Άνθηση οικονομίας και φρενίτιδα προσλήψεων στις ΗΠΑ μετά την εκλογή Τραμπ

Η εκλογή Τραμπ και η πολιτική του «America First» ήδη αποδίδει καρπούς στον οικονομικό τομέα. Τον πρώτο μήνα της προεδρίας του οι θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα αυξήθηκαν κατά 298.000, ξεπερνώντας και τις πλέον αισιόδοξες προβλέψεις. Η τεράστια αυτή αύξηση στις θέσεις εργασίας μέσα σε έναν μήνα είχε ως επακόλουθο την ίδια περίοδο την μείωση του εθνικού χρέους κατά 12 δισεκατομμύρια δολάρια, κάτι πολύ σημαντικό αν αναλογιστούμε το τεράστιο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Το οικονομικό πρόγραμμα που έχει ανακοινώσει το επιτελείο του Τραμπ στηρίζεται στους εξής βασικούς άξονες: 

Σημαντική μείωση της φορολογίας, περισσότερες δαπάνες για έργα υποδομής, λιγότερο διεθνές εμπόριο και αυξημένοι δασμοί στις εισαγωγές, κατάργηση των συμφωνιών παγκόσμιου εμπορίου, στήριξη της εγχώριας παραγωγής, αυστηρός έλεγχος της ομοσπονδιακής τράπεζας FED, απαγόρευση εισόδου στους μετανάστες που απομυζούν θέσεις εργασίας από τους αμερικανούς πολίτες, κατάργηση του προγράμματος υγείας Obamacare.

Πιο αναλυτικά ο Τραμπ έχει ως στόχο να μειώσει τους φόρους κατά 6% ετησίως, ήτοι κατά 4.400 δισ. δολάρια σε δέκα χρόνια, επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων. 

Έτσι οι φορολογικές κλίμακες από επτά θα γίνουν τρεις (12%, 25%, 33%), καταργείται ο φόρος κληρονομιάς ενώ θα υπάρξουν μεγάλες ελαφρύνσεις σε οικογένειες με παιδιά. Όσον αφορά τις επιχειρήσεις η φορολόγηση των κερδών θα μειωθεί από το 35% στο 15%, δημιουργώντας έτσι κίνητρα για περισσότερες επενδύσεις και αύξηση των θέσεων εργασίας. 

Για τις δαπάνες στις υποδομές ο Τραμπ έχει υποσχεθεί έργα 1.000 δις δολαρίων σε βάθος δεκαετίας, κάτι που οι ειδήμονες θεωρούν απόλυτα εφικτό. Σύμφωνα με έγκυρους οικονομολόγους αυτή η οικονομική πολιτική θα προσφέρει ρυθμούς ανάπτυξης 3-4% ετησίως, με επιπτώσεις την ενίσχυση του δολαρίου, την μείωση του εθνικού χρέους και την αύξηση των θέσεων εργασίας.

Σε επίπεδο παγκόσμιου εμπορίου η οικονομική πολιτική του Τραμπ προβλέπει επιβάρυνση των εισαγωγών με δασμούς από 35% έως 45% και πάγωμα ή κατάργηση όλων των συμφωνιών παγκόσμιου εμπορίου. Η δε κοινωνική προστασία και υγεία θα στηρίζεται μετά την κατάργηση του περιβόητου νόμου Obamacare σε χορηγούμενο από τις δημόσιες αρχές voucher (κουπόνια περίθαλψης και πρόνοιας) σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη, κάτι που έχει ευρεία λαϊκή αποδοχή στις υποβαθμισμένες πολιτείες των ΗΠΑ.

Κεντρικός άξονας της οικονομικής πολιτικής του Τραμπ παραμένει ο έλεγχος του σιωνιστικού παραμάγαζου με την επωνυμία Federal Reserve Bank (Fed), το οποίο είναι υπεύθυνο για όλες τις παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις του 20ου αιώνα και θρυαλλίδα παγκόσμιων και περιφερειακών πολέμων.

Η εφαρμογή της πολιτικής «America First» ήδη δείχνει τα πρώτα θετικά αποτελέσματα της, κάτι που εκτιμάται δεόντως από τον αμερικανικό λαό και τους άνεργους πολίτες αυτής της χώρας, ουχί όμως από το σιωνιστικό λόμπι της Ουάσιγκτον το οποίο συνεχίζει να δαιμονοποιεί τον Τραμπ με παντοίους τρόπους, ελπίζοντας στην αποκαθήλωση του νέου προέδρου και στην συνέχιση των σχεδίων επιβολής παγκόσμιας ηγεμονίας.

Γ. Λιναρδής

Ο δρόμος της Αρετής με πολιτικό όχημα την Χρυσή Αυγή

Αυτό το οποίο παθαίνει το τελευταίο χρονικό διάστημα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι κάτι που έπαθαν και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις στο σύνολό τους. 

Όλες τους προσπάθησαν (για λόγους πολιτικής επιβίωσης) να καθυστερήσουν όσο μπορούσαν κάποια μέτρα, προσέκρουσαν όμως σε τοίχο και στο τέλος υποτάχθηκαν πλήρως στο σχέδιο των τροϊκανών. 

Και όταν προσπάθησαν να το «τραβήξουν» κάπως περισσότερο (όπως έκανε η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το φθινόπωρο του 2014), είχαν την τύχη αυτή που συνδέεται με την κατάληξη που έχουν τα βατράχια σ’ έναν βάλτο όπου μαλώνουν βουβάλια.

Χρόνια τώρα, όλη αυτή η ιστορία των διαπραγματεύσεων με την τρόικα έχει αρκετά στοιχεία θεατρικής παράστασης..

Οι τεχνοκράτες αδιαφορούν γι’ αυτό που οι εγχώριοι πολιτικάντηδες του «συνταγματικού τόξου» υπολογίζουν ως πολιτικό κόστος, παρεμβαίνουν οι προϊστάμενοι των τεχνοκρατών, ενώ στο τέλος βρίσκεται ένα «σημείο ισορροπίας», το οποίο βαθαίνει τον αποικισμό της Χώρας και την φτωχοποίηση του Ελληνικού Λαού. 

Αυτό το «σημείο ισορροπίας», οι εκάστοτε μνημονιακές κυβερνήσεις το παρουσιάζουν ως μία «σημαντική επιτυχία» της «σκληρής διαπραγματευτικής τακτικής» που ακολούθησαν, ενώ από την δική τους πλευρά τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης το παρουσιάζουν ως πλήρη αποτυχία, διακηρύσσοντας ταυτόχρονα ότι αυτά θα τα κατάφερναν πολύ καλύτερα. 

Επί της ουσίας όμως, αυτή η αντεθνική και αντιλαϊκή πολιτική κάνει γκρίζο τον ορίζοντα ολοένα και περισσότερο.

Όλα τα προαναφερόμενα κινούνται σαφώς στην δημιουργία συνθηκών παγίδευσης του ελληνικού Λαού στην λογική του «μικρότερου κακού» και της «καλύτερης διαπραγμάτευσης». 

Αυτό που μετράει είναι ότι γίνεται εξαρχής αποδεκτή η εξάρτηση και η κυριαρχία από τους διεθνείς τοκογλύφους, γι’ αυτό και απαιτείται «καλή διαπραγμάτευση», προκειμένου να απαλυνθεί κάπως ο πόνος. 

Από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν δοκιμαστεί σε επίπεδο εξουσίας όλες οι συστημικές πολιτικές δυνάμεις σε διάφορους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, χωρίς η φορά των πραγμάτων ν’ αλλάξει, έστω και στο ελάχιστο, προς το θετικό.

Δυστυχώς, αυτή η τακτική συνεχίζει να λειτουργεί σε πολύ μεγάλο βαθμό ανενόχλητη, εξαιτίας της κοινωνικής άπνοιας που δημιουργεί η απογοήτευση και η κούραση πολύ μεγάλου μέρους του Λαού μας. 

Γι’ αυτό και το έργο του Λαϊκού εθνικιστικού Κινήματος για την «ενόχληση» των κέντρων εξουσίας και την δημιουργία του «αέρα» που θα φουσκώνει τα «πανιά» της κοινωνικής αντίστασης στα εθνοκτόνα σχέδια των διεθνών τοκογλύφων και των εγχώριων συνεργατών τους είναι σαφώς δύσκολο, αλλά απαραίτητο.

Έτσι κι αλλιώς, ο δρόμος της Αρετής, με κατάληξη την Ελευθερία και την Ευτυχία της Πατρίδας και του Λαού, ήταν, είναι και θα παραμείνει δύσβατος. 

Η Νίκη, όμως, για το Έθνος των Ελλήνων μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την διάβασή του, έχοντας ως πολιτικό όχημα την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ