ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ

Οι Μαρξιστές έχουν την θεωρία ότι τα πάντα είναι αποτέλεσμα των συνθηκών και των περιστάσεων. Βεβαίως, η ίδια τους η Ιστορία τους διαψεύδει, αφού στην Ρωσία όπου έγινε η εξέγερσή τους και πήραν την εξουσία στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν μια χώρα κατ’ εξοχήν αγροτική. Σύμφωνα με τις συνθήκες η επανάστασή τους και η κυριαρχία της δικτατορίας τους προλεταριάτου ήταν πολύ πιο φυσικό να γίνει στην Γερμανία ή στην Αγγλία, παρά στην Ρωσία. Έτσι, λοιπόν, η ίδια τους η θεωρία διαψεύδεται από την πράξη και εάν δεν υπήρχε ο Λένιν, ο Τρότσκι, ο Στάλιν και τα άλλα στελέχη του κόμματος των μπολσεβίκων δεν θα επικρατούσαν ποτέ, αφού ακόμη και μέσα στο σοσιαλιστικό κίνημα ήταν μία μειοψηφία.

Βασιζόμενοι, λοιπόν, στην θεωρία τους, η οποία έχει διαψευστεί στην πράξη και μάλιστα στην δική τους περίπτωση, προσπάθησαν και προσπαθούν να ερμηνεύσουν την άνοδο του Εθνικιστικού Κινήματος και την είσοδο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή και στην Ευρωβουλή σε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012 μέχρι σήμερα. 

Όταν, λοιπόν, τον Μάιο του 2012 πήρε η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ για πρώτη φορά ποσοστό με το οποίο εισήλθε θριαμβευτικά στο ελληνικό κοινοβούλιο, είπαν ότι ήταν μια ψήφος οργής, μια ψήφος διαμαρτυρίας γιατί ο κόσμος δεν ήξερε… Όπως είναι γνωστό έγιναν αμέσως μετά εκλογές τον Ιούνιο και στο μεσοδιάστημα μεταξύ αυτών των δύο εκλογών όλα τα κόμματα και όλα τα ΜΜΕ έκαναν προπαγάνδα κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και υποστήριζαν ότι δεν θα μπει τον Ιούνιο στην Βουλή η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ! Απέτυχαν και πάλι στις προβλέψεις τους.

Τον Σεπτέμβριο του 2013 με μία πολιτική σκευωρία φυλάκισαν τόσο εμένα όσο και ηγετικά στελέχη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, ενώ δημιούργησαν ένα κλίμα τρομοκρατίας κατά των οπαδών και ψηφοφόρων του Εθνικιστικού Κινήματος. Και πάλι υποστήριξαν ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ τέλειωσε! Χαρακτηριστικός ήταν ο τίτλος της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” που έλεγε: “Η δύση της Χρυσής Αυγής”! Όμως, καμμία δύση της Χρυσής Αυγής δεν επήλθε, το αντίθετον! Στις προσεχείς τρεις εκλογικές αναμετρήσεις με πλέον πρόσφατη αυτή του Σεπτεμβρίου 2015, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ήλθε τρίτο κόμμα! Αυτό που είναι το πιο σημαντικό είναι ότι διαψεύστηκε πανηγυρικά η θεωρία τους ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα περιστασιακό φαινόμενο και αποτέλεσμα των επικρατουσών συνθηκών. 

Ισχυρίζονταν και κάποιοι το ισχυρίζονται ακόμη ότι εάν δεν υπήρχε το μνημόνιο, εάν δεν υπήρχε η λαθρομετανάστευση δεν θα υπήρχε και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Όμως, συνθήκες ανάλογες με τις ελληνικές υπάρχουν και στις κοινωνικά πολύ κοντά προς την Ελλάδα χώρες της Ιβηρικής Χερσονήσου, δηλαδή την Ισπανία και την Πορτογαλία. Όμως, ούτε στην Ισπανία, ούτε στην Πορτογαλία υπάρχουν εθνικιστικά κινήματα. Δεν είναι λοιπόν οι συνθήκες, είναι η ηγεσία, είναι τα πρόσωπα, είναι η συγκεκριμένη προσπάθεια και ο αγώνας, τα οποία έφεραν τα εκλογικά αποτελέσματα.

Στην πραγματικότητα, πάντοτε υπήρχαν εθνικιστές στην Ελλάδα, οι οποίοι δεν διέθεταν την κατάλληλη ηγεσία και οργανωτική δομή, ούτως ώστε να εκφραστούν πολιτικά σε μία εκλογική αναμέτρηση. Αντίθετα, είχαν απορροφηθεί απ’ τα μεγάλα κόμματα κυρίως της κεντροδεξιάς. Ένα παράδειγμα επί τούτου: Ο κορυφαίος υπουργός της 4ης Αυγούστου, ένας άνθρωπος ο οποίος υπήρξε κόκκινο πανί για την αριστερά, ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, ο οποίος υπήρξε υπουργός δημοσίας τάξεως στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου, εκλέγετο σαν βουλευτής της ΕΡΕ, του κόμματος από το οποίο προήλθε η Ν.Δ. και δεν είναι αυτό το μοναδικό παράδειγμα. 

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ λοιπόν, δεν είναι αποτέλεσμα των συνθηκών, αλλά έργο και προσπάθεια σκληρή πάνω σε στέρεα βάση. Μία βάση, η οποία θα γίνει ακόμη ευρύτερη μετά την διαγραφόμενη εσωτερική τριβή στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας και την μοιραία πολιτική φθορά την οποία θα υποστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ήλθε για να μείνει σαν μία δεδομένη πολιτική πραγματικότητα και επιτέλους ας το πάρουν απόφαση.

Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή

26 Οκτωβρίου 1912: Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους αλλά & Μνήμη Αγίου Δημητρίου Μυροβλήτη, πολιούχου της Θεσσαλονίκης

Από τις αρχές Οκτωβρίου του 1912 η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο με την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχοντας ως συμμάχους τη Βουλγαρία και τη Σερβία (Α' Βαλκανικός Πόλεμος). Θέατρο των επιχειρήσεων, η περιοχή της Μακεδονίας.

Ο ελληνικός στρατός βάδιζε από νίκη σε νίκη στη Δυτική Μακεδονία. Όμως, από την αρχή των εχθροπραξιών σοβούσε σοβαρή διαφωνία μεταξύ του αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο διάδοχος επιθυμούσε πρώτα την κατάληψη του Μοναστηρίου προς Βορρά, ενώ ο Βενιζέλος, βλέποντας την πιθανότητα να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από το βουλγαρικό στρατό, πίεζε τον Κωνσταντίνο να κατευθυνθεί προς τη φυσική πρωτεύουσα της Μακεδονίας, μια περιοχή με στρατηγική σημασία, η απελευθέρωση της οποίας αποτελούσε διακαή πόθο του ελληνισμού. «Καθιστώ υμάς υπευθύνους διά πάσαν αναβολήν έστω και στιγμής» του τηλεγραφεί επιτακτικά.

Τελικά, ο Κωνσταντίνος πείθεται με τη μεσολάβηση του πατέρα του βασιλιά Γεωργίου Α' και στις 25 Οκτωβρίου η εμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού φθάνει προ των πυλών της Θεσσαλονίκης. 

Είχε προηγηθεί η καθοριστική νίκη στη Μάχη των Γιαννιτσών (19 - 20 Οκτωβρίου), που είχε κάνει ευκολότερη την προέλαση του ελληνικού στρατού. Ο Χασάν Ταξίν Πασάς που υπερασπιζόταν τη Θεσσαλονίκη δεν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να ζητήσει μια έντιμη συμφωνία για την παράδοση της πόλης.

Στις 25 Οκτωβρίου οι απεσταλμένοι του ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο να επιτραπεί στον Ταξίν να αποσυρθεί με το στρατό και τον οπλισμό του στο Καραμπουρνού και να παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο Κωνσταντίνος, φυσικά, απέρριψε τον όρο του και του πρότεινε την παράδοση του στρατού του και τη μεταφορά του στη Μικρά Ασία με δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης.

Ο Οθωμανός αξιωματούχος δέχθηκε, τελικά, τους όρους του Κωνσταντίνου και στις 11 το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, οι πληρεξούσιοι αξιωματικοί Ιωάννης Μεταξάς (ο κατοπινός δικτάτωρ και ο άνθρωπος του «ΟΧΙ») και Βίκτωρ Δούσμανης μεταβαίνουν στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης και υπογράφουν τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.

Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, παραδίνονταν ως αιχμάλωτοι 25.000 τούρκοι στρατιώτες και 1.000 αξιωματικοί. Στην κατοχή του ελληνικού στρατού περιέρχονταν όλος ο βαρύς και ελαφρύς οπλισμός του σχηματισμού (70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τυφέκια και πυρομαχικά). 

Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη δύο τάγματα ευζώνων και ύψωσαν την ελληνική σημαία στο Διοικητήριο, ενώ οι υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.

Στις 11 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1912 ο Κωνσταντίνος εισήλθε με το επιτελείο του στη Θεσσαλονίκη και το μεσημέρι έγινε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Μηνά. Την ίδια μέρα, κατέφθασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη και οι Βούλγαροι, όμως για τους γείτονες ήταν ήδη αργά. Ο επικεφαλής της μεραρχίας τους στρατηγός Τεοντορόφ ζήτησε να εισέλθει στην πόλη για να στρατοπεδεύσει. Εισέπραξε την αρνητική απάντηση του Κωνσταντίνου και ύστερα από διαπραγματεύσεις, επιτράπηκε να μπουν στην πόλη για ολιγοήμερη ανάπαυση δύο τάγματα με επικεφαλής τους βούλγαρους πρίγκιπες Βόρι και Κύριλλο. Επικράτησε, όμως, σύγχυση και τελικά εισήλθε στη Θεσσαλονίκη ένα ολόκληρο βουλγαρικό σύνταγμα, γεγονός που εκνεύρισε τον Βενιζέλο. Οι Βούλγαροι δήλωναν εμφαντικά παρόντες στις εξελίξεις στη Μακεδονία. Ο σπόρος του Β' Βαλκανικού Πολέμου είχε ριχτεί.

Στις 29 Οκτωβρίου ήταν η σειρά του βασιλιά Γεωργίου Α' να εισέλθει στην πόλη και να επισημοποιήσει την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους έλληνες κατοίκους της, με απάθεια ανάμικτη με φόβο του από το μουσουλμανικό στοιχείο, ενώ οι Εβραίοι δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους, καθώς προωθούσαν σχέδιο διεθνοποίησης της Θεσσαλονίκης.

Πηγή: sansimera.gr

Μνήμη Αγίου Δημητρίου Μυροβλήτη, πολιούχου της Θεσσαλονίκης

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιανό) το 306 μ.Χ.

Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος. 

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου. Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων.

Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.