Την ίδια ώρα που η Ελλάδα είναι έτοιμη να δημιουργήσει ισλαμικό τέμενος στην καρδιά της Αθήνας, η Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί το Εθνικό και Θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων.
Μετά την σταδιακή μετατροπή της Αγίας Σοφίας ξανά σε τζαμί, έρχεται η σειρά του ιστορικού μοναστηριού της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο, το οποίο με απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης θα παραμείνει κλειστό έως τις 16 Αυγούστου του 2018, γεγονός που σημαίνει ότι δεν θα τελεστούν για ακόμη δύο χρόνια οι θείες λειτουργίες του Δεκαπενταύγουστου.
Το κλείσιμο της Ιεράς Μονής προκάλεσε τον περασμένο Δεκαπενταύγουστο τις έντονες αντιδράσεις συλλόγων Ποντίων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι τόνισαν ότι οι εργασίες αναστήλωσης του μοναστηριού αποτελούν πρόσχημα για να μην τελείται θεία λειτουργία στο μοναστήρι.
Είναι προφανές ότι (και) στην συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει το «ουδέν μονιμότερον υπό του προσωρινού», καθώς είναι ολοφάνερο ότι οι τούρκοι δεν θέλουν να επιτρέψουν να τελεστεί ξανά θεία λειτουργία στην Παναγία Σουμελά.
Την ίδια ώρα, επαναλαμβάνουμε, που οι διεργασίες για την κατασκευή τεμένους στην Αθήνα συνεχίζονται!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Παραδοσιακά Μονοπάτια:
Ο Πυρρίχιος
Πίνακας(πάνω μέρος):
Sir Lawrence Alma Tadema, The Pyrrhic Dance (1869)
Φωτογραφία (κάτω μέρος):
Στιγμιότυπο από Πυρρίχιο χορό Ποντίων σε επίδειξη (2008)
Ο Πυρρίχιος είναι ο αρχαιότερος ελληνικός πολεμικός χορός. Κατά τους αρχαίους χρόνους οι συμμετέχοντες κρατούσαν ασπίδα και δόρυ και φορούσαν περικεφαλαία.
Για τον Πυρρίχιο βρίσκουμε αναφορές στον Όμηρο και τον Ξενοφώντα. Οι Σπαρτιάτες τον θεωρούσαν ένα είδος πολεμικής προπόνησης και τον μάθαιναν από μικρά παιδιά.
Κατά τους νεότερους χρόνους τον συναντάμε από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Κύπρο και την Κρήτη. Αυτή η νεότερη εκδοχή του χορού δε χορεύεται απαραίτητα από ομάδες πολεμιστών, χωρισμένους σε αμυνόμενους και επιτιθέμενους, αλλά από μία ομάδα ανδρών σε κύκλο.
«Τρέμουν Μαυάροι βρε
Κι Αλαμανοί
Το παλληκάρι βρε
Τον Διγενή
Μάνα μάνα μαυρομάνα
Βάλε το νερό στη γράνα
Για ν’ αρχίσει τον αγώνα
Με κοντάρι και σφεντόνα
Κι όταν ο καιρός γυρίσει
Κατά του Θεού την κρίση
Να σαρώσει απ’ τον αιώνα
Την γενειά του δράκοντα»
Νίκος Γκάτσος, Πυρρίχιος (1985)