Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».Δεν είναι κακό να μην αισθάνεται κανείς Έλληνας, όπως και να πιστεύει άκριτα, όπου αυτός θέλει, τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι άλλωστε το κάνουν αυτό, κακό είναι να διαστρεβλώνει την αλήθεια με ανύπαρκτες γνώσεις και ψεύδη!
”Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή είναι μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας.”
Τα κόμματα αντανακλούν κοινωνικές πραγματικότητες και ιδεολογικές αφετηρίες. Και μονάχα όταν η ίδια η κοινωνία τα απορρίψει, περνούν στην Ιστορία.
Εβδομάδα μαζικών κινητοποιήσεων ξεκινά από αύριο Δευτέρα κατά του μέτρου της διαθεσιμότητας και των απολύσεων
Στην κοινή σύσκεψη που έκαναν η ΟΛΜΕ και οι εκπρόσωποι ομοσπονδιών του δημόσιου τομέα, οριστικοποιήθηκαν οι πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες των καθηγητών από τη Δευτέρα στα γυμνάσια και στα λύκεια, δεν πέρασε όμως η πρόταση της ΟΛΜΕ να αποφασίζουν από κοινού για κινητοποιήσεις.
Έτσι οι δάσκαλοι, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν 48ωρη απεργία στις 18 και 19 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων που έχει εξαγγείλει η ΑΔΕΔΥ για όλο το Δημόσιο. Την Τετάρτη, μάλιστα, η ΑΔΕΔΥ θα πραγματοποιήσει συλλαλητήριο στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 11.30 π.μ
Την ίδια ημέρα ξεκινά και η 48ωρη απεργία των καθηγητών στα ιδιωτικά σχολεία. Ταυτόχρονα, οι διοικητικοί υπάλληλοι σε ΑΕΙ και ΤΕΙ ξεκινούν επίσης πενθήμερη απεργία καθιστώντας αδύνατη προς το παρόν την εγγραφή των νέων φοιτητών.
Πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες ξεκινούν όμως και οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά Ταμεία, τον ΟΑΕΔ και τις υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας.
Επίσης οι νοσοκομειακοί γιατροί κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους, αντιδρώντας στην αλλαγή χρήσης νοσοκομείων και στην κινητικότητα του προσωπικού, κηρύσσοντας τριήμερη πανελλαδική απεργία από την Τρίτη 17 έως και την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου.
Τέλος στις 17 και 18 του μήνα θα απέχουν από τα καθήκοντά τους και οι δικηγόροι.
Παρά τις μεγαλοστομίες στην ΔΕΘ και αλλού, πως δεν πρόκειται να ληφθούν άλλα μέτρα, πως δεν πρόκειται να γίνουν άλλες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, κ.τ.λ., κ.τ.λ., ένας νέος «μποναμάς» περιμένει τους συνταξιούχους από 1/1/2014.
Τότε θα αρχίσουν οι νέες περικοπές στις συντάξεις και τις παροχές ως απόρροια μνημονικών διατάξεων που έχουν ήδη ψηφιστεί.
Και πιο συγκεκριμένα, στον υπολογισμό των συντάξεων θα είναι η υποχρέωση χορήγησης μόνο της βασικής σύνταξης των 360 ευρώ, ενώ η «αναλογική» θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις εισφορές των εργαζομένων και από την… καλή διάθεση των κυβερνώντων, που αν θέλουν θα την δίνουν κι αν δε θέλουν όχι, επικαλούμενοι τα συνήθη οικονομικά προβλήματα.
Με λίγα λόγια, το κράτος θα εγγυάται μόνο τη βασική σύνταξη των 360 ευρώ, που θα είναι κοινή για όλα τα ταμεία.
Το οικονομικό έγκλημα που διαπράχθηκε εις βάρος του Ελληνισμού και στο οποίο οδηγηθήκαμε μέσω της διακυβέρνησης αθλίων πολιτικών, πιστών θεραπόντων των διεθνών ανθελληνικών κύκλων, ήταν απόλυτα προσχεδιασμένο και εξελίχθηκε κατά γράμμα.
Αυτή θα είναι η ανταμοιβή του μνημονιακού κράτους στους συνταξιούχους, που είναι η μοναδική ομάδα του πληθυσμού στην οποία κυριαρχούν ακόμα τα παλιά κόμματα.
«Μόνο τυχαία δεν είναι η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής, για διαφορετικούς λόγους βέβαια…
Σχετικά με τη Χρυσή Αυγή, αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι πως έχει υποτιμηθεί η επιρροή της, ενώ ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί ουσιαστικά με τους λόγους που έχει αυξηθεί η δύναμή της.
Το σίγουρο είναι ότι οι κλασσικοί κομματικοί διαχωρισμοί κατέρρευσαν και δεν υπάρχουν πλέον οι σταθερές του παρελθόντος. Ως εκ τούτου προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: «Θα αντέξει η κυβέρνηση;».
Η δύναμη του κινήματος των Ελλήνων εθνικιστών είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ αυτήν που καταγράφουν οι κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας!
Τελικώς δεν ήταν τελείως μάταιο το ταξίδι Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη. Μπορεί οι απλοί πολίτες να αδιαφόρησαν επιδεικτικά για την συγκέντρωση - επίδειξη πασοκισμού, που διοργάνωσε ο Τσίπρας στον Λευκό Πύργο, όμως εκεί κατάφερε να κάνει μερικούς πολύ καλούς φίλους.
Μετά την συνάντηση και τις υποσχέσεις συμπαράταξης με την ΝΔ, είχε σε δεύτερο επίπεδο πολύ καλές αντιδράσεις από τους καπιταλιστές.
Συναντήθηκε, λοιπόν, ο Τσίπρας με διάφορους φορείς στην Θεσσαλονίκη, όμως ιδιαίτερη αξία έχει να σταθούμε στις δηλώσεις ενός παράγοντα. Μιλάμε για τον Δ. Καλιτζάντζη, αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών. Ως αντιπρόεδρο του ΣΕΒ τον παρουσιάζουν τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, όπως το «Βήμα» από όπου αλιεύσαμε την είδηση, όμως η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο ζοφερή και ενδεικτική για την συστημικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όπως έχουμε ξαναπεί είναι το επόμενο ΠΑΣΟΚ, η χρυσή εφεδρεία του συστήματος.
Αυτό που δεν λέει το «Βήμα» για τον κ. Καλιτζάντζη είναι ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας έχει και άλλη μία ιδιότητα, που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για τα πολιτικά τεκταινόμενα και τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Ο κ. Καλιτζάντζης, λοιπόν, είναι διευθύνων σύμβουλος της ΑΚΤΩΡ. Ναι, όπως ίσως σωστά θυμούνται οι αναγνώστες η ΑΚΤΩΡ είναι η εταιρία του κ. Μπόμπολα, εθνικού εργολάβου και ιδιοκτήτη του MEGA και των εφημερίδων «Έθνος» και «Ημερησία».
Τι είπε, όμως, ο κ. Καλιτζάντζης μετά την συζήτηση που είχε ο Τσίπρας με τους διάφορους φορείς; Σας παραθέτουμε αυτούσιες τις δηλώσεις του: «διαφωνούμε σε πολλά, αλλά ακούγοντας την ομιλία του προέδρου, είναι αρκετά λιγότερα από αυτά που φανταζόμαστε. Η κοινή στόχευση με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ζητούμενο».
Βλέπουμε, δηλαδή, μία σύγκλιση του ΣΥΡΙΖΑ με τα «υψηλά συμφέροντα», όπως αυτά αντιπροσωπεύονται από έναν άνθρωπο που είναι ταυτοχρόνως αντιπρόεδρος του ΣΕΒ και υπάλληλος του Μπόμπολα. Συνεπώς θα πρέπει να περιμένουμε στο εγγύς μέλλον διθυραμβικά ρεπορτάζ από το MEGA, το Έθνος και την Ημερησία για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον σοσιαλιστή με τα Burberry’s πρόεδρο του, Αλέξη Τσίπρα.
Πέραν, όμως, του ειρωνικού συνειρμού για την σύμπραξη μεγαλοκαπιταλιστών και τους αριστεριστές του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να εξαχθούν και κάποια παραπάνω συμπεράσματα, αφού στην Ελλάδα τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» δρουν με βάση την εξυπηρέτηση συμφερόντων.
κοινή στόχευση του Μπόμπολα με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα βήμα προς την συγκυβέρνηση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, η οποία προετοιμάζεται από καιρό. Πλέον ο εθνικός εργολάβος έδωσε, όπως φαίνεται, τις ευλογίες του, οπότε τα δύο κόμματα μπορούν να προχωρήσουν στην συγκυβέρνηση, που καιρό πριν είχε προβλέψει η Χρυσή Αυγή.
ΤΟ ΧΡΗΜΑ, Ο ΒΗΧΑΣ ΚΑΙ Ο… ΕΡΩΤΑΣ
ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ!
Μετά την ΕΣΗΕΑ, όπου είχαμε την πρώτη επίσημη συνεργασία ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε και η δεύτερη στην ΑΔΕΔΥ. Έτσι, στις χθεσινές αρχαιρεσίες της ΑΔΕΔΥ εξελέγη γραμματέας ο Ε. Κασσές, της ΔΑΚΕ, με τις ψήφους της ΠΑΣΚΕ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι προφανές, ότι η συνεργασία, που μετά τις επόμενες εκλογές θα φέρει το… ευτυχές γεγονός του (πολιτικού) «γάμου» και της «μεγάλης συγκυβέρνησης», άρχισε από τη… βάση και προχωράει σιγά-σιγά προς την κορυφή!
Ευχόμαστε από τώρα στους… μελλόνυμφους βίον ανθόσπαρτον και… καλούς απογόνους!
...Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ τους φέρνει πιο κοντά !!
Αυτός θα μπορούσε να είναι και τίτλος τσόντας, όπου παρτουζώνονται μεταξύ τους όλοι του "συνταγματικού" τόξου, και στην τελευταία σκηνή έρχεται ο Χρυσαυγίτης και τους πηδάει όλους μαζί.
Η Αριστερά σήμερα αποτελεί το αντικατοπτριζόμενο είδωλο ενός παραμορφωτικού καθρέφτη, που ωραιοποιεί την τερατοειδή διάστασή της, η οποία περικλείει απόψεις και ενέργειες αντιφυσικές, αντεθνικές, αντιλαϊκές και κατά συνέπεια διαστροφικές.Αυτή η Αριστερά, η οποία είναι «καλουπωμένη» μέσα στα ξεπερασμένα από τον χρόνο ιδεολογήματα και τις αντίστοιχες νεκρές πολιτικές οριοθετήσεις που αποτελούν, όμως, εφαρμόσιμα όπλα της παγκοσμιοποίησης, είναι πρακτικά αδύνατον να εμπνεύσει τον λαό και να γίνει ο Επαναστατικός Γεννήτορας-Ηγήτορας ενός Νέου και Ελπιδοφόρου Μέλλοντος.
Πώς είναι δυνατόν να θέλει να γίνει εκφραστής και οργανωτής της Λαϊκής αγανάκτησης και οργής, όταν σε όλα τα σημαντικά θέματα γίνεται η θλιβερή ουρά του καπιταλισμού;
Η περίπτωση των λαθρομεταναστών είναι μια ενδεικτική περίπτωση που αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η Αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις και εκφράσεις της, δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι, δεν μπορεί να προσφέρει το παραμικρό, γιατί απλούστατα δεν έχει μέσα της τίποτα το πραγματικά επαναστατικό. Είναι ένα γρανάζι του συστήματος, το οποίο συνηθίζουν κάποιοι να το αποκαλούν, ορισμένες φορές, «επαναστατικό» λόγω σύγχυσης, συνήθειας και του νόμου της αδράνειας. Οι «λύσεις» που προσφέρει είναι αξιολύπητες, αξιοθρήνητες και πάνω απ’ όλα ανεδαφικές, εξυπηρετώντας το κατεστημένο.
Και αν μέχρι πρότινος ένα μέρος της Νεολαίας ενστερνιζόταν τα «επαναστατικά οράματα» των πάσης φύσεως αριστερών, αυτό συνέβαινε επειδή η έξυπνη προπαγάνδα του συστήματος άφηνε να εννοηθεί πως η μόνη έμπρακτη αμφισβήτησή του μπορούσε να γίνει από τις παρωχημένες αριστερές επάλξεις.
Οι όποιες αγωνιστικές δάφνες της Αριστεράς αφορούν πασιφανώς το παρελθόν, αφού είναι ξεκάθαρο ότι η Αριστερά από το 1974 μέχρι σήμερα αποτελεί το «μαντρόσκυλο» της αστικής εξουσίας.Η εντελώς λανθασμένη αντιμετώπιση της Αριστεράς, κατά τις δεκαετίες ’50 και ’60, από το αρτηριοσκληρωτικό κράτος της Δεξιάς και του Κέντρου, όχι μόνον οδήγησε στην γιγάντωσή της αλλά άφησε στεγανά και για τις επόμενες γενεές για μια «ηρωοποίηση» της Αριστεράς. Οι συνεχείς, μέχρι αηδίας, αναφορές της Αριστεράς στο «έπος της εθνικής αντίστασης», στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, στον Άρη Βελουχιώτη, στα «ξερονήσια», στον Γρηγόρη Λαμπράκη, στα «δεινά της χούντας» και στην «γενιά του Πολυτεχνείου» αφορούν ένα παρελθοντολογικό «ηρωικό προφίλ», το οποίο απέκτησε κυρίως χάρη στην ανικανότητα της αμερικανόδουλης Δεξιάς να την αντιμετωπίσει, τόσο ιδεολογικά όσο και πολιτικά.
Πολύ περισσότερο, όμως, υποδηλώνουν την αδυναμία της σύγχρονης Αριστεράς να αρθρώσει έναν ζωντανό και εποικοδομητικό λόγο για τις ανάγκες και τα προβλήματα του σήμερα, τα οποία μαστίζουν την Πατρίδα και τον Λαό.
Γι’ αυτήν ακριβώς την αιτία η Αριστερά, προκειμένου να αυτοϊκανοποιηθεί και να αυτοσυντηρηθεί, επιστρέφει συνεχώς σε αναμασημένες ιστορίες του παρελθόντος με την φθηνή λογική ότι επειδή τότε ήταν πραγματικά διωκόμενη από το μετεμφυλιακό κράτος είχε δίκιο και στα όσα ενστερνιζόταν. Η ασταμάτητη αναμόχλευση του παρελθόντος, σε συνδυασμό με την ατολμία και την δειλία της αστικής Δεξιάς να υπερασπιστεί σθεναρά την δική της ιστορική διαδρομή, βόλευε αφάνταστα -μέχρι τώρα- την Αριστερά για να μπορεί να ξεγελά αρκετό κόσμο, παρουσιαζόμενη με ένα δήθεν επαναστατικό προσωπείο. Στην πραγματικότητα, όμως, η Αριστερά πάντοτε αποτελούσε τον σύγχρονο «δούρειο ίππο» του συστήματος, προκειμένου να κρατά τον Λαό αποπροσανατολισμένο, αδρανή και παθητικό. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως φυσικό, αν σκεφτούμε ότι οι αναφορές της στα σύγχρονα Εθνικά και Κοινωνικά προβλήματα, εκτός από αντεθνικές και αντιλαϊκές είναι και ανεδαφικές, καθότι προέρχονται από άτομα, τα οποία ουδεμία σχέση είχαν ποτέ με τους εργαζομένους και τα προβλήματα που αυτοί αντιμετωπίζουν.
Ρυπαροί δημοσιογράφοι, αιώνιοι φοιτητές, μεγαλοαστοί, ανεπάγγελτοι, όλοι τους μ’ ένα «διανοουμενίστικο» ύφος, και με την μορφή φυσικά «φωτισμένης πρωτοπορίας», μιλούν, γράφουν, συμβουλεύουν για τα προβλήματα των αγροτών και των εργατών, δίχως ποτέ οι ίδιοι να έχουν εργαστεί σε αυτούς τους τομείς, να έχουν πιάσει στο χέρι τους δρεπάνι ή φτυάρι, μπας και νιώσουν λίγο από τον μόχθο των ανθρώπων, τους οποίους φαινομενικά υπερασπίζονται.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, η Αριστερά δεν αποτελεί τίποτε άλλο από ένα άλλοθι του συστήματος, προκειμένου να ξεγελά τον λαό και να αποπροσανατολίζει, οδηγώντας σε λανθασμένη πορεία και εκτίμηση των γεγονότων αξιόλογους Έλληνες, οι οποίοι παρασυρμένοι από την άγνοια και την καθεστωτική προπαγάνδα διαλέγουν λάθος στρατόπεδο για να εκφράσουν την επαναστατικότητά τους, εγκλωβισμένοι έτσι στον λαβύρινθο της κενότητας και της ανυπαρξίας.
Απέναντι στην μεμψιμοιρία, την ηττοπάθεια και την αντεθνική καπιταλιστική φύση της αστικής Δεξιάς, απέναντι στην άπατρι νοοτροπία, την μιζέρια και την καταστροφική δράση της Αριστεράς, η μόνη λύση είναι ο Λαϊκός Εθνικισμός, όπως τον ενστερνίζεται και πολύ περισσότερο αγωνίζεται έμπρακτα γι’ αυτόν η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!
Εκείνη την ημέρα του θανάτου , οι καταραμένοι ανθέλληνες του διεστραμμένου Βελουχιώτη συγκέντρωναν με βία τους χωρικούς του Μελιγαλά αφού τους είχαν πρώτα καταδικάσει ως ''ταγματασφαλίτες''
Η καταδίκη δεν έκανε καμιά εξαίρεση... Άντρες, γυναίκες, γέροι, γριούλες, μικρά παιδιά.
Ανάμεσα τους και μια φτωχή οικογένεια.
Μια πάμφτωχη ήσυχη οικογένεια με 4 αδελφάκια. ..
Τα δίποδα κτήνη οι κουμουνιστές έσφαξαν τους γονείς μπροστά στα μάτια των παιδιών...
Με μίσος και ηδονή απευθύνθηκαν στο μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας τον Ηλία την ώρα που έκοβαν τον λαιμό των άκακων γονιών.
''ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ'' είπαν οι καταραμένοι αριστεροίτην ώρα που αποκεφάλιζαν με κονσέρβα εκείνους που με μόχθο συντηρούσαν τα παιδιά τους. Εκεί ο Χρόνος σταμάτησε για Όλους.
Ο Ηλίας αφιέρωσε τη ζωή του στο Θεό. Είχε να επιλέξει ανάμεσα στην Εκδίκηση και στην Αγάπη. Προτίμησε το δεύτερο. Έγινε ιερέας.Έφυγε για Αμερική κουβαλώντας στην ευαίσθητη ψυχή του όλον αυτόν τον ανείπωτο Πόνο.
Εργάστηκε σκληρά εδραιώνοντας την Ορθόδοξη Ελληνική Ιεραποστολή σε αρκετές πολιτείες. Ήμουν μόλις 7 ετών όταν με κράτησε αγκαλιά και μου είπε:
«ΜΑΝΩΛΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ. ΠΩΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ . Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ. Ο ΕΧΡΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ.
Κράτησα τα λόγια του ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ ως ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ για όλη μου τη ζωή. Ο Παππά Ηλίας είναι τώρα πλέον Αθάνατος κοντά στους γονείς του.
Σήμερα τους τιμούμε στον Μελιγαλά.
Για εμάς δεν είναι μια ''επικοινωνιακή γιορτή μίσους'' όπως τολμάμε να ξεστομίζουν οι σκουληκιασμένες λέρες των εθνοπροδοτών.
ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΟΠΩΣ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΟΥ ΠΑΠΠΑ ΗΛΙΑ, Ο ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
15 Σεπτεμβρίου 1944:
Η κομμουνιστική θηριωδία στον Μελιγαλά
Τον Σεπτέμβριο του 1944 τα γερμανικά στρατεύματα αποχωρούν από την Μεσσηνία, την Λακωνία και την Ηλεία και κατευθύνονται στην Τρίπολη και την Κόρινθο.
Θα περίμενε κανείς ότι το «αντιστασιακό» ΚΚΕ θα έστηνε ενέδρες σε όλο το μήκος της διαδρομής για να επιφέρει απώλειες στα γερμανικά στρατεύματα και να «αποχαιρετήσει» τις Δυνάμεις Κατοχής πολεμώντας. Προφανώς αυτό δεν συνέβη ποτέ, μια που το ΚΚΕ, η προδοτική αυτή κηλίδα της Ελληνικής Ιστορίας εκπόνησε, σχεδίασε και εξετέλεσε ένα από τα πλέον απεχθή, ζωώδη, κτηνώδες και ιστορικά κατάπτυστο (συγγενές της ιστορικής του διαδρομής δηλαδή) σχέδιο κατάληψης της πόλης της Καλαμάτας και ταυτόχρονα την σφαγή όλων των μη κομμουνιστών της ευρύτερης περιοχής, με αποκορύφωμα την αίσχιστου είδους εγκληματική και απάνθρωπη, στυγνή δολοφονία 1500 (συνολικά 2000 περίπου) Ελλήνων και την ρίψη τους στην «πηγάδα του Μελιγαλά!».
Την πόλη της Καλαμάτας υπερασπιζόταν δύναμη 600 ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας και 200 ανδρών της Ε.Β. Χωροφυλακής, όλοι υπό την διοίκηση του Νομάρχη Δημητρίου Περρωτή.
Στις 5 Σεπτεμβρίου δυνάμεις κομμουνιστών με επικεφαλής τον Νίκο Μπελογιάννη καταφθάνουν στην πόλη και απαιτούν την παράδοσή της.
Κατόπιν συσκέψεως του Νομάρχη Περρωτή με τοπικούς παράγοντες δίδεται αρνητική απάντηση στον Μπελογιάννη και άπαντες προετοιμάζονται για την επικείμενη σύγκρουση.
Την νύχτα της 8ης προς 9ης Σεπτεμβρίου οι συμμορίτες του ΕΛΑΣ επιτίθενται στους Έλληνες υπερασπιστές της πόλης με υπέρτερες δυνάμεις και ανωτερότητα οπλισμού σε πυροβολικό και βαρέα όπλα.
Η ηρωική αντίσταση των Ελληνικών δυνάμεων επέφερε απώλειες στους κομμουνιστές, αλλά το πυροβολικό και ο βαρύς οπλισμός των δυνάμεων του ΕΛΑΣ έγερνε την πλάστιγγα υπέρ τους.
Οι αρχές της πόλης της Καλαμάτας, οι εναπομείναντες μαχητές και πλήθος τρομοκρατημένων πολιτών συγκεντρώθηκαν στο οίκημα που στεγαζόταν η Διοίκηση Χωροφυλακής και πραγματοποιήθηκε σύσκεψη. Ελήφθη απόφαση εξόδου των συγκεντρωθέντων με προορισμό τον σιδηροδρομικό σταθμό και από εκεί αναχώρηση για την κωμόπολη του Μελιγαλά, όπερ και εγένετο.
Περίπου 800 Έλληνες μαχητές προστατεύοντας άλλους τόσους αμάχους έφθασαν στον Μελιγαλά και κατέλαβαν θέσεις σε διάφορα οχυρά περιμένοντας τους αντάρτες, γνωρίζοντας ότι εκεί θα έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα εναντίον των κόκκινων προδοτών!
Στις 13 Σεπτεμβρίου, καταφθάνουν οι δύο σχηματισμοί του ΕΛΑΣ, ΤΟ 8ο και το 9ο Σύνταγμα, ενώ ο αιμοσταγής αρχηγός των δολοφονικών κόκκινων ορδών Άρης Βελουχιώτης ακολουθεί με το 11ο Σύνταγμα Τριπόλεως.
Η μαζική επίθεση του ΕΛΑΣ βρίσκει καλά προετοιμασμένους τους υπερασπιστές του Μελιγαλά και με επικεφαλής τον Ταγματάρχη Δ. Παπαδόπουλο όχι μόνο αποκρούουν επιτυχώς το πρώτο κύμα, αλλά επιφέρουν μεγάλες απώλειες στους συμμορίτες τρέποντάς τους σε φυγή οι οποίοι αφήνουν πίσω τους 12 οπλοπολυβόλα.
14 Σεπτεμβρίου, ανήμερα του Σταυρού. Δεύτερο κύμα επίθεσης των κόκκινων διαβόλων, οι οποίοι υποστηρίζονται με συνεχείς ρίψεις πυροβολικού και όλμων. Εκ νέου απόκρουσή τους από τους Έλληνες Ήρωες, αλλά οι πρώτες απώλειες κάνουν την εμφάνισή τους. 9 Ήρωες νεκροί και 23 τραυματίες.
Το ακμαίο ηθικό τους δεν διαταράσσεται από τις απώλειες των συμπολεμιστών τους, τους ανησυχεί όμως το γεγονός ότι τα πυρομαχικά τους σιγά-σιγά εξαντλούνται!
Ο απολογισμός των αποθεμάτων είναι απογοητευτικός, συνειδητοποιούν ότι το αναπόφευκτο πλησιάζει, όμως δεν πρόκειται να δειλιάσουν, δεν παρατούν τα όπλα, είναι αποφασισμένοι να πέσουν ως ΕΛΛΗΝΕΣ, μέχρις ενός!
15 Σεπτεμβρίου, ξημερώματα. Τρίτο κύμα επίθεσης του ΕΛΑΣ, που αυτή την φορά ενισχύεται από την εφεδρεία του 11ου Συντάγματος Τρίπολης, που ο προδότης Βελουχιώτης αποφασίζει να ρίξει στην μάχη, θορυβημένος από το απαράμιλλο σθένος, την ατσάλινη πίστη και τον ηρωισμό των Ελλήνων Εθνικιστών που μάχονται υπέρ βωμών και εστιών.
Οι υπερασπιστές του Μελιγαλά αμύνονται με κατ’επιλογήν πυροβολισμούς κάτι που γίνεται αμέσως εμφανές. Είναι θέμα χρόνου να τελειώσουν τα πυρομαχικά τους.
Παράλληλα αρχίζει η γνωστή προπαγάνδα από την πλευρά των συμμοριτών, το χωνί, μέσω του οποίου καλούν τους Έλληνες : «Παραδοθείτε, ο αγώνας σας είναι μάταιος.
Ο Άρης σας δίνει τον λόγο της τιμής του, δεν θα σας πειράξει κανείς». Τον ποιόν; Είναι απορίας άξιον που οι συμμορίτες χρησιμοποιούσαν αυτή την επωδό, μια που ήταν παγκοίνως γνωστό ότι το δίποδο τέρας που ονομαζόταν Άρης Βελουχιώτης δεν διέθετε τιμή, ούτε αντρική, ούτε οποιαδήποτε άλλη, ούτε λόγο… Λίγο μετά τις 12:00 και ενώ ο Ταγματάρχης Δ. Παπαδόπουλος τρέχει από φυλάκιο σε φυλάκιο προς επιθεώρηση των θέσεων αμύνης και εμψύχωση των υπερασπιστών, τραυματίζεται στην κοιλιακή χώρα και αποχωρεί από την μάχη προκειμένου να του δοθούν οι πρώτες βοήθειες.
Ώρα 12:30. Ακούγεται ο τελευταίος πυροβολισμός εκ μέρους των αμυνομένων, μετά, σιγή. Τα πυρομαχικά τελείωσαν! Οι συμμορίτες λυσσασμένοι μπαίνουν στον Μελιγαλά και η φρίκη αρχίζει! Πρώτος τους στόχος το νοσοκομείο, σφάζουν μέχρι ενός τους τραυματίες! Δεν συλλαμβάνουν κανέναν! Σφαγή στους ανίκανους να υπερασπιστούν τον εαυτό τους 41 Ήρωες τραυματίες!
Κατευθύνονται στο κτίριο της Κοινότητας και κατεβάζουν την Ελληνική σημαία, ανεβάζοντας στη θέση της ένα κόκκινο πανί! Εφορμούν στους δρόμους, στα σπίτια, δολοφονώντας εν ψυχρώ όλους τους Έλληνες, αφού όποιος δεν είναι μαζί τους, είναι εχθρός τους!
Στην συνέχεια συγκεντρώνουν τους εναπομείναντες μαχητές μαζί με τον άμαχο πληθυσμό, περί τους 1500 (σύμφωνα με την περιγραφή του Γιάννη Χατζηπαναγιώτου-καπετάν Θωμά-συντρόφου του Άρη οι συγκεντρωθέντες ήταν περίπου 2000) στο «Μπεζεστένι», το οποίο σημαίνει «υπαίθριο παζάρι» και ήταν στην ουσία μία ψηλή μάντρα δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό, κατά μήκος της οποίας λάμβαναν χώρα οι εμποροπανηγύρεις, τους γδύνουν και τους αφήνουν εκτεθειμένους στις ορδές των δίποδων ζώων που προσήλθαν να «διασκεδάσουν» και να εκτονώσουν τα κτηνώδη ένστικτά τους!
Ακολουθούν σκηνές φρίκης, δημόσιοι ομαδικοί βιασμοί «αντιφρονούντων» γυναικών και ανήλικων κοριτσιών υπό τις σπαρακτικές κραυγές των συζύγων και γονέων τους, οι οποίοι σφάζονται εν ριπή οφθαλμού με ό,τι μέσον μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, μαχαίρια, τσεκούρια, κονσέρβες (το αγαπημένο φονικό μέσον των συμμοριτών).
Ο Άρης Βελουχιώτης καβάλα στο άλογό του, παρακολουθεί τα τεκταινόμενα ενθαρρύνοντας τους αντάρτες να σφάξουν, να διαμελίσουν μέχρι να κουραστούν! Ατάραχος, διεστραμμένος μέχρι το κόκκαλο, χαμογελούσε την ώρα που Έλληνες έπεφταν νεκροί, κατακρεουργημένοι από τα κόκκινα κτήνη που αποκαλούσε «συντρόφους».
Αυτό το δίποδο, εξακολουθούν να τιμούν μέχρι και σήμερα, όχι μόνο οι απάτριδες κομμουνιστές, μα και οι σιωπηροί πολιτικοί σύμμαχοί τους-και φαινομενικά πολιτικοί αντίπαλοι-που έκαναν ανίερη συμφωνία για την «αγιοποίηση» όλων των δολοφόνων και κατσαπλιάδων του Ελληνικού Έθνους!
Την ίδια ώρα, άλλοι συμμορίτες μπαίνουν στα σπίτια πολιτών και αρχίζουν να λεηλατούν και να αρπάζουν ό,τι γυαλίζει στο μάτι τους. Όταν οι λεηλασίες των περιουσιών των Ελλήνων τελειώνουν, δίδεται η χαριστική βολή από τους αντάρτες που ακολουθούν την προσταγή του Άρη: «Φωτιά, σύντροφοι, φωτιά και μαχαίρι!
Να μην μείνει τίποτε όρθιο!» Το εφιαλτικό σχέδιο εξελίσσεται ταχύτατα, ο ίδιος ο Άρης αφού επιθεωρεί τους γύρω χώρους, εντοπίζει τον κατάλληλο όπου θα παιχτεί το τελευταίο μέρος του δράματος. Ο χώρος της σφαγής είναι μία δεξαμενή υδροδότησης της κωμόπολης, βάθους 16 μέτρων και πλάτους περίπου 4, ένα ημιτελές έργο ύδρευσης νοτιοδυτικά του Μελιγαλά, με την ονομασία «Πηγάδα».
Επιστρέφει στο «Μπεζεστένι» και εξηγεί στους «συντρόφους» του τι πρέπει να κάνουν. Οι κρατούμενοι δένονται με καλώδια και σύρματα ανά τρεις και οδηγούνται στην «Πηγάδα», σε μία απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων. Στον δρόμο, όποιος σκοντάφτει και πέφτει, μαχαιρώνεται και δολοφονούνται και οι άλλοι δύο με τους οποίους είναι δεμένος προς «παραδειγματισμόν» των υπολοίπων για να μην καθυστερούν! Οι συμμορίτες συνεπαρμένοι από το μένος τους, ουρλιάζουν υστερικά:
«Θάνατος στους φασίστες! Θάνατος!» Ανάμεσα στους μαχητές, γυναικόπαιδα που δεν αντιλαμβάνονται και δεν ξέρουν καν γιατί τους αποκαλούν φασίστες…
Στο χείλος της «Πηγάδας» περιμένουν οι δήμιοι, είναι οι πιο φανατικοί, οι πιο άγριοι χασάπηδες που ακολουθούσαν τον Βελουχιώτη, κτήνη χωρίς συναισθήματα, αφοσιωμένοι μόνο στο μαχαίρι τους και το κονσερβοκούτι!
Οι συμμορίτες λύνουν τις τριάδες και το μαρτύριο αρχίζει. Οι σφαγείς πιάνουν έναν - έναν τους Έλληνες από τα μαλλιά, τους τραβούν πίσω το κεφάλι και τους σφάζουν στον λαιμό, πετώντας τους στην «Πηγάδα».
Οι πρώτοι μάρτυρες που ρίχνονται με κομμένο τον λαιμό, πεθαίνουν αμέσως εξ αιτίας του τραύματος αλλά και της πτώσης. Αυτοί είναι και οι τυχεροί! Όταν ο πυθμένας γεμίζει με πτώματα, οι υπόλοιποι σφαγιασθέντες πέφτουν ο ένας επάνω στον άλλον βρίσκοντας πιο μαρτυρικό θάνατο από ασφυξία! Έλεος δεν υπάρχει για κανέναν!
Περίπου 1000 Έλληνες μαρτυρούν με αυτό τον αποτρόπαιο τρόπο για την Πίστη τους στο Ελληνικό Έθνος! Έλληνες ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας σφαγιάσθηκαν και ρίχτηκαν στην «Πηγάδα» επειδή διέπραξαν το θανάσιμο σφάλμα να είναι Έλληνες… Αν υπολογίσουμε και άλλους 500 περίπου, που δολοφονήθηκαν σε άλλα σημεία, φθάνουμε στα 1.500 θύματα, βορά στις εγκληματικές ορέξεις των προφυλακών του κομμουνισμού.
Η επιτροπή «εκκαθάρισης» του χώρου στο Μπεζεστένι οργανώθηκε από τους «συντρόφους» ΕΑΜίτες Βασίλειο Μπράβο και Ιωάννη Καραμούζη. Άνθρωποι εμπιστοσύνης του Άρη, το ίδιο διεστραμμένοι, το ίδιο παράφρονες, επέβλεπαν το μαρτύριο των Ελλήνων και συνηγορούσαν στις πράξεις φρίκης. Όσο για τους ισχυρισμούς του καπετάν Θωμά (κατά κόσμον Ιωάννη Χατζηπαναγιώτου) ότι «ο Άρης δεν σκότωνε αιχμαλώτους» έρχεται να τον διαψεύσει το ίδιο το ΚΚΕ που διέσωσε και υπερήφανα γράφει στα κατάπτυστα βιβλία ψεύδους, την εντολή του ίδιου του Άρη από το πεδίο της μάχης, υπ’αριθμ. Ε.Π.Ε. 330/15-09-1944 σύμφωνα με την οποία: «Πας συλλαμβανόμενος Ταγματασφαλίτης θα τουφεκίζεται επί τόπου»…. Βέβαια ο Άρης δεν θα εξέδιδε ποτέ διασωθείσα διαταγή που θα έλεγε : «Πας… σοδομίζεται, δολοφονείται, σφάζεται με κονσερβοκούτι, ρίπτεται σε πηγάδι….».
Υπάρχουν στιγμές, που τα μάτια της Ιστορίας γουρλώνουν βλέποντας την φρίκη του κομμουνισμού και θυμώνουν βλέποντας τις σελίδες της να γεμίζουν με ονόματα νεκρών ηρώων. Και διαβάζοντας τις σελίδες αυτές, τα μάτια βουρκώνουν αντικρίζοντας το απάνθρωπο, το μισητό, το ειδεχθές!
Και αν οι αετοί του Δικαίου κουβαλούν στα φτερά τους αγόγγυστα τις σωρούς των Ηρώων, ευχαριστημένοι που τους μεταφέρουν για να δειπνήσουν στα Ηλύσια Πεδία, λυγίζουν κάτω από το βάρος των αθώων ψυχών που ακουμπούν ευλαβικά στην πλάτη τους και με θλιβερές κραυγές πετούν ψηλά, μακριά από τον τόπο μαρτυρίου τους, για να τους μεταφέρουν, που άραγε;
Σε ποιόν τόπο θα γαληνέψουν αυτοί που δεν έφταιξαν; Σε ποιά Πεδία δειπνούν οι αθώοι; Και πώς να ησυχάσουν οι «μάρτυρες»; Τι να τους πεις, όταν τεντώνουν τα ακροδάχτυλα της ψυχής τους και προσπαθούν να σε αγγίξουν, να πάρουν δύναμη από σένα, που στέκεσαι εμπρός τους γεμάτος οργή για τους δολοφόνους τους; Ποια γλυκιά κουβέντα μαλακώνει το ουρλιαχτό των αθώων;
Τα τοιχώματα της Πηγάδας ράγισαν, δεν άντεξαν το άδικο αίμα, όπως οι ψυχές των μαυροφορεμένων Μαχητών της Αρετής που κάθε χρόνο στέκονται ευλαβικά μπροστά στο μνημείο των αδικοχαμένων, αμίλητοι. Σιωπηλοί, για να ακουστούν τα ουρλιαχτά των Ηρώων, που παρακαλούν για δικαίωση! Βουβοί, για να ακουστούν οι κραυγές των ψυχών που δεν πέθαναν! Και δίνουν όρκο τρομερό, μπροστά σε αυτούς που γέμισαν την Πηγάδα με το αίμα τους, ότι θα δικαιωθούν!
Αφιερωμένο σε αυτούς που μαρτύρησαν για το Έθνος μας, από αυτούς που κοιτούν την Αλήθεια κατάματα….
Α.Σ.
Τ.Ο. ΑΝ. ΑΤΤΙΚΗΣ
ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ -ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Η μεγάλη ανθρωποσφαγή διαρκεί τρεις ολόκληρες ημέρες. Ο απολογισμός θλιβερός: 1.000 Έλληνες πατριώτες, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, ρίχτηκαν στην «Πηγάδα». Αν υπολογίσουμε και άλλους 500 περίπου, που εδολοφονήθησαν σε άλλα σημεία, φθάνουμε στα 1.500 θύματα, βορά στις εγκληματικές ορέξεις των προφυλακών του πανσλαβισμού!
Πολύ ακριβά θα πληρώσει το σφυροδρέπανο ΚΚΕ την προβοκάτσια που έστησε στο Πέραμα, κατά της Χρυσής Αυγής!
Και θα την πληρώσει εκλογικά, από τις φίλιες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ!
Τι εννοώ; Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η προβοκάτσια, ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να βγάλει… συντροφική ανακοίνωση υπέρ του ΚΚΕ και κατά του κινήματος των Ελλήνων εθνικιστών, η οποία πονηρά καταλήγει ως εξής:
«Είναι αναγκαία, όσο ποτέ άλλοτε, η ενότητα δράσης των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων για να αντιμετωπιστεί η φασιστική απειλή».
Τι θέλουν να πουν οι συριζομούρηδες… ποιητές;
Ελάτε σε μας κουκουέδες, στο μεγάλο κόμμα της αριστεράς, που μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ πιο αποτελεσματικά από το ΚΚΕ του 4,5%, ως «κυβερνώσα αριστερά» τον… φασιστικό κίνδυνο.
Μην αμφιβάλετε ότι πολλοί θα τσιμπήσουν. Έτσι γίνεται πάντα, όταν επισείουν κάποιον… μπαμπούλα. Οι πάσης φύσεως τρομαγμένοι συσπειρώνονται στους ισχυρούς.
Αυτοκτονεί, λοιπόν, το ΚΚΕ όσο αντιπαρατίθεται με την Χρυσή Αυγή!
Τότε γιατί το κάνει; Γιατί μπροστά κι από το κομματικό του συμφέρον υπάρχει το συμφέρον του συστήματος του υπηρετεί πιστά (και κονομάει κι ένα κάρο λεφτά…)!
Το ΚΚΕ όμως φοβάται.
Φοβάται και γι' αυτό προσαρμόζεται στα μέτρα αυτού που τον φοβίζει.
Ποιος τον φοβίζει;
Το αστικό κράτος;
Το αστικό κράτος όμως είναι αυτό που του δίνει δισεκατομμύρια σε ετήσια βάση, είναι αυτό πού
"οπλισμένο" με νόμους και εξουσίες το εκβιάζει αλλά οι υπόγειες διαδρομές συνεργασίας του χρόνια τώρα, το συντηρεί.
Εκείνο όμως που πραγματικά φοβίζει
το ΚΚΕ είναι το ξεσκέπασμα του στην πτώση του αστικού κράτους και την κατάδειξη του ως μοχλός υπηρέτησης των συμφερόντων του αστικού συστήματος κρυπτόμενο πίσω από την δήθεν επαναστατικότητα του ,
.jpg)
.jpg)
.jpeg)
