ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΟ ΑΙΜΟΣ BLOG ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΕΤΟΣ 2022, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ



Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».Δεν είναι κακό να μην αισθάνεται κανείς Έλληνας, όπως και να πιστεύει άκριτα, όπου αυτός θέλει, τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι άλλωστε το κάνουν αυτό, κακό είναι να διαστρεβλώνει την αλήθεια με ανύπαρκτες γνώσεις και ψεύδη! ”Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή είναι μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας.”

Τα κόμματα αντανακλούν κοινωνικές πραγματικότητες και ιδεολογικές αφετηρίες. Και μονάχα όταν η ίδια η κοινωνία τα απορρίψει, περνούν στην Ιστορία.

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ στις 29η Μαΐου 1453: Η πόλις εάλω






Στις 02.00 το πρωί περίπου, μια σειρά ήχων από μουσικά όργανα όπως τύμπανα και καραμούζες σηματοδοτούν την έναρξη της γενικής επίθεσης. 

Η εφόρμηση είναι μαζική πραγματοποιούμενη από το σύνολο των ατάκτων δυνάμεων του Οθωμανικού στρατού σε όλο το μήκος των χερσαίων και θαλασσίων τειχών, επικεντρωμένη όμως στα τρία ευάλωτα σημεία των χερσαίων τειχών ( δηλαδή την πύλη του Αγίου Ρωμανού , τις Βλαχέρνες και την πύλη της Καλιγαρίας). 

Ειδικά στην περιοχή της πύλης του Αγίου Ρωμανού οι ζημιές στα τείχη της πόλης από τους συνεχείς κανονιοβολισμούς είναι μεγάλες. Ο κίνδυνος είναι ορατός για αυτό και το σημείο το υπερασπίζονται οι πλέον ικανοί στρατιώτες των αμυνομένων (περίπου 2.000) με επικεφαλής τον ίδιο τον αυτοκράτορα Παλαιολόγο και τον Ιουστινιάνη. 

Βασικός στόχος του Μεχμέτ είναι η εξάντληση των αμυνομένων γεγονός που θα διευκόλυνε το έργο των επόμενων επιθέσεων από τον τακτικό στρατό του…

Οι δυνάμεις των ατάκτων φτάνοντας κοντά στα τείχη, άρχισαν να εξαπολύουν χιλιάδες αντικείμενα όπως βέλη, πέτρες και βλήματα από τα όπλα της εποχής, αναγκάζοντας τους αμυνόμενους να καλυφθούν πίσω από τα αναχώματα. 

Την ίδια στιγμή χιλιάδες άλλοι επιχειρούν να στήσουν σκάλες για να ανέβουν στο σταύρωμα. Οι αμυνόμενοι παρά τον καταιγισμό των πυρών , αντιμετωπίζουν με επιτυχία τις επιθέσεις , αφού είναι καλά προετοιμασμένοι, εκτοξεύοντας με την σειρά τους στους πολιορκητές, πέτρες, καυτό λάδι και πίσσα. 


Την ίδια στιγμή από τους πύργους των μέσα τειχών εκτοξεύονται συνεχή πυρά από όπλα ,τόξα και σαΐτες που προκαλούν μεγάλες φθορές στους επιτιθέμενους. Ειδικά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού η ποιοτική υπεροχή των αμυνομένων εξαναγκάζει σε πλήρη αποτυχία τις επιθέσεις των ατάκτων υποχρεώνοντας τους σε οπισθοχώρηση…

Όμως ο Μεχμέτ έχοντας προβλέψει το ενδεχόμενο αυτό, έχει τοποθετήσει την αστυνομία του, με σαφή εντολή να τους εξαναγκάσουν να γυρίσουν πίσω, αλλά και να σφάζουν όποιον δεν υπακούει…

Η θέση των ατάκτων είναι δύσκολη, βρισκόμενοι ουσιαστικά μεταξύ δύο πυρών… 



Έτσι πραγματοποιούν νέες επιθέσεις απελπισίας, που όμως και αυτές αποκρούονται με την ίδια επιτυχία από τους υπερασπιστές των τειχών, αναγκάζοντας τον Μεχμέτ μετά από δύο ώρες να διατάξει γενική υποχώρηση. 



Το ηθικό των αμυνομένων ανεβαίνει και ιαχές νίκης ακούγονταν δυνατές ειδικά μάλιστα , όταν φτάνουν οι πληροφορίες ότι οι επιθέσεις αποκρούστηκαν σε όλα τα σημεία των τειχών. Όμως πριν προλάβουν καν οι άντρες να βάλουν λίγο νερό στο στόμα του , να πάρουν μια ανάσα αλλά και να προλάβουν να επισκευάσουν έστω και πρόχειρα τα τείχη και ενώ ήδη ήταν εξουθενωμένοι, επιτίθεται στην πόλη το δεύτερο κύμα που αποτελείτο από το σύνολο του τακτικού στρατού. Και στην δεύτερη επίθεση ο κύριος όγκος των επιτιθέμενων κατευθύνεται προς την πύλη του Αγίου Ρωμανού, ενώ αρκετή πίεση δέχεται και η περιοχή του παλατιού των Βλαχερνών, που είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα στρατεύματα της ξηράς ,αλλά και τοξότες και τυφεκιοφόρους που από τα ψηλότερα σημεία των καραβιών έριχναν πληθώρα πυρών προς τους υπερασπιστές. Παρόλα αυτά οι Ενετοί υπερασπιστές τους απέκρουσαν σθεναρά και τους απώθησαν με επιτυχία. 




Η επίθεση των τακτικών στρατευμάτων διεξάγεται με την ίδια ορμή αλλά και με μεγαλύτερη τάξη σε σχέση με τις επιθέσεις των ατάκτων, ενώ πολλοί από αυτούς φορούσαν αλυσιδωτούς θώρακες, κρατώντας και μεγάλες ασπίδες που τους προστάτευαν από τα βέλη και τις σαΐτες των αμυνομένων.

Γρήγορα αρκετοί έστησαν σκάλες πάνω στο σταύρωμα και ορισμένοι ανέβηκαν πάνω σε αυτό δίνοντας πλέον μια μάχη σώμα με σώμα με τους κατάφρακτους ιππότες που υπερασπίζονται την περιοχή του Αγίου Ρωμανού. Την σκληρότητα της μάχης περιγράφει με γλαφυρότητα και ο Τουρσούν Μπέης :

<< Οι γαζήδες απ’ έξω και οι στασιαστές από μέσα πολεμούσαν σώμα με σώμα. Τα βλήματα από τα κανόνια και τα τουφέκια πήγαιναν και έρχονταν. Πόσα κεφάλια χωρίστηκαν από τα σώματα τους ! Καθώς ο καπνός από τη νάφθα ανέβαινε , όμοιος με σύννεφο , οι ειδωλολάτρες έκαναν να πέφτουν βροχή πάνω στους γαζήδες οι σπίθες. Χτυπούσαν οι ασπίδες πάνω στο φρούριο τόσο που έσκιζαν τη φλόγα της νάφθας. Πρόσφεραν στους πύργους την αιχμή του δόρατος που έριχνε κάτω τον μαχητή. Καθώς έγινε ένα με το χώμα μια στοά, σε διάφορα σημεία το έδαφος κάτω από το φρούριο ήταν διάτρητο. Έτσι άναψε η φωτιά της μάχης και η σκόνη της πάλης αιωρούνταν μέχρι τις πρώτες ώρες του πρωινού >>.
Η κατάσταση είναι πλέον οριακή και η νίκη δείχνει να φτερουγίζει πότε προς την μία και πότε προς την άλλη πλευρά. Σε μια προσπάθεια ψυχολογικού επηρεασμού, στρατιώτες και από τις δύο πλευρές αρχίζουν να εκτοξεύουν εκατέρωθεν άγριες βρισιές. 

Οι αμυνόμενοι αντιμετωπίζουν με επιτυχία τις επιθέσεις, όμως οι εχθροί όχι μόνο είναι πολλοί αλλά και ψυχολογικά ντοπαρισμένοι αφού παρά τις μεγάλες απώλειες τους συνεχίζουν με αμείωτη ορμή και φανατισμό την προσπάθεια τους…Η κρισιμότητα της στιγμής γίνεται αντιληπτή από τον αγωνιούντα Μεχμέτ που δίνει εντολή να κτυπήσουν τα μεγάλα κανόνια του το σημείο αυτό , αδιαφορώντας για το γεγονός ότι έτσι θα χαθούν και αρκετοί δικοί του στρατιώτες… 

Ορισμένες βολές είναι επιτυχείς δημιουργώντας μεγαλύτερα χάσματα στα ήδη τραυματισμένα σε πολλά σημεία τείχη ,γεγονός που το εκμεταλλεύεται μια ομάδα τριακοσίων στρατιωτών του οθωμανικού στρατού που για πρώτη φορά καταφέρνει να εισχωρήσει στον περιβάλλοντα χώρο όπου βρίσκονται οι αμυνόμενοι.

Οι στιγμές που ακολουθούν είναι οι πλέον άγριες και αιματηρές από την αρχή του πολέμου. Οι στρατιώτες και από τις δύο πλευρές προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξουδετερώσει η μία την άλλη, σταδιακά όμως οι αμυνόμενοι καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες καταφέρνουν να εξολοθρεύσουν τους περισσότερους από τους αντιπάλους τους που κατά κάποιο τρόπο ήταν και εγκλωβισμένοι μέσα στα εχθρικά χαρακώματα , εκδιώκοντας και τους υπόλοιπους πέρα από αυτά…

Την ίδια στιγμή εξακολουθούσαν να μην φέρνουν αποτέλεσμα και οι επιθέσεις που επιχειρούσαν τα οθωμανικά στρατεύματα και σε άλλα επικίνδυνα σημεία, όπως την πύλη της Καλιγαρίας όπου δέσποζε η μορφή ενός μεσήλικα γίγαντα του Θεόδωρου Καρυστινού που με το τόξο του έκανε θραύση, την πύλη του Μυριανδρίου (Αδριανούπολης) την οποία υπερασπίζονταν οι αδερφοί Μποκιάρντι και την περιοχή των Βλαχερνών της οποίας ο επικεφαλής Ενετός Βάιλος (διοικητής) Μινότο έδινε ότι είχε και δεν είχε.


Η αποτυχία αυτή άρχισε να ανησυχεί τον Μεχμέτ που έδωσε εντολή για υποχώρηση και ανασύνταξη , ετοιμάζοντας στη νέα επίθεση να ρίξει στην μάχη και το τελευταίο του όπλο , τους Γενίτσαρους που ξεκούραστοι και ανυπόμονοι περίμεναν τέσσερις ώρες για να έρθει και η δική τους σειρά…

Η προσωρινή αποχώρηση του Οθωμανικού στρατεύματος έκανε ακόμη ποιο έντονη την εξάντληση από την πολύωρη αντιπαράθεση αφού κατά την διάρκεια της μάχης η ένταση της δεν άφηνε να φανεί η κόπωση… Οι περισσότεροι αμυνόμενοι είναι εξουθενωμένοι , το βάρος της πανοπλίας τους φαίνεται ασήκωτο, η δίψα αφόρητη, όμως ήξεραν ότι ο αγώνας όχι μόνο δεν τελείωνε αλλά τώρα θα κορυφωνόταν…

Τους Γενίτσαρους ο Μεχμέτ τους προόριζε αποκλειστικά για την πύλη του Αγίου Ρωμανού που τα κενά στα τείχη ήταν τεράστια, ενώ στα άλλα σημεία έχουμε ανασύνταξη και νέα επίθεση του δεύτερου κύματος του τακτικού στρατού . Οι Γενίτσαροι σε αντίθεση με τις άλλες επιθέσεις προχωρούν αργά και μεθοδικά επιτιθέμενοι κατά κύματα ενώ πολλοί από αυτούς είναι εφοδιασμένοι με άγκιστρα και άλλα εργαλεία με τα οποία θα προσπαθούσαν να διαλύσουν το πρόχειρα φτιαγμένο σταύρωμα.

Την ίδια στιγμή πλημμυρίδα από βέλη και ακόντια κατευθυνόταν προς την πλευρά των αμυνομένων ενώ τα κανόνια συνέχιζαν να ρίχνουν πολλά κιλά από μολύβι…

Για ακόμη μια φορά η μάχη έφτανε σε οριακό σημείο. Οι Γενίτσαροι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να στήσουν τις σκάλες και να περάσουν τα αναχώματα ενώ οι αμυνόμενοι εκτόξευαν εναντίον τους ότι υλικό ήταν διαθέσιμο προκαλώντας και σε εκείνους σημαντικές απώλειες. 

Οι μάχες ήταν ξανά σώμα με σώμα, με τους αμυνόμενους να αποδεκατίζονται από τις απώλειες, καταφέρνοντας ωστόσο με υπεράνθρωπη προσπάθεια να γκρεμίσουν από τα τείχη και τις σκάλες τους Οθωμανούς πολεμιστές, διατηρώντας ακόμη έστω και με μεγάλη δυσκολία τον έλεγχο της κατάστασης. 

Οι έμπειροι πολεμιστές των αμυνομένων ύστερα από μία ώρα μαχών και με το τρίτο κύμα επιθέσεων άρχιζαν να διαισθάνονται μια κάμψη στην ορμή του Οθωμανικού στρατού γεγονός που άφηνε να διαφανεί μια αχνή αισιοδοξία. 

Οι υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης παρά την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν ύστερα από πέντε ώρες μάχης, διατηρούσαν τις θέσεις τους, αρχίζοντας να πιστεύουν στη μεγάλη νίκη με τον αυτοκράτορα να παροτρύνει τους στρατιώτες του: 

<< στήτε ανδρείως αδερφοί στήτε ανδρείως >>.

Γρήγορα ωστόσο δύο οδυνηρά και όχι απόλυτα διευκρινισμένα γεγονότα θα εξανεμίσουν τις ελπίδες των αμυνομένων , γέρνοντας οριστικά την ζυγαριά προς την οθωμανική πλευρά… 



Η Πόλις Εάλω…

Οι συνεχείς κανονιοβολισμοί είχαν καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος των τειχών , αφήνοντας ουσιαστικά ακάλυπτους τους υπερασπιστές που όλες αυτές τις μέρες με κλαδιά , βαρέλια με χώμα και με ότι άλλο υλικό ήταν διαθέσιμο, προσπαθούσαν να επισκευάσουν όσο ήταν δυνατό τα γκρεμισμένα τείχη. 

Όμως αυτό το συνεχές πέρα δώθε , γινόταν πλέον ορατό από τους Τούρκους 
τοξοβόλους. Έτσι στον βόρειο τομέα και για μεγαλύτερη ασφάλεια των μετακινήσεων αποφάσισαν να ανοίξουν ένα ημιυπόγειο παραπόρτι που οδηγούσε κατευθείαν στον εξωτερικό περίβολο των τειχών. Το παραπόρτι αυτό λεγόταν Κερκόπορτα (ή Ξυλόκερκος) και βρισκόταν οκτακόσια μέτρα βόρεια της πύλης του Αγίου Ρωμανού (κοντά στην πύλη του Μυριανδρίου ή Αδριανούπολης), εκεί που το διπλό τείχος συναντούσε το μονό.

Στη συμβολή των δύο αυτών οχυρώσεων υπήρχε ένα κάθετο τείχος πάχους 3,5 μέτρων, που ασφάλιζε την είσοδο από τον περίβολο στην πόλη και σε αυτό το τείχος είχε κατασκευαστεί η Κερκόπορτα, η διάμετρος της οποίας δεν ξεπερνούσε τα δύο μέτρα και το ύψος τα τρία… 

Την ώρα που η μάχη ήταν στην κορύφωση της, ορισμένοι Τούρκοι που είχαν εισχωρήσει στον περίβολο αντιλήφθηκαν την ύπαρξη της και ότι αυτή ήταν ανοικτή…Χωρίς να χρονοτριβήσουν πέρασαν το παραπόρτι και αμέσως επιτέθηκαν από πίσω στους αμυνόμενους που κατατρομαγμένοι αποχωρούν, με τους Τούρκους να καταλαμβάνουν τρεις πύργους, υψώνοντας παράλληλα και τις τουρκικές σημαίες. 

Στη συνέχεια οι Τούρκοι αυτοί  εκμεταλλευόμενοι τον πανικό που διακατείχε τους αμυνόμενους, κατάφεραν να σταθεροποιηθούν και επεκτεινόμενοι σταδιακά έφτασαν στο σημείο της κύριας μάχης στην πύλη του Αγίου Ρωμανού. Οι υπερασπιστές του σημείου εκείνου που μέχρι τότε κρατούσαν τις θέσεις τους , αντιλαμβάνονται ξαφνικά, ότι πολλά βέλη ερχόντουσαν από πίσω εναντίον τους και ότι αυτά προέρχονται από Τούρκους... 

Αμέσως κάθε μορφή άμυνας διαλύθηκε και οι περισσότεροι υπερασπιστές άρχιζαν να τρέχουν προς το εσωτερικό, με τον Οθωμανικό στρατό να ορμά ανενόχλητος πλέον στην πόλη. Τα όσα αναφέρονται  επιβεβαιώνονται εν μέρει και από τον Τούρκο Σαντεντίν που διηγείται ότι όταν ο Οθωμανικός στρατός σταθεροποιήθηκε στον περίβολο , κατάφερε να ανοίξει όλες τις πύλες , με πρώτη αυτή της Αδριανούπολης .

Οι περισσότεροι όμως ιστοριογράφοι (όπως ο Φραντζής και ο Λεονάρδος ο Χίος) δεν αναφέρονται καθόλου σε αυτό το περιστατικό, είτε γιατί το αγνοούν, είτε γιατί πιθανότατα και αν ακόμη συνέβη  να μην το θεώρησαν τόσο σημαντικό… 

Είναι αυτονόητο ότι σίγουρη άποψη δεν μπορεί να υπάρξει, φαίνεται όμως και από υπονοούμενα άλλων ιστοριογράφων (όπως του Καρδινάλιου Ισίδωρου που σε επιστολή του προς τον Βησσαρίωνα επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι το τμήμα των τειχών στην πύλη της Καλιγαρίας αποδείχτηκε τελικά το ποιο αδύναμο…) ότι κάποιοι Τούρκοι μπόρεσαν να σπάσουν την άμυνα σε εκείνη την περιοχή, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τα πάντα είχαν κριθεί, αφού και λίγοι ήτανε, αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα μέρη οι αμυνόμενοι ακόμη κρατάγανε. 

Σε κάθε περίπτωση πάντως ήταν επιτακτική ανάγκη η άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος, όμως τότε συνέβη ένα ακόμη σημαντικότερο γεγονός που έκρινε οριστικά τον αγώνα…

Στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, ο Ιουστινιάνης από την αρχή της μάχης δεν είχε σταματήσει ούτε στιγμή να πολεμά, να καθοδηγεί και να ενθαρρύνει . Ως έμπειρος πολεμιστής ήξερε ότι ο αγώνας είχε φτάσει στο πλέον κρίσιμο σημείο του αφού και οι δύο πλευρές είχαν ρίξει στη μάχη κάθε διαθέσιμη μονάδα και υλικό.

Για το λόγο αυτό αγωνιζόταν στην πρώτη γραμμή, όμως πλέον είχε ξημερώσει και ο ίδιος ήταν σε απόσταση βολής από τους εχθρικούς πυροβολητές…Κάποιος από αυτούς τον σημαδεύει και ο Ιουστινιάνης σωριάζεται στο έδαφος…Αμέσως δημιουργείται σύγχυση αφού όλοι προσπαθούν να μάθουν τι του συνέβη.

Σχετικά με τον τραυματισμό του Ιουστινιάνη υπάρχουν επίσης διαφορετικές εκτιμήσεις των ιστοριογράφων που ξεκινούν από το ότι… σηκώθηκε και έφυγε μόνος του, μέχρι του ότι τραυματίστηκε από μέσα…Αλλά οι ιστοριογράφοι εκφράζουν διαφορετικές απόψεις τόσο για το σε ποιο σημείο του σώματος του χτυπήθηκε , όσο και για την σοβαρότητα του τραύματος. Κατά την δική μου εκτίμηση στο συγκεκριμένο ζήτημα ποιο κοντά στην πραγματικότητα πρέπει να βρίσκεται ο Κριτόβουλος, που αναφέρει ότι βλήμα βαλλίστρας διαπέρασε τον θώρακα του τραυματίζοντας τον σοβαρά στο στέρνο. 
Ο Ιουστινιάνης σωριάστηκε κάτω και οι σύντροφοι του απελπισμένοι και αποκαρδιωμένοι από το γεγονός, πήραν τον αρχηγό τους και αποχώρησαν παρά τις παρακλήσεις του Αυτοκράτορα προς αυτούς να μείνουν στις θέσεις τους. 

<< Βάλλεται μεν Ιουστίνος καιρίαν βέλει των από μηχανής κατά του στέρνου δια του θώρακος διαμπάξ και βληθείς πίπτει αυτού και αποκομίζεται ες την ιδίαν σκηνήν κακώς έχων. Εκλύονται δε οι μετ’ αυτού πάντες απειρηκότες τω πάθει και καταλείψαντες το τε σταύρωμα και το τείχος ίνα εμάχοντο, προς έν μόνον εώρων, αποκομίσαι τε τούτον εν ταις ολκάσι και αυτοί αποκομισθήναι σως, καίτοι του βασιλέως Κωνσταντίνου πολλά παρακαλούντος αυτούς και υπεσχημένου μικρόν παραμείναι, έως αν ο πόλεμος λωφήση οι δ’ ουκ εδέξαντο, αλλ’ αναλαβόντες τον ηγεμόνα σφων ωπλισμένοι εχώρουν επί τας ολκάδας σπουδή και δρόμω μηδενός επιστρεφόμενοι των άλλων >>.

Η πιθανότητα αυτή ενισχύεται βάση και των όσων μνημονεύει ο Νέστωρ Ισκεντέρ στο Σλαβονικό χρονικό του , όπου μάλιστα γίνεται λόγος για δύο τραυματισμούς. Συγκεκριμένα ο Ισκεντέρ αναφέρει ότι ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε για πρώτη φορά το βράδυ της Κυριακής από πέτρινη μπάλα (ή πιθανότατα θραύσματα πέτρας) και ενώ επιδιόρθωνε ζημιές σε ένα πύργο. Αμέσως τον πήγαν στη σκηνή του για να του προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες , όμως εκείνος επέμενε να επιστρέψει στη θέση του όπως και έγινε. 

Ο δεύτερος (και καθοριστικός) τραυματισμός του έγινε την στιγμή που η γενική επίθεση ήταν στην πλέον κρίσιμη στιγμή της από χτύπημα που τον βρήκε στο δεξιό ώμο ρίχνοντας τον κάτω ξερό. Τότε οι σύντροφοι του κλαίγοντας και θρηνώντας τον πήραν και έφυγαν παρά τις ικεσίες του αυτοκράτορα προς αυτούς να παραμείνουν στις θέσεις τους. Τα εδάφια αυτά είναι πολύ αποκαλυπτικά διότι αποκρούουν τις υπόνοιες είτε για εσκεμμένη αποχώρηση του Ιουστινιάνη, είτε για εγκατάλειψη του πεδίου της μάχης λόγω δειλίας ή πόνου. 

Ο Ιουστινιάνης δεν ήταν πλέον σε θέση να δίνει οδηγίες, ειδάλλως δεν υπήρχε περίπτωση να αποχωρήσει έστω και τραυματισμένος. Από την άλλη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι άντρες του ήταν επαγγελματίες στρατιώτες που είχαν τυφλή και απόλυτη εμπιστοσύνη μόνο στον αρχηγό τους. Έτσι όταν αυτός τέθηκε εκτός μάχης και ύστερα από όσα είχαν δει και ακούσει κατά την διάρκεια της πολιορκίας με τους διχασμούς , τις μοιρολατρίες και τις δεισιδαιμονίες δεν είχαν εμπιστοσύνη σε κανέναν άλλο. 

Ως εκ τούτου όταν η πύλη ανοίχθηκε και ο αρχηγός τους μεταφέρθηκε σε άθλια κατάσταση στο πλοίο , αρκετοί από τους πολεμιστές του χάνοντας το ηθικό τους και σκεφτόμενοι πρωτίστως την δική τους σωτηρία άρχισαν και αυτοί να αποχωρούν. 

Ο Μεχμέτ που βρισκόταν εκεί κοντά, παρατήρησε αμέσως την σύγχυση και τα κενά, διατάζοντας τους πολεμιστές του να επιτεθούν μαζικά στο σημείο εκείνο , ώστε να ενισχύσουν όσους ήδη πίεζαν την περιοχή .

Τότε ένας ειδικά εκπαιδευμένος Τούρκος για καταλήψεις φρουρίων, ο Χασάν από το Λοπάδι (Ουλουμπάτ) της Βιθυνίας, ακολουθούμενος από 30 περίπου συντρόφους του καταφέρνει να ανοίξει πέρασμα μέσα από τα χαλάσματα καταλαμβάνοντας το φράχτη και εισβάλοντας στον περιβάλλοντα χώρο μπροστά από το μεσοτείχιο. 

Όλοι οι υπερασπιστές πέφτουν πάνω τους καταφέρνοντας τελικά να τους σκοτώσουν , όμως η ζημιά είχε γίνει αφού υπήρχε πλέον ένα μεγάλο άνοιγμα που δεν μπορούσε να κλειστεί , ενώ ο ακάλυπτος χώρος που υπήρχε έδινε την δυνατότητα στους τοξότες του Μεχμέτ να σκοτώσουν αρκετούς από τους ικανούς πολεμιστές των αμυνόμενων. 

Έτσι πολυάριθμοι Τούρκοι πέρασαν ξανά το φράχτη αρχίζοντας να εισχωρούν στο περιβάλλοντα χώρο και αυτή τη φορά παρά την απεγνωσμένη αντίσταση των αμυνομένων, αλλά και των τοξοτών που από τους πύργους ψηλά λυσσωδώς τους κατατόξευαν, κατόρθωσαν να σταθεροποιηθούν. Οι υπερασπιστές μάχονται γενναία, αλλά η εισροή των Τούρκων είναι συνεχής ,με αποτέλεσμα πολλοί εξ αυτών πιεζόμενοι να πέφτουν στο χαντάκι που είχε δημιουργηθεί μπροστά από το μεσοτείχιο , από τα χώματα που αφαιρούσαν για να γεμίζουν με αυτά τα βαρέλια με τα οποία έκλειναν τα κενά του σταυρώματος . 

Έτσι οι Τούρκοι άρχισαν να τους κτυπούν και να τους κατασκοτώνουν από πάνω χλευάζοντας τους.

Την ίδια στιγμή άλλοι Τούρκοι είχαν αρχίσει να ανεβαίνουνε στο κυρίως τείχος κινούμενοι κατά μήκος του δεξιά και αριστερά , με αποτέλεσμα πολλοί εξ αυτών να βρεθούνε στην πλάτη άλλων υπερασπιστών που δεν είχαν αντιληφθεί ακόμη τι συνέβαινε εξακολουθώντας να μάχονται. 

Την αρχική έκπληξη τους γρήγορα διαδέχτηκε ο πανικός με αποτέλεσμα εκατοντάδες υπερασπιστές να συνωστίζονται μπροστά από μια πόρτα (που ο Κριτόβουλος αναφέρει ως πυλίδα Ιουστίνου και ο Δούκας ως Χαρσία πύλη) με βασική τους πλέον έννοια πώς θα διαφύγουν. 

Τους πανικόβλητους υπερασπιστές ακολουθούσαν κατά πόδας χιλιάδες Τούρκοι , που πλέον αυτό που τους ενδιέφερε ήταν τι θα αιχμαλωτίσουν και τι θα αρπάξουν , ενώ η κραυγή ``η πόλις εάλω`` άρχιζε να μεταδίδεται από στόμα σε στόμα …

Οι αμυνόμενοι στα υπόλοιπα σημεία των επάλξεων όταν αντιλήφθηκαν ότι η άμυνα έσπασε , σταμάτησαν τον αγώνα αρχίζοντας να φεύγουν άλλοι προς το λιμάνι για να βρούνε πλοίο και να φύγουν και άλλοι προς τα σπίτια τους. 

Στην περιοχή των Βλαχερνών ο Ενετός Βάιλος Μινότο προσπάθησε απεγνωσμένα μέχρι την τελευταία στιγμή να κρατήσει την άμυνα , όμως η καθυστέρηση αυτή στάθηκε τελικά μοιραία για εκείνον , αφού συνελήφθη αιχμάλωτος μαζί με ένα υιό του για να αποκεφαλιστούν κατ’ εντολή του Σουλτάνου… 

Στην πύλη της Καλιγαρίας ο Θεόδωρος Καρυστινός είχε αφήσει το τόξο και ως μεσαιωνικός Ηρακλής με το απελατίκι του , έστειλε στα ουρί του παραδείσου πολλούς Τούρκους μέχρι να λυγίσει τελικά από το εχθρικό πλήθος , ενώ στην κοντινή πύλη του Μυριανδρίου τα τρία αδέρφια, Παύλος, Τρωίλος και Αντόνιο Μποκιάρντι αγωνιζόντουσαν ακόμη. 

Όταν όμως είδαν ότι τα πάντα είχαν τελειώσει τότε (σύμφωνα με τον Φραντζή) ο Παύλος γύρισε και είπε στα αδέρφια του `` Φρίξον ήλιε και θρήνησε γη``. Η Πόλη έπεσε , ας δούμε τουλάχιστον πως θα σωθούμε εμείς …(Τελικά οι Αντόνιο και Τρωίλος τα κατάφεραν όχι όμως και ο Παύλος…).

  Το τέλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου



Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μετά τον τραυματισμό του Ιουστινιάνη , έδινε ήδη σαν απλός στρατιώτης στη πύλη του Αγίου Ρωμανού ένα απελπισμένο αγώνα τιμής. 



Είχε έρθει πλέον η στιγμή να λειτουργήσει σαν Σπαρτιάτης στις Θερμοπύλες, κάτι που ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του και το παραστατικό του. Άλλωστε ήξερε ότι το μόνο που απέμενε πλέον σε εκείνον και τους πιστούς συμπολεμιστές του ήταν η τιμή τους. Έτσι μαζί με τους Θεόφιλο Παλαιολόγο, Ιωάννη Δαλμάτη, Φραγκίσκο του Τολέδο, Δημήτριο Κατακουζηνό και μερικές ακόμη δεκάδες πιστούς `` Καβαλάριους `` προσπαθεί με αφάνταστη γενναιότητα να κρατήσει την άμυνα. 



Όμως παρά τις προσπάθειες τους ο όγκος των εχθρικών δυνάμεων σαν ορμητικός χείμαρρος παρασύρει πλέον τα πάντα, ο αυτοκράτορας τότε πετάει τα βασιλικά ενδύματα και ξεχύνεται ενάντια στα χιλιάδες εχθρικά φουσάτα που ήδη αλαλάζουν από ενθουσιασμό και με το σπαθί στο χέρι πετσοκόβει όποιον βρίσκει μπροστά του. 



Αλλά η αριθμητική υπεροχή του εχθρού είναι τρομακτική με τους συντρόφους του να χάνονται ο ένας μετά τον άλλο και τον ίδιο να φωνάζει ότι "η πόλη χάνεται και εγώ ακόμη ζω ;" 

Γιατί από την αρχή της μάχης το δίλημμα για εκείνον ήταν ένα, "η θα νικήσω ή θα πεθάνω" και αφού πλέον δεν μπορούσε να νικήσει, δεν σκεφτόταν παρά τον θάνατο , αλλά ένα θάνατο έντιμο που θα βοήθαγε να κρατηθεί και το φρόνημα του υπόδουλου πλέον λαού του. 

Ορισμένοι δυτικοί ιστοριογράφοι είπαν ότι αφού είχε κτυπήσει αρκετούς γενίτσαρους, κάποιος από αυτούς του δίνει ένα χτύπημα με το σπαθί στο κεφάλι , τα αίματα του μπερδεύονται με αυτά των εχθρών του, δεν βλέπει πλέον τίποτε αλλά παρόλα αυτά συνεχίζει και μάχεται, τότε όμως ένας δεύτερος γενίτσαρος του δίνει το καθοριστικό χτύπημα και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πέφτει και μαζί με αυτόν η λατρεμένη του πόλη που αλλάζει σελίδα …


29η Μαΐου: 
Τελετή Μνήμης 
για τους αθάνατους Ήρωες 
του Ελληνισμόυ

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ...Δηλώνουμε ΠΑΡΩΝ στο προσκλητήριο της Αιώνιας Βασιλεύουσας του Ελληνισμού


Η ανεκτικότητα του διαφορετικού επιβάλλεται αρκεί να μην ανήκει σε αυτά που παραδοσιακά υπήρχαν στην Ελλάδα.














Κόμματα και νομοθετικά πλαίσια ΞΕΝΑ ως προς το πολιτισμικό και θρησκευτικό γίγνεσθαι φαίνεται να επικρατούν στην Ελλάδα! 

Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι ο αριστερός συνασπισμός με τις πολιτικές του θέσεις στο μεταναστευτικό θα έριχνε νερό στο μύλο του καπιταλισμού; 

Γιατί με το προσωπείο του ενδιαφέροντος για τα δικαιώματα των μεταναστών συμβάλλει στην ομογενοποίηση των λαών άρα στην καλύτερη πρόσβαση των καπιταλιστικών πρακτικών σε αυτούς!

Η χώρα μας δεν είναι αποθήκη μεταναστών αλλά παρακαταθήκη αρχαίου αλλά και χριστιανικού πολιτισμού. Αυτές είναι οι ιδιαιτερότητες που οι αυτοαποκαλούμενοι αντιρατσιστές θέλουν να βάλουν στο μπλέντερ της πολιτισμικής ομογενοποίησης!

Εφόσον οι μετανάστες δεν σέβονται το πραγματικό τους status δηλαδή αυτό του φιλοξενούμενου και δεν φέρονται με σεβασμό απέναντι σε αυτά που οι Έλληνες σεβάστηκαν τόσα χρόνια σε όλες τις χώρες που μετανάστευσαν, δεν μπορούν να προστατεύονται και μάλιστα με νόμους φερομένους από χώρες στις οποίες η εφαρμογή τους μόνο προβλήματα έφερε. 

Ούτε μπορεί αυτός ο νόμος να χρησιμοποιηθεί ως κεφαλοκλείδωμα σε ακραίους πολιτικούς σχηματισμούς γιατί αυτό θα εξωθήσει ανθρώπους να μπουν πιο βαθιά σε αυτές τις μισαλλόδοξες νοοτροπίες. 

Ο Ελληνας ξέρει από μόνος του να φέρεται σε όποιον τον σέβεται ως έθνος και ως πολιτισμό βλέπε τον τρόπο που δέχθηκαν τα πρώτα κύματα μεταναστών. 

Ακολουθώντας τα βήματα αντίστοιχων νόμων που ισχύουν στο εξωτερικό: η σεξουαλική ιδιαιτερότητα προστατεύεται . 

Η εθνική ιδιαιτερότητα (πλην των Ελλήνων) προστατεύεται. Οι επιθέσεις Ελλήνων σε ξένους διαπομπεύονται και τιμωρούνται χωρίς απαραίτητα να ισχύει κάτι αντίστοιχο για το αντίθετο. Οι χριστιανοί φιμώνονται, ως άτομα και ως εκκλησία, λες και δεν είναι ψηφοφόροι, η ανεκτικότητα του διαφορετικού επιβάλλεται αρκεί να μην ανήκει σε αυτά που παραδοσιακά υπήρχαν στην Ελλάδα.

Όχι δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά εφιάλτης πολιτικής πραγματικότητας. Ήρθαν τα ξένα να διώξουν τα μέχρι σήμερα...!

ΠΟΣΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ; – ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Ν.Γ.ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ

«ΟΥΚ ΕΞ ΑΛΛΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΥΡΑΝΝΙΣ 
ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ Η ΕΚ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» 
ΠΛΑΤΩΝ – ΠΟΛΙΤΕΙΑ. 









Μας λένε ότι έχουμε δημοκρατία και ότι αυτοί οι οποίοι μας κυβερνούν εκφράζουν την θέληση του λαού!

Πόσο αληθινός όμως είναι αυτός ο ισχυρισμός τους όταν έχουν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα διαψεύσει οι ίδιοι τον εαυτό τους και σαν κυβέρνηση ασκούν μία πολιτική εντελώς αντίθετη από όσα προεκλογικά υποσχόντουσαν; 

Έχουμε δημοκρατία όταν βασική αρχή του πολιτεύματος υποτίθεται ότι είναι πως οι πολίτες είναι ίσοι έναντι του νόμου, αλλά κάποιοι τελικά είναι πιο ίσοι από τους ίσους;

Αναφέρομαι στον περίφημο νόμο περί ευθύνης υπουργών, ο οποίος θα μπορούσε να αποκαλείται και νόμος περί ατιμωρησίας υπουργών, νόμο τον οποίο ευθέως το πολιτικό σύστημα δηλώνει ότι δεν μπορεί να αλλάξει άμεσα εδώ και τώρα!

Ποιος κυβερνά τελικά αυτόν τον τόπο; 

Οι πολιτικοί ή μήπως το χρήμα και οι ξένες πρεσβείες; 

Γράφει πριν από πολλά, πολλά χρόνια ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: “Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργία, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς. Αύτη παράγη την κοινωνικήν σηπεδώνα.”

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δεν έχουμε δημοκρατία και ότι αυτοί οι οποίοι παριστάνουν τους δημοκράτες, μέσα στους οποίους ευρίσκονται και κατ’ εξοχήν αρνητές της δημοκρατίας, όπως είναι οι μαρξιστές, δεν είναι τίποτε άλλο τελικά παρά μεγάλοι υποκριτές. 

Την υποκρισία αυτή των «δημοκρατών» την είδε ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός στις οθόνες των τηλεοπτικών δεκτών του με την στάση του κομμουνιστή αντιπροέδρου της Βουλής Δραγασάκη, ο οποίος κατήργησε με τρόπο αυθαίρετο και αυταρχικό το δικαίωμα του λόγου σε έναν εκλεγμένο εκπρόσωπο του Λαού και την ενέργειά του αυτή δεν χειροκρότησαν μόνον οι σύντροφοί του, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, αλλά και οι παριστάμενοι στην αίθουσα της Βουλής βουλευτές της Ν.Δ. 

Δεν μας προκαλεί η στάση όλων αυτών έκπληξη. 

Άλλωστε δεν πάει πολύς καιρός που δήλωσε ο βουλευτής της Ν.Δ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης στην εκπομπή «ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ» με τον Άκη Παυλόπουλο στον σταθμό EXTRA 3 TV την Δευτέρα 13 Μαΐου 2013 τα εξής: «Προτιμώ οι νέοι να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ παρά ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ».

Ο βουλευτής αυτός, θυμίζουμε, ότι είχε κάνει στο παρελθόν και την περίφημη δήλωση, σχολιάζοντας το κάψιμο της Ελληνικής Σημαίας από αναρχοκομμουνιστές, ότι η ενέργειά τους αυτή αποτελεί «αναφαίρετο δικαίωμα τους»…

Ενωμένοι, λοιπόν, άπαντες του λεγομένου «δημοκρατικού» τόξου και στον νόμο περί ευθύνης υπουργών και στον αποκλεισμό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Ενωμένοι εναντίον των Ελλήνων Εθνικιστών, οι οποίοι αποτελούν καθώς αποδεικνύεται τον έναν, μοναδικό και μέγα κίνδυνο για το αμαρτωλό βασίλειό τους, που καταρρέει.

Ψέματα και αλήθειες περί δημοκρατίας

Αξίζει να επισημάνουμε ότι αφορμή για την προκλητική στάση του αντιπροέδρου της Βουλής και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δημιούργησε το γνωστό επεισόδιο ήταν η απάντηση στην επίκαιρη ερώτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα για το περίφημο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε τον Ρουπακιώτη να επιμείνει στην θέση του, όμως ο νόμος αυτός δεν είναι νέος. Τον είχε υποβάλλει το ΠΑΣΟΚ και το 2011 και το 2012. 

Όταν μάλιστα είχε έλθει για πρώτη φορά το θέμα στην επικαιρότητα η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ Αυγή είχε γράψει στις 9 Μαρτίου του 2011 για τον ίδιο αυτό νόμο που σήμερα υπερασπίζεται: «Οι νέες ρυθμίσεις για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού αποτελούν απαράδεκτους και αντισυνταγματικούς περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης.»

Όλα αυτά όμως σήμερα πήγαν περίπατο… Γιατί; 

Γιατί το 2011 δεν υπήρχε η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στο κοινοβούλιο, σήμερα που υπάρχει άλλαξε στάση και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή είναι η πολιτική συνέπεια του κόμματος της «νέας αριστεράς». Όσο για την ευαισθησία τους περί δημοκρατίας και στην ατέλειωτη ψευδολογία περί του κοινοβουλευτισμού, η οποία καλλιεργείται από το κόμμα των πολιτικών κομμάτων, θα τους απαντήσω με τα λόγια ενός γενναίου του πνεύματος, ο οποίος δεν υπήρξε εθνικιστής, αλλά είχε το θάρρος να λέει αλήθειες. 

Μας λένε, λοιπόν, ότι ο λαός έχει επιβάλει αυτό το πολιτικό σύστημα, ας δούμε, όμως, τι γράφει σχετικά ο αείμνηστος Καθηγητής Παναγιώτης Κονδύλης:

ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΣΕΛΙΔΑ 20: 

“Η εισαγωγή του βασιλευόμενου κοινοβουλευτισμού στη χώρα, και μάλιστα πάνω στη βάση της καθολικής ψηφοφορίας, δεν υπήρξε αναγκαία κι αναπόδραστη απόρροια εσωτερικών διεργασιών, αλλά κατά πρώτο λόγο η απάντηση των Δυτικών Δυνάμεων στην ανυπακοή της οθωνικής κυβέρνησης σε κρίσιμα θέματα εξωτερικής πολιτικής (υποστήριξη των αλυτρώτων κτλ.) και συνάμα το μέσο, με το οποίο οι Δυνάμεις αυτές φαντάζονταν στο εξής θα μπορούσαν να ασκήσουν πιο τελεσφόρα την επιρροή τους.”


Στην αμέσως επόμενη σελίδα του ιδίου βιβλίου του αναφέρεται στο κομματικό κράτος και γράφει: 

«”Η διόγκωση του κρατικού μηχανισμού εξ αιτίας του κοινοβουλευτικού συστήματος και της καθολικής ψηφοφορίας ήταν αναπόδραστη, γιατί εκείνο που είχαν να προσφέρουν τα κόμματα για την προσέλκυση ή τη συγκράτηση ψηφοφόρων ήσαν οι κρατικές θέσεις, οι οποίες ήσαν τόσο πιο περιζήτητες όσο η καχεξία της οικονομίας και γενικότερα η κοινωνική στενότητα έκαναν τις υπόλοιπες επαγγελματικές διεξόδους λιγοστές και αβέβαιες.”


Όμως αυτοί επιμένουν και μας λένε ότι στην δημοκρατία αποφασίζει ο λαός! 

Και ερωτούμε: 

Πότε αποφάσισε ο λαός για τα κρίσιμα και σημαντικά του ζητήματα από το 1974 μέχρι σήμερα; 

Δεν έγινε ούτε ένα δημοψήφισμα για πολύ σοβαρά και εξαιρετικά σπουδαία ζητήματα όπως: 

Α) Η συμφωνία της κυβερνήσεως των Αθηνών με την Τουρκία το 1976 για πάγωμα των ερευνών για πετρέλαιο στο Αιγαίο 

Β) Η είσοδος της Ελλάδος στην ΕΟΚ το 1981. 

Γ) Η μεταβολή κατ’ ουσίαν του πολιτεύματος με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985. 

Δ) Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η ένταξη της Ελλάδος στην ευρωζώνη και 

Ε) Η υπογραφή στα περίφημα μνημόνια και η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Ποτέ δεν αποφάσισε ο λαός, αποφάσισαν όλοι αυτοί οι οποίοι παριστάνουν τους «δημοκράτες».

Έχει πρόταση η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ;

Σε όσους επιμένουν να ισχυρίζονται ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι δημιούργημα της κρίσης, απαντούμε και τους το λένε και έγκυροι δικοί τους αναλυτές: 

Ο εθνικισμός ήταν πάντοτε εδώ σε αυτήν την χώρα και επιτέλους εκφράστηκε! Ας το πάρουν απόφαση. Και ας πάρουν επίσης απόφαση ότι δεν ξεπουλιόμαστε, δεν βγάζουμε την συνείδησή μας στα παζάρια τους και επίσης ότι δηλώσεις μετανοίας δεν διαθέτουμε.

Στον άλλο ισχυρισμό τους ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν έχει πρόταση δεν θα τους απαντήσω με όσα τα τελευταία έτη έχουμε συγκεκριμένα προτείνει, αλλά θα τους πούμε ότι στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν χρειάζονται ούτε σοφοί οικονομολόγοι (όλοι γνωρίζουμε πως κατάντησαν την χώρα οι καθηγητάδες…), ότι δεν χρειάζεται καν πρόταση! 

Χρειάζεται πατριωτισμός, εντιμότητα, διαφάνεια, δικαιοσύνη. Και αυτοί οι οποίοι οδήγησαν την χώρα στον σημερινό ζόφο είναι βέβαιον ότι δεν διαθέτουν τίποτε από τα παραπάνω.

Τελειώνω επανερχόμενος και πάλι σε λόγια του Παναγιώτη Κονδύλη, λόγια που απαντούν στην ψευτοδημοκρατία της παγκοσμιοποίησης:

Η διάδοση της δυτικής μαζικής δημοκρατίας σε παγκόσμια κλίμακα όχι μόνον δεν θα γεννήσει παντού πιστά αντίγραφα, αλλά θα αλλάξει και αυτήν την ίδια στις μητροπολιτικές χώρες, πυροδοτώντας παράλληλα οξύτατους αγώνες κατανομής

Αν ο 20ος αιώνας σήμανε τη διάψευση της κομμουνιστικής ουτοπίας, ο 21ος θα χαρακτηρισθεί από την κατάρρευση της φιλελεύθερης. 

Ποια συγκεκριμένα γεγονότα θα συγκροτήσουν τις μεγάλες ροπές κατά τον 21ο αιώνα, που θα είναι ο συγκλονιστικότερος και τραγικότερος της ανθρώπινης Ιστορίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Ένα ωστόσο είναι βέβαιο: 

H Ιστορία δεν τελείωσε. 

«Από τον 20ο στον 21ο αιώνα» εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ.
Η Ιστορία δεν τέλειωσε, λοιπόν, ας το πάρουν απόφαση. Ας πάρουν απόφαση επίσης ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι εδώ είτε τους αρέσει, είτε δεν τους αρέσει!

Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ



ΓΕΛΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ ΠΑΣΟΚ & ΔΗΜΑΡ ΚΑΤΕΘΕΣΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ “ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ” ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ... ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΜΑΤΙΑΣΕΤΕ! Μεταφρασμένο (!) - Για ποιον δουλεύουν;











Αντί το κόμμα της εγκατάλειψης να καταθέσει τα βιβλία με την «μαύρη τρύπα» καταθέτει αντιρατσιστικούς νόμους.

Επιστολή προς τον Πρόεδρο της Βουλής Β. Μεϊμαράκη κατέθεσε ο Γραμματέας της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ Γ. Μανιάτης, με την οποία ζητά την προώθηση στην Ολομέλεια της Βουλής του νομοσχεδίου που έχει καταθέσει το ΠΑΣΟΚ για την καταπολέμηση του ρατσισμού.

«Σε συνέχεια των πρόσφατων πολιτικών εξελίξεων, καθώς και της χθεσινής συνάντησης των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων που στηρίζουν την κυβερνητική πλειοψηφία, ζητούμε, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον Κανονισμό της Βουλής, να προωθηθεί άμεσα για συζήτηση και ψήφιση στην αρμόδια Επιτροπή και την Ολομέλεια της Βουλής, η Πρόταση Νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

«Καταπολέμηση Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας», την οποία έχουμε καταθέσει ως Κοινοβουλευτική Ομάδα από 21 Μαρτίου 2013», τονίζει στην επιστολή του ο Γ. Μανιάτης.

«Η υιοθέτηση στο εθνικό Δίκαιο προβλέψεων σημαντικού αξιακού, ιδεολογικού και ιστορικού περιεχομένου για την αποτροπή και αυστηρή τιμωρία πράξεων εγκληματικότητας, βιαιοπραγίας, ρατσισμού και ξενοφοβίας, με δεδομένη μάλιστα την ανάγκη εναρμόνισης με την Απόφαση – Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ε.Ε., θα αποτελέσουν ισχυρό θεμέλιο ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και της ασφάλειας των πολιτών, καθώς και της αποτελεσματικής θωράκισης του δημοκρατικού πολιτεύματος», αναφέρει ο κ. Μανιάτης.

Στην Ιπποκράτους θεωρούν ότι το Μαξίμου προκαλεί ρήγμα στις ενδοκυβερνητικές σχέσεις με την επιμονή της να μην δέχεται νέο αντιρατσιστικό.

Υπενθυμίζεται ότι μετά το χθεσινό αδιέξοδο στη σύσκεψη των αρχηγών ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σημείωσε πως δύο λύσεις υπάρχουν: 

ή να κατατεθεί το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη και να ψηφιστεί αφού γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις, 
ή -αν δεν υπάρξει τελικά συμφωνία στην κυβέρνηση για την κάταθεση του επίμαχου ν/σ – να προωθηθεί η πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ, για την οποία ο κ. Βενιζέλος εμφανίστηκε βέβαιος ότι αποδέχεται ως βάση συζήτησης και η ΔΗΜΑΡ αλλά και άλλα κόμματα. 



Η ρήξη στην κυβερνητική συνοχή είναι πλέον ξεκάθαρη…..........βαράει διάλυση η εγχώρια τρόικα λόγω της ραγδαίας ανόδου της Χρυσής Αυγής.

Η Χρυσή Αυγή θα καταθέσει άμεσα πρόταση Νόμου «για την καταπολέμηση των κλεφτών, των απατεώνων και των μιζαδόρων», απάντησε στην πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ για το αντιρατσιστικό το κόμμα του Ν. Μιχαλολιάκου.

«Υπενθυμίζουμε στους παράγοντες του διαλυμένου ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα υπάρχει για πολύ ακόμα κυβέρνηση Σαμαρά για να καλύπτει τη διαφθορά τους. 

Το εθνικιστικό ποτάμι της Χρυσής Αυγής δεν σταματά και πολύ σύντομα θα επαναφέρει την ευνομία στη χώρα, θα στείλει φυλακή τους κλέφτες και θα επιστρέψει τα κλεμμένα στον ελληνικό λαό», τονίζεται στην ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής για την επιστολή των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ προς τον πρόεδρο της Βουλής.