Πλανητάρχης την είδε ο Τσίπρας:

ΤΣΙΠΡΑΣ: "ΔΕΝ ΛΕΩ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ 

ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ

Αν έφτιαχνε και λίγο τα αγγλικά του το Alexis θα ήταν φτυστός ο πλανητάρχης..

«Κατ΄ αρχήν πιστεύουμε ότι στην Ελλάδα πρέπει να σταματήσουν να πληρώνουν μόνο οι ανήμποροι, οι φτωχοί και τα μικρομεσαία στρώματα. 

Πρέπει να πληρώσουν και οι πλούσιοι. Λέω κάτι παρόμοιο μ΄ αυτό που προσπαθεί να εφαρμόσει στις ΗΠΑ ο πρόεδρος Ομπάμα. 

Όμως στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο ακραία απ΄ όσο μπορείτε να φανταστείτε. Δεν μπορεί να υπάρξει άλλη λύση εκτός από ένα γενναίο κούρεμα» τόνισε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, υπερασπιζόμενος την πολιτική μιας νέας διαγραφής χρέους .

Ο κος Τσίπρας χαρακτήρισε αδιέξοδη την σημερινή πολιτική της λιτότητας και των μέτρων για ολόκληρη την Ευρώπη, επαναλαμβάνοντας πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και πως το πρόγραμμα που εφαρμόζεται εδώ και 2,5 χρόνια είναι αποτυχημένο!

Ο κ. Τσίπρας τόνισε μεταξύ άλλων πως η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. «Αυτή είναι η λύση και όχι η λιτότητα», η οποία σήμερα «μπορεί να ευνοεί ένα σχέδιο για τη γερμανοποίηση της Ευρώπης».

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αρνείται την ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας! Παράλληλα ο κος Τσίπρας τόνισε η ελληνική οικονομία θα γίνει ανταγωνιστική μόνο εάν αντιμετωπιστεί η διαφθορά, υπάρξει ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς, ένα καθεστώς ασφάλειας στους επενδυτές και πάψει η κινδυνολογία με την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.

Επίσης τόνισε την ανάγκη ύπαρξης ενός σταθερού οικονομικού περιβάλλοντος, υπογραμμίζοντας πως η Ελλάδα πρέπει να βοηθηθεί «με επενδύσεις ευρωπαϊκές» από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Αυτό όμως, παρατήρησε, «δεν είναι το σχέδιο της κ. Μέρκελ»!!!

Στις δηλώσεις του στο αμερικανικό δίκτυο, ο κ. Τσίπρας υποστήριξε τέλος, πως η Ελλάδα έχει ανάγκη την Ευρώπη και πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη, όπως και η Ευρώπη έχει ανάγκη την Ελλάδα. Σχολιάζοντας την περίπτωση ενός «Grexit», ο κος Τσίπρας τόνισε πως κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε ένα ντόμινο και την αρχή του τέλους της ευρωζώνης.

«Είμαστε θερμοί υποστηρικτές της ενωμένης Ευρώπης και της ευρωπαϊκής ιδέας», κατέληξε ο κ. Τσίπρας, «γι αυτό απαιτούμε να σταματήσει η πολιτική της λιτότητας και να οδηγηθούμε σε βιώσιμες λύσεις τόσο για το χρέος, όσο και για την ανάπτυξη».

Τελικά ποιος πρόδωσε τον Αλέκο Παναγούλη; ΟΙ ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973.

Ο Λευτέρης Βερυβάκης μιλά για το συναγωνιστή του Αλέκο Παναγούλη σε μια «μαραθώνια» συνέντευξηhttp://www.24grammata.com/?p=5106

Η άρνηση του Παναγούλη να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ

- Κατά πόσο είναι αληθές ότι ο Αλέκος Παναγούλης (πριν από τις εκλογές) αρνήθηκε να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ και παρομοίαζε τον Ανδρέα με φασίστα τον οποίο και αποκαλούσε ως «Έλληνα Μουσολίνι»;

Ο Λευτέρης Βερυβάκης μιλά 

-Θα σας πω ένα πράγμα. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έγιναν και ειπώθηκαν πολλά από όλους, τα οποία εξυπηρετούσαν τις τρέχουσες τότε ανάγκες του καθενός και της καθεμία μικρο- ομάδας. 

Αυτό δεν μπορεί να κριθεί κατά τον ίδιο τρόπο που κρίνονται κάποιες θέσεις και χαρακτηρισμοί σε άλλες εποχές και κάτω από άλλες συνθήκες. 

Είναι εντελώς διαφορετικό μετά από τις συνθήκες εκείνου του κλίματος να θέλει κανείς να καταγράψει συν και πλην του συνήθους κοινοβουλευτικού βίου και μάλιστα όταν βρίσκεται στη φάση του τρόμου των μαζών, η οποία έχει και πολλά χαρακτηριστικά, εκδηλώσεων και εκφράσεων όχλου. 

Αν τυχόν κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τα διάφορα πράγματα που γίνονται σε άλλες εποχές και κάτω από άλλες συνθήκες, δεν μπορεί να ερμηνεύσει το πολιτικό φαινόμενο κάτω από όλες τις συνθήκες.

Στη διάρκεια της επταετίας λέγονταν πολλά που μπορούν να ονομαστούν «σημεία και τέρατα», συχνά από παλιούς φίλους συνεργάτες και από άλλους συμμάχους, με αποτέλεσμα η μεταφορά τους να μην μπορεί να αποδώσει την ουσία του πράγματος. 

Θα σας πω πάντως ότι τουλάχιστον στις πρώτες εποχές αυτά που είχαν λεχθεί στο εξωτερικό και μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό λειτουργούσαν υπό άλλες συνθήκες. Ήταν περίπου σηματοδοτημένα ποιος θα πάει εδώ και ποιος θα πάει εκεί. Του το υπενθύμιζα όταν βλεπόμασταν. Του έλεγα δηλαδή «Αλέκο τώρα έχουμε έναν αγώνα αντιδικτατορικό. Μην σε απασχολούν τα άλλα. Τα άλλα θα γίνουν αν και εφόσον φύγει από τη μέση η Δικτατορία». 

Από αυτή την πλευρά έπεφτε ο Αλέκος σε μια παγίδα που στήνεται όταν παραδώσεις στη στιγμή έμφαση και αγνοήσεις το μεσομακροπρόθεσμο όφελος της Χώρας και της Δημοκρατίας.

Η ανεξαρτητοποίησή τουκαι τα στοιχεία που ποτέ δε φανερώθηκαν

-Ο Αλέκος Παναγούλης το 1976 ανεξαρτητοποιείται από την Ένωση Κέντρου, αρνούμενος να συνυπάρξει στην ίδια κοινοβουλευτική ομάδα με τότε συνάδελφο του βουλευτή, τον οποίο κατηγόρησε ως συνεργάτη της Χούντας. 

Ποιες ήταν οι επόμενες πολιτικές του βλέψεις;

-Δε νομίζω να είχε κατασταλάξει για το τι ακριβώς θα έκανε. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να προδώσει τα ιδεώδη του, αλλά δεν ξέρω αν τυχόν ζούσε σε άλλες καταστάσεις αν θα προσαρμοζόταν η δεν θα προσαρμοζόταν παραμένοντας αναφομοίωτος εντός αυτών.

-Λίγες μέρες πριν από το θάνατό του ο Αλέκος Παναγούλης στόχευε να παρουσιάσει στη Βουλή φάκελο του ΕΑΤ-ΕΣΑ, με τον οποίο θα αποκάλυπτε συνεργασία πολιτικών με τη Χούντα. Πόσο ακριβή πιστεύετε πως ήταν τα στοιχεία που επρόκειτο να αποκαλύψει;

-Αυτό το οποίο είμαι βέβαιος, είναι ότι κατεβλήθη προσπάθεια να μην παρουσιαστούν τα στοιχεία από πολλές πλευρές. Παρά πολλοί δεν ήθελαν να παρουσιαστούν οι συμβιβασμοί και οι προδοσίες που έκαναν στα δημοκρατικά ιδεώδη, τα μαύρα χρόνια της επταετίας. Υπολόγιζαν πως αν αποκαλυπτόταν δε θα είχαν πολιτικό μέλλον. 

Για το τι συγκεκριμένα θα μπορούσε κανείς να πει ή όχι δεν γνωρίζω μια που ο Αλέκος ήταν σε άλλο πολιτικό σχηματισμό και προσανατολισμό από εμένα ή και όσα γνωρίζω (και γνωρίζω πάρα πολλά) δε θα ήθελα αυτή τη στιγμή τόσο πρόχειρα να με απασχολήσουν, δεδομένου ότι όλοι μας εδώ γνωριζόμαστε καλά και ξέρουμε παρά πολύ καλά και τους λιγόψυχους και τους προδότες.

- Πιστεύετε ότι υπάρχουν όντως αποδεικτικά στοιχεία;

-Κάποια από αυτά ναι.

-Για ποιο λόγο λοιπόν, αυτοί οι φάκελοι δεν άνοιξαν ποτέ;

-Γιατί υπήρξαν πολλές συνωμοτούσες δυνάμεις που έπρεπε για αυτές να κλείσουν. 

Κάτι ανάλογο συνέβη με το φάκελο της Κύπρου που ενώ η Βουλή ασχολήθηκε με το θέμα ατελείωτες ώρες, δεν άνοιξε ποτέ.

ΠΗΓΗ:http://www.24grammata.com/?p=5106

ΟΙ ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. 

17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973.

Τη νύχτα στις 14 Νοεμβρίου 1973, ο ισραηλινός στρατηγός Μωσέ Νταγιάν έφθασε στην Αθήνα.

Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμπρού του Δημ. Ιωαννίδη , του γιατρού Αλαζράκη .

Από εκεί έστειλε μήνυμα στον Ιωαννίδη να είναι έτοιμος : «η ώρα έφθασε . Όλα είναι έτοιμα».

Την επομένη 15 Νοεμβρίου , το γιώτ «Απόλλων» , ιδιοκτησίας της εταιρίας ΟΤC , η οποία τότε ήταν ιδιοκτησίας της CIA , έφθασε στον Πειραιά .

Το γιώτ πριν τη μετατροπή του , ήταν μονάδα του βρετανικού πολεμικού ναυτικού .

Ήταν εξοπλισμένο με πανίσχυρο ασύρματο , τέλεια εργαστήρια και αναρίθμητους φακέλους .

Είκοσι κομάντος συμπλήρωναν το ειδικό πλήρωμα του σκάφους .

Από τον Πειραιά έπλευσε προς τα ανοιχτά του Σουνίου , όπου και περίμενε ανενόχλητο.

Στο μεταξύ έκαναν τις ανάλογες επαφές τους , κυρίως με το στρατηγό Νταγιάν

, ο οποίος ήταν σε συνεχή επαφή με Έλληνες πολίτες για την υπόθεση του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.

Η κύρια επαφή Νταγιάν , εκτός από τον Ιωαννίδη - Αραπάκη -Μπονάνο , ήταν με τον Γιάγκο Πεσματζόγλου ,ο οποίος τότε ήταν μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ για την Ελλάδα.

Είχε αναλάβει το πολιτικό σκέλος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των επί κεφαλής των φοιτητών ,του Στρατηγού Νταγιάν και της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Ο Πεσματζόγλου είχε άμεση επαφή , κυρίως με τρία πρόσωπα , από τους φοιτητές της εξέγερσης :Η μία είναι σήμερα {1993} αρχηγός αριστερού κόμματος και οι άλλοι δυο στελέχη και βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Με την ελπίδα και την ευχή , πως θα βγουν και θα καταγγείλουν δημόσια τα γεγονότα εκείνης της νύχτας από την πλευρά τους όπως εκείνοι τα έζησαν , υπόσχομαι , αν δεν μιλήσουν οι ίδιοι , να δημοσιεύσω στο επόμενο βιβλίο μου τα ονόματα τους ...;.

Τα χαράματα της 16 Νοεμβρίου , έφθασαν χίλιοι κομάντος από τις Βρυξέλλες , με εντολή να συμμετάσχουν στην εξέγερση του πολυτεχνείου.

Όλοι μεταφέρθηκαν από τη βάση του ελληνικού στη γεωγραφική υπηρεσία Στρατού στο πεδίο του Άρεως .

Τους μοιράστηκαν Ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές στολές και περίμεναν διαταγή να επέμβουν.

Εκτός από όπλα , είχαν στην κατοχή τους ασύρματο , συγχρονισμένο με εκείνον του γιωτ «Απόλλων» , απ΄ όπου και περίμεναν την διαταγή για επέμβαση ...;..

Ο στρατιωτικός που είχε αναλάβει την εποπτεία όλων των ανδρών , ήταν ο υποστράτηγος Χουήζερ του ΝΑΤΟ , αλλά και έμπιστος της τριμερούς Επιτροπής .

Την νύχτα της 16ης Νοεμβρίου , οι κομάντος του ΝΑΤΟ διατάχθηκαν από τον υποστράτηγο Χουήβερ , να ακροβολιστούν στο Πεδίο του Άρεως και να περιμένουν διαταγές ..

Οι είκοσι κομάντος που περίμεναν στο γιωτ, διατάχθηκαν να πάνε με λέμβους στη στεριά , να καταλάβουν το σπίτι του Γεωργίου Παπαδόπουλου , να κόψουν τα τηλεφωνά του και να απαγορεύσουν στο δικτάτορα κάθε επαφή με τον έξω κόσμο.

Να συνεννοηθούν μετά με τους Έλληνες «συναδέλφους» τους και να περιμένουν διαταγή για να αποχωρίσουν.

Όταν νύχτωσε οι κομάντος έφθασαν στην ακτή και από εκεί με στρατιωτικά τζιπ κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του δικτάτορα Παπαδόπουλου.

Οι άλλοι έφυγαν «κατά ομάδες» από τη Γεωγραφική Υπηρεσία ΚΑΙ ΑΚΡΟΒΟΛΙΣΤΗΚΑΝ στο πεδίο του Άρεως 

Αργότερα , όταν το τανκ έσπασε την πόρτα του πολυτεχνείου , οι κομάντος βρίσκονταν ήδη μέσα.

Στις εφιαλτικές στιγμές που ακολούθησαν , οι Νατοϊκοί κομάντος χτυπούσαν αδιάκριτα.

Σκότωσαν , έσφαξαν έσπασαν ωμοπλάτες και όταν πια ο «εχθρός» είχε νικηθεί ένα στρατιωτικό σφύριγμα του επικεφαλής τους επανέφερε στην τάξη.

Ανασυντάχθηκαν , και όπως είχαν έρθει , έφυγαν αθόρυβα.

Σε μια ώρα απογειώνονταν από τη βάση του Ελληνικού , με προορισμό τις Βρυξέλλες .

Χίλια δολάρια μπόνους πήρε ο καθένας , για εκείνη τη βραδιά ...;

Το ίδιο έγινε και με τους είκοσι .

Διατάχθηκαν να επιστρέψουν στο γιωτ .

Ξημερώματα στις 18 Νοεμβρίου 1973 , το γιωτ «Απόλλων» έπλεε ανοιχτά , με προορισμό τη Βαρκελώνη ..

Ο Στρατηγός Νταγιάν αφού ενέκρινε τον κατάλογο των νέων Υπουργών , τακτοποίησε και άλλες μικρές λεπτομέρειες , και αναχώρησε αθόρυβα για το Ισραήλ, όπως είχε έρθει 

http://wwwaimos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_11.html

Το ΠΑΣΟΚ ήταν μια φούσκα της Μεταπολίτευσης.

του Στέφανου Κασιμάτη

Το λέει ένας φίλος μου και έχει δίκιο: 

«Οταν ακούς για ιερά αγανάκτηση, το 99% είναι υποκρισία και το 1% φθόνος». 

Ετσι είναι, ιδίως δε στην πολιτική, όπως είδαμε προσφάτως να συμβαίνει με τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι δηλώσεις περί ΠΑΣΟΚ του Γιάννη Δατσέρη και οδήγησαν στην παραίτησή του από τη θέση του υπεύθυνου επικοινωνίας.

Τι ήταν αυτό το τρομερό, τέλος πάντων, που είπε 

ο Δατσέρης και έθιξε το αίσθημα της ευπρέπειας του πολιτικώς ορθού πασόκου; 

Τίποτε περισσότερο από αυτό που ο καθένας με στοιχειώδη γνώση της πραγματικότητας καταλαβαίνει, αυτό που κάθε παράγων του κόμματος (πλην ελαχίστων κουτών και πολύ περισσοτέρων κουτοπόνηρων) παραδέχεται στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του, αλλά δεν τολμά ποτέ να το περιλάβει στον δημόσιο λόγο του: 

«Το κόμμα το οποίο ιδρύθηκε στη Μεταπολίτευση, δημιούργησε τη Μεταπολίτευση και δημιουργήθηκε από τη Μεταπολίτευση, ήταν και το ίδιο μια φούσκα. 

Το επαναλαμβάνω καθαρά: το ΠΑΣΟΚ ήταν μια φούσκα της Μεταπολίτευσης. 

Σε αυτό περιλαμβάνεται και το ανθρώπινο δυναμικό του - όλοι μας χωρίς εξαίρεση».

Μα αυτό δεν ήταν η πολυσυλλεκτικότητα του ΠΑΣΟΚ; 

Κεντρώοι προδικτατορικής κοπής, αριστερίζοντες εαμογενείς εθνολαϊκιστές, εκσυγχρονιστές σοσιαλδημοκράτες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, όλοι αυτοί ενωμένοι με την συνεκτική ουσία της εξουσίας. 

Αιχμάλωτοι σήμερα του παρελθόντος του ΠΑΣΟΚ και, για τον λόγο αυτό, αδύναμοι να το κατευθύνουν προς τον μετασχηματισμό του σε κάτι καινούργιο. 

Οσο για εκείνους οι οποίοι δεσπόζουν ως προσωπικότητες την τρέχουσα περίοδο στο κόμμα, είναι χαρακτηριστικό ότι ο καθένας τους έχει υπάρξει λίγο απ’ όλα αναλόγως των εκάστοτε αναγκών και των περιστάσεων: πότε λαϊκιστής, πότε εκσυγχρονιστής, «πότε Βούδας, πότε Κούδας», για να θυμηθούμε τον μακαρίτη Ρασούλη, με την εξαίρεση, ενδεχομένως, ορισμένων νεότερων, τόσο λίγων ως προς τον αριθμό, ώστε μόνο ο Φίλ. Σαχινίδης μου έρχεται στον νου. Και, εδώ που τα λέμε, μια ανάλογη πολυσυλλεκτικότητα με τα φθαρμένα υλικά του παρελθόντος προσπαθεί να φτιάξει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Με τη βασική διαφορά, βέβαια, ότι στερείται ηγέτη, ο οποίος να μπορεί να κατευθύνει την εξέλιξη του κόμματος και ότι ως συνεκτική ουσία έχει την οργή και την άρνηση της πραγματικότητας, υπό την καθοδήγηση μιας δράκας ιδεοληπτικών της παλαβής Αριστεράς.

Εν τέλει καλά έκανε και παραιτήθηκε ο Δατσέρης. Ομως ακόμη καλύτερα έκανε που μίλησε καθαρά, σαν σοβαρός άνθρωπος, που σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους.

Η χώρα έχει ανάγκη από έναν κεντροαριστερό πόλο, αυτός όμως δεν είναι δυνατόν να βασισθεί στην διαιώνιση ενός ψέματος.