Πριν περίπου ένα μήνα οι τρεις ηγέτες των πλουσιότερων χωρών της ΕΕ, Άνγκελα Μέρκελ, Φρανσουά Ολάντ και Ματέο Ρέντσι βρέθηκαν στο νησί Βεντοτένε της Ιταλίας, κοντά στη Νάπολη, σε μια συνάντηση που είχε ως στόχο την «επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ιδέας». Με την φιέστα αυτή, που έγινε πρωτίστως για λόγους εντυπωσιασμού, οι τρεις υπηρέτες της Παγκοσμιοποίησης επιχείρησαν να εξωραΐσουν τον πανικό που προκάλεσε το Brexit του βρετανικού δημοψηφίσματος.
Επρόκειτο για μια μίνι Σύνοδο Κορυφής πριν από την άτυπη Σύνοδο Κορυφής που θα γίνει στις 16 Σεπτεμβρίου στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας, όπου μεταξύ άλλων θα συζητηθούν το ζήτημα των λαθρομεταναστών και οι τρόποι διανομής τους στις χώρες της ΕΕ, το «σχέδιο Γιούνκερ» για τις ευρωπαϊκές επενδύσεις και η «ευρωπαϊκή άμυνα»
Η επιλογή του Βεντοτένε υπήρξε περισσότερο συμβολική μιας και στο νησί αυτό ο φυλακισμένος Ιταλός κομμουνιστής Αλτιέρο Σπινέλι (1907-1986) και άλλοι δύο συγκρατούμενοί του, ο Ερνέστο Ρόσι και οΕουτζένιο Κολόνι, συνέταξαν το 1941 το «Μανιφέστο για μια ελεύθερη και ενωμένη Ευρώπη», γνωστό ως «Μανιφέστο του Βεντοτένε».
Το κείμενό τους αυτό, στο οποίο προτάθηκε για πρώτη φορά η συγκρότηση μιας υπερεθνικής ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, αποτέλεσε τη βάση του προγράμματος του «Ευρωπαϊκού Φεντεραλιστικού Κινήματος» που ήταν ο προάγγελος της συνθήκης της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης. Στο «Μανιφέστο» γίνεται αναφορά στην ανάγκη δημιουργίας μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης ομοσπονδιακού τύπου, με ένα ενιαίο νόμισμα, ένα ενιαίο ευρωπαϊκό στρατό, και μια ενιαία ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική.
Για τους λόγους αυτούς το «Μανιφέστο» θεωρείται ιδρυτικό κείμενο της ΕΕ.
Γόνος οικογένειας κομμουνιστών, ο Αλτιέρο Σπινέλι γεννήθηκε στη Ρώμη το 1907. Ο ίδιος υπήρξε ενεργό μέλος του κομμουνιστικού κόμματος της Ιταλίας από την ηλικία των 17 ετών. Για την παράνομη κομμουνιστική του δράση φυλακίστηκε από το Φασιστικό Ειδικό Δικαστήριο το 1924.
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ίδρυσε το Φεντεραλιστικό Κίνημα της Ιταλίας και υπήρξε θερμός υπέρμαχος της ομοσπονδιακής ενωμένης Ευρώπης.
Σύμφωνα με τον Ιταλό κομμουνιστή πολιτολόγο Biagio De Giovanni, ο Σπινέλι και οι σύντροφοί του μέσω του «Μανιφέστου» οραματιζόταν μια σοσιαλ-κομμουνιστική Ευρώπη και ένα επαναστατικό κόμμα το οποίο θα αναλάμβανε τη δημιουργία ενός σχεδίου για την υλοποίηση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
Τη δεκαετία του 1960, ο Σπινέλι διετέλεσε κυβερνητικός σύμβουλος, ίδρυσε το Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων στη Ρώμη και χρημάτισε μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 1970 μέχρι το 1976. Το 1976 εξελέγη βουλευτής στο Ιταλικό Κοινοβούλιο ως «ανεξάρτητος αριστερός», υποστηριζόμενος από το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Το 1979, πάλι με την στήριξη του Κ.Κ.Ι., εξελέγη βουλευτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όπου υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις μέχρι το θάνατό του (1986).
O Σπινέλι πρωτοστάτησε στη σύνταξη της πρότασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
για μια υπερεθνική ομοσπονδιακή ευρωπαϊκή ένωση, η οποία ονομάστηκε «σχέδιο Σπινέλι».
Το «σχέδιο Σπινέλι» εγκρίθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1984 από την πλειοψηφία των μελών του κοινοβουλίου και αποτέλεσε σημαντικό στοιχείο για την ενδυνάμωση των συνθηκών της ΕΕ στις δεκαετίες του `80 και του `90.
Ο Σπινέλι ήταν παντρεμένος με την γερμανοεβραία σοσιαλίστρια Ursula Hirschmann (1913-1991), η οποία ασπαζόταν τις ιδέες του συζύγου της για μια σοσιαλιστική ομοσπονδιακή Ευρώπη.
Όπως γράφει η Ιταλίδα πανεπιστημιακός και συγγραφέας Ida Magli στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο της «Η ευρωπαϊκή δικτατορία» ("La dittatura europea"-BUR Biblioteca Univ. Rizzoli, 2010, p. 147): «Ο Αλτιέρο Σπινέλι υποστηρίχθηκε από ισχυρές μυστικές οργανώσεις και εκπροσώπους του μεγάλου Κεφαλαίου όπως ο μεγαλοβιομήχανος Τζιάνι Ανιέλι.
O Σπινέλι υπήρξε μέλος της Λέσχης Bilderberg και ιδρυτής μαζί με τον Ανιέλι του Ιταλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων. Δεν γνωρίζουμε αν ήταν η αποδοχή του στα συμφέροντα της οικογένειας Ανιέλι όσον αφορά στην παγκοσμιοποίηση των αγορών ή το μίσος του για το ιταλικό έθνος αυτό που τον ώθησε στην υιοθέτηση των απόλυτων ευρωπαϊστικών θέσεων».
Να σημειώσουμε ότι ο Αλτιέρο Σπινέλι συμμετείχε στη συνεδρίαση της Λέσχης Bilderberg που συνήλθε στη το 1968 στον Καναδά μαζί με τους Ιταλούς μεγαλοβιομήχανους Τζιάνι Ανιέλι, πρόεδρο της FIAT,Λεοπόλντο Πιρέλι (της γνωστής ιταλικής βιομηχανίας Pirelli) και Ρομπέρτο Ολιβέτι (του ιταλικού βιομηχανικού κολοσσού της πληροφορικής Olivetti). Ειδικά με τον Τζιάνι Ανιέλι, ο Σπινέλι διατηρούσε πολύ στενές σχέσεις.
Ο ίδιος ο Τζιάνι Ανιέλι υπήρξε μόνιμο μέλος της περιβόητης λέσχης Bilderberg, λαμβάνοντας μέρος ανελλιπώς σε όλες σχεδόν τις συνεδριάσεις της από το 1958 έως τις αρχές του 2000, ενώ συμμετείχε στα πολιτικά δρώμενα της Ιταλίας για τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες. Το καλοκαίρι του 1991 ο Ανιέλι έγινε μέλος της ιταλικής Γερουσίας, την οποία ήλεγχε, παρεμβαίνοντας σε κάθε σημαντικό νομοσχέδιο.
Πολλά ήταν τα οικονομικά σκάνδαλα στα οποία είχε εμπλακεί ο Ανιέλι, αλλά λόγω της οικονομικής του ισχύος και των πολιτικών του «φίλων» από όλες τις παρατάξεις του ιταλικού «δημοκρατικού τόξου» τύχαινε πλήρους ασυλίας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι τον Ιανουάριο του 1967 η Ιταλία είχε σοκαριστεί από την αποκάλυψη ότι ο πλουσιότερος Ιταλός, ο Ανιέλι, δήλωνε επί σειρά ετών εισόδημα μόλις 3.840.000 ιταλικές λιρέτες (192.000 δρχ. ή περίπου 560 σημερινά ευρώ!!!).
Η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη της πατρίδας του - ένα μεγάλο και σημαντικό τμήμα της οποίας ελεγχόταν από το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και την Μαφία - τού χαρίστηκε, βάζοντας γρήγορα την υπόθεση στο αρχείο.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να τονιστεί ότι μέχρι το 2000 ο όμιλος Fiat αποτελούσε το 7% του ιταλικού ΑΕΠ.
Κόρη του του Αλτιέρο Σπινέλι και της Ursula Hirschmann είναι η Μπάρμπαρα Σπινέλι (γεν. 1946). Η Σπινέλι είναι μία από τους ιδρυτές της αριστερής εφημερίδας "La Repubblica" ενώ εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις κεντροδεξιές ιταλικές εφημερίδες «Corriere della Sera» και «La Stampa».
Η Σπινέλι συμμετείχε στη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ που έγινε στην Αθήνα το 1993 μαζί με άλλους ομοεθνείς της όπως ο Τζιάνι Ανιέλι, ο Μάριο Μόντι κ.α.
Η ίδια ήταν μία από τους βασικούς πρωταγωνιστές της στήριξης και προώθησης της ιταλικής πολιτικής κίνησης «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» (“L’ altra Europa con Tsipras”) και είχε συνοδεύσει τον Τσίπρα καθ΄ όλη τη διάρκεια της περιοδείας του στην Ιταλία πριν λίγα χρόνια.
Εξελέγη ευρωβουλευτής με τη «Λίστα» και είναι μέλος της Συνομοσπονδιακής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών.
Σύντροφος της Μπάρμπαρα Σπινέλι ήταν ο πολιτικός, οικονομολόγος και τραπεζίτης Τομάζο Παντόα -Σιόπα (1940-2010), ο οποίος υπήρξε υψηλό στέλεχος πολλών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, καθώς και των πλέον ισχυρών οργανώσεων της Νέας Τάξης (Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, Τριμερής Επιτροπή, Ινστιτούτο Aspen, κτλ), ενώ είχε στενές σχέσεις με τους Rothschild και άλλους υψηλούς παράγοντες της διεθνούς τοκογλυφίας.
Ο Σιόπα υπήρξε αντιπρόεδρος της Τράπεζας της Ιταλίας και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (1998-2005) ενώ διετέλεσε υπουργός οικονομίας και οικονομικών στη κυβέρνηση Ρομάνο Πρόντι την περίοδο 2006 – 2008. Από τον Οκτώβριο του 2007 μέχρι τον Απρίλιο του 2008 είχε διατελέσει πρόεδρος της Διεθνούς Νομισματικής Επιτροπής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και το 2010 υπήρξε ένας από τους αναρίθμητους οικονομικούς συμβούλους του ανεκδιήγητου Τζέφρυ Παπανδρέου.
Ο Παντόα-Σιόπα συνέβαλε, όσο κανείς άλλος, στη δημιουργία του ευρώ, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Εδώ και λίγα χρόνια, μια «άτυπη» ομάδα φιλελεύθερων και σοσιαλιστών πολιτικών, κυρίως ευρωβουλευτών, γνωστή ως «ομάδα Spinelli», συγκροτήθηκε με κύριο στόχο να συγκεντρώνει εκείνους τους ευρωβουλευτές που επιθυμούν μια ομόσπονδη Ευρώπη και να προωθεί τις αποφάσεις που λαμβάνουν μέσα από το πόστο που υπηρετούν.
Η «ομάδα Σπινέλι» ιδρύθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2010 με πρωτοβουλία κυρίως του «Πράσινου» ευρωβουλευτή Ντανιέλ Κον Μπεντίτ (Daniel Cohn-Bendit), του Βέλγου φιλελεύθερου ευρωβουλευτή Γκι Φερχόφστατ και του Γερμανού Έλμαρ Μπροκ, τωρινού προέδρου των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών και επικεφαλής της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου.
Να επισημάνουμε ότι ο Γερμανο-εβραίος Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, γνωστός κατά την δεκαετία του ’60 ως «Κόκκινος Ντάνι», υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές του γαλλικού Μάη του 1968.
Πρώην αναρχοκομμουνιστής, μετεξελίχθηκε σε «οικολόγο» και ακολούθως σε φιλελεύθερο υπέρμαχο της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και υμνητή των στρατιωτικών επεμβάσεων των αμερικανοσιωνιστών.
Ο Κον Μπεντίτ έχει πολλάκις κατηγορηθεί ως παιδόφιλος. Στη δεκαετία του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 είχε κάνει μια σειρά από προκλητικές δηλώσεις σχετικά με το «σεξ με τα παιδιά», ενώ στο βιβλίο του Der grosse Basar, που εκδόθηκε το 1975, περιγράφει ερωτικές συναντήσεις με παιδιά πέντε ετών την εποχή που ήταν δάσκαλος σε ένα «αντι-αυταρχικό» νηπιαγωγείο.
Η «ομάδα Σπινέλι» συναντάται «σκιωδώς» πριν από τη λήψη σημαντικών αποφάσεων σε επίπεδο ΕΕ και προσπαθεί να καταρτίσει μια κοινή «φεντεραλιστική» γραμμή.
Η ομάδα υποστηρίζεται από μια σειρά οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών και από πολιτικούς και διανοητές που υπηρέτησαν ή υπηρετούν την Νέα Παγκόσμια Τάξη όπως οι Ζακ Ντελόρ, Μάριο Μόντι, Κώστας Σημίτης, Πατ Κοξ, Τζόσκα Φίσερ, Ούλριχ Μπεκ, Τομάζο Παντόα-Σιόπα και πολλούς άλλους.
Κατά την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο 2009-2014 στην «ομάδα Σπινέλι» συμμετείχαν από την Ελλάδα οι πασόκοι ευρωβουλευτές Σπύρος Δανέλλης, Άννυ Ποδηματά και Γεώργιος Σταυρακάκης.
Αξίζει να τονιστεί επίσης ότι λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015, όταν ο ελληνικός λαός κλήθηκε να αποφασίσει αν δέχεται το σχέδιο συμφωνίας της τρόικας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) η «ομάδα Σπινέλι», με μια ανακοίνωσή της, καλούσε τον ελληνικό λαό να ψηφίσει «Ναι».
Μέσω της ανακοίνωσής τους οι νεοταξίτες φεντεραλιστές προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες ψηφοφόρους για τις υποτιθέμενες «καταστροφικές συνέπειες» που θα είχε η επικράτηση του ΟΧΙ για την ίδια τη χώρα μας αλλά και για ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα από την ανακοίνωσή τους:
«Θέλουμε η Ελλάδα να αναδυθεί ως μια ισχυρή και υγιής οικονομία μέσα στην Ευρωζώνη. Αυτό που συμβαίνει είναι πολύ επικίνδυνο για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη. Είναι σημαντικό αυτό που γίνεται γρήγορα μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, να σταματήσει. Πρέπει να βρεθεί μια λύση κατόπιν διαπραγματεύσεων που να διατηρεί την Ελλάδα στο ευρώ. Διαφορετικά, οι πολίτες στην Ελλάδα και η οικονομία της χώρας, θα αντιμετωπίσει μια καταστροφή. Η οικονομική και πολιτική επίδραση στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι απρόβλεπτη. Το ευρωπαϊκό εγχείρημα δεν πρέπει να πεθάνει στην Αθήνα...
Ως ευρωπαϊστές υπέρ της Ένωσης της αλληλεγγύης και της ευημερίας, καλούμε τον ελληνικό λαό να εκφράσει την ισχυρή υποστήριξή του στη διαδικασία μεταρρύθμισης και να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Ψηφίζοντας «Ναι» την Κυριακή θα είναι μια ψήφος για την Ευρώπη».
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, που ήταν η απόρριψη της πρότασης του σχεδίου συμφωνίας με ποσοστό 61,3%, μετατράπηκε σύντομα σε «Ναι» από τους ντόπιους υπηρέτες των διεθνών τοκογλύφων με αποτέλεσμα το τρίτο και επαχθέστερο μνημόνιο και όλες τις τραγικές συνέπειες που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός.
Παύλος Γκάστης
