Η ανεκδιήγητη και ανάλγητη μνημονιακή κυβέρνηση όλο και περισσότερο αφήνει στην άκρη οποιαδήποτε ψευδαίσθηση πλουραλισμού, ισονομίας και ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, δείχνοντας το αληθινό αποκρουστικό της πρόσωπο. Η ανατριχιαστική επιστολή Δένδια και η περισσότερο ανατριχιαστική αποδοχή των γραφομένων της από την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ευτέρπη Κουτζαμάνη, ότι θα υπάρξουν νομικές συνέπειες εις βάρος όλων όσοι αναρτήσουν, μεταδώσουν ή σχολιάσουν νέα βίντεο, τα οποία θα αποδεικνύουν κι αυτά το βρώμικο πολιτικό παιχνίδι και την κατάπτυστη σκευωρία, που η κυβέρνηση από κοινού με κάποιους συγκεκριμένους δικαστικούς έστησαν εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, ενισχύει αυτή την φρικτή εικόνα. Αντί να εξεταστεί το περιεχόμενο των συνδιαλέξεων, αντί να ερευνηθεί το αν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα τα λεγόμενα του Μπαλτάκου, αντί να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση αυτή, επιχειρείται όχι μόνο η συγκάλυψη αυτού του σκανδάλου, αλλά και η επιχείρηση εκφοβισμού για οποιαδήποτε άλλη απόπειρα εμφάνισης νέων στοιχείων, τα οποία και αυτά με την σειρά τους θα δείχνουν την απροκάλυπτη σκευωρία εναντίον της ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗΣ.
«Κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας»; Όχι, όλο το «Βασίλειο» είναι σαπισμένο μέχρι το μεδούλι. Κυβέρνηση, ΜΜΕ, οικονομικοί κολοσσοί, επίορκοι δικαστικοί, συγκροτούν ένα αρραγές μέτωπο με κοινό στόχο την κατασυκοφάντηση, την διαπόμπευση, την εξόντωση ενός Λαοφιλούς Πολιτικού Σχηματισμού, μόνο και μόνο επειδή αυτός ο Σχηματισμός, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, δεν συντάσσεται μαζί τους στην επιχείρηση ξεπουλήματος της Χώρας, των Ανθρώπων της και της Δημόσιας Περιουσίας της. Οι αντιδράσεις των διαφόρων συστημικών φερεφώνων του συστήματος ήταν τόσο εξόφθαλμα γελοίες και στημένες, ώστε να προκαλέσουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό που επεδίωκε η άκρως προδοτική και πλήρως διεφθαρμένη αυτή κυβέρνηση. Αντί να σταθούν στο ζητούμενο, που ήταν η επιβεβαίωση ή όχι των ομολογιών Μπαλτάκου, «αγανάκτησαν» για τον τρόπο, με τον οποίο έγινε αυτή η ομολογία, ενώ αμέσως μετά σε μια ένδειξη πανικού άρχισαν πάλι την γνωστή παραφιλολογία για την «εγκληματική δράση» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Το κουμπί της μπετονιέρας με την λάσπη πάτησε πρώτη, ως συνήθως, η αισχρή φυλλάδα του μεγαλοεργολάβου Μπόμπολα, η οποία επιδιδόμενη σ’ ένα ακόμη ρεσιτάλ δημοσιογραφικής αλητείας, εμπάθειας και παραπληροφόρησης, έσπευσε να «προειδοποιήσει» τον Ελληνικό Λαό για το «παιδομάζωμα» που επιχειρούν οι Χρυσαυγίτες. Τι ειρωνεία… Ο Μπόμπολας και οι υπάλληλοί του «προβληματίζονται» για τον τρόπο με τον οποίο κάποιοι γονείς διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους. Τόσο καιρό προωθούσαν (και πουλούσαν με το αζημίωτο φυσικά) διάφορα σαθρά πρότυπα. Χρόνια τώρα κατέκλυαν τον κόσμο με τις Τατιάνες, τις Τζούλιες, τις Μανωλίδου, τους Γαβαλάδες, τους Λαζόπουλους.
Με την προώθηση της ομοφυλοφιλίας με τον πλέον ύπουλο τρόπο (σε τρία, μόνον, εφετινά σήριαλ του Μega, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, η ομοφυλοφιλία κάνει θραύση) και την «παρέλαση» των πλέον αρνητικών προτύπων. Αυτοί, οι οποίοι μετέδιδαν σε καθημερινή βάση «αίμα και σπέρμα», ντυμένα με «καλλιτεχνικό» περίβλημα, έχουν τώρα το θράσος και την αναίδεια να «προβληματίζονται» για το πώς Γονείς με Ελληνική Συνείδηση γαλουχούν τα παιδιά τους. Οι νέοι είναι «καλά παιδιά» όταν αποβλακώνονται από την τηλεοπτική αθλιότητα και τον βούρκο του life style, ή όταν η όποια πολιτικοποίησή τους κινείται αποσπασματικά και όχι ολοκληρωμένα στα ρηχά νερά αποδοχής και όχι άρνησης του συστήματος, μέσα από τους φορείς του «συνταγματικού τόξου».
Τους λοιδορούν, όμως, και τους συκοφαντούν ασύστολα όταν επιλέγουν να αποδράσουν από τα σάπια πρότυπά τους και τις στημένες εναλλακτικές λύσεις, που το σύστημα προωθεί, αναζητώντας την Αληθινή Διέξοδο διαμέσου της Ελληνικότητας, της Τιμής, της Συντροφικότητας, της Αξιοπρέπειας, της Υπερηφάνειας, της Διεκδίκησης. Τους ενοχλεί η διαπαιδαγώγηση των Νέων, Αγοριών και Κοριτσιών, από την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ γιατί -σε αντίθεση με τα αλλοτριωμένα, αποξενωμένα και μοναχικά πλάσματα, όπως τους μεταμόρφωνε το καθεστώς- δίνεται στα παιδιά αυτά η ευκαιρία για επιστροφή στις Φυσικές Αξίες, την Πίστη στην Ζωή, το πλάσιμο ενός Ευγενούς Χαρακτήρα.
Αυτό βλέπουν και τρέμουν όλοι οι ανέντιμοι και άνανδροι διώκτες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, γι’ αυτό και την καταδιώκουν. Βλέπουν ένα Κίνημα Ιδεών, μια Συλλογικότητα Αρχών και Αξιών που θέλει να αλλάξει αυτή την Χώρα προς το καλύτερο. Που δεν εξαγοράζεται και δεν φοβάται τις απειλές των ποικίλων οργάνων του συστήματος. Που γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο στις καρδιές και τις συνειδήσεις των Ελλήνων, οι οποίοι βλέπουν απέναντί τους Ανθρώπους Καθαρούς και Ανιδιοτελείς και όχι λαμόγια και «τρωκτικά», που κλίνουν σ’ όλες τις πτώσεις την λέξη απατεώνας.
Η κυβέρνηση και τα τσιράκια της ηθικά και πολιτικά είναι τελειωμένοι. Η όποια εναπομείνασα δύναμή τους βασίζεται στην παραμορφωτική χρήση του θεσμού της Δικαιοσύνης και στην ωμή χρήση της κατασταλτικής βίας. Γι’ αυτό και δεν θα μπορέσουν για πολύ ακόμη να σταθούν όρθιοι. Η πτώση τους, ως αποτέλεσμα των αμαρτιών και των αθλιοτήτων τους, είναι προδιαγεγραμμένη και σίγουρη.
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Η άνοδος του φασισμού και άλλα παραμύθια
Τις τελευταίες εβδομάδες είχαμε και άλλες σημαντικές ενδείξεις για την κατάρρευση των φιλο-ΕΕ κομμάτων, δηλαδή των κομμάτων που είναι πλήρως ενσωματωμένα στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, είτε αποκαλούνται «δεξιά», «ακροδεξιά» κ.λπ., είτε, αντίστοιχα, «αριστερά», «οικολογικά» κ.α. Όμως, στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι φανερό ότι οι παραδοσιακές ταμπέλες δεν έχουν πια νόημα. Τα δίπολα «αριστερά—δεξιά» και «σοσιαλισμός/σοσιαλδημοκρατία―εθνικοσοσιαλισμός/φασισμός» είχαν νόημα μόνο στην περίοδο του έθνους-κράτους, πριν την ανάδυση της παγκοσμιοποίησης τα τελευταία 40 χρόνια. Όταν, δηλαδή, υπήρχαν ακόμη κράτη με στοιχειώδη εθνική κυριαρχία να καθορίζουν την οικονομική πολιτική τους.
Τυπικά, βέβαια, εξακολουθούν να υπάρχουν κράτη-έθνη, αλλά όσα από αυτά είναι πλήρως ενσωματωμένα στην ΝΔΤ και δεν ανήκουν στον πυρήνα της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) ―βασικά, στην «Ομάδα των 7»― δεν έχουν καμιά δυνατότητα οικονομικής κυριαρχίας. Η οικονομική κυριαρχία σήμερα ανήκει ουσιαστικά στην Υ/Ε που διαχειρίζεται την ΝΔΤ, η οποία και επιβάλλει, μέσω των διεθνών οργανισμών που ελέγχει (ΠΟΕ, ΕΕ κ.λπ.), το άνοιγμα και την απελευθέρωση όλων των αγορών (κεφαλαίου, εμπορευμάτων και εργασίας. Οι δε λαοί που αντιστέκονται ακόμη στην πλήρη ενσωμάτωσή τους στη ΝΔΤ (από την Βενεζουέλα, την Κούβα και την Βολιβία, μέχρι την Συρία το Ιράν και χώρες του τ. σοβιετικού μπλοκ με επί κεφαλής την Ρωσία), βρίσκονται κάτω από την άμεση επίθεση της Υ/Ε. Όχι βέβαια διότι έχουν...ενδο-ιμπεριαλιστικές διαφορές με αυτήν, όπως υποστηρίζουν παλαιολιθικοί «Μαρξιστές», αλλά διότι αποτελούν εμπόδια στην διαδικασία ολοκλήρωσης της ΝΔΤ. Δηλαδή, την δημιουργία μιας παγκόσμιας «απελευθερωμένης» αγοράς που θα διαχειρίζεται μια (επίσημη ή άτυπη) παγκόσμια διακυβέρνηση.
Έτσι, «δεξιά» και «αριστερά» κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία, ενώ οι καταστροφικές οικονομικές πολιτικές παραμένουν ίδιες, αφού καμιά κυβέρνηση χώρας πλήρως ενσωματωμένης στην ΝΔΤ και την ΕΕ δεν μπορεί να εφαρμόσει σημαντικά διαφορετικές πολιτικές από αυτές που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, δεδομένου ότι οι «αγορές» θα την επαναφέρουν τάχιστα στην τάξη. Το ίδιο ισχύει ακόμη και για χώρες της Υ/Ε, όπως η Γαλλία, όπου δυο φορές τα τελευταία 30 χρόνια εξελέγησαν σοσιαλδημοκράτες πρόεδροι (Μιτεράν, Ολάντ) που μετά μερικούς μήνες αναγκάσθηκαν να κάνουν στροφή 180o, ακόμη και στην εξωτερική πολιτική. Έτσι, ο «αριστερός» Ολάντ αποδείχθηκε το ίδιο εγκληματίας πολέμου όπως ο προκάτοχος του Σαρκοζύ...
Από την άλλη μεριά, ένα «δεξιό» κόμμα, όπως το κυβερνών κόμμα Fidesz στην Ουγγαρία, επανεξελέγη πανηγυρικά, ακριβώς διότι εφάρμοσε πολιτικές που διαφοροποιούνται σημαντικά από τις πολιτικές της Υ/Ε και της ΕΕ, αφού πρώτα όμως άρχισε να σπάζει τους δεσμούς με τη ΝΔΤ, διώχνοντας την τρόικα και αναπτύσσοντας στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία! ,
Αυτό, βέβαια, προκάλεσε τη μήνιν της Υ/Ε αλλά δεν είχαν άλλη επιλογή από την ανοχή, ώστε να μη χάσουν εντελώς τη χώρα από την ΕΕ, πράγμα που πιθανότατα θα συνέβαινε αν εκλεγόταν αντ’ αυτού το «ακροδεξιό» κόμμα Jobbik, του οποίου τα εκλογικά ποσοστά δεκαπλασιάσθηκαν μέσα σε οκτώ χρόνια (από 2% στις εκλογές του 2006 σε 21% στις εκλογές πριν δυο εβδομάδες). Όμως, όπως τονίζει ένας φιλελεύθερος σοσιαλιστής, τ. αρθρογράφος στην Γκάρντιαν, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, με την ανάδυση μιας ψευδο-«αριστεράς», οι όροι Αριστερά και Δεξιά δεν έχουν πια νόημα.
Όπως τονίζει ο ίδιος, στην Ουγγαρία ήταν μια «δεξιά» κυβέρνηση που έκανε επανεθνικοποιήσεις, αύξησε τους πραγματικούς μισθούς και μείωσε την ανεργία, ενώ επέβαλε φόρους στους τραπεζίτες, ακόμη και στις πολυεθνικές!
Από την άλλη μεριά, η «σοσιαλιστική» αντιπολίτευση (κάτι σαν ένα μίγμα ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ που δεν αμφισβητεί την παγκοσμιοποίηση και φυσικά είναι πλήρως φιλο-ΕΕ) στηρίζει τις παραπέρα ιδιωτικοποιήσεις και τις πολιτικές προσέλκυσης ξένων επενδύσεων από τις πολυεθνικές, ενώ όταν ήταν στη κυβέρνηση (2002-10) πετσόκοψε τις δημόσιες δαπάνες και έκλεισε τον εθνικό αερομεταφορέα, (όπως απαιτούσε η ΕΕ), οδηγώντας σε παραπέρα ανεργία! Μολονότι όμως σωστά συμπεραίνει ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά σήμερα είναι μια ψευδο-Αριστερα που δεν έχει σχέση με αυτήν που ξέραμε πριν 40 χρόνια, δεν αποφεύγει το λάθος να θεωρεί γνήσια Αριστερά την Γερμανική Die Linke (με την οποία συνεργάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ) παρόλο που επίσης εξαπατά τον λαό ότι θα μπορούσε να υπάρξει «καλή» ΕΕ ―προφανώς αρκεί να ψήφιζαν αυτούς, αντί για τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες! (Neil Clark, RT, 8/4/2014).
Τα ίδια ισχύουν, αντίστοιχα, σχετικά με τον μύθο της ανόδου του «φασισμού» στην Ευρώπη (που καλλιεργεί και η Κομισιόν ενόψει εκλογών), η οποία είναι όμως αδύνατη σε οποιαδήποτε χώρα πλήρως ενσωματωμένη στην ΝΔΤ.
Στην πραγματικότητα, τα δήθεν «φασιστικά» κόμματα είναι συνήθως νέο-εθνικιστικά κόμματα που έχουν στόχο την εθνική κυριαρχία, η οποία καταρρέει στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που διαχειρίζεται η Υ/Ε και η ΕΕ. Το μόνο ίσως πραγματικά νεοναζιστικό κίνημα σήμερα είναι το Ουκρανικό, στο οποίο στηρίχθηκε το «πραξικόπημα από τα κάτω» που οργάνωσε η Υ/Ε για την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ!
Οι λόγοι, επομένως, για τους οποίους το κεφάλαιο υποστήριξε τον φασισμό προπολεμικά δεν έχουν σχεδόν καμιά σχέση με τους λόγους για τους οποίους η Υ/Ε (που εκφράζει το κεφάλαιο σήμερα), από τη μια τσακίζει την ΧΑ ή δυσφημεί σαν «φασιστικά» τα ακροδεξιά κινήματα στην Ευρώπη, ενώ στηρίζει τους Ουκρανούς φασίστες.
Τότε, το κεφάλαιο πράγματι αντιμετώπιζε υπαρξιακό πρόβλημα με την άνοδο του σοσιαλιστικού κινήματος, ενώ σήμερα τον μόνο κίνδυνο που αντιμετωπίζει είναι τα λαϊκά στρώματα που αγωνίζονται για την εθνική κυριαρχία και αναπόφευκτα στηρίζουν «δεξιά» κόμματα, αφού η «Αριστερά» είναι πλήρως ενσωματωμένη στη ΝΔΤ. Γι’ αυτό και σχετικό «ντοκιμαντέρ» με τον τίτλο «Φασισμός Α.Ε.», όπου «Μαρξιστές» ιστορικοί της συμφοράς ταυτίζουν τον προπολεμικό φασισμό με τον δήθεν ανερχόμενο σήμερα φασισμό στην Ευρώπη, έχει προφανή στόχο τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων από τον πραγματικό εχθρό τους σήμερα. Δηλαδή, τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ, για τις οποίες όμως δεν ακούγεται λέξη στο φιλμ αφού βέβαια, για τους δημιουργούς του, ο νεοφιλελευθερισμός είναι (βολικότατα) μια «κακή» ιδεολογία και πολιτική…
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
