Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Η Προπαγάνδα

Μεθοδική Και Τεχνική Της Αγωγής Των Μαζών

 

 Εξουσία και όργανα αυτής:

 

Σε μια υποτιθέμενη Δημοκρατία ο κύκλος αυτών που ασκούνεξουσία είναι φαινομενικά ευρύτερος των ολοκληρωτικών καθεστώτων του Κομμουνισμούή Φασισμού. Φυσικά οι εξουσίες που έχουν τα όργανα και στα ολοκληρωτικά καθεστώτακαι στην Δημοκρατία έχουν όρια, δίνουν την ψευδαίσθηση της εξουσίας και “επιτρέπονται”

 

 

 Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Ο όρος Προπαγάνδα: σημαίνει “διάδοσις” κατ επέκταση “διάδοσις ιδεών”.

τι είναι Προπαγάνδα: διάδοση μιας ιδιοτελούς ιδέας, άρα διάδοση μιας ιδέας μεαπώτερους σκοπούς και απολαβές όχι για το καλό του συνόλου. Η τύπου Ι είναι η απλήπροπαγάνδα και είναι για ιδεολογικό προσηλυτισμό, ενώ η “Αγκιτάτσια” είναι προπαγάνδατύπου ΙΙ η οποία κινητοποιεί, δημιουργεί κινητοποιήσεις.

τι είναι η ιδέα:

η ιδέα είναι μηχανισμός σκέψεως με στόχο κάποιο αποτέλεσμα. Τοαποτέλεσμα μπορεί να είναι καλό, δηλαδή προς το κοινό όφελος ή ιδιοτελής.

ιδέα κατά τον Μάρξ:

“η ιδέα μετατρέπεται σε υλική δύναμη όταν μπει μέσα στις μάζες”δηλαδή όπως είναι το κάρβουνο το οποίο όταν καεί παύει να είναι ύλη και μετατρέπεται σεενέργεια που κινεί την ατμομηχανή, έτσι είναι και η ιδέα, η οποία μετατρέπεται σεανθρώπινη ενέργεια και κινεί την ιστορία, ασχέτως αν είναι ορθή ή όχι, αν μια ψευδής ιδέαδιεισδύσει στις μάζες γίνεται ζωντανή (εικονική) πραγματικότητα

Η ιδεολογία:

χρησιμοποιείται ως όργανο στην υπηρεσία της πολιτικής, γίνεται πηγή κύρουςγια τη πολιτική και κάλυμμα συνάμα, το μέσον για την δημιουργία πιστών οπαδών. Ενώ ηΠολιτική θα έπρεπε να

υπηρετεί την ιδεολογία, στην πραγματικότητα η ιδεολογία υπηρετείτην πολιτική. Οι ηγέτες κυνικοί δεν έχουν στην πραγματικότητα καμία σχέση με ιδεολογίες,τις επικαλούνται όμως για να αποκτούν φανατικούς οπαδούς και κυρίως για να ταυτίζονταιμε αυτές, να δίνουν κύρος στα λόγια τους και στις πράξεις τους, να γίνονται αντικείμεναλατρείας σαν ενσαρκώσεις της ιδεολογίας και να δικαιώνουν στο όνομα της κάθε είδουςκαιροσκοπισμούς ελιγμούς ακόμα και εγκλήματα (Λένιν, Χίτλερ, Στάλιν). Ο Στάλιν διέπραξετα φρικωδέστερα εγκλήματα της ιστορίας στο όνομα μια επιφανειακώς“ανθρωπιστικότερης” ιδεολογίας.

Η ιδεολογία ως όργανο της Προπαγάνδας:

Προσελκύει μάζες με το όραμα μιας μακρινήςουτοπίας, καλλιεργεί ατομικές και μαζικές αυταπάτες, δημιουργεί αρχηγούς είδωλα ηγέτες θεούς, δικαιολογεί τις κακές πράξεις με το αξίωμα “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”,τροφοδοτεί την προπαγάνδα με πλούσιο συναισθηματικό υλικό, είναι δηλαδή το κύριομέσον για την δημιουργία ομαδικών πεποιθήσεων.

μηχανισμός Προπαγάνδας:

η αφαίρεση της λογικής από το σκεπτόμενο άτομο! έτσιδημιουργούνται μάζες οι οποίες λειτουργούν με το συναίσθημα. Με αυτόν τον μηχανισμόμπορούν να περάσουν εύκολα οι νέες αόριστες και εσφαλμένες ιδέες. Ο προπαγανδιστήςεγκαθιστά ιδέες όχι στο (ανόητο) μυαλό τους αλλά στο υποσυνείδητο τους, τις εναρμονίζεικαι τις ταυτίζει με τα ένστικτά και της παρορμήσεις τους. Καλλιεργούν κατ επέκταση τυφλόμίσος το οποίο είναι ικανό να σφραγίζει τελειωτικά την πόρτα της λογικής.

Τι είναι το Σύμβολο:

είναι η υλική (οπτική) υπόσταση και έκφραση μιας ιδέας, με σκοπότην διαρκή παρουσία και υπόμνηση της. Το σύμβολο είναι η ανταπόκρισις σε μιαψυχολογική ανάγκη των μαζών, οι οποίες δεν μπορούν να συλλάβουν νοητικές έννοιες καινα σκεφτούν με άυλες ιδέες, χρειάζονται κάτι “χειροπιαστό” κάτι δηλαδή που νααντιλαμβάνεται το αισθητό, είναι δηλαδή μια επιτακτική ανάγκη να εξωτερικεύσουν ταάυλα συναισθήματα τους με υλικά σύμβολα.

Ιδιότητες Συμβόλου:

πρέπει να είναι απλό για να το αντιλαμβάνεται η μάζα, συνοπτικό γιανα συμπυκνώνει μαι ιδέα και εύκολα αναπαραγόμενο, για να μπορεί ο κάθε οπαδός να τοσχηματίσει π.χ. σε κάποιο τοίχο. Έτσι λοιπόν η Ναζιστική Γερμανία στερούμενης ιστορίαςχρησιμοποιεί Ελληνικά σύμβολα συνεδριάζει για να αποφασίσει ποιο θα είναι το σύμβολοτης, έχει τελικώς να επιλέξει ανάμεσα στην Σβάστικα και τον Παρθενώνα, επιλέγεται ηΣβάστικα διότι είναι ευκόλως αναπαραγόμενη. (σημείωση: Η Σβάστικα κανονικάονομάζεται Σώστικα Λατινικά μετατρέπεται σε swstika και προσθέτουν και το “α” ανάμεσαστα φωνήεντα και γίνεται swastika

Είναι ένα από τα 5 άρρητα γράμματα του ΕλληνικούΑλφαβήτου, είναι αριστερόστροφη και συμβολίζει τον Ζωογόνο Ήλιο, Η Ναζιστική Γερμανίααντιστρέφει την ροή του και την κάνει δεξιόστροφη, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου).

Τύποι συμβόλων:

1.Oπτικά ή γραφικά: αυτά που γράφονται (σχεδιάζονται) όπως Σβάστικα, Σταυρός,Σφυροδρέπανο, Άστρο του Δαβίδ, Ημισέληνος κτλ

 2.Πλαστικά ή κινητικά:αυτά που γίνονται με μια κίνηση, όπως η υψωμένη γροθιά, οΝαζιστικός, ο Ρωμαικός, ο στρατιωτικός χαιρετισμός, ο σταυρός κτλ

 3.Ακουστικά ή ηχητικά:τα οποία λέγονται ή τραγουδιούνται, όπως ο εμβατήρια,“επαναστατικά” τραγούδια, οι προσφωνήσεις “σύντροφοι”, “Heil Hitler” κτλ.

 4.Μυστικιστικά ή θρησκευτικά:αυτά απευθύνονται στην μυστικιστική διάθεση και στοθρησκευτικό ένστικτο, π.χ.ο θεοποιημένος αρχηγός, η σορός του Λένιν, ο ανδριάντας τουΚαίσαρα ή του Στάλιν, η “σκέψις του Μάο” κ.α.

Πολιτικός Πόλεμος:”Ειρήνη” = Αόρατος Πόλεμος = Πολιτικός Πόλεμος (πόλεμος με άλλαμέσα)

 Όπλα:

όχι σφαίρες & οβίδες, αλλά Ιδέες (λανθασμένες έννοιες) & συναισθήματα (πάθη)

Μέσα προώθησης προπαγάνδας:

Κινηματογράφος, τηλεόραση, ποίηση, τραγούδι,γλυπτική, ζωγραφική, ότι έχει να κάνει με θέαμα, σχολείο, πανεπιστήμιο

"Η ΑΝΑΓΚΗ":

1. της Χαράς:έμφυτη τάση για χαρά, ψυχαγωγία, πανηγύρια, ικανοποίηση των αισθήσεων,της υλιστικής ηδονής. Αυτή εκδηλώνεται περισσότερο στην νεανική ηλικία. Η προπαγάνδαεκμεταλλεύεται για να προσελκύσει μέσω εκδηλώσεων όπως φεστιβάλ τραγουδιών, χορών,εορτών, κινηματογράφου, θεατρικών έργων, λογοτεχνίας, καρναβάλια κτλ

2. της Επιβίωσης:Οι θεμελιώδης ανάγκες του ανθρώπου είναι να τραφεί, να ντυθεί κ ναστεγαστεί, αυτές οι ανάγκες σπρώχνουν τον άνθρωπο να δραστηριοποιηθεί για να τιςκαλύψει. Αυτή εκδηλώνεται περισσότερο στην μέση ηλικία, στην οποία ο άνθρωποςπροσγειώνεται διότι αντιμετωπίζει την επιβίωση με υπευθυνότητα, δημιουργεί οικογένειακαι ενδιαφέρεται για την σταδιοδρομία του. Η προπαγάνδα εκμεταλλεύεται την ύπαρξηαυτού του κινήτρου με σκοπό να περάσει λανθασμένες ιδέες στον όχλο, με τις οποίες νατου δημιουργηθεί η εντύπωση ψευδαίσθηση πως αυτές υποστηρίζουν τα συμφέροντα τουκαι ότι εξασφαλίζουν τις ανάγκες τους σήμερα και του αύριο.

3. της Στοργής:Αυτή κατά κανόνα αναπτύσσεται βαθμιαία όσο προχωρεί η ηλικία, καιφτάνει στο αποκορύφωμα της στην γεροντική ηλικία.

Λόγω ότι η προπαγάνδα στηρίζεταιστο συναίσθημα ακυρώνοντας την λογική, η ανάγκη αυτή λαμβάνει διαστάσειςυπερβολικές και μετατρέπεται σε νοσηρό και κακώς εννοούμενο “ανθρωπισμό”. Οπροπαγανδιζόμενος γίνεται έρμαιο του συστήματος το οποίο συγκαλύπτει τις πραγματικέςαπάνθρωπες επιδιώξεις του, με τα δήθεν ανθρωπιστικά συνθήματα. Αν η λογική πρυτάνευεθα ξεκλείδωνε τον μηχανισμό του ψεύδους.

Σε κάθε μια από τις παραπάνω έμφυτες ανάγκες (οι οποίες είναι δράση) δημιουργείται καιμια αντίδραση. Η προπαγάνδα εισχωρεί ανάμεσα στην Δράση και την Αντίδραση σανσυνδετικός κρίκος, εκμεταλλεύεται την (εκ φύσεως) δράση και δημιουργεί μέσω τηςεσφαλμένης ιδέας την αντίδραση που επιθυμεί. Ωθεί δηλαδή τον κόσμο προς μιααντίδραση η οποία υποτίθεται εξασφαλίζει τα έμφυτα κίνητρα, ενώ στην πραγματικότητατον μετατρέπει σε δέσμιο όχλο.

4. του Πολέμου:

Το κίνητρο το οποίο υπάρχει σε όλες τις περιπτώσεις είναι ο πόλεμος οοποίος είναι φυσικό αίτιο της αυτοσυντηρήσεως. Υπήρξε σε μέγιστο βαθμό στηνπρωτόγονη εποχή, με την εξέλιξη του πολιτισμού μειώθηκε αλλά ποτέ δεν έσβησε,παραμένει ζωντανό μέσα στον καθένα μας και εκδηλώνεται σε κάθε επίπεδο στηνκαθημερινότητα μας. Η ένταση αυξομειώνεται ανάλογα τον άνθρωπο και τις καταστάσεις.

5. της εξελίξεως:

Η ίδια η Δημιουργία εξελίσσεται, η πνευματική εξέλιξη στον άνθρωποφέρνει την Σοφία. Ελλείψει όμως πνευματικής εξελίξεως, η εξέλιξη λαμβάνει διαφορετικήαπόχρωση από αυτή της Σοφίας, πέφτει στο υλικό κόσμο με αποτέλεσμα να αντιδρά μεσυναισθήματα όπως του “ορμέμφυτου της υπεροχής” ή “ενστίκτου της διακρίσεως” ή “κινήτρου της εξουσίας”. Είναι η γενική τάση του ανθρώπου να ξεχωρίσει, να διακριθεί, νααποκτήσει ισχύ οπότε και εξουσία χρησιμοποιώντας την φυσικά για ιδιοτελείς σκοπούς.

Αυτή η ανάγκη επίσης υπάρχει σε όλες τις ηλικίες, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε όλουςτους λαούς. Όσοι μένουν εκτός της πάσης φύσεως αναγνωρισιμότητας ή εξουσίας γιαδίκαιους ή αδίκους λόγους, αποκτούν το ανικανοποίητο του “κινήτρου της υπεροχής”, αυτόδημιουργεί την τάση να δημιουργούν αντιπαραθέσεις με τους “κατέχοντες” που μπορεί ναφτάσει σε σημείο μίσους και κατ επέκταση και επανάστασης. Αυτή η ομάδα αποτελεί την“επαναστατική μάζα” στην οποία ανήκουν ο εξαθλιωμένος εργάτης, ο φτωχόςδιανοούμενος, ο ξεπεσμένος αριστοκράτης, η παραγκωνισμένη μεγαλοφυΐα (πραγματική ηφανταστική), το παραγκωνισμένο ταλέντο (πραγματικό ή φανταστικό), ο άξεστοςνεόπλουτος που βρίσκει κλειστές τις πόρτες της υψηλής κοινωνίας κτλ. σε αυτήν η ποικιλίατων ατόμων είναι απεριόριστη διότι δεν είναι θέμα ταξικό αλλά ψυχολογικό, διότι ακόμακαι μεταξύ της ιθύνουσας τάξης μπορεί να υπάρξει το σύνδρομο αυτό π.χ. μιας πολύπλούσιας αλλά άσχημης γεροντοκόρης, ενός που παντρεύτηκε πλούσια και αισθάνεταιπαρείσακτος στον κύκλο της κτλ.

ΟΙ ΗΛΙΚΙΕΣ:

1. Το Παιδί:Η ψυχοπολιτική διαπίστωσε ότι κατά την διάρκεια της παιδικής ηλικίας οάνθρωπος διακατέχεται από ανασφάλεια λόγω φυσικής αδυναμίας σωματικής καιπνευματικής. Αυτό το συναίσθημα προκαλεί αναζήτηση προστασίας. Ο προστάτης γονέαςενσαρκώνει στα μάτια του παιδιού την δύναμη ανεξαρτήτως πραγματικών ιδιοτήτων, οπροστάτης στα μάτια του παιδιού έχει ότι λείπει από το ίδιο. Το συμπέρασμα για τηνΠροπαγάνδα είναι ότι αυτή η ηλικία είναι κατάλληλη να φυτέψει στο παιδί ένα πρότυπο.Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα το πρότυπο είναι ένας αρχηγός δυνατός προστατευτικόςένας “πατερούλης” στον οποίο το παιδί θα δώσει αφοσίωση πίστη υπακοή στο μέλλον. Ηψυχοπολιτική επίσης διαπίστωσε ότι η παιδική ηλικία χαρακτηρίζεται από μια υπερτροφικήφαντασία και ότι αυτή εκδηλώνεται με μια κλίση προς την περιπέτεια.

 

 Έτσι λοιπόν ηπαιδική ηλικία είναι κατάλληλη για να διαμορφωθούν οι τάσεις, οι κλίσεις, τα ιδεώδη διαμέσου της φαντασίας.Ένα άλλο χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας είναι και η τάσις προςμίμηση, οπότε η προπαγάνδα δίνει ήρωες πρότυπα στους οποίους δίνουν ιδιότητες που τοκαθεστώς θέλει να αποκτήσουν τα παιδιά. Δεν έχει σημασία αν ο ήρωας ήταν πραγματικόςή φανταστικός, δεν έχει σημασία αν και εφόσον ήταν πραγματικός αν είχε τις ιδιότητεςαυτές ή όχι. Όταν πια καθιερωθεί στην παιδική συνείδηση κάποιος σαν ήρωας αρχίζει ηκυρίως φάσις της προπαγάνδας. Π.χ. για τους κομμουνιστές ήρωας ήταν ο Μπελογιάννης,διότι είχε ιδιότητες όπως αυτή της απόλυτης πίστης στο κόμμα, αγωνίστηκε σε όλη του τηνζωή για τον κομμουνισμό, πειθαρχούσε απόλυτα στις εντολές του κόμματος, δεν δίστασενα δώσει και την ζωή του στο κόμμα όταν χρειάστηκε, άρα παρακινεί τα παιδιά να πράξουντα ανάλογα για το κόμμα.

2. Ο Νέος:Η ψυχοπολιτική κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ήβη (ΉΒΗ= δευτερεύουσα θεάτου Ολύμπου,

της γλυκιάς νιότης κόρη του Διός της Ήρας η οποία έδινε την Αμβροσίαστους θεούς για να μένουν πάντα νέοι, έγινε γυναίκα του Ηρακλή όταν έγινε ημίθεος)επιφέρει εκτός από βιολογική και ψυχολογική αναστάτωση και αστάθεια, η οποίααστάθεια παραμένει και μετά την λήξη της βιολογικής εφηβείας. Σε αυτήν την περίοδο ηνοοτροπία και η ψυχοσύνθεσις του νέου δεν έχει αποκτήσει μια στέρεη συγκρότηση, είναι άριστος δέκτης, έτσι είναι εύκολο να διεισδύσουν μέσα του διάφορες ιδέες. Ένα ακόμαχαρακτηριστικό που απορρέει από την ψυχολογική αναστάτωση και αστάθεια είναι και ηεπαναστατική διάθεσις, με την οποία προσπαθεί να αποδείξει ότι έχει πια δική τουανεξάρτητη οντότητα, οπότε εξεγείρεται κατά των γονέων του, προσπαθώντας να πετάξειαπό επάνω του το “βάρος” και τα “δεσμά” της παιδικής ηλικίας. Η κομμουνιστικήΠροπαγάνδα εκμεταλλεύεται την επαναστατική τάση αυτή, και με βάση τις αόριστεςέννοιες “κατά του κατεστημένου” “ελευθερία” “αλληλεγγύη” κτλ τους ενθυλακώνει στιςτάξεις του.

3. Ο Ώριμος:σε αυτήν την ηλικία οι βιοτικές μέριμνες κυριαρχούν στον νου, γι αυτό ηΠροπαγάνδα προσαρμόζεται στα “υλικά” προβλήματα

 

4. Ο Γέρος:

στην γεροντική ηλικία παρουσιάζεται συχνότατα η όξυνσις του κινήτρου τηςστοργής, έτσι η προπαγάνδα παγιδεύει τον νου τους δημιουργώντας τους νοσηρόανθρωπισμό χωρίς Λογική και μέτρο. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό γνώρισμα της ηλικίαςαυτής είναι το πείσμα, που εκδηλώνεται με παράλογη εμμονή, με αδιαφορία για τιςσυνέπειες αυτής της εμμονής.

Υπάρχουν ειδικοί προπαγανδιστές για τους εργάτες, για τους αγρότες, για τουςδιανοούμενους, για την νεολαία, για τις γυναίκες, για όλα τα στρώματα του πληθυσμού.Ακόμα υπάρχουν ειδικοί προπαγανδιστές για τα διάφορα μέσα, δηλαδή για Ραδιόφωνο,εφημερίδα, κινηματογράφο, συγκεντρώσεις, θέατρο, λογοτεχνία κτλ. Η Προπαγάνδα είναιυποχρεωμένη να χρησιμοποιεί στελέχη εξειδικευμένα σε όλους τους τομείς που έχουνσχέση με την κοινή γνώμη, δημοσιογράφους, ραδιοσυντάκτες, συγγραφείς, θεολόγους,διαφημιστές, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, οικονομολόγος κτλ. Ο κάθε ένας από αυτούςκατέχει μια πλευρά του πολυσύνθετου φαινομένου που ονομάζεται “κοινή γνώμη”. ΟΠροπαγανδιστής σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να είναι υπάλληλος, διότι η ρουτίνα,οι τύποι, τα ωράρια, τα πρωτόκολλα την σκοτώνουν. Η κατάστρωσις ενόςπροπαγανδιστικού σχεδίου δεν μπορεί να γίνει από ένα άτομο διότι το έργο είναι τεράστιο,γίνεται από ένα ολόκληρο επιτελείο.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΑ:

Είναι ένα σύνολο ανθρώπων που αντιδρούν χωρίς λογική, κατά τρόποομαδικώς ομοιόμορφο (λόγω ότι έχουν υποστεί ανάλογη ψυχολογική ζύμωση). Κάθεπλήθος δεν αποτελεί αναγκαστικά μάζα όταν αντιδρά σε κάτι, εφόσον αντιδρά με Λογική διατηρώντας την ατομικότητα του. Λ.χ. Οι 300 του Λεωνίδα στην μάχη των Θερμοπυλών, ήμια ομάδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ.

Μάζα είναι έννοια διαφορετική από αυτή του πλήθους, λαού, τάξης, και έθνους. Οιδεσμοί των μελών της είναι καθαρά ψυχολογικοί, δεν περιέχουν κανένα υλικό στοιχείο,όπως ισχύει μεταξύ ενός έθνους ή μιας τάξης. Η ψυχική ενότης προϋποθέτει άρσηπροσωπικότητας και ατομισμού. Η Μάζα μπορεί θαυμάσια να αποτελείται από άτομαδιαφόρων τάξεων και εθνών αρκεί να μην υπάρξει εμπλοκή ύλης, διότι επίκειται φόβοςκατάρρευσης του συστήματος λόγω ατομισμού διεκδικήσεως αποκτήσεως υλικώναγαθών, άρα και τριβών μεταξύ των. Η έλλειψη Λογικής φέρνει έλλειψη Δικαιοσύνης άρακαι κρίσεως σωστού και λάθους, δίκαιου και αδίκου, κατ επέκταση του νόμου της ζούγκλας.

Ελλείψεως Λογικής, Δικαιοσύνης,Κρίσεως τα θετικά συνθήματα της Προπαγάνδας προς την

Μάζα είναι θολά, αόριστα πολύ γενικά νεφελώδη ρηχά: “ειρήνη” “δημοκρατία” “ισότης”“ελευθερία” και άλλες ηχηρές λέξεις με σκοπίμως αδιευκρίνιστο περιεχόμενο (μηχανισμό),οπότε η Μάζα μετατρέπεται σε μέσον καταστροφής.

Το αδύνατο σημείο της Μάζας στα παλιά τα χρόνια ήταν η προσωρινότητα της, έτσι όταναναπτύχθηκαν οι επιστήμες και συγκέντρωσαν στοιχεία για τον άνθρωπο θέλησαν ναδημιουργήσουν μόνιμες συνθήκες μαζοποιήσεως, γι αυτόν τον λόγο χρησιμοποίησαν τηνπαιδεία.

Εφόσον η Μάζα αντιδρά με το συναίσθημα αντιδρά σαν παιδί, οπότε ελέγχεται εύκολα απόέναν ικανό προπαγανδιστή. Στο βάθος κάθε ανθρώπου εξακολουθεί να βρίσκεται πάνταένα παιδί, και αυτό βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά που μειώνεται ο έλεγχος τουσυνειδητού, πράγμα που συμβαίνει σε στιγμές μεγάλης συγκινήσεως, χαράς ή λύπης. Όπωςκάθε παιδί σε στιγμή μεγάλης συγκινήσεως αναζητά αγωνιωδώς τον προτάτη “πατέρα” ή“αρχηγό”.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΟΨΥΧΗ:

Μετά από ζυμώσεις τα άτομα και οι χωριστές ψυχές τους έχουνκαταποντιστεί σε έναν ωκεανό “ομαδικότητος”, οι ψυχές των ατόμων διαλύθηκαν,συγχωνεύτηκαν σε ένα ενιαίο όλο. Η νέα συνολική ψυχή δεν έχει καμία σχέση με τιςκαταποντισμένες ψυχές, έχει δικά της νέα γνωρίσματα ανεξάρτητα με εκείνα των ατόμωνπου αποτελούν την ίδια την μάζα.

Για να επιτευχθεί η ΜΑΖΟΨΥΧΗ:

πρέπει το πλήθος να έρθει σε μια ομοιομορφία ψυχικώνκαταστάσεων άρα και αντιδράσεων. Μέσω της έντονης συγκίνησης βγάζει στην επιφάνειατο παιδί οπότε ο προπαγανδιστής δύναται πλέον να εκμεταλλευτεί τον μιμητικό ένστικτό,οδηγώντας το πλήθος εκεί που θέλει. Γι αυτό δημιουργεί

Mega Cities.

Η δημιουργίαμεγαλουπόλεων είχε σκοπό την ομοιομορφία της καθημερινότητας η οποία αντιστοιχείστην ομοιομορφία της γνώμης, στην κοινή τύχη άρα κοινά ενδιαφέροντα άρα κοινήψυχοσύνθεσις άρα και κοινή αντίδραση.

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΖΟΨΥΧΗΣ:

1. ανάγκη αρχηγού (εφόσον δεν έχει λογική άρα και κρίση)

2. συναισθηματισμός:η μάζα κινείται με ένστικτα και ορμέμφυτα, δρα ορμόμενη απόσυγκινήσεις πάθη και συναισθήματα, γι αυτό είναι αυθόρμητη και ανόητη, ενθουσιάζεται,εξαγριώνεται, πανικοβάλλεται, μεταβάλλεται εξίσου εύκολα

3. δυναμισμός:εφόσον λείπει η Λογική, επικρατεί το ένστικτό της αυτοσυντηρήσεως όπωςκαι στα ζώα της ζούγκλας

4. μιμητισμός τις Μάζα είναι έντονα ανεπτυγμένο, όπως και στο παιδί λόγω ελλείψεωςΛογικής άρα και κατ επέκταση κρίσεως, το μιμητικό ένστικτο. Οι συγκινήσεις είναι εύκολασχεδόν αυτόματα μεταδόσιμες, γι αυτό ο καλύτερος τρόπος καθοδηγήσεως της Μάζαςείναι η ύπαρξις ανθρώπων μέσα στις τάξεις της που την κατάλληλη στιγμή θα ρίξουνκατάλληλα συνθήματα και θα προβούν σε συγκεκριμένες προσχεδιασμένες πράξεις,αμέσως θα ενεργοποιηθεί ο μιμητισμός στην μάζα άρα και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ίδια μέθοδος είναι και ο καλύτερος τρόπος διάλυσης της. Η άσκηση της βίας αυξάνει την πολεμική ομαδικότητα της, ενώ αν ενέργειες από ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στουςκόλπους της μεταδώσουν πανικό μπορούν να πετύχουν την διάλυση της γιατί ο πανικός“σπάει” την ομαδικότητα και βγάζει το ατομικό ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως οπότεενεργεί ως άτομο και όχι ως σύνολο. Συμπεραίνουμε αβίαστα λοιπόν ότι όταν το Κράτοςστείλει αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, δεν έχει σκοπό την καταστολή αλλά το ακριβώςαντίθετο...

5. εξτρεμισμός: η Μάζα χαρακτηρίζεται από την τάση της προς την υπερβολή και τιςακρότητες, αισθάνεται μίσος, μισαλλοδοξία, αδιαλλαξία, ανενδοτισμό δεν κατανοεί τοσχετικό και το μέτρο λόγω ελλείψεως Λογικής.

6. ανευθυνότις:η μαζοψυχή αφαιρεί κάθε είδους υπευθυνότητα.

7. δογματισμός:η έλλειψη Λογικής άρα και κρίσεως, η πνευματική νωχέλεια σπρώχνουντην Μάζα στον δογματισμό

ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ:

Ιδεολογικός:εμφύτευση ιδέας η οποία βασίζεται σε σφάλμα εννοιών.Στόχος της προπαγάνδας είναι ο Νους, αλλοιώνει τις πραγματικές έννοιες αντικαθιστώνταςτες με ψευδείς, και προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να καθοδηγείται από τασυναισθήματα του.

Τι ωφελεί να οπλίζεις το χέρι του στρατιώτη, όταν αφήνεις τον εχθρό να του οπλίζει τονΝου; Τότε οι υλικοί εξοπλισμοί δεν είναι μόνο άχρηστοι αλλά και επικίνδυνοι, διότι τα όπλαγυρνούν αντίστροφα!

 

Κοινωνικός:

α. Μαρξ & “πάλη των τάξεων”το έθνος σπάει σε δυο κομμάτια, τους αστούς και τουςπρολεταρίους (διαίρει και βασίλευε). Στην πραγματικότητα σπάει σε κομμουνιστές και μηκομμουνιστές.

 

β. Στάλιν & “προλεταριακός διεθνισμός”5η φάλαγγα, άρνηση φυσικής πατρίδας χάριν της“ιδεολογικής πατρίδας”, συμπατριώτες τώρα πια των Ελλήνων προλετάριων είναι οιΒούλγαροι, οι Τούρκοι, οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί προλετάριοι κτλ. Σε περίπτωση πολέμου οιπρολετάριοι ενώνονται, αλλά η καλή ερώτηση είναι ότι δεδομένου ότι μια από τις δυοεμπλεκόμενες χώρες θα κερδίσει τον πόλεμο, με ποιας χώρας το μέρος θα είναι οιπρολετάριοι; π.χ. το 1922 οι προλετάριοι ήταν με την Τουρκία και όχι με την Ελλάδα,παρόλο που η Ελλάδα πάλευε να πάρει πίσω τα χαμένα της εδάφη από τους ιμπεριαλιστέςΤούρκους...

Σε κομμουνιστικά καθεστώτα υπάρχει ενότητα διότι υποτίθεται δεν υπάρχουν αστοί,υπάρχουν μόνο προλετάριοι (οι οποίοι δουλεύουν για 3.60...), βέβαια η καλή ερώτησηείναι ποιος καρπώνεται τον πλούτο της παραγωγής, δεδομένου ότι δεν τον καρπώνεται οπρολετάριος...

Οικονομικός Πόλεμος:

Σκοπός η οικονομική κατάρρευση του εχθρού και η εξάρτηση της από τρίτους. Εργαλείο του οικονομικού πολέμου οι απεργίες.

Μυστικός Πόλεμος:

Κατασκοπία, διάβρωση, υπονόμευση, σαμποτάζ, εκβιασμός, εξαγορά,διαφθορά

Προϋπόθεση για την επιτυχία του “πολιτικού πολέμου” είναι η εξουδετέρωση εκείνων απότους αντιπάλους που συνειδητοποιούν την ύπαρξη του, και προσπαθούν να αφυπνίσουντον κόσμο. Στις ανεκτικές δημοκρατίες λαμβάνει χώρα μια ατέρμονη επανάληψηεπιθέσεων των κομμουνιστών σε αυτούς. Ελάχιστοι δεν απογοητεύτηκαν, δεν έχασαν τοηθικό τους, και δεν έγιναν “ύποπτοι” στην κοινή γνώμη. Εναντίων των αντικομμουνιστώνέχει υιοθετηθεί το μόνιμο λεκτικό σήμα “φασίστας” “δεξιός” “χαφιές της ασφάλειας” κτλ.

ΕΙΔΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ:

α) αν το κριτήριο είναι   η  προέλευσις και  ο τρόπος εμφανίσεως

τότε:

1. Λευκή Προπαγάνδα:

Είναι η φανερή, η επίσημη, είναι μια κυβερνητική ή κομματικήανακοίνωση, ένας επίσημος τηλεοπτικός σταθμός, μια επίσημη εφημερίδα ή περιοδικό. Τοπλεονέκτημα της είναι το κύρος, το μειονέκτημα η περιορισμένη ακτίνα επιδράσεως,εφόσον γίνεται από μια παράταξη δεν γίνεται δεκτή από τους οπαδούς της άλλης.

2. Φαιά Προπαγάνδα:

Είναι ανυπόγραφη, ανώνυμη, δεν έχει επισήμως πατρότητα,διεξάγεται με φήμες και διαδόσεις, ονομάζεται και “προπαγάνδα του ψιθύρου”. Η τάση τηςδιάδοσης αυτής είναι να μεγαλοποιεί τα πράγματα. Χρησιμοποιήθηκε από τον Τζέκις Χαν οοποίος άφηνε επίτηδες να δραπετεύσουν διάφοροι αιχμάλωτοι αφού προηγουμένωςφρόντιζε να έχουν ακούσει διογκωμένες πληροφορίες για τις δυνάμεις του ώστε νακάμπτουν το ηθικό των εχθρών του.. Μια ακόμα εφαρμογή του ψιθύρου είναι αυτή πουσυχνά χρησιμοποιούσαν οι κομμουνιστές με σκοπό την απογοήτευση του κοινού και κατεπέκταση την αντίδραση του, διέδιδαν δηλαδή φήμες για μεγάλη βοήθεια των Αμερικανώνμε σκοπό να ελπίζει η κοινή γνώμη, και με την εκ των πραγμάτων διάψευση, προκαλούσανμια εικόνα “αθέτησης” (της ανύπαρκτης υπόσχεσης) εκ μέρος των Αμερικανών, οπότε οκόσμος στρεφόταν εναντίων των Αμερικανών ή της κυβέρνησης για κακούς χειρισμούς πουέχασε την βοήθεια.

 

Ο κατάλληλος αγωγός του ψιθύρου είναι Ταξιτζήδες, κουρείς,μοδίστρες, γκαρσόνια, εισπράκτορες λεωφορείων, ταχυδρόμοι, πλασιέ, οπότε αρκεί οιπροπαγανδιστές να είχαν άμεση ή έμμεση επαφή με αυτούς οπότε η "δουλειά"λειτουργούσε από μόνη της. Ο Γκαίμπελς έκανε ειδικές μελέτες επάνω στον “ψίθυρο”,διέδιδε μια φήμη στο Βερολίνο και μετά διαπίστωνε το πόσο χρόνο έκανε να φτάσει ως τιςάκρες της Γερμανίας και πόσο να ξαναγυρίσει πίσω στην Πρωτεύουσα. Επίσης εξέταζε τιείδους μεταβολές συνέβαιναν από την αρχική φήμη.

Αντιψίθυρος:

Κομμουνιστές και Ναζιστές μελέτησαν τρόπους για την αντιμετώπιση τουψιθύρου. Ο μηχανισμός ήταν να αφήνουν έναν ψίθυρο εντυπωσιακό να διαδοθεί (και ναδιογκωθεί) και μετά να τον διαψεύσουν με τρόπο που θα προκαλέσει σόκ! δηλαδή οΓκαίμπλες για να πλήξει φήμες που οργίαζαν στην Γερμανία περί συνωμοσιών μέσα στοΝαζιστικό κόμμα, διέδωσε σκοπίμως ότι εξεκαθαρίσθη ως συνωμότης ο Χίμλερ, μετάοργάνωσε μια τελετή και τον τοποθέτησε στην πιο τιμητική θέση δίπλα στον Χίτλερ.

 

3. Μαύρη Προπαγάνδα:

Είναι εκείνη που εμφανίζεται με ψεύτικη πατρότητα, αποδίδεταισε πηγή διαφορετική από την πραγματική, με ψεύτικη και πλαστή υπογραφή, με σκοπό τηνπαραπλάνηση. Χαρακτηριστική περίπτωση του τότε υπουργού ασφαλείας Μανιαδάκη πουχρησιμοποίησε διάφορους πρώην κομμουνιστές που ήξεραν καλά την νοοτροπία και τηνορολογία του κομμουνισμού, εξέδωσε δήθεν παράνομα Ριζοσπάστη, παράλληλα με τονΡιζοσπάστη τον πραγματικό του ΚΚΕ. Ο Ψεύτικος Ριζοσπάστης κυκλοφορούσε πιο τακτικάκαι εκ των πραγμάτων πιο “άνετα” και έτσι έθεσε κάτω από την δική του καθοδήγηση τουςοπαδούς του ΚΚΕ, οπότε με αυτόν τον τρόπο το ΚΚΕ έπαιρνε γραμμή από τον ψεύτικοΡιζοσπάστη. Ο Ψεύτικος Ριζοσπάστης κατήγγειλε όλους τους κομματικούς ηγέτες του ΚΚΕως “πράχτορες της ασφαλείας” με αποτέλεσμα να απομονωθούν από τους ομοιδεάτεςτους, να συλληφθούν και να εξουδετερωθούν. Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης Γ.Γ του ΚΚΕ για μιαπερίοδο έπαιρνε γραμμή από τον ψεύτικο Ριζοσπάστη. Εκεί οφείλεται η αρχική του στάσιςυπέρ του “Όχι” της 2ης Οκτωβρίου του 1940 με επιστολή του, παρότι η Σοβιετική Ένωσηείχε κάνει συμμαχία με τον Χίτλερ.

 

β) αν το κριτήριο είναι τοκοινότης Προπαγάνδας τότε:

1. Η Σταθεροποιητική Προπαγάνδα:απευθύνεται στους οπαδούς της προπαγανδιζόμενηςιδέας, αποβλέπει στην συνεχή στερέωση των πεποιθήσεων των και την διατήρηση τουενθουσιασμού, διότι η κοινή γνώμη είναι ρευστή και αν δεν ανανεωθεί θα χαθεί.

2. Η Μεταπειστική Προπαγάνδα:απευθύνεται στους αμφιταλαντευόμενους μηκομμουνιστές, με σκοπό την ενθυλάκωση τους στον κομμουνισμό.

3. Η Διασπαστική ή Διαλυτική Προπαγάνδα:

Απευθύνεται στους φανατικούς αντιπάλους οιοποίοι δεν πρόκειται να μεταπισθούν, αποβλέπει στην διάσπαση τους, την καλλιέργειαδιενέξεων και αιρέσεων μέσα στο δικό τους στρατόπεδο. Προσπαθεί να διαβάλλει τηηγεσία, να καλλιεργήσει κλονισμό της εμπιστοσύνης των οπαδών προς την ηγεσία όσοναφορά προς την έκβαση των αγώνων τους.

4.Ειδική Προπαγάνδα: εφαρμόζεται σε εντελώς ειδικές καταστάσεις όπως λ.χ. προς τουςουδέτερους.

 γ)αν το κριτήριο είναι ο στόχος τότε:

1. Στρατηγική Προπαγάνδα:Είναι ο μόνιμος πυρήνας κάθε Προπαγάνδας, αντιστοιχεί στηναμετακίνητη τελική επιδίωξη του κινήματος η οποία δεν μεταβάλλεται. Είναι σταθερή καιμακρόπνοη

2. Τακτικής Προπαγάνδας:

Είναι ελισσόμενη, διαδίδει όχι αιώνιες ιδέες αλλά ευκαιριακάσυνθήματα, υπηρετεί όχι μακρινό τελικό σκοπό, τον οποίο κρύβει ή ακόμα και αρνείται.

δ) αν το κριτήριο είναι το περιεχόμενο

τότε:

1. απλή Προπαγάνδα:διαδίδει ιδέες, ενισχύει και ανανεώνει την πίστη των οπαδών και προσελκύει νέους οπαδούς.

2. Αντιπροπαγάνδα:Αποσκοπεί στην καταπολέμηση της προπαγάνδας του αντιπάλου, οοποίος επίσης πραγματοποιεί διάδοση των ιδεών του. Προσπαθεί να προφυλάξει τουςοπαδούς της από τις ιδέες του εχθρού για να τους κρατήσει. Αντιμετωπίζει τηνμεταπειστική προπαγάνδα του εχθρού.

Η μέθοδος των “Σταθμών”:

Σύμφωνα με αυτήν δίνονται στην κοινή γνώμη ορισμένα“γεγονότα σταθμοί” π.χ 

συνέδρια κόμματος, έναρξις οικονομικού προγράμματος κτλ. Μετην έντονη προβολή αυτών των σταθμών επιτυγχάνεται η στροφή ολόκληρης της κοινήςγνώμης προς το σημείο που σκόπιμα έχει επιλεγεί, έτσι πραγματοποιείται ο έλεγχος χωρίςνα φαίνεται. Προσφέροντας στην κοινή γνώμη “σταθμούς” επίσης γνωρίζει προς ποιοσημείο είναι στραμμένα όλα τα βλέμματα.

ΚΛΑΔΟΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ:

1. Εμπορική ή οικονομική προπαγάνδα

(Διαφήμιση προϊόντων)μέσω αυτής είτε μας θυμίζουν μια ανάγκη μας, είτε την δημιουργούν!

2. Θρησκευτική προπαγάνδα εκμεταλλεύονται την έμφυτη τάση του ανθρώπου προς το θείον, και την άγνοια αυτού.Μας διδάσκει το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο προσεγγίζοντας τες εντελώςεπιφανειακά άρα και λανθασμένα.

3. Πολιτική προπαγάνδα:επιβολή πολιτικοιδεολογικών πεποιθήσεων

 Σχέση Εμπορικής και Πολιτικής Προπαγάνδας:αλληλοεπηρεάζονται, η εμπορικήυπόσχεται οφέλη μέσω προϊόντων, της πολιτικής το προϊόν είναι το πρόγραμμα με το οποίοο κόσμος θα ωφεληθεί, Η εμπορική έχει την μάρκα η πολιτική το σύμβολο (σβάστικα,σφυροδρέπανο), η εμπορική έχει το σλόγκαν “πίνετε μπίρα τάδε” η πολιτική έχει τοσύνθημα “Τσοβόλα δώστα όλα”. Η Πολιτική ουσιαστικά είναι μέρος της Εμπορικής, εφόσονδιαφημίζει πρόσωπα, αλλά η πολιτική έχει ευρύτερο φάσμα στόχων, αφού επιδιώκει εκτόςαπό την εμπορική προβολή προσώπων, την επιβολή πολιτικο ιδεολογικών πεποιθήσεων.

Σχέση Θρησκευτικής και πολιτικής Προπαγάνδας: Η πολιτική προπαγάνδα είναι πολλέςφορές ίδια με την θρησκευτική, εφόσον δανείζεται μεθόδους και συστατικά στοιχεία απόαυτήν όπως η “θεοποίησις” των ηγετών, η “αγιοποίησις” των “μαρτύρων ηρώων”, η“ιεροποίησις” των συμβόλων του κινήματος.

ΜΕΣΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ:

Ραδιόφωνο

Εφημερίδα

Κινηματογράφος

  Τηλεόραση

Επειδή ο σύγχρονος άνθρωπος έχει όχι τυχαία περιορισμένο χρόνο, δεν δύναται ναερευνήσει άρα και να σχηματίσει προσωπική πεποίθηση. Παράλληλα όμως στόχος τηςπροπαγάνδας είναι να του δημιουργήσει (με βάσει την κολακεία) την ψευδαίσθηση ότι έχειπροσωπική πεποίθηση (συμφέρει και τον εγωισμό του) με το να την πάρει έτοιμη από τηνεφημερίδα ή την τηλεόραση, αφού άλλωστε του δίνεται η εντύπωση ότι τα μέσα αυτάεκφράζουν την κοινή γνώμη. Τα μέσα αυτά και κυρίως η Εφημερίδα και η Τηλεόραση έχουντο κατάλληλο κύρος (Λευκή Προπαγάνδα) και το μέγα πλεονέκτημα ότι μπορεί ναεπαναλαμβάνει συστηματικά τα επιχειρήματα καθημερινά σε μικρές δόσεις, ναεπανέρχεται συνεχώς στις ίδιες ιδέες και γεγονότα ώστε στο τέλος να επιβάλει η ναυποβάλει τις απόψεις στον αναγνώστη ακροατή σαν αυταπόδεικτα, αναμφισβήτηταγεγονότα και “κοινές αλήθειες”. Έπειτα η επιχειρηματολογία της μάζας θα στηρίζεται στο“το λέει όλος ο κόσμος”

 

Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ:

Εξομοίωσις:

Η εμπιστοσύνη του κοινού κατακτάται με διάφορα τεχνάσματα, το πρώτο είναιη εξομοίωσις του προπαγανδιστή με τον λαό, ο οποίος πάντα φροντίζει να έχει τηνκατάλληλη ένδυση, στάση, γλώσσα που να δίνει οικεία εικόνα προς το κοινό του. Π.χ. οΜάο φορά στολή απλού στρατιώτη. Αν απευθύνεται σε εργάτες θα πει “Συνάδελφοι, εγώπου σας μιλώ είμαι ένας εργάτης σαν και εσάς”. Το Κομμουνιστικό Κόμμα καλλιεργεί τηνεικόνα ότι δήθεν η ηγεσία του προέρχεται από την εργατιά, ενώ στην πραγματικότητα οιπεριπτώσεις που εργάτες φτάνουν στην ηγεσία των κομμάτων αποτελούν μύθο.

Κολακεία:

 Άριστη μέθοδος! Ο Προπαγανδιστής πρέπει να κολακέψει το κοινό και ναυπογραμμίσει έντεχνα ότι αυτός απλώς εκφράζει τις απόψεις του πλήθους, ότι το τάδεθέμα εξαρτάται από το κοινό, και ότι αυτός θα υποταχθεί πρώτος στην κοινή βούληση. Έτσιο Προπαγανδιστής Αγκιτάτορας αφού πρώτα εντέχνως υποβάλει την ιδέα ότι είναιαπόλυτος ανάγκη να γίνει απεργία, λέει στην συγκέντρωση “ αυτή είναι η κατάστασις, καιτώρα εσείς θα αποφασίσετε τι θα κάνουμε, τι λέτε; θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια;”παράλληλα οι διάσπαρτοι, μέσα στον όχλο παπαγάλοι του κόμματος, θα φωνάξουν “όχιόχι” ο Αγκιτάτορας θα ρωτήσει “τι θα κάνουμε” οι παπαγάλοι θα φωνάξουν “απεργία”. Έτσιθα παρασυρθούν όλοι και θα φωνάξουν όλοι μαζί “απεργία απεργία”.

Ο Αγκιτάτορας μετά θα προσποιηθεί ότι έχει κάποιες αντιρρήσεις και επιφυλάξεις, τιςοποίες θα τις προβάλει με τέτοιο τρόπο που θα ωθήσει την μάζα να ενισχύσει την“απόφαση της”, οπότε τελικά ο Αγκιτάτορας δήθεν υποτάσσεται στην βούληση του όχλουπου αισθάνεται κυρίαρχος, ενώ στην πραγματικότητα η απόφαση έχει παρθεί πολύνωρίτερα στα γραφεία του κόμματος. Οι ιθύνοντες αποτελούν κλειστές οργανώσεις μιαςπρονομιούχας κάστας, επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι διδάσκονται από τον λαό, και ότιαυτός είναι ο κυρίαρχος και όταν αποφασίσει ο λαός τίποτε δεν μπορεί να του αντισταθεί,και μετά ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα...

Ο Προπαγανδιστής ενώ πρέπει να θεωρηθεί συνάδελφος, δεν πρέπει να κατέβει εντελώςστο επίπεδο της μάζας, γιατί τότε δεν θα μπορεί να καθοδηγήσει, πρέπει να τον θεωρήσουντον “πρώτο μεταξύ ίσων”, τον “καλύτερο των ομοίων”, ότι αυτός είναι ο καλύτεροςεκφραστής της κοινής βουλήσεως...

 

  ποτέ εναντίον του ρεύματος:

μεγάλη προσοχή δίνουν οι προπαγανδιστές στο να μηναιφνιδιάσουν την κοινή γνώμη, διότι η κοινή γνώμη φοβάται το καινούριο, ανησυχεί για τοάγνωστο, οπότε οι προπαγανδιστές προπαρασκευάζουν πριν από κάθε ενέργεια τον κόσμο.Ο Γκαίμπελς πριν γίνουν νέες περικοπές στα δελτία τροφίμων, φρόντιζε να κυκλοφορήσουνφήμες ώστε να προετοιμάζεται ψυχολογικώς το κοινό, διέδιδε μείωση 50% μετά έκανε 15%οπότε αντί να έρθει απογοήτευσις ερχόταν ανακούφιση...

Επίσης μεγάλη προσοχή δίνει ο προπαγανδιστής στο να μην προσβάλει τις αρχές τηςισχύουσας τρέχουσας ηθικής. Η αλλαγή τους επιπέδου της ηθικής ενός λαού απαιτεί πολύχρόνο, επιτυγχάνεται με πολύ υπομονή, βήμα βήμα και τμηματικά σε κάθε γενιά.

“αποστολές θυσίας”:

 Όταν το Κόμμα  Κυβέρνηση θέλει να προβεί σε κάποιες ενέργειες καιδεν γνωρίζει εκ των προτέρων το πως θα αντιδράσει το κοινό, δεδομένου ότι δεν πρέπει σεκαμία περίπτωση ο λαός να χάσει την εμπιστοσύνη του προς το Κόμμα, αναθέτει σε κάποιοστέλεχος να εμφανιστεί μπροστά.

Κοινοποιούν ότι οι ενέργειες αυτές δήθεν είναι δική τουπρωτοβουλία (τον χρησιμοποιεί δηλαδή ως κυματοθραύστη), με σκοπό αν όλα πάνε καλάτο στέλεχος κερδίζει δημοτικότητα, αν οι ενέργειες προκαλέσουν έντονη αντίδραση τηςκοινής γνώμης, τότε το Κόμμα “καταδικάζει” τις ενέργειες αυτές, και τιμωρεί υποτίθεται τονυπεύθυνο, αλλά στην πραγματικότητα τον βάζει σε θέση “ψυγείο” για λίγο καιρό μέχρι ναξεχάσει ο όχλος. Πάντα στα δημοκρατικά καθεστώτα οι ενέργειες που θα προκαλέσουνέντονη αντίδραση συμβαίνουν στην αρχή ή μέση της τετραετίας και ποτέ στο τέλος!

Αγόρευσις:

Η προπαγάνδα στηρίζεται στο συναίσθημα, άρα η εικόνα πείθει και ναπαρασέρνει τον όχλο, έτσι για μια αγόρευσις του “Αρχηγού” θα λάβει χώρα σε κολοσσιαίεςπλατείες, στις οποίες το άτομο χάνεται και μεταβάλλεται σε μάζα, πλατείες στις οποίεςορθώνονται μεγάλα και εντυπωσιακά μνημεία και μαυσωλεία, με γιγαντιαίες σημαίες, μεπροβολείς να εναλλάσσουν τον φωτισμό, χιλιάδες περιστέρια εξαπολύονται στον ουρανόκαι πάντα με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το τιθα πει ο “αρχηγός” αλλά το γεγονός ότι η μάζα εντυπωσιάζεται από την σκηνοθεσία καιυποβάλλεται.

Η αγόρευσις γίνεται ένας συνδυασμός προφορικού λόγου και θεάματος και ακροάματος(ορχήστρες παιανίζουν, μεγάφωνα μεταδίδουν εμβατήρια και χειροκροτήματα). Ο ρήτοραςπρέπει να εκφράσει την “κοινό παρανομαστή”, αντί για ιδέες να προτιμά τις παραστατικέςεικόνες, να μιλά κοφτά, να χρησιμοποιεί λέξεις κατανοητές και δυναμικές, να αποπνέειαυτοπεποίθηση, να είναι σύντομος, να

αρχίζει εντυπωσιακά και αν κλείνει με μιαθριαμβευτική κορώνα. Πρέπει να χρωματίζει την φωνή του εκεί που πρέπει και όσο πρέπει,να την διαφοροποιεί και να τις προσδίδει έξαρση και μεταδοτικό πάθος, να αλλάζει τονρυθμό της ομιλίας του ώστε να είναι πότε γρήγορος και πότε αργός αναλόγως με τηνεπιδιωκόμενη εντύπωση. Να κάνει τις χειρονομίες που περιμένει ο λαός ή άλλες που θαξαφνιάσουν ευμενώς, να κάνει παύσεις ανάμεσα στις φράσεις του με την γεμάτη σημασίαυπονοούμενα για να τις υπογραμμίσει. Ο Χίτλερ όταν μιλούσε είχε μπροστά του μιακονσόλα και ανάλογα το ύφος που μιλούσε και το περιεχόμενο πατούσε πλήκτρα καιάλλαζε τον φωτισμό.

Εκλογές:

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν έχουν κανένα νόημα, κι όμως διεξάγονται, γιατί

έχουν θέαμα και ευκαιρία για ζυμώσεις, παίρνουν και χαρακτήρα ομαδικής ψυχαγωγίας.Αναλόγως ισχύει και για τα “Δημοκρατικά” καθεστώτα.

Ο ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Μια συζήτηση μπορεί να είναι είτε τυχαία είτε προκαθορισμένη, δημοσία ή ιδιωτική. Ανείναι προκαθορισμένη, ο προπαγανδιστής συλλέγει πληροφορίες ώστε να προετοιμαστείανάλογα, αν πάλι είναι τυχαία, τότε ο προπαγανδιστής θα προσπαθήσει εκείνη την ώρα νασχηματίσει μια αντίληψη γι αυτόν, μετράει παραμέτρους όπως ηλικία, ντύσιμο,συμπεριφορά, τον τόπο συναντήσεως, τον τρόπο που μιλάει.Ο προπαγανδιστής δεν βιάζεται να μπει στο θέμα, ξεκινά μια γενική συζήτηση για ναδιαπιστώσει τι είδους άνθρωπος είναι ο συνομιλητής, ποιες οι ιδέες του, ποια η μόρφωσητου, ποια τα ενδιαφέροντα του και ποια η πολιτική του τοποθέτησις! Αφού λάβει γνώσητου αντιπάλου μπαίνει σιγά σιγά στο θέμα.Ο Προπαγανδιστής πρέπει να πείσει το κοινό ότι κατέχει το θέμα χωρίς να είναιφανατισμένος, γιατί αν δώσει χρώμα φανατισμού, μετά κανείς δεν μεταπείθεται.

Υπάρχει ειδικός λόγος να μην εξάψει το πείσμα του αντιπάλου, διότι σε κάποια πράγματαθα προσποιηθεί ότι συμφωνεί ως προς την ορθότητα με σκοπό να αναγκάσει και τοναντίπαλο με την σειρά του να συμφωνήσει αντιστοίχως σε κάποια δικά του. Το ζήτημα είναιο προπαγανδιστής να συμφωνήσει με δέκα πράγματα του αντιπάλου δευτερευούσης όμωςσημασίας, και να τον παρασύρει να συμφωνήσει και αυτός έστω και σε ένα αλλάθεμελιώδες!

Μεγάλο λάθος είναι να θίξει κανείς τον συνομιλητή του, αντιθέτως πρέπει να τονκολακέψει και να προσποιηθεί ότι θαυμάζει τις απόψεις του. Θα ήταν λάθος να πιστέψεικανείς ότι με μια συζήτηση είναι δυνατόν να μετατρέψει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο, ανπιέσει υπερβολικά χαλάει η υπόθεση διότι η πίεση “χτυπά” τον εγωισμό του άλλου καικαταστρέφει ότι έχει χτιστεί μέσω της κολακείας.

 ΑΝΤΙΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

 

Χτύπημα στον εχθρό: Οι βουλευτές των Κ.Κ. καταθέτουν νομοσχέδια για μεγάλες αυξήσειςτων μισθών και των ημερομίσθιων ιδίως όταν γνωρίζουν ότι η οικονομική κατάστασις δεντο επιτρέπει, έτσι εφόσον είναι δεδομένο ότι όχι μόνο δεν θα υπάρξει αύξηση αλλάπιθανώς και μείωση, πλήττουν τον εχθρό. Αν το ΚΚ ήταν κυβέρνηση όχι μόνο δεν θα έδινεαυξήσεις αλλά θα έκανε και μειώσεις των αποδοχών όπως έκανε σε όλες τις χώρες πουπήρε την εξουσία.

Οι Προπαγανδιστές συνηθίζουν να μεταφέρουν τα δικά τους ελαττώματα στον εχθρό. Ενώδηλαδή επιτίθονται διαμαρτύρονται για και ενίστανται για την υποτιθέμενη επιθετικότητατων θυμάτων τους. Ενώ δηλαδή κάνουν επιθετικό (ιμπεριαλιστικό) πόλεμο κατηγορούντους αντιπάλους τους ως ιμπεριαλιστές, ενώ οι ίδιοι είναι οι χειρότεροι ρατσιστέςκατηγορούν τους εχθρούς (που απλά αντιδρούν στον ρατσισμό τους) ως ρατσιστές! Ότανετοιμάζονται για πόλεμο και το αντιληφθούν οι αντίπαλοι τους και οργανώνουν την άμυνατους, τους κατηγορούν ότι οι ενέργειες τους αυτές είναι απειλή για την ειρήνη.

Μόλυνσις του εχθρού:Μια κλασσική τεχνική είναι η μόλυνσις του εχθρού με ένα ψέμα τοοποίο μετά θα αποσυρθεί ως λάθος, αλλά η διάψευσις δεν εξαλείφει ποτέ την πρώτη εντύπωση. Π.χ. η “αυγή” κάποτε κατηγόρησε μια εφημερίδα ότι πήρε 200.000$ από τουςΑμερικανούς, φυσικά ήξερε ότι είναι ψέματα, και μόλις η άλλη εφημερίδα υπέβαλεμήνυση, η “αυγή” έσπευσε να ζητήσει συγνώμη για το “λάθος” της. Ο πολύς κόσμος όμωςδιάβασε την καταγγελία αλλά δεν διάβασε την διάψευση.

Ο Χίτλερ είχε πει “και το πιο χονδροκομμένο ψέμα αφήνει πάντα ίχνη ακόμα και ανεκμηδενιστεί”

Η μόλυνσις του εχθρού χρησιμοποιείται από τους προπαγανδιστές όταν δεν μπορούν νααντιμετωπίσουν τις ιδέες και τα επιχειρήματα των άλλων, έτσι αντί να χτυπούν τις ιδέες καιτα επιχειρήματα, χτυπούν τους φορείς, δηλαδή χτυπούν αυτόν που τα λέει και όχι αυτάπου λέει, έτσι εκθέτοντας τον καταστρέφουν αυτόματα και τα επιχειρήματα τα οποία δενείναι σε θέση να τα αντιμετωπίσουν, διότι αν ήταν σε θέση θα αντιμετώπιζαν αυτά και όχιτον φορέα.

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

Το πλεονέκτημα της επιθετικότητος:όποιος επιτίθεται έχει την πρωτοβουλία και μπορεί να καθορίζει ο ίδιος τα θέματα σταοποία θα δοθούν “μάχες” για την κατάκτηση της κοινής γνώμης. Αποφεύγει εκείνα σταοποία υστερεί, και επιλέγει εκείνα που υστερεί ο αντίπαλος. Όποιος έχει την πρωτοβουλία αποσπά αυτομάτως το μεγαλύτερο μέρος από την προσοχήτης κοινής γνώμης, αφού είναι αυτός που τροφοδοτεί το “νέο”, και η κοινή γνώμηταυτίζεται με αυτόν.

Ο επιτιθέμενος παρουσιάζεται ως ισχυρότερος, ενώ ο αμυνόμενος στην κοινή γνώμηπαρουσιάζεται ως απολογούμενος, άρα θεωρείται σαν ένοχος. Οι μάζες συνήθως πάνε μετον ισχυρότερο.

Με την επίθεση πολλές φορές αυτός που την εξαπολύει, αν είναι σε μειοψηφία (π.χ. οικομμουνιστές), καταφέρνει να αναπληρώσει την έλλειψη όγκου μέσω της δυναμικότητας.

Οι πόλοι που έλκουν τις μάζες είναι ο όγκος (πληθώρα) και η ισχύς (ο αυριανός νικητής). Ηεπιθετικότητα (υποκατάστατο της δυνάμεως), δημιουργεί εντύπωση ισχύος, οπότε καιπροσελκύει τις μάζες.

Η επιθετικότητα όμως δεν πρέπει να ξεπερνά τα όρια, διότι αν τα ξεπεράσει, θαδημιουργήσει το αίσθημα του φόβου στις μάζες, ο οποίος φόβος επιδρά κατασταλτικά στιςμάζες μηδενίζοντας τες.

Αντιπερισπασμός:όταν ο εχθρός στριμώχνει πλήττοντας τα ασθενή σημεία, οπροπαγανδιστής για να αποφύγει την αμυνόμενη στάση άρα απολογούμενη, άρα ένοχη,ξεκινά νέα επίθεση σε άλλο θέμα αφενός για να απομακρύνει την σκέψη του όχλου από τοαδύνατο του σημείο, και συνάμα να την στρέψει την προσοχή του όχλου προς το αδύνατοσημείο του αντιπάλου.

Πόλεμος των νεύρων:εντάσσεται στην επίθεση. Το νευροψυχικό μας σύστημα έχει δυοπόλους, ένα θετικό και έναν αρνητικό. Στον πρώτο ανήκουν τα θετικά συναισθήματα (χαρά,αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση) και στο δεύτερο τα αρνητικά (λύπη, απελπισία,απογοήτευσις). Μεταξύ τους υπάρχει ένα είδος νοητού άξονος που τα συνδέει, ο οποίοςυπό κανονικές συνθήκες βρίσκεται σε ισορροπία ανάμεσα στους δυο πόλους. Αυτή ηισορροπία μπορεί να ανατραπεί με μια αιφνίδια και υπέρμετρη φόρτωση του ενός πόλου, ήακόμα χειρότερα αν υπάρξει γρήγορη ανταλλασσόμενη υπερφόρτωση πότε του ενός πόλουπότε του άλλου. Τότε ο ιδεατός άξονας σπάει, οι πόλοι αποσυνδέονται και τασυναισθήματα δρουν ανακατεμένα με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το νευροψυχικόσύστημα, οπότε να περιέλθει σε αδυναμία αντιστάσεως, οπότε να συντριβεί με τοπαραμικρό χτύπημα.

τεχνική Πολέμου των νεύρων:στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον εκφοβισμό. Με συνεχείςαπειλές, επιδιώκεται η διατήρησις του υποψηφίου θύματος σε κατάσταση μόνιμηςανησυχίας και αδιάπτωτου εκνευρισμού. Η κατάστασις αυτή υπονομεύει την ψυχικήαντοχή, ανατρέπει την νευρική ισορροπία, η οποία φέρνει αδυναμία αντιστάσεως, και αυτήτην πλήρη κατάρρευση. Οι προπαγανδιστές τότε μπορούν εύκολα να περάσουν στον όχλο(μέσω της ηττοπάθειας) τον δούρειο ίππο της υποχωρητικότητας (βλέπε ΜπαμπούλαςΤουρκία)

Ακόμα περισσότερο ο πόλεμος των νεύρων στηρίζεται στην τεχνική της συνεχούςεναλλαγής απειλής και χαμόγελου. Σε αυτήν την περίπτωση ο αντίπαλος οδηγείται τεχνητάσε συνεχείς μεταπτώσεις από το ένα άκρο στο άλλο, από την ανησυχία στην ανακούφιση,τον συναγερμό στην χαλάρωση κτλ. Όταν η εναλλαγή αυτή παραταθεί πολύ, έχει σαναποτέλεσμα σιγά σιγά να έρθει η ύπνωσις, οι αντιδράσεις ατονούν και η συνείδησις“μουδιάζει” όπως το σκυλί του Παυλώφ στο κρέας, οπότε όταν έρθει το τελικό χτύπημα δενυπάρχει αντίδρασις.

Σοβαρό πλεονέκτημα στην τακτική αυτή των εναλλασσόμενων συναισθημάτων είναι ότι τοθύμα δεν μπορεί να αντιληφθεί ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις του επιτιθέμενου,παραμένουν σκοπίμως ασαφής, οπότε το θύμα αδυνατεί να χαράξει γραμμή δράσεως.

Της επανάληψη:Οι προπαγανδιστές επαναλαμβάνουν συνεχώς την “ερμηνεία” ενόςγεγονότος, οπότε ο απλός άνθρωπος είναι ευκολότερο να προτιμήσει την μια ερμηνεία πουάκουσε 20 φορές, παρά να διαλέξει μόνος του μια από τις πολλές ερμηνείες που τις άκουσεμια φορά.

Της μισής αλήθειας:

Το ψέμα δεν αποδίδει, διότι αποκαλύπτεται σε βάθος λίγου ή πολύχρόνου και τότε καταστρέφεται ολοκληρωτικά ολόκληρο το οικοδόμημα της προπαγάνδας!Παρουσιάζοντας την πραγματικότητα ως ένα σημείο μπορεί να περάσει την εικόνα πουθέλει χωρίς να πει κάτι συγκεκριμένο οπότε να μην μπορεί κανείς να κατηγορήσει τονπροπαγανδιστή π.χ. σε ένα επικείμενο δικαστήριο... Έχει διαπιστωθεί ότι όσο πιο χονδρόείναι το εξαπολυόμενο ψεύδος, τόσο πιο πιστευτό γίνεται διότι η μάζα σκέπτεται ότι δεν θαήταν δυνατόννα που κάτι τόσο ακραίο πράγμα αν δεν ήταν αλήθεια.

παραδείγματα στην πράξη:

Όταν κατατέθηκε ο προϋπολογισμός το 1958, ένα Γιουγκοσλαβικό πρακτορείο ειδήσεωνανέφερε ότι ο προϋπολογισμός είναι ισοσκελισμένος, ότι προβλέπει μεγάλες επενδύσειςγια παραγωγικά έργα, και γενικότερα υπάρχουν θετικά στοιχεία για την ανάπτυξη. Στα αρνητικά ανέφερε το παθητικό εμπορικό ισοζύγιο. Ο κομμουνιστικός ραδιοσταθμόςανέφερε ότι το Γιουγκοσλαβικό πρακτορείο μετέδωσε ότι ο νέος Ελληνικόςπροϋπολογισμός προβλέπει παθητικό τάδε εκατομμυρίων δολαρίων στο εμπορικόισοζύγιο... Δεν έχει πει ψέματα, δείχνει αμεροληψία αναφέροντας ότι το είπε πρακτορείοουδέτερης γειτονικής χώρας, περνάει την εικόνα που θέλει. Ενώ δεν έχει πει ψέματα λέειψέματα!

“της έννοιας”: Οι πολιτικοί χρησιμοποιούν στους δημόσιους λόγους τους λέξεις οι οποίες οιέννοιες τους μπορούν να ερμηνευτούν ποικιλοτρόπως, π.χ. το γνωστό “Λεφτά υπάρχουν!”κι όμως δεν είπε ψέματα, όντως υπάρχουν, αλλά δεν διευκρίνισε για ποιους υπάρχουν, ηΜάζα νόμιζε ότι απευθυνόταν σε αυτούς, ενώ ο προπαγανδιστής απευθυνόταν στιςτράπεζες. Απόδειξη το μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση η οποία προβλέπει ότι τα 110 ΔΙΣ,βάσει υπογραφής θα πάνε όλα για πληρωμή προηγούμενων χρεολυσίων, δηλαδή από τηνμια ξένη τράπεζα κατ ευθείαν στην άλλη ξένη τράπεζα χωρίς καν να περάσουν από Ελλάδα,αλλά ταυτόχρονα ο Έλλην πολίτης επιβαρύνθηκε τους τόκους των 110 ΔΙΣ που μόνο για τοέτος 2011 είναι 16 ΔΙΣ... άρα λεφτά υπάρχουν... αλλά για τις Τράπεζες...

 

“της βαρύτητος”:ο προπαγανδιστής αναφέρει 9 γνωστές ή ευκόλως αποδείξιμες αλήθειεςκαι 1 ψέμα, η μάζα αν επισημάνει το ψέμα, είτε θα αναλογιστεί ότι απλά διαφωνεί σε ένααπό τα δέκα πράγμα φυσιολογικό ή θα το συγχωρέσει ως επίσης φυσιολογικό ανθρώπινολάθος. Αυτό όμως το λάθος είναι ικανό να αντιστρέψει τα πάντα διότι δεν έχει σημασία τοάθροισμα αλλά η βαρύτητα!

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

 

Η Προπαγάνδα μέχρι τον 19ο αιώνα στηριζόταν σε ατομικά ταλέντα, ήταν εντελώςεμπειρική τέχνη. Μετά τον 19ο αιώνα στην υπηρεσία της προπαγάνδας εισήλθαν οιεπιστήμες που ασχολούνται με τον άνθρωπο, πχ ψυχολογία, ανθρωπολογία,κοινωνιολογία, πολιτική οικονομία, ανθρωπογεωγραφία, ιστορία, λαογραφία, εθνογραφία,βιολογία, όποια δηλαδή επιστήμη συλλέγει πληροφορίες και βγάζει συμπεράσματα σχετικάμε τα αίτια και τους κανόνες που ρυθμίζουν την συμπεριφορά των ανθρώπων. Επιδίωξη τηςΠροπαγάνδας είναι ορισμένες ιδέες να διεισδύσουν στον ψυχισμό του ανθρώπου, ναασκήσουν διεγερτική επίδραση στο νευρικό σύστημα και να τον ωθήσουν σε ορισμένεςπράξεις. Σήμερα χωρίς τους προπαγανδιστές δεν υπάρχει σύγχρονο κράτος, δεν υπάρχεισύγχρονη πολιτική ηγεσία, δεν υπάρχει καν πολιτική.

Κάποτε ένας ανακριτής ανακάλυψε τον ένοχο μιας κλοπής με ένα παιχνίδι, έδινε στουςυπόπτους μια λέξη και έπρεπε να απαντήσουν δίχως να σκεφτούν μια άλλη. Αφού έδωσεαρκετές λέξεις πέταξε την λέξη “κηροπήγιο” και ο ένοχος απάντησε “καθρέφτης”. Κατά τηνδιάρρηξη είχε αναποδογυρίσει ένα κηροπήγιο που έσπασε κάποιο καθρέφτη.

Μια μέθοδος που χρησιμοποιείται σε αυτήν την φάση (ανάκριση) είναι η παρεμπόδισις ήεπηρεασμός των ονείρων του θύματος. Όλοι οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα, είναι μιααναγκαία ψυχική λειτουργία ανακούφισης του υποσυνειδήτου. Δεν υπάρχουν άνθρωποιπου δεν βλέπουν όνειρα, απλά κάποιοι δεν τα θυμούνται. Ένας εκπαιδευμένοςπαρατηρητής μπορεί να καταλάβει πότε ο κοιμώμενος ονειρεύεται διότι παρουσιάζεικάποια συμπτώματα όπως η επιτάχυνσις του σφυγμού, κίνησις βλεφάρων κ.ο.κ, έτσι με τοπου δουν τα συμπτώματα τον ξυπνούν. Ο Δρ. Ουίλιαμ Ντημεντ διαπίστωσε ότι επιφέρει

οξεία αγωνία, ερεθισμό, ανικανότητα συγκεντρώσεως και τέλος σοβαρότατες διαταραχέςμέσα σε 5 ημέρες. Τα αποτελέσματα αυτά δεν οφείλονται σε αυπνία, γιατί οι μετέχοντεςστο πείραμα αφυπνίστηκαν ισάριθμες φορές όχι κατά την διάρκεια του ονείρου χωρίς ναπαρουσιάσουν διαταραχές.

“Τεχνική του Σαλαμιού”: αυτή η τεχνική έχει πάρει την ονομασία της από το παράδειγματου ότι κάποιος δεν γίνεται να φάει μονομιάς ένα ολόκληρο σαλάμι ενός κιλού, κομματάκικομματάκι όμως με παρέα και μεζέδες δύναται να φάει και περισσότερο από ένα κιλό...Αυτή η τεχνική εφαρμόστηκε στο Κόσοβο, Το οποίο ήταν έδαφος το οποίο άνηκε στηνΣερβία, οι Αμερικάνοι μετακίνησαν εκεί Αλβανικούς πληθυσμούς με την πρόφαση ναμείνουν προσωρινά ως φιλοξενούμενοι, μετά εφαρμόστηκε το κόλπο μειονότητες οπότε καιμειονοτικά δικαιώματα ανθρώπινα δικαιώματα και τώρα το Κόσοβο έγινε ανεξάρτητοκράτος. Το ίδιο ακριβώς κόλπο εφαρμόζεται και στην Ελληνική Θράκη.

 

ΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ

Ο Ζίγκμουντ Φρόυντ “ανακάλυψε” ότι οι ψυχικές συγκρούσεις, οι κρυφές αντιδράσεις καιεπιθυμίες που καταστέλλονται, καταπνίγονται και απωθούνται, οι οποίες διαφεύγουν τηςαντιλήψεως και της βούλησης μας, δημιουργούν νευρωτικά πλέγματα. Πηγή αυτών τωνπλεγμάτων είναι ο φόβος, τα άγχη, οι καταπιεσμένες επιθυμίες, οι αγωνίες, επιδράσειςδηλαδή των συναισθημάτων. Όλα αυτά πάνε και μένουν στο υποσυνείδητο και από εκεί επηρεάζουν την συμπεριφοράτου ανθρώπου χωρίς εκείνος να το γνωρίζει, και κάτω από ορισμένες προϋποθέσειςμπορούν να δημιουργήσουν μια νοσηρή στάση απέναντι στα φαινόμενα της ζωής.Πρόσθεσε ότι ίαση μπορεί να επέλθει μόνο όταν αναδυθούν αυτά τα απωθημένα στοιχεία,κάτι ανάλογο δηλαδή με την εξομολόγηση που κάνει η εκκλησία.Φυσικά όλα αυτά δεν τα ανακάλυψε ούτε ο Φρόυντ ούτε η εκκλησία, αλλά πρόκειται για κλασσική κλοπή (εφόσον δεν αναφέρουν πηγή) από τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια και τηνδιδασκαλία του Σωκράτους.

 

Ο Φρόυντ και η εκκλησία υποστήριζε ότι, όταν όλα αυτά απλά αναδυθούν από τουποσυνείδητο στο συνειδητό, επέρχεται η “κάθαρσις” και η ανάκτηση της ομαλής στάσιςπρος την ζωή, αλλά εδώ έχουμε σοβαρό σφάλμα! δεν διάβασαν σωστά και δεν κατανόησαντα λεγόμενα του Σωκράτους!Ολόκληρη η διδασκαλία του Σωκράτους είναι αφιερωμένη στην ανάδυση των ασύμμετρωνεκδηλωτικών εξισώσεων που δημιουργούνται από τα έντονα και αντικρουόμενα πάθη ταοποία βρίσκονται στο άδυτον του ανθρώπου. Οι ασύμμετρες εκδηλωτικές εξισώσειςδημιουργούνται από τα πάθη, τα πάθη από το έντονο “θέλω” και αυτό από το έντονο“εγώ”.

 

Για να επέλθει ίαση, πρέπει να αναδυθούν άρα να συνειδητοποιηθούν, και μέσω τουμηχανισμού της φιλοσοφικής Λογικής (Λογικές ερωτήσεις και Λογικές απαντήσεις προςεύρεση αλήθειας) να επέλθει αρμονία, και όχι ως δια μαγείας όπως υποστηρίζει ο Φρόυντκαι η εκκλησία!Σαν γνώμονα της φιλοσοφικής Λογικής είναι το Δελφικό γνώθι σεαυτόν.Αναφέρει δε και στην “Πολιτεία” και στον “Φαίδρο” ότι η αρμονία (μουσική) δεν υπάρχει για να γλεντάμε, αλλά μέσω των ήχων (δονήσεων) ο εγκέφαλος να εναρμονίζεται με τιςδονήσεις του Σύμπαντος (δεν αναφερόμαστε φυσικά στην μουσική που ακούμε σήμερα ηοποία κάνει ακριβώς το αντίθετο).Το υποσυνείδητο λοιπόν είναι ένα σημείο του Αδύτου μας, βρίσκεται στο βάθος της ψυχήςμας, μοιάζει με αποθήκη πληροφοριών, σωστών ή λανθασμένων.

 

Η οποιαδήποτε εντύπωσηη οποία προκαλείται από έντονα συναισθήματα χαράς λύπης, ελπίδας απελπισίας, πικρίες,ανεκπλήρωτα όνειρα καλά ή κακά, σκέψεις, ενοχές κτλ φυσική ή τεχνητή εντύπωση δενχάνεται, πηγαίνει στο υποσυνείδητο και τοποθετείται. Το υποσυνείδητο είναι το κάτωστρώμα το κρυφό μας πρόσωπο, εκεί κυριαρχούν τα ένστικτα, τα πάθη, οι παρορμήσεις,εκεί όπου συσσωρεύεται και συμπιέζεται ένα σκοτεινό ψυχικό υλικό. Η Σωκρατικήδιδασκαλία παροτρύνει τον μαθητή να ρίξει φως στο Άδυτον, να αναδύσει τα “τέρατα” πουκρύβονται εκεί, και μέσω της φιλοσοφικής Λογικής να τα εξουδετερώσει μεν και να τααντικαταστήσει με τα σωστά δε, οπότε να έρθουμε σε αρμονία (με το Σύμπαν) άρα κατεπέκταση και με τον Δημιουργό.

Κάτω από ορισμένες συνθήκες, μέρος του υποσυνειδήτου βγαίνει στην επιφάνεια, έτσιόταν ο άνθρωπος είναι σε κατάσταση μέθης, υστερίας, παραληρήματος, υπνώσεως,ναρκώσεως, ύπνου ορισμένο υλικό αναδύεται.

Τα όνειρα δεν είναι τίποτε άλλο από εικόνες και συναισθήματα του υποσυνειδήτου. Όταντο συνειδητό κοιμάται αναδύεται το υποσυνείδητο, εδώ ισχύει η έκφραση “όταν λείπει ηγάτα”...

Μετρήσεις επιστημόνων έδειξαν ότι ο μέσος άνθρωπος ζει 95% υποσυνείδητα και 5%συνειδητά, αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος “φορτίσει” με εικόνες και συναισθήματα τον μέσοάνθρωπο, δεδομένου ότι δεν θα φιλοσοφήσει (αντικειμενική Λογική) για να αυξήσει τηνσυνειδητότητα του, θα γίνει έρμαιο στα χέρια των προπαγανδιστών και θα μετατραπεί σεμάζα, άρα όργανο κάποιων που σίγουρα δεν θέλουν το καλό του.

Η ψυχοπολιτική διεπίστωσε ότι η πρωτοπορία μετάδοσης ειδήσεων προς την κοινή γνώμηείναι ζωτικής σημασίας διότι η πρώτη εντύπωσις είναι και η ισχυρότερη! Ένα γεγονόςσυνδέεται μέσα μας συνειρμικά με την πρώτη ερμηνεία που θα μας δοθεί, και όποτεξαναθυμόμαστε το γεγονός, αυτόματα αυτή η πρώτη εντύπωσις θα ανελκύεται από τουποσυνείδητο μας, έστω και αν μετά την πρώτη διαβάσαμε άλλες πιο έγκυρες και πιοσωστές.

 

Έτσι όποιος προλάβει και δώσει πρώτος την ερμηνεία ενός γεγονότος κατά πάσαπιθανότητα θα επηρεάσει και την κοινή γνώμη, έστω και αν αργότερα αποδειχθείεσφαλμένη, διότι οι ερμηνείες που μπορεί να ακολουθήσουν όσο σωστές και αν είναι, δενθα φτάσουν ποτέ στο κοινό που ήδη θα έχει πάψει να ενδιαφέρεται για το γεγονός, αλλάκαι αν φτάσουν δεν θα γίνουν πιστευτές, αλλά και αν γίνουν δεν θα σβήσουν ολότελα τηνεντύπωση της πρώτης. Όποιος λοιπόν προλάβει να δώσει στην κοινή γνώμη το γεγονός μεεντυπωσιακό τρόπο και να το συνδέσει με την δική του ερμηνεία έχει σοβαρό πλεονέκτημα,διότι η κοινή γνώμη λόγω ελλείψεως λογικής είναι νωθρή, δεν θέλει πολλές ερμηνείες,διότι δεν της αρέσει να ερευνά, να κρίνει, να συγκρίνει και να κοπιάζει να βγάλει δικά τηςατομικά συμπεράσματα, προτιμά τις έτοιμες ερμηνείες λογικοφανής στηριγμένες στα“θέλω” και τις ανάγκες (ψεύτικες ή μη) του.

 

Δρόμοι οδηγούν στην σχετική γνώση του υποσυνειδήτου:

 

1. τα όνειρα

(όταν κάποιος βλέπει όνειρα σημαίνει ότι το υποσυνείδητο στέλνειπληροφορίες προς το συνειδητό, άρα αν ακολουθήσουμε τον αντίστροφο δρόμο θαδιεισδύσουμε στο υποσυνείδητο.

 

2. οι αυτόματοι συνειρμοί:

 

οι αυτόματες αντιδράσεις δείχνουν τι υπάρχει στοΥποσυνείδητο γιατί η απάντηση δίνεται χωρίς την μεσολάβηση του συνειδητού, δηλαδήτου Λογικού.

 

3. Η ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής:

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι 100%υγιής είτε σε σωματικό είτε σε ψυχικό επίπεδο, στην διάρκεια της ζωής μας υφιστάμεθαφθορές, οπότε έχουμε εκδηλώσεις, μικρές ίσως, ψυχοπαθολογίας. Επειδή είναι μικρές δενσυνιστούν ασθένεια, χαρακτηρίζονται ως “μικρο ψυχοπαθολογία” ή “παθολογία τηςκαθημερινής ζωής”, λ.χ. ένα νευρικό τικ, ή μια δεισιδαιμονία. Όλα αυτά τα μικροπράγματαέχουν αίτια που βρίσκονται κρυμμένα στο υποσυνείδητο. Αυτά φυσικά τα έχει πει οΕμπεδοκλής από το 450 π.Χ. Εξέταζε το ψυχολογικό ιστορικό των ασθενών, διότι πίστευεότι δεν γίνεται να έχει κάποιος σωματικό πρόβλημα αν νωρίτερα δεν είχε αποκτήσει στηνψυχή.

Το ψυχόραμα:το 1958 έλαβε χώρα το πρώτο ψυχόραμα, στο Fort Lee του New Jersey. Μιαφωτογραφία απεικονίζει μια εικόνα η οποία αναγκαστικά είναι στατική, γι αυτό πολλέςφορές ζητούμε από τον φωτογράφο να τραβήξει 3 , 4 διαφορετικές πόζες για ναδημιουργηθεί η εικόνα της κίνησης. Ο κινηματογράφος δεν είναι τίποτε άλλο από απόπολλές φωτογραφίες τραβηγμένες διαδοχικά σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μεταξύ τους. 

 

Έτσι όταν προβάλουμε τις φωτογραφίες με συγκεκριμένο χρονικό ρυθμό, η εικόνα μας δίνειτην ψευδαίσθηση της πραγματικής κίνησης. Βλέπουμε δηλαδή έναν άνθρωπο να κινείται,ενώ στην πραγματικότητα ο άνθρωπος είναι στατικός απλά είναι σε διαφορετικές στάσεις.Στον κινηματογράφο έχει οριστεί να προβάλλονται 25 φωτογραφίες (καρέ) ανάδευτερόλεπτο. Το 25 έχει επιλεγεί όχι τυχαία, είναι η ισορροπία που το μάτιαντιλαμβάνεται την κίνηση smoothly δηλαδή να μην προλαβαίνει να τις ξεχωρίσει (να τιςβλέπει ως “ένα”), και του κόστους, δεν θα ήταν οπτικά σωστό αν είχε π.χ. 20 καρέ ανάδευτερόλεπτο.

 

Θα μπορούσε φυσικά να έχει 50 καρέ το δευτερόλεπτο, να ήταν δηλαδήακόμα πιο smooth η κίνηση, αλλά αφενός το κόστος θα διπλασιαζόταν και αφετέρου τοανθρώπινο μάτι δεν θα είχε να κερδίζει κάτι περισσότερο από αυτό των 25 καρέ.Οι Αμερικάνοι λοιπόν σκέφτηκαν να κάνουν ένα πείραμα, ανάμεσα στα καρέ(φωτογραφίες) ανά τακτά χρονικά διαστήματα να προβάλουν κάποιες, φωτογραφίες (καρέ)άσχετες με αυτές του συνόλου της ταινίας. Σκέφτηκαν ότι λόγω της ταχύτητας το συνειδητόδεν θα προλάβαινε να το επεξεργαστεί οπότε θα κατάφερναν να τις περάσουν κατ ευθείανως ιδέα στουποσυνείδητο. 

 

Έτσι λοιπόν στην ταινία PicNic με την Kim Novak, ανάμεσα στις σκηνές ανά τα τακτά χρονικάδιαστήματα και σε κλάσματα δευτερολέπτου προβάλλονταν δυο διαφημίσεις “πεινάτε;τρώτε Ποπ Κόρν” και “διψάτε; πίνετε κόκα κόλα”. Ουδείς από τους θεατές δεν είδε κάποιαδιαφήμιση, ο ερεθισμός έφτανε στο οπτικό νεύρο, επειδή όμως ακολούθησε και άλληπληροφορία (άλλες εικόνες) δεν πρόλαβε να το μυαλό να το επεξεργαστεί και στάλθηκε στην “αποθήκη” στο υποσυνείδητο.

 

Η ταινία προβλήθηκε αρκετό καιρό ώστε να την δει ηπλειοψηφία των κατοίκων και μετά έκαναν μια στατιστική έρευνα η οποία έδειξε άυξησητων πωλήσεων του ποπ κορν κατά 18% και της κόκα κόλα κατά 30%. Οι κάτοικοι λοιπόνέτρωγαν περισσότερο ποπ κορν και έπιναν περισσότερη κόκα κόλα χωρίς να ξέρουν τογιατί.

Κάτι ανάλογο ισχύει με τον ήχο, υπάρχουν συχνότητες που το αυτί ακούει μεν αλλά δενπρολαβαίνει να επεξεργαστεί δε.

το σοβιετικό ψυχόραμα:

Οι Ρώσοι παρέλαβαν την εφεύρεση ένα χρόνο αργότερα, το 1959.Σε έναν κινηματογράφο της Μόσχας, οι θεατές όταν έφευγαν ρωτήθηκαν τι αισθάνθηκανστο τέλος της ταινίας, η απάντηση των περισσότερων ήταν απέχθεια για τα Χιτλερικά καιΝαζιστικά εγκλήματα, ενώ η ταινία δεν είχα καμία σχέση με το θέμα αυτό! Πως προεκλήθειαυτό; απλά στα τελευταία 10 λεπτά της ταινίας είχαν προβληθεί με τον ίδιο τρόποφωτογραφίες από τα Χιτλερικά στρατόπεδα...

Πλύσις εγκεφάλου:

Ο Παυλώφ παρατήρησε ότι οι άνθρωποι που υπεβάλλοντο σε παρατεταμένη φυσική και ψυχική ένταση, είτε ενός είτε σε σειρά έντονων και αιφνίδιων“σοκ” πέραν κάποιου χρονικού ορίου, ο εγκέφαλος τους και το ψυχικό τους “είναι”παρουσίαζε βαθιά νευρική κατάπτωση και έπεφτε σε “απεργία”, έπαυε να λειτουργεί,έχαναν την συνείδηση τους, η βούλησις εκμηδενίζετο και εφέροντο με τρόπο ασυνάρτητο(15 μέρες οι ευαίσθητοι, 30 οι νορμάλ, 50 οι σκληρότεροι). Όταν η βούλησις εκμηδενίζεταιο εγκέφαλος μετατρέπεται σε λευκό χαρτί σαν μια άγραφη ταινία που μπορεί νακαταγράψει και να εκτελέσει την θέληση και να εκτελέσει τις εντολές του άλλου. Με αυτόντον τρόπο τα θύματα “πείθονται” να ομολογήσουν. Φτάνουν στο σημείο να απαιτήσουνακόμη και την θανατική τους καταδίκη!

Η προπαγάνδα χρειάζεται φανατικούς οπαδούς, οπότε ο Προπαγανδιστής δεν πρέπει ναξεπεράσει τα όρια και να επέλθει η πλήρης κατάρρευση του θύματος οπότε και το θύμαγίνει εντελώς άχρηστος για το σύστημα και να πάει για εκτέλεση. Ο “κατηχητής” σταματάστο σημείο που πρέπει και αντικαθιστά τα παλαιά του ανακλαστικά με νέα, δηλαδή να του"εμφυτέψει" νέους τρόπους συμπεριφοράς, καινούριες αντιδράσεις και ιδέες, οπότε τοθύμα να μετατραπεί ως “χρήσιμος” στο σύστημα.

Η πλύσις Εγκεφάλου εφαρμόζεται τόσο σε μεμονωμένα άτομα όσο και στην μάζα.

 

πρακτικοί τρόποι:

1. αποστολή υπέρμετρων και έντονων εξωτερικών “σημάτων” και ερεθισμών. Με αυτόν τοντρόπο γίνεται υπερφόρτωση του “δέκτη” που κάμπτεται.

 

2. ανώμαλη παράστασις του χρόνου που μεσολαβεί ανάμεσα στο “σήμα” και τον ερεθισμόπου λογικά θα συνοδευόταν, έτσι το υποκείμενο παραμένει σε αγωνιώδη αβεβαιότητα πουυπονομεύει την ψυχική του ισορροπία.

 

3. αποστολή ερεθισμών αντίθετων προς το σήμα που προηγήθηκε, αυτό συνεπάγεται ότι ο“δέκτης” που αντιμετωπίζει ερεθισμούς διαφορετικούς από εκείνους που συνήθιζε,παραμένει αδρανής και σαστισμένος, οπότε να κλονίζεται η αυτοπεποίθηση του, χάνει τηςεμπιστοσύνη προς το μυαλό του, αμφιβάλει για την διανοητική του κατάσταση, το ηθικόκαταρρέει.

4. αποστολή μπερδεμένων ερεθισμών και “σημάτων” χωρίς λογική για το σύστημαανακλαστικών, τότε ο εγκέφαλος εκτροχιάζεται η διαδικασία διευκολύνεται όταν το θύμα είναι κουρασμένο, άρρωστο, άυπνο,συγκινησιακά καταβεβλημένο, γι αυτό στα Νοσοκομεία των Κομμουνιστικών κρατών κάτωαπό τα μαξιλάρια είχαν μεγάφωνα που προπαγάνδιζαν, γι αυτό ο Χίτλερ έκανε μαζικέςσυγκεντρώσεις την ώρα του Λυκόφως, γι αυτό οι Αμερικάνικες εταιρείες σπαταλούν χρήμαγια διαφήμιση σε βραδυνές και νυχτερινές ζώνες!

 

προπαρασκευή:

1. απομόνωση (μοναξιά, αίσθημα ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται γι αυτόν)

2. αγωνιώδης παρατεινόμενη αναμονή (αρχίζει να προτιμά ακόμα και την καταδίκη του απότην αναμονή)

3. να χάσει την αίσθηση του χρόνου (παίζει σοβαρό ρόλο στην διατήρηση της πνευματικήςισορροπίας, του προσφέρουν γεύματα σε άτακτα χρονικά διαστήματα, τον ξυπνάνε και τοναφήνουν να κοιμηθεί σε άτακτες ώρες)

4. ανακαλύπτουν ποιον ερεθισμό το νευρικό του σύστημα αδυνατεί να υποφέρει (θέα αποκρουστικού ζωυφίου, κάποιος ήχος, αηδιαστική τροφή) και το εκπέμπουν συνεχώς όταν το θύμα αρχίζει να αμφιβάλει για την κατάσταση του μυαλού του την ώρα πουκοιμάται του διοχετεύουν διοξείδιο του άνθρακα για να βλέπει εφιάλτες και να έχειπονοκέφαλο, ακούει ήχους ή φωνές που σταματούν όταν ξυπνήσει, βλέπει οράματα (απόκρυφές φωτιστικές συσκευές) που σταματούν όταν τα πλησιάσει, τριγυρνούν πρόσωπα πουεξαφανίζονται και ο φύλακας βεβαιώνει ότι ποτέ δεν υπήρξαν, ακούει ήχους από κρυφούςμηχανισμούς οι οποίοι σταματούν απότομα.

Η ανάκρισις:

ξαφνικά ο κρατούμενος επαναφέρεται σε κάποια ομαλότητα συνθηκών, αυτήη αιφνίδια μεταβολή επιδεινώνει την σύγχυση του και τότε αρχίζει η ανάκρισις μεδιαδοχικά σφυροκοπήματα των δυο αντιθέτων πόλων, με επιταχυνόμενο ρυθμό, ούτωςώστε ο μεσόχρονος μεταξύ των δυο πληγμάτων όλο να μικραίνει μέχρι το θύμα νακαταρρεύσει και ο εγκέφαλος να πάψει να αντιστέκεται. Κλασσικό σύστημα οι “2ανακριταί” ένας καλός και ένας κακός, ο πρώτος προσφέρει καλή μεταχείριση άρα ελπίδαενώ ο δεύτερος κακή μεταχείριση άρα απελπισία, και ο ένας να διαδέχεται τον άλλον. Τα 2ανακριτικά γραφεία έχουν περιβάλλον μελετημένο, τα έπιπλα τα χρώματα τα αντικείμενα να προκαλούν τις δυο αντίθετους και αντίρροπους πόλους.

Επειδή λείπουν οι εξωτερικοί ερεθισμοί το θύμα αρχίζει και συγχέει τις σκέψεις τουανακριτή με τις δικές του, εκλαμβάνει ως δικές του ιδέες και πληροφορίες αυτές που τουυπέβαλε ο ανακριτής.

τελικής φάσις:

τελικά κατά κανόνα το θύμα που διατηρείται σε συνεχή φοβία καιαβεβαιότητα καταλήγει στο “πραϋντικό” γραφείο με τον καλό ανακριτή, και αυτός παίζειέναν συγκεκριμένο ρόλο, δίνει δήθεν την μάχη μαζί με το θύμα, καλεί τον κρατούμενο νααγωνισθούν μαζί για την σωτηρία του, έτσι ο κρατούμενος βρισκόμενος σε συναισθηματικήφόρτιση αντιδρά ως παιδί και αγκιστρώνεται στον σωτήρα του.Για να σωθεί όμως πρέπει να δεχθεί να προσχωρήσει σε ορισμένα πράγματα που του ζητάο σωτήρας, όπως να παραδεχθεί λάθη του, να αρχίσει να συνεργάζεται στην“αναμόρφωση” του κτλ.

 

Στόχος είναι να αναγνωρίσει τον ανακριτή ως εκπρόσωπο τηςκοινωνίας και του νόμου με την διαδικασία της αυτοδέσμευσης δηλαδή να έρθει σε τέτοιαψυχολογική κατάσταση που μόνο του το θύμα θα το αναζητήσει. Μοναδικό μέσον είναι ηάσκησις ψυχολογικής πίεσης μέσω της άρνησης του διαλόγου πράγμα που θα σημάνει γιατο θύμα η επιστροφή στον εφιάλτη της απομονώσεως και της σιωπής, έτσι λοιπόν οανακριτή σωτήρας προσποιείται “απομάκρυνση” η οποία προκαλεί στο θύμα επανάστασησε ολόκληρο το “είναι” του, οπότε εξαναγκάζεται να αγκιστρωθεί περισσότερο στονανακριτή για να αποκλείσει την περίπτωση του επικείμενου εφιάλτη.

 

Η διακοπή τηςανακρίσεως καταντά απειλή και ο ανακρινόμενος προσπαθεί να βρει τεχνάσματα για ναπαρατείνει τον “διάλογο”, έτσι αυτόματα γίνεται ομιλητικότερος, αποκαλυπτικότερος,κάνει εκμυστηρεύσεις για να πείσει τον ανακριτή σύμμαχο να μην αποσύρει την συμπάθειατου και να μην χάσει το ενδιαφέρον του.

η ομολογία:

 Όταν το θύμα συμφωνήσει να ομολογήσει (δηλαδή να “αναμορφωθεί”)αρχίζει από κοινού με τον ανακριτή την σύνταξη της ομολογίας ή δηλώσεως της πίστης.

Το πρώτο μέρος είναι η “αυτοβιογραφία”.

 

Κάθε αντίφαση που παρουσιάζεται ανάμεσα στιςάπειρες αφηγήσεις που αναγκάστηκε να κάνει το θύμα, χαρακτηρίζεται από τον ανακριτήως ψεύδος, ο οποίος “αγανακτά” για την δήθεν μη ειλικρινή συνεργασία, έτσι το θύμασπεύδει να να αποδείξει την ειλικρίνεια του υιοθετώντας σε όλα τα σημεία την εκδοχή τουανακριτού, και εν τέλει συγγράφει την ιστορία όπως την θέλει η ανάκρισις, δηλαδή οανακριτής οδηγεί το θύμα να γράψει “αυτοβούλως” αυτά που θέλει ο ανακριτής.

το δεύτερο μέρος

είναι η διατύπωσις των κατηγοριών βάσει των δεδομένων της ίδιας τουτης αυτοβιογραφίας. Ο ανακριτής διευκρινίζει ότι είναι υποχρεωμένος να διατυπώσει τιςκατηγορίες αφού το ίδιο το θύμα “ομολόγησε” την διάπραξη των εγκλημάτων. Όποτε οκρατούμενος τολμήσει να αμφισβητήσει κάποια κατηγορία ο ανακριτής απειλεί ότι θααποσύρει την βοήθεια του και θα τον αφήσει να καταστραφεί.

το τρίτο μέρος είναι η από κοινού κατάστρωσις της απολογίας με βάσει την αναγνώρισηόλων των εγκλημάτων για τα οποία κατηγορείται. τα δυο σημεία της απολογίας είναι ηαυτοκριτική και η προθυμία της εξιλέωσης του

Το θεατρικό λαμβάνει τέλος, το θύμα αισθάνεται ανακούφιση, και περιμένει ναακολουθήσει εθελοντικά είτε τον θάνατο είτε την νέα ζωή

τα στάδια:

Α) 1η- 3 η ημέρα: η πλήρης απομόνωση, καμία επαφή με τον έξω κόσμο.

 

(Νευρικότητα αγωνία)

Β) 4η-10η ημέρα: προετοιμασία εδάφους με κλονισμό της σωματικής και ψυχονευρωτικήςυγείας.

(Άγχος, κόπωση, εφιάλτες, μελαγχολία, παραισθήσεις, αναμνήσεις, νοσταλγία, νωθρότητα,υπνηλία)

Γ) 11η-20η ημέρα: επίθεσις ανάκρισις

(Πανικός, υστερικές εκδηλώσεις, ταπεινώσεις)

Δ) 21η-40η ημέρα: Κατάρρευσις, υποταγή θύματος

(Απελπισία, παραλήρημα)

 Ε) 41η-60η ημέρα: Αναμόρφωσις του θύματος, υποβολή του νέου “πιστεύω” και“ομολογίες”

 (Ακατανίκητη ανάγκη επαφής με άλλους ανθρώπους, υπακοή, παραισθήσεις)

Τα φάρμακα:

εκτός των προαναφερθέντων τεχνικών, υπάρχουν και τα φάρμακα, το 1936 οιΝαζιστές χρησιμοποίησαν την “Σκοπολαμίνη”, έκτοτε εφευρέθηκαν νεότερες ουσίες όπωςΠεντοτάλ (γνωστός ως ορός της αλήθειας), Διαιθυλαμίνη του Λυσεργικού οξέος, χυμικόςτύπος LSD, Χλωροπρομαζίνη (Λαργκατέν), Μεσκαλίνη, Τρικυανοαμινοπυρήνη (Τ.Α.Ρ.) κ.α.

Η Τρικυανοαμινοπυρήνη (Τ.Α.Ρ.) αυξάνει καταπληκτικά την δεκτικότητα του ανθρώπου,όπως αναφέρθηκε το 1965 στην διεθνή σύσκεψη ελέγχου του πνεύματος στο San Francisco,το οποίο οργανώθηκε από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.

αν λ.χ.ρίξουμε Τ.Α.Ρ. στο νερό που πίνουν οι κάτοικοι μιας πόλεως και μετά από την τηλεόρασηκάνουμε προπαγάνδα, οι ιδέες θα περάσουν άμεσα! Την ύπαρξη του (Τ.Α.Ρ.) απεκάλυψε ονευροβιολόγος Δρ. Χόλγκερ Χούττον του Πανεπιστημίου του Γκαιμποργκ της Σουηδίαςμπροστά σε 2.000 γιατρούς στην διάσκεψη του San Francisco.

ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ

Παυλώφ:

 ο Ιβάν Παυλώφ (1849-1936) ασχολήθηκε με την φυσιολογία του ανθρώπου καιαργότερα εξειδικεύτηκε επάνω στο νευρικό σύστημα και την ψυχολογία. το 1929δημιουργήθηκε η πόλη Παυλώφγκραντ μια επιστημιούπολη με σκοπό την διεύρυνση τωνγνώσεων επάνω στο αντικείμενο του.Η θεωρία του έλεγε ότι για την ύπαρξη ζωής έχουμε δυο δεδομένα, τον ζωντανό οργανισμόκαι το περιβάλλον του (νοητικό ή φυσικό). Τα δυο αυτά δεδομένα βρίσκονται μεταξύ τουςσε αδιάκοπη αλληλοεπηρεασμό. Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα δυο αυτά δεδομέναείναι τα “ανακλαστικά”.

 

Το ανακλαστικό είναι το σημείο του νευρικού συστήματος πουσυνδέει έναν ερεθισμό σήμα(δράση) και την αντίδραση.Τα ανακλαστικά χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, στα απόλυτα ή σταθερά (αυτά πουυπάρχουν εκ γενετής) και τα επίκτητα ή εξαρτημένα (είναι τα ανακλαστικά που εξαρτώνται από το εξωτερικό περιβάλλον).Αν λοιπόν επέμβουμε στον συνδετικό κρίκο (ανακλαστικά) μπορούμε να επηρεάσουμε καινα μεταβάλουμε τις συνθήκες του περιβάλλοντος, και όταν καθορίσουμε το περιβάλλονόπως θέλουμε, καθορίζουμε και τις αντιδράσεις του ανθρώπου όπως θέλουμε.

ενέργειες:

δημιουργούν μια εσφαλμένη ιδέα την συνδέουν με ένα x, y, σήμα στέλνουν ιδέα και σήμα(από το περιβάλλον) προς τον νου του ανθρώπου “Η ιδέα μετατρέπεται σε υλική δύναμηόταν μπει μέσα στις μάζες”(Μάρξ) Όπως το κάρβουνο παύει να είναι ύλη και μετατρέπεταισε ενέργεια που κινεί την ατμομηχανή, έτσι και η ιδέα κινεί την ανθρώπους.

Αν η ιδέα είναιαπατηλή, αν κατακτήσει τις μάζες γίνεται πραγματική ιστορία... άρα η αντίδραση τουανθρώπου προκαλεί διαφοροποίηση στο περιβάλλον δημιουργούν βάση δεδομένων μεπολλές εσφαλμένες ιδέες και σήματα έχουν στην διάθεση τους πολλά σήματα τα οποίαχρησιμοποιούν κατά το δοκούν

Επάνω σε αυτά τα ανακλαστικά είναι βασισμένο ολόκληρο το σύστημα της κομμουνιστικήςπροπαγάνδας.

Pavlov’s dog:

Ο Παυλώφ απέδειξε την θεωρία για τα ανακλαστικά με το πείραμα πουέμεινε κλασσικό, το “πείραμα του σκύλου του Παυλώφ”.

 

Το πείραμα:

Ο Παυλώφ πήρε έναν σκύλο, ένα κομμάτι κρέας και ένα κουδούνι. Σήμανε τοκουδούνι, παρουσίαζε το κρέας στον σκύλο. Μετά από κάποιες επαναλήψεις ο σκύλοςαντιδρούσε στο κουδούνι χωρίς να φανεί το κρέας. Μέσα στο μυαλό του σκύλου το κρέαςείχε συνδεθεί με το κουδούνι. Το κουδούνι είχε γίνει “σήμα” για το κρέας. Αυτό σημαίνειότι ο νους “γνωρίζει” το περιβάλλον με δυο τρόπους, με άμεση επαφή δια μέσου τωνάμεσων ερεθισμάτων (κρέας) είτε μέσω σημάτων (κουδούνι) που του στέλνει τοπεριβάλλον.

Αυτό σημαίνει εν ολίγοις, ότι αν κάποιος συνδέσει τεχνητά ορισμένους απόλυτουςερεθισμούς με κάποιο σήμα, μπορεί να στείλει σήματα όταν “πρέπει” και όπως “πρέπει”και να παρακινήσει τους οργανισμούς στις ανάλογες αντιδράσεις. Συνεπώς ορισμένασήματα μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο να αντιδράσει όπως και όποτε εκείνοι θελήσουν.

Αν για μακρό χρονικό διάστημα χρησιμοποιηθεί μόνο το σήμα χωρίς το κρέας (πρωτογενήερεθισμό), τα σήματα παύουν βαθμιαία την επίδραση στον οργανισμό, προκαλεί“‘ύπνωση” στον οργανισμό, φτάνοντας στο σημείο του να μην υπάρχει πια αντίδραση στοσήμα (κουδούνισμα) αλλά και στο ίδιο το κρέας! αυτό ονομάζεται “Μουδιασμένησυνείδησις”

“Μουδιασμένη συνείδησις”:

η επανάληψη του σήματος (κουδούνι) χωρίς να ακολουθεί οπρωτογενής ερεθισμός (κρέας), φέρνει τον οργανισμό σε κατάσταση αποχαυνώσεως καιαπάθειας, παραλύει η προσωπικότης και αναστέλλεται η βούλησις, δεν προβάλειενεργητικότητα και φτάνει στο σημείο να μην προβάλει ούτε καν αντίσταση! Εδώστηρίζεται ολόκληρη η τεχνική της “πλύσεως του εγκεφάλου”

Έτσι εξηγούνται και οι ομολογίες τον υπόδικων. Πριν τους φέρουν στο δικαστήριο

μουδιάζουν την συνείδηση τους με την συνεχή αναμονή του θανάτου.

 Άλλα Πειράματα του Παυλώφ:

α. Σε ασθενείς μιας κλινικής, συνδύασαν μια ένεση ασετυλχορίνης (κατεβάζει την πίεση) μεέναν άσχετο ερεθισμό, ήχο ή φως. Κάθε μέρα την ίδια ώρα έδιναν το σήμα (ήχος ή φως) καιμετά την ένεση. Αυτό επαναλήφθηκε κάποιες φορές. Μια φορά αντί να δώσουνασετυλχορίνη έδωσαν αδρεναλίνη (ανεβάζει την πίεση), και όμως η πίεση των ασθενώνκατέβηκε. Αυτό σημαίνει ότι το “σήμα” είναι ικανό να κάνει τον οργανισμό να δράσει κατάτρόπο τέτοιο που

εξουδετερώνει ακόμα και ορισμένους φυσικούς νόμους (προσωρινάφυσικά).

β. Σε ασθενείς έδιναν γάλα και αμέσως τους έκαναν ένεση με φυσιολογικό ορρό, πράγμαπου δεν προκαλεί καμία αντίδραση. Επαναλήφθηκε κάποιες φορές ώστε να δημιουργηθεί οσυνειρμός στους ασθενείς. Τότε έδωσαν το γάλα, και αντί για ορρό έκαναν ένεση μεμορφίνη, και όμως κανείς δεν αντέδρασε σαν να είχε κάνει την ένεση της μορφίνης!

Είδη σημάτων:

1. Άμεσα σήματα (κοινά σε ανθρώπους και ζώα) π.χ. κουδούνι (ήχος) οσμή, θέα.

2. Λεκτικά σήματα έμμεσα (λέξεις όπως “Προλετάριος” ή “Ιμεριαλιστής”)

Ο άνθρωπος δενείναι ανάγκη να δει ή να μυρίσει το φαγητό, αρκεί και η περιγραφή των φαγητών.

Μεταβολή νοήματος “σημάτων”:

Μια εφαρμογή των θεωριών του Παυλώφ στην ιατρικήήταν και ο “ανώδυνος τοκετός”. Η γυναίκα έχει ακούσει ότι η γέννα συνοδεύεται με πόνους(σήμα και ιδέα), περιμένει λοιπόν να πονέσει, οπότε θα λάβει τους ερεθισμούς τηςεπικείμενης γέννας ξεκινά να πονά. Αν όμως κατορθώσουμε στους ίδιους ερεθισμούς ναδώσουμε διαφορετική έννοια, τότε οι αντιδράσεις θα είναι διαφορετικές, αν η γυναίκαδιδαχθεί και πιστεί ότι οι ενδείξεις για τον επικείμενο τοκετό δεν σημαίνουν "πόνος", αλλάκάποιες ασκήσεις πχ να αρχίσει να κινεί τα χέρια το κεφάλι κτλ, οι ερεθισμοί παίρνουν άλλοπεριεχόμενο, δεν συνδέονται πια με τον πόνο αλλά με μια άσχετη άσκηση. Αυτή η θεωρίαεπαληθεύτηκε στην πράξη από τον Παυλώφ.

 

Βάσει αυτής της θεωρίας, οι κομμουνιστές προσπαθούν από ένα γεγονός να αφαιρέσουντην αρχική έννοια που είχε ως “σήμα” η οποία επέβαλε μια ορισμένη αντίδραση, και να τηνμετατρέψουν σε μια άλλη ίσως και αντίθετη. Π.χ. μια εισβολή ξένης χώρας σε μια άλλη είχε“σήμα” να πάρει τα όπλα και να πολεμήσει τον ξένο εισβολέα. Οι κομμουνιστέςκατόρθωσαν να αλλάξουν αυτό το σήμα στους οπαδούς τους, οπότε μια επικείμενηεισβολή από τον εχθρό δεν είναι “σήμα” ότι πρέπει να σπεύσουν να πολεμήσουν, αλλάαντιθέτως να στρέψουν τα όπλα κατά της ίδιας τους της χώρας. Το 1941 όταν ξεκίνησε ηΙταλική εισβολή στην Ελλάδα και ενώ για όλους τους Έλληνες ήταν “σήμα” πολέμου κατάτου εισβολέα, για τους κομμουνιστές ήταν “σήμα” για έναρξη ενός ταξικού πολέμουεναντίον των μη κομμουνιστών Ελλήνων.

 

Ο Ζαχαριάδης με τα δυο του γράμματα (15ηςΙανουαρίου & 26ης Φεβρουαρίου) διακήρυττε ότι ο πόλεμος κατά του Μουσολίνι δενγινόταν για την Ελλάδα αλλά για το Αγγλικό κεφάλαιο, και έτσι κάλεσε τους Έλληνες νασυναδελφωθούν με τους Ιταλούς και να χτυπήσουν την κυβέρνηση Μεταξά.

  

Αντιδράσεις:

ο Παυλώφ και οι μαθητές του διαπίστωσαν ότι δεν αντιδρούν όλοι οιάνθρωποι με τον ίδιο τρόπο, διαφέρουν στην ένταση, στην έκταση και στην ταχύτητα,κατηγοριοποιώντας τους σε τρεις τύπους

1. συγκινησιακός ή καλλιτεχνικός:

επικρατεί κυρίως το συναίσθημα, η προπαγάνδα πρέπεινα είναι συγκινησιακή. Προσβάλλεται από υστερία.

2. διανοητικός ή επιστημονικός:

υπερέχει το Λογικό και η σκέψις, η προπαγάνδα πρέπει ναείναι της πειθούς. Προσβάλλεται από ψυχασθένεια.

3. μικτός ή κοινός:

αντιδρά και με συναισθήματα και με Λογική. Η αναλογία τους ποικίλειανάλογα την ηλικία, το φύλλο και τις εκάστοτε συνθήκες. Προσβάλλεται από νευρασθένεια.

Η Προπαγάνδα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις ψυχώσεις (δηλ. τα αδύνατα σημεία, ταπάθη μας, τις φοβίες και τις μανίες) που διακατέχεται ο κάθε άνθρωπος ή λαός, γι αυτό ηδιάκρισις των ανθρώπων σε διάφορους νευρικούς τύπους έχει τεράστια σημασία!

Η επανάληψις:

Ο Στάλιν στηριζόμενος στα αποτελέσματα ερευνών είπε “οι λαοί ξεχνούνεύκολα”, η ψυχοπολιτική επίσης διδάσκει ότι οι μάζες δεν έχουν μνήμη. Ο Γκαίμπελς έδινετην εξής συμβουλή: Η προπαγάνδα πρέπει να περιορίζεται σε έναν μικρό αριθμό ιδεών καινα τις επαναλαμβάνει ακούραστα διότι ακόμα και τις πιο απλές αν δεν τις ακούει συνέχειαθα τις ξεχάσει. Η Εκκλησία στέκεται ακόμη γιατί επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα εδώ και2.000 χρόνια.”

Η σωστή τεχνική της επαναλήψεως:

πρέπει να επαναλαμβάνει το ίδιο θέμα με εναλλαγήστις μορφές.

Η δύναμη της επανάληψης:

Η συνεχής επανάληψις μετατρέπει σε “αλήθεια” ακόμα και τομεγαλύτερο ψέμα, διότι η κοινή γνώμη παραδέχεται ως αληθές κάτι “επειδή το λέει όλος οκόσμος”... δηλαδή απλούστατα επειδή το έχει ακούσει πολλές φορές από πολλούςδιαφορετικούς ανθρώπους

Μιθριδατισμός:

η συνεχής επανάληψη φέρνει ανοσία, π.χ. ενώ αποκαλύπτονται σωρηδόναπάτες, ίντριγκες, κλεψιές μέσα στο κόμμα (το όποιο κόμμα) ή την όποια κυβέρνηση, οψηφοφόρος ενώ κανονικά θα έπρεπε να καταδικάσει και φύγει, το θεωρεί φυσιολογικό καιπαραμένει στις τάξεις του κόμματος και μάλιστα ως ένθερμος υποστηρικτής.

Ο Κομμουνισμός ως θρησκεία

Η αθεΐα και η αθρησκεία τους είναι επιφανειακή, στην πραγματικότητα απλά στην θέσημιας θρησκείας έχουν τοποθετήσει το Κόμμα και στην θέση του θεού τους ηγέτες τους. Ηθρησκεία τους είναι 100% υλιστική, επίγεια και επιστημονικοφανής.

  

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Εξουσία και όργανα αυτής:

Σε μια υποτιθέμενη Δημοκρατία ο κύκλος αυτών που ασκούνεξουσία είναι φαινομενικά ευρύτερος των ολοκληρωτικών καθεστώτων του Κομμουνισμούή Φασισμού. Φυσικά οι εξουσίες που έχουν τα όργανα και στα ολοκληρωτικά καθεστώτακαι στην Δημοκρατία έχουν όρια, δίνουν την ψευδαίσθηση της εξουσίας και “επιτρέπονται” μέχρι εκεί που να μην επηρεάζουν τον τελικό στόχο των πραγματικών εξουσιαστών. Ηδιαφορά των οργάνων μεταξύ ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος και μιας υποτιθέμενηςΔημοκρατίας είναι ότι τα όργανα στα ολοκληρωτικά καθεστώτα έχουν πλήρη επίγνωση τωνπράξεων των και των ορίων εξουσίας των, ενώ στην Δημοκρατία όχι.

 Όλος αυτός ο μηχανισμός κάνει τον προπαγανδιζόμενο (και σε επίπεδο οργάνου και μάζας)της δημοκρατίας να νομίζει ότι έχει Ελευθερία και εξουσία στα χέρια του, έχοντας τηνεπιλογή να επιλέξει ανάμεσα από πολλές εναλλακτικές οι οποίες όμως στηνπραγματικότητα είναι όλες ελεγχόμενες από την πραγματική εξουσία...

 Εξουσία και Μάζα:

Φροντίζουν να οργανώνουν μεγάλες λαϊκές ζυμώσεις που περιβάλλουνκάθε σημαντική ενέργεια και του δίνουν την ψεύτικη εντύπωση πως προήλθε και ενεκρίθηαπό τον λαό, οι μάζες πρέπει να νομίζουν ότι κατέχουν την εξουσία. Έτσι πριν την έναρξηεφαρμογής μιας απόφασης που ήδη έχουν πάρει, δημοσιεύουν προσχέδιο το περνάνε στονλαό μέσω τηλεοράσεων, ραδιοφώνων, περιοδικών, εφημερίδων κτλ όλοι καλούνται ναπούνε γνώμες και να δώσουν προτάσεις, και όταν μετά από μήνες κλείνει η “παλλαϊκήσυνέλευση” θα “μελετήσουν” τις προτάσεις και παρατηρήσεις του λαού και τέλοςεφαρμόζουν αυτό που από την αρχή είχαν αποφασίσει

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ

 “Ηθικόν είναι ότι εξυπηρετεί το Κόμμα”--Λένιν

όταν το 1958 ανακοινώθηκε η εκτέλεση του Ι. Νάγκι, οι ξένοι δημοσιογράφοι ρώτησαν τονεκπρόσωπο του ΚΚ Πολωνίας αν αυτό είναι έγκλημα και εκείνος απάντησε “είναι κάτιπερισσότερο από έγκλημα, είναι λάθος”. Το έγκλημα δηλαδή εφόσον εξυπηρετεί το κόμμαείναι ηθικό, αλλά εκείνο που δεν επιτρέπεται και δεν συγχωρείται με τίποτε είναι το λάθοςτο οποίο κάνει ζημιά στο κόμμα. Ξεκινώντας από έναν τέτοιο ορισμό της ηθικής, οικομμουνιστές γίνονται αδίστακτοι.

“Η προπαγάνδα δεν πρέπει να ερευνά την αντικειμενική αλήθεια. Η προπαγάνδα έχειπάρει διαζύγιο και από την αλήθεια και από την ηθική”--Χίτλερ

(Στην Χιτλερική Γερμανία πριν ληφθεί οποιοδήποτε μέτρο για οποιοδήποτε ζήτημα έπρεπενα ρωτηθεί ο Γκαίμπελς και το Υπουργείο Προπαγάνδας.)

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα η λογοκρισία παίζει αμυντικό ρόλο ως προς τα συμφέροντατης. Μέσω της λογοκρισίας προσπαθεί να αποκλείσει την περίπτωση μια εχθρικήπροπαγάνδα να παρασύρει τα πρόβατα στο δικό της μαντρί, όπως και το ενδεχόμενο νααφυπνιστεί η μάζα και να απορρίψει κάθε τι ψεύτικο. Η λογοκρισία στην ΕΣΣΔ λεγόταν“Γκλάβλιτ”, και στην Ναζιστική Γερμανία “Υπουργείο Προπαγάνδας”

τεχνικές:

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα Κομμουνισμού, Φασισμού και Ναζισμού ηλογοκρισία είναι άμεση, σκληρή και κάθετη, στην Δημοκρατία αλλάζει πρόσωποχρησιμοποιώντας άλλες τεχνικές για το ίδιο όμως αποτέλεσμα.

Στην δημοκρατία ένα γεγονός που δεν συμφέρει “αγνοείται” για να παραμείνειασχολίαστο. Αν ένα γεγονός που δεν συμφέρει αλλά παράλληλα δεν δύναται να παραμένει ασχολίαστο, σχολιάζεται μεν, αλλά με πρόνοια να περιβάλλεται από αντίρροπες ειδήσειςπου είτε θα εξουδετερώσουν είτε θα μειώσουν την δυσμενή επίπτωση στην κοινή γνώμη.Δι αυτό η σύνταξις ενός δελτίου ειδήσεων είναι μια από τις σοβαρότερες προπαγανδιστικέςεργασίες, η επιλογή των θεμάτων, η σειρά παρουσιάσεως, η έκτασις και η βαρύτητα πουθα δοθεί σε κάθε είδηση επηρεάζει αποφασιστικά την κοινή γνώμη.

 

Η προπαγάνδα τωνειδήσεων αποδείχθηκε η αποτελεσματικότερη διότι είναι κεκαλυμμένη, έντεχνη δενφαίνεται, δεν βλέπει την είδηση σαν προπαγάνδα όπως μια ομιλία, την θεωρεί ως“γεγονότα”.

“Αυτολογοκρισία”:

είναι όταν ο κόσμος έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που όταν ακούσουνή δουν κάτι αντίθετο των ιδεών που τους έχουν περάσει, από μόνοι τους κλείνουν τα αυτιάτους και τα μάτια τους, αρνούνται να συζητήσουν με τους “κακούς” συνδαιτυμόνες τους.Θεωρούν αυτομάτως ψέματα και κακοήθειες κάθε πληροφορία που δεν συνάδει με τιςιδέες τους και με τους ηγέτες τους, πολιτικούς ή θρησκευτικούς.

Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Στην αρχαία Ελλάδα

αναπτύχθηκε η προπαγάνδα από τους Δημαγωγούς, οι οποίοιπροσπαθούσαν να περάσουν τις απόψεις τους μέσω της πειθούς.

Στην Αρχαία Ρώμη

δεν προσπαθούσαν με την πειθώ να περάσουν τις απόψεις, αλλά με τηνεπιβολή επειδή απευθύνονταν σε μεγάλα πλήθη αγράμματων αγροίκων χωρικών, δεναπευθύνονταν στο λογικό αλλά στο συναίσθημα μέσω του έντονου εντυπωσιασμού.

έχουμε λοιπόν την Ελληνική προπαγάνδα των Δημαγωγών δια της πειθούς και την Ρωμαϊκήπροπαγάνδα δια της υποβολής. Η πρώτη είναι δημοκρατική ενώ η δεύτερη τωνολοκληρωτικών καθεστώτων, Η πρώτη της δύσεως ενώ η δεύτερη του φασισμού και τουκομμουνισμού.

ΣτοΒυζάντιο

χρησιμοποιήθηκε προπαγάνδα μικτού τύπου, συνδυάζοντας και τηνΔημαγωγική και την Ρωμαϊκή συν του νέου στοιχείου της θρησκευτικότητος.

Ο Λένιν ίδρυσε Υπουργείο Κινηματογραφίας, και όταν κάποιοι απόρησαν ο Λένιν είπε:“πως είναι δυνατόν να αγνοήσω κάτι τέτοιο, πρόκειται για ένα μαζικό διαμορφωτή τηςκοινής γνώμης”

Φασισμός

: Ο Μουσολίνι δημιουργός τους φασισμού, ήταν δυναμικό στέλεχος τηςαριστερής πτέρυγας του σοσιαλιστικού κόμματος της Ιταλίας. αργότερα διασπάστηκε σεσοσιαλιστικό και κομμουνιστικό, σενάριο που ακολουθήθηκε λίγο πολύ και στην Ελλάδα. ΟΜουσολίνι εφάρμοσε όσα του είχαν διδάξει για να δημιουργήσει ένα οργανωτικόαντίστοιχο του Κ.Κ. με διαφορετική σημαία ιδεολογικό περιεχόμενο. Έτσι δημιουργήθηκετο Φασιστικό Κίνημα που πήρε μεθόδους οργανώσεως και δράσεως από τον Κομμουνισμό.

Ναζισμός

: Ο Χίτλερ και ο Γκαίμπελς πήραν το σύστημα προπαγάνδας τόσο από τονΜουσολίνι όσο και από τους Κομμουνιστές, των οποίων την μεθοδολογία εξέτασανλεπτομερώς. Έτσι υιοθέτησαν το κόκκινο χρώμα, την προσωπολατρία, τις εντυπωσιακές συγκεντρώσεις μαζών, την “πάλη των τάξεων” που μετέτρεψαν σε “πάλη φυλών”, τονσοσιαλισμό που τον έκαναν “εθνικό” κτλ.

Φασιστική και Κομμουνιστική Προπαγάνδα:

Είναι και οι δυο προπαγάνδες υποβολήςτύπου Ρωμαϊκού. Η διαφορά τους είναι ότι η Φασιστική είναι εσωτερικής καταναλώσεως,δεν έχει οικουμενικότητα, και μιλάει για την ανωτερότητα της φυλής (Ρωμαϊκή για Ιταλία, Άρια είναι οι πραγματικοί απόγονοι Ελλήνων για Γερμανία) ενώ του Κομμουνισμού είναιεξωτερικής καταναλώσεως, περιέχει οικουμενικότητα (όλοι είμαστε ίσοι).Παγκοσμιοποίηση έχουν και οι δυο με διαφορετική προσέγγιση, του Φασισμού - Ναζισμούμέσω των όπλων, ενώ του Κομμουνισμού μέσω των ιδεών. Και στις δυο περιπτώσειςκερδισμένοι είναι οι χρηματοδότες, δηλαδή οι Περιούσιοι Τραπεζίτες.

“Η εξουσία δεν κοιμάται ήσυχη παρά μόνον εφόσον αισθάνεται όλον τον λαό γονατισμένοστους ίδιους θεούς”

 

Πιέρ Ανρί Σιμόν

 

Το υλικό είναι από το βιβλίο "Η προπαγάνδα" του Γ. Γεωργαλά

 

 

Ο Γεώργιος Γεωργαλάς γεννήθηκε από Έλληνες (Δωδεκανήσιους) γονείς στο Κάιρο, όπου και τέλειωσε την Αμπέτειο Σχολή. Έζησε νεότητα περιπετειώδη, κυρίως λόγω της αναμίξεώς του με την πολιτική. Μετά από πολλά ταξίδια και επταετή παραμονή του στις κομμουνιστικές χώρες, εγκαταστάθηκε οριστικώς στην Ελλάδα (1.1.57). Διετέλεσε συνεργάτης, αρθρογράφος, διευθυντής, εκδότης εφημερίδων και περιοδικών• ειδικός συνεργάτης Γ.Ε.Σ. και Προεδρίας Κυβερνήσεως• καθηγητής των ανωτέρων και ανωτάτων σχολών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας• επί σειρά ετών εξαιρετικώς δημοφιλής ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός ομιλητής• υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, επί επταετίας, και υφυπουργός εσωτ. διοικητής Κρήτης. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες αφιερώθηκε στην μελέτη-έρευνα της ιστορίας μας και τη συγγραφή σχετικών έργων, κυρίως της σειράς "Οι Ρίζες". Έχει συγγράψει πολλά έργα πολιτικής ψυχολογίας, πολιτικής, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας και ένα μυθιστόρημα.

 

Σήμερα που όλοι βιώνουμε την κρίση της καταναλωτικής κοινωνίας της Δύσεως, το έργο αυτό του Γεωργίου Γεωργαλά καλείται να δώσει απαντήσεις σε πολλά και κρίσιμα ερωτήματα όπως: Τι είναι αυτή η καταναλωτική κοινωνία; Πως προήλθε; Τι μας έδωσε; Πόσο και γιατί νοσεί; Ποια είναι τα αίτια της κρίσεώς της; Υπάρχει θεραπεία; Πως θα βγει από την κρίση της; Και προς τα πού θα βαδίσει;
Στα επτά κεφάλαια του βιβλίου αναλύεται το ιστορικό της γέννησης της μέσα από τον καπιταλισμό, οι αντίπαλοί της, οι επιλογές που έχουμε, οι τρόποι θεραπείας της καθώς και προοπτικές που ανοίγονται.