Με… ελαφρά πηδηματάκια την κάνει ο σφόδρα αντιμνημονιακός Τσίπρας από τη θέση για κατάργηση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών του νόμων (και μάλιστα μ’ έναν νόμο, τον πρώτο της μελλοντικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΣΙΑ).
Έτσι, στην ομιλία του στο συνέδριο του Economist, ο Τσιπραλέκος τοποθετήθηκε κατ’ αρχάς υπέρ της παραμονής της χώρας στο ευρώ:
«Επιλογή μας δεν είναι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Επιλογή μας είναι να σώσουμε την Ελλάδα στο ευρώ».
Λίγο αργότερα, έριξε τη… μπόμπα της «αναστολής» του Μνημονίου: «Χρειάζεται μια μεγάλη πολιτική αλλαγή και άμεση αναστολή του μνημονίου και κατάργηση της καταστροφικής πολιτικής της λιτότητας».
Λίγο αργότερα, έριξε τη… μπόμπα της «αναστολής» του Μνημονίου: «Χρειάζεται μια μεγάλη πολιτική αλλαγή και άμεση αναστολή του μνημονίου και κατάργηση της καταστροφικής πολιτικής της λιτότητας».
Για όποιον γνωρίζει απλά ελληνικά, είναι προφανές ότι είναι τελείως άλλο πράγμα η «αναστολή» κι άλλο η κατάργηση ή η ακύρωση του Μνημονίου, για την οποία μιλούσε παλαιότερα
Τέλος, ο Τσίπρας δεσμεύτηκε για «αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στο επίπεδο της 31ης Δεκεμβρίου 2011». Κι εδώ υπάρχει καραμπινάτη υπαναχώρηση.
Διότι, σε παλαιότερες τοποθετήσεις του, αφενός μεν αναφερόταν στους μισθούς γενικά κι όχι όπως τώρα μόνον στο κατώτατο μισθό και αφετέρου υποσχόταν αποκατάσταση των μισθών στα επίπεδα του 2009, στην προ κρίσης περίοδο.
Τεράστια η διαφορά, λοιπόν!
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε πως όσο πλησιάζει στην εξουσία το συνονθύλευμα, τόσο απομακρύνεται από τις παλιές θέσεις του και προσαρμόζεται με τη μνημονιακή δυστυχία.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε πως όσο πλησιάζει στην εξουσία το συνονθύλευμα, τόσο απομακρύνεται από τις παλιές θέσεις του και προσαρμόζεται με τη μνημονιακή δυστυχία.
