ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΟ ΑΙΜΟΣ BLOG ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΕΤΟΣ 2022, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ



Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».Δεν είναι κακό να μην αισθάνεται κανείς Έλληνας, όπως και να πιστεύει άκριτα, όπου αυτός θέλει, τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι άλλωστε το κάνουν αυτό, κακό είναι να διαστρεβλώνει την αλήθεια με ανύπαρκτες γνώσεις και ψεύδη! ”Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει επειδή είναι μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας.”

Τα κόμματα αντανακλούν κοινωνικές πραγματικότητες και ιδεολογικές αφετηρίες. Και μονάχα όταν η ίδια η κοινωνία τα απορρίψει, περνούν στην Ιστορία.

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Πορεία προς νέες εκλογές και δεδομένο τίποτα.






Έχουμε μπλέξει. Όλοι μεταξύ μας και ο καθένας μόνος του. Αλλά κάτι μου λέει ότι ενώ στο τέλος σηκώνεται σκόνη από την οποία ξεχωρίζουν μόνο γροθιές και κλωτσιές, ο πρώτος που θα καταφέρει να βγάλει κεφάλι είναι ο Σαμαράς. 

Από την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας έλαβε τη διερευνητική εντολή, στο διάβα του κλείνουν παραθυρόφυλλα, μαζεύονται παιδιά από τους δρόμους και ευρώ από τις τράπεζες. 

Στην Κουμουνδούρου κάνουν πάρτι, αλλά στο ξημέρωμα θα τους μείνουν μόνο τα άδεια τενεκεδάκια. Μπορούσαν να έχουν πολλά περισσότερα.

Τη στιγμή, λοιπόν, που ο Αλέξης μιλούσε για κρατικοποιήσεις και καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, ο Στρατούλης κάτι πήγαινε να πει για τις τράπεζες αλλά το κρατούσε σαν γέλιο που τελικά δεν υπακούει και το σκάει από τα σφιγμένα δόντια.
 
Το μόνο που δεν ζήτησε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν παγκόσμια ειρήνη, αφοπλισμός και πρόκριση της Ελλάδας στον ημιτελικό του Euro. Ζήτησε πράγματα που δεν γίνονται, προανήγγειλε χειρισμούς που τρομάζουν και δεν συνέδεσε καμία εξαγγελία με την πραγματικότητα. 

Διότι το να λες ότι θα ακυρώσεις τις δανειακές συμβάσεις και θα βρεις λεφτά μέσω των καταθέσεων, ισοδυναμεί με το να υπόσχεσαι πετρέλαιο από τον Τσάβες και στην περίπτωση που δεν επαρκεί θα το πάρεις από τις δεξαμενές των πολυκατοικιών.

Η Τρίτη έφυγε και άφησε πίσω της μία απορία. Τελικά τι στην ευχή θέλει ο Τσίπρας; Νομίζω ότι πρώτα έχει σφίξει δυνατά τη ρακέτα του και επιστρέφει στο άλλο γήπεδο το μπαλάκι της διακυβέρνησης. Για να μην κυβερνήσει τους λέει ότι, εντάξει, θα κυβερνήσει, αλλά στο πλαίσιο που αυτός ορίζει. 
Μόνο που δεν γυρίζει απλώς τη μπάλα, τη στέλνει και στην κερκίδα, χτυπάει κατακούτελα τον παλιό Πασόκο που επέλεξε ΣΥΡΙΖΑ για να διαμαρτυρηθεί, όχι για να ζευγαρώσει με τη συνιστώσα πάνω στην καλύτερη φαντασίωση της.

Όμως το πρόβλημα με τη συνιστώσα απασχολεί τον Αλέξη, δεν μπορεί να το αγνοήσει. Ο Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να κρατήσει ικανοποιημένη τη συνιστώσα και προσηλωμένο το ευρύ ακροατήριο του. Δεν τα καταφέρνει. 

Μιλάει στη συνιστώσα, αλλά δεν κάνει ούτε ένα νεύμα προς το ακροατήριο. Βέβαια έτσι εξηγείται γιατί τόσα χρόνια αυτός ο χώρος ανακυκλώνει ένα εσωστρεφές 4%-5%, αλλά αυτό δεν μας απασχολεί τώρα. Τώρα μας απασχολεί η τακτική και ο λόγος του Τσίπρα. 

Νομίζω ότι έχει στρίψει το τιμόνι τόσο αριστερά, ώστε οι επιβάτες του αισθάνονται ναυτία. Λησμονεί ότι οι ψηφοφόροι του δεν έχουν αυθεντικές αριστερές καταβολές, προέρχονται κυρίως από τη μεγάλη «προοδευτική» μάζα των ψηφοφόρων που χρόνια τώρα αγόραζαν ΠΑΣΟΚ, μέχρι που κατάλαβαν ότι το προϊόν είναι επικίνδυνο για τους ίδιους και τα παιδιά. Άλλη μια φορά να μιλήσει ο Στρατούλης για τις τράπεζες και το ΠΑΣΟΚ θα αρχίσει να εγγράφει μέλη. 

Μη μου πείτε ότι ο κόσμος είναι απελπισμένος επειδή δεν έχει πλέον χρήματα. Τότε θα σας πω ότι ο κόσμος ακολουθεί όχι αυτόν που απαντά στην οργή της φτώχειας, αλλά εκείνον που ποτίζει την ελπίδα για ευμάρεια. Αν ο Τσίπρας έκανε ένα κλικ προς την Σοσιαλδημοκρατία, στο ΠΑΣΟΚ θα έψαχναν να νοικιάσουν το κτίριο της Ιπποκράτους, θα τους έπεφτε μεγάλο για ένα τόσο μικρό κόμμα.

Οι Έλληνες είναι κατά βάση συντηρητικοί, έτσι όπως αντιλαμβάνεται την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν τη χώρα στην Ευρώπη, στο ευρώ, στη Δύση. Διατηρούν μνήμες ευημερίας και όχι προσδοκίες ανατροπών. 

Όταν ο Σαμαράς λέει ότι θα συγκροτήσει φιλοευρωπαϊκό πόλο απέναντι στον Τσίπρα, το κάνει για να συσπειρώσει κοντά του τον φοβισμένο «νοικοκύρη» που κατατάσσει τον λόγο του ΣΥΡΙΖΑ στις επικίνδυνες αερολογίες. 

Αντιθέτως ο Βενιζέλος, που δεν κλείνει με δύναμη την πόρτα στον Τσίπρα, κινδυνεύει να βρεθεί στη μέση δύο πόλων χωρίς ρόλο. Αμήχανος και με όλες τις ευθύνες να κόβουν ράμματα στην καμπούρα του ΠΑΣΟΚ.

Το σχέδιο ευρωπαϊκών πολιτικών μηχανισμών και επενδυτικών τραπεζών για την έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ βρίσκεται σε εξέλιξη – Θα χρησιμοποιήσουν ως πρόσχημα τον Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερή στροφή της χώρας….



Σε πλήρη εξέλιξη φαίνεται ότι βρίσκεται σχέδιο μηχανισμών στην Ευρώπη ώστε η Ελλάδα να εκδιωχθεί από το ευρώ.

Με βάση πηγή στην RBS τονίζεται ότι «ορισμένοι ισχυροί πολιτικοί κύκλοι στην Ευρώπη – δεν μπορώ να αναφέρω ότι είναι μόνο η Γερμανία ή και η Γερμανία – δεν επιθυμούν την Ελλάδα στην ευρωζώνη. 

Θεωρούν την Ελλάδα μολυσματικό ιό και ότι πρέπει να τελειώνουν με την υπόθεση Ελλάδα. 

Ταυτόχρονα οι οραματιστές της καθαρής και εξυγιασμένης Ευρώπης έχουν υποστηρικτές και επενδυτικές τράπεζες οι οποίες θεωρούν ότι οι εξελίξεις στην Ελλάδα σε οικονομικό και τώρα σε πολιτικό επίπεδο είναι τέτοιες που βλάπτουν τα συμφέροντα τους.

Η παρατεταμένη ελληνική κρίση βλάπτει την παγκόσμια επενδυτική εικόνα και αυτό πρέπει να αλλάξει. 

Η πρόταση που έχει εξεταστεί και πλέον έχει αποκτήσει πολλούς οπαδούς είναι η έξοδος από το ευρώ. 

Όμως μέχρι τώρα αυτό δεν ήταν εφικτό καθώς η επίσημη πολιτική εξουσία της Ελλάδος δήλωνε ότι η κοινωνία επιθυμεί την παρουσία της στο ευρώ.
Αν το σύστημα και ορισμένοι ισχυροί πολιτικοί μηχανισμοί στην Ευρώπη αναβαθμίσουν τεχνικά τον Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ και ωθήσουν σε ακόμη υψηλότερα ποσοστά τα Αριστερά κόμματα τότε είναι πολύ πιθανό η Ευρώπη να βρει καλό, πρόσφορο έδαφος ώστε να υλοποιήσουν το στρατηγικό τους σχέδιο.

Το σχέδιο είναι ότι άπαξ και ο μολυσματικός ιός η Ελλάδα δεν θεραπεύεται τον σκοτώνουμε»

Προφανώς η Αριστερά βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική ευθύνη.
Ο λαός καταδίκασε το ΚΚΕ το οποίο επιζητεί την έξοδο από το ευρώ αλλά ενδυνάμωσε τις δυνητικές φιλοευρωπαϊκές αριστερές δυνάμεις.
Αυτή η εξέλιξη δεν είναι τυχαία. 

Το ισχυρό πολιτικό λόμπι της Ευρώπης δεν μπορεί να καθοδηγήσει την ψήφο. 

Μπορεί να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις ώστε η ψήφος να οδηγηθεί προς μια ή άλλη κατεύθυνση ως αντίδραση στα διαδραματιζόμενα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ιστορική ευθύνη να μην χρησιμοποιηθεί ως ένα πιόνι σε μια πολυσύνθετη σκακιέρα όπου τα συμφέροντα είναι τεράστια.
Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδος πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτος για όλους.
Μην γίνει το ιστορικό λάθος γιατί τότε θα είναι αργά. H Αριστερά δεν έχει διαδραματίσει ποτέ θεσμικό ρόλο στην Ελλάδα. 

Ήταν κόμματα που απλά ασκούσαν κριτική και είχαν καταγγελτικά χαρακτηριστικά. 

Τώρα που πλέον απέκτησαν θεσμικό ρόλο ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ οι ιστορικές ευθύνες είναι μεγάλες.
Μην δείξει πολιτική ανωριμότητα και επιπολαιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ.


ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ ΣΤΟ liako.gr : ΔΙΝΩ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ


ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ 
ΣΤΟ liako.gr :
ΔΙΝΩ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ 
ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ





Ο πρόεδρος της Χρυσής Αυγής, δήλωσε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τοliako.gr ότι δίνει ψήφο εμπιστοσύνης, σε όποιον δεσμευτεί να μας βγάλει από την χούντα της τρόϊκας και να καταγγείλει το μνημόνιο.

Δήλωσε επίσης ότι δεν τον ενδιαφέρει ποιός θα είναι αυτός, αλλά θέλει γραπτή προγραμματική δέσμευση προς άμεση κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση.

Με την αστραπιαία του αυτή κίνηση, άδειασε τον Καμμένο, αλλά και τον Τσίπρα που ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ με κανέναν φοβούμενοι τα κουκιά τους.

Η κίνηση αυτή είναι κίνηση ευθύνης, την οποία κανείς δεν περίμενε από τον κ. Μιχαλολιάκο που κινήθηκε με κριτήριο το εθνικό συμφέρον, εκεί που όλοι τον θεωρούσαν να μένει στο περιθώριο.