Κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο φανερό, ότι η εικόνα των κομμάτων που αυτάρεσκα και παρελκυστικά, αυτοαποκαλούνται δολίως «συνταγματικό τόξο», έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη, αγγίζοντας το έσχατο σημείο απαξίωσης στα μάτια και τη συνείδηση των Ελλήνων.
Οι συντεχνίες αυτές των μίζερων επαγγελματιών της πολιτικής, με την αρρωστημένη εξάρτησή τους από την «πρέζα» της εξουσίας, οι οποίοι αποδεδειγμένα δεν πρόσφεραν ποτέ τίποτε σε αυτόν τον τόπο, παρά μόνο τον έβλαψαν και μάλιστα ποικιλοτρόπως, δεν έχουν πια να πούνε τίποτε στους πολίτες, έχουν ξοφλήσει.
«Με τις εκλογές μεταλλάσομεν τυράννους», έγραψε κάποτε ο μέγας Παπαδιαμάντης. Πράγμα που σημαίνει ότι, το πολιτικό σύστημα της φερ’ ειπείν αντιπροσωπευτικής – αστικού τύπου δημοκρατίας και όχι πραγματικής - άμεσης δημοκρατίας που έχουμε σήμερα, δεν είναι καταξιωμένο στη συνείδηση του κόσμου ως κορωνίδα του πολιτικού μας πολιτισμού, όπως προπαγανδίζουν πολύτροπα οι πολιτικάντηδες.
Απλά η χώρα για πολύ συγκεκριμένους και γνωστούς ιστορικούς λόγους, είναι παγιδευμένη σε ένα καθεστώς το οποίο έχει επιβληθεί από το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που την ελέγχει θεσμικά. Ένα κατεστημένο που δεν σέβεται ούτε τηρεί, έστω και στοιχειωδώς, τους κανόνες που το ίδιο έχει επιβάλλει.
Είναι δηλαδή προφανέστατο, ότι δεν πρόκειται για ένα πραγματικό δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά για ένα καλοστημένο πολιτικό σύστημα, ένα Καθεστώς με το οποίο οι ξένοι ελέγχουν την χώρα μας, με τη βοήθεια των ντόπιων «ανεξάρτητων» πολιτικών κομμάτων, χωρίς βεβαίως αυτοί να φαίνονται. Ή τουλάχιστον αυτό επιδιώκουν.
Τα προγράμματα αυτών των ηθικά «ασπόνδυλων» ξενόδουλων κομμάτων, σύμφωνα με τα οποία μπορείς να επιλέξεις να είσαι Έλληνας, όπως μπορείς να είσαι …. Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός, δεν κομίζουν πια καμία πολιτική πρόταση, κανένα όραμα για τους Έλληνες.
Συνιστούν απλώς τις πολύχρωμες ιδεολογικές κουρελούδες ενός εθνομηδενισμού, κοινού για όλα τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου», αλλά εκφρασμένου με διαφορετική ρητορική.
Τα κόμματα αυτά είναι οι «εναλλασσόμενοι τύραννοί» μας στην εξουσία, οι «πολυσυλλεκτικές» χωματερές, όπου ενταφιάστηκαν ό,τι κατέγραψαν οι χιλιετίες της ελληνικής ιστορίας, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ», όπως θα έλεγε και ο ποιητής.
Βεβαίως είναι δική τους η πολιτική ευθύνη για το ότι ο Έλληνας δεν νιώθει το κράτος ως υπηρέτη των αναγκών του, αλλά σαν έναν δόλιο επίβουλο μόρφωμα. Σαν κάτι που προσπαθεί με κάθε τρόπο να του κάνει κακό, που πασχίζει να τον καταστρέψει, όπως έπραττε το οθωμανικό ντοβλέτι επί Τουρκοκρατίας.
Είναι κατόρθωμα των πολύχρωμων κουρελούδων της μεταπολίτευσης η αρρωστημένη παιδεία και οι ηθικά διάτρητες κοινωνικές νόρμες που διαμόρφωσαν τον σημερινό Νεοέλληνα. Αυτόν τον εφήμερο άνθρωπο, τον οποίον ο νοσηρός ατομισμός που του εμφυτεύθηκε τεχνηέντως από τον βοσκηματώδη «Ιστορικό» Υλισμό της βουλιμικής «γενιάς του Πολυτεχνείου», τον κάνει να συμπεριφέρεται ωσάν να είναι ο …. μόνος κάτοικος αυτού του πλανήτη:
Να μιλάει στο τηλέφωνο ευρισκόμενος μέσα σε κόσμο, φωνασκώντας στεντορείως.
Να «χώνεται» με περισσή θρασύτητα και προκλητική κουτοπονηριά σε προχωρημένη θέση στη σειρά αναμονής, κλέβοντας την προτεραιότητα.
Να σταθμεύει το αυτοκίνητό του όπου τον βολεύει, φράσσοντας δημόσιους δρόμους, διαδρομές αναπήρων ή σταθμευμένα αυτοκίνητα.
Να ρυπαίνει με τα περιττώματα του κατοικίδιου σκύλου του τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, προκαλώντας αηδία στους συνανθρώπους του για να ικανοποιήσει τα ανεύθυνα, τάχα «φιλοζωικά» του αισθήματα.
Να πετάει όπου να ’ναι το κουτί των τσιγάρων ή του αναψυκτικού ή το χρησιμοποιημένο εισιτήριό του.
Άνθρωποι με τραγικά μειωμένη νοημοσύνη, κρετινικές φιγούρες παραδομένες σε ζωώδη αντανακλαστικά ηδονοθηρίας. Είναι αποκλειστικό κατόρθωμα των πολύχρωμων κουρελούδων, η κρίσιμη μάζα που άγεται και φέρεται από τους δόλιους «παραγωγούς και πωλητές ψευδαισθήσεων». Που δεν μπορεί καθόλου να ξεχωρίσει ποιότητες, την ειλικρίνεια από την ψευτιά, την πληροφορία από την προπαγάνδα, τον ικανό από τον ανίκανο, τον ευφυή από τον μικρονοϊκό, τον εργατικό από τον ακαμάτη.
Όμως από αυτό το θλιβερό κοινωνικό «υλικό» είναι φτιαγμένο το ποσοστό που με την ψήφο του κρίνει τις τύχες όλων μας σήμερα.
Για αυτό βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο τέλμα. Ο δημόσιος βίος της χώρας δεν είναι παρά ένα τεράστιο «ριάλιτι σόου», από το οποίο βεβαίως δεν μπορεί ούτε πρόκειται να προκύψει καμιά προοπτική ανάπτυξης.
Η εξασφάλιση της «ελευθερίας» ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών, υποβιβασμένων σε επίπεδο στοιχειωδών αντανακλαστικών, συνιστά την πεμπτουσία και το βαθύτερο νόημα της πλουτοκρατικής «δημοκρατίας», που υπερασπίζονται τα εμπαθή «ασπόνδυλα» του «συνταγματικού τόξου».
Η «εξηλιθίωση» των μαζών μέσω της υποκουλτούρας, είναι το ένα από τα τρία κύρια εργαλεία αυτού του καθεστωτικού πολιτεύματος, που το «συνταγματικό τόξο» αποκαλεί με αυτάρεσκο θράσος δημοκρατία. Το δεύτερο είναι ο εκφοβισμός και η τρομοκράτηση των πολιτών και το τρίτο το πελατειακό κράτος του ρουσφετιού. Δυο είναι οι άσπονδοι εχθροί αυτής της εθνομηδενιστικής ψευδο-δημοκρατίας:
Η Αλήθεια και η γνήσια έκφραση της Λαϊκής Θέλησης:
-…Η Αλήθεια, επειδή αν «εθνικό είναι ότι είναι αληθινό» - κατά τον ποιητή του Εθνικού Ύμνου Διονύσιο Σολωμό-, οι οπαδοί της εθνομηδενιστικής ψευτοδημοκρατίας (διεθνιστές ή κοσμοπολίτες) που θέλουν να εξαλείψουν κάθε τι εθνικό, ουσιαστικά είναι υποχρεωμένοι να καταστρέψουν κάθε τι αληθινό.
-…Και η Λαϊκή Θέληση, όπως προκύπτει ακόμη και από την πολύ πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου. Αρκεί να θυμηθούν οι Έλληνες πόση περιφρόνηση και χλευασμό προκάλεσαν οι υπογραφές τριών εκατομμυρίων Ελλήνων, που δεν ζητούσαν καν να μην αναγράφεται το θρήσκευμα στις αστυνομικές τους ταυτότητες, αλλά μόνο την ελευθερία να αποφασίσουν οι πολίτες με δημοψήφισμα για το θέμα αυτό.
Να μην ξεχνούν οι Έλληνες τον τρόπο που αγνοήθηκαν τα συλλαλητήρια εκατομμυρίων Ελλήνων για την υπεράσπιση της ελληνικότητας της Μακεδονίας μας.
Να μην ξεχνούν οι Έλληνες τον τρόπο με τον οποίον αγνοήθηκε το 63% των Ελλήνων που επέλεξαν ΟΧΙ, στο απαξιωμένο δημοψήφισμα για το μνημόνιο! Περιφρονήθηκε η λαϊκή πλειοψηφία με την μεγαλύτερη πολιτική απάτη της μεταπολίτευσης.
Πολλές και διάφορες λοιπόν οι πολυεπίπεδες και πολυσύνθετες εγκληματικές μεθοδεύσεις αυτής της εθνομηδενιστικής ταχα - «δημοκρατίας» σε βάρος της Αλήθειας και του Ελληνικού Λαού. Με κορυφαία επίδοσή της, την χαλκευμένη «άνωθεν και έξωθεν», αναίτια ποινική δίωξη κατά της Χρυσής Αυγής.
Ήταν η στιγμή που έγινε πλήρως κατανοητό το τι εννοούν οι αργυρώνητοι «ήρωες» του Πολυτεχνείου και τα μοσχαναθρεμμένα τους έκγονα, όταν λένε με εκχειλίζουσα έπαρση και θεατρική βεβαιότητα ότι… «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» : Ότι η εξουσία τους δεν έχει και δεν πρέπει να έχει όρια, φραγή και παύση!
Αλλά ενώ η τελική ετυμηγορία της δίκης καθυστερεί και καθυστερεί και… καθυστερεί σκόπιμα για ευνόητους λόγους, (ενώ μάλιστα το άθλιο Καθεστώς και τα φερέφωνά του λένε ότι την καθυστερούν οι …..Χρυσαυγίτες) η κοινή γνώμη έχει προ πολλού μορφώσει άποψη για την προφανή «ώσμωση» (και όχι μόνον), μεταξύ του παρακράτους της αναρχοαριστεράντζας και της «πολύχρωμης κουρελούς», σε μια σειρά από ζητήματα κατατρομοκράτησης και εκφοβισμού των Ελλήνων πολιτών.
Ενάντια σ’ αυτήν την τυραννική συμπεριφορά του καθεστώτος μας καθοδηγεί ο Μέγας Διδάσκαλος του Εθνικισμού, ο Ίων Δραγούμης:
«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει τους μπάτσους του Τούρκου, που είναι σκλάβος του φόβου του. Ο ραγιάς είναι μισός άνθρωπος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα. Τον κυνηγάς και κρύβεται. Τον δέρνεις και ακόμα σκύβει. Τον σκοτώνεις και σωπαίνει. »
Δεν υπάρχει σήμερα έστω και ένας συνειδητός Έλληνας που να μην ψέγει το αντισυνταγματικό «συνταγματικό τόξο» για το γεγονός, ότι ενώ «καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται», ούτε ένας τους δεν καταδίκασε την εν ψυχρώ εκτέλεση του Γιώργου Φουντούλη και του Μανώλη Καπελώνη!
Ούτε ένας τους δεν καταδίκασε, ούτε μια φορά την οποιαδήποτε βιαιοπραγία εναντίον Χρυσαυγιτών. Αυτή είναι η ηθική τους υποκρισία και μειονεξία!
Είναι πολλά λοιπόν τα εγκλήματα προδοσίας κατά του κράτους και των πολιτών, που διαπράχθηκαν από τα «ασπόνδυλα» του «συνταγματικού τόξου» και τα ανθελληνικά τους ανδράποδα.
Το μεγαλύτερο όμως έγκλημά βρίσκεται στο ότι, όχι μόνο στέρησαν το λαό από κάθε ελπίδα αντίστασης και αλλαγής, αλλά στο ότι όταν αυτός ο καθημαγμένος λαός, άρχισε να ξαναβρίσκει τον εθνικό του βηματισμό μέσω του Λαϊκού Συνδέσμου, το «συνταγματικό τόξο», αποδεικνύοντας τον ξενόδουλο και αντεθνικό χαρακτήρα του, έστησε την πελώρια σκευωρία με σκοπό τον συνεχή εκφοβισμό και την απόλυτη χειραγώγησή του Λαού, με την συντριβή του Εθνικιστικού Κινήματος.
Δεν υπάρχει έστω και ένας Έλληνας σήμερα που να δέχεται, ότι οι κρατικές αρχές δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να σταματήσουν τη δράση των αναρχικών και παρακρατικών εγκληματικών συμμοριών.
Άρα είναι προφανές ότι η τρομοκρατία που ασκούν όλοι αυτοί στους Έλληνες, χρησιμοποιώντας τακτικές μαφίας και μεθόδους ποινικού υποκόσμου, δεν απειλεί με εξόντωση κάποια μεμονωμένα φυσικά πρόσωπα του εθνικιστικού χώρου, όπως ισχυρίζονται οι δειλοί»αντιφασίστες» δράστες. Απειλεί την προοπτική αναγέννησης του ίδιου του Ελληνικού Έθνους.
Αυτά τα ανώνυμα και δειλά εγκληματικά υποκείμενα είναι ο μυστικός στρατός αυτής της πράγματι αντιδημοκρατικής ανθελληνικής «δημοκρατίας», που δεν έχει αδιέξοδα.
Δηλαδή εκεί όπου η Λαϊκή Θέληση δεν κάμπτεται με τη καταχρηστική και φαλκιδευμένη χρήση των θεσμών, τότε επιστρατεύεται το κτηνώδες, ρυπαρό και δολοφονικό παρακράτος. Αυτή είναι η αλήθεια, άσχετα αν οι «πολύχρωμες κουρελούδες» και τα «ασπόνδυλα» του πολιτικού συστήματος το παραδέχονται ή όχι. Ποια δικτατορία άλλωστε αποδέχτηκε ποτέ τον πραγματικό απολυταρχικό της χαρακτήρα;
Συνεπώς ας μην γελιέται κανείς:
Ο αντισυνταγματικός χαρακτήρας του «συνταγματικού τόξου» έχει δυο εχθρούς:
την Αλήθεια και την Εθνική Αντίσταση που μπορούν και οφείλουν να προτάξουν οι Έλληνες, στην ανομία και στην ατιμία.
Εναπόκειται τώρα στους Έλληνες -και μόνον σε αυτούς- να πράξουν τα δέοντα κατά το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος!
Α. Κ.
