Το πολιτικό σύστημα αναζητά αγωνιωδώς σύνθεση πού θα οριοθετήσει

τη γέννηση της νέας Μεταπολίτευσης,

Οδηγώντας το ΠΑΣΟΚ

να κλείσει τους λογαριασμούς του

με την ιστορία 

 

 

 

Ο δρόμος του ΠΑΣΟΚ προς το συντακτικό του Συνέδριο τον Φεβρουάριο θα είναι αγώνας επιβίωσης στον πολιτικό χάρτη της χώρας.

 

38 χρόνια από τη ίδρυση του και 31 χρόνια από την ιστορική νίκη του1981 το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου πνέει τα λοίσθια και ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι είναι ο τελευταίος ηγέτης του κόμματος ΠΑΣΟΚ.

Ευρισκόμενο εξαρχής στο Κέντρο του πολιτικού φάσματος, το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρος του αυτή την περίοδο νοιώθουν καυτή την ανάσα της Δεξιας και της Αριστεράς, καθώς η οικονομική εκκαθάριση της χώρας αναμένεται να σηματοδοτήσει και την πολιτική εκκαθάριση μέσα από τη διάλυση κομμάτων και την δημιουργία νέων πολιτικών σχημάτων.

Καταλύτης της διαμόρφωσης του νέου πολιτικού σκηνικού είναι η ίδια η κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Αντώνη Σαμαρά και τη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και η ψήφιση του πακέτου μέτρων.

Οι βασικοί παράμετροι που επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις είναι:

το θετικό προφίλ που έχει αποκτήσει ο πρωθυπουργός μεταξύ εχθρών και φίλων, εντός και εκτός κυβέρνησης

η σημαντική πτώση της δημοφιλίας του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη

η κυβερνητική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ

η εδραίωση της Χρυσής Αυγής με βάση της δημοσκοπήσεις στο πολιτικό σκηνικό.

Προκειμένου λοιπόν να αποφευχθεί μια «κυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ και μια «αξιωματική αντιπολίτευση» Χρυσής Αυγής, στελέχη παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, αλλά και από «δορυφόρους» (ΔΗΜΑΡ), βρίσκονται σε μια αγωνιώδη αναζήτηση νέων συνθέσεων που θα οριοθετήσουν ουσιαστικά τη γέννηση της νέας Μεταπολίτευσης.

Ο Αντώνης Σαμαράς με τις μετοχές του στο πολιτικό χρηματιστήριο να έχουν ανέβει κατακόρυφα το τελευταίο χρονικό διάστημα φαίνεται να αποτελεί τον νέο «πολι(τι)κό αστέρα» που δείχνει το δρόμο και συγκεντρώνει ως εκ τούτου την αποδοχή από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών στελεχών και πέραν του δεξιού φάσματος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος και Θόδωρος Πάγκαλος αλλά και στελέχη του κόμματος που βρίσκονται εκτός του Κοινοβουλίου αυτή την περίοδο, μιλούν με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια για τον πρωθυπουργό, λένε μάλιστα ότι τους έχει διαψεύσει…θετικά, μη αποκλείοντας μάλιστα τη συμμετοχή τους σ’ ένα εγχείρημα Σαμαρά, όχι μόνο σε κυβερνητικό επίπεδο.

Την ίδια στιγμή όμως αλλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί «μεταρρυθμιστές» (Ραγκούσης, Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Μόσιαλος…) φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ένα νέο κεντροαριστερό πολιτικό σχήμα μέσα από την συνένωση δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.

Αναζητούν όμως τον ηγέτη, καθώς θεωρούν ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει «τελειώσει» πολιτικά, ενώ βλέπουν θετικά ίσως τον Φώτη Κουβέλη σε μια μεταβατική περίοδο.

Με άλλα λόγια ουδείς μιλά, ακόμη ίσως και ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος, για το ΠΑΣΟΚ, καθώς όλοι θεωρούν ότι ήρθε ή ώρα να κλείσει τους λογαριασμούς του με την ιστορία και μέσα από τις στάχτες του να γεννηθεί κάτι νέο.

 

 

Η Γερμανική πολιτική έναντι της Ελλάδος πριν την 28η Οκτωβρίου 1940



Μεταξάς - Γκαίμπελς

 

Η επίσημη εξωτερική πολιτική που είχε ακολουθήσει η Ελλάδα μετά την έναρξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου ήταν αυστηρή ουδετερότητα έναντι των δύο εμπόλεμων παρατάξεων.

 

Σε μια προσπάθεια να υποστηρίξει την πολιτική του αυτή, ο Ιωάννης Μεταξάς είχε αυξήσει τις εμπορικές συναλλαγές με την ναζιστική Γερμανία, ενώ είχε επιτρέψει την προβολή προπαγανδιστικού κινηματογραφικού υλικού υπέρ των απόψεων της Γερμανίας στην Αθήνα.

 

Οι επιφανειακές αυτές κινήσεις καλής θέλησης δεν είχαν ξεγελάσει την ανώτατη Γερμανική πολιτική ηγεσία που όπως φαίνεται από τις απόρρητες διπλωματικές εκθέσεις, γνώριζε πολύ καλά ότι η Ελλάδα ήταν απολύτως προσανατολισμένη προς την Αγγλία.
Ο προσανατολισμός της Ελλάδας υπέρ της Αγγλίας ήταν αποτέλεσμα των απόψεων του Βασιλιά Γεώργιου Β΄, ο οποίος είχε περάσει τα χρόνια του ως έκπτωτος στην Αγγλία και είχε ισχυρότατους δεσμούς με την εκεί πολιτική και πολιτειακή ανώτατη ηγεσία.

 

Ο Ιωάννης Μεταξάς γνώριζε τους δεσμούς αυτούς, ενώ από εγγραφές στο ημερολόγιο του φαίνεται πως είχε καταλάβει ότι για την σταθεροποίηση του στην εξουσία, είχε ανάγκη την στήριξη του Αγγλικού παράγοντα.

 

Ταυτόχρονα ο Μεταξάς παρά την ιδεολογική του συγγένεια με τα φασιστικά καθεστώτα της Ιταλίας και της Γερμανίας αναγνώριζε πως η Ελλάδα ως παραθαλάσσιο κράτος δεν είχε άλλη επιλογή παρά την συμμαχία της με την Αγγλία.

 

 

 Μεταξάς, Γεώργιος και Παπάγος με Βρετανούς αξιωματούχους

 

Η στενή αυτή πολιτική σχέση των δύο χωρών είχε επισφραγιστεί με την εγγύηση που έδωσε 2 φορές η Αγγλία για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος μέσα στο 1939, αλλά και από την συμφωνία των Άγγλων με τον Έλληνα επιχειρηματία Μποδοσάκη για την αγορά πολεμικού υλικού.

Η θέση της Ελλάδας έγινε πολύ δύσκολη όταν η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Αγγλία και στην Γαλλία στις 10 Ιουνίου του 1940 καταλαμβάνοντας χωρίς μάχη την Αλβανία και ξεκινώντας μια σειρά ασήμαντων μεθοριακών επεισοδίων σκοπίμως σκηνοθετημένων (επεισόδιο Νταούτ Χότζα) που δυναμίτιζε το κλίμα ανάμεσα στις δύο χώρες.

 

Τα επεισόδια αυτά σε συνδυασμό με την συνεχή ενίσχυση των Ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία ανησύχησαν τους Γερμανούς που όπως φαίνεται δεν επιθυμούσαν σε καμία περίπτωση πολεμική εμπλοκή στα Βαλκάνια.

 

Ρίμπεντροπ - Χίτλερ

 

Η "φιλλεληνική" αυτή πολιτική του Χίτλερ δεν υπαγορευόταν από τον αδιαμφισβήτητο θαυμασμό του προς την Αρχαία Ελλάδα, η την γενικότερη συμπάθεια των Γερμανών προς την φυλετική καταγωγή των Ελλήνων, αλλά από την πολιτική και στρατιωτική κατάσταση που επικρατούσε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
 

Αρχικώς ο Χίτλερ ανάγκασε τον Μουσσολίνι να δηλώσει επίσημα ότι δεν είχε επεκτατικές βλέψεις στα Βαλκάνια. Στις 7 Ιουλιου 1940 στο Βερολίνο, ο ίδιος ο Χίτλερ τόνισε στον Τσιάνο πως κάθε επέκταση του πολέμου στα Βαλκάνια θα έβλαπτε τα συμφέροντα του Άξονα, καθώς επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας θα έβαζε σε κίνδυνο τις πολύτιμες Ρουμανικές πετρελαιοπηγές στο Πλοέστι.

Είναι επίσης σίγουρο πως οι Γερμανοί ιθύνοντες δεν έτρεφαν αυταπάτες για τους προσανατολισμούς της Ελλάδας την οποία κατέτασσαν στις "εχθρικά διακείμενες χώρες".

 

Έτσι σε ένα μεταπολεμικό Γερμανικό σχεδιασμό της νέας τάξης πραγμάτων, η Μεσόγειος θεωρούταν ως περιοχή αποκλειστικής Ιταλικής επιρροής. Εκείνη την στιγμή πάντως επεδίωκαν την αποφυγή εμπλοκής στα Βαλκάνια.

 

Έτσι όταν στις 9 Αυγούστου οι Ιταλοί ξεκίνησαν να σχεδιάζουν την επίθεση κατά της Ελλάδας και ζήτησαν την βοήθεια Γερμανών στρατιωτικών, ο Χίτλερ απαγόρευσε την συνεργασία των δύο επιτελείων.

 

Μετά τον προκλητικό και άνανδρο τορπιλισμό της "Έλλης", ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας Ρίμπεντροπ επανέλαβε σε διάβημα του προς τους Ιταλούς (Αλφιέρι) στις 19 Αυγούστου, πως πρέπει να διατηρηθεί η ειρήνη στα Βαλκάνια πάση θυσία κάτι που επανέλαβε και ο υφυπουργός του Βέρμαν στις 24 Αυγούστου στον Ιταλό επιτετραμένο στο Βερολίνο Τζαμπόνι.
Στους δύο μήνες που ακολούθησαν (Σεπτέμβριος - Οκτώβριος) , οι Ιταλοί προσπαθούσαν εμμέσως να αποσπάσουν μια Γερμανική συγκατάθεση για ελεύθερη δράση στα Βαλκάνια, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

 

Από την άλλη πλευρά, οι Γερμανοί λάμβαναν συνεχώς ενδείξεις για την επικείμενη Ιταλική επίθεση, αλλά εκτός από χλιαρές φραστικές παραστάσεις δεν λάμβαναν κάποια αποφασιστική πρωτοβουλία για να παρεμποδίσουν τις εξελίξεις.

Χίτλερ Μουσολίνι το 1943

Η πυρετώδης Ελληνική προσπάθεια στους δύο αυτούς μήνες εκδηλώθηκε με τις συνεχείς παραστάσεις του Έλληνα πρέσβη στην Γερμανία Ραγκαβή, αλλά και με την ειδική αποστολή του διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών Κύρου στην Γερμανία.

Και οι δύο Έλληνες αξιωματούχοι μετέφεραν τις θέσεις του Μεταξά και της Ελληνικής κυβέρνησης στους Γερμανούς για την απόλυτη Ελληνική ουδετερότητα που είχε τηρηθεί ως τότε, και για τις συνεχείς Ιταλικές ενοχλήσεις και προκλήσεις που έδειχναν ξεκάθαρα τις Ιταλικές διαθέσεις.

Οι Γερμανοί ιθύνοντες (Ρίμπεντροπ, Βέρμαν) σιωπούσαν είτε αποφεύγοντας να απαντήσουν, είτε υπογραμμίζοντας ότι η Ελληνική ουδετερότητα ήταν επιφανειακή και η Ελλάδα βρισκόταν στο πλευρό της Αγγλίας.

Το νέο του Ιταλικής επίθεσης κατά της Ελλάδας έφτασε στον Χίτλερ όταν βρισκόταν κοντά στην Μπολόνια καθ΄οδόν προς την Φλωρεντία.

Η Ιταλική πρωτοβουλία εξαγρίωσε τον Χίτλερ ο οποίος αφού είπε πως οι καιρικές συνθήκες θα αποτελούσαν μεγάλο εμπόδιο για την Ιταλική επίθεση, καταφέρθηκε κατά των Γερμανών αξιωματούχων στην Ιταλία κατηγορώντας τους ότι "ενώ ήξεραν τα καλύτερα εστιατόρια της Ρώμης, ήταν οι χειρότεροι κατάσκοποι".

Μετά κατηγόρησε τους Ιταλούς για διπλοπροσωπία φωνάζοντας "κάθε δεύτερος Ιταλός είναι είτε προδότης είτε χαφιές".
Η αμαξοστοιχία του Χίτλερ έφτασε στις 10 το πρωί στην σημαιοστολισμένη Φλωρεντία.

Ο Μουσολίνι υποδέχθηκε τον Χίτλερ θριαμβολογώντας για την "επιτυχία" του. Ο Χίτλερ συγκρατήθηκε και τον συνεχάρη, αλλά στο ταξίδι της επιστροφής μιλώντας προς τους επιτελείς του χαρακτήρισε την ιταλική εισβολή ως "επικίνδυνο εγχείρημα που θα κατέληγε σε σίγουρη πανωλεθρία".
 



Πούτιν προς Ερντογάν: "Έστω κι ένας Τούρκος να μπει στη Συρία ,θα είναι σαν να μπαίνει στη Μόσχα"

 

Συνομιλία που δεν εξελίχθηκε καθόλου ευχάριστα για τον Τούρκο πρωθυπουργό είχαν Πούτιν-Ερντογάν.

Σύφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Aϊντινλίκ,που μεταφράζουν τα tourkikanea.gr, Πούτιν και Ερντογάν είχαν ένα μάλλον σκληρό διάλογο.

Σύμφωνα με το άρθρο του Χασάν Μπογούν σε τηλεφωνική συνομιλία που είχαν έγινε ο εξής διάλογος:

Πούτιν : Ακόμη και ένας Τούρκος στρατιώτης να μπει στην Συρία θα το αντιμετωπίσουμε σα να μπήκε στην Μόσχα¨
Ερντογάν : Αυτό είναι απειλή, δεν μπορούμε να το δεχτούμε.

Πούτιν : Δεχτείτε το όπως θέλετε…
Και ακολούθησε σιωπή.

Η ΓΗ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΦΩΝΑΖΕΙ... ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΑΔΑ...!!!

Αρχαία πόλη Δυτική Ζεύγμα

  

Άλλη μια αρχαία πόλη με μοναδικά μωσαϊκά, έφερε στο φως η σκαπάνη των αρχαιολόγων, στη Σμύρνη.

 

Υποστηρίζεται πως ενδεχομένως πρόκειται για την αρχαία πόλη Δυτική Ζεύγμα, όπως μετέδωσε το πρακτορείο «Αναντολού».

Τόσο όμως, στο τηλεγράφημα του τουρκικού πρακτορείου, όσο και στο δημοσίευμά της η «Χουριέτ», παραλείπουν να αναφέρουν ότι πρόκειται για αρχαία ελληνική πόλη.

 

Τα ερείπια της πόλης που χρονολογείται πριν από 1.700 χρόνια, ανακαλύφθηκαν σε ανασκαφές που έγιναν στη συνοικία Kemalpaşa της Σμύρνης. Ο Τούρκος αρμόδιος για θέματα Πολιτισμού και Μουσείων Osman Murat Süslü, σε συνέντευξη Τύπου είπε πως τα μωσαϊκά που ανακαλύφθηκαν, αλλά και η δομή της αρχαίας αυτής πόλης αναμένεται να προσελκύσουν πολλούς τουρίστες.

 

«Είναι λυπηρό πάντως¨- πρόσθεσε- «ότι είχαν προηγηθεί παράνομες εκσκαφές».