Ορμητήριο, Σταθμαρχείο, Καταφύγιο Βρετανών και Αμερικανών, αλλά και ΣΤΟΧΟΣ Η ΚΥΠΡΟΣ.

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Την Κύπρο οι Εγγλέζοι την πήραν απο τους καταπονημένους Οθωμανούς το 1878, μετά απο μια ακόμη (πολλοστή) ήττα των τελευταίων απο τους Ρώσους, με την υπόσχεση στο Σουλτάνο ότι θα τον βοηθήσουν στον επόμενο πόλεμο. Στην πραγματικότητα την πήραν για να την χρησιμοποιούν ως ορμητήριο στην Ανατολική Μεσόγειο για την προστασία κυρίως της μεγαλύτερης στρατηγικής τους επένδυσης μετά την Ινδία, που ήταν η διώρυγα του Σουέζ στην Αίγυπτο.

Ο ικανότατος όπως και επιτήδειος Πρωθυπουργός Βενιαμίν Ντισραέλι περηφανεύθηκε στη Βασίλισσά του, τη γνωστή Βικτωρία, ότι της εξασφάλισε την Κύπρο ως “place d’ armes” – ως ορμητήριο της Αυτοκρατορίας. 

( “Cyprus a Place of Arms ,1966” είναι ο τίτλος του εξαιρετικού έργου του αείμνηστου Robert Stephens, διπλωματικού ανταποκριτή του London Observer).

Ωστόσο, τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1882 και με αφορμή επεισόδια στην Αίγυπτο που θεωρούσε ότι έθεταν σε κίνδυνο τη στρατηγική επένδυσή της στη Διώρυγα, η Βρετανία έθεσε τη χώρα υπό τον ντε φάκτο στρατιωτικό της έλεγχο. 

Η κατοχή, δήλωσε τότε η βρετανική κυβέρνηση, θα ήταν «προσωρινή». Όμως η προσωρινότητα του βρετανικού ιμπεριαλισμού κράτησε πάνω από πενήντα χρόνια ενω ο έλεγχος της Διώρυγας πολλά περισσότερα.

Η «προσωρινή» κατοχή της Αιγύπτου «ακύρωσε» για τα επόμενα εβδομήντα τόσα χρόνια τη λογική του Ντισραέλι για την Κύπρο. Η αξία της Κύπρου παρέμενε, αλλά με αρνητικό πλέον πρόσημο. Την κρατούσαν οι Άγγλοι για να μην την πάρουν δυνητικοί τους εχθροί.

Τα πράγματα άλλαξαν ριζικά μεταπολεμικά και για τους Εγγλέζους ιδιαίτερα αρνητικά, τη δεκαετία του 1950 με την πρόκληση του Νάσερ της Αιγύπτου και του Αραβικού σοσιαλισμού. Οι Εγγλέζοι εξαναγκάσθηκαν το 1954 να εγκαταλείψουν το Μεσανατολικό τους στρατηγείο στήν Αίγυπτο (Σουέζ) και να το μετέφερουν στην Κύπρο. 

Την ασφάλεια της Διώρυγας όπως και τα λοιπά ιμπεριαλιστικά αλλά και ψυχροπολεμικά τους συμφέροντα, οι Βρετανοί προτίθεντο να τα υπερασπιστούν από το νέο τους μεσανατολικό στρατηγείο, την Κύπρο. Έτσι, η Κύπρος επανήλθε στο προσκήνιο της βρετανικής στρατηγικής ως η “place d’ armes” του Ντισραέλι στη Μεσόγειο μετά από λήθαργο ενός σχεδόν αιώνα.

Σχεδόν ταυτόχρονα και ως βρετανική αποικία η Κύπρος εντάχθηκε στους Αγγλο- Αμερικανους σχεδιασμούς του Ψυχρού Πολέμου. Ηδη απο το 1947 το βρετανικό σύστημα παρακολούθησης και υποκλοπών, που λετουργούσε στη Κύπρου στη διάρκεια του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, ενταχθηκε στο υπό εξέλιξη αμερικανικό παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης, που το πρωτοακούσαμε τη δεκαετία του 1980 με την ονομασία Έσιελον (Echelon).

Η πρώτη διαπιστωμένη στρατιωτική χρήση της Κύπρου μεταπολεμικά για εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αφορούσε τα όσα προηγήθηκαν του πρώτου Αραβο – ισραηλινού πολέμου του 1948 αλλά και της σχεδόν άγνωστης Αγγλο-εβραϊκής σύγκρουσης που προηγήθηκε. 

Χιλιάδες Εβραίοι πρόσφυγες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που προσπαθούσαν να φτάσουν στην βρετανική Παλαιστίνη μέσω Κύπρου, κρατήθηκαν σε στρατόπεδα στην Κύπρο, ένα γεγονός που ο κόσμος έμαθε μέσω της περίφημης χολιγουντιανής ταινίας Exodus του Leon Uris (1960). Τότε, και ειδικά μετά την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ είχαμε και τους πρώτους αλλά λιγοστούς πρόσφυγες από την Παλαιστίνη προς την Κύπρο. Ήταν κυρίως Χριστιανοί.

Η επόμενη διαπιστωμένη εμπλοκή της Κύπρου στα δρώμενα της ευρύτερης Μέσης Ανατολής ήταν η χρήση της το 1953 ως το αρχηγείο ή σταθμαρχείο της επιχείρησης Ajax (Αίαντας). Ajax υπήρξε η κωδική ονομασία της αμερικανο-εγγλέζικης επιχείρησης υπονόμευσης και ανατροπής του δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού του Ιράν, Μοχάμεντ Μοσσαντέι. 

Αμαρτία του τελευταίου ήταν η προσπάθειά του να ελέγξει την απολυταρχία του φιλοδυτικού Σάχη αλλά κυρίως να εθνικοποιήσει την βρετανικών συμφερόντων πετρελαϊκή μονοπωλιακή εταιρεία που λυμαίνετο τον πλούτο της χώρας.

Η επόμενη εμπλοκή προέκυψε με την περιβόητη πλέον κρίση του Σουέζ το 1956. Τότε ο κόσμος έγινε μάρτυρας μια Αγγλο-Ισραηλινο-Γαλλικής συνομωσίας που κατέληξε στην αποτυχημένη επιδρομή – φιάσκο εναντίον της Αιγύπτου. Είχε προηγηθεί η εθνικοποίηση (στο πρότυπο του Μοσσαντέι του Ιράν) της διώρυγας του Σουέζ από τον Νάσερ.

Στον πόλεμο αυτό του Οκτωβρίου του 1956 η Κύπρος χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο των Βρετανών και των Γάλλων και ως σταθμός υποκλοπών και παρακολούθησης των επικοινωνιών των Αράβων. 

Μια άγνωστη διάσταση της τότε χρήσης της Κύπρου από τους Βρετανούς ήταν και ως χώρος κράτησης και φυλάκισης των Αιγυπτίων στρατιωτών και πολιτών που οι Βρετανοί αιχμαλώτισαν ή απήγαγαν από την Αίγυπτο. Χωρίς υπερβολή, η Κύπρος λειτούργησε τότε ως το πρώτο μεταπολεμικό «Κουαντανάμο» με όλων των μορφών τα βασανιστήρια. Ένας αριθμός Αιγυπτίων πέθαναν στα βρετανικά μπουντρούμια της Κύπρου.

Είναι στο υπόλοιπο της δεκαετίας του 1950 που η Κύπρος «ολοκληρώθηκε» σε στρατηγικό – στρατιωτικό κέντρο και πήρε τα χαρακτηριστικά που έχει σήμερα ως ορμητήριο, σταθμαρχείο αλλά και ως καταφύγιο.

Με πρωταγωνιστές Εγγλέζους και Τούρκους και με τις ευλογίες της Ουάσινκτον, συνομολογήθηκε το περιφεριακό αντι-Νασερικό Σύμφωνο της Βαγδάτης το 1955. 

Είναι από τότε που άρχισε η αγαστή πολιτικο-στρατιωτική εμπλοκή και συνεργασία Τούρκων και Εγγλέζων στην Κύπρο. Και στο πλαίσιο διμερών συμφωνιών με την Ιορδανία, οι Βρετανοί είχαν πολεμικά σχέδια εμπλοκής και στήριξής της ακόμα και εναντίον του Ισραήλ, κάτι που παραλίγο να συνέβαινε το 1957. Η Βρετανική στρατιωτική στήριξη θα προέρχετο από την Κύπρο.

Μετά το 1957, μετά του φιάσκο του Σουέζ δηλαδή , λήφθηκε και η στρατηγική απόφαση μετατροπής της Κύπρου σε πυρηνικό ορμητήριο κατά της Σοβιετικής Ένωσης. (Το White Paper on Defence του 1957 που είναι δημόσιο έγγραφο περιέχει τις σχετικέςλεπτομέρειες). 

Και σε ό,τι αφορούσε εμάς, άλλαξε ριζικά και η στρατηγική για το Κυπριακό. Από «ολόκληρη την Κύπρο ως βάση» οι Εγγλέζοι άρχισαν τον σχεδιασμό για «βάσεις στην Κύπρο». Έτσι καταλήξαμε στις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου οι οποίες πρωτίστως εξασφάλιζαν τα Αγγλο (αμερικανικά) συμφέροντα. 

Και όχι τυχαία το μεγαλύτερο μέρος των Συμφωνιών του 1960 αφορούν στο καθεστώς των βρετανικών βάσεων και της χρήσης ολόκληρης της Κύπρου για την εξυπηρέτησή τους.

Με βάσει το καθεστώς του 1960 οι Βρετανοί δεν λογοδοτούν στην Λευκωσία για τις στρατηγικές τους αποφάσεις σε ό,τι αφορά στις στρατιωτικές ή μη ενέργειες τους. Απλά την ενημερώνουν, όπως πρόσφατα παραδέχθηκε ο Υπουργός Εξωτερικών Κασουλίδης. 

Άλλα επειδή λογικά σκεπτόμενοι οι Βρετανοί δεν θέλουν να λειτουργούν σε ένα «εχθρικό περιβάλλον» , έχουν αναπτύξει μια εκλεπτυσμένη επικοινωνιακή αλλά και προπαγανδιστική διαδικασία με τη Λευκωσία ώστε να γίνεται όσο πιο αποτελεσματικά και ανώδυνα η δουλειά τους.

Αν και δεν είναι της ώρας, υπογραμμίζω ότι οι Βρετανοί έχουν παραβιάσει κατάφωρα τις Συνθήκες του 1960, όταν για παράδειγμα το 1974 εγκατέλειψαν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας που είχαν δεσμευτική υποχρέωση να το υπερασπιστούν έναντι του Αττίλα (το υπερασπιστήκαμε εμείς και οι Καναδοί). Και επίσης το 1975 όταν με τον πιο κυνικό και προσβλητικό για την Κύπρο τρόπο επέτρεψαν σε τουρκικά αεροπλάνα να προσγειωθούν στο Ακρωτήρι και να παραλάβουν τουρκοκύπριους πρόσφυγες τους οποίους μετέφεραν μέσω Τουρκίας στα κατεχόμενα. Έτσι οι Βρετανοί διευκόλυναν την ντε φάκτο διχοτόμηση της Κύπρου.

Τέλη της δεκαετίας του 1960 οι βάσεις λειτουργούσαν ήδη ως Αγγλο-αμερικανικές με μυστικές πτήσεις αμερικανών κατασκοπευτικών αεροπλάνων από το Ακρωτήρι, ενώ στο Τρόοδος εγκαταστάθηκαν τα πιο σύγχρονα αμερικανικά ραντάρ παρακολούθησης (over the horizon). 

Τα τελευταία σε συνδυασμό με επιπλέον αμερικανικούς σταθμούς παρακολούθησης (πρεσβεία, Γερόλακος, Καραβάς , κλπ) κάλυπταν, ναι, ολόκληρο τον ευρασιατικό κόσμο (οι δράσεις αυτές των Αμερικανών ήταν εν γνώσει της Λευκωσίας που εισέπραττε και μια σχετική χορηγία).

Σε όλους τους πολέμους της περιοχής, τους Αραβο–Ισραηλινούς (1967 και 1973) σε εμφύλιες συγκρούσεις (Λίβανος 1975), την ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο (1982) και την αμερικανική τότε πολεμική εμπλοκή στο Λίβανο αλλά και τη Συρία , η Κύπρος λειτούργησε ως σταθμαρχείο αλλά και καταφύγιο. Στην δε τιμωρητική επίθεση των Αμερικανών εναντίον του Καντάφι, το 1986, η Κύπρος λειτούργησε «συντονιστικά» με τον 6ο Αμερικανικό Στόλο.

Για ένα χρονικό διάστημα και μετά τον βομβαρδισμό της Αμερικανικής πρεσβείας στον Λίβανο το 1983 ,που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο της αφρόκρεμας της CIA που είχε έδρα τη Βηρυτό, ολόκληρο το αρχηγείο της CIA για τη Μέση Ανατολή εγκαταστάθηκε στην Κύπρο. Όπως και όλα τα γυναικόπαιδα των Δυτικών και των μελών του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών αλλά και ιδιωτικών επιχειρήσεων με δράσεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Ως καταφύγιο λειτούργησε η Κύπρος στους τρείς πολέμους, 1980-88 (Ιράκ – Ιράν) , 1991 (Ιράκ) και 2003 (Ιράκ). Ως καταφύγιο λειτουργεί και σήμερα λόγω της περιφεριακής κρίσης με επίκεντρο την Συρία. 

Αλλά δυστυχώς λειτουργεί και ως ορμητήριο και σταθμαρχείo των Δυτικών, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνοται Γάλλοι και Γερμανοί . Μόνο που ο ρόλος ειδικά του «ορμητηρίου» σήμερα έχει αλλάξει μορφή. Πέραν του «παθητικού» της ρόλου, που αφορά σε υποκλοπές και παρακολουθήσεις, τα εδάφη της Κύπρου χρησιμοποιούνται για επιθετικές ενέργειες στον «κυβερνοχώρο» (cyberwarfare) από τον ευρωατλαντικό συνασπισμό εναντίον στόχων που η Κύπρος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει. (Οπως έγινε π.χ. με την επίθεση κατά του Καντάφι το 2011).

Στο πλαίσιο αυτό στόχος είναι και η ίδια η Κύπρος. Οπως είναι και δυνητικός στόχος του καθεστώτος Ασσαντ που διαθέτει πυραυλικά συστήματα , οπως είναι το Ρωσικής κατασκευής σύστημα P800 Yakhont, ικανό να πλήξει και την Κύπρο. 

Και ο προβληματισμός είναι πως μπορεί η Κύπρος να αυτοπροστατευθεί για να αντεπεξέλθει και να επιβιώσει.

ΠΗΓΗ:http://mignatiou.com

Τα σενάρια που εξετάζει η Τουρκία για το ενδεχόμενο στρατιωτικό χτύπημα στη Συρία

Του Σάββα Καλεντερίδη

Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο γεωπολιτικό πλαίσιο και τους κινδύνους που ελλοχεύουν εξ αιτίας των εξελίξεων στη Συρία, ενός παγκοσμίου πολέμου μη εξαιρουμένου. Στο σημερινό μας άρθρο θα κλείσουμε λίγο τον «φακό» και προσπαθήσουμε να περιγράψουμε την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή, με κέντρο βάρους την Τουρκία και πώς αυτή μπορεί να επηρεαστεί από τις πιθανές εξελίξεις στη Συρία.

Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα μας, η Τουρκία, αντί του στρατηγικού βάθους, το τελευταίο διάστημα βιώνει τη στρατηγική της μοναξιά, με την Ελλάδα θέλοντας και μη να αποτελεί την μόνη ίσως χώρα που διατηρεί καλές σχέσεις, χωρίς να έχει υποχωρήσει, φυσικά, η Άγκυρα από τις εξωφρενικές της απαιτήσεις και προκλήσεις στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, τη Σχολή της Χάλκης κλπ. Ενδεικτικό της άποψης που έχει η Τουρκία για τη στρατηγική σχέση που φιλοδοξεί να αναπτύξει με την Ελλάδα, είναι το γεγονός ότι την Πέμπτη πραγματοποίησε εικονικούς βομβαρδισμούς πάνω από το Αγαθονήσι, ενώ την ίδια ώρα το υπερσύγχρονο ερευνητικό σκάφος Μπάρμπαρος (Χαϊρεττίν Βαρβαρόσσα), έπλεε στα νερά κοινής ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου, προς έμπρακτη αμφισβήτηση των τεκταινομένων στο Οικόπεδο 12, όπου ανάβει η φλόγα του φυσικού αερίου που εξορύσσει το γεωτρύπανο της αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων Noble Energy.

Η παρουσία του Μπάρμπαρος στην περιοχή και ο -έστω και εικονικός- βομβαρδισμός του Αγαθονησίου, μπορεί να θεωρηθεί και ως αντίδραση των Τούρκων στο ταξίδι του κ. Βενιζέλου στην Αίγυπτο, όπου αποδείχτηκε ότι η συνεννόηση στο ζήτημα της ΑΟΖ με τη χώρα αυτή δεν είναι στo χώρο της φαντασίας, όπως έγραφαν κονδυλοφόροι της συνεχούς υποχωρητικότητας μόλις πριν λίγο καιρό! Το πόσο θα βοηθήσει τους σχεδιασμούς της Τουρκίας για μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου σε μουσουλμανική λίμνη η αύξηση της έντασης στην περιοχή, μπορεί να το διακρίνει κανείς από την ακύρωση της κοινής ναυτικής άσκησης Αιγύπτου-Τουρκίας, με πρωτοβουλία του Καΐρου, το οποίο,μάλιστα, ανακοίνωσε ότι δεν θα αποστείλει τον πρέσβη του Άγκυρα, Abdurrahman Salahaddin, που ανακάλεσε από τα μέσα Αυγούστου, αν δεν σταματήσει η Τουρκία να αναμειγνύεται στα εσωτερικά της. 

Να σημειωθεί ότι ο εκπρόσωπος του αιγυπτιακού ΥΠΕΞ έκανε αυτήν την ανακοίνωση την ημέρα που επέστρεφε ο πρέσβης της Τουκρίας στο Κάιρο, Hüseyin Avni Botsalı, δείχνοντας επί της ουσίας ότι είναι περίπου ανεπιθύμητος στη χώρα!

Ενώ, λοιπόν, η Τουρκία καλείται να διαχειριστεί τη στρατηγική της μοναξιά, οι πιθανές εξελίξεις στη Συρία αποτελούν καθημερινή ασχολία και πονοκέφαλο στις ασκήσεις επί χάρτου που κάνουν οι Τούρκοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί για να αντιμετωπίσουν διάφορα σενάρια.

Η πρώτη διαπίστωση, που όμως δεν ομολογούν ανοικτά οι Τούρκοι «επιτελείς», είναι ότι η Τουρκία, που φιλοδοξούσε να κινεί τα νήματα και να μην κινείται τίποτα ερήμην της στη Μέση Ανατολή, όχι μόνο είναι εντελώς αδύναμη να επηρεάσει την πορεία των εξελίξεων στη Συρία και την Αίγυπτο, αλλά τουναντίον γίνεται ιδιαιτέρως ευπαθής ένεκα αυτών! Δεν είναι δε λίγοι εκείνοι οι αναλυτές που για να αποδείξουν το κενό και ανακόλουθο των μεγαλοστομιών και των βερμπαλισμών του Ερντογάν και της άνευ περιεχομένου εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησής του, τον καλούν, αντί να εκλιπαρεί τον Ομπάμα να επέμβει στη Συρία, να κινηθεί στρατιωτικά από κοινού με τη Σαουδική Αραβία και τις άλλες μουσουλμανικές χώρες, για να εγκαταστήσει το καθεστώς που επιθυμεί, αποκλείοντας μάλιστα τους Δυτικούς νέο-σταυροφόρους από τα «ιερά μουσουλμανικά εδάφη»!

Πέραν αυτής της διαπίστωσης, που προσγειώνει απότομα σε μια εξαιρετικά σκληρή πραγματικότητα το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου, οι φόβοι της Άγκυρας από την πορεία των εξελίξεων στη Συρία εντοπίζονται σε μια σειρά από ζητήματα.

1. Σε περίπτωση που γίνει το κτύπημα, ποια θα είναι η απάντηση του Άσαντ προς την Τουρκία και κατά πόσον μια αντίδραση θα υποχρεώσει την Άγκυρα να απαντήσει και να εμπλακεί απ’ ευθείας στον πόλεμο; 

2. Ποια θα είναι η αντίδραση του Ιράν, του Ιράκ, των άλλων σιιτών της περιοχής, της Χεζμπολάχ του Λιβάνου και της νέας κυβέρνησης της Αιγύπτου σε ένα στρατιωτικό χτύπημα εναντίον της Συρίας αλλά και σε ενδεχόμενη εμπλοκή της Τουρκίας και πώς οι αντιδράσεις αυτές θα επηρεάσουν την Τουρκία;

3. Σε περίπτωση ανατροπής του Άσαντ μετά το κτύπημα, αφού όλοι γνωρίζουν ότι δεν θα υπάρχουν ξένες δυνάμεις σταθεροποίησης, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ακολουθήσει πόλεμος μεταξύ Αλεβιτών-Σουνιτών καθώς και μεταξύ Αράβων-Κούρδων, εξελίξεις που θα αν δεν επεκταθούν θα επηρεάσουν σοβαρά την εσωτερική συνοχή και ασφάλεια της Τουρκίας, όπου Κούρδοι και Αλεβίτες μαζί, πλησιάζουν το 35-40% του πληθυσμού.

4. Επίσης, ένα άλλο ζήτημα που αποτελεί σοβαρό πονοκέφαλο για την Άγκυρα, είναι το ενδεχόμενο εμπλοκής της Περιφερειακής Διοίκησης του Κουρδιστάν (ΠΔτΚ) σε πιθανή γενικευμένη σύγκρουση των Κούρδων της Συρίας (PYD) με την Αλ Νούσρα/Αλ Κάιντα. Η Τουρκία έχει συνάψει πολύ σοβαρές ενεργειακές συμφωνίες με την κυβέρνηση Μπαρζανί, από τις οποίες θα επωφελείται κατά πολλά δισεκατομμύρια δολλάρια κατ’ έτος τα επόμενα χρόνια, και φοβάται ότι αν υποχρεωθεί η ΠΔτΚ να στείλει τους πεσμεργκά στη Β. Συρία, θα δημιουργηθεί σκηνικό που θα θέσει σε κίνδυνο τις εν λόγω συμφωνίες, καθώς και τις ειρηνευτικές συνομιλίες με το ΡΚΚ που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Ο συναγερμός συνεχίζεται στην Άγκυρα 

και θα συνεχίζεται για αρκετό καιρό!

Χρυσή Αυγή : Δεν ερχόμαστε πλέον ! ΉΡΘΑΜΕ! Η Χρυσή Αυγή θα εκλέξει Δημάρχους σε όλη την Ελλάδα και στις ευρωεκλογές θα σαρώσει"

Protagon.gr: "Έρχεται μαύρη ψήφος... 

Νέα έκκληση από την ιστοσελίδα protagon.gr, του γνωστού και μη εξαιρετέου megaλοδημοσιογράφου Θεοδωράκη, προς το πολιτικό κατεστημένο και συγκεκριμένα τον Αντώνη Σαμαρά γίνεται σήμερα από τον αρθρογράφο Τ. Μελετόπουλο για να παρθούν μέτρα αποτροπής της... μελλοντικής εκλογικής κυριαρχίας του Εθνικιστικού Κινήματος.

Ο συγγραφέας σε άρθρο του με τίτλο "Μαύρη ψήφος" προβλέπει το .... ζοφερό, για το "δημοκρατικό τόξο", πολιτικό μέλλον που σκιαγραφείται εν όψει εκλογών (αυτοδιοικητικών - ευρωεκλογών) με μεγάλο τελικό νικητή τη Χρυσή Αυγή που θα αναδειχθεί...πρώτη πολιτική δύναμη εκτός και αν...παρθούν μέτρα από τον Σαμαρά (δεν διευκρινίζονται τα μέτρα αλλά κάτι...υποψιαζόμαστε από παλαιότερο άρθρο στον ίδιο ιστότοπο).

Αφήνουμε τον...Μελετόπουλο να μας διηγηθεί τον...εφιάλτη που θα ζήσουμε!

Πλησιάζουν οι Δημοτικές εκλογές και όπως δείχνουν τα προγνωστικά θα καταποντισθούν οι δυνάμεις του υποτιθέμενου Δημοκρατικού τόξου. 

Οι πολιτικοί γνωρίζοντας αυτό το ενδεχόμενο προσπαθούν να......

βρουν πονηρές λύσεις-τεχνάσματα στα ψηφοδέλτια ώστε τα αποτελέσματα των Δημοτικών εκλογών να μην είναι τόσο μαύρα όπως διαγράφονται. 

Μαζί όμως με τις Δημοτικές εκλογές θα γίνουν και οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Εκεί κανείς δεν μπορεί να μπερδέψει το εκλογικό σώμα με πονηρά ψηφοδέλτια. 

Οι ψηφοφόροι θα κληθούν να ψηφίσουν το κόμμα της αρεσκείας τους. Σε αυτή τη διαδικασία θα βρει την ευκαιρία ο δυσαρεστημένος και θυμωμένος ψηφοφόρος να φανερώσει την έντονη αντιπάθεια και δυσαρέσκειά του απέναντι στην πολιτική ελίτ και τους δανειστές. 

Δεν θα εκπλαγώ αν η Χρυσή Αυγή πετύχει πολύ μεγάλα ποσοστά στην Ευρωβουλή και εκλέξει αρκετούς Δημάρχους στην ελληνική επικράτεια. 

Εύχομαι ο κ. Σαμαράς να προλάβει αυτή τη μαύρη -για όλους μας- ψήφο που πλησιάζει, διορθώνοντας ανισότητες. Καλό θα ήταν να δώσει σήμα στον υπουργό των Οικονομικών να σταματήσει το ΣΔΟΕ να ελέγχει κάθε χρόνο τους ίδιους (ακίνδυνους για το σύστημα) πολίτες για τα ίδια πράγματα, δίχως αποτελέσματα. Να τολμήσει να ξεσκονίσει επιτέλους αυτούς που ακόμα παίζουν την ίδια μπάλα που έπαιζαν τη δεκαετία του ενενήντα. 

Κάποια στιγμή πρέπει να σπάσει το απόστημα της διαπλοκής με τα μαύρα ταμεία -όπως γίνεται στην Ισπανία- ώστε να τελειώνουμε με τη σφιχταγκαλιασμένη με την εξουσία και βαθιά διεφθαρμένη επιχειρηματική-πολιτική ελίτ του τόπου.

Να μπορέσουμε όλοι μαζί να πατήσουμε RESTART για ένα νέο ξεκίνημα.

Εκλογές μέσα στο 2014 αποφάσισαν κατά την τελευταία τους συνάντηση Βενιζέλος και Σαμαράς, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας». Το μόνο που δε συμφωνήθηκε είναι αν οι εκλογές θα γίνουν τον Μάιο (στις 25, μαζί με τις ευρωεκλογές) ή τον Οκτώβριο του 2014. Κι όλα αυτά, παρότι υπήρχε στο τραπέζι πρόταση από «συνεργάτες του πρωθυπουργού» για εκλογές μέσα στο 2013 ώστε να «ελεγχθούν» οι εξελίξεις και να μη… χαθεί η πρωτοβουλία των κινήσεων. Όπως αναφέρει η εφημερίδα, όλα θα κριθούν από το πως θα πάει η αξιολόγηση και οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα, που έρχεται στην Αθήνα μια μέρα πριν από τις εκλογές στη Γερμανία αλλά και η συζήτηση για το νέο Μνημόνιο που θα ξεκινήσει μέσα στον Νοέμβριο και θα ολοκληρωθεί στα μέσα της άνοιξης του ’14.

Την άποψή μας –όχι βάσει πληροφοριών, αλλά βάσει λογικής- σας την έχουμε πει και με την ευκαιρία την επαναλαμβάνουμε: εκλογές θα γίνουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ πριν τις ευρωεκλογές ή έστω την ίδια μέρα. Γιατί αν δεν έχουν γίνει μέχρι τότε, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών (πρώτο κόμμα η Χρυσή Αυγή και τρίτο η ΝΔ) δεν θα επιτρέψει στη συγκυβέρνηση της Νέας Πασοκοκρατίας να μείνει ούτε μέρα!

Εικονική επίθεση συριακών βομβαρδιστικών Su-24MK στην βρετανική βάση της Κύπρου.Τζον Μακέιν για Συρία: «Ποια Ρωσία και ποια Κίνα; Δεν πρόκειται να κουνηθούν»!

Η συριακή Αεροπορία μπορεί - υπό προϋποθέσεις - να "δαγκώσει" και πριν από μερικές ημέρες "έδειξε τα δόντια της": Δύο συριακά μαχητικά Su-24MK υποστρατηγικής κρούσης πραγματοποίησαν εικονική επίθεση στον βρετανική βάση του Ακρωτηρίου, διασχίζοντας τα περίπου 200 χιλιόμετρα από την ΑΒ Tiyas στην Συρία μέσα σε χρόνο 12' μόλις πετώντας με υψηλή υποηχητική ταχύτητα και αιφνιδιάζοντας την βρετανική αεράμυνα η οποία έστειλε εναντίον τους μαχητικά αεροσκάφη Eurofighter Typhoon.

Οι Σύροι πιλότοι θα μπορούσαν πολύ πριν φτάσουν τα βρετανικά μαχητικά να είχαν εκτοξεύσει βλήματα Κh-23 ή Kh-59 και να προκαλέσουν χάος στην βάση του Ακρωτηρίου.

Τα Su-24 αν και εισήλθαν σε υπηρεσία το 1974 έχουν την ικανότητα να πετούν υπερηχητικά (1,08 Mach) λίγα μέτρα επάνω από την επιφάνεια της θάλασσας με ακτίνα δράσης σε τέτοιου είδους αποστολή (lo-lo-lo) τα 665 χλμ. και ακολουθώντας ακόμα και το εδαφικό ανάγλυφο σε αποστολές επάνω από το χερσαίες περιοχές, μεταφέροντας επτά τόνους οπλικό φορτίο.

Είναι σοβιετικής κατασκευής διθέσια με διάταξη πιλοτηρίου side-by-side δηλαδή κάθονται δίπλα ο πιλότος κα ο χειριστής οπλικών συστημάτων, όπως ήταν η "μόδα" της εποχής για τα αεροσκάφη υποστρατηγικής κρούσης (θεωρείται ομόλογο του αμερικανικού F-111).

Τα συριακά μαχητικά εντοπίστηκαν με την απογείωσή τους, από ένα αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης και από ένα αντιτορπιλικό κλάσης Type 45, αλλά όλα έγινε πολύ γρήγορα: Καττευθύνθηκαν δυτικά και έφτασαν σε απόσταση μόλις 16 μιλίων από την βάση του Ακρωτηρίου όταν τα προσέγγισαν τα Typhoon.

Δηλαδή είχαν φτάσει πολύ κοντά στην ζώνη των 14 μιλίων που είναι η ζώνη ασφαλείας που έχουν ορίσει οι Βρετανοί για την βάση τους.

Οι Σύροι πιλότοι δεν απαντούσαν στις προειδοποιήσεις του βρετανικού πύργου ελέγχου να αποχωρήσουν και προς στιγμής ρποκλήθηκε πανικός.

Την πορεία των συριακών μαχητικών της παρακολούθησαν και τα τουρκικά ραντάρ που σήκωσαν από το Ινσιρλίκ, δύο F-16. Τα τουρκικά αεροσκάφη όμως όταν έφτασαν στην περιοχή, είχαν αποχωρήσει τα Su-24.

Οι Βρετανοί υποστηρίζουν ότι "Αν δεν σταματούσαν τα συριακά αεροσκάφη την πορεία τους θα τα κατέρριπταν τα Typhoon". Αν φυσικά προλάβαιναν πριν εκτοξεύσουν τα όπλα τους...

Τα Su-24s προερχόντουσαν από την 819 Μοίρα της ΑΒ Tiyas.

Οι Βρετανοί έχουν στείλει έξι Typhoon στην βάση τους στο Ακρωτήρι

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω: Οι Σύροι δείχνουν διατεθειμένοι να δώσουν μάχη. Αν οι Ρώσοι μπορέσουν - και θελήσουν - να τους βοηθήσουν σε επίπεδο πληροφοριών, ηλεκτρονικής υποστήριξης κλπ. έχουν την πιθανότητα να "αδειάσουν" τις αποθήκες των Tomahawk και των βομβών της συμμαχίας των "προθύμων", αλλά και να κάνουν τους εισβολείς να "πονέσουν", χωρίς να μην υποστούν άμεση τακτική ήττα, όπως η Λιβύη ή το Ιράκ.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση η μάχη θα δοθεί στο έδαφος. Θα καταφέρει ο συριακός Στρατός και η πολιτοφυλακή εν μέσω βοβαρδισμών των θέσεών τους (είναι βέβαιο ότι θα εμπλακούν και τακτικά μαχητικά στην επίθεση, τουλάχιστον σε δεύτερη φάση) και να αποτρέψουν την προέλαση των ισλαμιστών ανταρτών; Αυτό είναι το στοίχημα...

 defencenet.gr

Τζον Μακέιν για Συρία: 

«Ποια Ρωσία και ποια Κίνα; 

Δεν πρόκειται να κουνηθούν»!

Όλα κρέμονται απο μια κλωστή

Ο βρώμικος ρόλος της Τουρκίας, στην αρχή ενός νέου παγκόσμιου πολέμου

Η "αχίλλειος πτέρνα" που θα εξαναγκάσει όλους τους διεθνείς οργανισμούς να συμφωνήσουν στην άμεση συμμετοχή και εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε μία επίθεση κατά της Συρίας (εάν δεν καταφέρουν να εξασφαλίσουν οι ΗΠΑ την έγκριση άμεσης επέμβασης από τον ΟΗΕ), είναι η γειτονεύουσα με την Συρία, Τουρκία. Κι αυτή η άμεση ΝΑΤΟϊκή παρέμβαση μπορεί να συμβεί, επειδή στο καταστατικό του ΝΑΤΟ γράφει ρητά πως εάν θεωρηθεί πως μία χώρα μέλος του ΝΑΤΟ δέχεται επίθεση, τότε ολόκληρο το ΝΑΤΟ σπεύδει άμεσα για να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στην χώρα - μέλος.

Αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που έχει επισημανθεί προ μηνών από άραβες αναλυτές, οι οποίοι γνώριζαν την "άτυπη" εμπλοκή της Άγκυρας στην επιχείρηση αποκαθήλωσης του Άσαντ και τον ρόλο της Τουρκίας στην εκπαίδευση και στον εξοπλισμό των ισλαμοφασιστών τζιχαϊστών και ανδρών της Αλ Κάιντα, που συνεπικουρούμενοι από τούρκους αξιωματικούς και άνδρες των ειδικών επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού, συνέβαλαν τα μέγιστα στην επιχειρησιακή ικανότητα των ισλαμοφασιστών.

Σήμερα, που οι μάσκες της Άγκυρας έχουν πέσει, αλλά και που η κατάσταση οδηγείται σε μία σφοδρότατη σύγκρουση η οποία θα αναφλέξει την ευρύτερη περιοχή, ο ρόλος της Τουρκίας γίνεται ακόμη πιό "ειδικός", αφού ενδεχομένως θα χρειαστεί η δική της άμεση στρατιωτική "εμπλοκή" με την Συρία.

Φυσικά, δεν είναι απαραίτητο να υπάρξει καν εμπλοκή, αρκεί να στηθεί ένα καλό συνοριακό επεισόδιο με κάποια μονάδα (ή και ομάδα) του Συριακού στρατού. Ενδεχομένως να απαιτηθεί να στηθεί ένα σκηνικό προβοκάτσιας μέσω κάποιας υποτιθέμενης στρατιωτικής επιχείρησης εκ μέρους της Συρίας μέσα στο τουρκικό έδαφος.

Αν η «χρήση χημικών» δεν αποδειχθεί επαρκής και δεν σταθεί ικανή για να οδηγήσει σε μία στρατιωτική σύρραξη, είναι απολύτως βέβαιο πως αυτή την στρατιωτική επίθεση θα μπορέσει να την υλοποιήσει η μαρτυρία μίας χώρας μέλους του ΝΑΤΟ, η οποία θα δηλώνει με αποδείξεις (δικές της) πως δέχθηκε επίθεση από τον στρατό της Συρίας. 

Εξάλλου, η επί μήνες σιωπηλή στρατιωτική τουρκική ενίσχυση επί των συνόρων με την Συρία, αποδεικνύει (κυρίως λόγω του μεγέθους των μεταφερόμενων στρατιωτικών δυνάμεων) πως η Τουρκία ετοιμάζεται για χερσαίο πόλεμο με την Συρία, προκειμένου να δοθεί η πρόφαση στους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους να παρέμβουν για να υπερασπίσουν την σύμμαχο Τουρκία. 

Ενδεχομένως μία χερσαία εμπλοκή της Τουρκίας να είναι το δεύτερο τμήμα της αμερικανικών στρατιωτικής επίθεσης, η οποία όπως έχουν δηλώσει οι αμερικανοί θα είναι "στοχευμένη" και δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια, αλλά θα έχει σαν σκοπό την καταστροφή στρατιωτικών τμημάτων και υποδομών της Συρίας, προκειμένου να υπάρξει μία αντιστροφή της σημερινής δυσχερέστατης θέσης στην οποία έχουν βρεθεί οι τζιχαϊστές και οι άντρες της Αλ Κάιντα.

Η μόνη επιφύλαξη που υπάρχει είναι στο εάν ο Ερντογάν θα θελήσει (ή θα του επιτραπεί) να μετέχει σε μία χερσαίου τύπου εμπλοκή ή θα αποχωρήσει διακριτικά, αφήνοντας τους στρατιωτικούς της Τουρκίας να αναλάβουν την "βρώμικη δουλειά" (εντός και εκτός Τουρκίας, αφού είναι γνωστό πως τα εσωτερικά προβλήματα του τούρκου πρωθυπουργού είναι τεράστια και ιδιαίτερα απειλητικά για την ισλαμική νέο-οθωμανική Τουρκία που ονειρεύεται να ανακοινώσει επισήμως το 2023). 

Εξάλλου, θεωρείται πως ο ρόλος που επιφυλάσσεται για τον ισλαμιστή Ερντογάν είναι ιδιαίτερα κρίσιμος και καίριος για την "επόμενη ημέρα" (μετά και από την επίθεση στο Ιράν), προκειμένου να συσφιχθούν και πάλι οι σχέσεις των ΗΠΑ με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, με τον καλό ισλαμιστή Ερντογάν στον αναβαθμισμένο ρόλο του διαμεσολαβητή.

Εν αναμονή των ραγδαίων εξελίξεων, ίσως μία τουρκική προβοκάτσια (επιχειρήθηκε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια από την πλευρά της Τουρκίας) να γίνει τελικά η αφορμή που θα εξυπηρετήσει τις ΗΠΑ και τα αραβικά κράτη που είναι διατεθειμένα να πληρώσουν τα έξοδα αυτού του πολέμου, αυτής της ανθρωποσφαγής. Αυτή την προβοκάτσια μπορούν να την στήσουν αρκετά εύκολα οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες λειτουργούν σε μέγιστο βαθμό σήμερα μέσα στην Συρία.

Κι επέιδή υπάρχει αρκετή αλλαζονεία, κανείς δεν βλέπει την σοβαρότατη πιθανότητα μίας πρωτοφανούς έκρηξης στη Μέση Ανατολή που θα είναικαι η εκκίνηση ενός ανεξέλεγκτου παγκόσμιου πολέμου...

Γεωργίου Μιχαήλ

Θερμοπύλες 480 π. Χ : Αιώνια Ελληνική αρετή & δόξα.Τιμή και δόξα σ'αυτούς τους ηρωϊκούς άνδρες!!!!!

ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Κοντά στο πεδίο της μάχης όπου βρίσκεται το μνημείο του Λεωνίδα, κάτω απ' το οποίο φαίνεται η φράση «Μολών λαβέ». 

Αριστερά του μνημείου υπάρχει ένα μαρμάρινο άγαλμα που αναπαριστά τον Ευρώτα ποταμό, ενώ το μαρμάρινο άγαλμα που βρίσκεται στα δεξιά 

αναπαριστά την οροσειρά του Ταΰγετου.

Ήταν περίπου αυτές τις μέρες, όταν το 480 π. Χ. ο βασιλιάς Λεωνίδας και οι άνδρες του αντιμετώπισαν το στρατό των Περσών στα στενά των Θερμοπυλών. 

Όμως, παρόλο που η καταδικασμένη αυτή μάχη είναι η περιφημότερη της ανθρώπινης ιστορίας και πηγή έμπνευσης των ελεύθερων και περήφανων λαών, ανεξαρτήτως εποχής, στην Ελλάδα επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή σχετικά με την επέτειο.

Ίσως, βέβαια, η καθεστηκυία τάξη στην Ελλάδα απλά να ακολουθεί, όπως είναι η πάγια τακτική της, την επίσημη γραμμή της νέας τάξης πραγμάτων για τη σημασία της μάχης των Θερμοπυλών.

Γιατί αυτό που ''ξέχασαν'' οι έγκριτοι ιστορικοί στη σημασία της ήττας των Ελλήνων, ήταν ότι οι ''αποτυχημένοι'' ενώ είχαν την ευκαιρία να σώσουν τα τομάρια τους (πάγια τακτική των σημερινών υπαλλήλων της νέας τάξης πραγμάτων), δεν το έκαναν, δεν παραδόθηκαν, έμειναν σ' εκείνο το ''απόρθητο'' πέρασμα που έγινε πορθητό με την καθοδήγηση ενός προδότη και πολέμησαν μέχρι ενός, για να δώσουν το παράδειγμα και το πείσμα σ' αυτούς που έμειναν να αντισταθούν στον εισβολέα και να νικήσουν. 

Οι ηττημένοι, αν και επέλεξαν να πεθάνουν, είναι ακόμη ζωντανοί και θα είναι για πάντα στις ψυχές των ανθρώπων.

Και αυτό το παράδειγμα ήταν που έκανε τους Έλληνες να σφίξουν τα δόντια και να πολεμήσουν, αδιαφορώντας για τις ζωές τους, αφού το είχαν κάνει πριν από αυτούς 300 αδέρφια τους που είχαν να αντιμετωπίσουν χιλιάδες εχθρούς. Και αυτό το παράδειγμα τσάκισε και το ηθικό των Περσών, γιατί γνώριζαν πως από τις Θερμοπύλες και μετά είχαν να αντιμετωπίσουν υπεράνθρωπους που αδιαφορούσαν για την ίδια τους τη ζωή μπροστά στην ελευθερία.

Αυτό το παράδειγμα ζωηρεύει και θεριεύει τη φλόγα όλων των καταπιεσμένων λαών ενάντια στο δυνάστη τους: από τους Έλληνες του 1821 έως τους Έλληνες του 1940 και όλους τους λαούς που επαναστάτησαν, για να κερδίσουν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους.

Αυτό το παράδειγμα τρέμουν οι σύγχρονοι δυνάστες, γιατί τους χαλάει την ησυχία και αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του σαθρού καθεστώτος τους. 

Γιατί το πνεύμα αυτής της μάχης είναι το πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας, της αρχαίας Ελλάδας που ακόμη τρέμουν στο άκουσμά της, και αυτό το πνεύμα πολεμούν με όλες τους τις δυνάμεις, γιατί όσο αυτό είναι ζωντανό στις ψυχές των λαών και των ανθρώπων ο δικός τους σκοταδισμός διαρκώς ραγίζει - γεμίζει ραγίσματα ώσπου μια μόνο πέτρα θα τον διαλύσει...

Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι

....................Ο Ξέρξης αισθάνθηκε   παράξενα και πρωτόγνωρα, αφού δεν μπορούσε να καταλάβει πως μια τόσο μικρή δύναμη θα αποφάσιζε τελικά να αναμετρηθεί με την πολυάριθμη πολεμική του μηχανή. 

Τα λόγια του Δημάρατου όμως άρχισαν να τον προβληματίζουν μετά την πάροδο και της τέταρτης μέρας, και ενώ καμιά κίνηση για συνθηκολόγηση η υποχώρηση δεν φαινόταν από την Ελληνική πλευρά. 

Ο Ξέρξης τότε αποφάσισε να στείλει στον Λεωνίδα απεσταλμένους, με τους οποίους του ζητούσε την προσχώρηση του στο περσικό στρατόπεδο, παίρνοντας σαν αντάλλαγμα την ηγεμονία μιας χώρας μεγαλύτερης από την τότε Ελλάδα, ενός μεγάλου δηλαδή κομματιού της Περσικής αυτοκρατορίας.

Η απάντηση του Λεωνίδα σύμφωνα με τον Πλούταρχο ήταν: «Αν μπορούσες να καταλάβεις το τι είναι καλό στην ζωή, δεν θα επιθυμούσες ξένα πράγματα. Για μένα είναι καλύτερο να πεθάνω για την Ελλάδα, παρά να είμαι μονάρχης στους ομοφύλους μου. Όσο για την χώρα που υπόσχεσαι να μας δώσεις, και θα είναι μεγαλύτερη από την σημερινή Ελλάδα, πρέπει να ξέρεις ότι οι Έλληνες έμαθαν από τους πατέρες τους, να αποκτούν εδάφη με την ανδρεία, και όχι με την δειλία».

Ανάλογη ήταν και η δεύτερη απάντηση του Λεωνίδα πριν από την μεγάλη επίθεση όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα. Το ιστορικό «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» (Έλα να τα πάρεις), του βασιλιά Λεωνίδα προς τον αλαζόνα Πέρση βασιλιά, έμεινε στην ιστορία παραδειγματίζοντας και εμψυχώνοντας δεκάδες γενιές Ελλήνων. 

Γι' αυτό, όχι μόνο οι ιστορικοί συγγραφείς αλλά και πολλοί από τους ποιητές ύμνησαν τις ανδραγαθίες τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Σιμωνίδης, ο λυρικός ποιητής, που συνέθεσε ένα εγκώμιο, αντάξιο της αρετής τους, στο οποίο λέει:

τῶν ἐν Θερμοπύλαις θανόντων

εὐκλεὴς μὲν ἁ τύχα, καλὸς δ´ ὁ πότμος,

βωμὸς δ´ ὁ τάφος, πρὸ γόων δὲ μνᾶστις,

ὁ δ´ οἶτος ἔπαινος.

ἐντάφιον δὲ τοιοῦτον οὔτ´ εὐρὼς

οὔθ´ ὁ πανδαμάτωρ ἀμαυρώσει χρόνος

ἀνδρῶν ἀγαθῶν.

ὁ δὲ σηκὸς οἰκέταν εὐδοξίαν Ἑλλάδος εἵλετο.

μαρτυρεῖ δὲ Λεωνίδας ὁ Σπάρτας βασιλεύς,

ἀρετᾶς μέγαν λελοιπὼς κόσμον ἀέναόν τε κλέος.

Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες,

ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος,

βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος,

κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων.

Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα

μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει

                              των γενναίων ανδρών.

Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας 

διάλεξε για ένοικό του.

Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, 

ο βασιλιάς της Σπάρτης,

που μέγα στολίδι άφησε πίσω του 

τ

ην αρετή και δόξα αιώνια.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ. ΓΗΛΟΦΟΣ ΚΟΛΩΝΟΥ

Ο Σπαρτιατικός στρατός ήταν πράγματι αήττητος. Δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να γυρίσει την πλάτη στον εχθρό,να φύγει νικημένος από το πεδίο της μάχης και να αφήσει τους Πέρσες να περάσουν ανενόχλητοι από τα στενά.

Οι Σπαρτιάτες,υπακούοντας στους νόμους της πατρίδας τους,δεν είχαν άλλη επιλογή.Το "ή ταν ή επί τας" ήταν χαραγμένο στην ψυχή τους από τα παιδικά τους χρόνια και είχε έρθει η ώρα το δοξάσουν.

Η θυσία του Λεωνίδα και των αντρών του στις Θερμοπύλες, αποτελεί λαμπρό παράδειγμα ηρωισμού και αλτρουισμού παγκοσμίως.

Το πρότυπο ηρωισμού που αντιπροσωπεύει ο Λακεδαιμόνιος βασιλιάς Λεωνίδας έμεινε διαχρονικό,ενώ αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες και συγγραφείς.Η απάντηση του, "Μολών Λαβέ" έμεινε αθάνατη στην παγκόσμια ιστορία, χαρίζοντας του υστεροφημία ως πρότυπο γενναιότητας, θεματοφύλακα πάτριων αρχών, νόμων και καθήκοντος.

Τιμή και δόξα σ'αυτούς τους ηρωϊκούς άνδρες!!!!!