Όταν τα ευρωπαϊκά κράτη αποφάσισαν να συνεργαστούν για την ειρήνη και την ευημερία μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, σίγουρα στο μυαλό τους δεν είχαν την σημερινή κατάσταση.
Είχαν ως στόχο να γίνουν μία οικογένεια και κατήντησαν να είναι μία εταιρεία. Πίστευαν ότι κάνοντας προτεραιότητα την οικονομική ένωση τότε θα επέρχοταν και η πολιτική ως αδήριτη ιστορική νομοτέλεια.
Ως εκ τούτου βλέπουμε κάθε χρόνο χιλιάδες κανονισμούς, οδηγίες, συστάσεις και γνώμες σχετικά με τον φόρο στις μπανάνες, τις καρτέλες στα κοτόπουλα, τις ετικέτες στα απορρυπαντικά, αλλά ούτε μία νομοθεσία για τον πολιτισμό, για την ιστορία, την κοινή καταγωγή, τον χριστιανισμό.
Μία ομάδα ανθρώπων δεν την δένει το χρήμα. Το χρήμα και η προσδοκία του κέρδους δένει τους εταίρους. Τους ανθρώπους τους ενώνουν οι κοινές εμπειρίες, το κοινό όραμα, η κοινή προσπάθεια, η κοινή ιστορία, η κοινή προοπτική.
Λείπουν όμως αυτές οι κατευθύνσεις από την ευρωπαϊκή παιδεία και πολιτική. Κατήντησαν την ευρωπαϊκή ιδέα καταστατικό και την ευρωπαϊκή ένωση εταιρεία. Το μόνον που απομένει είναι το μοίρασμα των μετοχών.
Προ έταξαν το υλικό στοιχείο αντί για το πνευματικό, το οικονομικό αντί για το εθνικό, το σωματικό αντί για το ψυχικό.
Άφησαν την Ευρώπη χωρίς ρίζες.
Της αφαίρεσαν το πνεύμα. Όμως σώμα χωρίς πνεύμα είναι ένα πτώμα. Αυτό είναι το φορτίο που μας ανέθεσε η ιστορία και οι ψηφοφόροι μας. Να δώσουμε πνοή στο ευρωπαϊκό όραμα, να δώσουμε ψυχή στην Ευρώπη, να βάλουμε το ευρωπαϊκό πνεύμα στο πρόγραμμα της πολιτικής. Να δημιουργήσουμε την Ευρώπη των Εθνών.
Ναί Έρχου Ευρώπη των Εθνών!
Του Απόστολου Τζαρού
Δικηγόρου, Θεολόγου D.E.A.
