ΑΙΜΟΣ : ΠΑΣΟΚ: ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,38 ΧΡΟ...

ΑΙΜΟΣ : ΠΑΣΟΚ: ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,38 ΧΡΟ...: Βίντεο ντοκουμέντο από ομιλία του κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη Βουλή για την κατάρρευση της εθνικής οικονομίας και στην προσφυγή στ...

Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ...ΕΛΛΗΝΙΔΑ! (VIDEO)

Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ...ΕΛΛΗΝΙΔΑ! (VIDEO)

Χιλιάδες κόσμου στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, την Κοπεγχάγη, την Κολωνία, το Δουβλίνο, την Κοΐμπρα, το Άμστερνταμ και τη Στοκχόλμη, έστειλαν μήνυμα αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό και τα δεινά που περνάει , από τις πολιτικές που τις επιβάλλουν. Στις 21:00 μάλιστα ώρα Ελλάδος, χιλιάδες κόσμου αναμένεται να συγκεντρωθούν στην πλατεία Ζουκότι για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στους Έλληνες και στη Νέα Υόρκη.

Την ίδια ώρα στο διαδίκτυο εκατοντάδες Ευρωπαίοι υπογράφουν κείμενο αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και ζητούν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα.

«Είμαστε όλοι Ελληνες ξεμαδημένοι!» ήταν το σύνθημα που κυριαρχούσε, ενώ από τα μεγάφωνα αντηχούν τα συνθήματα: «Προσοχή, αύριο θα γίνει και εδώ Αθήνα», «Σήμερα η Ελλάδα, αύριο εσύ», «Κάτω το ΔΝΤ», «Αλληλεγγύη για την Ελλάδα και ενάντια στις Τράπεζες», «Όχι σε Μέρκελ και Σαρκοζί που στραγγαλίζουν τους λαούς», «Αυτοί που σπέρνουν τη μιζέρια θα εισπράξουν τον θυμό».

Και επεισή τα λόγια είναι περιττά σε τέτοιες περιπτώσεις, δείτε εδώ το βίντεο. 


http://www.youtube.com/watch?v=ZXdh4X7oQDQ&feature=player_embedded

Η «σιωπηλή και ξεχασμένη Γαλλία» της Μαρίν Λεπέν

Μαρίν Λεπέν: «Η Γαλλία οδηγείται σε μια τραγωδία ελληνικού τύπου»

Την πεποίθηση πως η Γαλλία οδηγείται σε μια «τραγωδία ελληνικού τύπου» εξέφρασε η ηγέτης της γαλλικής ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν στα πλαίσια της προεκλογικής εκστρατείας για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές.

Η 43χρονη πρώην δικηγόρος, η οποία αντικατέστησε πέρυσι τον πατέρα της στην ηγεσία του Εθνικού Μετώπου, επιχειρεί να προσελκύσει τους νεότερους ψηφοφόρους. Οι δημοσκοπήσεις την εμφανίζουν τρίτη, πίσω από τον Φρανσουά Ολάντ και τον Νικολά Σαρκοζί 

«Η εκστρατεία πραγματικά ξεκίνησε», ειπε η Λεπέν στους δημοσιογράφους κατά την έναρξη του ετήσιου συνεδρίου του Μετώπου στην Λιλ της βόρειας Γαλλίας.

«Πρέπει να διώξουν αυτά τα κόμματα που μας έχουν γονατίσει. Είμαι η μοναδική αντιπολίτευση στα UMPS (το κόμμα του Σαρκοζί UMP και το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Φρανσουά Ολάντ). Αυτοί είναι υποψήφιοι της (ελληνικής) τρόικας και δεν μπορούμε να στραφούμε σε αυτούς», είπε η κ. Λεπέν.

Η υποψήφια για την προεδρία καταφέρθηκε εναντίον της Τρόικα που απαιτεί από την Ελλάδα την εφαρμογή αυστηρών μέτρων λιτότητας προκειμένου να της χορηγήσουν πακέτο διάσωσης.

«Η Τρόικα ενώνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ κατά του λαού. Στο όνομα του ενιαίου νομίσματος ρίχνει στο δρόμο τους Ελληνες. Νομίζετε ότι θα ξεχάσει το Παρίσι; Όχι. Βρίσκεται στο δρόμο της».

Δημοσκόπηση της εταιρίας BVA που δόθηκε χθες Παρασκευή στη δημοσιότητα δείχνει τον Σαρκοζί να έχει προβάδισμα 11 ποσοστιαίων μονάδων έναντι της Λεπέν στον πρώτο γύρο των εκλογών, παρότι ο Ολάντ εμφανίζεται να επικρατεί άνετα στο δεύτερο γύρο στις 6 Μαϊου.

«Ο πρόεδρος των πλουσίων, ο μικρός πρόεδρος των μεγάλων εταιριών...και σήμερα ο πρόεδρος της τρόικας, θέλει να γίνει πρόεδρος του λαού μέσω δημοψηφισμάτων τα οποία πάντοτε απέρριπτε και απεχθανόταν», είπε η Λεπέν αναφερόμενη στο Σαρκοζί.

Η «σιωπηλή και ξεχασμένη Γαλλία» 

της Μαρίν Λεπέν

Είναι «κόρη του πατέρα της» και επιχειρεί να κάνει την έκπληξη στις γαλλικές προεδρικές εκλογές. H Μαρίν Λεπέν, κόρη του ακροδεξιού Ζαν Μαρί Λεπέν, δηλώνει πως θέλει να εκφράσει τη «βουβή Γαλλία». Υποστηρίζει πως εκεί έξω υπάρχει μια ξεχασμένη σιωπηλή πλειοψηφία. Η πραγματική Γαλλία.

«Αγρότες, άνεργοι, συνταξιούχοι, εργάτες και κάτοικοι της περιφέρειας είστε οι ξεχασμένη σιωπηλή πλειοψηφία την οποία έχει τσακίσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για τους Δεξιούς και τους Σοσιαλιστές που μόνος τους Θεός είναι το τριπλό Α, εσείς είστε το τριπλό τίποτα», είχε πει στο ακροατήριο της πόλης Μέτζ στις 11 Δεκεμβρίου όταν μπήκε στην προεκλογική κούρσα.

Αναμφίβολα, η ηγέτης του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» ξέρει να πιάνει το πνεύμα των καιρών, αφού χρησιμοποιεί ένα λεξιλόγιο αρκετά ελκυστικό, έχει ένα άλλο πολιτικό «αέρα» και παίζει με δεξιοτεχνία τον αντισυστημικό παίκτη. Για αυτό και έχει προβληματίσει αρκετά τη Γαλλία σε σχέση με το ρόλο και τη θέση που θα έχει στις γαλλικές προεδρικές εκλογές.

Πέντε μόλις μέρες πριν την ομιλία της, η γαλλική εφημερίδα Le Monde κυκλοφορούσε με εξώφυλλο που έλεγε πως το 40% των Γάλλων πολιτών δεν αναγνωρίζουν ούτε τη Δεξιά ούτε την Αριστερά. Η εφημερίδα συμπλήρωνε πως αν τα κόμματα δεν μπορέσουν να τους προσεγγίζουν και να τους προσελκύσουν τότε αυτά τα 16 εκατομμύρια θα οδηγηθούν είτε στην αποχή είτε στο Εθνικό Μέτωπο.

Ποιες είναι οι δύο Γαλλίες;

Για πάνω από ένα αιώνα υπάρχει στην Γαλλία η ιδέα ότι υπάρχουν δύο χώρες, με τη βαθειά την ξεχασμένη Γαλλία να είναι η πραγματική. Ήδη από την εποχή του Charles Mauras είχε εκφραστεί η άποψη ότι η πραγματική Γαλλία είναι αυτή που «δουλεύει και ζει βασισμένη στην ιστορική και ηθική της πορεία». Στον αντίποδα βρισκόταν η «νόμιμη χώρα», την οποία αντιπροσωπεύει η Γαλλική Δημοκρατία (La Republique).

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, την εποχή του τραγουδιστή Πιέρ Πουζάδ (Pierre Poujade), πνευματικού πατέρα του Ζαν Μαρί Λεπέν, διάσημη είχε γίνει η εικόνα της «βαθειάς Γαλλίας», που είναι αγροτική και παραδοσιακά Καθολική. Τον όρο τον χρησιμοποίησαν και οι Γκωλικοί όταν μιλούσαν για τη «σιωπηλή πλειοψηφία» που δεν συμμετείχε στον Μάη του '68.

Η ιδέα αυτή, όσο παρωχημένη και αν μπορεί να ακούγεται σε κάποιους, είναι παρούσα στην τρέχουσα πολιτική αρένα της Γαλλίας. Προ μηνών ο Σαρκοζί είχε δηλώσει πως επιθυμεί να εκφράσει όχι μόνο αυτούς που προβάλλουν δυναμικά τα αιτήματά τους αλλά κυρίως τους «σιωπηλούς» Γάλλους.

Συνεπώς δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Μαρίν Λεπέν μιλά για τη σιωπηλή πλειοψηφία και ισχυρίζεται ότι μόνο αυτή μπορεί να την εκφράσει. Αυτή τη Γαλλία που είναι «απο κάτω» καλεί η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου σε μια «ειρηνική, δημοκρατική και πατριωτική επανάσταση».

Η «αόρατη ξεχασμένη πλειοψηφία»

Κι όμως η επιλογή να αναφέρεται σε «αόρατη» πλειοψηφία μόνο τυχαία δεν είναι. Ως κόρη του πατέρα της ξέρει την αδυναμία που είχε σε αυτόν τον όρο, που δεν αφορά μόνο τις κοινωνικές τάξεις αλλά τους «αγίους, τους μάρτυρες και τους ήρωες της μακραίωνης Ιστορίας της Γαλλίας». Η Μαρίν Λεπέν δεν χρησιμοποιεί την αόρατη πλειοψηφία σε αυτό το πλαίσιο αλλά αντιλαμβάνεται τη δυναμική του.

Όταν δε μιλάει για «ξεχασμένους» σίγουρα δεν εννοεί τους «αγανακτισμένους». Υπονοεί αυτούς που λένε σιωπηλά αυτό που εκείνη εκφράζει δυνατά σαν πολιτικό λόγο. Αυτό το έχει μεταγράψει και στις αφίσες της που έχουν τίτλο «Διάλεξε τη δική σου Γαλλία».

Μετά το 2002, οι «ξεχασμένοι» και οι «αόρατοι» βρέθηκαν στο προσκήνιο για να περιγράψουν το τμήμα εκείνο του εκλογικού σώματος που εξαφανίστηκε από τα «ραντάρ» των κομμάτων και των πολιτικών αναλυτών. Είναι μετρήσιμη και συμπαγής αυτή η «ξεχασμένη Γαλλία»; Αν η απάντηση στο ερώτημα είναι θετική, τότε στις εκλογές του Απριλίου θα πρέπει να δούμε μια εντυπωσιακή άνοδο της άκρας δεξιάς. Θα μπορέσει η Μαρίν Λεπέν να κάνει την έκπληξη και να βρεθεί στο β' γύρο των προεδρικών εκλογών;

ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ

Από τη μία η αφόρητη πίεση των Βρυξελλών από την άλλη το αβέβαιο πολιτικό σκηνικό, οδηγούν τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο να επιθυμεί τη διεξαγωγή εκλογών αμέσως μόλις ολοκληρωθεί το PSI και η συμφωνία για τη νέα δανειακή σύμβαση.

Ο πρωθυπουργός, έχοντας αναλάβει ένα δύσκολο έργο με γνώμονα τη σωτηρία της χώρας, θεωρεί πως πρέπει να αποχωρήσει μόλις ολοκληρώσει την αποστολή του.

Άλλωστε το γεγονός ότι προχώρησε στη σύσταση μιας πολιτικής κυβέρνησης καιν όχι μια κυβέρνησης τεχνοκρατών, δεν έχει και μεγάλα περιθώρια ελιγμών.

Ωστόσο, όπως τονίζει το Μέγαρο Μαξίμου, το ζήτημα του χρόνου της διεξαγωγής των εκλογών είναι κάτι που θα συμφωνήσουν τα κόμματα και όχι η κυβέρνηση.

ΠΑΣΟΚ: ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,38 ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΡΥΒΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ,ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ.

Βίντεο ντοκουμέντο από ομιλία του κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη Βουλή για την κατάρρευση της εθνικής οικονομίας και στην προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ήδη από το 1994!

Ήταν ορατοί από τότε οι κίνδυνοι της χρεοκοπίας και της υπαγωγής της χώρας μας στους ασφυκτικούς μηχανισμούς της τρόικας; Η απάντηση είναι, ναι.

 Ο  Μητσοτάκης, στη  του ομιλία στη Βουλή στις 20/5/1994 (απαντώντας στις πολιτικές διώξεις που απετόλμησε εναντίον του ο ρεβανσισμός του Ανδρέα Παπανδρέου ) κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ, ότι επιχειρεί να κρύψει την αποτυχία της οικονομικής του πολιτικής που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε την Ελλάδα ως «ικέτη» στο ΔΝΤ!

Προειδοποιούσε από τότε, 16 χρόνια πριν, ότι αν συνεχιζόταν η παπανδρεϊκής εμπνεύσεως πολιτική των δανεικών και των ελλειμμάτων η χώρα θα κατέληγε στα σημερινά χάλια και αδιέξοδα, δεμένη χειροπόδαρα και έρμαιο στις διαθέσεις των δανειστών της.

Οι ρίζες της σημερινής μας 

οικονομικής χρεοκοπίας 

βρίσκονται στο μαύρο καλοκαίρι

 της Κυπριακής Τραγωδίας του 1974

Kίμωνος, του Αθηναίου 

Η μεταπολιτευτική δημοκρατία γεννήθηκε πάνω στα ερείπια μιας μεγάλης εθνικής καταστροφής, την οποία ξεπερνά σε σημασία μόνο ο ξεριζωμός του Ελληνισμού της Ιωνίας, 

του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης. Οι μέρες που διάγουμε σηματοδοτούν την οριστική κατάρρευση της μεταπολίτευσης, υπό το βάρος της οικονομικής χρεωκοπίας της χώρας. Όμως, πολύ πριν χρεωκοπήσει οικονομικά, η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία είχε χρεωκοπήσει ηθικά.  

Η σημερινή της κατάρρευση, μέσα σε μία ατμόσφαιρα σήψης, αποσύνθεσης και ηθικής παρακμής, ήταν  προδιαγεγραμμένη και έχει σε μεγάλο βαθμό τις ρίζες της σε εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974. Την προδίκασε η αδυναμία της, ή ακριβέστερα η συνειδητή της άρνηση, να αποκαθάρει το άγος του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής και να αποδώσει δικαιοσύνη για  την Κυπριακή Τραγωδία. 

Τιμωρώντας όσους άνοιξαν την Κερκόπορτα στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας και τιμώντας όσους προέταξαν τα στήθη τους, υπερασπιζόμενοι τέσσερις χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας στο νησί του Ευαγόρα.

Δεν υπάρχει τίποτα το μεταφυσικό σε αυτή τη διαπίστωση. Ούτε η μοίρα της ελλαδικής κοινωνίας το είχε γραμμένο – για όσους την θεωρούν πλοηγό της ζωής, ούτε ο Θεός μας τιμώρησε – για όσους πιστεύουν στην ύπαρξή Του.

Απλά, η ηθική συγκρότηση μιας κοινωνίας, αποτελεί ασφαλή οδηγό και πρόκριμα για την κατάληξή της. Μία κοινωνία που ανέχτηκε τον ενταφιασμό της διερεύνησης των ευθυνών για μία τέτοια εθνική καταστροφή, ήταν θέμα χρόνου να συναντήσει την επόμενη.Τριάντα πέντε (και κάτι) χρόνια μετά, είναι ασήμαντος ιστορικός χρόνος. Θα μπορούσε να είχε συμβεί αργότερα, ή και νωρίτερα, ήταν όμως νομοτελειακό πως η κατάρρευση θα ερχόταν. 

Τα συμπτώματα της Ύβρεως που διαπράχθηκε ήσαν πολλά και εξόφθαλμα αλλά και το δέλεαρ που έπεισε το κοινωνικό σώμα να ανεχθεί τη συγκάλυψη, κι αυτό ήταν ευδιάκριτο.

Η Ύβρις υπήρξε τεράστια, ανήκουστη. Κανείς δεν τιμωρήθηκε για την ανείπωτη Τραγωδία! Οι στρατηγοί, ναύαρχοι, πτέραρχοι, και ό,τι άλλο τέλος πάντων ήταν τότε, που σχεδίασαν και εκτέλεσαν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου (ή δεν έκαναν τίποτα για να το εμποδίσουν, αρκούμενοι στο να μιλούν με τους Αμερικανούς και τον 

ξένο «παράγοντα»), έζησαν – ή ζουν ακόμα – εν τιμή, απολαμβάνοντας τίτλους, συντάξεις και προνόμια. 

Όσοι ολιγώρησαν μπροστά στον εισβολέα (ενώ ίσως είχαν αποδειχθεί «λιοντάρια» στο πραξικόπημα), δεν ελέγχθηκαν ποτέ. O θλιβερός θίασος που υποδυόταν την «ελληνική κυβέρνηση» κατά το πραξικόπημα και την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής, δεν αντιμετώπισε ποτέ τη δικαιοσύνη. Οι πολιτικοί άνδρες που ανέλαβαν τα ηνία στις 23 Ιουλίου, δεν έδωσαν ποτέ εξηγήσεις για όσα έκαναν ή, το κυριότερο, παρέλειψαν να κάνουν, για να υπερασπιστούν την μεγαλόνησο από την ολοφάνερα επικείμενη δεύτερη φάση των επιχειρήσεων.

Απεναντίας, όσοι ρίχτηκαν στις 20 Ιουλίου στον αγώνα, με το πάθος που πραγματικά ταίριαζε σε όσους αξιώθηκαν τέτοια τιμή, υβρίστηκαν, συκοφαντήθηκαν και αφέθηκαν ανενδοίαστα στη λήθη, στην αδιαφορία και στην απαξίωση. Και όσοι από αυτούς είχαν την ατυχία να απωλέσουν τη σωματική τους αρτιμέλεια ή την ψυχική και σωματική τους υγεία, υπέστησαν απίστευτους εξευτελισμούς από τη μεταπολιτευτική μας δημοκρατία. Οι νεκροί, οι τραυματίες, οι αγνοούμενοι,  οι πρόσφυγες, τα ορφανά, οι κακοποιημένες γυναίκες της εισβολής, αφέθηκαν να ξεχαστούν. Τι τύχη είχε μία δημοκρατία που διαπράττει τέτοια ανομία; Δεν ήταν φανερό πού θα κατέληγε;

Η Κυπριακή Τραγωδία του 1974 δεν είναι όμως ένα οποιοδήποτε γεγονός. Πρόκειται για μία πολιτικο-στρατιωτική ήττα που σημαδεύει ανεξίτηλα την Ιστορία του Έθνους και υποθηκεύει το μέλλον του Ελληνισμού σε μία πανάρχαια κοιτίδα του. 

 Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που αρνείται να διερευνήσει τα αίτια ενός τέτοιου εφιάλτη, επικαλούμενη πως θα διαταραχθούν οι σχέσεις της χώρας με τον «ξένο παράγοντα»; 

Τι είδους κοινωνία είναι αυτή που ανέχεται, λιγότερο από δεκαπέντε χρόνια μετά την τραγωδία, υποκριτικό «άνοιγμα» του φακέλου της Κύπρου για να εξυπηρετηθούν εκλογικές σκοπιμότητες της στιγμής; 

Δεν της αξίζει να καταρρεύσει μέσα στη γενική καταισχύνη; Μία δημοκρατία που αφήνει άταφους και λησμονημένους τους ήρωές της και ατιμώρητους τους υπεύθυνους μίας ιστορικής καταστροφής, επειδή «…ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών…», δεν έχει προδιαγράψει το μέλλον της; 

Δεν ήταν φανερό πως η κοινωνία της θα άκουγε κάποτε  έναν gauleiter από την Εσπερία να δηλώνει ωμά πως «η εθνική κυριαρχία των Ελλήνων θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό»;

Ξέρω πως πολλοί θα καγχάσουν με όσα υποστηρίζει αυτό το σημείωμα. «Τι σχέση έχει», θα πούν, «η οικονομική μας χρεωκοπία, με τα όσα έγιναν το καλοκαίρι του 1974»; Ποιά Κύπρος; Εδώ μιλάμε για ΑΕΠ, spreads, CDS, το διογκωμένο δημόσιο, τα swaps,  τι είναι αυτά που μας λές;  Πικρό και παγωμένο θα είναι όμως το γέλιο τους. 

Γιατί όλοι ξέρουμε πως μία κοινωνία χρεωκοπεί οριστικά, μόνο όταν διαλυθεί το σύστημα αξιών της. Αυτό είναι που της επιτρέπει να σταθεί όρθια και να αντέξει φυσικές και οικονομικές καταστροφές, πολέμους, αναποδιές και δυστυχίες. 

Η ελλαδική κοινωνία υπονόμευσε το σύστημα αξιών της, όταν απέστρεψε το πρόσωπο από την κυπριακή τραγωδία, για να κυνηγήσει την επίπλαστη οικονομική ευμάρεια της μεταπολίτευσης. Και τώρα είναι γονατισμένη και ανίκανη να αντιδράσει. Θα στοιχημάτιζε κανείς, έστω και μία πεντάρα, πως η ελλαδική κοινωνία έχει τη δύναμη να αντέξει μία πτώχευση; Γιατί, το δίλημμα του αν μπορεί να αντέξει κάτι πιο επώδυνο (όπως π.χ. την ανάγκη να υπερασπιστεί ενόπλως την ανεξαρτησία και την ακεραιότητά της), αρνούμαι ακόμη και να το εκφέρω ....

Πιστεύω πως η προσπάθεια που έκανε η κοινωνία μας να αποστρέψει το πρόσωπο από (τις ευθύνες της και το χρέος της προς) την Κύπρο, οδήγησε σε  καταστάσεις περίεργες. Η πολιτική μας ηγεσία, γιορτάζει κάθε χρόνο στις 24 Ιουλίου την επάνοδο της Δημοκρατίας, με μία glamorous (παλαιότερα τουλάχιστον) δεξίωση της Προεδρίας. 

Η δεξίωση αυτή και ο χρόνος τέλεσής της, ενσαρκώνει την τραγωδία που ανεπίγνωστα μάλλον, έζησε η δική μου γενιά – η γενιά της μεταπολίτευσης, των σημερινών πενηντάρηδων. Ποτέ δεν κατάφερα να συνέλθω από την διαπίστωση πως  την ώρα εκείνη, της 23^ης Ιουλίου του 1974, που εγώ ανέμιζα μία σημαία στην Αθήνα πανηγυρίζοντας για την κατάρρευση της δικτατορίας, κάποια παιδιά της γειτονιάς μου, της πόλης μου, του συγγενικού μου κύκλου, της διπλανής πόρτας τελικά, πέθαιναν μαχόμενοι στην Κυπριακή Γή, σε μία μάχη αισχρά προδομένη.

Την ίδια ακριβώς ώρα που εγώ ανέμιζα τη σημαία και όλοι γύρω μου πανηγύριζαν, στην Κύπρο, η ΕΛΔΥΚ υπερασπιζόταν το στρατόπεδό της και τα όπλα της έπαιρναν φωτιά. Η ελλαδίτικη Α’ Μοίρα Καταδρομών έθαβε 30 καρβουνιασμένα παλικάρια, θύματα της γελοιότητας αυτών που δεν λογοδότησαν ποτέ, και έπαιρνε θέση για τη μάχη που κράτησε ελεύθερο το αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Η 33^ηΜοίρα Καταδρομών είχε παραδώσει στην αγκαλιά του Πενταδάκτυλου τονΤαγματάρχη Κατσάνη και στην Αθανασία τους 120 αξιωματικούς και καταδρομείςτης που προσπάθησαν να κλείσουν με τα κορμιά τους το ρήγμα της Κυρήνειας, από όπου έμπαινε σιδερόφρακτος πια ο Αττίλας. Η 31^η Μοίρα Καταδρομών αγρυπνούσε φυλάγοντας τη ρημαγμένη Κυπριακή Γή, ανασταίνοντας με τη λαμπρή της δράση από τον Πενταδάκτυλο ως το Πυρόι, το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων του Πλαστήρα. 

Και η Δόξα μελετούσε το ανάστημα του Παύλου Κουρούπη, του Ελευθέριου Τσομάκη και των λαμπρών συμμαχητών τους, που διάλεξαν να στοιχειώσουν την Κυρήνεια με τη θυσία τους, παρά να φύγουν.Εμείς όμως στην Αθήνα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, τίποτα από αυτά δεν γνωρίζαμε και τίποτα από αυτά δεν φαινόταν να μας νοιάζει. Το πανηγύρι της Μεταπολίτευσης, μόλις είχε ξεκινήσει. Δεν το σταματούσε ούτε η κλαγγή των όπλων, ούτε ο ορυμαγδός της μάχης από τη μαρτυρική Κύπρο. Δεν το σταμάτησε ούτε ο Αττίλας ΙΙ. Μόνο τώρα πια σταματάει, μάλλον με τον τρόπο που του άξιζε ....

Θα πρότεινα στο σημείο αυτό, πριν αποτιμήσει ο αναγνώστης τα όσα έγραψα σε αυτό το σημείωμα, να κάνει λίγο ακόμα υπομονή, και να γυρίσει τη ματιά του 80 χρόνια πίσω, για να κάνει μία σύγκριση. Για να σκεφτεί, αν ο ισχυρισμός του σημειώματος αυτού πως η ρίζα της χρεωκοπίας βρίσκεται στην απροθυμία της ελλαδικής κοινωνίας να αποκαθάρει το άγος του 1974, έχει κάποια βάση. 

Το Σεπτέμβρη του 1922, φαινόταν να καταρρέει όχι μόνο η «Μεγάλη Ιδέα» αλλά ολόκληρο το Ελληνικό Κράτος. Τελείωνε με το χειρότερο δυνατό τρόπο μία πολεμική περιπέτεια δέκα ετών.  O διπλασιασμός της εδαφικής έκτασης της χώρας (1912-13) κινδύνευε να εξανεμιστεί από την οδυνηρή ήττα στη Μικρά Ασία, που έθετε σε κίνδυνο την ύπαρξη του Έθνους. Τα πάντα κατέρρεαν. Τα θλιβερά απομεινάρια μιας ένδοξης Στρατιάς διέρρεαν σε αποσύνθεση, μαζί με πλήθη προσφύγων που ετοιμάζονταν να περάσουν το Αιγαίο και να έλθουν στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Ας κάνει τώρα ο αναγνώστης ένα μικρό χρονικό άλμα: μόλις 18 χρόνια μετά, και μάλιστα ύστερα από μία περίοδο ανώμαλου πολιτικού βίου και αλλεπάλληλων στρατιωτικών κινημάτων,  μία επίσημη χρεωκοπία (1932) και μία τετράχρονη δικτατορία, το ίδιο Έθνος έγραφε την εποποιία του ’40, γονατίζοντας κυριολεκτικά (τη μία) και ηθικά (την άλλη), δύο αυτοκρατορίες της εποχής. Πώς επετεύχθη αυτό; Θα είχε συμβεί αν δεν είχε αποκαθαρθεί το άγος της Μικρασιατικής Καταστροφής με την δίκη και την εκτέλεση των 6; Θα είχε καταφέρει χωρίς αυτή την κάθαρση, η ηγεσία της εποχής, να συγκροτήσει τη Στρατιά του Έβρου και να επιτύχει τους όρους της Λωζάνης; Θα είχε σταθεί όρθιο το Έθνος; Αμφίβολο. Του «Έθνους η ειμαρμένη» απαίτησε Κάθαρση. Τιμωρία. Για κάποιους ίσως άδικα, αλλά δεν γινόταν αλλιώς.

Ας συγκρίνει λοιπόν τώρα ο αναγνώστης, το τότε και το σήμερα. Η φτωχή, ηττημένη, ταπεινωμένη Ελλάδα του 1922, μετά την Κάθαρση της Μικρασιατικής Τραγωδίας στάθηκε στα πόδια της και ανάγκασε 18 χρόνια μετά όλη την οικουμένη να υποκλιθεί στο μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. 

Αντίθετα, η ευημερούσα Ελλάδα του 1974, «ταϊστηκε»  με «δημοκρατία», «σοσιαλισμό» και «οικονομική ανάπτυξη», και  αγνόησε  την ιστορική αναγκαιότητα και την αδήριτη εσωτερική ανάγκη του κοινωνικού σώματος  για τιμωρία των ενόχων της Κυπριακής Τραγωδίας. Τριάντα επτά χρόνια μετά, και αφού είδε να περνά μπροστά της τόσος πλούτος όσος ίσως δεν είχε εμφανιστεί σε καμμία άλλη περίοδο του ελεύθερου βίου της, η Ελλαδική κοινωνία καταρρέει παταγωδώς. Καταρρέει, βασανιστικά και εξευτελιστικά, περίγελως των Εθνών της Γης. Μη έχοντας ηθική πυξίδα, εκμαυλισμένη και αποπροσανατολισμένη, διαλύεται αδυνατώντας να βρεί στήριγμα στην εθελόδουλη μεταπολιτευτική πολιτικήelite, αλλά και στη γελοία, νεο-πλουτίστικη οικονομική elite (της οποίας οι «εκλεκτοί», κάποτε διασκέδαζαν εκτοξεύοντας αλλήλοις αστακούς, σε εκείνα τα «υπέροχα» καλοκαιρινά μυκονιάτικα parties της περιόδου του Χρηματιστηρίου, έξοχα δείγματα της αισθητικής μιας μεταπολίτευσης που οικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια του Κυπριακού Ελληνισμού).

Μετά από αυτή την ιστορική αντίστιξη, ας καγχάσει όποιος θέλει για το περιεχόμενο αυτού του άρθρου. Αν μπορεί, φυσικά.  Οι σκιές του Κυπριακού καλοκαιριού του 1974, και το βλέμμα εκείνου του αγοριού μπροστά στον τοίχο που κραυγάζει μέσα στην εκκωφαντική σιωπή της φωτογραφίας «Κανένας  δεν ξεχνά, Τίποτα δεν ξεχνιέται!» θα στοιχειώνουν για πάντα τις μέρες μας.  

Η Κύπρος τιμωρεί διαχρονικά και αυτούς που «εμήδισαν», και αυτούς που την ξέχασαν. Μάλλον, δεν θα καταφέρουμε να μάθουμε με σιγουριά αν κάποιοι «εμήδισαν», απλά το υποπτευόμαστε. Σίγουρα όμως, η ελλαδική κοινωνία επέλεξε να ξεχάσει. Αλλά, όπως μαρτυρά ο σοφός λαός, όπως στρώνει κανείς, έτσι κοιμάται.

Κατάλαβες τώρα...

Κατάλαβες τώρα γιατί κατέστρεψαν μεγάλες υγιείς ελληνικές βιομηχανίες, 

(ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, AΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ) και έκαψαν σε διάστημα 2 μηνών μεγάλα ελληνικά πολυκαταστήματα,

(ΜΙΝΙΟΝ, ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ); 

Για να βρουν άνετα χώρο, χωρίς προσπάθεια, τα δικά τους μπακάλικα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να μπουν στην ελληνική αγορά.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου. Με χαρτιά τυπωμένα σου πήραν και σου παίρνουνε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.

Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός τής χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι τού χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς τις παραγωγικές επενδύσεις, αλλά τον τζόγο.

Κατάλαβες τώρα ότι κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας τον πλούτο σου, τον ιδρώτα σου, με αέρα;

Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την "ελεύθερη αγορά"; Για να κλείσει ο μπακάλης τής γειτονιάς και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα τής Γερμανίας.

Σε βγάλανε, ψαράκι, από τη γυάλα σου και στη συνέχεια σε πέταξαν στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, που έχουν τους δικούς τους κανόνες διατροφής.

Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι «αλήτες» μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία εκείνων κι' εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα, ψαράκι, πόσο αξίζει η γυάλα σου; Γιατί αυτή είναι η καλύτερη γωνιά στον κόσμο - το καλύτερο οικόπεδο -και την κοστολογούν μόλις 300 δις συμπεριλαμβανομένων και των αρχαιοτήτων.

Κατάλαβες τώρα γιατί αλλάζουν το ονοματάκι στην Εθνική σου Οδό; Θέλεις 20 ευρώ πλέον για να πας από Αθήνα στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, ενώ ήταν υποχρέωση τού κράτους να την κατασκευάσει και όχι να την ξεπουλήσουν στον κάθε "όμορφο" που παριστάνει τον εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα.χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια των σίριαλς. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα", με καμιά ειδικότητα, στον αέρα.

Κατάλαβες τώρα γιατί σ' έδιωξαν από το χωριό και από τη γη σου, δίνοντάς σου

μια θέση στο "δημόσιο"; Για να τα δώσουν δωρεάν στους νέους "εποίκους".

Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει το ζευγάρι να δουλεύει σε δυο δουλειές, ενώ ο

παππούς θα πρέπει να δουλεύει ακόμα και στα.70 του; Για να μεγαλώνουν τα παιδιά μόνα τους χωρίς κανένα προσανατολισμό και αρχές.

Για να χαθεί η «καταραμένη» φυλή σου. Τούτο το ξέρουν πολύ καλά και γι' αυτό προωθούν την υπογεννητικότητα.

Κατάλαβες τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει κανένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αυτός δεν θέλει ν' ανήκει στον θίασο των 300 που προδιαγράφουν οι κομματικές λίστες, τις οποίες συντάσσουν κυρίαρχα οι ντόπιοι τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης μαζί με τις "άγιες οικογένειες" του τόπου.

Έτσι, στο θέατρο που λέγεται Βουλή, δεν θα βρείτε σήμερα σχεδόν κανέναν από τους λαμπρούς Έλληνες διανοητές και επιστήμονες, επειδή δεν είναι θεατρίνοι...

ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: "ΣΤΗ ΝΔ ΧΩΡΑΝΕ ΟΛΟΙ!"

ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: "ΣΤΗ ΝΔ ΧΩΡΑΝΕ ΟΛΟΙ!"

Στο πρωινό της ΝΕΤ, μίλησε ο Αργύρης Ντινόπουλος, σχολιάζοντας οχι μόνο την επικαιρότητα, αλλά και τους διαγραφέντες της ΝΔ και την συγκατοίκηση στο ίδιο πλέον κόμμα και την ίδια περιφέρεια με τον Άδωνι Γεωργιάδη.

Ο βουλευτής της ΝΔ, σχολιάζοντας τις προσχωρήσεις των Άδωνι και Βορίδη, είπε πως η ΝΔ ήταν πάντα μια μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη που τους χωράει όλους και συνεχίζοντας την σκέψη του, το πήγε και λίγο ...παρακάτω!

"Εκφράζοντας προσωπική άποψη , θα σας πως πως και οι συνάδελφοι που διαγράφηκαν είναι αδέρφια που έχουμε δώσει κοινούς αγώνες" είπε ο Ντινόπουλος, που έκανε αναφορά και στον Θύμιο Λυμπερόπουλο και τους αγώνες που έχει δώσει για την ΝΔ

" Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ "

" Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ "

Έχει γραφτεί και έχει ειπωθεί πολλές φορές ότι η «Ελληνική κρίση» είναι κατασκευασμένη και το διακύβευμα της είναι τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο του Αιγαίου. 

Σύμφωνα με έρευνες 9 τρις εκατομμύρια δολάρια «περιμένουν» στον βυθό του Ελληνικού Αιγαίου. Μόνο που οι μνηστήρες είναι πολλοί και τα διεκδικούν για τον εαυτό τους. 

Ο Ψυχρός Πόλεμος, τότε που η πολιτική των Αμερικανών αφορούσε στη συνολική αντιπαράθεση με τη σοβιετική Ρωσία, είναι πια μακρινό παρελθόν. Σήμερα, η αντιπαράθεση εστιάζει στα ενεργειακά. Συγκεκριμένα, στην αποτροπή της ενεργειακής συνεργασίας Ευρωπαίων και Ρώσων. Το δε Αιγαίο είναι και πάλι μέρος της αντιπαράθεσης.

Η  αμερικανική τοποθέτηση για τη μοιρασιά των πετρελαίων του Αιγαίου διατυπώνεται την ώρα της οικονομικής κρίσης και του ΔΝΤ. Αυτό που υπονοείται είναι ότι, αφού η Ελλάδα χρωστάει, αφού είναι δέσμια του ΔΝΤ, τη… συμφέρει να εκχωρήσει τον εθνικό της πλούτο. 

Οι γερμανικές «χοντράδες» του στυλ –«μπατιρο-Έλληνες, πουλήστε την Ακρόπολη και τα νησιά σας»…– φαντάζουν αστεία καφενείου μπροστά στην επίσημη αμερικανική θέση για εκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου κατά 60% απ’ αυτούς, αφού Ελλάδα και Τουρκία έχουν άλυτες διαφορές και η δε Ελλάδα χρωστάει…

Δημοσίευμα της Βρετανικής εφημερίδας Guardian, χαρακτηρίζει την Κύπρο ρωσική αποικία αφού πλέον, όπως υποστηρίζει, η Κύπρος κάνει πλάτες στα ρωσικά συμφέροντα. Iδιαίτερη αναφορά γίνεται για τη ρωσική παρουσία στην πόλη της Λεμεσού.

Το δημοσίευμα αναφέρεται χαρακτηριστικά στην πρόσφατη αποδέσμευση του πλοίου MS Chariot, από το λιμάνι Λεμεσού, το οποίο μετέφερε συνολικά 60 τόνους με πυρομαχικά για πυροβόλα AK-47 και αντιαρματικά όπλα, τα οποία είχαν ως προορισμό το καθεστώς Άσαντ στη Συρία.

Ο δημοσιογράφος ασκεί έντονη κριτική για την αποδέσμευση του πλοίου από την κυπριακή δημοκρατία, αφού όπως υποστηρίζει, ένα κράτος της ΕΕ θα έπρεπε να κατάσχει το φορτίο. Στόχος δεν ήταν άλλος από το να μην κακολογηθεί η Ρωσία, σύμφωνα με το δημοσίευμα, κάτι το οποίο δικαιολογείται και από το γεγονός ότι το Κρεμλίνο έδωσε δάνειο στην Κύπρο.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον αριθμό Ρώσων επιχειρηματιών οι οποίοι ζουν στην Λεμεσό. Αναφέρουν επίσης ότι οι κυριότεροι λόγοι που έρχονται στην Κύπρο, είναι οι χαμηλοί εταιρικοί φόροι οι οποίοι δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για τους επιχειρηματίες, καθώς και το γεγονός ότι είναι εύκολο να πάρεις βίζα. Ένα τρίτο των συνολικών υπεράκτιων επενδύσεων στην Κύπρο προέρχεται από τη Ρωσία αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα.

Σε δηλώσεις του ο καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, Hubert Faustmann, ανέφερε ότι η Ρωσική μαφία χρησιμοποιεί εκτενώς την Κύπρο και ότι αυτός είναι ο λόγος που η Ρωσία δεν θέλει σε καμία περίπτωση την οικονομική κατάρρευση της Κύπρου.

Τέλος, το δημοσίευμα αναφέρει ότι πλέον η Κύπρος είναι πιο κοντά στη Ρωσία παρά στη Βρετανία. Αυτό γιατί η Βρετανία τάσσεται υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Υπογραμμίζεται επίσης ότι γίνεται αναφορά για έντονη παρουσία Ρώσων κατασκόπων στο νησί. 

http://wwwaimos.blogspot.com/2011/10/blog-post_7836.html 

http://wwwaimos.blogspot.com/2012/01/blog-post_1070.html

http://nationalpride.wordpress.com/2012/01/22/%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%81-%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CE%B1%CF%80/

Σε τριήμερη επίσκεψη στην Κύπρο ο Αντώνης Σαμαράς από την Κυριακή, ΣΑΜΑΡΑΣ: "ΔΕΝ ΑΠΟΧΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ"

ΣΑΜΑΡΑΣ: "ΔΕΝ ΑΠΟΧΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ     ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ" 

Σε τριήμερη επίσκεψη στην Κύπρο ο Αντώνης Σαμαράς από την Κυριακή

Την πεποίθησή του ότι «παρά τις δραματικές δυσκολίες», η Ελλάδα σύντομα θα ξανασταθεί στα πόδια της και θα μπει «σε μια καινούργια περίοδο ανάκαμψης και δημιουργίας», εξέφρασε ο Αντώνης Σαμαράς σε τηλεφωνικές του δηλώσεις στον ΑΝΤ1 Κύπρου.

Εν όψει της τριήμερης επίσκεψης που θα πραγματοποιήσει στην Κύπρο, ο πρόεδρος της ΝΔ, δήλωσε ότι μεταβαίνει στη χώρα προκειμένου «να πάρει ελπίδα από τα μεγάλα επιτεύγματα του Ελληνισμού της Κύπρου».

«Αυτή τη φορά έρχομαι στην Κύπρο για να πάρω ελπίδα, αλλά και για να δώσω ελπίδα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Κληθείς να τοποθετηθεί ως προς το αν θεωρεί ότι έχουν δίκιο όσοι λένε ότι μια αποδυναμωμένη Ελλάδα δεν είναι ό,τι καλύτερο για την Κύπρο, ο κ. Σαμαράς τόνισε: « Θα είμαστε παρόντες σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι ποτέ δυνατόν να αποχωριστεί ο ένας τον άλλο. Η μοίρα είναι κοινή, η μάχη είναι κοινή και η Ελλάδα σας διαβεβαιώνω σύντομα θα ξανασταθεί στα πόδια της».

Τόνισε ακόμη ότι η χώρα μας δίνει μια «πάρα πολύ δύσκολή μάχη με σημαία τον δυναμισμό του Ελληνισμού για να μπούμε σε περίοδο ανάκαμψης και δημιουργίας».

«Αυτός είναι ο προσωπικός μου στόχος και γι΄ αυτόν αγωνίζομαι καθημερινά» κατέληξε

Κατά την επίσκεψή του, ο πρόεδρος της ΝΔ θα έχει συναντήσεις με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ.Χριστόφια, τον πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων και Πρόεδρο Κ.Σ. ΕΔΕΚ Γιαννάκη Ομήρου, τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο, τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Ν.Αναστασιάδη, τον γγ ΑΚΕΛ Άντρο Κυπριανό, τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ Μ.Καρογιάν, τον πρόεδρο ΕΥΡΩΚΟ Δ.Συλλούρη, τη γγ του Κινήματος των Οικολόγων Ι.Παναγιώτου και την υπουργό Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού Πρ.Αντωνιάδη.

Τέλος, ο πρόεδρος της ΝΔ θα επισκεφθεί το στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ).

Ο πρόεδρος της ΝΔ, μιλώντας την Παρασκευή τηλεφωνικώς στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 Κύπρου, ανέφερε ότι έρχεται στην Κύπρο για να πάρει ελπίδα από τα μεγάλα επιτεύγματα του Ελληνισμού της Κύπρου. Συγχρόνως, τόνισε ότι έρχεται για να μεταφέρει το μήνυμα της ελπίδας ότι «παρά τις δραματικές δυσκολίες, η Ελλάδα, σύντομα θα ξανασταθεί στα πόδια της και θα μπει σε μια καινούργια περίοδο ανάκαμψης και δημιουργίας».