Αργά ή γρήγορα θα επέλθει πολιτική κάθαρση

Δίνουν και παίρνουν τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών στις 14 Ιουλίου λόγω των ραγδαίων εξελίξεων στο θέμα της ΕΡΤ. 

Όπως αναφέρουν τα διάφορα ρεπορτάζ ο Σαμαράς ‘‘πετά το γάντι’’ στους άλλους δυο κυβερνητικούς εταίρους, Βενιζέλο και Κουβέλη, να τον ρίξουν αν θέλουν, στην περίπτωση κατά την οποία διαφωνήσουν μαζί του για το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Τι συμβαίνει, όμως, στην πραγματικότητα; Κατά πόσο είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο να πάμε σε εκλογές μέσα στα μέσα του καλοκαιριού;

Αυτό που θεωρείται ως δεδομένο είναι το ότι ουσιαστικά κανείς από τους τρείς συνενόχους της συγκυβέρνησης δεν επιθυμεί αληθινά την προσφυγή στις κάλπες. Και αυτό συμβαίνει επειδή ούτε τους ίδιους συμφέρει η διεξαγωγή των πρόωρων εκλογών, ενώ θεωρείται ως δεδομένο η υπερδιπλασίαση του εκλογικού ποσοστού της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, σε σχέση με τις περσινές εκλογές. 

Ακόμη κι αν βγει πρώτη η ΝΔ στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, θα είναι πολύ δύσκολο (αν όχι ακατόρθωτο) να μπορέσει να σχηματίσει εκ νέου κυβέρνηση συνεργασίας με τους μέχρι τώρα συνεταίρους της. 

Το πιο πιθανό σενάριο θα είναι ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΔΗΜΑΡ να μπορέσουν να πιάσουν το πολυπόθητο 3%, προκειμένου να εξασφαλίσουν την συνέχιση της παρουσίας τους στα β(ο)υλευτικά έδρανα. 

Ακόμη, όμως, και αν καταφέρουν τελικά να μπουν στην Βουλή, τα ποσοστά τους, επομένως και η κοινοβ(ο)υλευτική τους εκπροσώπηση, θα κινούνται πέριξ του 3% , με επακόλουθο αποτέλεσμα να μην επαρκούν ‘‘τα κουκιά’’ για τη σύναψη, εκ νέου, συνεργασίας για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Επομένως, το μόνο πιθανό σενάριο το οποίο παίζει μετά θα είναι αυτό που για πολλούς φαινόταν έως αδύνατον και ακατόρθωτο: κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα τον οριστικό και αμετάκλητο εξευτελισμό του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. 

Από την άλλη, η συντριπτική άνοδος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, με ποσοστά τα οποία θα δημιουργήσουν εφιάλτες στους ‘‘εφιάλτες’’ της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, θα την καταστήσουν αυτομάτως κυρίαρχη στο πολιτικό σκηνικό. 

Ανεξάρτητα από το αν θα είμαστε τρίτη ή δεύτερη (όπως υποστηρίζουν όλο και περισσότεροι) πολιτική δύναμη, ο ρόλος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα είναι ουσιαστικός για Εμάς.

Ένα σκαλί πριν την εξουσία και την επακόλουθη επανελληνοποίηση της χώρας, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες, πλέον, να αποδείξει τον Εθνικό, Κοινωνικό και πλήρως αντισυστημικό χαρακτήρα της. 

Οι ποικιλόμορφοι και ποικιλότροποι εκφραστές του καθεστώτος, ανεξαρτήτως του αν θα τα βρουν μεταξύ τους ή όχι, το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι να καθυστερήσουν, αλλά σε καμία περίπτωση να αποσιωπήσουν, το μοιραίο για αυτούς γεγονός: τον οριστικό ενταφιασμό ενός ανθελληνικού, αντιλαϊκού, διεφθαρμένου και αμαρτωλού συστήματος. 

Η Κάθαρση Έρχεται! 

Και θα έρθει στο πρόσωπο της Χ. ΑΥΓΗΣ!

Η Χρυσή Αυγή θα “συγκυβερνήσει” 

μόνο με την Χρυσή Αυγή

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

«ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ»: ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ ΣΤΟ 3% ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡ, ΣΤΙΣ ΚΡΥΦΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ!

Είναι σιγουρότατο, ότι οι πιο «σκληροί» καθεστωτικοί δημοσιογράφοι, του στενού πυρήνα των συγκροτημάτων του τύπου, γνωρίζουν πολύ καλά τα αποτελέσματα των κρυφών δημοσκοπήσεων και τις τάσεις που υπάρχουν. 

Έγραψε, λοιπόν, ο πολύ καλά πληροφορημένος «Βηματοδότης»:

«Πολλά έχουν ακουστεί και γραφτεί για τις ευρωπιέσεις που δέχονται και θα δεχθούν το ΠαΣοΚ και η ΔΗΜΑΡ για κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές του 2014. Δεν μπορώ να ξέρω πόσο θα προχωρήσουν τα σχέδια και τι μορφή θα πάρουν, στενής ή χαλαρότερης συνεργασίας. Ξέρω όμως ότι ήδη κάποιοι έχουν αρχίσει να συζητούν για θέσεις στο ευρωψηφοδέλτιο.

Θα ήταν ορθότερο βέβαια να πω «για τη θέση» (του επικεφαλής) στο ευρωψηφοδέλτιο, καθώς για το ΠαΣοΚ και τη ΔΗΜΑΡ ακόμη και η εκλογή ενός ευρωβουλευτή θα πρέπει να θεωρηθεί ρεαλιστικός στόχος (για να μην πω, επιτυχία).».

«Επιτυχία», λοιπόν, θεωρεί ο καθεστωτικός μεγαλοδημοσιογράφος την εκλογή έστω και ενός ευρωβουλευτή από το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ. 

Φανταστείτε τι ποσοστά έχει δει ο άνθρωπος για να τα γράφει αυτά! Μήπως τα μισά απ’ αυτά που εμφανίζουν οι (φανερές) δημοσκοπήσεις και μάλιστα με καθοδικές τάσεις;; 

Μήπως, τα δύο αποκόμματα της συγκυβέρνησης της δυστυχίας μας βρίσκονται πάνω-κάτω στο 3% έκαστο, εξ’ ου και η αβεβαιότητα της εκλογής έστω και ενός ευρωβουλευτή;