν, με θεολογικό τρόπο, πως ο επίγειος παράδεισος της κομμουνιστικής κοινωνίας θα έρθει αναποφεύκτως. Νομοτελειακά. Συνεπώς όσοι αντιτίθενται στον δικό τους «επίγειο παράδεισο» πρέπει να εξοντωθούν γιατί είναι αντιδραστικοί.
Η Αριστερά παγκοσμίως επέδειξε μια δεινότητα στην εκφορά του λόγου της. Γνωρίζοντας πόσο σημαντικό είναι τις ιδέες της να τις εγκολπωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες, ανέπτυξε στον ύψιστο βαθμό την προπαγάνδα και την αγκιτάτσια.
Έτσι από ένα καθοδηγητικό κέντρο εκπέμπονταν μηνύματα που τα αναπαρήγαγαν εκατομμύρια ηχεία σε όλον τον κόσμο, κατά τρόπο ομοιόμορφο.
Με αυτόν τον τρόπο οι αγκιτάτορες της Αριστεράς κατόρθωσαν να πείσουν ένα σημαντικό κομμάτι του πλανήτη,
πως αυτοί είναι ειρηνόφιλοι και οι αντίπαλοι τους πολεμοχαρείς.
Πως αυτοί είναι προοδευτικοί και οι αντίπαλοι τους αντιδραστικοί.
Πως αυτοί είναι οι μορφωμένοι και οι καλλιεργημένοι πνευματικά και οι αντίπαλοι τους είναι αμόρφωτοι και άξεστοι.
Πως αυτοί αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη, ενώ οι αντίπαλοι τους για τον πλουτισμό των ολίγων.
Πως αυτοί αγωνίζονται για την εθνική ανεξαρτησία, ενώ οι αντίπαλοι τους είναι φορείς της υποτέλειας.
Βέβαια, η εικόνα αυτή είναι η αντιστροφή της πραγματικότητας. Είναι απλώς το πολυτελές περιτύλιγμα ενός πακέτου με χαλασμένο εμπόρευμα, που προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα να το πουλήσουν. Ψάχνουν «αγοραστές». Και καλόπιστοι, ευήθεις, «αγανακτισμένοι», παντού και πάντα υπάρχουν. Όσοι πλανήθηκαν - κοινώς την «πάτησαν» - κατέβαλαν το κόστος για σαρανταπέντε χρόνια.
Η πατρίδα μας σώθηκε, ευτυχώς, την τελευταία στιγμή, τότε το 1949.
Πού βρίσκεται αυτή η ιδεολογική απάτη; Σε τι συνίσταται η ψευδής εικόνα;
Ως γνωστόν, επειδή ο μαρξισμός είναι μια επιθετική και επεκτατική ιδεολογία βαρύνεται με δεκάδες «επαναστατικούς» πολέμους, με δεκάδες εμφύλιες συγκρούσεις που άφησαν πίσω τους εκατομμύρια νεκρούς. Ύψωσαν τη σημαία της ειρήνης αφού άρπαξαν αυτά που επεδίωκαν να αρπάξουν και ήθελαν απλώς να τα διατηρήσουν.
Οι μαρξιστές θεωρούν, με θεολογικό τρόπο, πως ο επίγειος παράδεισος της κομμουνιστικής κοινωνίας θα έρθει αναποφεύκτως. Νομοτελειακά. Συνεπώς όσοι αντιτίθενται στον δικό τους «επίγειο παράδεισο» πρέπει να εξοντωθούν γιατί είναι αντιδραστικοί. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για τα γκούλαγκ και την καταναγκαστική εργασία. 3.5 εκατομμύρια πολιτικοί κρατούμενοι, με δέκα έξι ώρες δουλειά την ημέρα και με διατροφή 800 θερμίδων, κατασκεύασαν όλα τα μεγάλα έργα της Σταλινικής περιόδου.
Προσπάθησαν να πείσουν την Ανθρωπότητα πως η συντριπτική πλειοψηφία της διανόησης έχει ασπασθεί τις αρχές της Αριστεράς. Ουδέν ψευδέστερον.
Μέσα από έναν κύκλωμα καλλιτεχνών, κριτικών και δημοσιογράφων—πλήρως ελεγχόμενο από το κόμμα- ατάλαντοι άνθρωποι βαφτίστηκαν μεγάλοι καλλιτέχνες. Ελάχιστοι ήταν οι πραγματικά άξιοι. Και οι περισσότεροι από αυτούς καθώς ήταν ατίθασα και ανήσυχα πνεύματα εκτοπίστηκαν, σίγησαν, λογοκρίθηκαν η εκπατρίστηκαν.
Από την άλλη πλευρά, χιλιάδες αστοί διανοούμενοι, με ανεξαρτησία πνεύματος, χωρίς κομματική καθοδήγηση, άφησαν το έργο τους, σε όλους τους τομείς των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Επιστήμης, κληρονομιά στην Ανθρωπότητα.
Όσον αφορά την υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας είναι σήμερα παγκοίνως αποδεκτό πως η Αριστερά παγκοσμίως πρακτόρευε εν ψυχρώ τα κρατικά συμφέροντα της ΕΣΣΔ.
Και τα ευρωκομμουνιστικά κόμματα που προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν από τις θέσεις της Μόσχας το πέτυχαν χάρη στην προστασία των Νατοϊκών πυραύλων. Ο Α.Ντούμπτσεκ, που δεν είχε αυτήν την προστασία, αντιλήφθηκε στις 21 Αυγούστου 1968, πως σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο δεν μπορεί να υπάρξει. Παρά μόνον σοσιαλισμός με τανκς.
Όλα τα παραπάνω τα επιβεβαίωσε η ίδια η ζωή. Η ίδια η Ιστορία που το 1989 ξέρασε την Αριστερά και τα όσα αυτή πρεσβεύει.
Τα εκατομμύρια ανατολικογερμανών που με τα σαράβαλα τους έκαναν ουρές χιλιομέτρων για να γευτούν την «κόλαση του καπιταλισμού», τότε τον Νοέμβριο του 1989, και οι εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της Βενεζουέλας που εγκαταλείπουν τον «σοσιαλιστικό παράδεισο» του Μαδούρο, σήμερα το 2019, θα στοιχειώνουν τον Τσίπρα και τους ομοϊδεάτες του, κόκκινους και ροζ.
Το παραμύθι τους ξέφτισε
και στην Ελλάδα!
