Η "Δημοκρατία" μας απέτυχε παταγωδώς όχι γιατί δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα αλλά γιατί διάφοροι τυχάρπαστοι λαοπλάνοι και απατεώνες εξουσιαστές κατάφεραν να συνθλίψουν την συνείδηση και το φιλότιμο του Έλληνα, ειδικά μετά το 1981.
Η βασική αιτία της παρακμής και αποτυχίας είναι ο μεταπολιτευτικός αριστερίστικος ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός ο οποίος μετέτρεψε την Δημοκρατία σε ένα πανηγύρι ωχαδερφισμού, αφελληνοποίησης, αναρχίας, ενδοτικότητας, αδιαφορίας και απαξίας κάθε αρχής, αξίας και φιλότιμου που μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας.
Έτσι λοιπόν επί Δημοκρατίας καταφέραμε να ζούμε όλοι μας φυλακισμένοι μέσα σε σιδεριές με το φόβο, τον τρόμο και την ανασφάλεια ενώ επί Χούντας όλοι κοιμόντουσαν με τις πόρτες και τα παράθυρα ανοικτά.
Φυσικά υπήρχαν και αυτοί που επί Χούντας δεν περνούσαν καλά, όπως οι αριστεροί, αλλά αυτοί είχαν το ιστορικό προηγούμενο του εμφυλίου που και πάλι οραματιζόντουσαν και στην τελική ποιος τους ανάγκασε να είναι αριστεροί για να υποφέρουν;
Η Χούντα φυλάκισε τους αριστερούς και η Δημοκρατία όλους τους Έλληνες και τους πτώχευσε κιόλας!
Καταφέραμε επί Δημοκρατίας να χρεοκοπήσουμε και να πτωχεύσουμε τη χώρα μας ενώ επί Χούντας η ανάπτυξη και η οικονομία ανθούσε, η ανεργία βρισκόταν στα χαμηλότερα επίπεδα στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδος σε αντίθεση με σήμερα που ήδη ένα εκατομμύριο Έλληνες προσπαθούν να ζήσουν χωρίς δουλειά και ψάχνουν να βρουν τρόφιμα μέσα στα σκουπίδια όπως επί ναζιστικής κατοχής το 41!!!
Και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα γιατί η ανεργία όπως πάνε τα πράγματα θα διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα χρόνια και περισσότεροι από το 50% των Ελλήνων θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Εν τω μεταξύ καραβιές από λαθρομετανάστες θα συνεχίζουν να έρχονται χωρίς καν να ξέρουμε τι θα τους κάνουμε….
Καταφέραμε επί Δημοκρατίας να μας αρπάξουν μέσα από τα χέρια μας την ίδια την ιστορία μας και σχεδόν όλος ο πλανήτης να έχει ήδη αναγνωρίσει τους απατεώνες Σκοπιανούς σαν Μακεδόνες. Φυσικά επί Χούντας υπήρξε ο Αττίλας στην Κύπρο αλλά θα πρέπει να διαχωρίσουμε τα πράγματα.
Ο Αττίλας δεν υπήρξε επί Παπαδοπούλου αλλά επί Ιωαννίδη και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η κοινωνική αναταραχή ήταν αυτή που μας οδήγησε λίγο μετά στις λανθασμένες και προδοτικές επιλογές του Ιωαννίδη.
Οι Χουντικοί, μηδενός εξαιρουμένου, πέθαναν στην ψάθα, επί Δημοκρατίας οι βολευτάδες μας μπήκαν με ένα βρακί στην πολιτική και βγήκαν με βίλες, κουρσάρες και καταθέσεις στην Ελβετία. Χάθηκε το φιλότιμο και γεμίσαμε διεφθαρμένους, τρωκτικά, κλέφτες και νταβατζήδες και ακόμα ψάχνουμε να βρούμε έναν από αυτούς για να τον τιμωρήσουμε, τάχα...
Ναι λοιπόν, η 21 Απριλίου 1967 ήταν Επανάσταση, ήταν η Επανάσταση που μας απέτρεψε από έναν δεύτερο εμφύλιο που ο αριστερίστικος ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός και πάλι επιθυμούσε επί χρόνια μετά την ήττα του εμφυλίου το 1949.
Πολύ πιθανό εάν δεν ερχόταν η Επανάσταση των Συνταγματαρχών θα μετατρεπόταν η Ελλάδα σε Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία και στην καλύτερη περίπτωση σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία ή Ανατολική Γερμανία με ότι συνεπάγεται αυτό.
Βέβαια ίσως αυτό τελικά να ήταν και καλό από μία άποψη, γιατί σήμερα η Ελλάδα δεν θα είχε μετατραπεί σε μεταναστευτικό σκουπιδοτενεκέ της Ευρώπης και ίσως θα σωζόταν και το Έθνος και η Πατρίδα που μαθηματικά πλέον οδηγείται στην καταστροφή και τον αφανισμό γιατί κανείς ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι για πρώτη φορά η Πατρίδα μας βρίσκεται υπό κατοχή από εισβολείς που κατάφεραν να την κυριεύσουν ύπουλα και εν καιρώ ειρήνης και αυτό είναι και πρωτοφανές για την ιστορία της Ελλάδος που έπεσε έτσι για πρώτη φορά στην ιστορίας της αμαχητί αλλά αυτή η εισβολή και κατοχή αποτελεί και το πλέον επικίνδυνο μονοπάτι που ακολούθησε ποτέ.
Και όλα αυτά επί "Δημοκρατίας"....
Περισσότερο από ποτέ λοιπόν, αν και είμαι υπέρμαχος της Δημοκρατίας, χρειαζόμαστε μία νέα Επανάσταση ανάλογη της 21ης Απριλίου για να μας βγάλει από το τέλμα και να μας σώσει από την καταστροφή γιατί πλέον μόνο με πολύ δραστικά μέτρα μπορούμε να σωθούμε, μέτρα που η Δημοκρατία αδυνατεί να προσφέρει λόγω αυτού του αριστερίστικου μεταπολιτευτικού ρεβανσισμού και κομπλεξαρισμού που την διακατέχει.
Έτσι τα καταφέραμε δυστυχώς εν καιρώ "Δημοκρατίας" και τα καταφέραμε έτσι γιατί ο αριστερίστικος μεταπολιτευτικός ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός, ποτέ δεν έπαψε ενδόμυχα να ονειρεύεται και να προσδοκεί νέους εμφυλίους και προδοσίες όπως αυτή της Μακεδονίας και της Θράκης.
Ποτέ δεν ικανοποιήθηκαν οι αριστεροί από την Δημοκρατία που είχαμε γιατί απλά δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία και παρανόησαν ηθελημένα την έννοια της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας η οποία δε σημαίνει κάνω ότι γουστάρω αλλά σημαίνει την έλευσι ορίου, δηλαδή φτάνω στο όριο και σταματώ εκεί για να μη παραβιάζω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων. Αυτό το όριο ποτέ δεν το σεβάστηκε η αριστερά.
Η Αθήνα είναι η μόνη πρωτεύουσα σε όλο τον κόσμο όπου επιτρέπεται κάθε χρόνο να συντελούνται κατά μέσο όρο, 600 με 800 διαφορετικές διαδηλώσεις και πορείες από 10 – 20 άτομα πολλές φορές, που κλείνουν κεντρικές αρτηρίες της πόλης και παραλύουν το κέντρο και κάθε εργασιακή, εμπορική και οικονομική δραστηριότητα! Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως μάλιστα με τις περισσότερες απεργίες!!!
Και ποιος ξένος επενδυτής θα επενδύσει τα κεφάλαια του σε ένα τέτοιο ανασφαλές περιβάλλον ώστε να υπάρξει ανάπτυξη στη χώρα; Και ξέρετε πολύ καλά ότι χωρίς κεφάλαια ειδικά από το εξωτερικό, μία υπό ανάπτυξη χώρα, θα τελματώσει και θα πτωχεύσει αργά ή γρήγορα. Και όλα αυτά για να μη χαλάσουν τα κέφια των αργόμισθων και αργόσχολων προοδευτικών εργατοπατεράδων υπαλλήλων της κεντροαριστεράς και του ψευτοπροοδευτισμού.
Και το χειρότερο, σήμερα ποινικοποιήθηκαν οι λέξεις Πατρίδα, Πατριωτισμός, Έθνος, Ιστορία, Σημαία, Σύμβολα, Παρελάσεις, Παράδοση, Θρησκεία, Ελληνισμός, Ηρωισμός και Ανδρεία!
Οι μηδενιστές και ορκισμένοι εχθροί των Πατρίδων, πιστοί υπηρέτες των αφεντικών της Νέας Εποχής που επιθυμούν την εξαφάνιση των Εθνών και της Ιστορίας για να μαζοποιήσουν συνειδήσεις και λαούς και έτσι να καταφέρουν ευκολότερα να τους μετατρέψουν σε δούλους τους, σήμερα όλοι αυτοί καταφέρνουν να περάσουν τα ύπουλα σχέδια τους μέσα από την ψευτοαριστερά, την θολοκουλτούρα, τον ψευτοπροοδευτισμό τον αναρχοναζισμό και το χάος, ευτυχώς όμως δεν μασάμε όλοι χορτάρι όπως νομίζουν...
Η Επανάσταση λοιπόν είναι αναγκαία σήμερα γιατί ήδη βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός νέουδιχασμού επιθυμούσε η αριστερά και πολύ περισσότερο η αναρχοαριστερά η οποία και προωθείται από τις ίδιες τις κυβερνήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κεντρική γιάφκα της αναρχοαριστεράς (INDYMEDIA) λειτουργεί μέσα από ένα κρατικό ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα όπως το Πολυτεχνείο Αθηνών που το πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες από το υστέρημα τους με τις ευλογίες των προοδευτικών εξουσιαστών μας!
Μία Επανάσταση όμως χρειάζεται και κότσια και παντελόνια και δεν βλέπω κάποιον που να τα κατέχει αυτά σήμερα, γι'αυτό και η καταστροφή της Πατρίδας μας είναι προδιαγεγραμμένη και σύντομα θα την διαπιστώσουμε.
Ελπίζω τουλάχιστον λίγο πριν έλθει η οριστική καταστροφή, να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και να βρεθούν και τα κότσια και τα παντελόνια προτού μπεί και η παύλα μετά από την τελεία.
Και ναι είμαι αισιόδοξος ότι έστω και την τελευταία στιγμή, ο Έλληνας θα ξυπνήσει, θα αντισταθεί και θα ξαναγράψει με ηρωισμό την Ελληνική ιστορία όπως πάντα, καταφέρνοντας να σώσει τελικά και την Πατρίδα και το Έθνος.
21 Απριλίου 1967: Οι Πρωτεργάτες
Η πορεία των Συνταγματαρχών...
Το καλοκαίρι του 1940, τρείς νεαροί αποφοιτούν κατόπιν επιτυχών εξετάσεων από τη Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων. Είναι και οι τρείς παιδά από την επαρχία, ασήμων οικογενειών. Είναι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος από το Ελαιοχώριο Αχαϊας, ο Νικόλαος Μακαρέζος από την Γραβιά Φθιώτιδος και ο Ιωάννης Λαδάς από το Δυρράχιο Αρκαδίας. Και οι τρείς συμμαθητές ως ευέλπιδες, θα γίνουν από τότε και στενοί φίλοι.
Έχουν και οι τρείς ένα όνειρο. Να γίνουν αξιωματικοί, να υπηρετήσουν την πατρίδα και να ανέβουν στα υψηλά αξιώματα του Στρατού. Οι φιλοδοξίες αυτές θα εκτραπούν μετά από 27 χρόνια όταν διαπιστώσουν οτι μπορούν να πάρουν την τύχη της Πατρίδος στα χέρια τους και να γίνουν οι σωτήρες της.
Και οι τρείς έλαβαν μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και διακρίθηκαν στο πεδίο της μάχης. Ο Γ. Παπαδόπουλος, κατά την διάρκεια της κατοχής, κατάγη στα Τάγματα Ασφαλείας υπό τον συνταγματάρχη Νικ. Κουρκουλάκο. Και ήταν μέλος του Στρατοδικείου που καταδίκασε το 1952 σε θάνατο τον κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη. Αναδιφώντας στα πρακτικά της δίκης εκείνης, διαπιστώνει κανεις οτι ο φανατικός αντικομμουνιστής ταγματάρχης Γ. Παπαδόπουλος δεν εψήφισε υπέρ της θανατικής καταδίκης του Νίκου Μπελογιάννη και ήταν ο μόνος που μειοψήφισε!
Παπαδόπουλος και Μακαρέζος έγιναν μέλη του ΙΔΕΑ που μετά την διάλυσή τυο έμεινε άρρηκτος ο "δεσμός" μεταξύ των μελών του.
Ο Παπαδόπουλος, πανέξυπνος, άριστος επιτελικός αξιωματικός, έγινε πόλος έλξεως πολλών συναδέλφων του, όλων των συμμαθητών του στην σχολή Ευελπίδων και των δύο τάξεων που τον ακολουθούσαν. Έχαιρε εκτιμήσεως και όλοι έδειχναν τυφλή αφοσίωση στο πρόσωπό του. Στην δεδομένη στιγμή τον ακολούθησαν αδίστακτα.
Το 1964, μετά από πεταετή και πλέον υπηρεσία στην ΚΥΠ, ο αντισυνταγματάρχης Γ. Παπαδόπουλος, μετατέθηκε απο την κυβέρνηση της "Ενώσεως Κέντρου" στον Έβρο και τοποθετήθηκε διοικητής στην 117 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού στην Ορεστιάδα.
Μετατέθηκαν επίσης τότε από τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Πέτρο Γαρουφαλιά και άλλοι αξιωματικοί της ομάδος Παπαδοπούλου, που εθεωρούντο μέλη του ΙΔΕΑ.
Σ'όλους είναι γνωστό, ότι η τριανδρία Παπαδόπουλου - Παττακού - Μακαρέζου έκανε την επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967. Θα πίστευε κανείς, πως οιτρείς αυτοί αξιωματικοί θα προετοίμαζαν από πολύ καιρό πριν το στρατιωτικό τους κίνημα.
Όπως είχε γράψει στον "Ελεύθερο Κόσμο" ο εκδότης του Σάββας Κωνσταντόπουλος, από το 1956, μετά την Ουγγρική επανάσταση, ο Γ. Παπαδόπουλος σχεδίαζε την δική του, χωρίς να την αποκαλύψει σε κανένα. Οριστική απόφαση πάντως πήρε η τριανδρία μόλις ένα μήνα πριν στα μέσα του Μαρτίου 1967.
Παπαδόπουλος και Μακαρέζος θα γνωρίσουν κι έναν άλλο αξιωματικό το 1966 με τις ίδιες ανησυχίες και διαπιστώσεις. Τον Στυλιανό Παττακό, και κοντά σ'αυτούς και άλλους πολλούς ανησυχούντας δια το κατρακύλισμα της Πατρίδος.
Στις 12 Οκτωβρίου 1966, ο τότε συνταγματάρχης Στυλιανός Παττακός που επρόκειτο να προαχθεί σε ταξίαρχο μετά τα Χριστούγεννα, μετατέθηκε από την Θεσσαλονίκη στο Συγκρότημα Τεθωρακισμένων στο Γουδί και ανέλαβε την διοίκηση της μονάδος. Μερικές εβδομάδες μετά, συναντήθηκε τυχαία στο ΓΕΣ με τον τότε συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο πυο υπηρετούσε στο 3ο Ε.Γ. του ΓΕΣ, Τμημα Επιχειρήσεων.
Την τυχαία αυτή συνάντηση ακολούθησε υπηρεσιακή, στην οποίαν ο Παπαδόπουλος αφού ενημέρωσε τον Παττακό για το αντικείμενο της αρμοδιότητός του, του ζήτησε να του εκθέσει την κατάσταση της Μονάδος του από πλευράς ετοιμότητος και ηθικού, στοιχεία χρήσιμα για το αντικείμενο της εργασίας του. Βεβαίως συζήτησαν - όπως άλλωστε το συνήθιζαν τότε όλοι οι αξιωματικοί - την πολιτική κατάσταση και τους "κινδύνους που απειλούσαν την Πατρίδα", και φυσικά τις καθημερινές διαδηλώσεις και απεργίες.
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967
Ανατρέχων τις σήμερον, τριάκοντα-τρία έτη μετά την Εθνεγερσίαν της 21ης Απριλίου 1967, εις τα δημοσιεύματα και τας ανασκοπήσεις των συγχρόνων ΜΜΕ, έκπληκτος διαπιστοί ότι βρίθουν "αντιστασιακών γεγονότων", ενώ απουσιάζει παντελώς παν σχετικόν με την προσφοράν και το έργον της Επαναστάσεως.
Ως αν κατά την περίοδον αύτην ουδέν δημόσιον κτίριον, ουδέν νοσοκομείον, ουδεμία οδός, ουδέν φράγμα, ουδέ το ελάχιστον επαρήχθη, αλλ’ άπαντα "μαγικώς ανεφύησαν" την επομένην της "μεταπολιτεύσεως"!
Πας φιλαλήθης ευκόλως δύναται ν’ ανακαλύψη την αληθήν διάστασιν του κολοσσιαίου Έργου της Επαναστάσεως.
Επί παραδείγματι, το ιστορικόν σύγγραμα του Αντιπροέδρου αυτής Στρατηγού Στ. Παττακού "21η Απριλίου 1967 - 8η Οκτωβρίου 1973 / Ημέραι και Έργα" εκτενώς πραγματεύεται και μνημονεύει αυτά.
Ακροθιγώς ας επιτραπή όπως αναφερθούν:
Κατασκευή Φραγμάτων Ηλεκτροπαραγωγής
Αλιάκμονος
Καστρακίου
Πολυφύτου
Επέκτασις Θερμοηλεκτρικών Μονάδων
Ερετρίας
Πτολεμαϊδος
Κατασκευή μεγάλων Γεφυρών
Μέγδοβα
Ρυμνίου (Αλιάκμονος)
Σερβίων (Αλιάκμονος)
Κατασκευή Αεροδρομίων
Ζακύνθου
Καβάλας
Κυθήρων
Λήμνου
Μυκόνου
Πάρου
Ρόδου
Σάμου
Σκιάθου
Χίου
Αρδευτικά Έργα
Αγρινίου - Μεσολογγίου
Έβρου
Νέστου
Πηνειού Ηλείας
Σερρών
Κτίρια
Κρατικά Μέγαρα
Διοικητηρίου ΟΛΠ
Εθνικού Νομισματοκοπείου
ΕΙΡΤ
ΟΣΕ
ΟΤΕ
Πολεμικού Μουσείου
Υπουργείου Εξωτερικών
Δικαστικά Μέγαρα
Αθηνών
Θεσσαλονίκης
Ιωαννίνων
Λαρίσης
Πατρών
Επεκτάσεις Νοσοκομείων
Αντικαρκινικού
Βενιζελείου
Γενικού Κρατικού
Έναρξις κατασκευής Πανεπιστημιουπόλεων
Αθηνών
Θεσσαλονίκης
Πατρών
Επέκτασις Ηλεκτροφωτισμού
Επίγειος Δορυφορικός Σταθμός Θερμοπυλών
Επέκτασις Οδικού Δικτύου
Ανδριάς Ελευθερίου Βενιζέλου εις Αθήνας και Χανιά
Με αφορμή την21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ακούμε απο τα ραδιόφωνα και τηλεοράσεις δήθεν "αντιστασιακούς" κατά την περίοδο της "χούντας", έστω και αν τότε ήταν 10 και 12 χρονών! Πολλά μπορούμε να συζητήσουμε για την 21η Απριλίου και πολλές απόψεις να καταθέσουμε, ακόμη και τις ενστάσεις μας περί του αποτελέσματος.
Αλλά... Δεν δικαιούνται να μιλάνε όλοι αυτοί οι τύπου "αντιστασιακοί", που... πολεμούσαν το καθεστώς απο τους Παρισίους (βλέπε "αγία οικογένεια") ή απο τις παραλίες εξωτικών νησιών (βλέπε Καραμανλήδες) ή απο τις μεγαλουπόλεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και απο την Αμερική(βλέπε Παπανδρέηδες)!
Φοβᾶμαι...
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
Μανόλης Ἀναγνωστάκης
Όλοι αυτοί οι γιαλαντζί "αντιστασιακοί" προσπαθούν να πείσουν τους Έλληνες, εδώ και χρόνια, ότι 9 περίπου εκατομμύρια του λαού αγωνιζόταν για να ρίξει την 21η Απριλίου!
Βεβαίως είναι άξιο απορίας πως κατάφερε να μείνει στην εξουσία 7 ολόκληρα χρόνια, με σύσσωμο τον Ελληνικό Λαό να την πολεμάει!
Οι φωτογραφίες και τα ντοκουμέντα της εποχής δίνουν την απάντηση και δεν περιμένουμε απο κανέναν απο δαύτους, τους δήθεν "δημοκράτες", να μας δώσουν τα φώτα τους.
Όπως δεν περιμένουμε απο ανθρώπους που απεχθάνονται τα ολοκληρωτικά καθεστώτα -όπως δηλώνουν- να θεωρούν παράδειγμα προς μίμηση και να λατρεύουν τον Φιντέλ Κάστρο, που εκτός όλων των άλλων, σαν γνήσιος "δημοκράτης" μεταβίβασε την εξουσία στην Κούβα στον αδερφούλη του!
Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε -και να στηλιτεύουμε όπου χρειάζεται- την στάση πολλών και ιδιαιτέρως "επιφανών" Ελλήνων. Που επί Επταετίας έτρεχαν πίσω απο τους Συνταγματάρχες για να κάνουν τις δουλίτσες τους -και μάλιστα έκαναν τεράστιες περιουσίες εκείνη την εποχή ελέω 21ης Απριλίου. Και στην μεταπολίτευση ήταν οι πρώτοι που εμφανίστηκαν σαν... αντιστασιακοί, τρέχοντας και πάλι πίσω απο τους εκπροσώπους της "δημοκρατίας"!
