Μπορεί οι εδώ συνιστώσες του σάπιου μεταπολιτευτικού συστήματος (ψοφοδεξιές κι αριστερές) να κάνουν… όνειρα κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων, αλλά σίγουρα ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος για το μέλλον της κατεχόμενης Ελλάδας, ανήκει φυσικά στους Γερμανούς κατακτητές της (ή κατά άλλους επιτηρητές της κατοχής των παγκόσμιων τοκογλύφων).
Σε κάθε περίπτωση, η γερμαναρία επιθυμεί «μεγάλη συγκυβέρνηση» ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ (δεκτές και οι «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις…), όπως άλλωστε συμβαίνει και στη Γερμανία, για να υπάρχει ευρεία πλειοψηφία και να’ χει το κεφάλι της ήσυχο. Αυτή τη γερμανική επιθυμία μεταφέρει –εμμέσως πλην σαφώς- το καθεστωτικό «Βήμα», σε άρθρο του διευθυντού της, με τίτλο «Επίμονοι Βερολινέζοι». Ας δούμε, λοιπόν, τι επιθυμούν οι «επίμονοι Βερολινέζοι»:
«Επιπλέον όσοι κινούνται στη ζώνη της πολιτικής ξέρουν από πρώτο χέρι ότι οι Ευρωπαίοι και ιδιαιτέρως οι Γερμανοί αναδεικνύουν συνεχώς το ζήτημα των πολιτικών συνεργασιών. Το Βερολίνο έχει μεταδώσει στις κυρίαρχες πολιτικές ομάδες των Αθηνών ότι το συγκροτούμενο κατά τα αγγλοσαξονικά πρότυπα πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί να διαχειρισθεί αποτελεσματικά τις δύσκολες υποθέσεις της χώρας.
Οι γερμανοί ιθύνοντες που παρακολουθούν από κοντά τα ελληνικά πολιτικά δρώμενα θεωρούν ότι το μοντέλο των δύο μεγάλων αντιτιθέμενων παρατάξεων που δεν συνεργάζονται ποτέ δεν ταιριάζει στη χώρα μας.
Και επιμένουν ότι στην περίπτωσή μας θα ταίριαζε περισσότερο το κεντροευρωπαϊκό μοντέλο των μεγάλων συνεργασιών. Για αυτούς η λύση ενός μεγάλου συνασπισμού μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, κατά τα πρότυπα του αντίστοιχου Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών που εφαρμόστηκε δύο φορές τις τελευταίες δεκαετίες στη Γερμανία, θα ήταν ιδανική για την Ελλάδα. «Ειδικά τώρα που η χώρα πρέπει να ανασυγκροτηθεί εν ειρήνη μια τέτοια συνεργασία θα προσέφερε την καλύτερη και αποτελεσματικότερη διέξοδο» λένε χαρακτηριστικά οι Βερολινέζοι.
Τα πολλά πολιτικά γερμανικά ινστιτούτα – όλων των αποχρώσεων – που παρεπιδημούν στην Ελλάδα έχουν θεωρητικοποιήσει την πρότασή τους και τη συνδέουν με την ανάγκη να απορροφήσει επιτέλους το ελληνικό σύστημα την ευρωπαϊκή κουλτούρα των συνεργασιών και να εγκαταλείψει εκείνη των μεγάλων αντιτιθέμενων παρατάξεων που δεν συνεργάζονται ποτέ, όπως π.χ. συμβαίνει με τους Συντηρητικούς και τους Εργατικούς στη Βρετανία.
Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι εύκολα στην Ελλάδα. Και όποτε επιχειρήθηκαν πολεμήθηκαν ή γρήγορα κατέρρευσαν. Οι «Βερολινέζοι» βεβαίως δεν αποδέχονται ότι δεν υπάρχει πεδίο αλλαγής κουλτούρας. Ιστορικά μάλιστα έχουν αποδειχθεί επίμονοι. Και η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή έδειξε ότι μάλλον έχουν δίκιο. Πολλοί, όπως φάνηκε, τείνουν ευήκοα ώτα. Οπότε ποτέ μη λες ποτέ…».
Κι όπως λέει και το σχετικό ρητό: «στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί».
Οπότε, ας ετοιμάζουν τα σέα και τα μέα τους οι… μελλόνυμφοι κι αφήσουν τα… καπρίτσια!
Αντίοχος
