ΓΑΠ: Πρωθυπουργός με το ζόρι και... προφήτης,( ΕΘΝΟΣ ) ------------------ ΕΛ.ΚΕ.ΔΑ : Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Πρωθυπουργός με το ζόρι και... προφήτης

 του μ. Ιγναντίου

Ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, είναι μία ειδική περίπτωση και έτσι πρέπει να αντιμε­τω­πιστεί. 

Με αφορμή την κλήση του στην Προανακριτική Επιτροπή που ερευνά την υπόθεση της «Λίστας Λαγκάρντ», έδειξε... χαρακτήρα. Απάντησε στην κλήση με υπόμνημα και όταν η πλειο­ψηφία ψήφισε να κληθεί αυτο­προσώπως ανακοίνωσε, μέσω κύκλων του, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ότι δεν θα καταθέσει.

Ο κ. Παπανδρέου δεν ήθελε ποτέ να παίξει τον ρόλο του πρωθυπουργού, αλλά δεν μπορούσε και να αρνηθεί την απόφαση της οικογένειας. Αυτός ήταν ο συνεχιστής της δυναστείας. Αλλα πράγματα ήθελε να κάνει στη ζωή του - αναζητούσε περίπου αυτό που είναι σήμερα: ένας περιπλα­νώ­μενος πολιτικός «προφήτης», που θα μιλά στις μάζες και αυτές θα εκστασιάζονται, και θα έχει και έναν ισχυρό τίτλο: του απεσταλμένου και μεσολαβητή σε διεθνείς συγκρούσεις.

Ο κ. Παπανδρέου εκμεταλλεύ­θηκε μία «ιδιαιτερότητα» των αμερικανικών πανεπιστημίων, που κερδίζουν «βαθμούς» στον κατάλογο των καλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ανάλογα με τους πρώην και νυν πολιτικούς που έχουν στη λίστα των καθηγητών τους. Αλλωστε, και στο Χάρβαρντ και στο Κολούμπια δεν κρύβουν τον λόγο για τον οποίο επέλεξαν τον κ. Παπανδρέου. 

Ούτε ο καλύτερος γνώστης της παγκόσμιας οικονομίας είναι ούτε έχει την παραμικρή επιτυχία στον τομέα αυτό. Εκτός βεβαίως αν θεωρείται επίτευγμα η καταστροφή μίας χώρας και ενός λαού, που αποτέλεσαν πείραμα για τους διεθνείς οικονομικούς παράγοντες και στην πλάτη τους κερδήθηκαν περιουσίες εκατ., και σε μερικές περιπτώσεις δισ.

Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει πλέον καμία δουλειά στην Ελλάδα, και το δείχνει άλλωστε. Από τον περασμένο χρόνο, αν και βουλευτής, περνά πολύ λίγο από τη χώρα και είναι σχεδόν εξαφανισμένος από το Κοινοβούλιο, όπου είναι ζήτημα αν παρευρέθη σε δέκα συνεδριάσεις της. 

Αντιλαμβάνομαι ότι σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τους πολιτικούς, έχει ανάγκη τη βουλευτική ασυλία. Από την άλλη πλευρά, η μέρα της κρίσης φτάνει για όλους. Και ο κ. Παπανδρέου δεν θα εξαιρεθεί, ιδιαίτερα εάν ο κ. Παπακωνσταντίνου αποφασίσει πως δεν θα πληρώσει για τα λάθη των υπολοίπων...

Μιχάλης Ιγνατίου-

ΕΘΝΟΣ

ΕΛ.ΚΕ.ΔΑ:

Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Με τον Παναγιώτη Τραιανού μπορεί κανείς να μην συμφωνεί, τουλάχιστον σε όλα. Διορατικότητα πάντως και καλή τεκμηρίωση υπάρχει στα γραφόμενά του. 

Τρία χρόνια πίσω, ο Τραιανού προδίκαζε αυτό που τώρα συμβαίνει. Στα αποσπάσματα που ακολουθούν (από το ιστολόγιό του ΕΑΜ Β') σκιαγραφεί πτυχές και παραμέτρους του -κατά την άποψή μας εκ των βασικών καταστροφέων της πατρίδας- Γιώργου Παπανδρέου. 

Ποιοί μας τον ''φόρτωσαν'' και κυρίως, γιατί. 

Ως ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α θεωρούμε πάντως την συλλογική ευθύνη του σώματος των Ελλήνων πολιτών τεράστια. Ο Παπανδρέου, όπως και κάποιοι πριν και μετά από αυτόν, δεν ήταν δικτάτορας. Εξελέγη. Εμείς τον ψηφίσαμε. Και ως γνωστόν, τη απομακρύνσει εκ του ταμείου...

''Φοβούνται έναν Έλληνα πατριώτη Πρωθυπουργό. 

Που θα προσπαθήσει να προστατεύσει τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών και εργαζομένων και θα κλείσει την πόρτα στους τοκογλύφους. Φοβούνται τον πρώτο Έλληνα Πρωθυπουργό. Ο οποίος θα κλείσει στη φυλακή τους διεφθαρμένους, οι οποίοι μας φόρτωσαν με τα ομόλογα. 

Φοβούνται τον πρώτο Έλληνα Πρωθυπουργό...

Μας επέβαλαν έναν πρωθυπουργό, τον Παπανδρέου, ο οποίος ούτε πατριώτης ήταν και ούτε είχε τον παραμικρό λόγο ν' αγωνιστεί για τους Έλληνες, γιατί ούτε καν Έλληνας είναι. Έναν πρωθυπουργό, ο οποίος αποτελεί τον απόλυτο ορισμό του παραλόγου. 

Οι συνθήκες ευνοούσαν την Ελλάδα, γιατί στην πραγματικότητα όλα αυτά τα χρόνια δεν δανειζόταν. 

Στην πραγματικότητα απλά έπαιρνε τα χρήματα που της έδιναν οι τοκογλύφοι, επενδύοντας πάνω της τις τοκογλυφικές τους ελπίδες. Έπαιζε η Ελλάδα ένα παιχνίδι μαζί με συμπαίκτες. Παρίστανε το "άλογο" και αυτοί τζόγαραν πάνω της. Ας πρόσεχαν πού τα έδιναν. 

Το "άλογο" έχασε. Δεν μπορεί να κερδίσει αυτά, τα οποία τους υποσχέθηκε. Δικό τους πρόβλημα είναι και όχι της Ελλάδας.

Αυτή είναι η ουσία της κατάστασης. Αυτήν την ουσία αγνοούσε ο πρωθυπουργός της, ο οποίος πέρα από κάθε λογική υποσχόταν σε όλους τους τοκογλύφους ότι θα τους πληρώσει στο ακέραιο όλες τις απάτες, κόβοντας ακόμα και τις συντάξεις των φτωχών. 

Αυτά δεν τα λέμε εμείς. Αυτά τα είπε ο ίδιος. Ο ίδιος ο Παπανδρέου δήλωσε οπαδός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, αλλά παρ' όλα αυτά διεκδίκησε τη θέση της ελληνικής ηγεσίας. 

Ο ίδιος, ως πρόεδρος της "Σοσιαλιστικής Διεθνούς", δήλωσε ότι θα ξεπληρώσει τους τοκογλύφους πάση θυσία και ως γνήσιος "σοσιαλιστής" ξεκίνησε από τις συντάξεις των φτωχών.

Θα εξετάσουμε την κατάσταση από την αρχή και η αποκάλυψη των υπευθύνων θα γίνει εύκολα. Ποιοι ήταν οι τοκογλύφοι, στους οποίους χρωστούσε η Ελλάδα "υποσχέσεις"; Οι τοκογλύφοι ήταν οι γνωστοί Εβραίοι "επενδυτές", οι οποίοι αγόραζαν τα ελληνικά ομόλογα της εποχής του Σημίτη και της "ισχυρής" Ελλάδας. 

Η Goldman Sachs του Εβραίου Μπλακφέιν, η Deutsche Bank του Εβραίου Άκερμαν, η ΕΚΤ του Εβραίου Τρισέ, τα funds του Εβραίου Σόρος. 

Αυτοί λοιπόν οι τοκογλύφοι, αφού "φόρτωσαν" το ελληνικό "γαϊδούρι" με άπειρα ομόλογα, κατάλαβαν ότι έφτασε στα όριά του. Αυτοί, οι οποίοι διέφθειραν τις ελληνικές κυβερνήσεις, προκειμένου να τις αναγκάσουν να "δανειστούν" άχρηστα και άπειρα χρήματα για απλή σπατάλη, κατάλαβαν ότι η κατάσταση έφτασε στα όριά της. 

Η παγκόσμια κρίση, σε συνδυασμό με την ελληνική δημοσιονομική προβληματικότητα, ήταν βέβαιο ότι θα τους έβαζε σε περιπέτειες στην Ελλάδα. Γιατί; Γιατί ήταν θέμα χρόνου να φτάσει η Ελλάδα σε θέση αδυναμίας εξυπηρέτησης των χρεών και των "υποσχέσεών" της. 

Ήταν θέμα χρόνου να φτάσει στη στάση πληρωμών. Πού όμως θα έκανε στάση πληρωμών; Στάση πληρωμών σε πραγματικά δάνεια δεν μπορείς να κάνεις, γιατί υπάρχουν άμεσες συνέπειες, οι οποίες σε οδηγούν στην οδυνηρή χρεοκοπία και ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

Τι θα "κόψεις" πρώτα; Αυτά, τα οποία δεν κοστίζουν. Αυτά, τα οποία δεν σε οδηγούν στη χρεοκοπία. Αυτά, τα οποία δεν σε οδηγούν σε κατασχέσεις ή δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων. Αυτά, τα οποία είναι "αέρας". Αυτά, τα οποία δεν έχουν συνέπειες: Τα ομόλογα.

Εξαιτίας αυτού του φόβου άρχισαν τις μεθοδεύσεις εναντίον της Ελλάδας. Τι έκαναν; Προσπάθησαν να τη φέρουν σ' εκείνο το σημείο, ώστε να την αναγκάσουν να μετατρέψει τα ομόλογα σε πραγματικά χρέη. Να την αναγκάσουν να δανειστεί πραγματικά δάνεια, για να ξεπληρώσει τα "πέτσινα" ομόλογα. 

Να την αναγκάσουν να "αυτοκτονήσει". Πώς όμως θα το έκαναν αυτό; Ποια ελληνική κυβέρνηση θα δεχόταν να καταστρέψει ολοσχερώς τον ελληνικό λαό, για να φανεί "συνεπής" στους τοκογλύφους; Ποιος Έλληνας πρωθυπουργός θα δεχόταν να κόψει τις συντάξεις και τους μισθούς των φτωχών, για να γίνουν πλουσιότεροι οι τοκογλύφοι του Πλανήτη.

Αυτό ήταν ένα πρόβλημα, το οποίο το έλυσαν εύκολα. Είχαν τα δεδομένα για να το λύσουν. 

Είχαν δικό τους άνθρωπο σε απόσταση βολής από την εξουσία. Λίγο βλάκας, λίγο "τσαλακωμένος" από την προηγούμενη ήττα του, αλλά δικός τους άνθρωπος. 

Αφού πλήρωσαν όλους τους Πακιστανούς και τους Αφγανούς να τον αναδείξουν αρχηγό του κόμματος του ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια τον έβαλαν στην "κούρσα" της διεκδίκησης της πρωθυπουργίας. 

Με ψέματα και υποσχέσεις, που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο πολιτικής αθλιότητας, τον έχρισαν "νικητή". Αυτόν τον "νικητή" με συντονισμένες ενέργειες τον έβαλαν να προδώσει την Ελλάδα. 

Αυτοί, δηλαδή, μαζί με τον προδότη έβαλαν την Ελλάδα στον "μονόδρομο", που οδηγούσε στο ΔΝΤ. Στο ΔΝΤ, το οποίο θα μετέτρεπε τα πέτσινα ομόλογα σε πραγματικά δάνεια. 

Το ζητούμενο, δηλαδή, ήταν να οδηγήσουν με τον Γιωργάκη την Ελλάδα στο "σφαγείο" του ΔΝΤ. Για να το πετύχουν όμως αυτό, έπρεπε να οδηγήσουν την Ελλάδα στην "ασφυξία". Αυτό ήταν λίγο δύσκολο, γιατί η Ελλάδα δεν ήταν η μοναδική περίπτωση υπερχρεωμένης χώρας. Δεν διέφερε και πολύ από την Ιρλανδία ή την Πορτογαλία ή την Ισπανία. Δεν διέφερε καν από τις ΗΠΑ ή από τη Βρετανία και την Ιαπωνία.

Τα ταξίδια του Γιώργου στο εξωτερικό (μέχρι και τώρα) είχαν και άλλο λόγο που έγιναν, και όχι μόνον την ασφάλεια. 

Για λόγους που αφορούν τη μελλοντική του ασφάλεια έκανε αυτά τα ταξίδια. Για λόγους που αφορούν το μέλλον, το οποίο θ' ακολουθούσε μετά την "πετυχημένη" πρωθυπουργική καριέρα του. 

Για λόγους που ίσως να τον αναγκάσουν να κατοικεί εκτός Ελλάδας. Γιατί υπάρχουν λόγοι ασφάλειας στην προσπάθειά του να "χτίσει" τη διεθνή του "καριέρα"; Για να εξασφαλίσει ως άτομο —και με τη βοήθεια βέβαια των εβραϊκής ιδιοκτησίας διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης— την παγκόσμια συμπάθεια εις βάρος του λαού του. 

Εις βάρος του λαού, τον οποίον πρόδωσε για χρήματα. Αυτό είναι το ζητούμενο. Εν μέσω μιας παγκόσμιας και πρωτοφανούς δυσφημιστικής εκστρατείας εις βάρος των Ελλήνων ο Giorgo παριστάνει το καλό "παιδί". Το καλό "παιδί", το οποίο —"ανύποπτο" και "απονήρευτο" όπως ήταν— ανέλαβε την εξουσία επάνω σε έναν "κακό" λαό. 

Αυτός θα είναι πάντα ο "καλός" πολιτικός, που είχε την "ατυχία" να ηγείται ενός "κακού" λαού, ο οποίος είχε την "αθλιότητα" να μην θέλει να φερθεί "τίμια" απέναντι στους "δανειστές" του. Το καλό "παιδί" με το ποδήλατο και τους κουραμπιέδες, το οποίο έπεσε θύμα ενός λαού κλεφτών και απατεώνων.

Η οικογένεια Παπανδρέου είναι η πρώτη από τις τρεις οικογένειες των "εθνοπατέρων" της μεταπολίτευσης, η οποία αποτίμησε το μερίδιο ιδιοκτησίας της στη χώρα μας και την πούλησε. 

Η οικογένεια των Αμερικανών, οι οποίοι θα πληρωθούν και θα φύγουν από τη χώρα, παραδίδοντάς την σε νέους ιδιοκτήτες. Είναι βέβαιο ότι αυτό έγινε. Γι' αυτόν τον λόγο βιάζονταν να πάρουν άρον-άρον την εξουσία χωρίς κανέναν όρο και προδιαγραφή. Γνώριζαν ότι μόνον μέσω της εξουσίας θα μπορούσαν να πετύχουν τη "μεταπώληση" του μεριδίου τους.

 Ό,τι προλάβουν και για όσο προλαβαίνουν. 

Μέχρι και ο "διανοούμενος" της οικογένειας ανέλαβε να κάνει επαφές για το "συμφέρον" της Ελλάδας. Επιζήμιες επαφές, με διεθνή λαμόγια και εμπόρους όπλων. Να βγάλει κι αυτός το "μεροκάματο", δίπλα στον αδερφό.

Όμως θα το φάνε το "φέσι", σίγουρα, γιατί οι Έλληνες θα φροντίσουν να ενημερώσουν τον Πλανήτη γι' αυτό. 

Το "φέσι" θα το φάνε και να δούμε πού θα κρυφθούν, όταν οι λαοί καταλάβουν ότι τους πρόδωσαν. Όταν ειδικά οι λαοί, που είχαν την ατυχή έμπνευση να συνεργαστούν μαζί τους, αντιληφθούν ότι τους πούλησαν.

Όταν οι Αμερικανοί καταλάβουν ποιος διέλυσε το κράτος τους και τους φόρτωσε με δεκάδες τρις χρέος. 

Όταν οι Γερμανοί καταλάβουν ότι είναι απόλυτα υποδουλωμένοι στους γύφτους. Η συμμορία θα τελειώσει την πορεία της όπως ακριβώς την ξεκίνησε: 

Στο μέσον της ερήμου...''

Η ΕΥΡΩΠΗ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ-ΜΟΛΟΤΩΦ

"Αυτό που συνέβη πριν από εβδομήντα χρόνια είναι αδύνατο να συμβεί σήμερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση" δήλωσε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γέρζι Μπούζεκ απευθυνόμενος σε σχετική διάσκεψη που διεξήχθη στις Βρυξέλλες.

Τα κύρια σημεία της ομιλίας του έχουν ως εξής:

- τον Αύγουστο του 1939, όταν υπεγράφη το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότωφ, προκαλώντας σοκ στις δημοκρατικές χώρες, το περιοδικό Τάϊμ το αποκάλεσε το "Σύμφωνο Κομμουναζί", που αποτελεί ίσως ένα καλύτερο όνομα για μια συμφωνία μεταξύ δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων που προέβαιναν στον μεταξύ τους διαχωρισμό της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

- η Πολωνία χωρίστηκε ανάμεσα στη Ναζιστική Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση. Η Φινλανδία έχασε το 10% του εδάφους της και το 12% του πληθυσμού της, η Βορειο-Ανατολική Ρουμανία καθώς και οι τρεις Βαλτικές χώρες προσαρτήθηκαν άμεσα από τη Σοβιετική Ένωση. Από έναν πληθυσμό 6 περίπου εκατομμυρίων ψυχών πάνω από 700.000 Εσθονοί, Λιθουανοί, και Λετονοί εκτοπίστηκαν. Στην Πολωνία εκτοπίστηκαν περίπου ενάμισυ εκατομμύριο πολίτες. Από αυτούς πέθαναν οι 760.000. Πολλοί από αυτούς ήταν παιδιά. Μπορεί κανείς να αναλογιστεί την τραγικότητα της όλης ιστορίας.

- τον περασμένο Απρίλιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε ψήφισμα σχετικά με "την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό" με το οποίο ζητήθηκε να ανακηρυχθεί η 23η Αυγούστου ως η Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων ώστε να εορτάζεται η μνήμη τους από τους Ευρωπαίους με αξιοπρέπεια και αμεροληψία.

- σήμερα ζούμε σε μια διαφορετική Ευρώπη. Σήμερα η πεμπτουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη σε όλες της τις μορφές, οικονομική, κοινωνική, αλλά και πολιτική. Περισσότερο από ποτέ πρέπει να μιλάμε με μια φωνή όταν απευθυνόμαστε στον έξω κόσμο. Αυτό που συνέβη πριν από εβδομήντα χρόνια, που μεγάλα κράτη συνεννοούνταν για την τύχη μικρών κρατών, είναι αδύνατο να συμβεί σήμερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

- έχουμε ευθύνη να επιδείξουμε αλληλεγγύη και στους γείτονές μας στα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε. Πρέπει να δείξουμε ότι η Ανατολική Εταιρική Σχέση δεν στρέφεται εναντίον καμιάς μεμονωμένης χώρας, αλλά στοχεύει μονάχα να φέρει περισσότερη σταθερότητα και ευημερία σε ολόκληρη την περιοχή.

- σήμερα αποτελούμε μια ενωμένη και συμπαγή ήπειρο γιατί πήραμε το μάθημα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Jerzy BUZEK

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΊΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ 

Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ

Ο Μολότωφ υπογράφει τη συμφωνία. Πίσω του, Στάλινκαι Ρίμπεντροπ

Γνωστό και ως Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης, το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπμεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης, προέβλεπε οτι οι δύο χώρες ήταν υποχρεωμένες να μην επιτεθούν η μία στην άλλη και παράλληλα να μείνουν ουδέτερες, αν η μία από αυτές εμπλακεί σε πόλεμο. 

Παράλληλα, με μυστική συμφωνία (της οποίας την ύπαρξη επίσημα αρνούνταν και οι δύο πλευρές μέχρι το 1989), προέβλεπε μια προσυμφωνημένη διαμοίραση της Πολωνίας στις δύο αυτές δυνάμεις μετά την κατάληψή της και η αναπροσαρμογή της σφαίρας επιρροής των δύο χωρών στις χώρες της Βορειοανατολικής Ευρώπης

Μετά την παραβίαση της Συνθήκης του Μονάχου από την Γερμανία και την ολοκληρωτική κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας στις 14 Μαρτίου 1939, άρχισε να γίνεται φανερό και στους πιο φανατικούς υποστηρικτές της πολιτικής του «κατευνασμού» ότι δεν θα υπήρχε όριο στην κατακτητική βουλιμία του Χίτλερ και ότι η ελπίδα να στραφεί αποκλειστικά προς τα ανατολικά ήταν μια πολύ επικίνδυνη αυταπάτη. 

Γι αυτό τον λόγο, στα μέσα του ίδιου έτους, Σοβιετική Ένωση, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις προκειμένου να έρθουν σε μια πολιτική και στρατιωτική συμφωνία. Στις 17 Απριλίου 1939 η Σοβιετική κυβέρνηση διατύπωσε και επίσημα την πρόταση δημιουργίας ενός μετώπου αμοιβαίας βοήθειας μεταξύ Αγγλίας,Γαλλίας και ΕΣΣΔ, υπό τον όρο να εγγυηθούν οι τρεις αυτές δυνάμεις την ακεραιότητα των κρατών εκείνων της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που ήταν υπό την απειλή μιας γερμανικής επίθεσης. 

Παρόλα αυτά όμως οι κυβερνήσεις της Αγγλίας και της Γαλλίας δίσταζαν ακόμα να δεχθούν την ιδέα του ευρύτερου αμυντικού συμφώνου των φιλειρηνικών κρατών. Την τελειωτική βολή στις διαπραγματεύσεις των ΑγγλοΓάλλων με την ΕΣΣΔ την έδωσε η άρνηση της πολωνικής κυβέρνησης να επιτρέψει τη διάβαση Σοβιετικών στρατευμάτων δια μέσου της χώρας της σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης

Παράλληλα την ίδια εποχή, Γερμανία και Σοβιετική Ένωση συζητούσαν την πιθανότητα ύπαρξης μιας οικονομικής συμφωνίας, στην οποία η οποία η Σοβιετική Ένωση θα παρείχε πρώτες ύλες για τη πολεμική παραγωγή της Γερμανίας και αντίστοιχα η Γερμανία θα παρείχε στρατιωτικό εξοπλισμό στη Σοβιετική Ένωση. 

Τ

ον Μάιο, ο Στάλιν τοποθετεί στη θέση του υπουργού εξωτερικού Μαξίμ Λιτβίνοβ, τον Βιατσεσλάβ Μολότωφ. Στις 19 Αυγούστου, οι δύο χώρες τελικά υπογράφουν αυτή τη Γερμανο-Σοβιετική οικονομική συμφωνία και δύο μέρες αργότερα οι Σοβιετικοί παγώνουν τη διαπραγμάτευση της συμφωνίας με Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία ενώ παράλληλα προσκαλούν τον Ρίμπεντροπ στη Μόσχα για το επόμενο βήμα, δηλαδή την υπογραφή του συμφώνου μη επίθεσης

Όλα αυτά οδήγησαν στις 23 Αυγούστου 1939 τον Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ υπουργό εξωτερικών της Γερμανίας και τονΒιατσεσλάβ Μολότωφ υπουργό εξωτερικών της ΕΣΣΔ στη Μόσχα να υπογράψουν παρουσία του Στάλιν το Γερμανο-Σοβιετικό σύμφωνο μη επιθέσεως. Έτσι, η Γερμανία εξασφάλιζε την ουδετερότητα της Σοβιετική Ένωσης στην επερχόμενη εισβολή του Χίτλερ στη Πολωνία και η ΕΣΣΔ - η οποία προέβλεπε πιθανή σύγκρουση με τη Γερμανία - το σημαντικό πλεονεκτήματα να κερδίσει χρόνο για την προετοιμασία του στρατού της, που εκ των υστέρων αποδείχθηκε εξαιρετικής σπουδαιότητας στην εξέλιξη του πολέμου.

Μία μέρα μετά την υπογραφή του συμφώνου, ανήσυχοι Βρετανοί και Γάλλοι ζητάνε εξηγήσεις από τη Σοβιετική κυβέρνηση, η οποία απαντά με οριστική παύση των διαπραγματεύσεων. Στις 25 Αυγούστου στο Λονδίνο, η Μεγάλη Βρετανία υπογράφει αμυντική συμφωνία με την Πολωνία, η οποία προέβλεπε την αμοιβαία βοήθεια μεταξύ των χωρών σε περίπτωση εμπλοκής με άλλη ευρωπαϊκή δύναμή, εννοώντας φυσικά τη Γερμανία. Η συμφωνία αυτή εκπλήσσει τον Χίτλερ, ο οποίος αναβάλει την προγραμματισμένη επίθεση στη Πολωνία από τις 26 Αυγούστου, για τη 1η Σεπτεμβρίου

Η αποτυχία της προσπάθειας συνένωσης των Δυτικών κρατών και της ΕΣΣΔ απομάκρυνε προσωρινά από τον Χίτλερ τον μόνο κίνδυνο που πραγματικό φοβόταν, δηλαδή το κοινό μέτωπο των μεγάλων Δυνάμεων εναντίων της Γερμανίας ή αλλιώς τον πόλεμο σε δύο μέτωπα. 

Εκδρομή χλιδής του (ΔΝΤ) για Έλληνες δημοσιογράφους

Εμαθαν τα κόλπα γρήγορα και διοργανώνουν δεκαήμερο ταξίδι για δημοσιογράφους στις ΗΠΑ με όλα τα έξοδα πληρωμένα, για να κάνουν δημόσιες σχέσεις και λόμπι υπέρ των συμφερόντων τους και των θέσεων που εκφράζουν. 

Η εκδρομή της χλιδής διοργανώνεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που επιχειρεί να εκμαυλίσει συνειδήσεις τη στιγμή που προβάλλεται ως αναμορφωτής της δημόσιας ηθικής της χώρας.

Η όλη ιστορία δείχνει ότι οι δήθεν αδιάφθοροι και ατσαλάκωτοι τεχνοκράτες έμαθαν γρήγορα τα κόλπα.

Τα πλάγια μέσα

Ετσι, αφού διαπίστωσαν ότι η αρνητική εικόνα του ΔΝΤ στην ελληνική κοινή γνώμη πρόκειται να αλλάξει μόνο όταν επιτύχει το πρόγραμμα που έχουν οι ίδιοι προτείνει, δηλαδή ποτέ, αποφάσισαν, φαίνεται, να θέσουν σε ισχύ τα πλάγια μέσα. 

Ανερυθρίαστα εφαρμόζουν στην Ελλάδα, την οποία και εκ του λόγου αυτού συνάγεται ότι αντιμετωπίζουν ως αποικία, επικοινωνιακά τεχνάσματα όπως τα πληρωμένα ταξίδια δημοσιογράφων, τα οποία δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν ούτε να τα προτείνουν στη χώρα απ' όπου προέρχονται, τις ΗΠΑ.

Ηδη τα σαΐνια του ΔΝΤ έχουν «ξαμοληθεί» για δουν ποιους δημοσιογράφους και από ποιους χώρους θα καλέσουν. Η μνημονιακή γραμμή που υπηρετούν πιστά μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στο να περάσει στην κοινωνία, η οποία αντιδρά.

Το αστείο και τραγικό ταυτόχρονα είναι ότι το ΔΝΤ υποτίθεται ότι ήθελε να αναμορφώσει τα ήθη και έθιμα της Ελλάδας και κυρίως να σταματήσει τέτοιου είδους πρακτικές που αποσκοπούν στο να παρουσιάζουν το άσπρο για μαύρο ή το αντίθετο.

Τελικά όμως φτάνει στο σημείο να τις χρησιμοποιήσει, με στόχο υποτίθεται να έρθουν «κοντά» στο Ταμείο οι Ελληνες δημοσιογράφοι και να δουν πόσο ενδιαφέρεται αυτό για το καλό όλης της ανθρωπότητας.

Οι τράπεζες το '90

Τέτοια ταξίδια διοργάνωναν μέχρι πρόσφατα οι τράπεζες, που προκαλούσαν δημοσιογράφους στην ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ στη Νέα Υόρκη. Τα ταξίδια εκείνα, εκτός από τον ενημερωτικό χαρακτήρα τους, είχαν ως στόχο και την εξαγορά δημοσιογραφικών συνειδήσεων, ώστε να αυξάνονται οι «φίλιες» δυνάμεις. Το παιχνίδι αυτό άρχισε να παίζεται έντονα στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ακόμα τα περισσότερα πιστωτικά ιδρύματα ήταν κρατικά.

Το ταξίδι του ΔΝΤ, που κατά τις πληροφορίες θα γίνει πριν από την Ανάσταση, τυπικά θα έχει ως στόχο να παρουσιαστεί στους Ελληνες δημοσιογράφους η εσωτερική λειτουργία του ΔΝΤ. Να φανεί δηλαδή η ανθρώπινη πλευρά του Ταμείου, σε αντίθετη με την εικόνα που έχει ο περισσότερος κόσμος γι' αυτό.

Στην ουσία, επιχειρείται να περάσει η εικόνα ενός ΔΝΤ φιλικού προς τις κοινωνίες που συμβουλεύει, αλλά και προς εκείνους στους οποίους προτείνει λύσεις. Κοινός τόπος είναι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια εξωραϊσμού του ΔΝΤ και των νέων οικονομικών σχέσεων που εισάγει ως αντίτιμο της βοήθειας που δίνει.

Στη Λατινική Αμερική, όπου εμφανίστηκε το ΔΝΤ για να «βοηθήσει» τις προηγούμενες δεκαετίες, οι λαοί χαντακώθηκαν, ενώ κατά γενική παραδοχή των περισσότερων αναλυτών και στις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες οι συνταγές του Ταμείου είναι παλιομοδίτικες, χωρίς φαντασία και με τεράστιες εμμονές στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Εφ.Δημοκρατία