Ανατρέχοντας στο παρελθόν, δυσκολεύομαι να θυμηθώ τόσο ψυχρή, για να μην πω εχθρική, αντιμετώπιση κυβερνητικής πρεμιέρας, όσο αυτή που επιφυλάχθηκε στην κυβέρνηση Σαμαρά, από τα λεγόμενα «κατεστημένα» μέσα ενημέρωσης.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό ότι δεν τηρήθηκε ούτε η ολιγοήμερη «περίοδος χάριτος», ή έστω ανοχής που επιβάλλουν οι στοιχειώδεις κανόνες πολιτικού τακτ.
Και δυστυχώς η παράδοση έσπασε, εις βάρος μιας κυβέρνησης, που κατά γενική ομολογία έχει αναλάβει την πιο δύσκολη αποστολή εθνικής σωτηρίας της χώρας, από το 1974 και μετά.
Το φαινόμενο είναι πράγματι πρωτόγνωρο στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Και…πολιτικά βούρλα να περιείχε η κυβέρνηση Σαμαρά, όπως άλλωστε περιείχε εν αφθονία η κυβέρνηση «κηπουρών» του Γ. Παπαπανδρέου (που επι μήνες αποθεωνόταν για τις… «καινοτομίες» της), η υποδοχή θα ήταν καλύτερη.
Δυστυχώς , τα κατά τα άλλα «έγκυρα» μέσα ενημέρωσης, δεν σεβάστηκαν ούτε και αυτή, την πρόσκαιρη περιπέτεια υγείας του πρωθυπουργού, επιχειρώντας είτε να την γελοιοποιήσουν με τηλεοπτικά ανθυπομειδιάματα και διφορούμενα σχόλια, είτε να την υπερδραματοποιήσουν, βγάζοντας τον Σαμαρά…νοκ άουτ, τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο!
Θυμίζω για την ιστορία, ότι τέτοια γελάκια και υπαινιγμούς μπροστά στην κάμερα, δεν είδαμε όταν ο Γιωργάκης γκρεμοτσακίστηκε με το ποδήλατο του, πειράζοντας εν κινήσει την αλυσίδα.
Είναι δικαίωμα ασφαλώς, των μεγάλων μέσων ενημέρωσης που ελέγχονται από επιχειρηματικά συμφέροντα να επιλέγουν πώς θα αντιμετωπίσουν έναν νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό.
Έστω και καταχρηστικά λοιπόν, αντί για το παραδοσιακό…λιβανιστήρι, μπορούν να περάσουν με το καλημέρα στην άγαρμπη υπονόμευση.
Δικά τους είναι τα κανάλια και τα κάνουν ότι θέλουν.
Είναι επίσης φανερό, ότι οι Έλληνες ολιγάρχες της διαπλοκής αισθάνονται άβολα με την κυβέρνηση Σαμαρά, μέχρις ότου τουλάχιστον να φανούν οι οριστικές της προθέσεις. Και επιλέγουν να στείλουν τις πρώτες τροχιοδεικτικές βολές…
Αυτό που δεν φαίνεται όμως να αντιλαμβάνονται, είναι ότι υπονομεύοντας «με το καλημέρα» την κυβέρνηση Σαμαρά, στην πράξη πριονίζουν την ίδια τους την καρέκλα.
Γιατί δεν υπάρχουν πολλές επιλογές.
Είτε η κυβέρνηση Σαμαρά θα πετύχει, είτε θα βουλιάξει και μαζί της θα βυθιστεί αύτανδρο όλο το διαβρωμένο πολιτικό, εκδοτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο που έκανε κουμάντο στη χώρα όλο το διάστημα της μεταπολίτευσης.
Περιθώρια για άλλες εναλλακτικές δεν υπάρχουν και αυτό φαίνεται να μην το έχουν συνειδητοποιήσει οι βαρόνοι των media και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν.
Εκτός κι αν αφελώς πιστεύουν ότι ο Σαμαράς είναι αναλώσιμος και μπορούν σε συνθήκες μνημονίου να συνεννοηθούν ταυτόχρονα και με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους δανειστές.
Κακά τα ψέμματα.
Η τελευταία ευκαιρία του «συστήματος» για να διασωθεί από ολική καταστροφή, είναι να κερδίσει χρόνο και να «γράψει πόντους» στην κοινωνία η κυβέρνηση Σαμαρά.
Μόνον έτσι η οικονομία θα μπορέσει να ανασάνει και η χώρα να επωφεληθεί των ευεργημάτων που κατέκτησαν με σκληρή διαπραγμάτευση στην Ευρώπη, οι άλλες μεσογειακές χώρες.
Υποσκάπτοντας την εικόνα και ναρκοθετώντας τις προοπτικές και τις επιδόσεις του κυβερνητικού σχήματος, πριν ακόμη πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, τα ΜΜΕ καθιστούν την αποστολή του Σαμαρά εξαιρετικά δυσχερή.
Και τη…Συνθήκη των Σεβρών να φέρει στο μέλλον ο πρωθυπουργός, θα είναι αδύνατο να πείσει την κοινωνία που, με το δίκιο της, έχει φτάσει πλέον στα όρια της.
Ας προσέξουν λοιπόν οι κάθε λογής «διαμορφωτές γνώμης» που σήμερα ξιφουλκούν προκαταβολικά κατά της κυβέρνησης Σαμαρά, μήπως τελικά σκάβουν τον λάκκο των αφεντικών τους.
Γιατί αν η κυβέρνηση αυτή δεν σταθεί στα πόδια της για να δώσει στην ελληνική οικονομία ανάσα, το τσουνάμι που θα έρθει δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο σε αυτή τη χώρα.
Και πρώτοι θα γκρεμιστούν οι, χάρτινοι ήδη, επιχειρηματικοί πύργοι της διαπλοκής…
