Η διαφθορά στις λειτουργίες του Ελληνικού Μεταπολιτευτικού κράτους σύμφωνα με τα απόρρητα Αρχεία του Foreign Office το 1981

"...Οι ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες χαρακτηρίζονται από γραφειοκρατία, βραδύτητα και έντονη κομματικοποίηση. 

Η διοίκηση δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στην ανάγκη για μεταρρυθμίσεις.  

Παρόλο που οι Έλληνες είναι καλοί στο να εκπονούν σχέδια, υστερούν στην υλοποίησή τους και τα αλλάζουν με καινούργια με μοναδική μαεστρία.  

Κάθε φορά, επίσης, που η διοίκηση έρχεται σε επαφή με τους πολίτες, παρατηρείται μια αντιπαραγωγική και συχνά απάνθρωπη γραφειοκρατία.  

Το πρόβλημα έγκειται εν μέρει στην οθωμανική γραφειοκρατική παράδοση που αρέσκεται σε έγγραφα και πιστοποιητικά και στην οποία ο ασήμαντος λειτουργός, ανίκανος να αναλάβει πρωτοβουλία κι ευθύνη για θετική δράση, κάνει επίδειξη ισχύος του κωλυσιεργώντας τους συμπολίτες του και εν μέρει οφείλεται στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο της πλειονότητας των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με την τάση όλων των κυβερνήσεων να τοποθετούν «δικούς τους» στη διοίκηση (γεγονός που καταλήγει με τη σειρά του σε υπεράριθμους υπαλλήλους). 

Μεγάλο μέρος της «διαφθοράς» στη δημόσια ζωή της Ελλάδος οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι το πολιτικό σύστημα καλείται να λειτουργήσει στα όριά του, επιτρέποντας (και μάλιστα βασιζόμενο) την αρχή του ρουσφετιού, ήτοι τα χατίρια και τις πελατειακές σχέσεις. Το στοιχείο αυτό, όπως μπορούν να αποδείξουν οι ανθρωπολόγοι, είναι βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κοινωνία και εξυπηρετεί έναν κοινωνικό σκοπό, εφόσον η διοίκηση δεν αντιμετωπίζει τους πολίτες της με ταχύτητα και αμεροληψία. (Γνωρίζω ότι εδώ υπάρχει ένας φαύλος κύκλος περί του ότι το ίδιο το ρουσφέτι είναι που παρακωλύει την ανάπτυξη ενός δίκαιου κράτους). 

Ο τοπικός βουλευτής πείθει τον Υπουργό να βρει μια δουλειά σε μια «ακρούλα» του Υπουργείου για τον γιο ενός «δικού του», όπως συνηθίζεται να λένε. 

Ο νέος μπορεί να μην είναι και τόσο ευφυής και να μη συμβάλλει στη βελτίωση της αποδοτικότητας του Υπουργείου· 

Ο «πελάτης», όμως, που τυγχάνει να είναι και παράγων του χωριού, μαζί με το μεγάλο του σόι και τους φίλους του, σίγουρα θα δώσουν την ψήφο τους στο κόμμα. Η ίδια αρχή περί εξυπηρέτησης με ανταλλάγματα υφίσταται και σε άλλες περιστάσεις πέραν της ευρέσεως εργασίας – από το να σου βρουν κρεβάτι σε νοσοκομείο μέχρι και να σε διορίσουν ακόλουθο Πρεσβείας στο εξωτερικό. 

Υπάρχουν και πιο χονδροειδή παραδείγματα διαφθοράς που εμπλέκουν υψηλά ισταμένους, ακόμη και Υπουργούς. 

Οι περιπτώσεις χειρισμού συμβάσεων με τον ιδιωτικό τομέα βρίθουν τέτοιων παραδειγμάτων. 

Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι αυτό το φαινόμενο είναι διαδεδομένο, ούτε ότι η φήμη της κυβερνήσεως και της διοικήσεως έχει τρωθεί. Οι Έλληνες ψηφοφόροι φαίνεται να αποδέχονται τη διαφθορά -μεγάλη ή μικρή- ως αναπόφευκτο κομμάτι της κοινωνικής και πολιτικής σκηνής. Με μια κάποια δυσπιστία, εκτός από τους αφοσιωμένους υποστηρικτές και τους αφελείς, δεν περιμένουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα διαφέρει και πολύ. 

Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα σίγουρα θα επιφέρει συγκεκριμένα και έντονα προβλήματα προσαρμογής, υπό το βάρος των οποίων τμήματα της ελληνικής βιομηχανίας, ανίκανα να ανταγωνιστούν χωρίς προστασία, θα καταρρεύσουν.

Το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία θα ήταν μια δύναμη αστάθειας, διαλύσεως, επιζήμια για τα δυτικά συμφέροντα

Τέλος, αναρωτιέμαι πού μπορεί να ενυπάρχει στο σύστημα η πιθανότητα αλλαγής και μεταρρυθμίσεως, σε βαθμό μάλιστα που θα μπορέσει να μειώσει την ανικανότητα και να εξαλείψει τη διαφθορά; Είναι δύσκολο να το εντοπίσει κανείς. Διατηρώ αμφιβολίες σχετικώς με τις δυνατότητες του ΠΑΣΟΚ να μεταρρυθμίσει τη διοίκηση και τους κυβερνητικούς μηχανισμούς. 

Ούτε, όμως, είναι εύκολο να δούμε γρήγορες αλλαγές από τη Νέα Δημοκρατία. Τα χρόνια της στην εξουσία αποσάθρωσαν τη θέληση για βελτίωση της υφισταμένης τάξεως, που ήταν τόσο πρόδηλη αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας..."

Επιστολή του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα, Ίαν Σάδερλαντ, προς τον Γιούαν Φέργκιουσον, Φόρεϊν Όφις, 27 Ιανουαρίου 1981.

www.zougla.gr

Αντώνη, κάν’ το όπως το 2009!

 Του Κώστα Ροδινού

Μόλις είχε τελειώσει η συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στον ANT1 μου τηλεφώνησε  θυμωμένος ένας φίλος, που  με …απειλεί ότι θα ψηφίσει Καμμένο: «Γιατί όλα αυτά τα πράγματα δεν βγήκε να τα εξηγήσει ο Σαμαράς  τον περασμένο Νοέμβριο;»

«Την ίδια απορία έχω και εγώ»! Η αλήθεια είναι ότι η ΝΔ διέπραξε το λάθος να θεωρήσει τους ψηφοφόρους της  …δεδομένους! Η χρόνια ασθένεια της παράταξης! Ελπίζω να έλαβαν το μήνυμα, έστω και αργά.

Η νέα εκδοχή του  «λεφτά υπάρχουν»

Νομίζω ότι το  νεόκοπο φαινόμενο των “Ανεξάρτητων” εξηγήθηκε επαρκώς εδώ: «Ο στοχευμένος κατακερματισμός της κεντροδεξιάς», και «Μοναδικός στόχος του κόμματος Καμμένου είναι να μην κυβερνήσει η ΝΔ».

Πρόκειται για μια κακόγουστη επανάληψη του «λεφτά υπάρχουν»! Οι “Ανεξάρτητοι” μας λένε τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο, ελπίζοντας  να ξεγελάσουν τον κόσμο!

Εκείνο που θέλω να υπογραμμίσω είναι ότι πρόκειται για   ένα  ανεύθυνο μόρφωμα,  με  παρωχημένο,  λαϊκίστικο  λόγο,  χωρίς φαντασία. Αφόρητες γενικότητες και κοινότυπα συνθήματα. Αν η ΝΔ είχε εξηγήσει πειστικότερα τους λόγους που την οδήγησαν να στηρίξει την κυβέρνηση Παπαδήμου, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Όχι πως δεν θα εκδηλωνόταν η πρωτοβουλία του Καμμένου. Ήταν έτοιμος από  καιρό. Αφορμή ζητούσε. Το ίδιο ισχύει και για μερικούς εκ των βουλευτών που τον ακολούθησαν. π.χ. Ο κ. Μαρκόπουλος ήταν χολωμένος που δεν έγινε  νούμερο 2  μετά τον Πρόεδρο! Στη συνέχεια γιατί δεν επελέγη  Γραμματέας.  Η κ. Κουντουρά, γνώριζε  ότι δεν εκλεγόταν. Το ίδιο γνώριζαν και ο κ. Μελάς και ο κ. Ζώης. Οι δύο τελευταίοι μάλιστα είχαν ζητήσει να μην συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια  νέοι υποψήφιοι για να ….διευκολυνθεί η εκλογή τους! Πλειοδοτούν  σε πατριωτισμό ελπίζοντας στην  εκλογική τους διάσωση!

Ο ορυμαγδός δημοσκοπήσεων και σενάρια συγκυβέρνησης

Το Σαββατοκύριακο ο ελληνικός λαός δέχθηκε μια ομοβροντία δημοσκοπήσεων  οι οποίες, κατά έναν …περίεργο τρόπο, κατέληγαν στα ίδια συμπεράσματα! 

Λες και  τις είχαν παραγγείλει οι ίδιοι άνθρωποι!

Πρώτον, η ΝΔ προηγείται μέν, αλλά τα ποσοστά της, εξ αιτίας του Καμμένου,  συρρικνώνονται. .

Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ, υπό τη …στιβαρή ηγεσία του Βενιζέλου, βελτιώνει την επίδοσή του και όπως μας ανακοίνωσε έμπλεος χαράς ο κ. Πρετεντέρης «καθαρίζει τη δεύτερη θέση»!

Τρίτον, οι δημοσκοπικές επιδόσεις της ΔΗΜΑΡ και του Καμμένου  καθιστούν αδύνατη την αυτοδυναμία. Για «βαβέλ» έκανε λόγο το ΒΗΜΑ.

Η λύση του προβλήματος, λοιπόν, κατά τον καθεστωτικό τύπο είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κάτι που ικανοποιεί και τους ..δανειστές μας! Εμφανίζεται τώρα και ως …θέληση του ελληνικού λαού!

Τι μας λένε οι δημοσκοπήσεις;

Ο αείμνηστος Θ. Κανελλόπουλος έλεγε  ότι  τις δημοσκοπήσεις κάποιοι τις χρησιμοποιούν όπως ο μεθυσμένος την κολόνα της ΔΕΗ! Οχι για να φωτιστούν, αλλά για να στηριχτούν!  Η συγκυβέρνηση προωθείται από ισχυρά κέντρα, εσωτερικά και …εξωτερικά. Και από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που αναπαλαιώνεται ταχύτατα. Είναι η σανίδα σωτηρίας του.

Έτσι, έρχονται οι δημοσκοπήσεις να την …επιβεβαιώσουν, καλλιεργώντας  στο εκλογικό σώμα μια αίσθηση μονοδρόμου: αυτή είναι η λύση και καμιά άλλη! Πρόκειται για καθαρή άσκηση ψυχολογικής βίας.  Όπως τότε με το μνημόνιο!

Μήπως, όμως, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν τις τάσεις του εκλογικού σώματος;

Σε μια τόσο έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα και με τον κόσμο θυμωμένο, οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. Το μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων, επίσης, καθιστά τις προβλέψεις επισφαλείς.

Δεύτερον, είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος αποφασίζει τις τελευταίες ημέρες, ακόμα και την τελευταία ημέρα.

Τρίτον, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων τα τελευταία χρόνια έχουν επανειλημμένες αστοχίες. Να θυμίσω τις προβλέψεις τους για την Περιφέρεια Αττικής; Ο κ. Δημαράς ερχόταν από πρώτος έως δεύτερος και ο κ. Κικίλιας εκτός δευτέρου γύρου! Ο κ. Μιχαλολιάκος ήταν χαμένος από χέρι και κατάφερε, ανατρέποντας όλες τις προβλέψεις, να εκλεγεί Δήμαρχος! Από ….ξεγραμμένος, έγινε ήρωας!

Όμως, για την οικονομία της συζητήσεως, ας δεχθούμε ό,τι πέφτουν μέσα οι δημοσκόποι. Θα μπορούσε να σταθεί μια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ όταν αθροιστικά τα ποσοστά τους είναι κάτω από 50%; Και αν ακόμα επιβίωνε, ο βίος της θα ήταν βραχύς επειδή θα  στερείτο πολιτικής, αλλά και  κοινωνικής νομιμοποίησης, χώρια που τα δυο κόμματα θα υπέγραφαν το πολιτικό τους τέλος γιατί θα ενισχύονταν τα άκρα, ένθεν – κακείθεν του πολιτικού φάσματος, μια και θα είχαν την άνεση να δημαγωγούν ασύστολα!  Όσοι, λοιπόν, ομιλούν για συγκυβέρνηση μάλλον εσκεμμένα παραλείπουν τα δεδομένα του πολιτικού μας συστήματος. Αγνοούν και τις αντοχές του.

Καμιά μάχη δεν είναι χαμένη πριν δοθεί

Σ’ αυτό το σκηνικό, η  ΝΔ  έχει το πλεονέκτημα ό,τι μπαίνει στην τελική ευθεία  με  ξεκάθαρο προβάδισμα. Ποιός να το περίμενε όταν μόλις το 2009 είχε υποστεί εκλογική συντριβή….

Όμως, το καίριο ερώτημα είναι, αν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία;  Ως έχουν τα πράγματα ελάχιστοι  το θεωρούν ρεαλιστικό.

Ένας λόγος είναι επειδή η ΝΔ συμμετέχει στην κυβέρνηση και υφίσταται την αναμενόμενη φθορά.

Το δεύτερο ζήτημα έχει σχέση  με την πολιτική που θα εφαρμόσει η ΝΔ, εφ΄ όσον σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Η κοινή γνώμη έχει πειστεί ό,τι   ελάχιστα  θ’ αλλάξουν. 

Πολλοί μάλιστα φοβούνται ότι τα πράγματα θα  επιδεινωθούν κιόλας,  αν τα διαχειριστεί μόνη της η ΝΔ. Τα συνδικάτα θα βγούν στους δρόμους, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα ανέβουν στα κεραμίδια. Επιπλέον, η ΝΔ δεν έχει πείσει ακόμα ότι διαθέτει τα στελέχη που θα σηματοδοτήσουν μια άλλη πολιτική. Να λοιπόν που πρέπει να διαφοροποιηθεί η ΝΔ: να δείξει ότι σε αντίθεση με τους άλλους διαθέτει και την θέληση και το πρόγραμμα και την ηγετική ομάδα για να κυβερνήσει την χώρα.

Τρίτο ζήτημα, το κόμμα Καμμένου μπορεί να αποστερήσει από τη ΝΔ εκείνο το κρίσιμο ποσοστό, που είναι απαραίτητο για την αυτοδυναμία; Η αλήθεια είναι ότι η ΝΔ αρχικά επέδειξε αργά αντανακλαστικά. Τώρα πρέπει να κάνει διαχείριση κρίσεως. Όμως, θα διαπράξει μέγα λάθος, αν τον αναδείξει ως αντίπαλο!  Έτσι, μπορεί στο τέλος να ενισχύσει τη  επιρροή του, αντί να την περιορίσει. 

Η ΝΔ οφείλει  να αναδείξει το ρόλο του κ. Καμμένου και να αποκηρύξει τις διαδόσεις ότι θα συνεργαστεί μετεκλογικά μαζί του. Αυτές οι φήμες, αν δεν διαψευστούν έγκαιρα και πειστικά ίσως  αποδειχθούν καταστροφικές γιατί θα αποσυσπειρώσουν πλήρως τη βάση της ΝΔ αποενοχοποιώντας την ψήφο στον Καμμένο! Πράγμα που φρόντισε να κάνει χθες ο Καρατζαφέρης.

Τέταρτον, η ΝΔ πρέπει να αποδοκιμάσει με τον πλέον σαφή τρόπο τα σενάρια συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Αυτή η σεναριολογία πλήττει κατευθείαν την αυτοδυναμία και  επιπλέον εμφανίζει τη Νδ να δίνει συγχωροχάρτι σε πολιτικούς και συμπεριφορές που είναι καταδικασμένες στη συνείδηση της κοινής γνώμης.

«Ο παράγων Σαμαράς»

Να έρθουμε, τέλος, στον παράγοντα, που κατά τη γνώμη μου, θα κρίνει το ζήτημα της αυτοδυναμίας.

-Ο κ. Σαμαράς είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός που γνωρίζει σε βάθος τα οικονομικά προβλήματα της χώρας και αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στο διεθνή περίγυρο.

-Εκτιμώ δε ό,τι  έχει  πιο στέρεα ηγετικά προσόντα από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Για αυτό και πρέπει να επιδιώξει την κατά πρόσωπο αναμέτρηση τουλάχιστον με τον βασικό του αντίπαλο.

-Διαθέτει, επίσης, το χάρισμα της επικοινωνίας με τον απλό κόσμο. Αυτό του έδωσε και τη νίκη στις εσωκομματικές εκλογές το 2009, απέναντι  σ΄ έναν πανίσχυρο μηχανισμό.

-Ήταν  ο πρώτος που  μας προειδοποίησε ότι η πολιτική του μνημονίου θα είναι καταστροφική.

-Πρώτος, επίσης, τόλμησε να παρουσιάσει μια εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση, όταν άπαντες είχαν …θεοποιήσει το μνημόνιο και κάθε αντίθετη φωνή κατεπνίγετο ως ανεύθυνη! 

Σήμερα, όλοι συζητούν για αυτά που έλεγε ο κ. Σαμαράς το 2010!

Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει ο Σαμαράς για να κερδίσει; 

Ότι και το 2009 είναι η απάντηση

Πολιτικές πρακτικές ενός γερασμένου συστήματος.Επιτέλους αλλάξτε κάτι.

Ο θυμός που υποκλίνεται στον φόβο, το αυτομαστίγωμα και μερικές οικείες πολιτικές πρακτικές

Σε ένα από τα γνωστά ανέκδοτα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Λεονίντ Μπρέζνιεφ επισκέπτεται τις ΗΠΑ. 

Ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν τον υποδέχεται και τον ξεναγεί στα επιτεύγματα της Δύσης. Ένα από αυτά είναι και ένα υπερπολυτελές πορνείο. 

Ο Μπρέζνιεφ είναι ενθουσιασμένος από την εξυπηρέτηση και τη φροντίδα και αποφασίζει να κάνει ένα και στη Σοβιετική Ένωση. 

Όταν επιστρέφει, αναθέτει σε μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος να στήσουν το λαμπερό πορνείο. Η επιχείρηση στήνεται, αλλά δεν πάει καλά. 

Μετά από καιρό ο Μπρέζνιεφ τηλεφωνεί στον Ρήγκαν και του λέει πως η επιχείρηση πορνείο είναι προβληματική. 

Ο Ρήγκαν τον ρωτάει αν έχει επενδύσει όσα χρειάζεται ένα πολυτελές πορνείο. Ο Μπρέζνιεφ τον διαβεβαιώνει πως έχει δώσει εντολή να το εξοπλίσουν με τα καλύτερα χαλιά από το Ουζμπεκιστάν, μάρμαρα από την Αρμενία και τα πιο σύγχρονα κρεβάτια από την Ουκρανία. 

Ο Ρήγκαν τον ρωτάει τι πόρνες έβαλε και ο Μπρέζνιεφ του απαντά πως θα καλέσει τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος που ανέλαβαν το πρότζεκτ για να του πουν. Καλεί, λοιπόν, τους υπεύθυνους και τους ρωτά «βάλατε καλές πόρνες στο μπουρδέλο;». 

Αυτοί κοιτιούνται μεταξύ τους, αλλά χωρίς δισταγμό απαντούν «τις καλύτερες, εξήντα χρόνια μέλη του κόμματος».

Η Ελλάδα μοιάζει νομίζω πολύ με τη συγκεκριμένη ιστορία. Προσπαθεί να οδηγήσει στην ανάκαμψη την προβληματική της επιχείρηση, αναθέτοντας τη διάσωση στις πόρνες που είναι εξήντα χρόνια μέλη του κόμματος. 

Στο κλειστό σύστημα που αποτελεί τον κόσμο της, δηλαδή τον μικρό της κόσμο, τα πράγματα έχουν συγκεκριμένους κανόνες. Ακόμα και αν την καταστρέφουν, είναι οι μόνοι που γνωρίζει.

Η κοινωνία έχει περάσει από το στάδιο του κλονισμού και της ενοχής σε αυτό της παράδοσης. Είναι απελπισμένη και έτοιμη να παραδοθεί σε αυτόν που θα εφεύρει έναν μύθο. Που θα εγγυηθεί πως θα αναλάβει την ευθύνη και ας είναι της καταστροφής. Κάθε μέρα στις τηλεοράσεις παρελαύνουν οι αρχιτέκτονες του πολιτικού συστήματος, που μιλούν για το πολιτικό σύστημα που πρέπει να αλλάξει. 

Δεν έχει σημασία που είναι οι ίδιοι. Αρκεί που η ευθύνη διαχέεται, χωρίς να τους απειλεί, σε ένα «γενικό σύστημα» που φταίει.

Το σύστημα στην πραγματικότητα ετοιμάζει την άμυνα και τη μακροημέρευση του. Θα κάνει εκλογές όταν η ένταση και οι κομματικές συσπειρώσεις θα είναι τέτοιες που θα εγγυηθούν πως ένα μίνιμουμ κομμάτι θα μπει στο κομματικό μαντρί, αφού θα έχει εξαερώσει τον θυμό του. 

Το παιχνίδι της κομματικής χειραγώγησης θα εμφανιστεί ως αναγκαίο κακό απέναντι στην αβεβαιότητα και το χάος. 

Ο θυμός είναι ισχυρό κίνητρο, αλλά ο φόβος είναι ισχυρότερο.

Στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, αυτήν όπου αντικαταστάθηκε η Ελλάς από την ΕΛΑΣ, ο ίδιος ο υπουργός δήλωσε πως υπήρχαν για λόγους ασφάλειας στο Σύνταγμα ελεύθεροι σκοπευτές. Σημασία έχει πως ο φόβος χρησιμοποιήθηκε για να αναρωτηθούν οι μάζες πόσο ασφαλείς είναι. Ακόμα και αν την ασφάλειά τους την απειλεί το ίδιο το κράτος.

Βρισκόμαστε ακριβώς στο στάδιο που στην κοινωνία συντελείται το χώρισμα. Ο φόβος τραβά τη διαχωριστική γραμμή πάνω στην οποία ισορροπεί το προσωπικό συμφέρον και όχι το κοινωνικό. 

Οι εφημερίδες ανακαλύπτουν περιπτώσεις διαφθοράς, την ώρα που το Κοινοβούλιο επιδίδεται στη θεσμοθέτησή της μέσα από νόμους που ψηφίζονται νύχτα από τα κόμματα της Εθνικής Ενότητας.

Ο θυμός υποκλίνεται στον φόβο και οι άνθρωποι γίνονται για μια ακόμη φορά πιόνια. Οι περισσότεροι έχουν ματώσει από το αυτομαστίγωμα. 

Χιλιάδες ιστορίες «προσωπικής ευθύνης» γεμίζουν τις σελίδες των εφημερίδων. Στα ίδια σημεία όπου το τυπογραφικό μελάνι μύριζε σαν λιβάνι για τα μεγάλα επιτεύγματα των πολιτικών. 

Ο καθηγητής που έφαγε, το λαμόγιο που ξεκοκάλισε, ο υπάλληλος που λαδώθηκε. Ναι, έτσι είναι. Μόνο που αυτό το κράτος ήταν το κράτος που οι ίδιοι έκαναν.

Δημιουργείται κάθε μέρα η εντύπωση πως όλη αυτή η Ελλάδα της διαφθοράς θ’ αλλάξει ως διά μαγείας όταν καθιερώσουμε ένα σαβουάρ βιβρ πολιτικής και μαζεύουμε τα κόπρανα των σκύλων από το πεζοδρόμιο.

Είναι μεγάλη η προσωπική ευθύνη, αλλά είναι διαφορετικό το να γίνει συνείδηση απ’ το να γίνει ενοχή. Και η κύρια προσωπική ευθύνη είναι πως τους αφήσαμε να κυβερνούν, χαμένοι μέσα στην επιτηδευμένη και συγκαλυπτική μας καλοπέραση.

Κανένα από τα άρθρα των φιλελεύθερων αυτομαστιγωμένων δεν μιλά γι’ αυτή την ευθύνη και γι’ αυτό το κράτος. 

Μιλούν για τον υπάλληλο και το λαμόγιο της γειτονιάς. Αυτό το λαμόγιο δεν δούλευε καν στο γραφείο  κάποιου πολιτικού , ούτε το κάλυπτε το κομματικό κράτος.

Εξουθενωμένοι από τις ενοχές, ισοπεδωμένοι από την αναζήτηση ευθυνών, αγανακτισμένοι από τον ίδιο μας το θυμό, φοβισμένοι από αυτό που δεν γνωρίζουμε και που έρχεται, είμαστε έτοιμοι για όλα. 

Όχι απαραίτητα για το καλύτερο. 

Γι’ αυτό επιλέξαμε, όπως οι συνεργάτες του Μπρέζνιεφ, τη μοναδική οικεία πρακτική. Να κρατήσουμε στο μπουρδέλο πουτάνες τις πιο σίγουρες. Εξήντα χρόνια μέλη του κόμματος.

Πολύ "μπλα-μπλα" για το τίποτα!!!!!!

 

 Βγήκε λοιπόν ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ (μετά από σκληρή προεκλογική αναμέτρηση με τον .. ίδιο του τον εαυτό) και αμέσως άρχισε τις κουτο-πονηρίστικες μεθόδους του!
Ο εμπνευστής της ασυλίας και παραγραφής των αδικημάτων των πολιτικών μαφιόζων θεωρεί ότι μπορεί για ...

μια ακόμη φορά να ξεγελάσει τον Ελληνικό λαό στον οποίο έχει πλασάρει εδώ και χρόνια τον εαυτό του (μέσω των διαπλεκόμενων Μ.Μ.Ε.) ως ευφυή!
Τώρα μοιάζει με τον λύκο που έγινε αρνάκι μια και όλοι θυμόμαστε τις πολιτικές του κωλοτούμπες με το χαράτσι της ΔΕΗ αλλά και το εκβιαστικό προσωπείο του στο βήμα της Βουλής για να εκφοβίσει τους βουλευτές και τους πολίτες να αποδεχθούν τα προσχεδιαμένα για το ξεπούλημα της χώρας μας!
Τώρα μας μιλάει για νέες σελίδες και νέα οράματα αποσύροντας από το προσκήνιο κάποιους πρωτοκλασάτους (που με τα έργα και τα λόγια τους πλήγωσαν και εξόργισαν τους Έλληνες) πιστεύοντας ότι έτσι θα αναμορφώσει την εικόνα του ΠΑΣΟΚ και θα το καταστήσει λευκή περιστερά στην συνείδηση του Ελληνικού λαού, υφαρπάζοντας για άλλη μία φορά (μετά το “Λεφτά υπάρχουν”) την ψήφο του!
Όχι κ. πρόεδρε δεν θα “πάρουμε” μια και αυτούς που αποσύρατε ξέρουμε ότι θα τους κρατήσετε σε άλλα πόστα στο παρασκήνιο για να συνεχίσουν να παίζουν το ύποπτο ρόλο τους.
Όχι κ. πρόεδρε δεν σας πιστεύουμε πια αφού εδώ και καιρό με τις πράξεις σας έχετε μείνει στο “τόπο” και όχι ανεξεταστέος, στην λογική και στην συνείδηση μας οπότε η ρητορεία σας ουδόλως μας καθηλώνει αφού απλά μας ακούγεται πια σαν ... πολύ "μπλα-μπλα" χωρίς ... ουσία!!!

 

Γράφει ο Γιάννης Δ. Πρεβενιός

e-mail: prevejohn@yahoo.gr