Είμαστε αυτοί που πάντοτε βρισκόμασταν στην αντίπερα όχθη. Στον μαγικό εκείνο κόσμο που ταξιδεύαμε κάθε μέρα νοερά, για να μπορούμε να αντέχουμε την σήψη και την αλητεία τους. Αγωνιζόμασταν πάντοτε για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια μας. Ποτέ δεν ζητιανέψαμε τίποτα, αλλά ούτε και ζηλέψαμε την φανταχτερή, μα κίβδηλη και κενή ζωή τους. Έτσι, καταφέραμε να διατηρήσουμε κατάδικο μας, το μεγαλύτερο αγαθό, την Ελεύθερη Ψυχή μας. Δεν την πουλήσαμε και δεν σκύψαμε το κεφάλι. Άλλωστε, τα εφήμερα και τα ασήμαντα ποτέ δεν ήταν του γούστου μας.
Διαβήκαμε το μονοπάτι της επιβίωσης, περνώντας από δίπλα τους. Πολλοί μας πρόδωσαν, μας αμφισβήτησαν, μας απαξίωσαν. Την στιγμή που εμείς ματώναμε, μετρώντας τις αμέτρητες πληγές μας, εκείνοι υπερηφανεύονταν για τις μεγάλες τους «επιτυχίες». Η αηδία στα μάτια μας, όμως, δεν μπορούσε να κρυφτεί και έτσι γίναμε οι χειρότεροι εχθροί τους. Αυτό που δεν μπορούσαν να συγχωρέσουν, όμως, με τίποτα ήταν το καθαρό μας βλέμμα. Η περηφάνια μας. Ποιοι ήμασταν εμείς, άλλωστε, που τους προσπερνάγαμε και τολμάγαμε να τους αμφισβητήσουμε;
Ήμασταν εκείνοι που διαφέραμε από τον όχλο. Που χαράζαμε το δικό μας μονοπάτι, γνωρίζοντας ότι στο τέλος του θα βρούμε τον δικό μας Ήλιο. Η Τιμή μας, αδιαπραγμάτευτη αξία για εμάς, όριζε τη ζωή και τον σκοπό μας, εξοπλίζοντας μας με όση δύναμη χρειαζόμασταν για να συνεχίσουμε το δύσκολο, αλλά όμορφο ταξίδι μας. Τους παρατηρούσαμε να καταστρέφουν τα πάντα και προετοιμαζόμασταν για την μεγάλη στιγμή. Ξέραμε ότι θα έρθει. Αυτοί δεν το πίστευαν.
Και τώρα που τα πάντα καταρρέουν, που αποδείχτηκε η ψευδαίσθηση της υποτιθέμενης ασφάλειας και βεβαιότητας τους, εμείς είμαστε οι μοναδικοί που παραμένουμε όρθιοι ανάμεσα στα ερείπια. Δικαιωμένοι που δεν συμμετείχαμε ποτέ στην ψευδεπίγραφη και αμαρτωλή «δημοκρατία» τους. Ήρεμοι και δυνατοί μέσα στην θυελλώδη καταιγίδα. Και αυτό γιατί το κίνητρο και ο οδηγός μας ήταν πάντοτε η ατσαλένια Πίστη μας. Όλα όσα επιζητάμε πηγάζουν από εκεί, ότι χρειαζόμαστε βρίσκεται εκεί. Εκεί βρίσκεται και το μυστικό της Νίκης μας.
Φέρνουμε μαζί μας αρχέγονες αξίες και ιδέες. Ξεχασμένες στα βάθη των αιώνων, μα με μια δύναμη διαχρονική και αληθινή. Ιδανικά που ξύπνησαν από την ίδια ιερή σπίθα, που φούντωσε την φωτιά που πλημμυρίζει την καρδιά μας. Χιλιάδες αστέρια στον νυχτερινό ουρανό, φυλάνε τις ευχές και τις προσευχές μας χρόνια τώρα, έχοντας δώσει σε εμάς το χρίσμα να είμαστε αυτοί που θα φέρουν την Ελπίδα και την Αναγέννηση. Είναι όλες οι προγονικές ψυχές του Έθνους και της Φυλής μας, που μας συντρόφευαν στις μάχες μας, την στιγμή που οι αλαζόνες και οι διεφθαρμένοι πίστευαν ότι ήμασταν μόνοι μας. Ποτέ δεν ήμασταν μόνοι μας. Ένας στρατός Αθάνατων και Δοξασμένων χάραζε το ιερό μας μονοπάτι.
Τώρα πια τίποτα δεν μας σταματάει. Τώρα οι αιώνιοι δούλοι και οι δειλοί τρέχουν να κρυφτούν, γιατί αισθάνονται ότι η ώρα της Κάθαρσης έφτασε. Ενώ εμείς, που ποτέ δεν συμβιβαστήκαμε με την παρακμάζουσα και νοσηρή εποχή τους, παραμένουμε μαχητές αγέρωχοι. Ετοιμοπόλεμοι, χάριν στις κακουχίες που περάσαμε και ξεπεράσαμε. Έτοιμοι να υποδεχτούμε και τις επόμενες και να βγούμε και πάλι νικητές, γιατί έτσι ορίζει το πεπρωμένο μας.
Μέσα στην μαύρη εποχή τους, κάποιες ψυχές εγείρονται υπεράνω των άλλων, χαμογελώντας απέναντι στους φόβους. Είναι οι ψυχές μας, που σαν φλεγόμενοι ποταμοί, ορμώμενοι από μια ανώτερη, ουράνια δύναμη, θα κατακάψουν καθετί άδικο. Και όταν όλα θα έχουν γίνει συντρίμμια, εμείς θα προχωρούμε εμπρός. Εκείνη ακριβώς την στιγμή, που η νύχτα τους θα σφαδάζει, γιατί το επόμενο ξημέρωμα θα την σβήνει το Φως της Πίστη μας.
__article__article.jpg)