Έτσι θα μας δοθεί η Κωνσταντινούπολη…

Η Ρωσία κλιμακώνει την κινητοποίηση της ως προς το Τουρκικό ζήτημα, κάτι που αναμφίβολλα έχει προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στην Ελλάδα! 

Η Ρωσική εξωτερική πολιτική κινείται εντελώς διαφορετικά από την αντίστοιχη πριν από χρόνια. Σήμερα είναι πολύ κοντά στο να πετύχει τη συγκρότηση μιας «νέας Σοβιετικής Ένωσης», αλλά όχι κομμουνιστικής, όπως υπήρξε κάποτε. Η σύγχρονη «Σοβιετική Ένωση» θα είναι πιο πολύ εθνικιστική και πατροπαράδοτη. 

Θα βασίζεται πολύ στην Ορθοδοξία. Σε μια τέτοια «νέα Σοβιετική Ένωση» δείχνουν ενδιαφέρον να προσχωρήσουν οι χώρες που είναι δίπλα στη Ρωσία γεωγραφικά, όπως η Λευκορωσία, αλλά και η Ουκρανία.

Ιδιαίτερα δε, το ενδεχόμενο προσάρτησης της τελευταίας θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει το… θεμέλιο λίθο ολόκληρο του εγχειρήματος. Κι αυτό, γιατί όπως όλα δείχνουν, η Ουκρανία είναι πολύ κοντά σε διάσπαση. «Δυτικοί» εναντίον «ανατολικών» και στην πραγματικότητα οι Καθολικοί εναντίον των Ορθοδόξων. 

Αν το δυτικό μέρος της Ουκρανίας αποσχιστεί και δημιουργήσει καινούριο κράτος, ανεξάρτητο, τότε το ανατολικό πολύ εύκολα θα μπορούσε να «μεταπηδήσει» στη Ρωσία, ακόμα και να ενωθεί μαζί της. Οι Ρώσοι δεν ξεχνούν πως η «καθαρή» Ρωσία ήταν κάποτε εκείνη του Κιέβου. Οι Ουκρανοί είναι εντελώς Ρώσοι, τουλάχιστον αυτοί της ανατολικής Ουκρανίας.

Σε μία «νέα Σοβιετική Ένωση» θα μπορούσαν να έχουν θέση και άλλες χώρες. Μάλιστα ανάμεσά τους και χώρες που δεν ήταν στην τότε Σοβιετική Ένωση. Όπως είναι η Βουλγαρία και η Σερβία. 

Αν σε τέτοιες χώρες το «πείραμα» σύνδεσής τους με τη Δύση αποτύχει, που μάλλον θα αποτύχει, θα στραφούν αυτά τα Ορθόδοξα χριστιανικά κράτη προς τη Μόσχα και τη στοργική αγκαλιά της. Θα μπορούσε αυτό να ισχύει και για την Ελλάδα, πιστεύουν πολλοί και οι περισσότεροι Ρώσοι θα το ήθελαν, λόγω των παραδοσιακών δεσμών των δύο χωρών.

Μία «νέα Σοβιετική Ένωση» θα μπορούσε ακόμα να είναι αντίπαλο δέος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κρατήσει χώρες που είναι καθολικές, όπως είναι η Πολωνία ή η Τσεχία (αν και σλαβικές), όμως θα χάσει τις ορθόδοξες χώρες, Ελλάδα, Βουλγαρία, πιθανόν και τη Ρουμανία κλπ. 

Η Ευρασιατική Ένωση με επικεφαλής τη Ρωσία είναι μία πρώτη προσπάθεια να συγκροτηθεί η «νέα Σοβιετική Ένωση».

Ο κρίσιμος παράγοντας εδώ είναι οι σχέσεις της Ρωσίας με την Τουρκία. Πώς αυτές θα διαμορφωθούν μετά τα γεγονότα που αναμένονται στην Τουρκία, με μια πιθανή πτώση του Ερντογάν κλπ. Συμφέρει στη Ρωσία μία «μεγάλη Ελλάδα», στη θέση της διαλυμένης Τουρκίας, αυτό είναι γεγονός. 

Η Μόσχα προσβλέπει σε «χαλάρωση» των σχέσεων της Ελλάδας με τον δυτικό κόσμο, γιατί η ελληνική κοινή γνώμη θεωρεί τη Γερμανία και τις ΗΠΑ υπεύθυνες για την οικονομική κρίση και για τα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής, π.χ. με την Τουρκία ή την ονομασία του κράτους των Σκοπίων.

Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για την Κύπρο. Όσο η Κύπρος παραμένει «όμηρος» της Τουρκίας, τόσο η θέση της Ρωσίας ενισχύεται, γιατί η Δύση δεν υποστήριξε τα ελληνοκυπριακά δίκαια στην ελληνοτουρκική διαμάχη για το νησί. 

Η δήλωση του Πούτιν, προέδρου της Ρωσίας, για μελλοντική ανάμειξη της Ρωσίας σε Ελλάδα και Κύπρο δεν είναι τυχαία. Ο Ρώσος πρόεδρος το είπε με δυο «κοφτά» λόγια: πάρτε τη δυτική Ουκρανία και παίρνουμε Ελλάδα-Κύπρο «πακέτο»!

Μία «μεγάλη Ελλάδα» είναι η επανάληψη του σχεδίου της βασίλισσας Αικατερίνης από τον 18ο αιώνα. Δηλαδή, ελληνική «αυτοκρατορία», κάτι σαν «νέο Βυζάντιο», με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Η Κωνσταντινούπολη έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για εμάς τους Έλληνες. 

Οι Ρώσοι αυτό το γνωρίζουν. Ένα τέτοιο δόγμα καταργεί το δόγμα του πανσλαβισμού, που είχε προβάλλει ο Ρώσος πανσλαβιστής συγγραφέας Νικολάι Ντανιλιέφσκι πριν από 150 περίπου χρόνια. 

Ο Ντανιλιέφσκι ήθελε την Κωνσταντινούπολη να είναι «Τσάριγκραντ» (Βασιλεύουσα Πόλη) και πρωτεύουσα των Σλάβων, με ηγεμόνα τη Ρωσία. 

Το φιλελληνικό δόγμα του Πούτιν καταργεί και το δόγμα του Λένιν, που ήθελε την Κωνσταντινούπολη σαν «Σταμπούλ» και πρωτεύουσα του «ανατολίτικου κομμουνισμού», με συμμαχία Τούρκων και Σοβιετικών. Βέβαια, ο Λένιν είχε σαν σχέδιο να κάνει την Τουρκία σοβιετικό «δορυφόρο».

Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν στηρίζεται στο δόγμα του Αλεξάντερ Ντούγκιν. Ο Ντούγκιν θέλει την Κωνσταντινούπολη να είναι η «δεύτερη Ρώμη» και η Μόσχα να την διαδέχεται σαν «τρίτη Ρώμη». 

Το συμφέρον της Ρωσίας, γεωπολιτικά, θα είναι η Κωνσταντινούπολη να περάσει στα χέρια των Ελλήνων. Και η Κύπρος, παράλληλα, να γίνει μία τεράστια βάση των Ρώσων, ένα «αεροπλανοφόρο» τους στην ανατολική Μεσόγειο. Τα Μνημόνια Ελλάδας και Κύπρου, τα δυσβάστακτα μέτρα, δείχνουν πως τα ελληνικά αυτά κράτη δεν έχουν τελικά άλλη επιλογή. 

Το μέλλον της χώρας μας, και της Κύπρου είναι με τη Ρωσία. Οι Ρώσοι πιστεύουν πως σύντομα Ελλάδα και Κύπρος βγαίνουν από τη ζώνη του ευρώ και επιστρέφουν στα εθνικά τους νομίσματα, την ελληνική δραχμή και την κυπριακή λίρα. Ίσως τότε να είναι και η κατάλληλη στιγμή για να θα ενταχθούν στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας…

http://www.voicenews.gr/