Μπογιόπουλος: Ούτε τους πεθαμένους ούτε τους ζωντανούς του ΚΚΕ να πιάνουν στο στόμα τους

Με άρθρο του στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» ο Νίκος Μπογιόπουλος δίνει τη δική του απάντηση στις επιθέσεις που δέχτηκε ένθεν και ένθεν, μετά το προηγούμενο άρθρο του στον προσυνεδριακό διάλογο του ΚΚΕ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
Κατανοούμε την «έκπληξη» για το βάθος, για την ποιότητα και για το ουσιαστικό περιεχόμενο του Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκ μέρους όσων έχουν συνηθίσει να ζουν και να σκέφτονται με τους κανόνες της ίντριγκας, του μιντιακού παρασιτισμού, της υποκρισίας, του καιροσκοπισμού, της καμαρίλας, της κομματικής ψευτοδημοκρατίας.

Κατανοούμε τον «πόνο» τους να «διορθώσουν» τους κομμουνιστές όσον αφορά τη στρατηγική και την τακτική που θα φέρει το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, μιας και άλλωστε είναι πασίγνωστος ο «καημός» τους και για το σοσιαλισμό και για τον κομμουνισμό.

Κατανοούμε και την εμετική συμπεριφορά τους που άλλοτε μεταμφιέζεται σε «έπαινο», σε συκοφαντικές επιθέσεις «φιλίας» που είναι αηδιαστικότερες και από τον πιο αήθη λίβελο, κι άλλοτε υψώνει την «εισαγγελική» ρομφαία για τις Θέσεις του ΚΚΕ και τις απόψεις που αναπτύσσονται στο διάλογο.

Αυταπατώνται, αν νομίζουν ότι μπορούν αυτοί, είτε με τη χυδαιότητα, είτε με την «αντικειμενικότητά τους», να καθορίσουν τη σχέση του ΚΚΕ με τα μέλη του και τη σχέση των μελών του ΚΚΕ με το Κόμμα τους.

Αυταπατώνται, αν νομίζουν ότι μπορούν να παρέμβουν στα εσωτερικά του ΚΚΕ από την «πίσω πόρτα».

Αυταπατώνται ότι έτσι θα καταφέρουν να πλήξουν το φρόνημα, τις συντροφικές σχέσεις και την τιμή των ελεύθερων, σκεπτόμενων και συνειδητά πειθαρχημένων στα ιδανικά τους ανθρώπων που συγκροτούν το ΚΚΕ.

Ο Χαρίλαος μας έχει αφήσει παρακαταθήκη εκείνη τη φράση: «Παινεύουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς».

Ματαιοπονούν, μα στο τέλος θα καταλάβουν όπως τόσοι άλλοι αυτά τα 95 χρόνια, ότι:

Ούτε τους πεθαμένους, ούτε τους ζωντανούς του ΚΚΕ τούς επιτρέπουμε να μας πιάνουν στο στόμα τους. Κι όταν καταχρηστικά το διαπράττουν, ματαιοπονούν, αν νομίζουν ότι μπορούν να μας λερώσουν.

 

Το ΚΚΕ έχει το αλάθητο της κομμουνιστικής ορθοδοξίας? 

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι δεν έχει καμιά πολιτική ευθύνη?

Πιστεύει πώς έχει το αλάθητο το οποίο δεν διεκδικεί πλέον ούτε ο ...Πάπας . 

Αλλά να μας το πει να το ξέρουμε αν είναι έτσι...

Το αλάθητο είναι εκ προοιμίου εγωιστική θέση λάθους και φασίζουσας νοοτροπίας συγκάλυψης.

Καλά τι είναι εκεί στο ΚΚΕ το σπίτι των ΙΕΡΩΝ ΑΓΕΛΑΔΩΝ.

 

Οι κομματάρχες ελέγχουν ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες και οι 'εξωθεν..... ελέγχουν ΟΛΟΥΣ τους κομματάρχες.

Για να υπάρχει κομματισμός, θα πρέπει πρώτ' απ' όλα να δημιουργηθούν οι συνθήκες που γεννούν τον ίδιο τον κομματισμό. Εκεί παίζει  το ΚΚΕ τον ολέθριο ρόλο του. Χωρίς την ύπαρξη του ΚΚΕ τα αστικά κόμματα δεν θα μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε ημικρατικές οργανώσεις και να μονοπωλούν την εξουσία, κάνοντας παράνομη χρήση δημοσίου χρήματος και μέσων.

Δεν θα μπορούσαν να εξοντώνουν τους πολιτικούς ανταγωνιστές τους, παριστάνοντας τις παρατάξεις.

 

Τα ελέω Στάλιν "πνευματικά δικαιώματα" του ΚΚΕ πάνω στον κομμουνισμό είναι αυτά τα οποία δίνουν ανάλογα "δικαιώματα" σοσιαλισμού και φιλελευθερισμού στα λοιπά κόμματα

Το ΚΚΕ γι' αυτόν τον λόγο είναι υπερπολύτιμο για τα αστικά κόμματα. Λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο και επιτρέπει σε απλά αστικά κόμματα να το μιμούνται. Το ΚΚΕ από τη φύση του επιδιώκει τον κομματισμό του κράτους. Γιατί;

 

Διότι δεν έχει άλλο μέσον για να καταλάβει την εξουσία. Θεωρητικά ένα κομμουνιστικό κόμμα έχει μόνιμο και αποκλειστικό στόχο να επιβάλλει τη "δικτατορία του προλεταριάτου".

 

Έχει ως στόχο να καταλύσει τη δημοκρατία, την οποία προφανώς μισεί. Τη δημοκρατία, που προκαλεί "αλλεργίες" σε "πατερούληδες" τύπου Στάλιν, Τσαουσέσκου,  Μάο κλπ.. Τον στόχο της κατάληψης της εξουσίας μπορεί να τον επιτύχει με δύο τρόπους.

 

Ο πρώτος είναι η ένοπλη επανάσταση και ο δεύτερος είναι η σταδιακή "απαλλοτρίωση" του κρατικού μηχανισμού. Ο πρώτος είναι απαγορευτικός και ο δεύτερος είναι ο μόνος που του απομένει για να επιβάλει αυτήν τη δικτατορία στον λαό.

Από τη στιγμή λοιπόν που το ΚΚΕ εγκατέλειψε την ιδέα της ένοπλης επανάστασης, περιορίστηκε στον μοναδικό δρόμο που του απέμενε για την κατάληψη της εξουσίας. Συμμετέχει στις εκλογές όχι για να τις κερδίσει αλλά για να παραμένει πάντα σε απόσταση "βολής" από το κράτος. Να συμμετέχει στη νομή των θέσεων εξουσίας αυτού του κράτους. Να διατηρεί τη θεωρητική δυνατότητα να ελέγξει με στελέχη του τον κρατικό μηχανισμό, ώστε, όταν οι συνθήκες του το επιτρέψουν, να επιβάλει στον λαό με "δημοκρατικά" μέσα την ιδεολογία του.  

 

Από τη στιγμή που ο λαός δεν εκτιμά το "μεγαλείο" του το ΚΚΕ, περιμένει να τον αναγκάσει κάποτε να το εκτιμήσει με τα όπλα του κράτους. Αυτή είναι η άποψη του ΚΚΕ για τη δημοκρατία. Δημοκρατία για το ΚΚΕ είναι να μην το ενοχλούν όταν επιχειρεί από θέση αδυναμίας να καταλάβει την εξουσία.

 

Αν καταλάβει αυτήν την εξουσία, η άποψή του περί δημοκρατίας είναι τα "γκούλαγκ" της αντιπολίτευσης.

 

Αν καταλάβει την εξουσία "ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ".