Ως γνωστόν στα Σκόπια, παρά τις πιέσεις των δυτικών, τις συνεχείς εκκλήσεις και τις επισκέψεις, το δημοψήφισμα δεν είχε την απαραίτητη συμμετοχή και παρά το θετικό, για τους σκοπιανούς, αποτέλεσμα είναι άκυρο.
Βέβαια, ο Ζάεφ επεχείρησε να κάνει το χατίρι των δυτικών και να αγνοήσει την μηδαμινή συμμετοχή, όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω του ότι δεν κατέχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η αντιπολίτευση, που κατέχει την πλειοψηφία, του ζήτησε εκλογές και ορισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης.
Ο Ζάεφ προς το παρόν αρνείται τις πρόωρες εκλογές και σχεδιάζει να αγνοήσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, φέρνοντας την συμφωνία στην σκοπιανική βουλή για κύρωση, έχοντας μάλιστα και την υποστήριξη των «δημοκρατών» της Δύσης σε αυτό.
Το τι θα γίνει στην συνέχεια είναι, βεβαίως, άγνωστο, αφού θα εξαρτηθεί από τις πιέσεις που θα δεχτούν οι βουλευτές τόσο από την Δύση όσο και από την Ανατολή, σε έναν αγώνα για την γεωπολιτική κυριαρχία στα Βαλκάνια.
Όμως, τι ακριβώς σημαίνει όλη αυτή η πολιτική κρίση; Καταρχάς, οφείλουμε να την δούμε ως μία ευκαιρία για τον Ελληνισμό προκειμένου να απεμπλακεί από την προδοτική «Συμφωνία των Πρεσπών». Η «Συμφωνία», όπως μας λέγανε, έχει ως προαπαιτούμενο το δημοψήφισμα, το οποίο βγήκε άκυρο, άρα έχει ήδη απορριφθεί από τους σκοπιανούς.
Συνεπώς, η όποια ελληνική κυβέρνηση αναλάβει την διεκπεραίωση του ζητήματος, οφείλει να συζητήσει το θέμα από μηδενική βάση και με γνώμονα ότι αυτές οι προτάσεις που συνιστούσαν την «Συμφωνία των Πρεσπών» έχουν ήδη απορριφθεί.
Όμως, οφείλουμε να δούμε και τον σκοπιανικό τακτικισμό πίσω από όλη αυτή την παλινωδία, ο οποίος εξασφάλισε ότι η διαπραγμάτευση για τους δυτικούς ξεκινά από τα κεκτημένα της «Συμφωνίας των Πρεσπών» και από κει και πέρα οι σκοπιανοί θα πιέσουν για μία ονομασία που δεν θα είναι erga omnes, αλλά μονάχα για την Ελλάδα, διασφαλίζοντας το σκέτο «Μακεδονία» για όλες τις άλλες χρήσεις.
Με γνώμονα, μάλιστα, το γεγονός ότι διαχρονικά οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα είναι υποχείρια των δυτικών θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η προηγουμένως περιγραφείσα προοπτική, γεγονός που καθιστά αδήριτη ανάγκη τον σχηματισμό μίας Εθνικιστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα που θα μπορέσει να αντιστρέψει αυτή την πορεία προς τον όλεθρο. Μία Εθνικιστική κυβέρνηση που έχει αποδείξει πως μπορεί να αντέξει ισχυρές πιέσεις. Μια Εθνικιστική κυβέρνηση της Χρυσής Αυγής δηλαδή.
Κώστας Αλεξανδράκης
