ΤΟ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΒΟΣΚΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ+ΓΑΠ.

Το εργατικό ζήτημα, δηλαδή το κοινωνικό ζήτημα, ταυτίστηκε με το πολιτικό ζήτημα… …

Το εργατικό ζήτημα έχει χαρακτήρα οικονομικό και κοινωνικό και μόνο η αδράνεια του κράτους μπροστά σ’ αυτό το ζήτημα μπορεί να δικαιολογήσει τον εκφυλισμό του σε ζήτημα πολιτικό… …

Από τη μια πλευρά η νέα πολιτικο-κοινωνική διαμόρφωση μερικών μεγάλων χωρών, και από την άλλη η παγκόσμια οικονομική κρίση και η επιλεγόμενη κρίση του Κράτους, στην ημερήσια διάταξη σχεδόν παντού, είναι οι τελευταίες εκδηλώσεις της κρίσης του Φιλελεύθερου Κράτους. «Δεν πρόκειται για κρίση στο σύστημα -είπε ο Μουσσολίνι- αλλά για κρίση του συστήματος.»

Ενώ ο Μαρξισμός κάνει το λάθος να θεωρεί ότι η Κοινωνία αποτελείται από δυο τάξεις αντίθετες που βρίσκονται σε αναγκαστική πάλη, ο Φασισμός βλέπει ομάδες και κατηγορίες στις οποίες τα άτομα μπορούν να κινούνται ελεύθερα. 

Η Κοινωνία δεν βασίζεται στην αρχή της πάλης αλλά στις αρχές της οργάνωσης και της ιεραρχίας.

 Έτσι το συνδικάτο πρέπει να εγκαταλείψει τον περιορισμένο κύκλο της αποκλειστικής προστασίας των εργασιακών συμφερόντων και να αναλάβει υψηλότερα καθήκοντα επαγγελματικής και ηθικής διαπαιδαγώγησης και διάπλασης της συνείδησης της μάζας…