Το παραδέχτηκαν και οι New York Times: “Η πλουτοκρατία διαλύει την Ελλάδα”

Όταν αναφερόμαστε στους New York Times (NYT), αναφερόμαστε σε μια πολύ καλά ενημερωμένη εφημερίδα, η οποία εκδίδεται στην «Μέκκα του Καπιταλισμού» και ως εκ τούτου έχει άμεση πληροφόρηση «από τα μέσα»

Οι κοινωνικές ανισότητες και η άνευ όρων παράδοση της εθνικής μας περιουσίας σε μία δράκα πλουτοκρατών πρέπει πάραυτα να σταματήσει. Η ελληνική κοινωνία τσακίζεται από τα μνημονιακά μέτρα, την ώρα που ελάχιστες οικογένειες πλουτίζουν ανεξέλεγκτα εις βάρος του Λαού και κυριαρχούν στην πολιτική και οικονομική ζωή της Χώρας.

Αμείλικτα είναι πραγματικά τα επίσημα στοιχεία που δόθηκαν από τις φορολογικές δηλώσεις των Ελλήνων πολιτών. Εκεί φαίνεται ξεκάθαρα και η πλήρης αποτυχία της κυβερνήσεως στο θέμα της φορολογίας, που την οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις εξόντωσης του Ελληνικού Λαού, μην θέλοντας να παραδεχτεί το αδιέξοδο του δρόμου που έχει διαλέξει.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα επίσημα προαναφερθέντα στοιχεία το 70% των δηλωθέντων εισοδημάτων στην Ελλάδα προέρχονται από μισθωτούς και συνταξιούχους, οι οποίοι πληρώνουν την νύφη της κυβερνητικής αποτυχίας κατά 55%. 

Αυτό δείχνει εμφανώς που στοχεύει η μνημονιακή πολιτική, δηλαδή στην έξαρση των κοινωνικών ανισοτήτων και στην συνεπαγωγική της διάλυση της Ελληνικής Κοινωνίας.

Θα περίμενε επίσης, κανείς, να υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα από την φοροαρπακτική πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση και οδήγησε σε απελπισία τους Έλληνες πολίτες. .

Όμως τα στοιχεία είναι αμείλικτα δείχνοντας ότι οι εισπραχθέντες φόροι κατά την διάρκεια του 2011 είναι μειωμένοι σε σχέση με τους αντίστοιχους του 2010 κατά 18,4%, αφού οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι στους οποίους στοχεύει η μνημονιακή πολιτική υψώσαν την ταμπέλα του "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος". 

Είναι προφανές, οπότε, ότι ο δρόμος που επιλέγει η κυβέρνηση κατ’ εντολήν της τρόικας και γενικά των «διεθνών» τοκογλύφων δεν είναι ένας δρόμος που οδηγεί στην ανάκαμψη και την «δημοσιονομική προσαρμογή». 

Θα περίμενε ακόμα και ο πιο φιλομνημονιακός να υπήρχε τουλάχιστον ένα αντίκρισμα στις θυσίες που έκανε ο Ελληνικός Λαός. 

Αντιθέτως, όμως, το αποτέλεσμα ακόμα και με την λογική των αριθμών είναι αρνητικό.

Κυριακή, μέρα αργίας, μέρα ιερή για τους Χριστιανούς

Πριν λίγους μήνες και πολύ πριν πέσει στο τραπέζι των συζητήσεων η απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων ακόμα και τις Κυριακές, εκπρόσωποι 65 πανευρωπαϊκών οργανώσεων πολιτών, συνδικάτων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των άλλων Χριστιανικών Ομολογιών, που όλοι μαζί αποτελούν την "Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την αργία της Κυριακής" συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής.

Στην συνάντηση αυτή υπέγραψαν ανακοίνωση, με την οποία δεσμεύτηκαν να αγωνιστούν για τη διατήρηση ως υποχρεωτικής της αργίας της Κυριακής και για ένα ανθρώπινο ωράριο εργασίας. Τα μέλη της Συμμαχίας στην ίδια ανακοίνωση ζητούν η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, όπως επίσης και αυτές των κρατών μελών, να σέβονται τους εργαζόμενους πολίτες και την ιδιωτική τους ζωή, που περιλαμβάνει και τον ελεύθερο χρόνο που πρέπει να έχουν και να μοιράζονται με τα άλλα μέλη της οικογένειας τους. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει μια τέτοια συμμαχία Εκκλησίας και Συνδικάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Μεταξύ των ομιλητών ήταν ο Γερμανός καθηγητής ψυχολογίας Φρίντχελμ Ναχράϊνερ, ο οποίος επισήμανε το γεγονός ότι το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο με πρόσφατη απόφαση του κατάργησε το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή στη χώρα.

Επίσης ο κοινωνικός ερευνητής Δρ. Ζιλ Έμπρεϊ παρουσίασε το αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, που έδειξε ότι τα άτομα που εργάζονται την Κυριακή επηρεάζονται αρνητικά τόσο στον τομέα της υγείας τους, όσο και σ' αυτόν της ασφάλειας στην εργασία τους.

Η "επιχείρηση" κατάργησης της υποχρεωτικής αργίας της Κυριακής πήρε νομική μορφή το 2009 στη Γαλλία. Δυο χρόνια μετά την εφαρμογή του Νόμου στη Γαλλία, που επιτρέπει την εργασία την ημέρα της Κυριακής, αυξάνονται οι φωνές για την κατάργηση του. Συνδικάτα, Εκκλησία και οργανώσεις πολιτών εντείνουν τον αγώνα τους προς την κατεύθυνση αυτή.

Τα συνδικάτα βρέθηκαν σε ένα προβληματισμό αν θα πρέπει να συμμαχήσουν με την Εκκλησία στον αγώνα για την διατήρηση της υποχρεωτικής αργίας της Κυριακής. Τελικά αποφάσισαν να είναι μαζί με την Εκκλησία. Το σκεπτικό της απόφασης τους είναι πως η Κυριακή είναι μια ημέρα ιερή για τους Χριστιανούς και δεν θα πρέπει να στερήσουν από τα θρησκευόμενα μέλη τους την ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Επί πλέον συμφώνησαν ότι η Κυριακή είναι η ημέρα της οικογένειας, που, ως θεσμός, αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην ισορροπία των μελών της.

Στον κατάλογο των υποστηρικτών της αργίας της Κυριακής είναι η Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, στην οποία από την Ελλάδα είναι μέλη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Συμμετέχουν ακόμη συνδικάτα από όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ. Επίσης υποστηρίζει τη Συμμαχία η Επιτροπή των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ομοσπονδία των Καθολικών Οργανώσεων για την οικογένεια και η Προτεσταντική Εκκλησία της Γερμανίας.

Στον κατάλογο των μελών της Συμμαχίας περιλαμβάνονται το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, στο οποίο συμμετέχουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Εκκλησία της Ελλάδος, η Εκκλησία της Κύπρου και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Επίσης η μεγάλη Γαλλική Εργατική Συνομοσπονδία CFDT, η επίσης μεγάλη Γαλλική Συνομοσπονδία των Χριστιανών Εργατών (CFTC), και συνδικαλιστικές Οργανώσεις της Γερμανίας, του Βελγίου, της Αυστρίας, της Εσθονίας, του Λουξεμβούργου, της Σλοβακίας, από την Πολωνία η "Αλληλεγγύη" και άλλες Οργανώσεις πολιτών.

Η ιστορία της κυριακάτικης αργίας

Η Κυριακή καθιερώθηκε ως αργία από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και με κρατικά και συνταγματικά νομοθετήματα μέχρι σήμερα είναι όχι μόνο εκκλησιαστική, αλλά και κρατική αργία. Αμέσως λοιπόν, μετά την καθιέρωση της Κυριακής ως ημέρας της Αναστάσεως τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, καθιερώθηκε «ημέρα κατάπαυσης και ανάπαυσης τελεία, γενική αργία και σαββατισμός όλης της ανθρωπότητος, όλης της ανθρωπίνης φύσεως. Θεωρείται δε αργία, όπως διατάσσουν οι ιεροί κανόνες, γιατί συμβολίζει τη δημιουργία του κόσμου, ως πρώτη ημέρα, αλλά και την εν Χριστώ αναδημιουργία του ανθρώπου και του κόσμου με την Ανάσταση, και δηλώνει την έλευση των εσχάτων, ως όγδοη ημέρα».

Με την ίδρυση τώρα του νέου Ελληνικού κράτους, το θέμα της κυριακάτικης αργίας αρχίζει να τίθεται και πάλι. Το 1908 μετά από πρόταση του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, θα καθιερωθεί η Κυριακή ως αργία για τους τρεις θερινούς μήνες στα καταστήματα. Λίγο αργότερα την ίδια χρονιά, ύστερα από πρόταση του ίδιου του Εμπορικού Συλλόγου προς την κυβέρνηση, η Κυριακή καθορίστηκε ως ημέρα αργίας για όλο το έτος.    

 defencenet.gr

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: "ΕΝΑΣ ΒΑΘΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ ΜΑΣ ΔΙΑΠΕΡΝΑ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ"

Χαιρετισμός της Α. Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου

Κυρίου κυρίου Χρυσοστόμου

στα εγκαίνια της Έκθεσης Κειμηλίων Μικρασιατικού Ελληνισμού.

Κάθε φορά που στη μνήμη μας, στην καρδιά μας και στα χείλη μας έρχεται η πνευματική πηγή τού Ελληνισμού, που λέγεται Μικρά Ασία, ένας βαθύς ιστορικός πόνος νοιώθουμε να διαπερνά ολόκληρο το είναι μας. 

Ο Νομπελίστας Ποιητής Γιώργος Σεφέρης είπε βέβαια και έγραψε « όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Η Μικρά Ασία όμως όχι μόνο μάς πληγώνει αλλά μάς συγκλονίζει και μάς εξουθενώνει. Αδυνατούμε ακόμη να το πιστέψουμε ότι ο ελληνισμός με τη μακραίωνα ιστορική του διαδρομή, με το γόνιμο πνευματικό και δημιουργικό του πνεύμα αλλά και με τις ιστορικές πληγές τού παρελθόντος, οι οποίες έπρεπε να τον είχαν διδάξει και φρονηματίσει, περιέπεσε και πάλιν « στη δολερή διχόνοια » με αποτέλεσμα τη φρικτή Μικρασιατική καταστροφή, τις τραγικές συνέπειες τής οποίας ακόμη υφιστάμεθα.

Ως εκ τούτου είναι χρέος μας ιερό να ανατρέχουμε στις ιστορικές μας πηγές, είτε αυτές είναι σελίδες δόξας και ηρωισμού είτε είναι σελίδες γεμάτες θλίψη και πόνο, αφ’ ενός μεν για να αντλούμε δύναμη από τις ιστορικές μας επιτυχίες, αφ’ ετέρου δε να διδασκόμαστε από τα τραγικά λάθη τού παρελθόντος και να μην τα επαναλαμβάνουμε.

Η έκθεση κειμηλίων τού Μικρασιατικού Ελληνισμού, την οποία από κοινού οργανώνουν το Ίδρυμα Μακαρίου τού Γ΄, η Πρεσβεία τής Ελλάδος, και ο Σύνδεσμος Μικρασιατών Κύπρου, με τη συμπλήρωση ενενήντα χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή, πιστεύω ότι έχει αυτό τον στόχο. Να μας προσφέρει τη δυνατότητα να επανασυνδεθούμε πιο έντονα με τις αειθαλείς πνευματικές μας ρίζες και να μάς βοηθήσει να βιώσουμε και να θαυμάσουμε την ανωτερότητα, τον πλούτο και τα πολιτισμικά επιτεύγματα τού Μικρασιατικού μας πολιτισμού.

Μέσα από την έκθεση των κειμηλίων αυτών θα έχουμε και τη δυνατότητα να βιώσουμε, να εκτιμήσουμε και να αξιολογήσουμε την ένθερμη φιλοξενία που η Κύπρος μας προσέφερε τότε στους πονεμένους αδελφούς μας και τις αξιόλογες δημιουργικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των προσφύγων Μικρασιατών και των Ελληνοκυπρίων. Όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, οι πρόσφυγες τής Μικράς Ασίας, όχι μόνο ενσωματώθηκαν πλήρως στην κυπριακή κοινωνία αλλά και απέβησαν σημαντικός παράγοντας προόδου, σ’ όλους τους τομείς, ιδιαίτερα στα Γράμματα.

Από κέντρου καρδίας επιθυμώ να συγχαρώ όλους όσοι με προθυμία και αγάπη πολλή προσέφεραν τα πολύτιμα αυτά κειμήλιά τους για να πραγματοποιηθεί αυτή η τόσον θαυμάσια και ιστορική έκθεση. 

Συγχαίρω όλους τους φορείς που τόσο αρμονικά συνεργάστηκαν δια την επιτυχία τής έκθεσης κειμηλίων, εγγράφων και έργων τέχνης. 

Εν πρώτοις συγχαίρω θερμώς την πρεσβεία τής Ελλάδος, η οποία ενέταξε την Έκθεση αυτή στο πλαίσιο τού προγράμματος «Πολιτιστική Δράση τής Πρεσβείας τής Ελλάδος στην Κύπρο» και στην οποία ανήκουν αρκετά από τα εκθέματα. 

Συγχαίρω επίσης τον Διευθυντή τού Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου τού Γ΄ κύριο Αντρέα Φυλακτού, ο οποίος έχει πάντοτε τη γενική εποπτεία όλων των πολιτιστικών εκδηλώσεων τού Ιδρύματος και ο οποίος, με την πολυετή κεκτημένη πείρα του, διευθύνει τόσο επιτυχώς το πολιτιστικό μας τούτο Ίδρυμα, το οποίο αποτελεί το κόσμημα τής σημερινής κυπριακής κοινωνίας.

Τα ιδιαίτερά μου συγχαρητήρια εκφράζω και προς στον Διευθυντή τού Βυζαντινού Μουσείου κύριο Ιωάννη Ηλιάδη, ο οποίος με αγάπη πολλή και ενθουσιασμό επιμελήθηκε τη διοργάνωση και το στήσιμο τής Έκθεσης. 

Έπαινος και συγχαρητήρια θερμά αξίζουν και στον αναπληρωτή γραμματέα τού Συνδέσμου Μικρασιατών Κύπρου κύριο Χαράλαμπο Χοτζάκογλου, ο οποίος με ζηλευτή φιλοπονία και μεθοδικότητα κατέγραψε και φωτογράφισε ένα προς ένα όλα τα κειμήλια και ανέλαβε την ευθύνη τής ετοιμασίας τού βιβλίου μιάς τόσο σημαντικής έκθεσης για τα πολιτιστικά και πνευματικά δρώμενα στην Κύπρο.

Με την ευκαιρία αυτή επιθυμώ να κάνω μνεία και να επαινέσω όλως ιδιαιτέρως τον Σύνδεσμο Μικρασιατών Κύπρου και Φίλων, που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2010, υπό την Προεδρία τής δραστήριας Μικρασιάτισσας Εκπαιδευτικού και Λογοτέχνιδας κυρίας Μόνας Σαββίδου Θεοδούλου, και ο οποίος έχει επιδείξει ήδη αξιολογότατη πνευματική δράση και προσφορά στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού μας, ανταποκρινόμενος ποικιλοτρόπως στους υψηλόφρονες εθνικούς και πατριωτικούς στόχους που έθεσε.

Εύχομαι από κέντρου καρδίας, όπως η Έκθεση αυτή βοηθήσει τον Ελληνισμό τής Κύπρου να θαυμάσει το κάλλος τού πολιτισμού τού Μικρασιατικού Ελληνισμού• να βιώσει τις τραγικές συνέπειες των ιστορικών μας λαθών, να τον καλλιεργήσει πνευματικά και να τον οδηγήσει σε μια πορεία με ιστορική επίγνωση και αποφασιστικότητα, για ένα δημιουργικότερο και ευτυχέστερο μέλλον.