Χρεοκοπημένοι...
…”Αλλά η πολιτική είναι όπως το πορνείο, πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας με τις περιστάσεις της στιγμής.” Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τόμος Α 1935-1944, σελ 81.
...“Τελεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός του πολιτικού μας κόσμου. [...]” σελ 257 στο ίδιο
Δύο φράσεις του Γιώργου Σεφέρη που αν και γράφτηκαν σχεδόν πριν από 70 χρόνια είναι τόσο επίκαιρες σαν να γράφτηκαν χθες, Όταν βλέπουμε αυτόν τον συρφετό των πολιτικατζήδων να χτυπιέται στα τηλεπαράθυρα, να αρθογραφεί, να κάνει δηλώσεις κατά της Χρυσής Αυγής και αβουλος και μοιραίος να κοιτάζεται σαν τις γάτες καταλάβαμε ότι οι μάσκες έπεσαν.
Φωνάζουν κατά της Χρυσής Αυγής οι αυλικοί του κομματισμού και οι κορώνες τους παράγουν κενά προσχήματα. Άνθρωποι ανίκανοι, κωμικοτραγικές φιγούρες πρώην πειθήνιων αφισοκολλητών επί 40 χρόνια "δημοκρατίας" μας χλευάζουν λογαριάζοντας μας αθύρματα σκηνογραφικών εντυπώσεων “μέγα πλήθος μέγα πάθος” του Μπιρσίμ, του Βλαχοδημητρόπουλου, του Παναγιωτακόπουλου.
Άνθρωποι, που πλούτισαν τσαλαβουτώντας και τρώγοντας το βιός των Ελλήνων και υποθηκεύοντας το μέλλον της χωράς, άρπαζουν την ευκαιρία της δυναμικής παρουσίας της Χρυσής Αυγής από τα μαλλιά για να μας δείξουν το πόσο καλοί πολίτες είναι!
Το πόσο ενδιαφέρονται για μας! Θέλουν να ξεχάσουμε ότι όλοι τους και “όταν λέμε όλοι εννούμε όλοι” άρπαξαν τις μίζες του χουβαρντά Χριστοφοράκου. Ο Φλωράκης που βοήθησε τον γιό του Πέτρου, Σωκράτη Κόκαλη. Ο Κοροβέσης παραλίγο να εκπαραθυρωθεί απο τον ΣΥΡΙΖΑ όταν ομολόγησε ότι και η αριστερά συμμετείχε στο μιζα-παρτι.
Είναι ένα φριχτό δράμα να ακούς, να διαβάζεις τους αφορισμούς κατά της Χρυσής Αυγής και συγχρόνως να βλέπεις την απελπισία του κόσμου, να βλέπεις τα νέα παιδιά να γυρεύουν βοήθεια από τούτες τις ανθρώπινες χαλκομανίες που αυτοαποκαλούνται “συνταγματικό τόξο”.
“Συνταγματικό τόξο” που έχει μότο “διέλυε για να κυβερνάς.” και όπλο του είναι η αποσύνθεση. Κάθε του πράξη γεμάτη με ιδιοτέλεια και μωρία μυρίζει πτωμαΐνη.
Έχουμε μία πολιτική τάξη ανίκανη για πλατιές χειρονομίες. Ένα θεατρικό μπουλούκι που η ατμόσφαιρα του είναι θλιβερά ενοχλητική. Από το ΚΚΕ μέχρι τον Καμμένο, τα διάφορα υποπροΪόντα των ΜΜΕ(εξαπάτησης) Ελιά Ποτάμι και άλλα πικρά του “συνταγματικού τόξου” με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, άνθρωποι των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά να τα βγάλει πέρα, να ζήσει;
Άνθρωποι εύκολων καιρών, με το εμπόδιο της δυσαρέσκειας στην ψυχή τους, υπεροπτικοί, ωμά αδιάφοροι για τον λαό, στο όνομα του οποίου δήθεν αγωνίζονται, είναι εδώ περισσότερο για να μπερδεύουν τα πράγματα παρά για να τα διευκολύνουν.
Ο schooligan Τσίπρας, πολιτικό κατασκευασμα του Σόρος, με τα συστηματικά του λαγούμια, τις συνιστώσες του και μεταφυσική Ναστραντίν Χότζα ρουφάει τον Σιζεκ, ονειρεύεται τον Che, κλεισμένος μέσα στο βοναπαρτίστικο μηδενισμό της αριστεράς που παρέα με τον Τζέρι Καραμεσίνη, εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη της CIA Τομ Καραμεσίνη, έκαψε την Ελάδα τον Δεκέμβρη 2008.
Σήμερα υπο το άγριπνο μάτι σου Σόρος κεφαλαιοποεί την “πορτοκαλί εξέγερση” του 2008. Με ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία, αντί ο πολιτικός του λόγος να είναι μεστός και ουσιαστικός, έχει εκπέσει, με ώραία ρητορική, σε προσβλητική και της μέσης νοημοσύνης κενολογία, σε παιδαριώδεις κομπασμούς, κυριαρχούμενος από μία εξουσιαστική λογική.
Έχει ήδη υποθηκεύσει την Μακεδονία, την Θράκη, το Αιγάιο, την Κύπρο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι διάφοροι και διάφορες παρατρεχάμενοι του Τσίπρα μιλάνε για τα Σκόπια σαν Μακεδονία, οι μουσουλμανικές μειονότητες να αυτοπροσδιωρίζονται, το κυπριακό να λυθεί στα πλαίσια του ΟΗΕ (σχέδιο Ανάν) κλπ. και δεν ανοίγει μύτη. Θα πουν στους μετα τις εκλογές κοψοχέρηδες. Σας το είχαμε πει.
Ο Καμμένος αφού περιμάζεψε όττι βρήκε φαντασιώνεται, πουλώντας αρλουμπολογία και ψευτοπατριωτισμό, ότι είναι ο μοχλός των εξελίξεων.
Ο σύντροφος Κουτσούμπας, διάδοχος της Παπαρήγα, σαν γνήσιο άεργο επαγγελματικό στέλεχος έχει μείνει ακόμη στην δεκαετία του 20 και 30. Ανίκανος να πιάσει το μήνυμα της ιστορίας και των καιρών και για να αποφύγει την ευθύνη καταφεύγει στην προσφιλή Λενινιστική σοφιστεία ότι υπαίτιος είναι πάντα κάποιοι άλλοι.
Τον εμποδίζουν τα δέντρα να δει το δάσος. Δέντρα είναι η πολιτική των τσιτάτων ενός λενινισμού σταλινισμού ξεππερασμένου απο την ιστορία και τα γεγονότα. Το δάσος είναι ο λαός που πηνάει και διψάει για πολιτική εθνική πατριωτική που να δίνει λύσεις και όχι τις επαναστητικές γυμναστικες του όπλου παρα πόδα.
Η ΝΔ χωρίς ιδεολογία και πιστεύω δειλή και άβουλη αντάμα προσμένη ίσως σε κάποιο θάμα. Οι ανθρωποι της φοβισμένοι μη “κατηγορηθούν” για δεξιά ή ουραγοί της Χρυσής Αυγής άγονται και φέρονται απο τα κύματα της αριστερόστροφης σάχλας ανίκανοι να εκφράσουν πολιτική. Ένα βήξιμο της αριστεράς είναι αρκετό για να κάνει πίσω.
Το ΠΑΣΟΚ της λαμογιάς και της απάτης ξέμεινε απο λαμόγια και απατεώνες που μετακόμισαν στην φιλόξενη στέγη του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας για νέες καλές ημέρες που θα ξαναδέσουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, λουκάνικα αγορασμένα με τον ιδρώτα και αίμα του λαού. Τα μπάζα του ΠΑΣΟΚ μεταφέρθηκαν με το ανατρεπώμενο στο ΣΥΡΙΖΑ του Σόρος. Θα μείνει μόνος ο κύριος Βενιζέλος που περναει αργά αλλά σταθερά απο πρωτογωνιστής, σε δευτεροαγωνιστή για να καταλήξει κομπάρσος που θα παίζει για το μεροκάματο.
Το Ποτάμι, παραγωγή των ΜΜΕ(ξαπάτησεις), μάζεψε τα βυθοκορήματα του ενθομηδενισμού και της ευρωλιγούρας και με κούφια τζούφια λόγια προσπαθεί να βάλει τους Ελληνες στην κοίτη της υποταγής.
“Συνταγματικό τόξο” ανθρώπων τελειωμένων. Ανθρωπων που δημιουργούν γύρω τους μία ατμόσφαιρα αγοράς και φτηνής συνδιαλλαγής, όχι μία ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης. Ένας πολιτικός κόσμος κατάβαθος περιστοιχισμένος από διάφορους παράγοντες και μύγες της πολιτικής. Είναι κιόλας για καρπάζωμα κρεμασμένος στο κενό για να τσιμπήσει ότι μπορεί.
Έχουν ξεχάσει δύο πράγματα: πώς η πολιτική έχει να κάνει με γεγονότα και πώς τα γεγονότα όταν τα νιώσεις δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσεις χωρίς την εμπιστοσύνη ανθρώπων που σ’ ακολουθούν.
Η πολιτική άποψη του ζητήματος είναι ότι με την Χρυσή Αυγή στη Βουλή, να καλπάζει, να οδηγεί τους Έλληνες και να ανοίγει το δρόμο της ιστορίας έγιναν περισσότερο κάλπηδες, περισσότερο σαράφηδες, περισσότερο μικροκολπαδόροι, περισσότερο δημαγωγοί.
ΟΧΙ, δεν έγιναν, ξεσκεπάστηκαν...Χάνουνε τον καιρός τους με δημαγωγία, αντιδράσεις, δηλώσεις και μανούβρες της εποχής του Δεληγιάννη, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται με μίαν απολύτως σύγχρονη επιτάχυνση, ο χρόνος τρέχει ροκανίζοντας τα ποδάρια της χώρας και το γκονγκ της ιστορίας να κτυπάει το απόλυτο μηδέν.
Είναι δράμα να σκέπτεται κανείς αυτήν την τραγωδία που ζούμε δημιουργούν
πέντε δέκα παλιόπαιδα του κομματικού σωλήνα,
πέντε δέκα γόνοι της κομματικής ολιγαρχίας με μεγάλα ονόματα και άδεια κεφάλια ,
πέντε δέκα εργατοπατέρες,
πέντε δέκα ανεπάγγελτοι,
πέντε δέκα άεργοι,
πέντε δέκα προιόντα της Madison Avenue που πλασάρουν στον λαό τα κανάλια των μπετατζήδων της ενημέρωσης,
πέντε δέκα καραγκιόζηδες με ipad που δεν θα ήταν άξιοι να πουλούν μήτε στραγάλια στο Ζάπειο.
πέντε δέκα ανιστόρητοι ασεβείς που τα πτυχία τους δεν αξίζουν ούτε για αφίσσες στα Εξάρχεια
πέντε δέκα ρέκτες οικονομολόγοι που για 40 χρόνια δέν είχαν δεί την καταστροφή της χώρας και τώρα βλέπουν
πέντε δέκα υποταγμένοι στα συμφέροντα του αμερικανοσιωνισμού
Αυτές οι πολιτικές χαλκομανίες κάτω απο το πανό του “συνταγματικού τόξου” επιμένουν να θέλουν να διακυβερνήσουν τις τύχες της Ελλάδας μόνο και μόνο επειδή θα άρπαξουν κάποια στιγμή, όταν οι δημοσκοπήσεις φανερές και μυστικές θα είναι ευνοικές, την ψήφο των Ελλήνων με την καλοπληρωμένη πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ(ξαπάτησης), υποσχόμενοι τα πάντα.
Οι άνθρωποι του “συνταγματικού τόξου” είναι ανίκανοι να πάν μπροστά - ενώ το λαχταρούν - αν δεν αποκτήσουν απόλυτη κι ανεξέλεγκτη εξουσία, γιατί μόνο να εξουσιάζουν είναι ικανοί.
