Μεγάλη Νίκη της Ελληνικής Αυγής: Άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αθήνα !

Πρώτη η Χρυσή Αυγή 

είχε κινήσει τις διαδικασίες!

Στην θέση που του αρμόζει βρίσκεται από σήμερα ο έφιπποε ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον οποίο έχει φιλοτεχνήσει ο γλύπτης Γιάννης Παππάς και είχε αποκτηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού του 1993, ενώ στη συνέχεια δωρίστηκε στο Δήμο Αθηναίων και παραχώθηκε σε μια αποθήκη

Ύστερα από συνεχείς πιέσεις της Χρυσής Αυγής, οι οποίες ξεκίνησαν από τον Αρχηγό της Χρυσής Αυγής και την ομιλία του στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηνών τον Ιούνιο του 2011, το άγαλμα αυτό τοποθετήθηκε επιτέλους, στην συμβολή των οδών Βασιλίσσης Όλγας και Αμαλίας.

Πρόκειται για ένα ακόμα παράδειγμα για τις ευεργετικές ιδιότητες της συνεχής ανόδου της Χρυσής Αυγής και των πιέσεων που αυτή η άνοδος ασκεί στους πολιτικάντηδες. 

Γι’ αυτό και άλλα πολλά οι Έλληνες οφείλουν να δυναμώσουν και άλλο την Χρυσή Αυγή.

Επιτέλους στήθηκε το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αθήνα

Οι συνεχείς πιέσεις και η ραγδαία άνοδος της "Ελληνικής Αυγής για την Αθήνα" ανάγκασαν τους εθνομηδενιστές του Καμίνη να κάνουν πράξη την διαχρονική απαίτησή μας: ο ύψους τριών μέτρων χάλκινος ανδριάντας του έφιππου Μεγάλου Αλέξανδρου, έργο του μεγάλου μας γλύπτη Γιάννη Παππά, τοποθετείται επιτέλους στην συμβολή των Λεωφόρων Βασιλίσσης Αμαλίας και Βασιλίσσης Όλγας στην Αθήνα.

Ο Δήμος Αθηναίων έχει λάβει ως δωρεά από το 1993 το άγαλμα του Μακεδόνα Στρατηλάτη, αλλά όλοι οι "νεοδημοκράτες" δήμαρχοι (Κακλαμάνης, Αβραμόπουλος, Ντόρα Μπακογιάννη) αρνήθηκαν να το τοποθετήσουν σε οποιονδήποτε χώρο της πρωτεύουσας.

Ο Καμίνης και οι συνοδοιπόροι του, τρομοκρατημένοι από την ραγδαία άνοδο της "Ελληνικής Αυγής για την Αθήνα" τρέχουν εσπευσμένα να τοποθετήσουν το άγαλμα στην πρωτεύουσα, μία ανάσα πριν τις δημοτικές εκλογές.

Υπενθυμίζουμε ότι η παράταξή μας άσκησε μέχρι σήμερα κάθε δυνατή πίεση στον Δήμο Αθηναίων και τελικά πέτυχε το αυτονόητο: να υπάρχει ένα άγαλμα του Μεγάλου Στρατηλάτη στην πρωτεύουσα της Ελλάδος. 

Για την ιστορία δημοσιεύουμε μία από τις πολλές σχετικές ομιλίες του Νικόλαου Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων (20 Ιουνίου 2011):

Ο Τσίπρας «αντικρίζει» το πολιτικό του τέλος – Διεθνής τύπος: «Οι Ευρωεκλογές θα σημάνουν την οριστική πτώση του μορφώματος ΣΥΡΙΖΑ»

Μεγάλο χτύπημα από το διεθνή τύπο δέχεται εκ νέου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προσωπικά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Η διεθνής κοινότητα έχει αντιληφθεί το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική κοινωνία και οικονομία, καθώς και την αντίληψη των Ελλήνων σχετικά με την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών.

Με τις ευρωεκλογές να πλησιάζουν και τις εθνικές εκλογές να περιβάλονται από πλήθος σεναρίων για την ημερομηνία διεξαγωγή τους, αυτό που γίνεται όλο και πιο βέβαιο είναι η κατάρρευση και πολιτικός εξαφανισμός της κυβέρνησης.

Μετά το Bloomberg, η εφημερίδα la vanguardia ασκεί σήμερα σε βασικό της άρθρο σκληρή κριτική για την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντάς τον “εθνολαϊκιστικό” μόρφωμα.

Η εφημερίδα κάνοντας μια αναδρομή στην πορεία του κόμματος, τη διάρρηξη των σχέσεων με τον Βαρουφάκη, καταλήγει στη σημερινή περίοδο και την πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν διστάζει να σημειώσει ότι στην χώρα του ο Αλέξης Τσίπρας κατατάσσεται πλέον στην πλευρά των “προδοτών” εξαιτίας της συμφωνίας των Πρεσπών.

Το άρθρο γνώμης υπογράφεται από τον Ramon Aymerich και τιτλοφορείται «Διάττων αστήρ» και ξεκινά με το πέρασμα του Γιάννη Βαρουφάκη από την θέση του Υπουργού Οικονομικών:

“Το δίδυμο που σχημάτιζαν με τον π/θ Τσίπρα τον Φεβρουάριο του 2015 ήταν στο ζενίθ της δημοτικότητας τους.

Ο Τσίπρας δεν ήταν ετερόδοξος και ταξιδιάρης όσο ο Βαρουφάκης αλλά ένα πολιτικός που ήταν ικανός να ενθουσιάσει το ελληνικό κοινό που ήταν υπό τον φόβο της ευρωπαϊκής λιτότητας.

Και οι δύο ήταν ενεργά μέλη του συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ , κόμμα με το οποίον ανήλθαν στην εξουσία μετά από 6 χρόνια αυστηρής ευρωπαϊκής λιτότητας με τα δύο μνημόνια”.

“…Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ακριβώς ένα κόμμα της αριστεράς.

Ήταν ένας σχηματισμός εθνικο-λαϊκιστικός αριστερής προέλευσης.

Το εκλογικό του δόλωμα ήταν η εθνική κυριαρχία.

Μόνον οι Έλληνες θα έπρεπε να αποφασίσουν για το μέλλον τους .

Ούτε η ΕΕ, ούτε οι τράπεζες που είχαν οδηγήσει την χώρα στην καταστροφή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι, έπεσε μέσα στην διάγνωση του. Υπήρξε η πρώτη ευρωπαϊκή πολιτική δύναμη που κεφαλαιοποιήσε την δυσφορία και την αποστροφή προς τις πολιτικές της λιτότητας.

Ο πρώτος επιτυχημένος λαϊκιστικός σχηματισμός Ένας λαϊκισμός της αριστεράς που επαναλήφθηκε από τους Podemos στην Ισπανία και τον J. L. Melenchon στην Γαλλία στην συνέχεια.

Διαισθητικά, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κατανοήσει την θεωρία του Dani Rodrik περί τριών επιλογών .

Μόνον δύο είναι συμβατές .

Και οι τρεις μαζί είναι ασύμβατες.

Στην πορεία του προς την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε ικανός να κατασκευάσει την φαντασίωση μεταξύ δύο πόλων , μεταξύ αυτών που βρίσκονται από κάτω και αυτών που λαμβάνουν τις αποφάσεις, μεταξύ αυτών στους οποίους εφαρμόζονται οι νόμοι και αυτών που τους υπαγορεύουν.

Η σχέση Βαρουφάκη – Τσίπρα διεκόπη 5 μήνες μετά. Πίστεψαν ότι η Ευρώπη δεν θα άφηνε την Ελλάδα εκτός.

Η Ευρώπη όμως δεν υποχώρησε και η αβεβαιότητα προκάλεσε πανικό στις τράπεζες.

Στις 5 Ιουλίου, σύμφωνα με τον συμβιβασμό που κατέληξαν , ο ΣΥΡΙΖΑ υπέβαλε το σχέδιο λιτότητας σε δημοψήφισμα, το οποίο και απέρριψε το 61% των Ελλήνων.

Εκείνο το ίδιο βράδυ ο Βαρουφάκης εγκατέλειψε την κυβέρνηση για να μην τορπιλιστούν οι σχέσεις με την Ευρώπη.

Ο Τσίπρας αντιθέτως παρέμεινε για να διαπραγματευτεί το σχέδιο, αντίθετα με όσα είχε υπερασπιστεί μέχρι τότε.

Ο Βαρουφάκης πέρασε στην ιστορία ως ένας αλαζόνας ιδεαλιστής.

Ο Τσίπρας ως πραγματιστής που τον είχαν ξεπεράσει τα γεγονότα.

Εφάρμοσε το σχέδιο παρά το γεγονός ότι γνώριζε θα έφερνε περισσότερη ύφεση και περισσότερο πόνο.

Η απογοήτευση ήρθε το φθινόπωρο όταν ο Τσίπρας επέβαλε περικοπές συντάξεων, απολύσεις στον δημόσιο τομέα και περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε την εθνικολαϊκιστική ρητορική, αλλά στην πράξη έκλεινε ελαφρά προς την φιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία , την οποίαν αρχικά είχε πολεμήσει.

Αποδέχθηκε τις πολιτικές της λιτότητας και τις συμπλήρωσε με καταπλάσματα για τους πόνους.

Όμως κάποτε η τύχη τελειώνει. Και οι ευρωεκλογές του Μαΐου αναμένεται να είναι η οριστική πτώση αυτού του μορφώματος, με την λαμπρή διαδρομή, που υπήρξε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα δείχνουν πως ο προαιώνιος αντίπαλος, η ΝΔ θα κερδίσει τις εκλογές, κάτι που θα της ανοίξει την πόρτα το φθινόπωρο για την κυβέρνηση.

Ο Τσίπρας, ικανός για κοινοβουλευτικές συμμαχίες, αυτήν την φορά θα έχει μικρό περιθώριο ελιγμών.

Στο τέλος αυτός είναι συνυπεύθυνος για τις βαθιές πληγές που άφησε η ύφεση.

Όταν διέκοψε τις σχέσεις του με τον Βαρουφάκη, θα μπορούσε να είχε μετριάσει το σχέδιο λιτότητας, όπως έκανε η Πορτογαλία.

Η Ευρώπη δεν θέλησε.

Θα μπορούσε να είχε παίξει το χαρτί του εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας.

Το ίδιο που έκανε το PSOE στην Ισπανία το 1982.

Όμως την δεκαετία του 80 υπήρχαν διαθέσιμα κεφάλαια και κυρίως νομισματική κυριαρχία.

Κάθε φορά που η οικονομία βυθιζόταν , o F.Gonzalez υποτιμούσε το εθνικό νόμισμα.

Ο Τσίπρας ποτέ δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα. Δεν είχε ποτέ διαθέσιμα κεφάλαια.

Κι όταν μπόρεσε να κάνει επενδύσεις ήταν λόγω των low cost υποδομών της Κίνας.

Το ευρώ υπήρξε για την Ελλάδα η προστασία της , αλλά επίσης και η φυλακή της. Όπως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδίαζε θεωρίες πριν μετατραπεί σε ρεαλιστής.

Την χαριστική βολή στον ΣΥΡΙΖΑ την έφερε το μακεδονικό ζήτημα.

Για χρόνια η Ελλάδα ήταν μοιρασμένη μεταξύ των οπαδών και αντιπάλων του ευρωπαικού σχεδίου.

Τώρα είναι μοιρασμένη μεταξύ υπέρ και κατά της αναγνώρισης της νέας ονομασίας για την FYROM.

Πρόκειται για μια πληγή που αφορμίζει τον πιο συντηρητικό ελληνικό εθνικισμό εδώ και 30 χρόνια.

Αυτήν την φορά ο εθνικισμός λειτουργεί αρνητικά για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και οι απόπειρες να ανακτήσει την διαλεκτική μεταξύ της προοδευτικής αριστεράς και της εθνικιστικής δεξιάς λίγο του χρησιμεύουν.

Η αντιπαράθεση είναι σήμερα πολύ πιο σκληρή. Μεταξύ πατριωτών και προδοτών.

Και ο Τσίπρας , που πρωτοστατεί στην αλλαγή της ονομασίας της Μακεδονίας, έχει πέσει στην πλευρά των προδοτών…”