Το Έθνος οφείλει να τηρήσει αρραγή την ενότητά του. Και η ενότητα τού Έθνους είναι προϊόν σεβασμού τής ιστορίας του και κοινής εργασίας ενός ευφυούς λαού. Όταν όμως το Έθνος διασπάει την ενότητά του προς χάριν σκοπών εφήμερων και ξένων, τότε ο λαός αφανίζεται ως ανάξιος να ζει. Τότε το Έθνος, η οργανωμένη έκφραση τού λαού, προσπέφτει στα πόδια αρνητών του εξουσιαστών που προσκυνούν τούς βαρβάρους.
Αλίμονο σε κείνους που αδιαφορούν για την ιστορία τους. Εκείνοι οι παρίες τής οικουμένης έχουν ήδη και αυτοβούλως απαρνηθεί την εθνική τους συνέχεια και την ελευθερία τους, καταδικαζόμενοι να υποστούν εκ νέου συμφορές μεγαλύτερες των παλαιών. Είναι αυτό που πολύ σοφά είχε πει ο Εθνάρχης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ότι εκείνη η γενιά Ελλήνων που θα λησμονήσει τις σκλάβες πατρίδες μας θα είναι η τελευταία γενιά Ελλήνων. Και η Ποντιακή Γενοκτονία δεν αποτέλεσε φυσικά έως σήμερα την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα.
Όμως οι θυσίες των Ποντίων αδερφών μας είναι το πύρινο ποτάμι που θεριεύει τις γνήσιες και καθάριες ελληνικές συνειδήσεις. Το δάκρυ και ο θρήνος από την απώλεια χιλιάδων ελληνικών ψυχών είναι η άσβεστη κανδήλα που ωθεί το Έθνος να κάμει την επανεκκίνηση στην οδό τής πίστης και τής επιστροφής στις εστίες ενός Έθνους που είναι αυτοκρατορικό και όχι υποτελές. Ειδικά στις μέρες μας που το ψευτορωμέϊκο κράτος έπιασε πάτο, κατρακυλώντας στο έσχατο σκαλί τού κακού και καίγοντας τις μνήμες, σκλαβώνοντας το Έθνος σε εκείνους που το αιματοκύλισαν.
Κάποιοι πιστεύουν, όπως και οι παλαιοί εξωμότες τής Φυλής μας, ότι υπάρχει μια καλή Τουρκία και μια άλλη κακή. Το ίδιο πίστευαν οι πρόγονοί τους στον καιρό τής Ποντιακής Γενοκτονίας, με αποτέλεσμα λίγους χρόνους αργότερα, μετά και την μικρασιατική καταστροφή, να μιλάνε για φιλίες και επαίνους προς τον Κεμάλ, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Κάποιοι βλέπανε και ακούγανε με απάθεια τις τουρκικές αξιώσεις για εδάφη ελληνικά και τις προκλήσεις τις απάνθρωπες σε βάρος των αδερφών μας, όπως συμβαίνει με τις σημερινές αξιώσεις σε Θράκη και Νησιά.
Όμως οι πολιτικοί «μας» δεν ήταν ούτε τότε ούτε τώρα Έλληνες μήτε στην ψυχή μήτε στην πίστη. Κάποιοι πρωτοκλασάτοι πολιτικοί μάλιστα δεν ήταν, όπως ακριβώς και οι απόγονοι μα και οι επίγονοί τους, ούτε καν στο αίμα Έλληνες. Σε πάσα περίπτωση, βάλθηκαν να χωρίσουν τον Ελληνισμό σε παραταξιακά βιλαέτια, με σκοπό να καρπωθούν κάθε μια φατρία για λογαριασμό της εξουσίες, εγκαταλείποντας τούς σκλαβωμένους Έλληνες μοναχούς τους στον αγώνα για επιβίωση τής Ρωμιοσύνης.
Ο Ελληνισμός τού Πόντου Μας αντιμετώπισε το άγριο μένος τόσο τής Οθωμανικής όσο και τής Κεμαλικής Τουρκίας, μέσα από διαδοχικές και οργανωμένες διώξεις. Το ψοφοδεές αστικό κράτος τής μικρής, τής παλαιάς, τής δήθεν έντιμης Ελλάδος δεν έβγαζε απόφαση μήτε να πιέσει μήτε να αναγκάσει μήτε καν να επιβάλλει στο κατοχικό τουρκικό ψευδοκράτος να σεβαστεί τα αδέρφια μας σε Μικρασία και Πόντο. Έπρεπε να χυθεί το αίμα 353000 και πλέον ελληνικών ψυχών στον υπερήφανο Ποντιακό Αετό τής Φυλής μας που μονάχος έλαβε το όπλο για την ζωή του, για να αναλάβει το «ελεύθερο κράτος» δράση διατεταγμένη και ψευτοσυμμαχική στην Μικρασία που κατέληξε σε μια εξίσου προσχεδιασμένη καταστροφή.
Οι σφαγές, οι βιασμοί, τα καψίματα ναών, οι βεβηλώσεις νεκροταφείων εις βάρος τού Ποντιακού Ελληνισμού ήταν πράξεις πυκνές και διαρκείς, προκειμένου οι Τούρκοι να στήσουν αφορμή για την κορύφωση τού δράματος. Πολλά χωριά είχαν ξεμείνει από τον ανδρικό πληθυσμό που είχε πιάσει τα όπλα και είχε σχηματίσει αντάρτικο σώμα στα βουνά τού Πόντου. Μάταια ζητούσανε οι αδερφοί μας την προστασία των λογάδων τής ελλαδικής πολιτείας. Και πραγματικά, τα λόγια δεν σώζουνε ζωές και δεν τιμούν νόμους και Παραδόσεις. Τα σπαθιά, τα όπλα, το αίμα είναι αυτό που αποτελεί Δικαιοσύνη και αληθινή Τιμή στις Παραδόσεις και τα Δίκαια τής Φυλής.
19 τού Μαΐου το 1919 ο Κεμάλ που έχει πλέον παραμερίσει τον Σουλτάνο, έχει συσπειρώσει τον αιμοδιψή τουρκικό στρατό και αποβιβάζεται στην Σαμψούντα. Το δράμα τού Ποντιακού Ελληνισμού φτάνει στην κορύφωσή του. Οι βρωμεροί Τούρκοι με τον Τουρκοεβραίο ντονμέ Κεμάλ στην κεφαλή, έχουν χτίσει την πλαστή νομιμοποίηση των εκκαθαριστικών τους επιχειρήσεων επί τη βάσει τού ποντιακού αντάρτικου. Ότι δηλαδή το θύμα δεν κάθεται να σφαγιαστεί οικειοθελώς μήτε τουρκοποιείται, αλλά πολεμά για την ελευθερία του. Και έτσι, πρέπει να τιμωρηθεί διά τής πλήρους εξολοθρεύσεως, δηλαδή διά τής Γενοκτονίας. Γενοκτονία που οι γραικύλοι πολιτικάντηδες σπεύδουνε τώρα να την απαλείψουν από την συλλογική εθνική μας μνήμη.
Οι ψευτοσύμμαχοι στέκονταν αρχικά στο πλευρό των Τούρκων, παρέχοντάς τους πλήρη ανοχή στα μισελληνικά τους εγκλήματα. Σαλιαρίζανε τόσο με τις τουρκικές αρχές όσο και με τις ψευτορωμέϊκες. Οι δε εβραιομπολσεβίκοι τής Σοβιετικής Ρωσίας είχαν στενές σχέσεις με τούς όμαιμούς τους κεμαλιστές, τούς οποίους προμήθευαν με όπλα και πολεμοφόδια.
Οι ελληνόφωνοι πολιτικάντηδες που διχαζόντουσαν και διχάζανε το λαό για την ελλαδική εξουσία, αυτοί κινούντο μονάχα όταν τούς διέταζαν οι σιωνιστές εντολείς τους και οι μεγάλες δυνάμεις. Κινήθηκαν με τούς φίλους τους ενάντια στη Ρωσία, κινήθηκαν κατόπιν ως τοποτηρητές των «συμμάχων» στη Μικρασία, αλλά πιο πριν, κατά την διάρκεια τής Γενοκτονίας που άπλωσε ο σκατόψυχος Κεμάλ στον Πόντο απουσίασαν με σκοπό δόλιο και ανθελληνικό.
Άφησαν την Σαμψούντα να καίγεται και να βυθίζεται στο αίμα των Ελλήνων, διότι είχαν σκοπό να ανοίξουν τον τάφο ομοίως και στην Σμύρνη και την Μικρασία μας. Επιδίωξη κοινή των ελληνόφωνων πολιτικών και των δυνατών τού καιρού, Σταυρωτήδων Χριστού και Ελλάδος διαχρονικά, ήταν όχι να ελευθερωθεί η Μεγάλη και Πορφυρογέννητη Ελλάς, αλλά να χτιστεί μια μικρότερη και ελεγχόμενη υπό των δυνατών Τουρκία ως δικό τους πιόνι και αιμοσταγής χωροφύλακας τής Ελληνοσύνης μας. Θυσίασαν έτσι ως πρόβατα επί σφαγή τούς Ποντίους αδερφούς μας, για να έρθουν αργότερα να ασελγήσουν επί των τάφων τους, βάζοντας φωτιές διχασμού κατ’ αρχήν και μετά φωτιές πολεμικές μέσα από την ναρκοθετημένη μικρασιατική καταστροφή.
Αλίμονο όμως, οι πλέον επικίνδυνες φωτιές, αυτές τού διχασμού κρατάνε έως τις μέρες μας. Χωριστές εκδηλώσεις προς Τιμή υποτίθεται των αδερφών μας, ανάλογα με τα κόμματα, τα σωματεία, τα συμφέροντα. Μα οι Τούρκοι ζητάνε σήμερα νέο αίμα και νέα εδάφη. Θέλουν να μοιράσουν τον πλούτο μας με τούς εγκληματίες των νεοταξικών μνημονίων.
Αλλά η Τιμή που πρέπει στους Ήρωες τού Ποντιακού Ελληνισμού και σε όλους τούς Ήρωες τής Φυλής μας είναι άλλη. Είναι η πτώση των προδοτών και διχαστών. Είναι η Ενότητα κάτω από τα Πολεμικά Λάβαρα τού Ελληνισμού. Είναι ο σχηματισμός Εθνικού Σκοπού. Πίστη, Εθνικός Αγών και Απελευθέρωση ΟΛΩΝ των Αλύτρωτων Ελληνικών Πατρίδων. Διότι όταν σού ζητούν το αίμα τής καρδιάς σου, πολεμάς και νικάς μεγαλώνοντας την Ελλάδα. Ιδού η αληθινή Τιμή σου Έλληνα. Η Ελλάς είναι Εστεμμένη και Εθνικιστική. Σωστή Μεγάλη Δύναμη. Δόξα και Τιμή στους Αθάνατους Ήρωες μας. Αγία Ρωμανία ξανά και για πάντα
Σπυρίδων Καραχάλιος
