Η Ιστορία του ανθρώπου είναι η Ιστορία των Εθνών. Η ακμή, η πτώση, η πορεία τους στον χρόνο. Ως Έλληνες δικαιούμαστε να αισθανόμαστε αφενός τυχεροί για ό,τι μας δόθηκε αφετέρου υπερήφανοι για τον βαθμό που το εξελίξαμε. Ενίοτε με το πνεύμα, άλλοτε με την λόγχη, αλλά σχεδόν πάντα με συνδυασμό των δύο, χαράξαμε την ενδοξότερη πορεία όλων, γεγονός που αποδεικνύεται από την θεμελιώδη συμβολή μας στον παγκόσμιο πολιτισμό και στην ευρύτερη μεταρσίωση ,όχι μόνον ημών των ιδίων, αλλά του είδους. Παραταύτα, λαμβάνοντας υπ όψιν την σωρεία εξαφανισμένων λαών ,οι οποίοι σήμερα απαντώνται ως λήμματα σε λεξικά ή επικεφαλίδες θεματικών κύκλων σε ιστορικά πονήματα,υποχρεούμαστε να αναγάγουμε σε κορυφαίο εθνικό άθλο την ίδια την διατήρηση της αναλλοίωτης ύπαρξής μας.
Με άλλα λόγια, εν έτει 2.015 οι Έλληνες είμαστε ακόμα εδώ. Τρεις παράγοντες συνέδραμαν αποφασιστικά σε τούτο. Πρώτον, διαφυλάξαμε ως κόρη οφθαλμού την γενετική μας σύσταση, απορρίπτοντας εκ πεποιθήσεως πάσα μορφή επιμεικτικής στρέβλωσης. Δεύτερον, τιμώντας τον αυτοχθονισμό μας κρατήσαμε με νύχια και δόντια την γη μας, αν και κατά τους τελευταίους αιώνες υπέστημεν σοβαρές εδαφικές απώλειες. Τρίτον, μείναμε πιστοί στην Ιδεαλιστική θεώρηση της ζωής.
Το τρίπτυχο που συνιστά το είναι μας στοχοποιήθηκε και βάλλεται αδυσώπητα και χυδαία. Αιμα, Γη, Ιδέα.Η απώλεια ενός έστω εκ των τριών στοιχείων αρκεί για μα επιφέρει συνολική καταστροφή, κατάσταση την οποία πεισματικά αρνήθηκε να παραδεχτεί η συλλογική συνείδηση. Όμως, μετά από δεκαετίες με την χώρα στον αυτόματο πιλότο, και με την φούσκα της αυταπάτης να έχει πλέον σκάσει, ξυπνήσαμε βίαια από τον λήθαργο, για να αντικρύσουμε γύρω μας τον όλεθρο. Εκατομμύρια αλλοδαποί εισέβαλαν και συνεχίζουν καθημερινά να εισβάλλουν στην πατρίδα μας, επιχειρώντας την ολοκλήρωση του εποικιστικού σχεδίου. Το κράτος στράφηκε κατά του Έλληνα όταν αυτός αντέδρασε στις δολοφονίες, τους βιασμούς, τις λεηλασίες των ξένων, ενώ με την πολιτική του διόγκωσε το δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο σε συνδυασμό με την εκρηκτική τεκνοποιϊα των επήλυδων, θα μας έχει, με μαθηματική ακρίβεια ,καταστήσει μειοψηφία μέσα στην χώρα μας σε λίγα μόλις χρόνια. Κάθε πράξη αντίστασης σε αυτό σπιλώνεται λυσσαλέα από το σαθρό διαπλεκόμενο καθεστώς, το οποίο έχει παραδώσει σε αμφιλεγόμενους εταίρους την εθνική κυριαρχία με την δικαιολογία λήψης οικονομικών ενισχύσεων, πάντα βέβαια με την μορφή έντοκου δανεισμού.
Αφού λοιπόν πήραμε και παίρνουμε χρήματα από τους διεθνείς θεσμούς, γιατί αυτοκτονούμε; Γιατί πεινάμε; Γιατί είμαστε άνεργοι; Γιατί γίναμε καταθλιπτικοί; Γιατί πολύ απλά πραγματικός κυβερνήτης του τόπου είναι η τραπεζική χούντα που αφαιμάσσει τον φορολογούμενο για να ανακεφαλαιοποιηθεί ξανά και ξανά, καθώς έχει σκορπίσει τις καταθέσεις μας σε <<επενδύσεις>> σε χρηματοοικονομικά παράγωγα υψηλού ρίσκου, αποκόπτωντας την πρόσβαση μας στα χρήματά μας και δίνοντας λογαριασμό μόνο στα ξένα αφεντικά της. Ως επιστέγασμα έχουμε το προσωπικό του πολιτικού και εκδοτικού κατεστημένου να ποντάρει στην ανελέητη πλύση εγκεφάλου των πολιτών προκειμένου να σώσει το τομάρι του.
Εξαιτίας όλων των παραπάνω, οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου δεν είναι άλλη μία επίσκεψη στο παραβάν ελαφρά τη καρδία. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Ειδικά τώρα που κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί το άλλοθι της άγνοιας. Τώρα που ,με το μνημόνιο της αριστεράς, ολόκληρη η μεταπολίτευση ξεγυμνώθηκε. Οι αυτουργοί, τα θλιβερά απομεινάρια της επάρατης γενιάς του πολυτεχνείου μαζί με τους απογόνους και επιγόνους τους είναι πλέον έκθετοι. ΛΑΟΣ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ (και ΛΑΕ, ως χθες ΣΥΡΙΖΑ),ΚΚΕ ,ένα ευρύ πολιτικό φάσμα με ένα πάγκοινο στοιχείο: την συμμετοχή στην προδοσία των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Αυτό είναι και το μόνο για το οποίο δεν μπορούν να μας κατηγορήσουν. Πολλά μπορούν να μας προσάψουν, αλλά ποτέ ότι βλάψαμε τους Έλληνες, ότι κλέψαμε τους Έλληνες, ότι καταχραστήκαμε την εμπιστοσύνη τους. Γι αυτό μπορούμε να τους κοιτάζουμε κατάματα και να ζητάμε την ψήφο τους, χωρίς να πολιτικαντίζουμε τάζοντας το ανέφικτο. Όχι, η λύση που προτείνουμε είναι ρεαλιστική, εν πολλοίς αυτονόητη. Είναι η επιστροφή στο φυσιολογικό, το ομαλό.
Χρειάζεται αγώνας για να επιβιώσουμε ως έθνος ,δουλειά για να επιβιώσουμε ως άτομα. Βήμα προς βήμα μπορούμε να ανακτήσουμε όσα απωλέσαμε. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή, αλλά κάτι καλύτερο: σχέδιο για το μέλλον και πίστη για τη Νίκη. Ως λαός αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία, ως Λαϊκός Σύνδεσμος αξίζουμε την ψήφο σου.
Γεώργιος Δημητρακόπουλος,
Φιλόλογος
