Εμείς δημιουργούμε τις ειδήσεις

Είναι γνωστή η ρήση “Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις”. 

Η συγκεκριμένη φράση, η οποία αποδίδεται στον Ουμπέρτο Έκο, έχει γίνει αντικείμενο αρκετών “αναλύσεων”, επιτυχημένων ή μη. Το ζήτημα, βεβαίως, σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να στέκεσαι στην ουσία μιας ρήσης και όχι στα όποια απομονωτικά της στοιχεία αφυδατώνοντάς την από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο το οποίο διαθέτει. Π.χ., τον Αύγουστο του 2015 στην Ελλάδα, οι ειδήσεις διαδέχονταν η μια την άλλη. 

Και τι ειδήσεις: Πρώτα η υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και του πρώτου εφαρμοστικού νόμου, μετά η προκήρυξη εκλογών για τις 20 Σεπτεμβρίου και τέλος η “μίνι” διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, με την αποχώρηση του Λαφαζάνη και της κλίκας του.

Φέτος, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, δικαιώνοντας την προαναφερθείσα ρήση. Με κλεισμένη την πρώτη αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου και ενόψει της δεύτερης που τοποθετείται το φθινόπωρο, με κλειστή την Βουλή για τρεις εβδομάδες, οι μόνες “ειδήσεις” που θα παράγονται θα είναι οι κορόνες που θα εκτοξεύονται από τον Τσίπρα και τους υπουργούς του, τον Μητσοτάκη και τους ακόλουθούς του, το θλιβερό τσίρκο της “Κεντροαριστεράς” και άλλες κατάπτυστες φιγούρες του “συνταγματικού τόξου”.

Ούτε, φυσικά, μπορούμε να θεωρήσουμε ως είδηση τις προετοιμασίες για την καθιερωμένη διαδήλωση στην επίσης καθιερωμένη ΔΕΘ, η οποία για τους γραφικούς ακροαριστερούς συμμετέχοντες σ' αυτήν έχει αποκτήσει μια ξεκάθαρα εθιμοτυπική ταυτότητα, που παραπέμπει στον χαρακτήρα των λαϊκών πανηγυριών και γλεντιών. 

Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές θα έχουν αρχίσει ήδη οι διεργασίες, οι ανακοινώσεις, τα πύρινα προσκλητήρια και οι επαφές με τα γραφεία ταξιδιών για την ρύθμιση των λεπτομερειών της συγκεκριμένης εθιμοτυπίας. Δεν αμφιβάλλουμε καθόλου ότι αυτό το εθιμοτυπικό προσκλητήριο “μαχητικότητας” θα απευθύνει ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το συνηθίζει να... διαδηλώνει ενάντια στον εαυτό του, προσφέροντας έτσι μια ακόμη εικόνα μεταξύ γέλωτα και αηδίας.

Αφού, λοιπόν, “τον (εφετινό) Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις”, με την ουσιαστική έννοια του όρου, ας φροντίσουμε από την δική μας πλευρά να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις εκείνες, οι οποίες από το φθινόπωρο και μετά θα οδηγήσουν στην δημιουργία πραγματικών ειδήσεων, συνεχίζοντας σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα την ενδυνάμωση του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, την εμπεριστατωμένη επαφή και ζύμωση με τον Ελληνικό Λαό, την παραγωγή προτάσεων και λύσεων, έτσι ώστε η γέννηση ειδήσεων με ιδεολογικό στεγανό και πολιτικό υπόβαθρο να αποτελεί την επιτυχημένη διαδρομή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, στην πολλαπλή πορεία επιβεβαίωσης της άμεσης σύνδεσής της με την Πατρίδα και τον Λαό.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΑΞΟΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΑΤΑ ΝΕΟΤΑΞΙΣΜΟΥ

Η φυσική κοινωνία των ελεύθερων εθνών δέχεται την τελική επίθεση από την αντιφυσική πανσπερμία τού νεοταξικού κτήνους. Όμως η φύση είναι θεία νομοτέλεια και ανίκητη δύναμη. Το αίμα συνέχει τούς ελεύθερους ανθρώπους. Το κράτος είναι το στρατόπεδο τού έθνους και η φυλή είναι η λόγχη τού έθνους. Τότε και μόνον είναι κραταιό, τότε και μόνο υφίσταται κράτος. Η δε Πίστη στο Θεό και την Πατρίδα κινεί και βουνά. Αυτές είναι οι αξίες που δημιούργησε ο αυθεντικός ελληνισμός με τον πηγαίο εθνικισμό του.

Η νέα τάξη πραγμάτων είναι ένας ασύντακτος εσμός χρηματοκυνηγών, μια συμμορία αναλώσιμων ανδρείκελων τού διεθνούς σιωνισμού. Επιχρυσωμένοι δούλοι και ζωντανοί νεκροί. Τίποτα άλλο δεν έχουν να επιδείξουν. Καμία αξία και καμία συνοχή δεν τούς διακρίνει. Και επειδή ακριβώς αυτήν την εικόνα θέλουν να επιβάλλουν οι νεοταξίτες στα ελεύθερα έθνη για να τα υποτάξουν, παρεισέφρησαν ως σαράφηδες και πραματευτάδες για να εξαγοράσουν το αίμα με το χρήμα.

Οι εραστές τής ύλης και τής πνευματικής ερημώσεως πιστεύουν ότι τα πάντα εξαγοράζονται. Έχουν πειστεί για τούτο από την επιβίωση στο σβέρκο τού λαού των διεφθαρμένων και ανέστιων πολιτικών, υπάρξεων ξένων που τούς φυτέψανε για ντόπιους ταγούς. Το δε φαινόμενο τής αρνήσεως τής εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητος έχουν ανάγκη οι παγκόσμιοι επικυρίαρχοι να το περάσουν με την νόθευση των λαών. Μόνον έτσι θα φτάσουν από την κατάργηση των συνόρων στην παγκόσμια κοινωνία.

Στις μέρες τής έσχατης κατάπτωσης τού ανθρώπου ζούμε τα αποτελέσματα τού δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Τότε που νίκησε η ύαινα και τέθηκε επικεφαλής σε ένα μάτσο ζαλισμένες αγέλες ήμερων ζώων. Το διευθυντήριο τής παγκοσμιοποίησης οδήγησε την Ευρώπη διά μέσου τής ανθρωποσφαγής στην σύμπτυξη των εθνικών κρατών κάτω από την διοίκηση των δήθεν κατατρεγμένων σταυρωτήδων. Και την διοίκηση αυτή την ονόμασαν συμμαχικούς οργανισμούς για την ειρήνη και την οικονομική συνεργασία.

«Ευρωπαϊκή» Ένωση, ΟΗΕ, ΝΑΤΟ και λοιπές δημοκρατικές συμμορίες. Πιο πίσω οι διάφορες σπείρες τού μασκαρεμένου ανθρωπισμού που ονομάζονται ύπατες αρμοστείες και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Υπερασπιστές τάχα των λαϊκών και εργατικών ελευθεριών που συνένωσαν τα μαγαζιά τους με τις τράπεζες και τούς αποικιοκράτες, μαρξιστές και καπιταλιστές, μυστικές στοές και λέσχες αντάμα. Και το παλιό σχέδιο σε εφαρμογή. Να φέρουμε το Ισλάμ απέναντι στον Χριστιανισμό. Να φέρουμε τον πολυφυλετισμό απέναντι στον Λευκό Ευρωπαίο. Να κάνουμε την Ευρώπη λιγότερη ευρωπαϊκή. Έτσι είπαν, έτσι αποφάσισαν πολλά χρόνια πίσω, αυτά κάνουν οι σιωνιστές στις μέρες μας.

Από τον Γκούτενχοφ Καλλέργι και το διευθυντήριο των εμπόρων των εθνών φτάσαμε σήμερα στην παγκοσμιοποίηση των πάντων. Ο καιρός των ανδρείων που μάχονται στο Πεδίο τής Τιμής πρόσωπο με πρόσωπο έδωσε την θέση του στον καιρό των άνανδρων που σκοτώνουν τον λαό με την εικονική οικονομία και την λαθρομετανάστευση. Το ρίξιμο των οικονομικών συνόρων μαζί με το ρίξιμο των εθνικών συνόρων ενοχοποιούν τούς τέως ελεύθερους λαούς που πρέπει να αποδεχτούν τις ανύπαρκτες ευθύνες τους. Όταν η μόνη ευθύνη που έχει ο λαός είναι η δημιουργία έργων και η ανάκτηση τής γης του στα δικά του και μόνον χέρια.

Η Ελλάς τής Πίστης, τής Φυλής και τού Πολιτισμού είναι η πρώτη που δέχτηκε τα πυρά των σατανικών νεοταξιτών. Μάς βάλανε στην κεφαλή τούς αρνητές τής Μεγάλης Ιδέας και τής Εθνικής μας Ολοκληρώσεως. Ακόμη και κάποιοι προβατόσχημοι λύκοι, κάποιοι δήθεν δικοί μας, κάποιοι δήθεν εθνικόφρονες, αν τούς πεις για την Μεγάλη Ελλάδα, σε βλέπουν σαν εξωγήινο.

Πώς να μην μάς κλέβουνε την ιστορία οι Αλβανοί, οι Τούρκοι και οι Σκοπιανοί. Και στην συνέχεια οι άδειες μα φθονερές κεφαλές φτιάξανε φιλίες με τούς κλέφτες τής ιστορίας και των εδαφών μας. Βάλανε τούς Έλληνες να δουλεύουν για το καλό των «ευρωπαίων» και λοιπών «συμμάχων» που τάχα μάς πληρώνουν για να ζήσουμε. Και γεμίζουν σχολεία και κοινωνία με τούς νέους ψηφοφόρους των κομμάτων τής δημοκρατικής συμμορίας, τούς λαθρογυρολόγους στρατιώτες τού νεοταξισμού.

Έτσι λοιπόν είδαμε να γεμίζει ολάκερη η Ελλάς με καταυλισμούς λαθρομεταναστών δίπλα σε ναυπηγεία, σε στρατόπεδα, ακόμη και σε λόχους πυρομαχικών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Ζήσαμε την προαναγγελία τής καταργήσεως από τα σχολεία μας τής πρωινής προσευχής, τού εκκλησιασμού και των παρελάσεων, όταν στα σχολικά βιβλία και τούς χάρτες διαγράφονται οι βαλκανικοί πόλεμοι για να φυτρώσουν ψευτομακεδονίες.

Το χρήμα τής παραγωγικής οικονομίας δίδει την θέση του στο πλαστικό χρήμα που λαμβάνει το γνώρισμα τής ηλεκτρονικής κάρτας τού πολίτη με τα βιομετρικά χαρακτηριστικά του. Και ο κιναιδισμός μαζί με τα Τζαμιά και τις Συναγωγές ενσωματώνονται στην διδαχή τού νέου Έλληνα και τού νέου Ευρωπαίου.

Το ορμέμφυτο τής ψυχής και τής καρδιάς, η ακατάλυτη δύναμη τού αίματος και η πεθυμιά να διαβούμε στην αυτοσυντηρησία και δια αυτής στην ισχύ τής Ελληνικής Φυλής, είναι πυρά άσβεστη. Είμαστε Ελεύθεροι Έλληνες θα πει είμαστε Πολεμιστές Έλληνες. Η δική μας ταυτότητα είναι γραμμένη με αίμα κι όχι με μελάνι. Κυλάει μέσα στις φλέβες μας, δεν κυλιέται μέσα στα πορνεία των υπερκρατικών οργανισμών. Λέγεται Ορθοδοξία, λέγεται Ελληνική Φυλή, λέγεται Ελληνικός Πολιτισμός.

Εμείς δώσαμε το Φως στην Οικουμένη και μείς θα το ξαναδώσουμε. Εμείς μάθαμε στην ανθρωπότητα ότι ο Ήρωας αγωνίζεται για να εξασφαλίσει την ζωή των παιδιών του ακόμη και ενάντια σε όλα τα θεριά μαζί. Εμείς οι Έλληνες φτιάξαμε κοσμοκρατορίες δίδοντας παντού την δύναμη τής γνώσεως και τού πολιτισμού. Πράτταμε πάντα ταύτα με την εθνική συνεννόηση και την κοινωνική δικαιοσύνη, με την προσήλωση στον κοινό σκοπό. Και πάλι έτσι θα συμβεί με την μία και μόνη Αληθινή Ελλάδα. Την Εθνικιστική Ελλάδα.

Η Πατρίδα τού Έλληνα είναι μονάχα η Ελλάς. Η αποστολή τού Έλληνα είναι να χτίζει υψηλούς κόσμους και αξίες. Η οδός τού Έλληνα είναι η ανόθευτη λαϊκά και φυλετικά γενέθλια γη του. Ο στόχος τού Έλληνα είναι να λευτερώσει πάσα ελληνική ψυχή και να διευρύνει την γεωπολιτική υπεροχή του. Ο Έλλην είναι ο Ηγεμόνας τού Άξονα των Ελευθέρων Εθνών. Σε Χριστό και Ελλάδα, μαχόμαστε για την Νίκη και μόνο για την Νίκη. 

Ζήτω η Ελλάς.

Σπυρίδων Καραχάλιος

ΜΕ 384 ΣΥΝΤΑΞΗ ΟΞΩ ΦΤΩΧΕΙΑ! ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ:

Το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα του 2016, έθεσε ο κομμουνισταράς και… ταξικός αποστάτης (κατά δήλωσή του…), μιλώντας στο Πρακτορείο 104,9 FM: στα 384 ευρώ, υπογραμμίζοντας πως οι Έλληνες συνταξιούχοι θα είναι προστατευμένοι από την φτώχεια!

Θα απαντούσε κανείς στα κομμούνια τύπου Κατρούγκαλου: 

«γιατί δεν παίρνετε εσείς 384 ευρώ το μήνα να δούμε αν θα μπορέσετε να ζήσετε», αλλά θα πάνε χαμένα τα λόγια του. Καθότι, τα συντρόφια έχουν το σύνδρομο της… Μαρίας Αντουανέτας («αφού δεν έχουνε ψωμί γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι»)! 

Αλλά, μόλις θα’ ρθει η Χρυσή Αυγή στα πράγματα, τόσα θα δικαιούνται το μήνα οι… ταξικοί αποστάτες, εκεί που θα βρίσκονται!

24 Αυγούστου 1779: Ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός περνά στην αιωνιότητα

Κοσμάς ο Αιτωλός, 

ο Απόστολος 

της Εθνικής Παλιγγενεσίας

Έχουν περάσει δύο και πλέον αιώνες από τον μαρτυρικό θάνατο του Κοσμά του Αιτωλού, την 24η Αυγούστου 1779 στο Κολλικόντασι της Βορείου Ηπείρου. Ο Ιεραπόστολος των Βαλκανίων, θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες μορφές του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και ανήκει στις φωτισμένες εκείνες προσωπικότητες των χρόνων της δουλείας που προετοίμασαν το Γένος για την παλιγγενεσία του.

Ο βίος και η πολιτεία του Κοσμά του Αιτωλού, κατά πολλούς αποτελούν εθνικό κεφάλαιο, καθώς η συμβολή του υπήρξε μέγιστη στην προετοιμασία της Επανάστασης του 1821, στη διάδοση των γραμμάτων, στη διατήρηση και την  διάσωση της Ορθόδοξης πίστης,  στην προστασία του παιδιού και στην εξύψωση της θέσης της γυναίκας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, η γνωριμία του με τον περιβόητο Αλή Πασά, ο οποίος προς έκπληξη όλων τον τίμησε ιδιαίτερα. Ο Κοσμάς γεννήθηκε το 1714 στο χωριό Μεγαδένδρο της ορεινής Τριχωνίδας, στην Αιτωλία, απ΄όπου έλαβε και την προσωνυμία Αιτωλός. Το κοσμικό του όνομα ήταν Κώστας Δημητρίου.

Στην ευρύτερη περιοχή κατοικίας του Κοσμά, από τη Ναύπακτο ως την Άρτα και από το Μεσολόγγι ως το Καρπενήσι κατοικούσαν μόλις 10.000 κάτοικοι οι οποίοι είχαν αγριέψει. Οι περισσότεροι ζούσαν στα βουνά ως ληστές. Ο Κοσμάς αντιλαμβανόταν ότι αντιμετώπιζαν διπλό κίνδυνο, από τη ληστεία και από τους Τούρκους. Γνώριζε όμως, ότι αν δεν μορφωνόταν, δεν θα μπορούσε να τους βοηθήσει. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να σπουδάσει.

Τα πρώτα του γράμματα τα είχε διδαχτεί σε σχολεία της περιοχής των Αγράφων όπου και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του διδασκόμενος και διδάσκοντας. Μελέτησε το Ευαγγέλιο, το οποίο του εμφύσησε μια δημιουργική ανησυχία, και του δημιούργησε την ανάγκη να είναι χρήσιμος και ωφέλιμος στους άλλους. Διάβαζε μόνος και μελετούσε αδιάκοπα. Στα μέσα περίπου του 18ου αι. ο Κοσμάς φεύγει για το Άγιο Όρος για να φοιτήσει στη φημισμένη Αθωνιάδα Σχολή. Παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας, φυσικών επιστημών, φιλοσοφίας και θεολογίας και καταρτίσθηκε άριστα. Όπως αναφέρει ο ίδιος σε μια διδαχή του: «Εγώ, αδερφοί μου, εκπαιδεύτηκα εις την σπουδήν σαράντα – πενήντα χρόνους, εδιάβασα πολλά και διάφορα βιβλία και περί Εβραίων και περί Ελλήνων και περί άλλων ασεβών κα αιρετικών, ερεύνησα τα βάθη της σοφίας και ηύρα ότι οι άλλες πίστες είναι ψεύτικες, κάλπικες, μόνον η ιδική μας η Χριστιανική είναι ορθόδοξος, αληθινή και Αγία». Παρέμεινε στο Άγιο Όρος 17 χρόνια και ασπάσθηκε τον μοναχισμό. Έμαθε ξένες γλώσσες (εβραϊκά, τουρκικά κ.α.) και απέκτησε άνεση στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.

Την εποχή του Κοσμά του Αιτωλού το θρησκευτικό συναίσθημα είχε καταρρακωθεί, μέχρι του σημείου οι Χριστιανοί να παραμένουν αβάπτιστοι, γιατί δεν υπήρχαν ιερείς. Έτσι καθίσταντο εύκολη λεία για το Ισλάμ. Το 1730 ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ γινόταν κατά χιλιάδες και οι 350.000 Χριστιανοί στην Αλβανία περιορίστηκαν σε 50.000 με τάσεις ακόμη μεγαλύτερης μείωσης. Ο Πατροκοσμάς αφουγκραζόταν τον κίνδυνο. Σε ηλικία 45 ετών χειροτονήθηκε ιερέας και αποφάσισε να δράσει δυναμικά περιοδεύοντας σε ολόκληρη την Ελλάδα, προκειμένου να αναχαιτίσει τον χείμαρρο των εξισλαμισμών. 

Το 1760 μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, το κέντρο της Ορθοδοξίας, για να λάβει επίσημη άδεια από τον Οικουμενικό Πατριάρχη να περιέρχεται παντού και να κηρύττει, ώστε να μη συναντήσει εμπόδια από εκκλησιαστικές και τουρκικές αρχές – καθώς η άδεια από τον Πατριάρχη ήταν σεβαστή απ΄όλους- αλλά και για να λάβει την ευλογία της Εκκλησίας. Ο Πατριάρχης Σεραφείμ Β΄, βλέποντας τον ζήλο του, έδωσε πρόθυμα την συγκατάθεσή του. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός ως κύριο τρόπο επικοινωνίας ανάμεσα στους υπόδουλους Έλληνες είχε τη διδαχή. Οι διδαχές του μας δείχνουν πως δεν υπήρξε μόνο ένας υπέροχος ερμηνευτής του Ευαγγελίου, αλλά και ένας εκκλησιαστικός ρήτορας, ψυχολόγος, παιδαγωγός και κοινωνιολόγος.

Πραγματοποίησε τέσσερις μεγάλες περιοδείες. Η πρώτη ξεκίνησε από τα προάστια της Κωνσταντινούπολης και συνεχίστηκε στη Θράκη και στη Μακεδονία. Ο κόσμος τον άκουγε «διψασμένα» και αυτό τον ικανοποιούσε πολύ. Στη συνέχεια έφτασε μέσω Θεσσαλίας στην Ιερά Μονή Προυσού της Ευρυτανίας, όπου ίδρυσε ένα σχολείο και τέλος κατευθύνθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στην ορεινή Τριχωνίδα. Ο Κοσμάς επέλεγε κυρίως περιοχές στις οποίες ήταν άφθονο το τουρκικό στοιχείο και είχαν παρατηρηθεί αρκετά κρούσματα αλλαξοπιστίας. Η δεύτερη περιοδεία του ξεκίνησε το 1763 και διήρκεσε 11χρόνια. Ο Κοσμάς περιόδευσε στη Θράκη, τη Μακεδονία και το Άγιο Όρος. Στη συνέχεια ταξίδεψε μέσω θαλάσσης στη Σκιάθο και τη Σκόπελο και κατόπιν μετέβη στη Θεσσαλία.

Στη Λάρισα συνάντησε μεγάλη αντίδραση από τους Εβραίους και τους πλούσιους οι οποίοι δεν τον δέχτηκαν. Λέγεται μάλιστα, ότι ούτε νερό δεν του προσέφεραν από κάποιο πηγάδι της πόλης και ότι ο Κοσμάς δυσφόρησε τόσο πολύ που τους καταράστηκε. Ο θρύλος, που διατηρείται στη Λάρισα μέχρι και σήμερα,λέει ότι οι κάτοικοι δεν πίνουν νερό από τα πηγάδια, γιατί είναι γλυφό, αλλά από τα ποτάμια. Κάποια στιγμή κατέφθασε και στο Βελεστίνο, όπου εργάσθηκε σκληρά. Η διδασκαλία του διέγειρε τις καρδιές των υποδούλων και απέφερε πρόσφορους καρπούς, όπως στην περίπτωση του Ρήγα Βελεστινλή. Χωρίς την προπαρασκευή του Κοσμά ίσως οι Έλληνες να μην είχαν δεχθεί το κήρυγμα του Ρήγα και το μυστικό της Φιλικής Εταιρείας. Συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων οι οποίοι δεν χρησιμοποίησαν το καριοφίλι, αλλά την πένα και τον λόγο, όπως έκανε ο Ρήγας.

Σκαρφάλωνε ακόμη και στα απρόσιτα λημέρια των κλεφτών και των αρματολών, τους ενθάρρυνε και τους μυούσε στη Μεγάλη Ιδέα.

Στην τρίτη του περιοδεία, ο Πατροκοσμάς ταξίδεψε στα Δωδεκάνησα και κατόπιν στα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου. Στη συνέχεια πήγε στο Άγιο Όρος, όπου και παρέμεινε για προσωπική μελέτη και περισυλλογή. Δίδαξε τις μονές, περιόδευσε στα χωριά της Χαλκιδικής, τη Θεσσαλονίκη και τις γύρω περιοχές. Βρέθηκε στη Βέροια και τη Σιάτιστα. Πήγε στην Κορυτσά, όπου ήρθε σε προστριβή με την αριστοκρατία και ιδίως με την ματαιοδοξία των πλούσιων γυναικών τις οποίες και καυτηρίασε. Κατόπιν επισκέφθηκε τη Βόρειο Ήπειρο, για να αναχαιτίσει τους ομαδικούς εξισλαμισμούς. Με τα Επτάνησα ολοκληρώθηκε η Τρίτη του περιοδεία.

Η τέταρτη περιοδεία ξεκίνησε από τους Αγίους Σαράντα. Σ΄αυτήν την περιοδεία όργωσε ολόκληρη την Βόρειο Ήπειρο. Εργάστηκε περισσότερο στη Χιμάρα, όπου μετά από πολύ αγώνα κατάφερε να συμφιλιώσει τους Χιμαριώτες που βρίσκονταν συνεχώς σε προστριβές και για τον λόγο αυτόν δεν εκκλησιάζονταν για να μη βρίσκονται όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, αλλά είχαν ιδιωτικά παρεκκλήσια στα σπίτια τους. Ο Κοσμάς κατέστειλε αυτήν την εκδικητική τους μανία και θεμελίωσε έναν κοινό ναό για όλους, το ναό των Αγ. Πάντων. Μετά τον μαρτυρικό θάνατό του, οι κάτοικοι από ευγνωμοσύνη έχτισαν προς τιμήν του ένα παρεκκλήσι στην κεντρική πλατεία της Χιμάρας, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κοσμάς όπου κι αν πήγαινε, κύριο μέλημά του ήταν η ίδρυση σχολείων. Μέσω της παιδείας απέβλεπε στην αναγέννηση του έθνους. Από όποιο μέρος κι αν περνούσε ρωτούσε: «Έχετε σχολείο για να διαβάζετε τα παιδιά;». Η απάντηση που συνήθως ελάμβανε ήταν αρνητική, και έτσι ξεκινούσε αμέσως το έργο. Είχε συνειδητοποιήσει ότι το ελληνικό σχολείο θα συντελούσε στη διαφύλαξη της πίστης και στην ελευθερία της πατρίδος.

«Δεν βλέπετε πώς αγρίεψε το Γένος μας από την αμάθειαν και εγινήκαμεν ωσάν τα θηρία;». «Τα γράμματα είναι το στολίδι του ανθρώπου. Και μόνον με τη βοήθειαν των γραμμάτων θα καλλιτερεύσετε την τύχην σας» υποστήριζε. Έπειτα κατευθύνθηκε προς τα Τίρανα κι ακόμη βορειότερα. Στο τέλος του 1778 επισκέφθηκε πάλι τα Γιάννενα όπου ήρθε σε ρήξη με τους Εβραίους, οι οποίοι τον συκοφάντησαν στον πασά των Ιωαννίνων ως όργανο της ρώσικης προπαγάνδας. Οι τουρκικές αρχές δεν του επέτρεψαν να μιλήσει μέσα στην πόλη. Έτσι ο Κοσμάς έφυγε, πήγε στο Ζάλογγο και κατόπιν στην Τσαμουριά. Ενετοί πράκτορες τον κατασκόπευαν παντού.

Το έργο του ενόχλησε πολλούς και δημιούργησε εχθρούς. Ο ίδιος έγραψε σε μια επιστολή: «Δέκα χιλιάδες Χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσο. Χιλιάδες Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι». Όπως φαίνεται, κυριότερος εχθρός του ήταν οι Εβραίοι. Η Άρτα, η Πρέβεζα, η Κεφαλλονιά και τα Ιωάννινα είχαν πολλούς Εβραίους, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν τους Χριστιανούς. Ο Κοσμάς με το κήρυγμά του νουθετούσε τους Χριστιανούς να μη συναναστρέφονται τους Εβραίους ούτε να συναλλάσσονται μαζί τους. Τους καυτηρίαζε και τους κατέκρινε. Όταν, μάλιστα, είδε ορισμένους Χριστιανούς να αφήνουν τον εκκλησιασμό για να πάνε στο παζάρι, συρρέοντας από κάθε χωριό, τους έπεισε να το μεταθέσουν από Κυριακή σε Σάββατο, γεγονός το οποίο προκάλεσε αγανάκτηση στους Εβραίους γιατί ζημιώθηκαν οικονομικά και προκάλεσε τη θυελλώδη αντίδρασή τους. Μετά από όλα αυτά ο Κοσμάς γνώριζε ότι σύντομα θα ερχόταν το τέλος του. Συνέχισε παρόλα αυτά την περιοδεία του με περισσότερη θέρμη.

Οι Εβραίοι όμως καιροφυλακτούσαν και επιδίωκαν να τον σκοτώσουν. Τον κατηγορούσαν ότι ήταν δήθεν όργανο της Ρωσίας και υποκινούσε επανάσταση. Γι αυτόν τον σκοπό προσέφεραν στον Κουρτ Πασά του Βερατίου 25.000 γρόσια, τεράστιο ποσό για την εποχή, για να τον σκοτώσει. Εκείνος έστειλε τον χότζα του με τους έμπιστούς του και τον συνέλαβαν, ενώ κήρυττε στο Κολλικόντασι. Τον κρέμασαν από ένα δέντρο και στη συνέχεια τον έγδυσαν και τον πέταξαν στον Άψο ποταμό το 1779. Οι Χριστιανοί προσπάθησαν να βρουν το σώμα του, αλλά δεν τα κατάφεραν. Μετά από τρεις ημέρες το ανέσυρε ο εφημέριος του χωριού και το έθαψε στον ναό του.

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός εργάσθηκε ακαταπόνητα για την προετοιμασία της Επανάστασης και μυούσε τους ραγιάδες στη Μεγάλη Ιδέα. 

Παρότι αναγκάσθηκε να αντιμετωπίσει πολλούς εχθρούς, Εβραίους, Λατίνους, Ενετούς και Τούρκους, εργαζόταν συνεχώς και με πλήρη μυστικότητα. Ο ρόλος που διαδραμάτισε την εποχή εκείνη, ήταν τεράστιος, αν αναλογιστούμε την αιμορραγία του Γένους από τους εξισλαμισμούς και τις εξωμοσίες. Λαϊκός απόστολος και εθνομάρτυρας, επιδρούσε στις μάζες με τρόπο εκπληκτικό. Ο Άγιος Κοσμάς είχε μοχθήσει, για να αξιωθεί της εν Χριστώ ζωής. Τα λεγόμενά του ήταν απαύγασμα της δικής του προσωπικής μελέτης και γνώσεως και καρπός της δεκτικότητάς του στις δωρεές του Αγίου Πνεύματος.

Ο Κοσμάς ήταν ένας πνευματικός άνθρωπος, μια εμπνευσμένη προσωπικότητα, με εξίσου δυναμική και εμπνευσμένη παραγωγή. Με λίγα λόγια, ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη χρονική στιγμή για το χειμαζόμενο έθνος μας. 

Αποτέλεσε έναν φωτεινό φάρο και οδηγό σε χρόνους χαλεπούς για την πατρίδα και το ελληνορθόδοξο φρόνημα και στάθηκε στυλοβάτης σε περιστάσεις που η ανθρώπινη δύναμη λυγίζει και δεν είναι αρκετή μπροστά στις αντιξοότητες και τις δυσκολίες. 

Εύλογα θα μπορούσε κανείς να στραφεί στη Θεία μέριμνα και να τον χαρακτηρίσει θεόσταλτο, που ήρθε για να μετριάσει και να επουλώσει τις πληγές και τα τραύματα του υπόδουλου, ταλαίπωρου ελληνισμού.

Η πορεία, η δράση καθώς και η ίδια η ύπαρξη του Πατροκοσμά ήταν καταλυτική για το έθνος και την πολιτιστική και θρησκευτική μας κληρονομιά. 

Η δράση του ήταν ευχής έργο και βάλσαμο, και η προσωπικότητά του αποτελούσε ό,τι ακριβώς χρειαζόταν ο ραγιάς της εποχής για να πιστέψει, να ορθοποδήσει και να προχωρήσει. 

Άλλωστε η ιστορία μας έδειξε ότι με το κήρυγμά του και με το μαρτύριό του έβαλε το φυτίλι που έμελλε να ανάψει λίγο αργότερα με τον ελληνικό διαφωτισμό και τους Ρήγα Φεραίο και Αδαμάντιο Κοραή. 

Μπορεί λοιπόν κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως προπομπός του ελληνικού διαφωτισμού που οδήγησε στην εθνεγερσία του 1821 και την αποτίναξη του επί τέσσερις αιώνες οθωμανικού ζυγού.

Κορίνα Πενέση

Η γενέτειρα του πάτερ Κοσμά 

του Αιτωλού 

στο Θέρμο

      

ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ: «ΜΟΝΟ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ»

Κάθε μέρα που περνά, και η κατάσταση στην Ελλάδα γίνεται όλο και πιο αφόρητη-κοινωνικώς- τόσο πληθαίνουν οι φωνές ακόμη και καθεστωτικών δημοσιογράφων που συμπίπτουν τα λεγόμενά τους με την γνώμη της Χρυσής Αυγής. 

Η σύμπλευση βέβαια των απόψεών τους με τη δική μας δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει απροκάλυπτα μιας και τότε, θα χαρακτηρίζονταν κι αυτοί φασίστες και ναζιστές. Έτσι βρίσκουν έμμεσους τρόπους να εκφράσουν τα λεγόμενά τους, αλλά τις περισσότερες φορές μέσω πολιτικοοικονομικών όρων , οι οποίοι είναι άγνωστοι στο ευρύ κοινό. 

Με αφορμή λοιπόν μία ρωσική ταινία, διαφορετικά δεν θα γινόταν, βρήκε την ευκαιρία ο επικριτής μας και υβριστής μας κ. Γιανναράς να εκφράσει τις απόψεις του για το διεθνές παγκοσμιοποιημένο σύστημα τοκογλυφίας που ταλαιπωρεί έθνη όπως και το δικό μας. 

Σας παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από το άρθρο του που δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή, που αλλού, στην καθεστωτική καθημερινή: 

«H διαπλοκή – διαφθορά συνοδεύει, σαν να πρόκειται για νομοτελειακή αναγκαιότητα, το καινούργιο διεθνοποιημένο μοντέλο λειτουργίας κάθε κρατικής οικονομίας: Nα βασίζεται η οικονομία όχι στην εξισορρόπηση παραγωγής και κατανάλωσης, εσόδων και εξόδων, αλλά στον δανεισμό, δηλαδή σε ένα παγκοσμιοποιημένο «χρηματοπιστωτικό» παιχνίδι (τζόγο) ληστρικής τοκογλυφίας, που όποιος διανοηθεί να το αποφύγει, απλούστατα, πεθαίνει. Θύματα είναι, σχεδόν αποκλειστικά, κοινωνίες με πολύ χαμηλούς δείχτες κατά κεφαλήν καλλιέργειας (συχνά μεθοδευμένη πολιτικά η εξηλιθίωση – αγλωσσία, ασκεψία, ποδοσφαιροποίηση της νοο-τροπίας των μαζών), επομένως, με μοναδική χαρά ζωής την καταναλωτική ευχέρεια.

H «έξοδος στις Aγορές», δηλαδή η εκβιαστική προσφυγή στον δανεισμό, πανηγυρίζεται ως περιφανής επιτυχία. Ωσπου να επιτευχθεί, σπεύδουν να «βοηθήσουν» το υποψήφιο για τη δανειοληψία κράτος κάποιοι «φιλικοί» προς το κράτος διεθνικοί θεσμοί, που «κατά συγκατάβασιν» δέχονται ενέχυρα: τον ηλεκτροφωτισμό της χώρας, την υδροδότηση, τα λιμάνια, το εθνικό οδικό δίκτυο, κάποιες τουριστικού ενδιαφέροντος ακτές, κ.ά.α.».

Εκθέτοντας τις απόψεις του ο αρθρογράφος της καθημερινής, δεν κάνει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από το να ακολουθεί τα λεγόμενα των Ελλήνων Εθνικιστών, ή άλλως φασιστών και ναζιστών κατά την «επιχειρηματολογία» του. Είναι πολύ ορθή η γνώμη του κ. Γιανναρά για το σημερινό σύστημα, μνημονικού χαρακτήρα, στο οποίο έχει περιέλθει τα τελευταία έξι χρόνια η Πατρίδα μας. 

Τοκογλύφους και κοράκια τους ονομάζουμε κι εμείς όλους αυτούς που βυσσοδομούν πάνω στο σώμα της Πατρίδος μας, αλλά εμάς μας υβρίζουν χαρακτηρίζοντάς μας ως φασιστοειδή. 

Η χρυσή Αυγή χαρακτηρίζει τους κυβερνώντες μας ως ξεπουλημένους και προδότες, ενώ η κατά Γιανναρά άποψη ως «διαπλεγμένοι και διαφθορείς νομοτελειακής αναγκαιότητας» . 

Η Χρυσή Αυγή επιμένει στο ότι καταναλώνουμε περισσότερα απ’ ότι παράγουμε και ότι πρέπει να επανέλθει η πρωτογενής παραγωγή στην Χώρα μας, ως απάντηση στο μνημονικό στραγγαλισμό. 

Αυτό ο κ. Γιανναράς το ονομάζει «παγκοσμιοποιημένο σύστημα ληστρικής τοκογλυφίας, αντί της εξισορρόπησης παραγωγής και κατανάλωσης ».

Εμείς βροντοφωνάζουμε ότι ξεπουλιούνται τα ασημικά της Χώρας μας, κάτι που ονοματίζεται από τον κ. Γιανναρά ως «παραχώρηση ενέχυρων με «συγκατάβαση» ».

Μέρα τη μέρα θα επιβεβαιωνόμαστε όλο και περισσότερο από τους δημοσιογράφους της καθεστηκυίας τάξης των ΜΜΕ. 

Μέρα τη μέρα όλο και περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες θα πλαισιώνουν τον αγώνα μας για ελευθερία και ανεξαρτησία.

Σ. Παιδάκος