Η Επανάσταση του 1878 στην Ήπειρο & η Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης

 

 

 

Τα πριν την επανάσταση γεγονότα

Στις 24 Απριλίου του 1877 η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με αφορμή την καταπίεση των Ορθοδόξων στα εδάφη της τελευταίας.

 

Μετά απο σκληρές και πολύνεκρες μάχες τα ρωσικά στρατεύματα,αφού πρώτα διεσχυσαν τις Μολδαβία,Ρουμανία και Βουλγαρία,προέλασαν μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης και συγκεκριμένα ως το προάστιο του Αγίου Στεφάνου.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου αυτού η Ελλάδα έμεινε ουδέτερη λόγω πιέσεων απο την Αγγλία και την Γαλλία με αποτέλεσμα η αντίδρασή της να είναι αρκετά καθυστερημένη.

Με πρωτοβουλία Ηπειρωτών και λοιπών πατριωτών δημιουργήθηκαν αρκετές εταιρείες και επιτροπές οι οποίες θα προετοίμαζαν το έδαφος για την οργάνωση επανάστασης στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο όπου ήδη υπήρχε αναβρασμός λόγω της πρόθεσης της Υψηλής Πύλης να εγκαταστήσει στην Ήπειρο αλλά και στην Θεσσαλία Κιρκάσιους Μουσουλμάνους ως εποίκους.

 

Οι μόνες επίσημα αναγνωρισμένες επιτροπές ήταν οι ''Εθνική Άμυνα'' και ''Αδελφότης'',οι οποίες όμως αντιμετώπιζαν σοβαρά οργανωτικά προβλήματα.

Κατά τα τέλη του 1877 διεξήχθησαν επαφές εκπροσώπων ελληνικών εθνικών εταιρειών με διάφορους Αλβανούς στρατιωτικούς και οπλαρχηγούς με σκοπό την διεξαγωγή κοινού απελευθερωτικού αγώνα.

 

Οι κυριότερες διαπραγματεύσεις που έγιναν ήταν με τον Γκιολέκα στην Κέρκυρα (αποδείχτηκαν άκαρπες) και με διάφορους Αλβανούς αξιωματικούς στην Άρτα όπου υπήρχε μερική επιτυχία καθώς επετεύχθη συμφωνία με τον δυσαρεστημένο διοικητή μονάδων της τότε ελληνοτουρκικής μεθορίου,Εμίν Αγά.

Η υπογραφή ανακωχής στην Αδριανούπολη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών έθεσε τέρμα στις όποιες σκέψεις για ελληναλβανική συμμαχία.Μάλιστα,μετά απο την ανακωχή,οι Αλβανοί θα έδειχναν ιδιαίτερο ζήλο στην καταδίωξη των επαναστατών.

Άλλος ένας αρνητικός παράγοντας ήταν η αναποφασιστικότητα και οι συνεχείς υπαναχωρήσεις του επίσημου ελληνικού κράτους κάτω απο τις πιέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων.

Υπό αυτές τις συνθήκες η ''Εθνική Άμυνα'' και η ''Αδελφότης'' άρχισαν να οργανώνουν τοπικές επιτροπές σε Ιωάννινα,Πάτρα,Βόνιτσα,Κέρκυρα κλπ ενώ η Αμφιλοχία μετετράπη σε κέντρο ανεφοδιασμού των ενόπλων τμημάτων της Νοτίας Ηπείρου.

Τα γεγονότα της επανάστασης

 

α) Τζουμέρκα

Κατά τα μέσα Ιανουαρίου του 1878 ξεσπάει η εξέγερση στα Τζουμέρκα όπου ομάδες ντόπιων καταφεύγουν στα βουνά και αναμένουν ενισχύσεις οι οποίες καταφθάνουν δυο εβδομάδες αργότερα,όταν 78 άνδρες υπό τον Κων/νο Κωττίκα,που στην πλειοψηφία τους ήταν Τζουμερκιώτες που εργάζονταν στο Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας, εισέρχονται στην περιοχή.

 

Ήταν όμως εμφανές ότι αυτές οι μικρές δυνάμεις δεν ήταν σε θέση να προκαλέσουν γενικότερη εξέγερση:στις 2 Φεβρουαρίου,το σώμα του Κωττίκα διεξάγει νικηφόρα μάχη έναντι αλβανικής φρουράς στην γέφυρα Πλάκας που είχε ως αποτέλεσμα την κατάληξη της γέφυρας,η οποία αποτελούσε στρατηγικό σημείο.

 

Λόγω όμως της έλλειψης πυρομαχικών και του πολυάριθμου επερχόμενου τουρκικού στρατού (αναμενόταν δύναμη 2 ταγμάτων) οι επαναστάτες αναγκάστηκαν μόλις 2 μέρες μετά την μάχη να αποχωρήσουν απο τη γέφυρα.

Εκτός του συγκεκριμένου ενόπλου σώματος ,στα τουρκοκρατούμενα εδάφη των Τζουμέρκων εισήλθε και ο πρώην αξιωματικός του ελληνικού στρατού Ν.Μίσιος με 26 άνδρες,που είχαν εφοδιαστεί μια εβδομάδα μετά τον Κωττίκα.

Το μικρό αυτό σώμα,μόλις μαθεύτηκε η έκβαση της μάχης,έσπευσε στην Πλάκα για ενίσχυση αλλά όταν κατέφθασε στις 5 Φεβρουαρίου,ο Κωττίκας και οι άνδρες του είχαν ήδη αποχωρήσει.

Κάτω απο αυτές τις συνθήκες,απο τις 7 Φεβρουαρίου και μετά,τα ένοπλα επαναστατικά σώματα αρχίζουν να εκκενώνουν τα Τζουμέρκα ώστε να μη δώσουν στα τουρκικά στρατεύματα αφορμή για λεηλασίες.

β) Βάλτος και Ραδοβίτσι

Στις περιοχές του Βάλτου και του Ραδοβιτσίου έφτασαν αξιολογότερα ένπολα τμήματα,τα οποία μοίρασαν οπλισμό και στους ντόπιους.

Στο Ραδοβίτσι βρίσκονταν απο τον Ιανουάριο οι Κοντονίκας,Κοσσυβάκης και Εμίν Αγάς με 1500 άνδρες αναμένοντας οπλισμό.

Στις αρχές Φεβρουαρίου περνάει τα σύνορα ο ορισμένος ως αρχηγός της επανάστασης Α.Ζέρβας μαζί με 6 αξιωματικούΔ.καιΣ.Ζέρβας,Σκαλτσογιάννης,Σκαλτσοδήμος,

Χαντζάρας και Φουρνέλης) και 188 άνδρες.

 

Στις 4 Φεβρουαρίου νικούν τους Τούρκους στη θέση Ψηλή Παναγιά κοντά στο Δημαρειό (στη θετική έκβαση της μάχης συνέβαλαν αποφασιστικά και 50 εύζωνοι υπό τον Κολλινό Μπα'ι'ρακτάρη).

 

Στις 6 του ίδιου μήνα οι επαναστάτες πετυχαίνουν και νέα νίκη,αυτή τη φορά στο Κλείτσοβο (σημ Κλειδί) ενώ παράλληλα καταφθάνει στο ένοπλο σώμα του Κοσσυβάκη μικρή ενίσχυση 43 κιβωτίων με πολεμοφόδια.

 

Στις 10 Φεβρουαρίου συγκαλείται στο Κλείτσοβο συμβούλιο και στις 28 Φεβρουαρίου συγκροτείται η προσωρινή διοίκηση Ραδοβιτσίου-Τζουμέρκων με έδρα το χωριό Μπότσι και συντάσσεται προκήρυξη για Ένωση με την Ελλάδα.

 

Τον επόμενο μήνα μεταφέρθηκαν ατμοπλο'ι'κώς στην Πρέβεζα ισχυρές τουρκικές δυνάμεις με επακόλουθο την εισβολή 2000 στρατιωτών στα χωριά του Ραδοβιτσίου.

 

Ανάμεσα στα χωριά που λεηλατήθηκαν ήταν το Μπότσι,η Βρατσίστα,η Καταβόθρα και η Βρεστενίτσα καθώς 200 άνδρες που βρίσκονταν εκεί υπό την ηγεσία του λοχαγού Μπίνα δεν ήταν σε θέση να αποτρέψουν την καταστροφή.

 

Μετά την καταστροφή,1200 γυναικόπαιδα καθώς και άλλοι άμαχοι κατέφυγαν ως πρόσφυγες στα χωριά του Βάλτου που βρίσκονταν στην ελληνική επικράτεια.

 

Εκεί όμως βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ψυχρή αντιμετώπιση των ντόπιων.

Μετά απο αυτές τις εξελίξεις η επανάσταση είχε ουσιαστικά τελειώσει:τον ίδιο μήνα οι εθελοντές αλλά και οι ντόπιοι επαναστάτες κατέφυγαν στα εδάφη του ελληνικού βασιλείου.

γ) Δέλβινο

Στις 11 Φεβρουαρίου,σώμα 700 εθελοντών (αποτελούμενο κυρίως απο Ηπειρώτες που διέμεναν στα Επτάνησα) με αρχηγό τον Γ.Στεφάνου αποβιβάστηκε στην περιοχή απέναντι απο την Κέρκυρα,κατέλαβε τους Αγίους Σαράντα και κινήθηκε προς το Δέλβινο.

 

Eνώ η συμμετοχή των Δελβινιωτών υπήρξε αθρόα,η Χειμάρα έμεινε ουσιαστικά αμέτοχη,στερώντας έτσι ένα σημαντικό στήριγμα στους επαναστάτες.

 

Άλλος αρνητικός παράγοντας ήταν η μη εξάπλωση της επανάστασης στην Νότια Ήπειρο.

Για την κατάπνιξη της εξέγερσης επιστρατεύτηκαν 6000 άνδρες υπό τον Ιμπραήμ πασά οι οποίοι στις 23 Φεβρουαρίου νικούν τους επαναστάτες στο Λυκούρσι.

 

Ακολούθησε η πυρπόληση 20 χωριών και η σφαγή εκατοντάδων αμάχων ενώ 120 αιχμάλωτοι απο τη μάχη στο Λυκούρσι στάλθηκαν στα Ιωάννινα όπου δέχτηκαν τις επιθέσεις και τους προπυλακισμούς του μουσουλμανιικού αλλά και του εβραϊκού όχλου.

δ)Σούλι

Προσπάθειες για οργάνωση κινήματος έγιναν και στην περιοχή του Σουλίου χωρίς όμως κάποια ιδιαίτερη επαναστατική κίνηση.

Μετά την Επανάσταση

Μετά την οριστική αποτυχία της,αναμφισβήτητα πρόχειρα οργανωμένης,επανάστασης στην Ήπειρο αλλά και στην Θεσσαλία,τέθηκε στο πλαίσιο του Συνεδρίου του Βερολίνου το ζήτημα της παραχώρησης εδαφών στο ελληνικό βασίλειο.

 

Έπειτα απο χρονοβόρες διαπραγματεύσεις,Ελλάδα και Τουρκία οδηγήθηκαν στη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης,βάση της οποίας το μικρό ελληνικό κράτος προσάρτησε τη Θεσσαλία καθώς και την Άρτα μαζί με το ανατολικό τμήμα του σημερινού ομόνυμου νομού ενώ σύνορο των δύο κρατών ορίστηκε ο ποταμός Άραχθος.

 

Παρόλα τα λάθη και τις παραλήψεις πολιτικής, διπλωματικής και στρατιωτικής φύσεως, η Επανάσταση του 1878 καθιερώθηκε ως ορόσημο στην ιστορία του Μακεδονικού Ελληνισμού. Τότε διεξήχθη η τελευταία μάχη των Μακεδόνων κατά των Οθωμανών και ξεκίνησε η ανελέητη σύγκρουση με τον βουλγαρικό επεκτατισμό για να κορυφωθεί κατά τα έτη 1904-1908.

 

Υπήρξε ευτύχημα για τον ελληνισμό ότι οι αγώνες του 1878 άφησαν πίσω τους ικανά σπέρματα επαναστατικού και αρματολικού βίου εντός της Μακεδονίας, ούτως ώστε να καταστεί δυνατή η άμυνα του ελληνισμού της περιοχής μέχρις ότου αρχίσουν να αφικνούνται στην νότιο Ελλάδα τα εθελοντικά σώματα, τα οποία, από κοινού με τις τοπικές δυνάμεις, δημιούργησαν το έπος του Μακεδονικού Αγώνα.

 

 

<<Ο Ελληνισμός στον Ηπειρωταλβανικό χώρο και ειδικώτερα στη Β’ Ήπειρο, από των αρχαιοτάτων χρόνων. Οι αγώνες του για εθνική αποκατάστασι. Ελληνορθόδοξος Εκκλησία και μητροπόλεις. Ο Ιωάν. Καποδίστριας και τα βόρεια σύνορα της Ηπείρου.

Ο Άγγλος πολιτικός Ντίλκε, έγραφε: «Η Ελλάς ελευθερωθείσα χάρις εις την σαφή πρόνοιαν τού Κάνιγκ, αλλ’ αφεθείσα λόγω τού ακαίρου θανάτου του χωρίς την θεσσαλίαν, την Ήπειρο και την Κρήτην, εψαλιδίσθη και κατεδικάσθη εις λιμοκτονίαν από τας Μεγάλας δυνάμεις».

Η ονομασία Βόρειος και Νότιος Ήπειρος δεν έχει ιστορική βάσι, αλλά είναι απλό πολιτικό κατασκεύασμα πού ευρέθη και εχρησιμοποιήθη με τέχνη, για να εξυπηρετήση ωρισμένη πολιτική και τα σύνορα πού εχαράχθησαν είναι σύνορα βίας και αυθαιρεσίας. Τα φυσικά σύνορα τής Ηπείρου ιστορικώς, φυλετικώς, εθνολογικώς, οικονομικώς και στρατιωτικώς ευρίσκονται πολύ βορειότερα και φθάνουν ως τον ποταμό Σκούμπι. Μέχρι αυτού από των αρχαιοτάτων χρόνων, αποτελούσε ένα γεωγραφικά σύνολο με το αυτό όνομα και ήταν αναπόσπαστο τμήμα τού όλου Ελληνικού σώματος, τού οποίου συνεμερίζετο τις ευτυχίες και δυστυχίες, τούς κινδύνους και τη δόξα.

 

 

 

 

 

"Στοπ" στο υπερδραστήριο τουρκικό προξενείο. Άρθρο-παρέμβαση από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ

 

 

 

 

Γράφει η Δήμητρα Κοκαλιάρη
Διεθνολόγος Παντείου Πανεπιστημίου
Μέλος του Τμήματος Εξωτερικής

και Αμυντικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Με την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης του 1923 Ελλάδα και Τουρκία συμφώνησαν σε αμοιβαία υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών. Από την ανταλλαγή αυτή εξαιρέθηκαν ο ελληνορθόδοξος πληθυσμός της Κων/πολης και ο μουσουλμανικός της Δυτικής Θράκης. Η συνθήκη αυτή εμπεριέχει ρήτρα απαγόρευσης άσκησης διακρίσεων, κατοχυρώνει αστικά και πολιτικά δικαιώματα, τη θρησκευτική ελευθερία, την εκπαίδευση της μειονότητας, την προστασία ηθών και εθίμων των μειονοτήτων καθώς και τη διαχείριση των θρησκευτικών και ευαγών ιδρυμάτων τους.

Παράλληλα, η δράση του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή έχει τις ρίζες της στη Συνθήκη της Λωζάνης, αρχικά ως προξενικό γραφείο, αργότερα ως προξενείο, έπειτα ως Γενικό Προξενείο και εδώ και κάποια χρόνια “κράτος εν κράτει” με την πολιτική του παρότρυνση στην μουσουλμανική μειονότητα. Αν διατρέξει κανείς την ιστορία του θα παρατηρήσει πως πάγιος στόχος του ήταν να αναλάβει καθήκοντα που δεν σχετίζονται με τις αρμοδιότητες ενός προξενείου.

 

Συγκεκριμένα, γίνεται μία οργανωμένη προσπάθεια “εκτουρκισμού” της μουσουλμανικής μειονότητας υποβοηθούμενη βέβαια και από την απραξία και τις πολιτικές διάκρισης και κοινωνικού αποκλεισμού των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων σε βάρος της μειονότητας.

 

Δεν θα μπορούσε άλλωστε ένα προξενείο να υποκαταστάσει ως ένα βαθμό τις ελληνικές διοικητικές αρχές αν δεν έβρισκε κάποιο κενό εξουσίας ή έστω παρουσίας στην περιοχή.

Έτσι, έχουμε γίνει μάρτυρες επανειλλημένα σε χρηματοδοτήσεις για εκλογικούς λόγους, σε παρεμβάσεις στο έργο των τοπικών αρχών, σε εκφοβισμούς έναντι των δύο άλλων ομάδων που συναποτελούν με τους Τουρκογενείς την μουσουλμανική μειονότητα αλλά και έναντι ομοεθνών που τυγχάνει να έχουν αντίθετη άποψη με τις προξενικες αρχές.

 

Μάλιστα, έχει καταφέρει το τουρκικό προξενείο να καταστεί -για να μην πούμε αυτοχαρακτηριστεί- προστάτης όλων των μειονοτήτων τις περιοχής (δηλαδή και των Ρομά και των Πομάκων) και μοναδικος “διαιτητής” σε τυχόν μειονοτικές διαφορές που μπορεί να προκύψουν. Επιπλέον, χάρη στην κοινή θρησκεία αυτών μπορεί και διεισδύει σε λεπτά θρησκευτικά ζητήματα επιτυγχάνοντας να τα εκλωβίσει υπό τον δικό του αποκλειστικό έλεγχο.

Το τουρκικό προξενείο έχει υιοθετήσει στόχους και μεθόδους που δεν συνάδουν με τις αρμοδιότητες του, χωρίς ίχνος νομιμότητας, καμία ανεκτικότητα απέναντι στις ετερόκλητες εθνοτικές ομάδες καθώς επίσης και κανένα σεβασμό απέναντι στην εθνική κυριαρχία του φιλοξενούντος κράτους. Το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μας είναι η αδιανόητη ανάμειξη του σε πολιτικές-πολιτιστικές οργανώσεις καθώς και η τυχόν οικονομική εμπλοκή που έχει, το τελευταίο όχι μόνο στην πολιτική διάσταση αλλά και σε τομείς της καθημερινότητας.

Παράλληλα, οι τακτικές που χρησιμοποιεί για την συγχώνευση -αν όχι αφομοίωση- Πομάκων και Αθίγγανων με τους Τουρκογενείςς είναι μεθοδευμένη και αδιάκοπη εδώ και πολλά χρόνια. Με ποιο τρόπο γίνεται αυτό; Μα φυσικά με λεφτά!

 

Σύμμαχος τους η φτώχεια και η οικονομική ανέχεια των ομάδων αυτών ενώ δεν έχουν λείψει και οι περιπτώσεις ψυχολογικής ή ακόμη και σωματικής βίας όπως και διαφόρου λογής εκβιασμοί. Η εκμετάλλευση των Ρομά προκύπτει και από τις διάφορες εκθέσεις που γίνονται παροδικά από ευρωπαϊκά και μη, θεσμικά όργανα.

 

Ενδεικτικά παραθέτω τις παρατηρήσεις που προκύπτουν από την Έκθεση του 2009 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας που αναφέρεται στην παράγραφο 127 στην ανάγκη να υπενθυμίσει την αρχή για τον εθελοντικό αυτοπροσδιορισμό για όλους και την ανάγκη για μέτρα σεβασμού της ταυτότητας όλων των ομάδων που ζουν στη δυτική Θράκη αναφέροντας πως κάποιες φορές πέφτουν θύματα διακρίσεων από την πλειοψηφούσα εθνοτική τουρκική ομάδα ενώ στο άρθρο 128 αναφέρει πως πρέπει να υπάρξουν μέτρα για να μην υποφέρει κανείς από καμιά πίεση ή διάκριση σε αυτούς.
Εντούτοις, η δράση του τουρκικού προξενείου συνεχίζει αμείωτη με εκτεταμένη προπαγάνδα και ανεξάντλητες παρατυπίες, κάποιες φορές συγκεκαλλυμμένα και κάποιες φορές κατάφωρα χωρίς κανένα σεβασμό στη δημοκρατικές διαδικασίες και στις διεθνώς κατοχυρωμένες αρχές που διέπουν τις μειονότητες.

 

Μάλιστα, είναι πρωτοφανές διεθνώς ότι μειονότητες καταπιέζονται προς αφομοίωση από άλλη μειονότητα και όχι από τις εθνικές αρχές της χώρας που βρίσκονται.

 

Ο εκτουρκισμός που συντελείται ιδίως εναντίον των Πομάκων είναι αδιανόητος και θα έπρεπε να κινητοποιήσει τις ελληνικές αρχές ώστε να εγγυηθούν την ισονομία και τον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων όλων των μειονοτήτων αντί να παραμένουν αμέτοχες.

Όλα αυτά λοιπόν έχουν καταστήσει το προξενείο ως ισότιμο και πολλές φορές ανώτερο των κρατικών οργάνων και δίνεται η εντύπωση πως αποτελεί θεσμό συνδιοίκησης και ίσως τον μόνο θεσμό στην περιοχή που μπορεί να αφουγκραστεί τα προβλήματα τους και να τους παρέχει μία αίσθηση ασφάλειας στην περίπτωση των Τουρκογενών, ενώ αντίθετα οι άλλες δύο ομάδες νιώθουν εγκαταλελειμένες στο έλεος του εκτουρκισμού. Οι δε ευθύνες των έως τώρα ελληνικών κυβερνήσεων είναι προφανείς και οι παραλήψεις τους εγκληματικές.
Συνέπεια αυτού είναι να υπάρχουν φωνές που απαιτούν την απομάκρυνση του τουρκικού προξενείου από τη χώρα μας με διάφορα νομικά και μη επιχειρήματα.

 

Νομικά έχει μια βάση αλλά πρακτικά θεωρούμε πως το μόνο που θα προσφέρει είναι η περαιτέρω αποξένωση των μειονοτικών καθώς και ο κίνδυνος αντιποίνων στην πολύπαθη ελληνική μειονότητα στη γείτονα χώρα.

 

Πιστεύουμε πως θα ήταν πιο αποτελεσματικό η ελληνική πολιτεία να αναλάβει πρωτοβουλίες έστω και αργά για να περιορίσει τον ρόλο του υπερδραστήριου αυτού προξενείου στις αυστηρά λειτουργικές και διπλωματικές του αρμοδιότητες, να σταθεί στο πλευρό των καταπιεσμένων μειονοτικών και να προσπαθήσει να δώσει λύσεις στα προβλήματα που τους ταλανίζουν.

 

Θα πρέπει να εγγυηθεί την ασφαλή διαβίωση τους, την ισότιμη συμμετοχή τους και να τους παρέχει ένα ασφαλές περιβάλλον που θα μπορούν να αναπτύξουν την ιδιαίτερη πολιτιστική τους ταυτότητα καθιστώντας τους ταυτόχρονα ισοτιμοι Έλληνες πολίτες.

 

Το ελληνικό κράτος θα πρέπει να καταστεί επιτέλους εγγυητής της αρμονικής διαβίωσης όλων και διασφαλιστής ισότιμων ευκαιριών και συνταγματικών διακιωμάτων έτσι ώστε να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη μεταξύ τις κυβέρνησης και των μειονοτικών με σεβασμό πάντα των ιδιαιτεροτήτων τους.

Συγκεκριμένα, θα πρέπει να παρθούν μέτρα για να δοθεί τέλος στην καταπίεση των μεινοτικών από την πλειοψηφούσα ομάδα της μειονότητας καθώς και να δοθούν οι ευκαιρίες να διασώσουν αυτές οι ετερόκλητες ομάδες της μουσουλμανικής μειονότητας τον δικό τους πολιτισμό και τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ειτε μέσω της εκπαίδευσης, είτε με άλλους τρόπους που θα σέβονται τους θεσμούς της χώρας μας.

 

Τέλος, η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μας γενικά είναι μια υπερβολική ελαστικότητα στις απαιτήσεις και στη δράση του προξενείου με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνθήκες εκμετάλλευσης της μειονότητας. Αυτό από μόνο του αναιρεί την αρχή της ισότητας μεταξύ των πολιτών και θα πρέπει να γίνει σαφές ότι όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, καταγωγής ή φυλής.

ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ Η ΑΛΒΑΝΙΑ, ΛΕΕΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ...

Σόφια.

Τα Σκόπια μπορούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από δέκα χρόνια, αλλά δεν θα είναι κράτος των Σλάβων της Μακεδονίας αλλά των Αλβανών, δήλωσε ο Βούλγαρος ιστορικός Μπότζινταρ Ντιμίτροφ, διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Ιστορίας.


«Το Καλοκαίρι του τρέχοντος έτους στη Σωζόπολη συναντήθηκα με έναν νομικό των Σκοπίων, ο οποίος υπηρετεί ως δικαστής στο Δικαστήριο του κράτους των Σκοπίων, μου παραπονέθηκε ότι φέτος θα αρχίσουν νωρίτερα τις εργασίες τους- στα τέλη Αυγούστου- λόγω ότι στα Σκόπια γίνονται μαθήματα της αλβανικής γλώσσας και ρυθμίσεις που γίνονται για το θέμα αυτό.

Λόγω των Αλβανών, ο δικαστής οφείλει να γνωρίζει την αλβανική για να διεκπεραιώσει το έργο του με τους Αλβανούς πολίτες του κράτους.

Μου είπε τσατισμένος: Αφού δεν μαθαίνουμε βουλγαρικά θα μάθουμε αλβανικά.
Του είπα ότι ήξερε ήδη τη βουλγαρική γλώσσα και τη διάλεκτο, ωστόσο επέμεινε ότι δεν μιλά βουλγαρικά αλλά μόνο τη σλαβική-(το ιδίωμα "μακεντόνσκι").

Σε όλα αυτά φαινόταν η τραγωδία του κράτους των Σκοπίων.

Ο κύριος εχθρός, τώρα, δεν θεωρείται στα Σκόπια ότι είναι η Βουλγαρία, ούτε βέβαια η Ελλάδα που τους εμποδίζει να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καθ’ όν χρόνο θεωρούν ότι έχουν ‘πόλεμο’ με τη Βουλγαρία, σιγά- σιγά, οι Αλβανοί έχουν καταλάβει το μισό κράτος των Σκοπίων, δήλωσε ο Ντιμίτροφ.

Σύμφωνα με τις απόψεις του, αυτό αποδείχθηκε στη διαδικασία της ημέρας του εορτασμού της 100ης επετείου του αλβανικού κράτους, που ήρθε ως αποτέλεσμα των Βαλκανικών Πολέμων.

«Είναι σωστό να κάνουν συλλαλητήριο στα Τίρανα και να συγκεντρωθούν όλοι οι Αλβανοί από τις διάφορες χώρες που ζουν. Αλλά, αυτοί συγκεντρώθηκαν στα Σκόπια- Αλβανοί από την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, τα δυτικά και βόρεια Σκόπια. 

 

Χιλιάδες Αλβανοί κυμάτιζαν την αλβανική σημαία στο κυρίαρχο κράτος των Σκοπίων.
Επιπρόσθετα, παρά τα «ευρωπαϊκά λόγια» των ομιλητών, ότι θα ενωθούν όλοι οι Αλβανοί όλων των χωρών με την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έγινε σαφές ότι αυτό μπορεί να γίνει πολύ νωρίτερα.

Δυστυχώς αυτή είναι η θλιβερή μοίρα των Σκοπίων, είπε ο Ντιμίτροφ, όπως δημοσιεύει το βουλγαρικό Фокус.

«Αν μας θέσουν εκτός νόμου θα ιδρύσω νέο κόμμα, με διπλάσιο ποσοστό»

 

 Με τη σαφή προαναγγελία ότι θα ιδρύσει νέο κόμμα για να το έχει ως εναλλακτική μορφή πολιτικής δράσης, ο αρχηγός της Νίκος Μιχαλολιάκος απαντά στην πρόταση του Βενιζέλου ο οποίος επεξεργάζεται να στείλει σχετική πρόταση στη Βουλή για τη διαγραφή του ακροδεξιού κόμματος.

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος απαντώντας σε σχετική ερώτηση του ιστότοπου ethnikismos.net, υποστηρίζει με έπαρση ότι το μόνο που μπορεί να πετύχουν όσοι επιδιώκουν να τεθεί εκτός νόμου το κόμμα του, είναι να διπλασιάσουν τα ποσοστά του.

Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Μιχαλολιάκος υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ότι το ποσοστό της Χρυσής Αυγής είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που του δίνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις και ότι οι θέσεις του κόμματός του είναι δεδομένες και δεν αλλάζουν, ακόμη κι αν αυτό φέρει την δημοσκοπική πτώση του.

Ερωτώμενος για το χρόνο των εκλογών και τις πολιτικές εξελίξεις σημειώνει: «Δεν επιθυμώ να κάνω πολιτικές προβλέψεις. Το τοπίο είναι τόσο ρευστό, ώστε θα ήταν παρακινδυνευμένες. Με δεδομένο πάντως ότι δεν βλέπω ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση, δεν βλέπω πολύ πιθανό να γίνουν μέσα στο 2013 εκλογές. 

Άλλωστε, με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα και να γίνουν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να κυβερνήσει, εκτός εάν προσδεθεί απόλυτα με το Μνημόνιο. 

Στην περίπτωση αυτή, ναι, μπορεί να γίνουν πρόωρες εκλογές.» 

Δεν χρειάζεσαι μετεωρολόγο για να δεις προς τα που φυσάει ο άνεμος

Διαβάστε το δημοσίευμα που είχε προηγηθεί

 «Υπό το πρίσμα αυτό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νομιμοποίησε το 1975 το ΚΚΕ, χωρίς το κόμμα αυτό να υποβάλει στον Αρειο Πάγο δήλωση σεβασμού στο Ελληνικό Σύνταγμα, όπως συμβαίνει με όλα τα λοιπά κόμματα (συμπεριλαμβανομένης, της Χρυσής Αυγής).  

Εκτοτε επωφελήθηκαν διαδοχικά της ίδιας εξαιρέσεως και τα «παράγωγα» κόμματα, ΚΚΕ εσ., Συνασπισμός και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δηλαδή η κ. Παπαρήγα και ο κ. Τσίπρας εξακολουθούν να ηγούνται δύο «επαναστατικών κομμάτων», τα οποία όχι μόνο δεν ομνύουν στο ελληνικό Σύνταγμα, αλλά επιδιώκουν να το καταλύσουν»!!..