Η προφητεία του Μακαριστού Χριστόδουλου για την οικονομική υποδούλωση της Ελλάδος

 

12 χρόνια πριν, ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σε ένα κείμενό του είχε μιλήσει για αυτά ακριβώς που συμβαίνουν τώρα! Μοιάζει απίστευτο, αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε προφητεύσει πως η Ελλάδα θα κυβερνείται από τραπεζίτες και θα δουλεύουμε όλοι για ένα κομμάτι ξερό ψωμί. 

Διαβάστε όσα έγραψε πριν 11 ολόκληρα χρόνια (29/5/2001), που επιβεβαιώνονται σήμερα μετά και την χθεσινή ψηφοφορία για το Μνημόνιο 3:

"Ποιος, αλήθεια, από εμάς εδώ αδυνατεί να κατανοήσει στα χέρια τίνων θα περάσει ο απόλυτος έλεγχος των media; Μήπως στα χέρια δύο-τριών Αμερικανών επιχειρηματιών; Θα 'ταν απίστευτα ρομαντική μια τέτοια υπόθεση. Σε ποιον θα περάσει ο έλεγχος της πολιτικής ζωής; Στα χέρια πέντε-δέκα χορηγών των κομμάτων; Αγγίζει τα όρια του γελοίου η ερώτηση. Ποιοι λοιπόν θα είναι αυτοί που θα ελέγχουν τη ζωή; 

Κάποιοι πλούσιοι τραπεζίτες μήπως; Ας μην τολμήσουμε να απαντήσουμε. Αλλά ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι το προϊόν μιας παράλληλης δράσης δύο στοιχείων: της ελεύθερης οικονομίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Πληρώσαμε πάρα πολύ ακριβά όλοι οι Ευρωπαίοι κάθε προσπάθεια κατάργησης αυτής της παραλληλίας.

Επιπλέον, πρέπει και πάλι να δούμε την άλλη όψη του νομίσματος: Η παγκοσμιοποίηση θα ανεβάσει στο επίπεδο του Ευρωπαίου τον δυστυχή Ταϊλανδό εργάτη, που τώρα δουλεύει για ένα μικρό κομμάτι ξερό ψωμί, ή, μήπως, θα είναι αποτελεσματικότερη αν κατεβάσει τον Ευρωπαίο σε επίπεδο παρόμοιο με του Ταϊλανδού; 

Ελπίζω ότι όλοι θα έχουμε σε κάποιες ώρες μας αναρωτηθεί πού πηγαίνει ένας πολιτισμός όταν αναγορεύει την οικονομική ανάπτυξη σε αυτοσκοπό, δίνοντας της το δικαίωμα να γίνεται βωμός του Μολώχ. 

Όλοι θα έχουμε αναρωτηθεί πώς μπορεί να ονομάζεται αναπτυξιακή μια οικονομία που δεν υπολογίζει στο κόστος της την καταστροφή του πλανήτη και του ανθρώπου, δηλαδή του περιβάλλοντος και του πολιτισμού".

Πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται και μάλιστα φωναχτά, πώς θα ήταν σήμερα ο δημόσιος βίος αν ήταν παρών ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Ένα είναι σίγουρο: Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Ο κόσμος που δοκιμάζεται θα είχε έναν υπολογίσιμο συμπαραστάτη με πυγμή, πειθώ και επιρροή. Δυστυχώς, ο Μεγαλοδύναμος τον πήρε κοντά Του για να πρεσβεύει από εκεί ψηλά, υπέρ ημών.

Μας λείπεις πολύ, πάρα πολύ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ "ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ" ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ! ΦΕΥΓΕΙ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ Η ΒΙΟΧΑΛΚΟ

ΜΑΣ ΠΗΡΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΗΚΩΣΕ!!!!

Εκτός Ελλάδος μεταφέρει την έδρα της μια σημαντική μονάδα της ελληνικής βιομηχανίας.

 

Όπως ανακοίνωσε η διοίκηση της εταιρείας, σε μια προσπάθεια να διασφαλίσει χρηματοδότηση με ευνοϊκότερους όρους, ξεκίνησε σήμερα η διαδικασία για τη διασυνοριακή συγχώνευση με απορρόφηση από την Viohalco S.A., εταιρεία συμμετοχών θυγατρική του ομίλου με έδρα το Βέλγιο. 

Οι μέτοχοι Βιοχάλκο θα ανταλλάξουν τις μετοχές τους με εισηγμένες μετοχές της απορροφώσας εταιρείας Viohalco SA που θα διαπραγματεύονται...στο χρηματιστήριο Euronext των Βρυξελλών. H σχέση ανταλλαγής προσδιορίσθηκε σε 1 μετοχή της Viohalco SA για κάθε 1 μετοχή... της Βιοχάλκο. 

Η συγκεκριμένη αναδιάρθρωση στοχεύει στην ενίσχυση της κεφαλαιακής δομής της Βιοχάλκο, στην αμεσότερη πρόσβασή της στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων και στη δημιουργία ενός βραχίονα χρηματοοικονομικής στήριξης των θυγατρικών της εταιρειών.

Οι θυγατρικές παραγωγικές εταιρείες της Βιοχάλκο θα παραμείνουν στην Ελλάδα.

Θερμό επεισόδιο προκάλεσε η Τουρκία: Κατέρριψε συριακό Mil Mi-17 Hip

Η τουρκική Αεροπορία κατέρριψε συριακό εξοπλισμένο ελικόπτερο Mil Mi-17 (αρχικά είχε λεχθεί για επιθετικό Μil Mi-24) με βολή βλήματος αέρος-αέρος από μαχητικό F-16 που είχε απογειωθεί από το Νιτιγιάρμπακιρ, στα σύνορα των δύο χωρών, "καθώς σημειώθηκε παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου", όπως δήλωσε ο Tούρκος αναπληρωτής πρωθυπουργός Μπουλέτ Αρίτς.

Aπό την πλευρά της Συρίας υποστηρίζεται ότι τα τουρκικά μαχητικά βρισκόταν στην όριο γραμμή με την Συρία όταν κατέρριψαν το ελικόπτερο το οποίο εκινείτο εντός του συριακού εναέριου χώρου. Απόδειξη και το γεγονός ότι έπεσε σε συριακό έδαφος. 

Να σημειωθεί ότι λίγε ώρες νωρίτερα η τουρκική τηλεόραση μετέδωσε την είδηση για την πτώση του ελικοπτέρου και πρόσθεσε ότι εικάζεται πως το κατέρριψαν οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις στην Συρία.

Κατά την κρατική τουρκική τηλεόραση το στρατιωτικό ελικόπτερο των δυνάμεων του Άσαντ έπεσε απέναντι από το χωριό Topraktutan του Hatay στην Συρία κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.

Μετά το συμβάν - ανέφερε - έσπευσαν δυνάμεις ασφαλείας στην τουρκική πλευρά των συνόρων για να πάρουν τα αναγκαία μέτρα. Ο νομάρχης του Hatay Mehmet Celalettin Lekesiz είπε τότε "πως φτάνουν μη επιβεβαιωμένες μέχρι στιγμής πληροφορίες για συντριβή ελικοπτέρου, σε απόσταση 400 μέτρων από τα σύνορα με την Τουρκία".

Η επίσημη δήλωση περί κατάρριψης έγινε από τον Μ.Αρίντς: "Ένα συριακό ελικόπτερο τύπου MI-17 έμεινε για δύο χιλιόμετρα μέσα στον τουρκικό εναέριο χώρο και είχε επανειλημμένα δεχτεί προειδοποιήσεις πριν καταρριφθεί με πυραύλους από τουρκικά αεροσκάφη", είπε ο Αρίντς μετά από μια συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Τούρκος αξιωματούχος είπε ότι έχουν ληφθεί πληροφορίες σχετικά με το περιστατικό, αλλά σημείωσε πως για να επιβεβαιωθεί πρέπει να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες έρευνες. 

Προηγούμενες αναφορές έλεγαν πως το ελικόπτερο εξερράγη στον αέρα και ότι η έκρηξη ήταν ορατή από την περιοχή Χατάι Γιαλανταγί.

Δύο πιλότοι φέρεται να εκτινάχθηκαν από το αεροσκάφος πριν την έκρηξη, αλλά έχασαν τη ζωή τους από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης μετά την προσγείωση τους με ασφάλεια στο έδαφος, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Doğan.

Φυσικά είναι αδύνατον να ... "εκτινάχθηκαν" από το ελικόπτερο αφού κάνενα ελικόπτερο της συριακής Αεροπορίας, ούτε καν τα Mil Mi-17, όπως το συγκεκριμένο που καταρρίφθηκε έχουν την δυνατότητα αυτόματης εκτίναξης.

H Toυρκία κατέρριψε ελικόπτερο του στρατού της Συρίας επειδή λέει ότι παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο. Τώρα η Ελλάδα μπορεί να καταρρίπτει όποιο πολεμικό αφος ή Ε/Π παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο;

http://www.defencenet.gr

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Λαϊκό Κίνημα πλέον η Χρυσή Αυγή - Μακράν πρώτη στον Δήμο της Αθήνας»

«Η ελληνική Ακροδεξιά έχει λάβει διαστάσεις λαϊκού κινήματος. Η Χρυσή Αυγή απέσπασε το απίστευτο ποσοστό 7% στις περυσινές εκλογές και ως σήμερα το έχει διπλασιάσει. Σε μυστικές δημοσκοπήσεις για τον δήμο της Αθήνας ο κ. Ηλίας Κασιδιάρης λαμβάνει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από τον «σκληρό» υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκο Δένδια» 

Το απόσπασμα αυτό προέρχεται από τη ναυαρχίδα του μνημονίου, το καθεστωτικό «ΒΗΜΑ» και παρουσιάζει γυμνή την αλήθεια για την αλλαγή που έχει επέλθει στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Το άρθρο ανήκει σε κάποιον Παύλο Παπαδόπουλο και φέρει τον… επαναστατικό τίτλο: «Φραγμός στον εκφασισμό». Παραθέτουμε - για λόγους ενημέρωσης των αναγνωστών μας - ολόκληρο το κείμενο του κυριακάτικου βήματος:

«Ο εκφασισμός της Ελλάδας επιταχύνεται την ώρα που όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι οφείλεται στην τρόικα που παγίδευσε την οικονομία μέσα σε ένα μνημόνιο σκληρής λιτότητας και τριετούς πιστωτικής ασφυξίας. Η οργανωμένη επίθεση που δέχθηκαν την Πέμπτη στο Πέραμα μέλη του ΚΚΕ από μέλη της Χρυσής Αυγής είναι μία ακόμη επιβεβαίωση ότι η ελληνική Ακροδεξιά έχει λάβει διαστάσεις λαϊκού κινήματος. Η Χρυσή Αυγή απέσπασε το απίστευτο ποσοστό 7% στις περυσινές εκλογές - και ως σήμερα το έχει διπλασιάσει. Σε μυστικές δημοσκοπήσεις για τον δήμο της Αθήνας ο κ. Ηλίας Κασιδιάρης λαμβάνει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από τον «σκληρό» υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκο Δένδια. Πολίτες που έχουν χάσει δουλειές και περιουσίες παραμερίζουν το «έργο Δένδια» μπροστά στη σφοδρή επιθυμία τους να ισοπεδώσουν το «κατεστημένο».

Κάνουν λάθος όσοι δοξολογούν την κυβερνητική δημοσιονομική γεωμετρία και εκτιμούν ότι η Χρυσή Αυγή είναι έτοιμη να «πνιγεί» μέσα στο...  πρωτογενές πλεόνασμα. Οι γνωρίζοντες τα ευρωπαϊκά παραδέχονται ότι οι αναγκαιότητες και οι συμβιβασμοί της ευρωζώνης στο πλαίσιο της μόνιμης διακυβερνητικής Βαβέλ θα αναγκάσουν την οικονομία να λειτουργεί υπό συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας για μερικά ακόμη χρόνια (!) και ότι το φυσικό επακόλουθο της πολιτικής αυτής είναι η επενδυτική ξηρασία, η κοινωνική εξαθλίωση και η φυγή των Ελλήνων στο εξωτερικό. Δεν θα μεταναστεύσουν όμως όλοι οι Έλληνες στο εξωτερικό, αφού οι περισσότεροι, μη έχοντας άλλη επιλογή, θα συνεχίσουν να βιώνουν το αδιέξοδο βλέποντας τη λογική τους να δοκιμάζεται και το μίσος μέσα τους να διογκώνεται. 

Η Χρυσή Αυγή, ένας μικρός και μέχρι πρότινος σχεδόν άγνωστος στους πολλούς πολιτικός σχηματισμός, κατόρθωσε να γίνει ο κυριότερος διάμεσος των αισθημάτων εκδίκησης και μίσους, όχι μόνο κατά του κοινοβουλευτισμού αλλά και εναντίον κάθε λογής μειονοτήτων, με γνώμονα το γνωστό ναζιστικό πρότυπο.

Η Χρυσή Αυγή, όπως γνωρίζουν καλά τα κομματικά επιτελεία, δεν υποστηρίζεται από κάποια «φυλή των Ζουλού» που δεν ξέραμε ότι υπήρχε, αλλά προσελκύει ψηφοφόρους από όλα τα κόμματα. Όπως αποκαλύπτουν οι μετρήσεις, μεγάλο μέρος των υποστηρικτών της είναι κυρίως νέοι με μέση και ανώτερη μόρφωση. Κατά συνέπεια μάλλον είναι σαφές ότι η κοινωνική έκρηξη που πολλοί αναζητούν στους δρόμους έχει ήδη συμβεί στα σπίτια και είναι η ενίσχυση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής. 

Πρόκειται για ένα πολιτικό φαινόμενο που βρίσκεται σε πλήρη αντιστοιχία με την αποτυχία του μνημονίου - στο δημοσιονομικό και στο τραπεζικό σκέλος. Αν η αποτυχία της ασκούμενης πολιτικής εξακολουθήσει να γίνεται ανεκτή, μπορεί να φτάσει η στιγμή που με τρόμο πολλοί επιφανείς θα αντιληφθούν ότι το τίμημα της παραμονής στο ευρώ ήταν ο εκφασισμός της Ελλάδας. Ως εκ τούτου η διάσωση της χώρας και η θωράκιση της Δημοκρατίας πρέπει να καταλάβουν άμεσα την πρώτη θέση των προτεραιοτήτων, αφού ούτως ή άλλως μια Ελλάδα ακραία και φασιστική δεν θα έχει καμία θέση στην Ευρώπη».

Σχόλια Χρυσής Αυγής: Από το παραπάνω κείμενο επιβεβαιώνονται κάποιες από τις βασικές μας θέσεις:

1) Το μνημόνιο και τα επακόλουθά του (ανεργία, ανέχεια, απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας) δεν τελειώνουν. Ούτε οι ίδιοι οι μνημονιακοί δεν πιστεύουν τις ψευδείς εξαγγελίες του πρωθυπουργού τους για διέξοδο από την κρίση.

2) Η Χρυσή Αυγή είναι το μόνο γνήσια λαϊκό Κίνημα των ημερών μας και ενώνει εκατομμύρια Έλληνες ανεξαρτήτως παλαιότερης πολιτικής τοποθέτησης. Αλώνουμε οριζοντίως το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

3) Ο Λαϊκός Σύνδεσμος σαρώνει δημοσκοπικά, είναι πρώτος στους μεγάλους Δήμους της χώρας και πολύ σύντομα θα τους διοικεί.

4) Οι ψηφοφόροι και οπαδοί της Χρυσής Αυγής είναι στην πλειοψηφία τους νέοι με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και δεν έχουν καμία σχέση με την ψεύτικη εικόνα που παρουσιάζουν τα διεφθαρμένα ΜΜΕ. 

Κρατάμε στα χέρια μας το μέλλον της Πατρίδας μας!

ΤΟ ΙΡΑΝ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΟΠΛΑ...

Tο Ιράν χαιρέτισε την προσχώρηση της Συρίας στη συνθήκη για τα χημικά όπλα και απαίτησε και το Ισραήλ να προσχωρήσει σε αυτή τη συνθήκη, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Fars.

«Το Ιράν χαιρετίζει την προσχώρηση της Συρίας στη Συνθήκη για τα χημικά όπλα», δήλωσε η Μαρζιέχ Αφγκάμ, εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών, εκτιμώντας επίσης πως «είναι ανησυχητικό που το σιωνιστικό καθεστώς είναι το μοναδικό στην περιοχή της Μέσης Ανατολής που δεν είναι μέλος καμίας συνθήκης για τα όπλα μαζικής καταστροφής».

«Απαιτούμε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και τη διεθνή κοινότητα να λάβουν σοβαρά μέτρα για να αναγκάσουν το καθεστώς αυτό (το Ισραήλ) να προσχωρήσει στη συνθήκη για τα χημικά όπλα», πρόσθεσε η εκπρόσωπος.

Σύμμαχος της Τεχεράνης, το συριακό καθεστώς δέχθηκε το Σάββατο να ενταχθεί στη Συνθήκη του 1993 που απαγορεύει τη χρήση χημικών όπλων και να εφαρμόσει τη συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία για την καταστροφή των χημικών όπλων στη Συρία.

Πηγή: protothema.gr

Νέα στοιχεία 

για το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ

 

 

Μπορεί η μέχρι σήμερα πεποίθηση των ειδικών στα πυρηνικά όπλα να είναι ότι οι ισραηλινοί διαθέτουν 200-400 πυρηνικές κεφαλές στο οπλοστάσιό τους, έρχεται όμως το έγκυρο «Bulletin of the Atomic Scientists» στο τρέχων τεύχος (Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου) να επικαλεστεί στοιχεία της αμερικανικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών DIA (Defense Intelligence Agency), αλλάζοντας λίγο την εικόνα.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι Ισραηλινοί φέρονται να διαθέτουν 80 πυρηνικές κεφαλές τις οποίες παρήγαγαν μέχρι το 2004, έχοντας ξεκινήσει το 1967. Έκτοτε, η παραγωγή τους φέρεται να έχει σταματήσει, όμως η χώρα διαθέτει αρκετό σχάσιμο πυρηνικό υλικό που τους επιτρέπει να κατασκευάσουν από 115 έως 190 επιπλέον κεφαλές, εάν το θεωρήσουν απαραίτητο.

Το δημοσίευμα επιβεβαιώνει σχετικά στοιχεία που δημοσίευσε στην ετήσια έκδοσή του το φημισμένο διεθνές Ινστιτούτο της Στοκχόλμης (Σουηδία), το SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute), όπου κι εκεί αναφέρεται ότι διαθέτουν 80 πυρηνικές κεφαλές.

Όσον αφορά επιμέρους κατηγοριοποιήσεις, οι 50 κεφαλές αφορούν βαλλιστικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς (medium-range ballistic missiles) και 30 για βόμβες οι οποίες μεταφέρονται από αεροσκάφη. Τα νέα στοιχεία είναι πιο κοντά στις αποκαλύψεις του Μορδεχάι Βανούνου που είχε δώσει στη δημοσιότητα ότι η χώρα του έχει κατασκευάσει περί τις 100 πυρηνικές κεφαλές.

Σύμφωνα δε με τη βρετανική εφημερίδα «Guardian», οι Ισραηλινοί είναι ενδεχόμενο να έχουν προχωρήσει στην ανάπτυξη και παραγωγή μη στρατηγικά πυρηνικά όπλα, όπως βλήματα πυροβολικού και προηγμένα πυρομαχικά, καθότι ορισμένες από τις δυνητικά ζωτικές απειλές βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση.

Για να έχουμε μια εικόνα των πυρηνικών οπλοστασίων των χωρών, σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι ΗΠΑ διαθέτουν 4.650 πυρηνικές κεφαλές, η Ρωσία 4.480, η Γαλλία 300, η Κίνα 250, η Βρετανία 225, το Πακιστάν 120 και η Ινδία 110. Η Βόρεια Κορέα φέρεται να μην τα έχει καταφέρει ακόμα να κατασκευάσει πυρηνική κεφαλή. 

Ο συνολικός αριθμός των πυρηνικών κεφαλών στα οπλοστάσια των χωρών είναι 10.215 που συνιστά κάθετη μείωση από τα ανώτατα του Ψυχρού Πολέμου, όταν στα οπλοστάσια βρισκόντουσαν 64.449 πυρηνικές κεφαλές…

 ΠΗΓΗ:http://www.defence-point.gr

 

Στις 19 Σεπτεμβρίου του 2012, χωρίς να εκπλήξει κανέναν, ο Σαούλ Τσορέβ, ο γενικός διευθυντής της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας του Ισραήλ, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του δεν θα παρακολουθήσει ένα επερχόμενο συνέδριο αφιερωμένο στην οικοδόμηση μιας Μέσης Ανατολής χωρίς πυρηνικά. Η ανακοίνωση επιβεβαίωσε την πάγια θέση του Ισραήλ ότι μια αποπυρηνικοποιημένη ζώνη μπορεί να προκύψει μόνο ως αποτέλεσμα μιας διαρκούς ειρήνης στην περιοχή. Μέχρι να επιτευχθεί μια τέτοια ειρήνη, η Ιερουσαλήμ δεν θα κάνει οποιοδήποτε απτό βήμα προς την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων του.

Τουλάχιστον από πρώτη άποψη, η στάση αυτή είναι λογική. Για 45 χρόνια, το Ισραήλ είναι η μόνη πυρηνική δύναμη στη Μέση Ανατολή, απολαμβάνοντας ένα τρομερό στρατηγικό δίχτυ ασφαλείας εναντίον οποιασδήποτε απειλής για την ύπαρξή του. Από το 1957, το Ισραήλ έχει επενδύσει τεράστιους πόρους στην οικοδόμηση ενός συμπαγούς πυρηνικού οπλοστασίου στην Ντιμόνα.

Σήμερα, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, το απόθεμα περιλαμβάνει περίπου 100-300 όπλα, συμπεριλαμβανομένων των θερμοπυρηνικών κεφαλών δύο σταδίων και μια ποικιλία συστημάτων μεταφοράς, το σημαντικότερο από τα οποία είναι τα μοντέρνα γερμανικής κατασκευής υποβρύχια που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ικανότητας του Ισραήλ για δεύτερο χτύπημα. Το να εγκαταλείψει το Ισραήλ αυτά τα περιουσιακά του στοιχεία και μάλιστα στη μέση μιας εξελισσόμενης διένεξης φαίνεται στους Ισραηλινούς ως παραλογισμός.

Η αντίληψη αυτή, ωστόσο, παραβλέπει το γεγονός ότι η πυρηνική ικανότητα του Ισραήλ δεν έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην άμυνα της χώρας.Σε αντίθεση με άλλα κράτη που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, το Ισραήλ ξεκίνησε το πυρηνικό του πρόγραμμα, όχι επειδή υπήρχε μια πραγματική ή φανταστική πυρηνική ικανότητα κάποιου αντιπάλου, αλλά λόγω της ανησυχίας ότι, σε μακροπρόθεσμη βάση, οι αραβικές συμβατικές δυνάμεις θα ξεπεράσουν την ισχύ των Δυνάμεων Άμυνας του Ισραήλ (IDF). 

Ήδη από τη δεκαετία του 1950, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νταβίντ Μπεν – Γκουριόν προσπάθησε να διαχειριστεί την απειλή του εκσυγχρονισμού των αραβικών ενόπλων δυνάμεων, που ήταν εμπνευσμένες από ένα παναραβικό συναίσθημα και υποστηρίζονταν από τη Σοβιετική Ένωση, αναπτύσσοντας το απόλυτο αποτρεπτικό όπλο. Ο Σιμόν Πέρες, ο αρχιτέκτονας του πυρηνικού προγράμματος του Ισραήλ και τώρα πρόεδρος της χώρας, υποστήριξε ακατάπαυστα με δημόσιες ομιλίες και με γραπτά του ότι το Ισραήλ έχει ανάγκη να αντισταθμίσει το μεγάλο μέγεθος των αραβικών στρατών με την «επιστήμη» - μια κωδική λέξη για τα πυρηνικά όπλα.

Όπως αποδείχθηκε, όμως, η αραβική συμβατική υπεροχή δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Από τότε που το Ισραήλ διέσχισε το πυρηνικό κατώφλι στις παραμονές του πολέμου του 1967, η ποιοτική διαφορά μεταξύ των συμβατικών δυνάμεων του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του έχει μόνο διευρυνθεί. Σήμερα, ιδιαίτερα καθώς ο συριακός στρατός διαλύεται σιγά-σιγά, ο Ισραηλινός στρατός θα μπορούσε να νικήσει αποφασιστικά οποιονδήποτε συνδυασμό συμβατικών δυνάμεων των Αράβων (και του Ιράν). Το πλεονέκτημα τούτο, σε συνδυασμό με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών προς το Ισραήλ, είναι αυτό που έχει κρατήσει τις αραβικές χώρες από το να πάρουν τα όπλα κατά του εβραϊκού κράτους - όχι ο φόβος των πυρηνικών αντιποίνων.

Αν, βέβαια, το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα, το οπλοστάσιο στη Ντιμόνα δεν θα είναι πλέον άνευ σημασίας. Θα είναι ένα σημαντικό αντιστάθμισμα έναντι του Ιράν. Αλλά μακράν του να είναι μια ασφαλής ισορροπία, όπως ο θεωρητικός των διεθνών σχέσεων Kenneth Waltz υποστήριξε , αυτή η κατάσταση θα είναι εξαιρετικά ασταθής, ειδικά στην αρχή. Τα δύο κράτη δυσπιστούν βαθιά το ένα για το άλλο και δεν έχουν κανέναν αποτελεσματικό δίαυλο επικοινωνίας. Δεδομένου ότι το Ιράν δεν θα έχει την ικανότητα για ένα δεύτερο χτύπημα και οι Ισραηλινοί προτιμούν συχνά την πρόληψη στις συγκρούσεις, η Ιερουσαλήμ θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να ξεκινήσει ένα πυρηνικό πρώτο χτύπημα. Επιπλέον, άλλες γειτονικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, θα μπορούσαν να αναζητήσουν και οι ίδιες πυρηνικά όπλα, αποσταθεροποιώντας περαιτέρω την περιοχή και αυξάνοντας την πιθανότητα μιας ακούσιας πυρηνικής ανταλλαγής.

Φοβούμενοι την προοπτική να ζουν στη σκιά αυτής της τρομοκρατίας, πολλοί Ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν δημοσίως κάνει έκκληση για ένα στρατιωτικό χτύπημα που θα σταματήσει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Ωθούνται από τις ανησυχίες που είναι βαθιά ριζωμένες στην κουλτούρα του Ισραήλ, που απορρέουν από το τραύμα του Ολοκαυτώματος και τις δύο χιλιάδες χρόνια συναισθηματικής και πραγματικής θυματοποίησης που διατρέχει όλη την Εβραϊκή Διασπορά.

Οι Ισραηλινοί ηγέτες, και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου, προσωποποιούν σήμερα την πεποίθηση ότι η χώρα μπορεί να βασίζεται μόνο στον εαυτό της όταν πρόκειται για την ασφάλειά της και την ύπαρξή της.

Το πρόβλημα για το Ισραήλ, ωστόσο, είναι ότι ένα χτύπημα στο Ιράν θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες, δεδομένου μάλιστα ότι ο Ισραηλινός στρατός δεν μπορεί να καταστρέψει εντελώς την πυρηνική υποδομή του Ιράν από μόνος του. Το Ισραήλ μπορεί να καθυστερήσει την πυρηνικοποίηση του Ιράν, αλλά δεν μπορεί να την αποτρέψει

Εν τω μεταξύ, ένα στρατιωτικό πλήγμα θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη αντίδραση, συμπεριλαμβανομένων των επιθέσεων με ρουκέτες και πυραύλους από το Ιράν, τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς στα αστικά κέντρα του Ισραήλ. Ακριβώς το ίδιο ανησυχητικό είναι το ότι ένα χτύπημα θα παρέχει στο ιρανικό καθεστώς μια καλή δικαιολογία για την απόφασή του να γίνει κάτοχος πυρηνικών.

Και έτσι το Ισραήλ βρίσκεται σε ένα στρατηγικό δίλημμα: θεωρεί την ιρανική βόμβα ως μια απειλή για την ύπαρξή του αλλά δεν μπορεί να σταματήσει πυρηνικοποίηση του Ιράν από μόνη της ή χωρίς να προκαλέσει μια απρόβλεπτη αντίδραση.

Ευτυχώς, το Ισραήλ έχει μια διέξοδο από αυτό το στρατηγικό κενό: με το να συμφωνήσει να εγκαταλείψει το πυρηνικό του οπλοστάσιο. Αντί να απορρίπτει τις εκκλήσεις για μια περιοχή ελεύθερη από όπλα μαζικής καταστροφής, η Ιερουσαλήμ θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια τέτοια πρωτοβουλία - να συμμετάσχει σε μια παρόμοια θυσία από όλους τους άλλους περιφερειακούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν. Η κοινή πεποίθηση είναι ότι αυτό θα ήταν μια κακή συμφωνία για το Ισραήλ, γιατί θα δώσει πάρα πολλά με αντάλλαγμα πολύ λίγα. Αλλά μια τέτοια τολμηρή κίνηση θα μπορούσε να θέσει σε λειτουργία μια μακροπρόθεσμη διαδικασία που θα μπορούσε να άρει το πικρό αδιέξοδο στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Το Ιράν έχει κάνει έκκληση για μια ελεύθερη από πυρηνικά όπλα ζώνη στη Μέση Ανατολή ήδη από το 1974 και αντιλαμβάνεται το ισραηλινό οπλοστάσιο ως μια μεγάλη απειλή, γι' αυτό και δεν θα έχει καμία άλλη επιλογή από το να στηρίξει αυτήν την πρωτοβουλία. Και καθαρά από την άποψη της ασφάλειας, το Ισραήλ θα είναι ασφαλέστερο σε μια περιοχή ελεύθερη από όπλα μαζικής καταστροφής. Θα διατηρήσει την συμβατική υπεροχή του και την ικανότητά του να αποτρέπει τις συμβατικές προκλήσεις - εξαλείφοντας στο μεταξύ την προοπτική των μη συμβατικών απειλών, όπως μια ιρανική πυρηνική βόμβα ή τα χημικά όπλα της Συρίας.

Φυσικά, το Ισραήλ δεν είναι πιθανό να εγκαταλείψει όντως το δικό του πυρηνικό οπλοστάσιο σύντομα, και, ακόμη και αν το έκανε, δεν θα έχανε την τεχνογνωσία και την ικανότητα να παράγει πυρηνικά όπλα στο μέλλον. Όμως, μια αλλαγή στην πολιτική που έβαλε το Ισραήλ στην κατεύθυνση αυτή τουλάχιστον θα αύξανε την πίεση στο Ιράν να σταματήσει το δικό του πυρηνικό πρόγραμμα.

Αρκετές εξελίξεις μπορεί τελικά να ενθαρρύνουν την Ιερουσαλήμ να κάνει το μεγάλο βήμα. Καθώς το Ιράν προχωρά βήμα – βήμα προς την κατασκευή της πυρηνικής βόμβας, το status quo των τελευταίων 45 ετών, στην διάρκεια των οποίων το Ισραήλ πέτυχε να διατηρήσει το περιφερειακό πυρηνικό μονοπώλιό του με σχεδόν καμιά εξωτερική πίεση, γίνεται όλο και περισσότερο μη διατηρήσιμο. Αν το Ισραήλ δεν καταφύγει τελικά στη μονομερή χρήση στρατιωτικής βίας κατά του Ιράν, η διεθνής πίεση θα αυξηθεί ώστε το Ισραήλ να εγκαταλείψει τη στρατηγική της πυρηνικής αδιαφάνειας , να ξεκαθαρίσει το θέμα για το οπλοστάσιό του και να λάβει συγκεκριμένα μέτρα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας Μέσης Ανατολής χωρίς πυρηνικά.

Στο κάτω - κάτω, η λογική της χρήσης βίας για να εξασφαλίσει το πυρηνικό μονοπώλιο βρίσκεται σε αντίθεση με τους διεθνείς κανόνες. Περίπου η ίδια πίεση μπορεί να προκύψει αν οι διεθνείς κυρώσεις κατά του Ιράν αποδειχθούν επιτυχείς και η Τεχεράνη συμφωνήσει να περιορίσει την πυρηνική ανάπτυξη της χώρας ή εάν μια συμμαχία υπό αμερικανική ηγεσία καταστρέψει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.

Η πορεία προς μια απαλλαγμένη από πυρηνικά Μέση Ανατολή μπορεί να είναι το κόστος που η Ιερουσαλήμ θα κληθεί να πληρώσει για τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας να διασώσει το Ισραήλ από μια απειλητική κατάσταση. Από την άλλη πλευρά, εάν το Ιράν δεν γίνει ένα πυρηνικό κράτος, οι Ισραηλινοί ψηφοφόροι μπορούν να πιέσουν την κυβέρνησή τους να εγκαταλείψει τα πυρηνικά όπλα της χώρας με αντάλλαγμα να κάνει το ίδιο και το Ιράν. Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήχθη το 2011 από τον Shibley Telhami του Πανεπιστημίου του Maryland, το 65% των Ισραηλινών Εβραίων προτιμούν ούτε το Ιράν ούτε το Ισραήλ να έχουν πυρηνικά όπλα.

Η πυρηνική ικανότητα του Ισραήλ δεν ήταν ποτέ απαραίτητη για την άμυνα της χώρας και θα γίνει σημαντική μόνο αν το Ιράν αποκτήσει τα δικά του πυρηνικά όπλα. Αλλά αυτό το επικίνδυνο αποτέλεσμα, ειδικά για ένα κράτος «μιας βόμβας» όπως το Ισραήλ, δεν χρειάζεται να πραγματοποιηθεί. Αν το Ισραήλ δεσμευτεί για μια Μέση Ανατολή ελεύθερη από όπλα μαζικής καταστροφής, προσφέροντας τη δική του πυρηνική δυνατότητα ως διαπραγματευτικό χαρτί, μπορεί να κάνει τελικά καλή χρήση του πιο αμφιλεγόμενου στρατηγικού πλεονεκτήματός του.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.