Oι παραλίες στην Ελλάδα

Από τη Χαλκιδική στα βόρεια, μέχρι τα νησιά του Αιγίου, την Κρήτη, την Πελοπόννησο και φυσικά τα νησιά του Ιονίου, που φημίζονται για μερικές από τις καλύτερες παραλίες της Ευρώπης, κάνουμε… βουτιές στις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας και όχι μόνο!

Πόρτο Κατσίκι

Παραλίες, καλοκαίρι και Ελλάδα, αποτελούν το απόλυτο τρίπτυχο των ιδανικών διακοπών για τους περισσότερους. Υπάρχει μόνο ένα… πρόβλημα: η Ελλάδα έχει τόσο πολλές και τόσο όμορφες παραλίες, που είναι πραγματικά δύσκολο να επιλέξουμε τις καλύτερες και που όλοι θα συμφωνούσαν σε μια λίστα με αυτές.

Όπως και να’ χει, εμείς θα αναφέρουμε μερικές από τις αναμφισβήτητα πιο όμορφες παραλίες της χώρας μας, που μοιάζουν με ζωγραφιές με τα πεντακάθαρα νερά τους σ' όλες τις πιθανές αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου, τις απέραντες αμμουδιές, τους απόκρημνους βράχους και τα πανέμορφα βότσαλα.

Από τη Χαλκιδική στα βόρεια, μέχρι τα νησιά του Αιγίου, την Κρήτη, την Πελοπόννησο και φυσικά τα νησιά του Ιονίου, που φημίζονται για μερικές από τις καλύτερες παραλίες της Ευρώπης, κάνουμε… βουτιές στις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας και όχι μόνο!

Εγκρεμνοί-Πόρτο Κατσίκι-Κάθισμα (Λευκάδα)

Αυτές οι τρεις, μεγάλες παραλίες στη δυτική Λευκάδα είναι φημισμένες σε όλο τον κόσμο! Και όχι άδικα. Τα τιρκουάζ νερά τους, η κατάλευκη χοντρή άμμος και οι εντυπωσιακοί γκρεμοί, δημιουργούν τοπία μοναδικής ομορφιάς που δύσκολα θα βρείτε αλλού. Είναι βαθιές και πεντακάθαρες θάλασσες και μάλιστα στις δύο από αυτές (Εγκρεμνοί και Πόρτο Κατσίκι), η πρόσβαση γίνεται κατεβαίνοντας αρκετά σκαλοπάτια. Λόγω της θέσης τους στα δυτικά του νησιού, οι παραλίες αυτές προσφέρουν μοναδικά ηλιοβασιλέματα.

Ναυάγιο (Ζάκυνθος)

H πιο γνωστή παραλία της Ζακύνθου, είναι ένα ιδιαίτερο δημιούργημα της φύσης και ενός ναυτικού ατυχήματος. Το ναυάγιο συνέβη το 1982, όταν το πλοίο «Παναγιώτης», μετέφερε παράνομα τσιγάρα, από την Τουρκία. Ωστόσο, λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών και χαλασμένης μηχανής, βρέθηκε εκτός πορείας και σύντομα έπεσε στα βράχια της βορειοδυτικής πλευράς της Ζακύνθου. Σήμερα, το ναυάγιο βρίσκεται στο κέντρο μιας απρόσιτης παραλίας με αμμοχάλικο, την οποία μπορεί να επισκεφθεί κανείς μόνο δια θαλάσσης και τα νερά της παραμένουν κρυστάλλινα και διάφανα.

Μύρτος (Κεφαλονιά)

Μια ακόμη εντυπωσιακή παραλία των Ιόνιων νησιών, ο Μύρτος στο δρόμο για την Άσσο, δε θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα, καθώς η ομορφιά του έχει συζητηθεί παγκοσμίως, ενώ το γύρω τοπίο, συνηγορεί στη φήμη του, ως μια από τις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας. Είναι πλήρως οργανωμένη με καθορισμένο αριθμό από αραιά τοποθετημένες ξαπλώστρες, ναυαγοσώστη, αποδυτήρια, σταθμό Α' Βοηθειών κ.ά..

Άχλα-Της Γριάς το Πήδημα (Άνδρος)

176 χιλιόμετρα θάλασσας περιβάλουν την Άνδρο και την «στολίζουν» με πανέμορφες παραλίες. Όμως η παραλία Άχλα και της Γριάς το Πήδημα, αξίζουν ιδιαίτερη αναφορά. Η πρώτη βρίσκεται στην ΒΑ ακτή του νησιού και έχει ψιλό βότσαλο και σκιά από το παρακείμενο δάσος, ενώ είναι γαλήνια ακόμα και όταν φυσά δυνατός άνεμος. Όλη η κοιλάδα και η παραλία είναι περιοχές ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς.

Ο χαρακτηριστικός βράχος που έδωσε το όνομα στην παραλία με τα πράσινα νερά, «της γριάς το πήδημα», έχει μια ιστορία: όταν οι Τούρκοι θέλησαν να κατακτήσουν το απόρθητο Επάνω Κάστρο του Κοχύλου, έβαλαν μια γριά με την κόρη της να ζητήσουν καταφύγιο στο κάστρο. Όταν οι κάτοικοι τις δέχτηκαν, η γριά άνοιξε κρυφά τις πύλες και το κάστρο κυριεύτηκε. Όμως η γριά δεν άντεξε την ντροπή. Πήδησε στο γκρεμό και πέτρωσε.

Σίμος (Ελαφόνησος)

Στη νότια πλευρά του νησιού, στην περιοχή της Λεύκης και απέναντι από τα Κήθυρα, βρίσκεται η διεθνώς φημισμένη παραλία του Σίμου στην Ελαφόνησο. 

Την παραλία χωρίζει το Σαρακήνικο δημιουργώντας δύο όρμους, τον όρμο του Σαρακήνικου και τον όρμο του Φράγκου. Η ατέλειωτη παραλία του Σίμου διαθέτει αμμουδιά με ψιλή χρυσή άμμο και αμμόλοφους στο εσωτερικό της, ενώ το δάσος με τα θαλασσόκεδρα, απλώνεται σε μεγάλη έκταση και ενώνει τις δύο παραλίες.

Βρίκα-Βουτούμι (Αντίπαξοι)

Όσοι αναζητούν μια θέση στη λευκή άμμο και στο χοντρό βότσαλο των Αντίπαξων, θα πρέπει να κάνουν μια βουτιά στα διάφανα σμαραγδένια νερά των παραλιών Βρίκα και Βουτούμι (η μεγαλύτερη) με την άμμο και τα λευκά βότσαλα. Είναι ανοργάνωτες, χωρίς ξαπλώστρες, αλλά έχουν ταβέρνες κοντά τους. Το νησί είναι κατάφυτο και η πυκνή βλάστηση φτάνει μέχρι τις παραλίες.

Πορί (Κουφονήσια)

Το Πορί είναι η πιο απομακρυσμένη παραλία του πάνω Κουφονησίου, περίπου 4 χλμ. από την Χώρα, αλλά πραγματικά αποτελεί «αποκάλυψη»! Πρόκειται για μια μεγάλη αμμουδιά με εντυπωσιακά τιρκουάζ νερά που θυμίζουν πισίνα, μια από τις καλύτερες παραλίες των Κυκλάδων.

Μπάλος- Ελαφονήσι (Κρήτη)

Δύο εκπληκτικές παραλίες της Κρήτης η μία στα βορειοδυτικά και η άλλη στα νοτιοδυτικά, εντυπωσιάζουν για τα νερά και το τοπίο τους. Η πρώτη είναι ο Μπάλος, στη βόρεια άκρη της χερσονήσου της Γραμβούσας. Μπορείτε να πάτε εκεί με καραβάκι από την Κίσσαμο ή με το αυτοκίνητο από χωματόδρομο. Στο τέλος του, αφήνετε το αυτοκίνητο και κάνετε λίγη πεζοπορία. Μόλις αντικρίσετε την παραλία θα ξεχάσετε τα πάντα: ζεστή και ρηχή θάλασσα με πεντακάθαρα νερά και ψιλή άμμο που θυμίζει παραλία εξωτικού νησιού της Καραϊβικής.

Το Ελαφονήσι βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του Νομού Χανίων, μετά την Παναγία τη Χρυσοσκαλίτισσα. Περπατώντας περίπου 100 μέτρα μέσα στη ρηχή θάλασσα, θα φτάσετε στο πανέμορφο Ελαφονήσι και στις εκπληκτικές παραλίες του με τα διάφανα νερά, που είναι κατάφυτες με κρίνα της άμμου.

Κλέφτικο, Γέρακας, Τσιγκράδο (Μήλος)

Η Μήλος, διαθέτει πολλές παραλίες, διαφορετικές μεταξύ τους και όλες πανέμορφες. Οι δυο ομορφότερες ίσως, που είναι προσβάσιμες με τα καραβάκια που κάνουν το γύρο του νησιού ή με ιδιωτικό σκάφος, είναι το Κλέφτικο και ο Γέρακας. Ένας χαρακτηριστικός βράχος μέσα στη θάλασσα και μια σπηλιά με δύο εισόδους, δίνουν το στίγμα τους σ' ένα τοπίο μοναδικό στο Κλέφτικο, ενώ η εκπληκτική παραλία του Γέρακα με τον λευκό βράχο από πάνω της και τα πράσινα νερά, εντυπωσιάζει.

Το διάσημο Τσιγκράδο, είναι μια μικρή παραλία στη νότια πλευρά του νησιού, δίπλα στη παραλία της Φυριπλάκας, με λευκή άμμο και μοναδικά γαλάζια νερά, γνωστό, τόσο για τη μοναδικότητα των νερών του, όσο και για τη δύσκολη πρόσβαση σε αυτό.

Λια (Μύκονος)

Μπορεί η Μύκονος να είναι παγκοσμίως γνωστή για τα clubs και τη νυχτερινή ζωή της, αλλά οι θάλασσές της, είναι μάλλον το μεγαλύτερο ατού της. 

Η παραλία της Λιας είναι μία πανέμορφη οργανωμένη παραλία με ομπρέλες και ξαπλώστρες στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού και είναι από τις λιγότερο πολυσύχναστες. Έχει κρυστάλλινα καταγάλανα νερά και ψιλή άμμο, ενώ είναι και από τις δύο πλευρές της περιτριγυρισμένη από βράχους.

Σεϋχέλλες (Ικαρία)

Αν σας αρέσει η ηρεμία και οι εξωτικές παραλίες, τότε η Ικαρία είναι το νησί σας και οι βοτσαλωτές Σεϋχέλλες, η παραλία σας. Η παραλία βρίσκεται σε έναν μικρό κόλπο, 25χμ νοτιοδυτικά από τον Άγιο Κήρυκο. Διαθέτει μια μικρή σπηλιά, ενώ η θάλασσα είναι γεμάτη υποβρύχιες σπηλιές, έχει πεντακάθαρα νερά και ο βυθός της είναι εκπληκτικός. Στην παραλία μπορεί να φτάσει κανείς μόνο μέσω ενός μονοπατιού που ξεκινάει στον κεντρικό δρόμο και κατεβαίνει ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού.

Αμμουλιανή-Καβουρότρυπες (Χαλκιδική)

Η Χαλκιδική  αποτελεί τον καλοκαιρινό «παράδεισο» της βόρειας Ελλάδας, με πολλές και όμορφες παραλίες. Εμείς ξεχωρίσαμε την Αμμουλιανή, το μοναδικό νησί που κατοικείται στην Χαλκιδική και μαγεύει κάθε επισκέπτη. Συνδέεται με τακτικά δρομολόγια ferry boat, που διαρκούν μόνο 10 λεπτά, από την απέναντι ακτή, την Τρυπητή. Το νησί αυτό είναι ένας ειδυλλιακός συνδυασμός χρυσής και ψιλής αμμουδιάς, γαλαζοπράσινης θάλασσας, βλάστησης και γιγαντόσχημων βράχων.

Οι Καβουρότρυπες, στη Σιθωνία, είναι πλέον μια αρκετά τουριστική παραλία και με πολύ κόσμο, αλλά η λευκή άμμος και τα βράχια, σε συνδυασμό με την τιρκουάζ θάλασσα, εξακολουθεί να κάνει το τοπίο της μαγευτικό. Εκπληκτικό το beach bar της και γοητευτικότατη η διάσημη σκαλισμένη γοργόνα.

Λαλάρια (Σκιάθος)

Η φημισμένη παραλία Λαλάρια στη Σκιάθο, με τα πασίγνωστα σε όλο τον κόσμο στρογγυλά βότσαλά της βρίσκεται στην βορειοανατολική ακτή του νησιού. Το όνομά της το οφείλει στα κατάλευκα, σχεδόν στρογγυλά βότσαλά της που στο τοπικό ιδίωμα λέγονται «λαλάρια» και δημιουργήθηκαν εδώ και εκατομμύρια χρόνια, από τα κύματα που πέφτουν με μεγάλη δύναμη πάνω στα κατάλευκα άσπρα βράχια της απότομης και απρόσιτης ακτής. Η παραλία είναι απρόσιτη από την στεριά και δεν είναι οργανωμένη, ενώ όταν φυσάει βοριάς είναι απροσπέλαστη.

Η απόφαση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής να αποκλείσει την Βούλα Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου άνοιξε εκ του πονηρού μια συζήτηση για την ελευθερία της έκφρασης, για το τι είναι ρατσιστικό και τι όχι

O Ρατσισμός του Αντιρατσισμού: 

(αφήστε να πηδήξει το κορίτσι)

Το Ολυμπιακό ιδεώδες είναι το ιδεώδες της Νίκης. Αυτό που μετράει είναι η Νίκη, και όχι τα πολιτικά, τα ηθικά και τα ταξικά ή αντιταξικά πιστεύω του αγωνιζομένου.

Για να μετείχε κάποιος στους Ολυμπιακούς αγώνες έπρεπε να μην διώκετo για αξιόποινες πράξεις και όχι για αξιόποινες ιδέες. 

Από πότε οι ιδέες, ένα ανέκδοτο ή χαριτολόγημα το οποίο δημόσια ανεκαλέσθη αποτελεί κάποια αξιόποινη πράξη; Από πότε στον Ολυμπισμό τέθηκαν πολιτικά, ηθικά και ιδεολογικά κλαπέτα;

Μια δίκη χωρίς δίκη ήτανε στην Παπαχρήστου ο αποκλεισμός της, η πρώτη αδικία. Η δεύτερη αδικία που της έγινε μετά από μια δίκη χωρίς να υπάρξει δίκη, χωρίς ο εναγόμενος να καλεστεί από την πολιτεία, τη δημόσια αρχή, για να απολογηθεί, η οποία της πήρε το κεφάλι, είναι η πολιτική της δημόσιας αρχής που καλείται ρατσισμός του αντιρατσισμού ή πολιτική του παραλόγου.

Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που καταδικάζει χωρίς απολογία, που δεν ξέρει να συγχωρεί, που με το ρατσισμό της αποδεικνύει τα αντιρατσιστικά της ιδεώδη. 

Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που σου στερεί το όνειρο για μια έστω σκληρή σου φράση. Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που 

πάει να λυντσάρει έναν Ευριπίδη για μια προσβλητική ή ατυχή του φράση στον Προμηθέα δεσμώτη. 

Δεν θέλω να είμαι σε μια πολιτεία που λόγω της δημοκρατίας στερεί τον άλλον από τα αντιδημοκρατικά του ιδεώδη, που λόγω μιας ηθικής ρίχνει στο πυρ το εξώτερο τους «ανήθικους» αλλά από την άλλη μεριά τους τιμά όταν της προσφέρουνε στις επιστήμες, στις τέχνες και στα γράμματα, και στη μουσική. 

Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που ο ρατσισμός διώκεται, όπως και το μη Έλλην βάρβαρος που υπήρξε η αρχή της στήριξης των Ολυμπιακών αγώνων.

Αναγνωρίζοντας πως είμαι ρατσιστής κάνω το πρώτο βήμα προς τον αντιρατσισμό. 

Το δεύτερο βήμα είναι να παραδεχτώ το σωστό της απορίας ενός έγχρωμου που έλεγε σε ένα λευκό: Εσύ όταν γεννιέσαι είσαι μπλε, όταν θυμώνεις γίνεσαι κόκκινος, όταν φοβάσαι κίτρινος, όταν πεθαίνεις άσπρος. 

 Εγώ όταν γεννιέμαι είμαι μαύρος, όταν θυμώνω είμαι μαύρος, όταν φοβάμαι είμαι μαύρος, όταν πεθαίνω είμαι μαύρος. Καλά, εμένα λες έγχρωμο;

Το τρίτο βήμα προς τον αντιρατσισμό είναι να αποδεχτώ, το ότι, καθώς όντως τους ανθρώπους τους χωρίζει το χρώμα αλλά τους ενώνει το ήθος κάτω από τον έναστρο ουρανό, η πολιτεία οφείλει βάσει αυτού του δεδομένου να μπορεί να συγχωρεί και να αφήσει ένα παιδί, ρίχνοντας ακόντιο ή πηδώντας το τριπλούν, να έχει το δικαίωμα να κοιτάζει τα αστέρια.

«Η Βούλα Παπαχρήστου, Ελληνίδα πρωταθλήτρια τριπλούν, αναπαρήγαγε σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, σκωπτικό σχόλιο από τα χιλιάδες που κυκλοφορούν σε ιστότοπους καθημερινά, το οποίο συλλήβδην, από τα κατεστημένα ΜΜΕ, κρίθηκε ως «ρατσιστικό».

Αυτή η «ετυμηγορία», που υπέθαλψαν με ανακοινώσεις τους υποκριτικά, όλα τα κόμματα της αριστεράς, είχε ως αποτέλεσμα τον πρωτοφανή στα χρονικά του Ολυμπισμού, αποκλεισμό πρωταθλήτριας από τη συμμετοχή της στους Αγώνες του Λονδίνου, με απόφαση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, της ίδιας που σε πολύκροτη υπόθεση εμπλοκής μονίμου μέλους της σε ποινικό αδίκημα, δεν εξέδωσε ούτε ανακοίνωση.

-Ποια φυσικά πρόσωπα και ποιο όργανο αποφάσισε τον αποκλεισμό της πρωταθλήτριας, στερώντας τη χώρα μας από ένα πιθανό μετάλλιο; 

Με ποια διαδικασία ελήφθη η απόφαση και σε ποια συγκεκριμένη διάταξη βασίστηκε;

Με ποιον ερμηνευτικό κανόνα κρίθηκε, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Ε.Ο.Ε., ότι «…οι δηλώσεις (της) αντίκεινται στις αξίες και τα ιδεώδη του Ολυμπισμού»; 

Υιοθετεί η Ε.Ο.Ε. τα περί «ρατσιστικού» σχολίου και αν όχι, γιατί την απέβαλε;».

Η απόφαση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής να αποκλείσει την Βούλα Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου -εξαιτίας ενός σχολίου στο twitter που θεωρήθηκε ρατσιστικό- άνοιξε μια συζήτηση για την ελευθερία της έκφρασης, για το τι είναι ρατσιστικό και τι όχι, για το αν επιτρέπεται να λέμε ρατσιστικά ανέκδοτα, και για την υποκρισία των Ελλήνων που εκδηλώθηκε στο πρόσωπο της πρωταθλήτριάς μας. 

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτή η συζήτηση είναι λανθασμένη και εκ του πονηρού.