Λίγο πριν τα Χριστούγεννα

Τελευταίος μήνας ο Δεκέμβριος ψυχρός  για τις ψυχές των Ελλήνων , μεταδίδοντας όμως και κλίμα ξεχωριστό , κλίμα εορταστικό μα και στενάχωρο, απαισιόδοξο για το μέλλον αυτού του τόπου. Σε λίγο καιρό θα ξεκινήσουν και οι ευχές, μα πραγματικά η σκέψη χάνεται στο μακρινό παρελθόν προσπαθώντας να θυμηθεί πότε οι ευχές αυτές για ένα ευήμερο έτος, έλαβαν χαρακτήρα ρεαλιστικό.

Ουτοπικές ευχές…

Η ευχή είναι η προφορική έκφραση της επιθυμίας και της ελπίδας για κάτι που θέλουμε να συμβεί στο μέλλον. Έτσι τα Χριστούγεννα εκφράζουμε την επιθυμία μας μέσω των ευχών για ένα καλύτερο έτος. Δυστυχώς όμως τόσα χρόνια αυτές οι ευχές υπάρχουν μόνο σε έναν ουτοπικό κόσμο και αυτό διότι χρησιμοποιούνται από τον καθένα, με σκοπό να φιμώσει το προαίσθημα του «τουλάχιστον ενόψει εορτών», το οποίο βροντοφωνάζει μέσα του, για την δυσμενή κατάσταση που θα επακολουθήσει.

Έτσι μόλις οι εορτές περάσουν σιγά - σιγά η ψευδαίσθηση για ένα καλύτερο έτος διαλύεται και τη θέση της παίρνει και πάλι όπως την προηγούμενη χρονιά, η γνωστή καθημερινή πραγματικότητα. Είναι γεγονός ότι οι ευχές σε συνδυασμό με έναν παθητικό, άβουλο, αδιάφορο τρόπο ζωής δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Ουδέποτε στην ιστορία οι Έλληνες δε σώθηκαν μόνο από τις ευχές και από τις λιτανίες αλλά αγωνίστηκαν στα πεδία των μαχών ηρωικά ώστε αυτός ο τόπος σήμερα να ανήκει στο γένος μας. Σίγουρα προετοιμάζονταν ψυχολογικά μέσω της ευχής αλλά παράλληλα αγωνίζονταν ώστε η ευχή τους, να λάβει σάρκα και οστά.

Στις δύσκολες ημέρες που διανύουμε εάν επιθυμούμε οι ευχές μας να γίνουν πραγματικότητα θα πρέπει να διδαχθούμε από τους προγόνους μας τον αγωνιστικό τους χαρακτήρα. Είμαι βέβαιος ότι ο κάθε Έλληνας τον έχει βαθειά ριζωμένο μέσα του και αυτό διότι είμαστε οι συνεχιστές εκείνων των ηρώων. Ο καθένας από εμάς θα πρέπει να ενεργοποιηθεί και να γίνει υπεύθυνος γι’ αυτόν τον τόπο, θα πρέπει να λειτουργήσει υπέρ της ολότητας και όχι του ατομικού του συμφέροντος, θα πρέπει να μην είναι μια άβουλη μονάδα η οποία είναι βάρος του έθνους μας, θα πρέπει να γίνει ο φάρος των ακυβέρνητων και αποχαυνωμένων Ελλήνων οπού θα τους δείξει την πορεία για την αναγέννηση του ελληνισμού.

Εν κατακλείδι, στις ημέρες μας υπάρχουν δύο στρατόπεδα το πρώτο είναι αυτό των δημαγωγών πολιτικάντηδών δηλαδή των υπευθύνων γι’ αυτή την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας. Όποιος επιθυμεί μπορεί να ενταχθεί σε αυτό συνεχίζοντας το καταστροφικό έργο το οποίο θα παραλάβει ως σκυταλοδρόμος η αριστερά.

Το δεύτερο στρατόπεδο είναι αυτό των ελεύθερων αγωνιζόμενων εθνικιστών. Σε αυτό το στρατόπεδο δίδεται ο αέναος αγώνας για μια ενωμένη, για μια ελεύθερη, για μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Ελλάδα. Είναι το στρατόπεδο της Χρυσής Αυγής το οποίο αγωνίζεται εναντίον όσων επιβουλεύονται την τύχη της Πατρίδα μας.

( Εμείς ευχόμαστε, οι Έλληνες να αφυπνιστούν, για να αφυπνιστούν όμως θα πρέπει να αγωνισθούμε και είμαι βέβαιος ότι στο τέλος η επιθυμίας μας θα γίνει πραγματικότητα.)

Νέα συστημικά σενάρια για «συναίνεση» και μετάθεση των εκλογών

Κάθε ημέρα που περνά και η κυβέρνηση βλέπει ότι το μάζεμα των 180 βουλευτών είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί, οδηγεί σε διάφορες εναλλακτικές σκέψεις, οι οποίες δείχνουν τον πανικό που διέπει τον Σαμαρά και το επιτελείο του. Και πάλι, λοιπόν, η διαφαινόμενη αδυναμία ανάδειξης ΠτΔ από την παρούσα βουλή οδηγεί στην αναζωπύρωση των σεναρίων για συμβιβαστική φόρμουλα μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο την μετάθεση των εκλογών μετά το 2015, είτε τον Ιούνιο είτε το φθινόπωρο.

Το σενάριο αυτό αποτελεί την συνέχεια της πρότασης «εθνικής συνεννόησης», η οποία είχε υποβληθεί πριν από λίγες μέρες από μερικούς ανεξάρτητους βουλευτές, που έθεταν όμως ταυτόχρονα και θέμα συγκρότησης μιας άλλης, μεταβατικής, κυβέρνησης μέχρι τις εκλογές. Την πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τώρα όμως που το σενάριο επανέρχεται στο προσκήνιο ο ΣΥΡΙΖΑ, πνιγμένος μέσα στην ανακολουθία και τις αντιρρήσεις των συνιστωσών του, δεν διαψεύδει την προοπτική αυτή.

Όσοι θεωρούν ως δεδομένη την οριστική άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε μία συμφωνία του για την ύπαρξη μεταβατικής κυβέρνησης, ας ρίξουν μία ματιά στα πολύ πρόσφατα γεγονότα της σύγχρονης πολιτικής ζωής. Θα θυμηθούν τότε ότι ο «αντιμνημονιακός» Σαμαράς μέσα σε μία νύχτα έγινε ο πιο φανατικός υπερασπιστής του μνημονίου, ενώ εκεί που απέκλειε την συμμετοχή του («ρητά και κατηγορηματικά», όπως χαρακτηριστικά έλεγε) σε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο το έκανε, αλλά χαρακτήρισε τον Βενιζέλο και ως «εταίρο πλήρους ευθύνης».

Έχοντας επομένως υπ’ όψιν ότι το συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα ετερόκλητο πολιτικό μόρφωμα αλληλοσυγκρουόμενων τάσεων και συνιστωσών, με την ιδεολογική σύγχυση να βασιλεύει ως προς τις διακηρύξεις του, δεν μπορεί να αποκλείεται η μετάλλαξή του (και) προς αυτόν τον τομέα. 

Ας μην ξεχνάμε το πώς η «καταγγελία του μνημονίου» μετατράπηκε σε «επαναδιαπραγμάτευση», καθώς και το πώς ο σαλταδορισμός και το αίσθημα της πείνας, που τους χαρακτηρίζει ως «λιγούρια της εξουσίας», τους έχει οδηγήσει σε μία ολόκληρη σειρά μετατροπών και μεταμορφώσεων  των απόψεων τους.

Το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά, αφορά την διαχειριστική λογική των συστημικών φορέων του ψευδεπίγραφου «συνταγματικού τόξου». Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ως ο μόνος Γνήσιος και Συνεπής αντιμνημονιακός Πολιτικός Φορέας, ως ο Αυθεντικός Εκφραστής των Εθνικολαϊκών Δυνάμεων, διατρανώνει ξεκάθαρα και με στεντόρεια φωνή την αντίθεσή του προς οποιαδήποτε είδους αλχημεία επιχειρήσουν τα πρόσωπα και οι καταστάσεις του καθεστώτος ώστε να καθυστερήσουν την ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού, η οποία θα δυναμώσει ακόμη περισσότερο εκλογικά, πολιτικά, κοινωνικά την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Γιώργος Μάστορας

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΘΥΣΙΑΖΕΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΕΝΑ «ΚΑΜΕΝΟ ΧΑΡΤΙ» ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ… ΚΑΘΑΡΣΗ!

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ως γνωστόν, το Ανώτατο δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, με ψήφους 4 προς 1, αποφάσισε την παραπομπή του πρώην υπουργού για τα κακουργήματα της νόθευσης εγγράφου και της απόπειρας απιστίας σε συνδυασμό μάλιστα με τις επιβαρυντικές διατάξεις του ν. 1608/1950 περί καταχραστών του δημοσίου, στην υπόθεση της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ (όπου διέγραψε τα ονόματα τριών συγγενών του, με καταθέσεις ύψους 1,2 εκατ. Ευρώ).

Επιπλέον, το δικαστικό συμβούλιο έκρινε ότι δεν πρέπει να προφυλακιστεί (δεν είναι βλέπετε χρυσαυγίτης…), αλλά να διατηρηθούν οι «περιοριστικοί» όροι που του είχαν επιβληθεί, για υποχρεωτική εμφάνιση μία φορά το μήνα στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς του (σιγά τα ωά!).

Δύο σύντομες παρατηρήσεις:

1ον) Καλώς βεβαίως έγινε η παραπομπή, αλλά… άργησε κάπως. Γιατί, λοιπόν, έγινε τώρα η παραπομπή κι όχι νωρίτερα; Μήπως το πολιτικό σύστημα θυσιάζει προεκλογικά ένα «καμένο χαρτί» του, για να δείξει ότι κάνει… κάθαρση;

2ον) Και ο Παπακωνσταντίνου (όπως όλοι όσοι πολιτικοί παραπέμφθηκαν μέχρι τώρα για διάφορα σκάνδαλα) είναι «πρώην». Κανέναν «νυν» θα δούμε να παραπέμπεται ή μήπως όλοι αυτοί είναι… αθώες περιστερές;

3ον) Ή θα περιμένουμε να ’ρθει στην κυβέρνηση η Χρυσή Αυγή, για να ξεβρωμίσει ο τόπος;

Αντίοχος