Απαραίτητη προϋπόθεση στοιχειώδους αξιοπιστίας ενός κομματικού οικονομικού προγράμματος -και ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή- είναι το κόστος του και η δυνατότητα κάλυψής του. Και αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση σύναψης μιας δανειακής σύμβασης μεταξύ των όποιων συμβαλλομένων είναι η αποδοχή από τον δανειζόμενο ορισμένων έστω από τους όρους του δανειστή.
Αλλά στην περίπτωση των ανακοινώσεων του Αλ. Τσίπρα και οι δύο αυτές προϋποθέσεις αγνοήθηκαν.
Εκείνο που ουσιαστικά είχε να κάνει ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να καταδείξει ότι το κόμμα του μπορεί ν' ακυρώσει το Μνημόνιο χωρίς καταστροφικές παρενέργειες, οι οποίες θα υποχρεώσουν κάποια στιγμή τη χώρα ν' αποχωρήσει από την Ευρωζώνη.
Οσοι τον άκουσαν και απεχθάνονται τις ψευδαισθήσεις διαπίστωσαν ότι ο συγκεκριμένος στόχος είναι ανέφικτος.
Και όχι μόνο επειδή δηλώνει αποφασισμένος να προχωρήσει σε μονομερή καταγγελία του Μνημονίου, αλλά επειδή οι προεκλογικές εξαγγελίες του ακυρώνουν το όποιο ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης θα μπορούσε να υπάρξει.
Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ κινείται προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Οχι περικοπή, αλλά αύξηση των δημόσιων δαπανών.
Οχι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά επανακρατικοποιήσεις. Οχι μέτρα άμεσης απόδοσης για μείωση του ελλείμματος, αλλά μέτρα που θ' αποδώσουν σ' ένα ή δύο χρόνια. Και παροχές.
Πολλές και προς κάθε δυνατή κατεύθυνση.
Κοντολογίς, ένα πρόγραμμα βγαλμένο από άλλες εποχές, που οι παλιότεροι το έχουμε επανειλημμένα ξανακούσει. Με τη διαφορά ότι τότε το κοινό παραληρούσε, ενώ χθες χειροκροτούσε αμήχανα.
Και μου θύμισε κάτι από την εποχή της αλματώδους ανόδου του ΠΑΣΟΚ. Λίγο πριν από τις εκλογές του 1977 ο Ηλίας Ηλιού είχε συναντηθεί και είχε ανταλλάξει απόψεις με τον Α. Παπανδρέου και τον Γ. Μαύρο.
Μετά τη συνάντησή του με τον ηγέτη του ΠΑΣΟΚ είχε περάσει από την αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών κι εκεί του ζητήσαμε να μας πει τι συζήτησαν. Και η απάντηση του αξέχαστου προέδρου της ΕΔΑ ήταν:
«Αρχισε να μου λέει ο Ανδρέας πόσο κακό πράγμα είναι η ΕΟΚ και του απάντησα: ''Ασε, Ανδρέα, εγώ αυτά τα έλεγα το 1961''».
Νομίζω ότι ακούγοντας τον Τσίπρα θα ήταν πολλοί οι συνομήλικοί μου που θα σκέφτηκαν:
«Ασε, Αλέξη, αυτά εμείς τα ακούσαμε και το 1981».
Αλλά τότε δεν ήμασταν χρεοκοπημένοι και δεν ζητούσαμε δανεικά.
