Τον περασμένο Σεπτέμβριο έλαβε χώρα στην Ρωσσία ένα γεγονός μείζονος πολιτισμικής και πολιτικής σημασίας: το Διεθνές Φόρουμ υπό τον τίτλο «Πολύτεκνη Οικογένεια και το Μέλλον της Ανθρωπότητος», διοργανωθέν από το Ίδρυμα του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου (Μόσχα, 10-11 Σεπτεμβρίου 2014). Το Ίδρυμα του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου τελεί υπό την διεύθυνση του κ. Βλαντιμήρ Γιακούνιν (Vladimir Yakunin), επικεφαλής της ρωσσικής εταιρείας σιδηροδρόμων και ενός από τους σπουδαιοτέρους επιχειρηματίες της σύγχρονης Ρωσσίας. Το Ίδρυμα αποτελεί έναν πολιτιστικό οργανισμό με τεράστια αίγλη και κοινωφελή δράση. Το Διεθνές Φόρουμ για την Οικογένεια διευθύνεται από την κυρία Ναταλία Γιακούνινα (Natalia Yakunina) και χάρις στις προσπάθειές της έχει αποκτήσει διεθνή ακτινοβολία και συγκεντρώνει στους κόλπους του εξέχουσες προσωπικότητες του πνεύματος, των επιστημών και του πολιτισμού όχι μόνον από την Ρωσσία αλλά και από τις ΗΠΑ, την Δ. Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.
Ενδεικτικώς αναφέρουμε ότι στο εν λόγω Διεθνές Φόρουμ της Μόσχας συμμετείχαν, μεταξύ εκατοντάδων άλλων υψηλών προσκεκλημένων από ολόκληρη την υφήλιο: η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσσιών κ.κ. Κύριλλος Α΄, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιλαρίων, επικεφαλής εξωτερικών σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, ο Υπουργός Πολιτισμού της Ρωσσίας κ. Vladimir Medinskiy, η Βουλευτής και υπεύθυνη της Επιτροπής της Ρωσσικής Δούμας για την Οικογένεια, την Μητρότητα και το Παιδί κ. Olga Batalina, ο κ. Konstantin Malofeev, Πρόεδρος του Κοινωφελούς Ιδρύματος του Μεγάλου Βασιλείου, η Καθηγήτρια κ. Marguerite A. Peeters, από το Βέλγιο, Διευθύντρια του Ινστιτούτου Διαπολιτισμικού Διαλόγου, ο κ. William J. Murray, από τις ΗΠΑ, Πρόεδρος του Συνασπισμού για την Θρησκευτική Ελευθερία, η κ. Sharon Slater, ομοίως από τις ΗΠΑ, Πρόεδρος του «Family Watch International», η κ. Christine Vollmer από την Βενεζουέλα, Πρόεδρος της «Latin American Alliance for the Family», ο κ. Lawrence D. Jacobs, Πρόεδρος του «International Profamily Movement» (ΗΠΑ), ο κ. Thomas Ward, Πρόεδρος της Εθνικής Ενώσεως Καθολικών Οικογενειών της Μ. Βρεττανίας, ο κ. J. N. Laffarriere, Δ/ντής του Κέντρου Βιοηθικής της Αργεντινής και άλλοι εκλεκτοί ομιλητές και σύνεδροι από την Ρωσσία, την Ουκρανία, την Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Μ. Βρεττανία, την Ιρλανδία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, την Ρουμανία, τις Σκανδιναβικές χώρες, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Λατινική Αμερική, την Αυστραλία, την Κίνα, το Ιράν, την Ν. Αφρική κ.ο.κ.
Το Διεθνές Φόρουμ είχε ως σκοπό να αναδείξει το ζήτημα της αξίας της οικογενείας και της προστασίας του θεσμού της οικογενείας. Διότι η οικογένεια είναι το κύτταρο του Έθνους και η βάση του ανθρωπίνου Πολιτισμού .
Επί των ημερών μας, όμως, παριστάμεθα μάρτυρες μιας συστηματικής, διαρκούς, ιταμής και λυσσαλέας επιθέσεως κατά του θεσμού της οικογενείας. Η Οικογένεια ευρίσκεται στο στόχαστρο ενός ιδιότυπου Ολοκληρωτικού, Μετα-Νεωτερικού, Μετα-Εθνικού Προοδευτισμού (Post-modern, Post-national, Totalitarian Progressivism), ο οποίος βάλλει αδιακρίτως κατά των Πολιτισμών, των Θρησκειών, των Αξιών, των Εθνικών Ταυτοτήτων, των κάθε είδους συλλογικών Παραδόσεων όλων των Λαών της υφηλίου.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε ήδη όλοι μας. Τα περιέγραψε με σαφήνεια ο Πρόεδρος Πούτιν, σε ένα θαυμάσιο, αληθινά εμπνευσμένο Διάγγελμά του προς το Έθνος, στις 12 Δεκεμβρίου 2013: «Σήμερα, πολλά Έθνη αναθεωρούν τις ηθικές αξίες και τους ηθικούς κανόνες τους (νόρμες), προς την κατεύθυνση της εκλείψεως των εθνικών Παραδόσεων και των διαφορών μεταξύ Λαών και Πολιτισμών. Από την κοινωνία ζητείται πλέον όχι μόνον να αναγνωρίσει το δικαίωμα του καθενός στην ελευθερία της συνειδήσεως, των πολιτικών αντιλήψεων και της ιδιωτικής σφαίρας, αλλά και να αποδεχθεί άνευ αντιλογίας την εξίσωση του Καλού και του Κακού, όσο και αν ακούγεται παράξενο…»
Στην ίδια ομιλία του, ο κ. Πούτιν προέβη σε μιαν ακόμη επισήμανση: «Η καταστροφή των παραδοσιακών Αξιών εκ των άνω όχι μόνον επιφέρει αρνητικές συνέπειες για την κοινωνία, αλλά είναι και ουσιωδώς αντιδημοκρατική, δεδομένου ότι εφαρμόζεται επί τη βάσει αφηρημένων ιδεολογικών αποκυημάτων (κατασκευών) εναντίον της βουλήσεως της πλειονότητος (του Λαού), η οποία πλειονότητα δεν αποδέχεται τις επιδιωκόμενες μεταβολές ή την σκοπούμενη αναθεώρηση των Αξιών.»
Κάθε υγειώς σκεπτόμενος άνθρωπος, ασχέτως καταγωγής ή θρησκεύματος, ο οποίος αγαπά την Πατρίδα του και σέβεται τον Πολιτισμό της χώρας του, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει απολύτως με τις ανωτέρω επισημάνσεις του Προέδρου της Ρωσσίας.
Πράγματι, 25 χρόνια μετά την πτώση του Κομμουνισμού δεν βλέπουμε στην Δύση (στην Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ) τον θρίαμβο της Δημοκρατίας, ούτε των αρχών του Κλασσικού Ευρωπαϊκού Φιλελευθερισμού, όπως νόμιζαν (ή ήλπιζαν) αρκετοί αφελείς το 1991. Αντιθέτως, o Ολοκληρωτικός Μετα-Εθνικός Προοδευτισμός επιδιώκει την διάλυση και ισοπέδωση των επιμέρους Εθνικών Παραδόσεων και Αξιών, αρχής γενομένης από την Οικογένεια, την Μητρότητα, την Θρησκεία, την Ιστορία. Προς τον σκοπό αυτό, επιχειρεί μία «αποδόμηση» (deconstruction) και «επανα-νοηματοδότηση» των βασικών όρων, εννοιών, αφηγήσεων και συμβόλων του έθνους και της κοινωνίας (redefinition of fundamental national and social terms, meanings, narratives and symbols).
Ομιλούν, π.χ., για «δημοκρατία», αλλά το καθεστώς, το οποίον εννοούν δεν έχει καμμία συγγένεια με την Δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδος αλλ’ ούτε και με την νεώτερη Δημοκρατία, την οποίαν οραματίσθηκαν οι Κλασσικοί του Ευρωπαϊκού Φιλελευθερισμού του 18ου και του 19ου αιώνος ή οι «Ιδρυτές Πατέρες» (Founding Fathers) των ΗΠΑ (George Washington, Thomas Jefferson, Adams κ.λ.π.). Αντιθέτως, στο καθεστώς, το οποίον επιδιώκει να επιβάλει η Υπερεθνική Ελίτ (και έχει ήδη καταφέρει, δυστυχώς, να επιβάλει στην Δυτική Ευρώπη), η πλειονότητα των πολιτών (η περίφημη silent majority) υποχρεούται όχι απλώς να αναγνωρίσει το δικαίωμα κάποιων μειονοψηφιών στην ιδιωτική ζωή τους ή στις πεποιθήσεις τους (αυτό είναι αυτονόητο και σεβαστό) αλλά και να αποδεχθεί τον τρόπο βίου, τις απόψεις ή και τις διαστροφές, εάν θέλετε, της ελαχίστης μειονοψηφίας ως κάτι δήθεν απολύτως σωστό και ισότιμο προς τον φυσικό τρόπο βίου της πλειονότητος του Λαού.
Από αυτής της απόψεως, είναι αποκαλυπτική η επιμονή των εκφραστών του Ολοκληρωτικού Προοδευτισμού στην χρήση, π.χ., του όρου «γάμος ομοφυλοφίλων». Μία επιμονή που φαντάζει, εκ πρώτης όψεως, ανεξήγητη για κάθε καλόπιστο πολίτη, ο οποίος σέβεται, κατ’ αρχήν, το δικαίωμα του άλλου, του διαφορετικού, στην ιδιωτική σφαίρα του. Γιατί, άραγε, επιμένουν τόσο στον παράλογο, ανιστόρητο, αντικοινωνικό και βλάσφημο σφετερισμό του όρου «γάμος», ενώ μπορούν ανέτως να συνάψουν ένα ή περισσότερα ιδιωτικά συμβόλαια, βάσει των οποίων να ρυθμίζουν ενώπιον του Νόμου και μέχρι λεπτομερείας όλα τα ζητήματα που επιθυμούν;
Διότι ο σκοπός ακριβώς δεν είναι «απλώς και μόνον» η αναγνώριση ανθρωπίνων ή αστικών δικαιωμάτων σε μιαν μειονοψηφούσα κοινωνική ομάδα «Χ», αλλά η διάλυση του θεσμού της οικογενείας, μέσω της επισήμου, θεσμικής και νομικής εξομοιώσεώς της με την συμβίωση δύο ατόμων του ιδίου φύλου.
Αλλά ο ιερός και αρχαίος θεσμός της οικογενείας είναι συστατικός θεσμός της κοινωνίας και του έθνους. Χωρίς αυτόν δεν υφίσταται κοινωνία ανθρώπων, αλλά αγέλη ζώων. Ίσως, γι’ αυτόν τον λόγο ο Αμερικανός Καθηγητής Jon Huer (Πανεπιστήμιο Maryland) έγραψε στους «Times» το καλοκαίρι του 1999, την περίοδο της παράνομης και πειρατικής επιδρομής της Νέας Τάξεως κατά της Σερβίας, ότι βαδίζουμε προς την «Εποχή του Μετα-Ανθρώπου» (Post-Human Era).
Άρα, ποία είναι η κατάληξη; Η παρακμή. Πράγματι, η σημερινή Δύση διανύει εποχή ιστορικής παρακμής. Και τούτο ισχύει ιδιαιτέρως για την βαθύτατα νοσούσα, γηρασμένη, δημογραφικώς θνήσκουσα Δυτική Ευρώπη.
Άλλωστε, είναι ενδεικτικό της παρακμής ότι, προ δεκαετίας, στο προοίμιον του (καταχρηστικώς και ανακριβώς) λεγομένου «Συντάγματος» της Ε.Ε. (που, ευτυχώς, κατεψηφίσθη από τους λαούς, εκεί όπου τους επετράπη να εκφράσουν την βούλησή τους σε δημοψήφισμα), η Ιθύνουσα Υπερεθνική Ελίτ δεν επιθυμούσε ούτε επέτρεψε την παραμικρά αναφορά στις ελληνικές και χριστιανικές ρίζες και πολιτισμικές καταβολές της Ευρώπης.
www.hellasforce.com
.jpg)